Duch Święty podczas Wieku Tysiąclecia

Część 8 naszego cyklu artykułów na temat Abakuka 2:2: ,Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczytał"

Ten artykuł przedstawia działania ducha świętego na nie wybranych w wieku przyszłym.
"I będzie w ostateczne dni, (mówi Bóg:) Wyleję z Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi i córki wasze, a młodzieńcy wasi widzenia widzieć będą, a starcom waszym sny się śnić będą." - Dz.Ap. 2:17 –

DUCH ŚWIĘTY BOGA jest okazywany w Jego ludzie poprzez wszystkie wieki. Podczas Wieku Ewangelii, lub Wieku Kościoła, święci byli spładzani z ducha (Jana 3:3) i kładli swoje życie dla Chrystusa, otrzymując ostatecznie w nagrodę Boską naturę, nieśmiertelność (2 Piotra 1:4). W tym artykule omówimy wpływ ducha świętego w Wieku Tysiąclecia.

    Z punktu widzenia dyspensacji lud Boży dzieli się na wybrany i nie wybrany. Większość chrześcijańskich kredo daje niewielką nadzieję zbawienia dla nie wybranych. Pismo Święte nie odzwierciedla tego punktu widzenia, ale raczej zupełnie jasno mówi o nadziei dla tych, którzy nie byli wezwani do zbawienia w dzisiejszym złym świecie (1 Jana 2:2; 1 Tym. 2:6). Ten czas, kiedy duch święty będzie wylany na całą ludzkość, należy do przyszłości (Joela 2:28,29). My możemy się spodziewać nie mniej niż mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości Niebiańskiego Ojca.

NOWA WŁADZA NA ZIEMI

    Kiedy na ziemi rozpocznie się Tysiącletnie Królestwo Boże, szatan będzie związany, a wszystkie przeszkody do okazania posłuszeństwa z całego serca i uznania woli Bożej w Chrystusie zostaną usunięte (Izaj. 35). To jest również pokazane w sposób symboliczny w związaniu i uwięzieniu w bezdennej przepaści szatana, jego złego systemu oraz jego sług, którym w owym czasie zostanie odebrany wszelki wpływ na ziemi (Obj. 20:1-3).

    Królestwo Boże będzie się składało z dwóch sfer: panowania, w sferze niebiańskiej (niewidzialnej) - Jezusa i jego Kościoła (wspólnie, jako Chrystus) - i w sferze ziemskiej (widzialnej) - tych Godnych, których wierność przed i po spłodzeniu z ducha sprawiła, że zasłużyli na zaszczytne miejsce w Boskim Planie (Żyd. 11:39). (Więcej szczegółów na temat sfer niebiańskiej i ziemskiej znajduje się w naszej broszurce pt. "Królestwo Boże - Niebiańskie i Ziemskie".)

    Ci niebiańscy i ziemscy władcy ustanowią warunki, które będą odwodziły od błędu, niesprawiedliwości i wszystkiego, co nie jest święte, a będą prowadziły do prawdy, sprawiedliwości i świętości. Zamiast przewagi błędu, Prawda wszędzie będzie się pomyślnie rozwijać i obfitować. Wówczas, w miejsce pomyślnego rozwoju niesprawiedliwości i nieprawych ludzi, zakwitną sprawiedliwość i ci, którzy będą żyć uczciwym życiem. Źli, zamiast wynoszenia, jak to się dzieje dzisiaj, zostaną poniżeni i ukarani, jeżeli nie będą posłuszni. Zamiast poniżania i prześladowania prawych, tak jak obecnie, ich posłuszeństwo będzie nagrodzone, a oni bardziej wywyższeni. Zamiast deprawacji - fizycznej, umysłowej, artystycznej, moralnej i religijnej - będącej na porządku dziennym, rozwijanie wszystkich tych atrybutów aż do doskonałości będzie powszechne. Wówczas trudniej będzie czynić zło niż dobro. W miejsce szerokiej drogi prowadzącej do zniszczenia będzie tam gościniec świątobliwości - otwarty dla wszystkich (Mat. 7:13; Izaj. 35).

    Mówiąc krótko, wszystkie rzeczy pomocne złu będą usunięte, a sprzyjające dobru będą ustanowione na pewnym i trwałym fundamencie. Takie warunki będą najbardziej sprzyjające do ofiarowania ducha świętego wszystkim, którzy otrzymają go zgodnie z miarą zdolności przyswajania.

WYLANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

    ... Na Izrael

Wiele wersetów czyni wzmiankę na temat obdarzenia Izraela duchem świętym w Wieku Tysiąclecia przez Boga:

    Ezech. 11:19: "Bo im dam serce jedno, i ducha nowego dam do wnętrzności waszych, i odejmę serce kamienne z ciała ich, a dam im serce mięsiste."

    Ezech. 36:25-27: "I pokropię was wodą czystą, a oczyszczeni będziecie od wszystkich nieczystot waszych, i od wszystkich plugawych bałwanów waszych oczyszczę was. I dam wam serce nowe, a ducha nowego dam do wnętrzności waszych, i odejmę serce kamienne z ciała waszego, a dam wam serce mięsiste. Ducha mego, mówię, dam do wnętrzności waszej, a uczynię, że w ustawach moich chodzić, i sądów moich przestrzegać, i czynić je będziecie."

    Ezech. 39:29: "I nie zakryję więcej oblicza mego przed nimi, gdyż wyleję ducha mojego na dom Izraelski, mówi panujący Pan."

    Zach. 12:10: "I wyleję na dom Dawidowy, i na obywateli Jeruzalemskich ducha łaski i modlitw, a patrzyć będą na mię, którego przebodli; i płakać będą nad nim płaczem, jako nad jednorodzonym; gorzko, mówię, płakać będą nad nim, jako gorzko płaczą nad pierworodnym."

... Na pogan

    Psalm 51:19 pokazuje, że złamane serce skruszonego i żałującego jest mile widzianą ofiarą składaną przez Chrystusa Bogu; dla klasy restytucyjnej jest to doświadczenie bezpośrednio poprzedzające przyjęcie ducha świętego jako nową wolę.

    Oprócz warunku wspomnianego w poprzednim akapicie, w Królestwie będą obowiązywały dwa specjalne zarządzenia, które będą nadzwyczaj pomocne przy wylewaniu ducha świętego na klasę restytucyjną: (1) objawianie Słowa Bożego i (2) podtrzymujące opatrzności. Pokrótce przyjrzymy się im obu.

ZBAWCZA PRAWDA

    (1) Najpierw Słowo będzie dane Żydom i uzdrowi ich, jak to jest zapisane w proroctwie: "Posyła słowo swe, i uzdrawia ich" (Ps. 107:20). Jednak nie będzie się ograniczało jedynie do narodu żydowskiego - będzie się ono rozchodziło do wszystkich narodów, jak czytamy: "I pójdzie wielu ludzi, mówiąc ... wstąpmy ... do domu Boga Jakubowego, a będzie nas uczył dróg swoich ...; albowiem z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalemu" (Izaj. 2:3).

    We właściwym czasie Słowo Boże wyjdzie z Izraela do pogan; później dotrze ono do tych, którzy będą obudzeni ze stanu śmierci. I tak będzie ono postępować w odstępach czasu od jednej generacji do drugiej generacji, poprzedzającej, aż wszyscy powstaną z grobu i zostaną oświeceni Prawdą (Jana 1:9). Nikt nie pozostanie w nieświadomości, ale wszyscy będą w pełni poinformowani w ogólności co do grzechu, błędu i przekleństwa. U reagujących pozytywnie to wznieci, po pierwsze, nienawiść do grzechu, po drugie, miłość do sprawiedliwości i prawdy, i zacznie działać w nich prawdziwie pobożna skrucha.

    Następnie Królestwo wyrobi w nich ufną wiarę w Prawdę, która będzie w tym dniu ogłaszana. To nie będzie ślepa wiara, która ufa tam, gdzie nie może być śladu Boga. Wszystko będzie tak jasne, że jakiekolwiek wątpienie i niedowiarstwo będą niemożliwe. Z pewnością, kiedy ludzie ujrzą generację za generacją powracające ze stanu śmierci przez moc Chrystusa, kiedy zobaczą powrót przyjaciół, w których pogrzebie uczestniczyli, czy możliwa będzie niewiara? W takich warunkach dawne błędne wierzenia w ludzką nieśmiertelność i wieczne męki znikną w sposób naturalny.

    Wszyscy, którzy błądzili w tym życiu zostaną w owym czasie nauczeni Prawdy w celu ich pełnego oświecenia, zgodnie z obietnicą: "I usłyszą dnia onego głusi słowa ksiąg, a z mroku i z ciemności oczy ślepych patrzeć będą.... I staną się rozumnymi błądzący duchem, a szemracze nauczą się umiejętności" (Izaj. 29:18,24).

