PRZYSZŁE PIEKŁO
Część 9. naszego cyklu artykułów na temat Abakuka 2:2: "Napisz widzenie, a napisz rzetelnie na tablicach, aby je prędko czytelnik przeczytał" Ten artykuł porusza "piekło" przyszłej dyspensacji.
ZAUWAŻYLIŚMY, że podczas gdy słowa szeol i hades używane są do opisania pierwszego piekła, to nie odnoszą się one do (1) miejsca mąk ani do (2) miejsca składającego się z dwóch przedziałów: jednego, dającego szczęście sprawiedliwym i drugiego, będącego miejscem tortur dla złych; raczej doszliśmy do wniosku, że te słowa odnoszą się do (3) stanu nieświadomości pierwszej śmierci - niepamięci - na który wszyscy byli skazani w wyniku grzechu Adamowego i z którego powrót jest obiecany przy zmartwychwstaniu. Ponieważ to jest prawdą, uznajemy, że kiedy wszyscy umarli w Adamie będą wzbudzeni z nieświadomości stanu śmierci, pierwsze piekło zostanie całkowicie zniszczone (Obj. 20:13,14).
Oświadczenie wersetu 14: "śmierć i piekło wrzucone są w jezioro ogniste" wyraźnie odnosi się do innego, drugiego piekła, bo w jaki sposób piekło mogłoby być wrzucone do jeziora ognistego, gdyby było tylko jedno piekło? Tym drugim piekłem jest wtóra śmierć (Obj. 20:14; 21:8), sprowadzona przez osobę popełniającą grzech zupełnie rozmyślne. Jest to stan zupełnego, całkowitego i wiecznego unicestwienia. Podczas gdy Jezus, przez zapłacenie ceny okupu za Adama i jego ród, gwarantuje wszystkim zmartwychwstanie z pierwszego piekła (Oz. 13:14; Jana 5:28,29), to nie ma dla nikogo żadnego zabezpieczenia jeżeli chodzi o powrót z drugiego piekła, ponieważ Chrystus, zgodnie z Pismem Świętym, "więcej nie umiera" (Rzym. 6:9; Żyd. 10:26). Tak więc ci, którzy w pełni grzeszą, tracą swoją łaskę bez żadnej nadziei na życie wieczne, ponieważ ich grzech wymagałby ponownego ukrzyżowania Syna Bożego jako indywidualnej ceny okupu za nich (Żyd. 6:4-6). Ich zniszczenie jest wiecznym unicestwieniem - drugim piekłem, z którego nie ma żadnego zmartwychwstania.
RÓŻNE ZWROTY METAFORYCZNE
Pismo Święte wspomina o drugim piekle przynajmniej na pięć różnych sposobów: (1) jezioro ogniste; (2) gehenna; (3) nieustanny ogień; (4) wieczny ogień; i (5) szeol. W tym artykule omówimy pierwszy z nich i rozważymy niektóre stosowne wersety Pisma Świętego.
Ponieważ wszystkie przypadki występowania zwrotu "jezioro ogniste" znajdujemy w księdze symbolicznej (Obj. 19:20; 20:10,14,15; 21:8; w trzech spośród podanych ustępów słowo "siarka" dodane jest do wyrażenia "jezioro ogniste"), rozważymy je jako zwroty symboliczne.
To, że Objawienie jest księgą symboliczną, jest pokazane w Obj. 1:1: "Objawienie Jezusa Chrystusa, które mu dał Bóg, aby okazał sługom swoim rzeczy, które się w rychłe dziać mają; a on je oznajmił i posłał przez Anioła swojego słudze swemu Janowi." Słowo oznajmił w tym wersecie podaje myśl, że księga ta była zazwyczaj podana raczej w znakach i symbolach niż w sposób literalny.
Księga Objawienia opisuje w ten sposób ostateczne zniszczenie zła i niepoprawnych grzeszników - ich wieczne unicestwienie. To jest pokazane przez wrzucenie ich w jezioro ogniste, którym jest wtóra śmierć. Dodanie siarki potęguje ten symbol, ponieważ dymy ognia i siarki były najbardziej zgubnymi czynnikami szerzącymi śmierć, jakie znali starożytni. Połączenie tych symboli podkreśla myśl wiecznego unicestwienia.
Ogień Biblijnym symbolem zniszczenia
Oprócz Objawienia wiele ustępów Pisma Świętego stosuje ogień jako symbol zniszczenia. U Mal. 4:1 czytamy: " Bo oto, przychodzi dzień pałający jako piec, w który wszyscy pyszni, i wszyscy czyniący niezbożność będą jako ciernisko, a popali je ten dzień przyszły, mówi Pan zastępów, tak, że im nie zostawi korzenia ani gałązki." Dzień, wzmiankowany tutaj, jest wielkim dniem gniewu Jehowy, w którym na obecny porządek rzeczy zniszczenie będzie nagromadzone . To jest ukazane w sposób symboliczny przez słowa "pałający jako piec." Pyszni, wielcy tego obecnego złego świata, znajdujący się pod zwierzchnictwem szatana, zostaną symbolicznie spaleni jako ściernisko, tak żeby nie pozostał żaden korzeń ani gałązka, które mogłyby się później rozwinąć.
