PRAWDZIWA MĄDROŚĆ
MĄDROŚĆ jest pokazana w Przypowieściach Salomonowych 3:1-17 i jest instrukcją, wykazującą dobrą radę tym, którzy maja uszy ku słuchaniu i pragnienie być jej posłusznymi. W naszej lekcji będziemy rozbierać te wiersze (1) "Synu mój, nie zapominaj zakonu mego, a przykazań moich niech strzeże serce twoje". - "Mądrość jest usprawiedliwiona od synów swoich" (Mat. 11:19). Pokazują ich pokrewieństwo i podobieństwo ich matki. Lecz prawa i przykazania mądrości muszą być ostrożnie aż do końca utrzymane. Prawa Mądrości są prawami Boskimi, nie tylko w Piśmie Św. wyrażonemu ale także w prawach natury. "Dzieci Światłości" powinni w sprawach fizycznych i duchowych chodzić w światłości - odnośnie zdrowia, pokarmu, czystości, ubierania się, przytułku, pracy, okoliczności itd.
(2) "Boć długości dni i lat żywota i pokoju przyczynia". Nikt z ludzi zwyczajnego pojęcia nie może temu zaprzeczyć, że mądry i umiarkowany kierunek życia w posłuszeństwie do Boskich praw jest korzystny, nie tylko w obecnym, ale i w przyszłym życiu. Jest to prawdą, iż wielu w dobrym i najzdrowszym stanie ich życia nie słuchają głosu Mądrości; a jakże wielu, którzy przestrzegają go są tacy, którzy już są niezdrowymi z powodu odziedziczonych słabości i ułomności od niemądrości ich rodziców (począwszy od Adama i Ewy) lub też z powodu opuszczania się względem Głosu Mądrości, aż odpłata ich ogarnęła. Lecz nawet choć i dla ułomnych, rada Mądrości jest ku ich korzyści, jak wielu tego dowiedli i otrzymali więcej pokoju, aniżeli z innej strony.
(3) "Miłosierdzie i prawda niech cię nie opuszczają; uwiąż je u szyi twojej, napisz je na tablicy serca twojego". Jak wspaniała jest rada tego wierszu! Jak mądre i jak potrzebne do wielkiego rozwoju serca, są te przyozdobienia - miłosierdzie i prawda! Nikt prawdziwie nie jest wielkim, kto jest podłym, złośliwym, mściwym. Miłosierdzie ku drugim, zawierające zastanowienie się nad słabościami i cierpieniami innych, jest uszlachetniającą ozdobą, jest to częścią podobieństwa Bożego, a jest mało cenioną przez bardzo wielu. Przez prawdę rozumiemy szczerość, czystość i sprawiedliwość w załatwianiu wszystkich naszych spraw. Któżby mógł być nazwany szlachetnym, jeżeli by nie posiadał tego? A jeszcze więcej jest potrzebne dla wszystkich prawdziwych chrześcijan. "Uwiąż je u szyi twojej", znaczy, że przyozdobienia te mają być uważane za klejnoty i ornamenty charakteru, i ostrożnie strzeżone od utraty, jako też mają być zawsze pod okiem - gdyż są przyjemnymi rzeczami. A nie tylko, że mają one być widziane od innych, jako takie, ale mają również być napisanymi i wrytymi w sercach naszych. Szlachetność charakteru, Boskie podobieństwo, było częścią oryginalnego charakteru człowieka i były napisane w jego serce, naturę, organizm; lecz grzech Adama i z tego wynikające odłączenia od Boga, i następująca 6.000 lat trwająca degradacja, bardzo obniżyły oryginalne Boskie prawo w sercach ludzkości. Tak więc w upadłej ludzkości w ogólności, te złe i samolubne myśli pokazują się, zamiast miłosierdzie i szczerość. Lecz dziecko Boże, dziecko Mądrości, powinno znów rytować na tablicach serca (to jest w charakterze) owe ozdoby, które zostały w ogóle wymazane. W obecnym czasie jest to tylko wykonywane przez tych, którzy znajdują się w szkole Chrystusowej, którzy są Maluczkiem Stadkiem. Lecz w przyszłości, szkoła Chrystusowa będzie powiększona; ci którzy teraz są uczniami, będą razem z ich wielkim Mistrzem nauczycielami i instruktorami słowa; a w ten czas cały świat będzie zaproszony do ponownego napisania oryginalnego prawa sprawiedliwości w ich sercach. A wszystkim, którzy będą oceniać te sposobności, będzie udzielona pomoc w tych rzeczach przez Pana i Jego sług; jak jest napisane - Jer. 31:33, 34.