    Ta Prawda pozwoli zrozumieć wszystkim ludziom doskonałość Bożej mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości (Izaj. 40:5). Chrystus, jako "ramię świątobliwości" Boga, stanie się zrozumiały dla duchowych oczu wszystkich narodów i wszyscy ujrzą wyraźnie zbawienie Pana (Izaj. 52:10). Prawda będzie głęboka jak morze i rozległa jak świat (Izaj. 11:9). Wówczas wypełni się ta część obietnicy, która nie wypełniła się w tym życiu przez to, że olbrzymia większość rodzaju umierała nieoświecona (Jana 1:9). Bóg postanowił, że wszyscy będą zbawieni od przekleństwa Adamowego i przyjdą do właściwej znajomości Prawdy (1 Tym. 2:4-6). Tak więc Słowo, poprzez oświecające, ożywiające i uzdrawiające działania będzie środkiem do ofiarowania ducha świętego wszystkim i obdarzenia ich nim proporcjonalnie do ich reakcji.

PRZEKONYWANIE DO WIARY

    (2) Boże opatrzności wykonywane przez Chrystusa przygotują restytucjonistów do otrzymania ducha świętego. Każdy w opatrzności będzie się znajdował w takim położeniu, aby zniechęcić się do rozpowszechniania błędu i popierać rozpowszechnianie Prawdy z korzyścią dla innych, w celu zreformowania ich życia. Nikomu nie będzie wolno używać przemocy i zadawać gwałtu. Ci, którzy uparcie będą próbowali podkopywać postęp tego dnia, zostaną surowo ukarani. Jeżeli będą w tym uporze trwać, zostaną wytraceni ze społeczeństwa i nigdy nie będą mieli możliwości życia ponownie (Izaj. 26:9; Dz.Ap. 3:23).

    Przeciwnie, prawość będzie szczodrze nagrodzona. Opatrznościowa pomoc będzie dana każdemu we wszelkich sprawach i specjalna uwaga będzie poświęcona każdemu według jego potrzeb i zdolności. Każda jednostka znajdzie się w takim położeniu, aby otrzymać pomoc najbardziej przystosowaną do jego szczególnych potrzeb w usiłowaniach pokonania jego słabości i pielęgnowania jego dobrych zalet. Tak więc przyswajanie ducha świętego przez każdego do najpełniejszej pojemności otrzyma każdą możliwą zachętę i opatrznościowe poparcie.

POKUTA NIEZBĘDNA DO ZBAWIENIA

    W odpowiedzi na ich pokutę i okazywanie wiary w Chrystusa restytucjoniści będą zachęcani do poświęcenia swego życia Bogu, co będzie dla nich oznaczało, że obiecują być umarłymi dla grzechu i błędu, a żywymi dla prawdy i sprawiedliwości. Ich poświęcenie, niepodobne do poświęcenia wybranych, będzie do posłuszeństwa na życie, a nie do posłuszeństwa na śmierć. Warunki tamtych czasów nie będą - inaczej, niż w czasach obecnych - zobowiązywały ich do cierpienia dla sprawiedliwości, na gościńcu świątobliwości będzie łatwo poświęcać się i wypełniać swoje poświęcenie.

    Stosownie do tego odrodzona rodzina ludzka zgodzi się w swoim poświęceniu umrzeć i pozostać umarłą dla grzechu i żywą dla sprawiedliwości. Aby być wiernymi swojemu poświęceniu, będą musieli nienawidzić grzechu, porzucić go i unikać we wszystkich jego formach, ale miłować i być mocno przywiązani do czynienia sprawiedliwości we wszystkich postaciach - miłować Boga z całego serca, duszy, siły i myśli i miłować swoich bliźnich, jak samych siebie (Łuk. 10:27).

ODRODZENIE DUCHA ŚWIĘTEGO W CZŁOWIEKU

    Każda pomoc i zachęta, zgodne z Boskim celem przywrócenia ludzkości do ludzkiej doskonałości, będzie dana hojnie przez Chrystusa i Jego pomocników. Naturalnym wynikiem warunków Tysiąclecia, w zgodzie z poddaniem się im przez restytucjonistów, będzie dar ducha świętego od Boga dla człowieka, proporcjonalnie do tego poddania.