Jakub 3:6: "I język jest ogień i świat niesprawiedliwości; takci jest postanowiony język między członkami naszemi, który szpeci wszystko ciało, i zapala koło urodzenia naszego, i bywa zapalony od ognia piekielnego." Piekło w tym wersecie pochodzi od greckiego słowa gehenna. Jakub w języku symbolicznym ukazuje zgubny wpływ złego języka - język zapalony (symbolicznie) przez Gehennę, która przedstawia również drugie piekło. Funkcja języka polega na tym, że gdy się nad nim właściwie nie panuje, kala całą osobę - charakter, pracę, honor, urząd, stanowisko oraz stosunek danej jednostki do innych. On rani wszystkich, z którymi się styka, a jeżeli pozwoli mu się na swobodę działania bez żadnego nadzoru, to doprowadzi on do wtórej śmierci wszystkich będących na próbie do życia.
SZEŚĆ RZECZY WRZUCONYCH DO JEZIORA OGNISTEGO
Inne ustępy, które dowodzą, że Pismo Święte często stosuje ogień jako symbol zniszczenia to: Treny Jer. 4:11; Sof. 3:8,9; Rzym. 12:20. Ponadto, to jest również dowiedzione przez literalne fragmenty Biblii dotyczące przeznaczenia sześciu rzeczy, o których jest powiedziane, że będą wrzucone do jeziora ognistego: diabeł, bestia, fałszywy prorok, śmierć, piekło oraz niepoprawni (w pełni rozmyślni) grzesznicy. Rozważymy każdą z tych rzeczy osobno:
(1) Diabeł ma być wrzucony w "jezioro ogniste", jak to jest ukazane w pierwszej części Obj. 20:10: "A diabeł, który je zwodził, wrzucony jest w jezioro ognia i siarki, gdzie jest ona bestia i fałszywy prorok." Porównajmy ten ustęp z literalnymi wersetami, które wyraźnie wskazują na jego końcową zgubę - Żyd. 2:14: " Ponieważ tedy dzieci społeczność mają ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczył tego, który miał władzę śmierci, to jest diabła." Jezus stał się człowiekiem, aby zostać ofiarą okupową za Adama i jego ród. To jest ta ofiara, która stanowi podstawę do uczynienia szatana bezsilnym, i która w ostateczności doprowadzi do jego zniszczenia.
(2) Bestia ma być również wrzucona w "jezioro ogniste" (Obj. 19:20; 20:10). Prawdziwy Chrystus składa się z Jezusa, Głowy, i Kościoła, który stanowi Jego ciało. Bestia, symbolizująca wielkiego antychrysta, składa się z fałszywego Chrystusa: papiestwa jako głowy oraz hierarchii jako jego ciała. Jest ona nazywana "tajemnicą nieprawości" (2 Tes. 2:7). Ta bestia rozpoczęła swoje dzieło za dni Apostołów od nieśmiałych początków i czynów wynikających z bezbożnych ambicji pewnych przywódców spośród braci. Prorocze opisy antychrysta wypełniły się w tym wielkim systemie, co jest pokazane zarówno w Księgach Daniela i Objawienia, jak i 2 Tes. 2:7-9. W tych wersetach jest dosłownie opisana jego ostateczna zagłada (w.8): "A tedy objawiony będzie on niezbożnik, którego Pan zabije duchem ust swoich, i zniesie objawieniem przyjścia swego." Słowa duchem ust swoich odnoszą się tutaj do Prawdy.
(3) Fałszywy Prorok podobnie ma być wrzucony w "jezioro ogniste" (Obj. 19:20; 20:10). Ten Fałszywy Prorok odnosi się również do wielkiego systemu religijnego - Zjednoczonego Protestantyzmu. Z porównania wersetów z Obj. 19:20 i 16:13 z Obj. 13:11-17 dowiadujemy się, że Fałszywy Prorok i obraz bestii są tym samym. Kiedy obraz bestii zaczął mówić, wysunął fałszywe nauki, które sprawiły, że stał się Fałszywym Prorokiem. Zauważmy, że zniszczenie Bestii i Fałszywego Proroka nie odnosi się do zniszczenia jednostek, lecz do systemów religijnych.