(4) "Tedy znajdziesz łaskę i rozum dobry przed oczyma Bożymi i ludzkimi". Takie charaktery są na pewno przyjemne przed Bogiem, i są nawet uznawane przez osoby, co są dziećmi ciemności i nienawidzą światłości.
(5) "Ufaj w Panu ze wszystkiego serca twego, a na rozumie twoim nie spolegaj". Każde dorosłe dziecko Boże musi się dobrze nauczyć i ocenić myśli tego wierszu. Doświadczenie nauczyło je, że jest niedoskonałe w swoim sądzie i w wielu rzeczach, jako też dowiodło omylność wszystkich rad ludzkich; i że nauczyło się i jeszcze uczy się jedynie w Panu ufać. Aby więc mogło ufać w Panu, wiadomość Jego słowa i Planu Zbawienia, które Jego Słowo objawia, są bardzo ważnymi: one pobudzają wiarę i zaufanie, nie tylko w zdolności i Mądrości Boskiej, ale także w Jego sprawiedliwości i Miłości.
(6) "We wszystkich drogach twoich znaj Go, a On prostować będzie ścieżki twoje". Jest to nie tylko właściwą rzeczą, ażeby dzieci Boże w ich sercach miały Mu ufać, ale także, aby Go uznawali, jako ich Pana i Mistrza w wszystkich ich sprawach. Ci, którzy ostrożnie w ich sprawach uznawają ich Pana, mają upewnienie, że będzie ich prowadził. Ścieżki ich nie będą może wielce wygodnymi dla ich upadłej natury; ani by tego sobie nie życzyli; ponieważ jak widzieliśmy, oni dążą do osiągnięcia miłosierdzia i prawdy, nie tylko aby je posiadali za powierzchowne ozdoby, ale również aby je głęboko wyryli w ich sercach.
(7) "Nie bądź mądrym sam u siebie, ale się bój Pana, a odstąp od złego". Nic nie jest tak niebezpiecznym dla dziecka Bożego, jak zarozumiałość; ponieważ hamuje drogę do prawdziwego postępku i reformacji serca i przeszkadza w prawdziwym użytku dla drugich, a przede wszystkim w użytku w służbie Bożej; ponieważ Słowo Jego mówi: "że Bóg się pysznym sprzeciwia, a pokornym łaskę daje". Zamiast ufania w samym sobie, mądrość pokazuje, aby nie ufać sobie samemu, pamiętając na swoje słabości i niedoskonałości, i ażeby stosunkowo mieć większe poszanowanie do Boga i ufność w Nim, przez co więcej aniżeli przez cokolwiek innego będziemy wzmocnieni i w stanie odstąpić od złego i naszej upadłej natury, która wszyscy odziedziczyliśmy.
(8) "To będzie zdrowiem żywotowi twemu, a odwilżeniem kościom twoim". To znaczy ogólne zdrowie, siłę umysłu i ciała, które błogosławieństwa rzeczywiście przychodzą z takiego szacunku dla Boga i odprowadzają nas od grzechu w myślach słowach i uczynkach.
(9) "Czcij Pana z majętności twojej, i z pierwiastek wszystkich dochodów twoich". Co tylko posiadamy, powinno być zamienione na służbę dla Pana. Czy posiadamy wielki talent, wykształcenie, wpływ, pierwsze pierwiastki i ich wyniki, powinny być użyte dla służenia Naszemu łaskawemu Ojcu Niebieskiemu, tak jak Pan nasz powiedział: "Szukajcie najprzód Królestwa Bożego".
(10) "A gumna twoje napełnione będą obfitością, i od wina nowego prasy twoje rozpadać się będą". Jakiekolwiek będą nasze zasoby, jeżeli będą wiernie użyte w ofiarowaniu dla sprawy Bożej, to błogosławieństwa będą pewnymi. Podczas Wieku Żydowskiego Boskie przymierze z tym narodem było, że ich wierność ku Bogu i Jego prawom miała dać im doczesne powodzenia; ta sama reguła będzie także wprowadzona w Tysiącleciu, ponieważ jest napisane że: "sprawiedliwy zakwitnie za dni (w tysiącleciu) jego" - ale - "złośnicy będą wykorzenieni" (Ps. 72:7; 37:9). Ta reguła nie jest zastosowana teraz w czasie wieku Ewangelii; cisi nie odziedziczyli ziemi, ani sprawiedliwi w ogóle. Teraz pyszni mają powodzenie. "Którzy czynią bezbożność, i którzy kuszą Boga, zachowani bywają" (Mal. 3:15). Nie tylko nasz Pan i Apostołowie, którzy czcili Boga z wszystkich ich pierwiastków, ale również wielu z domowników wiary, nie mieli napełnionych obór i pras wina. Ci byli mianowicie "Biedni tego świata, lecz bogatymi w wierze"; lecz mimo tego, posiadają najlepszą pszenicę, najczystszą oliwę i najlepsze wino, wyobrażone w ich duchowych pokarmach i bogactwach.
