PYTANIA BIBLIJNE
Pytanie: Ewangelia Marka 15:25 wskazuje, że Jezus był ukrzyżowany o godzinie trzeciej. Jednak u Jana 19:14 czytamy: "A było to w dzień przygotowania przed Wielkanocą, około szóstej godziny, i rzekł Piłat Żydom: Oto król wasz!" Jeżeli sąd Jezusa przed Piłatem odbywał się o godzinie szóstej, to jak On mógł być ukrzyżowany o godzinie trzeciej?
Odpowiedź: Mat. 27:45,46 i Łuk. 23:44 pokazują, że Jezus został złożony na krzyżu przed godziną szóstą i że od godziny szóstej do dziewiątej ciemność okrywała ziemię, a umarł "około dziewiątej godziny" (co odpowiada godzinie trzeciej po południu naszego czasu). Najwidoczniej Mateusz, Marek i Łukasz naśladowali żydowski zwyczaj liczenia początku każdego dwudziestoczterogodzinnego dnia od godz. szóstej po południu (pierwszych dwanaście godzin było godzinami nocy - od godziny szóstej po południu do godziny szóstej rano, a następnych dwanaście godzin było uważanych za godziny dnia - od godziny szóstej rano do szóstej po południu).
Jednakże Jan naśladował praktykę tej prowincji, w której mieszkał i dla której pisał, mianowicie rzymski zwyczaj liczenia początku każdego dwudziestoczterogodzinnego dnia od północy. Potwierdza to namawianie Piłata przez jego żonę, aby nie miał nic wspólnego ze skazaniem tego sprawiedliwego człowieka Jezusa: "Nie miej żadnej sprawy z tym sprawiedliwym; bom wiele wycierpiała dziś we śnie dla niego" (Mat. 27:19 - od północy).
Kiedy Jan mówi, że to się zdarzyło "około szóstej godziny", to miał na myśli szóstą godzinę tego ranka (w piątek), kiedy Jezus był jeszcze sądzony przed Piłatem. Jan zauważa, że to "był dzień przygotowania [do obchodzenia święta przejścia - przyp. tłum.]" (Jana 19:31; por. Łuk. 23:54). Wyrażenie "przygotowanie" w Nowym Testamencie oraz we współczesnym języku i literaturze powszechnie odnosi się do szóstego dnia tygodnia (który odpowiada naszemu piątkowi - chociaż to się działo od godziny szóstej po południu w czwartek do godziny szóstej po południu w piątek, według rachuby żydowskiej). Tego dnia zostały poczynione przygotowania i zabezpieczono pożywienie na siódmy dzień, dzień Sabatu lub odpoczynku (odpowiadającego naszej sobocie - od godziny szóstej po południu w piątek do godziny szóstej po południu w sobotę).
Jezus wraz ze swoimi Apostołami spożywał baranka wielkanocnego i ustanowił Pamiątkę swojej śmierci 14 Nisan (w czwartek wieczorem - "tej nocy, której był wydań" -1 Kor. 11:23). Jezus, jako antytypiczny Baranek Wielkanocny (1 Kor. 5:7), został ukrzyżowany i umarł - podczas tej części dnia 14 Nisan, którą nazywamy piątkiem, w czasie odpowiadającym w przybliżeniu trzeciej godzinie po południu naszego czasu, przed sabatem, ustanowionym na godzinę szóstą.
Pytanie: Czy Jezus mógłby złożyć swoje życie bez ukrzyżowania jako cenę okupu za Adama i jego rodzaj?
Odpowiedź: Boska Sprawiedliwość nie wymagała, aby Jezus umarł za pogan przez ukrzyżowanie (śmierć na drzewie). Inny rodzaj śmierci ofiarniczej za nich byłby wystarczający. Chociaż, jeżeli chodzi o Żydów, sprawa wygląda inaczej. Zauważ niektóre wypowiedzi z Gal. 3:10-13:
* "Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przekleństwem są" (w.10). Nikt z niedoskonałych ludzi nie mógł zbliżyć się do poziomu doskonałego człowieka, jaki został przedstawiony w Zakonie (3 Mój. 18:5).
* "A przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem" (w.11). Nikt nawet nie mógł być usprawiedliwiony w oczach Bożych poprzez uczynki zakonu (Rzym. 3:20; 7:10; Gal. 2:16).
* "Ale Chrystus odkupił nas z przekleństwa zakonu, stawszy się za nas przekleństwem, (albowiem napisane: Przeklęty każdy, który wisi na drzewie)" (w.13; por. 5 Moj. 21:22,23). Boska opatrzność tak pokierowała, żeby Rzymianie uznali krzyż za symbol upokorzenia. Paweł nie przemawia tutaj w ogólności do chrześcijan, lecz do Żydów, którzy stali się chrześcijanami. Oni zostali odkupieni nie tylko spod wyroku Zakonu, ale zostali również uwolnieni spod potępienia Adamowego. Sami Żydzi byli pod Przymierzem Zakonu i jego przekleństwem, ale zostali ocaleni z tego przekleństwa przez Chrystusa, Który, jako ich zastępca, umarł na drzewie.