(4) Śmierć ma być wrzucona do "jeziora ognistego" (Obj. 20:13,14). W 1 Kor. 15:26 czytamy: "A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony, jest śmierć." Święty Paweł odwołuje się tutaj do Adamowego procesu umierania i stanu śmierci. W wersetach 21-23 on mówi: "Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą. Ale każdy w swoim rzędzie, Chrystus jako pierwiastek, a potem ci, co są Chrystusowi, w przyjście Jego." W Wieku Tysiąclecia, podczas obecności Chrystusa, wszyscy ci, którzy się naprawią otrzymają prawo do życia wiecznego.
(5) Pierwsze Piekło ma być również wrzucone do "jeziora ognistego" (Obj. 20:13,14. U Oz. 13:14 czytamy: "Z ręki grobu wybawię ich, od śmierci wykupię ich. O śmierci! będę śmiercią twoją; o grobie! będę skażeniem twoim; żałość skryta będzie od oczów moich." W tym wersecie słowo grób pochodzi od hebrajskiego słowa szeol. Słowo szeol występuje 65 razy w Starym Testamencie - trzy razy przetłumaczone jako dół, 31 razy jako grób i 31 razy jako piekło. Cała rodzina ludzka zstępuje do szeolu (stanu śmierci). W tym ustępie Bóg obiecuje, że zniszczy pierwsze piekło poprzez wzbudzenie umarłych, co będzie miało miejsce podczas Wieku Tysiąclecia. On zapewnił jego zniszczenie przez danie swojego Syna, Jezusa Chrystusa, jako ceny okupu, aby zrównoważyć karę śmierci nałożoną na rodzinę ludzką przez grzech Adama.
Ostateczne zniszczenie niepoprawnych grzeszników
(6) Niepoprawni grzesznicy będą wrzuceni do "jeziora ognistego" (Obj. 20:15; 21:8). Wiele dosłownych ustępów pokazuje, że będą oni zniszczeni -unicestwieni na wieczność. U Ijoba 31:3 czytamy: "Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?" Psalm 9:6: "Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wytraciłeś na wieki wieczne." Ci, którzy podczas i przy końcu Wieku Tysiąclecia nie poddadzą się w sposób właściwy sprawiedliwym prawom oraz ćwiczeniom Królestwa, umrą albo jako przeklęci w wieku 100 lat, albo w Małym Okresie, w związku z kuszeniem ludzkości przez szatana, jako ci, którzy nie wypełnią swoich dni dobrem (Izaj. 65:20). Tak jak w przypadku szatana, oni wszyscy będą wyrzuceni z Boskiej pamięci. Nigdy ponownie nie powrócą, ponieważ Bóg ich całkowicie zniszczy.
Psalm 145:20: "Strzeże Pan wszystkich, którzy go miłują; ale wszystkich niepobożnych wytraci." Trwanie sprawiedliwych jest tutaj pokazane w kontraście do zniszczenia złych, które będzie wieczne. Ci, którzy nauczają teorii wiecznych mąk, tłumaczyliby ten fragment mniej więcej tak Pan zachowa wszystkich, którzy Jego miłują - będzie ich prowadzić w wiecznie trwającym życiu; ale wszyscy niegodziwi będą zniszczeni, co oznacza zachowanie ich w wiecznych mękach w ogniu i siarce, pod opieką diabłów z widłami. Jest to wypaczenie znaczenia słowa zniszczyć, ponieważ oni podają jego znaczenie całkiem odwrotnie - zachować! Bóg nie zachowa, ale całkowicie zniszczy, unicestwi, złych, tak że nigdy nie powrócą do egzystencji. "... aż się staną jakoby ich nie było" (Abd. 1:16).
Zniszczenie ciał i dusz
Niektórzy wyciągają błędny wniosek, że zniszczenie niepoprawnych, wspomniane w powyższym wersecie, oznacza zniszczenie ich ciał, ale nie ich dusz, które, jak twierdzą, żyją w miejscu wiecznych mąk - w jeziorze ognia i siarki. Jest to błędna konkluzja, ponieważ Pismo Święte w wielu miejscach mówi o zniszczeniu dusz. (Więcej informacji na temat duszy można znaleźć w naszej broszurce pt. Co to jest dusza?) Zacytujemy niektóre stosowne wersety: Psalm 35:17: "Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moją od zguby ich." Psalm 40:15: "Niech będą pohańbieni, (a niech się zawstydzą wszyscy,) którzy szukają duszy mojej, aby ją zatracili; niechajże się na wstecz cofną, a niech się zawstydzą, którzy mi życzą złego." W obu tych wersetach mówcą jest Dawid. On rozumiał, że gdyby życie zostało mu odebrane, oznaczałoby to zniszczenie jego duszy (jednakże dusza Dawida, który nie był niepoprawnym grzesznikiem, nie miała być wytracona na stałe). Dawid jest czasami używany jako typ Jezusa i Kościoła, którzy również doświadczali prześladowań od tych szukających ich zguby.