(11, 12) "Synu mój, Karania Pańskiego nie odrzucaj, i nie uprzykrzaj sobie ćwiczenia Jego. Bo kogo Pan miłuje, tego każe, a to jako Ojciec, który się w Synu kocha". Próby i trudności teraźniejszego życia nie mogą być brane jako okazy Boskiej niełaski, jeżeli staliśmy się dziećmi Bożymi, dziećmi Mądrości pod danymi warunkami Przymierza ofiary. Musimy pamiętać o obietnicy naszego Ojca, że "wszystkie rzeczy pomagają ku dobremu tym, którzy miłują Boga, i którzy według Jego postanowienia są powołani" (Rzym 8:28). Strofowania, próby i karności powinny nam przypomnieć, że nie jesteśmy doskonałymi i że jeszcze potrzebujemy miłosierdzia od Boga w Chrystusie, nawet mimo naszych najlepszych wysiłków, i powinny prowadzić nas do jeszcze większej pilności, abyśmy "wykonywali poświecenie w bojaźni Bożej, z całego naszego serca" (2 Kor. 7:1).
(13-17) "Błogosławiony człowiek, który znajduje Mądrość, i człowiek, który dostanie roztropności. Bo lepiej nią kupczyć niżeli kupczyć srebrem; owszem pożyteczniejszy nad złoto dochód jej. Droższa jest nad perły, i wszystkie najmilsze rzeczy twoje nie zrównają z nią. Przedłużenie dni w prawicy jej, a w lewicy jej bogactwa i zacność. Drogi jej drogi rozkoszne, i wszystkie ścieżki jej spokojne". Mądrość i roztropność nie mają to samo znaczenie. Mądrość określa więcej przede wszystkim pojęcie dobrych i złych zasad i ich wyników, aby właściwie być posłusznym dobrym zasadom i właściwie je zastosować. Roztropność lub umiejętność stosuje się więcej do informacji jak budować sąd i charakter, i do wyników odnośnie posłuszeństwa głosu Mądrości otrzymanych, jako też do innych rzeczy intelektualnego pojęcia.
Rzeczywiście, jest to wielkim błogosławieństwem i przywilejem, znaleźć Mądrość, ponieważ mało w obecnym czasie ją znajduje. Mądrość jest z góry pochodzącą światłością. Mądrość jest Prawdą. Jej wspaniałym obrazem między ludźmi był "człowiek Chrystus Jezus", Pan nasz, "Prawdziwą Światłością". Światłość z góry, Mądrość, jak przedstawiona w Słowie Bożym, jeszcze znajduje się na świecie; lecz większość ją nie widzi, ją nie zna, jak jest napisane, iż "bóg świata tego (szatan) oślepił umysły tych, którzy nie wierzą". Dziękujmy Bogu za upewnienie, że w właściwym czasie wszystkie zaślepione oczy zostaną otworzone i że w ten czas prawdziwa światłość, prawdziwa Mądrość z góry oświeci wszystkich! W ten czas wszyscy będą widzieć prawdę i usłyszą Głos Mądrości, głos Boży, głos Chrystusowy, głos Kościoła, i będą uprzywilejowani pić przy źródle Mądrości i roztropności, a jeżeli będą posłuszni, to dosięgną do pełnej miary Boskiej łaski i Błogosławieństwa przedstawionych przez żywot wieczny (Obj. 22:17). Lecz niestety! choć teraz jest mało tych, co znajdują Mądrość, to jeszcze mniej jest tych, którzy słuchają i trzymają się jej głosu i kupują prawdziwą roztropność (umiejętność) że nimi kieruje i otrzymują kosztowne od niej błogosławieństwa. Nic innego, co się kupuje, nie jest kosztowniejszym nad nią. W obecnym czasie pod kierownictwem Mądrości, można otrzymać nie tylko srebro prawdy, ale także Boską naturę, symbolizowaną przez złoto, a ozdoby charakteru symbolizowane przez drogie kamienie. Wszystko to może teraz być osiągnięte przez posłuszeństwo do głosu Mądrości - i jeszcze więcej: "czego oko nie widziało, i ucho nie słyszało, i na serce ludzkie nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym którzy go miłują" (1 Kor. 2:9) włączając w to żywot wieczny, niebieskie bogactwa, sławę, radość i pokój.
TP ’24, 46-47.