Izajasz prorokował w Jeruzalem
Izajasz prorokował w Jeruzalem od śmierci Ozeasza do połowy panowania Ezechiasza (od 740 do 701 roku przed Chrystusem). Pochodząc ze szlacheckiej rodziny, był ściśle związany z królewskim dworem, i szczególnie za dni Ezechiasza odgrywał doniosłą rolę w życiu publicznym. Zgodnie z legendą, został skazany na śmierć przez Manasesa. Prorok silnie protestował przeciw rozwiązłości moralnej. Życzliwość, współczucie i sprawiedliwość wobec biednych i społecznie upośledzonych znaczy dla Boga więcej niż ofiarowanie ofiar.
Boska ręka kieruje wszystkimi historycznymi wydarzeniami - On sprzeciwia się wszelkim układom z sąsiednimi krajami: Izrael jako lud Boga musi ufać wyłącznie Jemu. Lud Boga będzie karany za grzechy, lecz nie zostanie wytępiony; ich reszta powróci i odnowi związek między Bogiem i Ziemią Izraela. Izajasz jest prorokiem wiecznego pokoju pod koniec dni, kiedy Pomazaniec Pański będzie sądził narody.
Izajasz od rozdziału 52 wersetu 13 do rozdziału 53 wersetu 12 przez większość żydowskich komentatorów jest interpretowany jako odnoszący się do narodu izraelskiego, a rozważany przez kościół chrześcijański jako przepowiednia Męki Jezusa.
Izajaszowe proroctwa o odkupieniu i pocieszeniu mają niezwykłe znaczenie zarówno w judaizmie jak i chrześcijaństwie.
- Nowa Standardowa Encyklopedia Żydowska
SB ’03,32.