Chociaż Chrystus umarł zarówno za pogan, jak i za Żydów, to przekleństwo Zakonu pozostało nad tymi Żydami, którzy nie przyjęli Chrystusa, ponieważ oni dalej trwali pod Zakonem, gdyż "cokolwiek zakon mówi, tym, którzy są pod zakonem, mówi" (Rzym. 3:19).
Poganie, którzy nigdy nie znajdowali się pod Przymierzem Zakonu, nie mogli, oczywiście, być uwolnieni spod niego. Oni cierpieli pod wyrokiem śmierci, który spadł na Adama, ale żaden szczególny rodzaj śmierci jako ich zastępstwo nie był zaplanowany. I ponadto, gdyby jakiś poganin starał się zostać chrześcijaninem, nie musiałby najpierw, nim przyjąłby Chrystusa, dostać się pod Przymierze Zakonu.
Żyd, pragnący uwolnić się spod Przymierza Zakonu musiał wiarą uznać, że Chrystus wypełnił warunki Przymierza Zakonu, a wówczas, przez poświęcenie, być przeniesiony z Mojżesza w Chrystusa, przyjmując Jego jako swojego Pana i Zbawcę, co udowadniają następujące wersety:
* " Albowiem koniec zakonu jest Chrystus ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu" (Rzym.10:4). On był wypełnieniem Zakonu dla każdego Żyda, który w Niego uwierzył.
*
"Zmazawszy on, który był przeciwko nam, cyrograf w ustawach zależący,
który nam był przeciwny, zniósł go z pośrodku, przybiwszy go do krzyża"
(Kol. 2:14). Jezus uczynił zupełny koniec
Przymierzu Zakonu dla siebie i wszystkich wierzących Żydów, którzy zbliżyli
się do Ojca przez Niego.
Izrael, jako naród, zgodził się przy Górze Synaj na warunki Przymierza Zakonu, dostarczone przez Mojżesza, ich pośrednika. Aby sprostać wszystkim wymaganiom narodu, ten, kto chciałby odkupić Izrael ze szkodliwych rezultatów Przymierza Zakonu, musiałby ponieść najwyższą karę, jaką nakładało Przymierze Zakonu - śmierć na drzewie. Chrystus jest tym Jedynym, Który odkupił Izrael, nie jako jednostki, lecz jako naród; dlatego było konieczne, aby On był ukrzyżowany.
Chociaż Jezus, składając okupową cenę, odkupił tych Żydów, którzy Go nie przyjęli oraz w pewnym sensie całą ludzkość, to jeszcze nie zastosował tej ceny okupu na ich korzyść. Jezus i Jego Kościół, jako lepszy Pośrednik od Mojżesza, ustanowi we właściwym czasie "z domem Izraelskim i z domem Judzkim przymierze nowe", przez przeniesienie pod Przymierze Nowe tych, którzy znajdują się pod Przymierzem Zakonu (Jer. 31:31-34; Rzym. 11:26,27). To nastąpi po czasie wielkiego ucisku i ostatecznym obaleniu królestwa szatana (Dan. 12:1; Mat. 24:21).
Kiedy Przymierze Nowe zacznie działać, wszyscy, którzy poddadzą się pod jego zarządzenia, będą błogosławieni. Ostatecznie cała ludzkość dostanie się pod Przymierze Nowe Izraela.
Pytanie: Jak wielu spośród rodzaju Adamowego ma skorzystać ze śmierci Jezusa?
Odpowiedź: Jezus "na małą chwilę mniejszym stał się od aniołów... przez ucierpienie śmierci... z łaski Bożej za wszystkich śmierci skosztował". On "dał samego siebie na okup za wszystkich, co jest świadectwem czasów jego" (Żyd. 2:9; l Tym. 2:6). Nikt z rodzaju Adamowego nie pozostanie nieodkupiony.
"Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają, tak i w Chrystusie wszyscy ożywieni będą" (1 Kor. 15:22). Podczas Wieku Ewangelii jedynie Kościół był na próbie do życia, ale Bóg "postanowił dzień, w który będzie sądził wszystek świat w sprawiedliwości", ponieważ Jezus "jest ubłaganiem za grzechy nasze [Kościoła]; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata" (Dz.Ap. 17:31; 1 Jana 2:2).
Jezus jest Odkupicielem zarówno Kościoła, jak i świata. Dlatego nadejdzie czas, kiedy "ziemia będzie napełniona znajomością Pańską, tak jako morze wodami napełnione jest", ponieważ Jezus jest "tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat". On "pociągnie wszystkich do siebie" (Iz. 11:9; lana 1:9; 12:32). Wszyscy mają zagwarantowaną sprawiedliwą próbę do życia wiecznego - Kościół w tym Wieku, a świat w Wieku przyszłym.
SB ’03,34-36; BS '03,33-34.