Dzieje Ap. 3:23: "I stanie się, że każda dusza, któraby nie słuchała tego proroka, będzie wygładzona z ludu." Święty Piotr cytuje tutaj 5 Moj. 18:19. Tym wielkim prorokiem jest Chrystus, Głowa i Ciało, który będzie nauczycielem świata podczas Wieku Tysiąclecia. Wszystkim będzie dana sposobność zrozumienia Jego nauk i okazania im posłuszeństwa. Jednak niektórzy, odmawiający posłuszeństwa, będą po stu latach próby wytraceni (Izaj. 65:20). Inni, którzy będą posłuszni jedynie z pozoru, ale odmówią usłuchania Chrystusa z całego serca, będą żyć aż do końca Wieku Tysiąclecia. Żyjąc samolubnie, a przez to nie korzystając w sposób właściwy ze sposobności Wieku Tysiąclecia, nie przynosząc Bogu owoców, ulegną pokusom szatana i zostaną wytraceni spośród ludzi jako starcy, którzy nie wypełnili swoich dni dobrem.
Objawienie 20:15: "A jeśli się kto nie znalazł napisany w księgach żywota, wrzucony jest w jezioro ogniste." Jednak aby być zapisanym w tej księdze żywota, którą w Wieku Tysiąclecia będzie Przymierze Nowe, oznacza że trzeba mieć charakter zgodny z jego zarządzeniami, naukami, duchem i dziełem. (Zob. "Sztandar Biblijny" z lipca 2002 na temat przymierzy.) Ale jeżeli ktoś przy końcu Wieku Tysiąclecia nie będzie w doskonałej harmonii z Przymierzem Nowym, zostanie odrzucony na wieczne zatracenie, symbolizowane przez wrzucenie do "jeziora ognistego."
WTÓRA ŚMIERĆ
Zauważymy, że symboliczne "jezioro ogniste" jest nazwane "wtóra śmiercią". To zniszczenie, lub śmierć, jest nazwane wtóra śmiercią w przeciwieństwie do pierwszej, lub Adamowej, śmierci. Nie oznacza to, że wszyscy, którzy idą do grobu, umrą po raz drugi. Na przykład śmierć (Adamowy proces umierania) i hades (stan śmierci Adamowej) mają być wrzucone do niej (Obj. 20:14), ale w znaczeniu, w jakim nigdy przedtem nie były zniszczone. Dlatego to jezioro jest nazwane Wtóra Śmiercią ze względu na fakt, że dla ludzi niepoprawnie złych to jest rzeczywiście ich druga śmierć, gdyż ich pierwszą śmiercią była śmierć Adamowa (1 Kor. 15:22).
Biblia naucza, że wszyscy mieli umrzeć raz -zgodnie z prawem - w Adamie (Rzym. 5:15). Ten stan pierwszej śmierci byłby wiecznym unicestwieniem, gdyby nie złożona przez Chrystusa ofiara okupu, która dała Jemu moc usunięcia procesu śmierci Adamowej oraz stanu śmierci Adamowej (Obj. 1:18). Różnica pomiędzy stanem pierwszej i wtórej śmierci nie tkwi w ich naturze jako takiej, ale w ich stosunku do okupu Chrystusa i w tym, jak się na nie zapatruje i jak traktuje je Bóg. Gdyby Chrystus nie złożył z siebie okupu, Adam i jego ród weszliby i pozostaliby w stanie śmierci wiecznie. Ale zasługa okupu daje Jezusowi prawo do wyprowadzenia rodu ludzkiego z zagłady do ponownego życia (Ps. 90:3; Obj. 1:18); i to prawo zastosuje On w swoim przyszłym Tysiącletnim Pośredniczącym Panowaniu. Jednak najpierw musi On stanąć przed Ojcem w niebie, aby przedstawić swoją zasługę okupu w imieniu świata, tak jak to zrobił w imieniu swojego Kościoła na początku Wieku Ewangelii (3 Moj. 16:15).
Zasługa okupu Chrystusa gwarantuje światu próbę do życia i dlatego Bóg uważa wszystkich, którzy umarli śmiercią Adamową za żywych, "bo jemu wszyscy żyją", stąd wszyscy, którzy jeszcze nie byli na próbie do życia podczas Wieku Ewangelii, będą wzbudzeni ze stanu śmierci (Łuk. 20:37,38). Jednak dla wtórej śmierci nie jest przewidziany żaden okup, ponieważ prawo Boże stanowi, że "zapłatą za grzech jest śmierć" (Rzym. 6:23). Ponieważ przez całą wieczność nie będzie dostarczony żaden okup za wtóra śmierć, tak jak to było uczynione w przypadku pierwszej śmierci, więc jest ona wieczna. Ci "pomstę odniosą, wieczne zatracenie" (2 Tes. 1:8,9).
SB ’02,104-107; BS '02,103-105.