DWIE PRZEPOWIEDZI ROKU 1918 I ICH WYNIK
PODCZAS roku 1918 zostały uczynione dwie przepowiedzi odnośnie użycia poselstwa VII tomu w przyszłości. Po uczynionej zapowiedzi (zabronieniu) na onę książkę, Strażnica ogłosiła, że owe 2,000,000 wypustek i setki tysięcy w płótno oprawionych kopii VII tomu były przez opatrzność Boską przechowane, aby mogły być później przez tych braci użyte, którzy by po przemienieniu zwolenników Stowarzyszenia, owego (przypuszczalnego) maluczkiego stadka pozostali, to jest, że miały być użyte przez wielkie grono. W P. 18, 13 (angielskiej Teraźniejszej Prawdzie) podaliśmy, że poselstwo VII tomu miało znów przez zwolenników Towarzystwa być dane, jako wypełnienie się Objaw. 19:3 i że zaraz krótko od czasu zaaresztowania wodzów Stowarzyszenia w roku 1918 przyszliśmy do pauzy między Objaw. 19:1, 2 a Objaw. 19:3. Co się tyczy przepowiedzi Strażnicy, która pisała, że owe książki były zachowane dla użytku tych, którzy mieli powziąć ową pracę po wzięciu (poza drugą zasłonę) zwolenników towarzystwa, przypuszczanego Maluczkiego Stadka, nie było prawdą. Odnośnie nauczania Strażnicy, że owe Książki miały być użyte przez wielkie grono, było prawdą, jak fakty teraz dowodzą, choć Strażnica nie pisała, że ci członkowie wielkiego grona mieli być zwolennicy Towarzystwa. Nasz pogląd na tę sytuację został w obydwóch względach wypełniony: (1) że zwolennicy Stowarzyszenia, którzy przedtem dali poselstwo Obj. 19:1, 2, a potem przestali dawać, mieli znów po pauzie powtóry raz je dać: "I znów zawołali Alleluja, a dym jej wstępuje na wieki" - i (2) że to miało być uczynione przez obrońców Stowarzyszenia, jako członków wielkiego grona (wyrażenie "wielki lud" wierszu 1 jest to same greckie słowo jak słowo "wielkie mnóstwo" w 6 wierszu i w Objaw. 7:9) - tej samej klasy, która dała poselstwo Objaw. 19:1, 2 - która miała po wtóry raz mówić Alleluja itd. Tak więc ten drugi i ostatni wielki ruch z 1920 roku rozumiemy iż, jest wypełnieniem Objaw. 19:3. Sposób w który jeszcze raz (powtóre) zawołali Alleluja itd., gdy im było powiedziane, że mieli być przemienieni krótko po ich przypuszczającym pierwszym rozdzieleniu Jordanu, choć to było rzeczywiście drugim rozdzieleniem Jordanu, pokazuje, że przyjęli błąd, że pozafiguralny Eliasz miał się przemienić w pozafiguralnego Elizeusza, co ich niewierny sługa uczył i uznał, że nasze przedstawienie o "Ostatnich pokrewnych czynnościach Eliasza i Elizeusza" kompletnie zbiło jego pogląd tego przedmiotu danego w Strażnicy 15 lutego 1918, i bezwątpliwie przeczuwał on, że musiał coś uczynić, aby w dalszym ciągu mógł "pociągać uczni za sobą". Dlatego widzimy, że uczy on "przewrotnych rzeczy" o Eliaszu i Elizeuszu. W obrazie Elizeusza, rozumiemy, iż ich ruch (w 1920) i przygotowanie do tego jest pokazane w typie, nie w Elizeuszowym rozdzieleniu Jordanu, lecz w opowiadaniu 2 Król. 6:1-4, według czego zwolennicy Stowarzyszenia dawali się tak jawnie i mocno okłamywać przez "złego sługę"? W imieniu Pańskim mówimy do członków maluczkiego stadka z pomiędzy zwolenników Stowarzyszenia, aby wyszli z tego "małego Babilonu", a przede wszystkim z służby owego "złego sługi", który sprytnym sposobem stara się zwieść ich i wprowadzić w wielkie złudzenie (Efez. 4:14). Co się zaś tyczy innych członków - ci potrzebują, aby otrzymali złudzenia od głównego sługi Azazela między ludem Prawdy, ponieważ część takich dla nich doświadczeń ostatecznie zniszczy ich ciała. Mamy dla nich miłość, sympatię i modlitwę, ażeby ich doświadczenia z ręki Azazela mogły przyczynić się do ich oczyszczenia i ustawienia na powrót do prawdziwej służby Pańskiej.
TP ’24, 52.