CIEKAWOSTKI
Świat był inny, kiedy w 1951 roku po raz pierwszy sporządzono projekt Genewskiej Konwencji w sprawie uchodźców. Europa Zachodnia borykała się z likwidacją następstw Drugiej Wojny Światowej a wiele milionów ludzi zostało wysiedlonych. Zachodnie państwa szybko przyjęły definicję uchodźcy opracowaną przez Konwencję - "Osoba znajdująca się poza krajem swej narodowości lub stałego pobytu; mająca uzasadnione obawy przed prześladowaniem z powodu swej rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub poglądów politycznych; która nie może lub nie chce skorzystać z ochrony tego kraju lub wrócić tam, z powodu strachu przed prześladowaniem." Przez lata definicja została zmodyfikowana, aby wyeliminować ograniczenia geograficzne i czasowe zapisane w pierwotnej Konwencji, lecz wzrost liczby migrantów ekonomicznych utrudnia rozróżnienie pomiędzy prawdziwymi uchodźcami, którzy uciekają przed prześladowaniami, a tymi, którzy wyjeżdżają zagranicę w poszukiwaniu lepszych warunków ekonomicznych.
Z powodu nowych rodzajów wewnętrznych konfliktów wybuchających w różnych krajach, wzrasta liczba uchodźców na świecie. W 2001 roku całkowita liczba uchodźców na świecie wyniosła 21.100.000 - bardzo różniąc się od 2.100.000 miliona w 1951 roku. Przez dwie ostatnie dekady Iran i Pakistan był prawdopodobnie najbardziej wielkodusznym gospodarzem na świecie, udzielając schronienia dla około dwóch milionów Afgańczyków i Irakijczyków, przy bardzo niewielkiej pomocy z zewnątrz. Opieka nad uchodźcami obejmuje pomoc prawną i ochronę fizyczną; jak również zabezpieczenie podstawowych potrzeb życiowych, takich jak żywność, czysta woda, schronienie i opieka medyczna. Opieka obejmuje również znajdowanie trwałych rozwiązań dla uchodźców. To zazwyczaj dotyczy jednej z trzech głównych możliwości: repatriację do ich pierwotnej ojczyzny, integrację w kraju pierwszego azylu lub przesiedlenie ich do trzeciego kraju. Repatriacja jest rozwiązaniem preferowanym. Przez ponad dwie ostatnie dekady, Wysoki Komisarz do spraw Uchodźców przy ONZ pomógł co najmniej 25 milionom ludzi w pomyślnym powrocie do ojczyzny, do miejsc takich jak Gwatemala, Namibia, Mozambik, Kambodża, Kosowo i wielu innych. Miliony odbudowały swoje życie w krajach pierwszego azylu lub w sąsiadujących z nimi regionach. Obecnie, kiedy Afgańczycy powracają, największą populację uchodźców na świecie stanowią Palestyńczycy, liczący 3.700.000 osób rozproszonych w Jordanii, Gazie, na Zachodnim Brzegu, w Syrii i Libanie.
- Brytyjskie Radio (BBC)
SB ’03,66.