    Oni otrzymają ducha świętego w taki sposób, jak Adam i Ewa otrzymali go przed zgrzeszeniem, kiedy byli jeszcze w podobieństwie i wyobrażeniu Boga. Ta nowa wola lub, jak możemy ją nazwać, odnowiona wola jest wolą przyjmującą ducha Chrystusowego, którego wola była zawsze poddana woli Jego Ojca. Tak więc duch, który zamieszka w każdym odrodzonym członku rodzaju Adamowego, będzie prawdziwie święty, wszyscy oczyszczą swoje nieczyste uczucia i dostosują do wymagań świętego życia w owym wieku.

OWCE I KOZŁY

    Jednak nie wszyscy dostosują się do warunków Królestwa. Pismo Święte naucza, że dwie grupy ludzi nie spełnią warunków zapewniających życie wieczne obiecane pokutującym i posłusznym. Pierwszą grupę będą stanowili ci, którzy odmówią nawet zewnętrznej poprawy, ale będą praktykować nieposłuszeństwo, stając się w sposób świadomy zatwardziałymi przeciwnikami jakiegokolwiek postępu w sprawiedliwości (Izaj. 26:9-11). Tacy odtrącają wpływ ducha świętego i jako niepoprawne jednostki otrzymają karę wtórej śmierci (Ezech. 18:4,20; Dz.Ap. 3:23).

    Druga klasa będzie obejmowała tych, którzy obawiając się kary zamaskują swoje nieposłuszeństwo przez zewnętrzne dostosowanie się. Jako symboliczne kozły z przypowieści o owcach i kozłach (Mat. 25:31-46) będą figuralnie postawieni po lewej ręce Chrystusa jako Sędziego i ostatecznie zostaną zdemaskowani w próbach, jakie przyjdą na wszystkich w "małym okresie" przy końcu Tysiąclecia (Obj. 20:1-3).

    Tacy fałszywi restytucjoniści tłumią działanie ducha świętego w swoich sercach i umysłach. Oni będą mieli wiele sposobności czynienia dobrze "najmniejszym" z braci Chrystusa, restytucjonistom, aby zaspokoić ich głód Prawdy chlebem żywota, ugasić ich pragnienie sprawiedliwości wodą żywota, przyodziać nagość ich grzechu sprawiedliwością Chrystusową, usłużyć im w ich chorobie grzechu, proponując im liście z drzewa żywota jako lekarstwo leczące ich choroby grzechu, odwiedzić ich w modlitwie o pozyskanie ich z ich więzienia grobu i w przygotowaniach opieki nad nimi, kiedy powrócą z grobów - ale oni nie skorzystają z tych przywilejów. Mówiąc krótko, niektórzy spędzą Tysiąclecie samolubnie otrzymując błogosławieństwa i nie czyniąc nic z oceną w zamian. Osąd Chrystusa nad nimi nie polega na tym, że oni wykonali złe dzieła, ale że nie wykonywali dobrych uczynków.

WIĘKSZOŚĆ ZWYCIĘSKA

    Ale, dzięki Bogu, większość nie odrzuci przewodnictwa ducha świętego. Wydaje się, że Pismo Święte wskazuje, iż większość zatrzyma go we wszystkich trzech znaczeniach - w nowym umyśle, sercu i woli. Ci z klasy "owiec" będą siebie zużywać w dawaniu pełni możliwości duchowi świętemu w działaniach każdego dobrego słowa i dzieła. Tak więc wszyscy, którzy otrzymają życie wieczne będą pełni ducha świętego mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Ten duch święty wywierający wpływ na wszystkich sprawi, że będą oni pełni życzliwości, dobroci i miłości jeden wobec drugiego i, oczywiście, będą wielce szczęśliwi z wzajemnej społeczności. Ich radość w Bogu i Chrystusie będzie największa, a najbardziej wartościową rzeczą, będącą w ich posiadaniu będzie duch święty pielęgnowany przez nich poprzez Słowo i opatrzność Bożą, jakie będą im udzielane w Królestwie.

    To szczęśliwe wypełnienie obietnicy życia wiecznego zakłada ludzką doskonałość: fizyczną, umysłową, artystyczną, moralną i religijną - ludzkość przywrócona na zawsze do podobieństwa Boskiego charakteru, bezustannie wierną, i sprawującą życzliwe rządy nad ziemią. Ostateczny wynik to przywrócony Raj, nowa ziemia oparta na prawdzie, sprawiedliwości i świętości, a świat nigdy więcej nie będzie zniszczony przez grzech, błąd i przekleństwo śmierci. W ten sposób dzieło ducha świętego zawsze będzie przynosić chlubę Bogu i Chrystusowi (Obj. 5:13,14). Amen!

SB ’02,92-95; BS '02,91-93.

Wróć do Archiwum