PODRĘCZNIK DLA STARSZYCH
SŁOWO "nauczać" ma różne znaczenie, jak również może być wykonywane przez liczne metody lub sposoby; lecz w każdym z takich sposobów lub metodyi jest coś takiego do uczynienia, co pobudza do czynności w nauce; a to coś takiego doprowadza drugich do wiedzy i do zrozumienia. Dlatego "nauczanie" przyprowadza innych do wiadomości i zrozumienia, czy metoda jest używana przez wykład, czy przez rozmowę, czy przez pytania i odpowiedzi, czy przez gestykulację lub pantominę itd. Tak samo słowo "kazanie" ma różne znaczenia, z których niektóre są mową i konwersacją. Gdy odróżnimy słowa "kazanie" i "nauczanie", rozumiemy, iż ogólnie mówiąc "kazanie" doprowadza innych do wiedzy i zrozumienia przez wykłady (mowy); a przez słowo "nauczanie" rozumiemy, iż odnosi się do doprowadzenia innych do wiedzy i zrozumienia w sposób pytań i odpowiedzi na takowe, z podanymi wyjaśnieniami przez nauczyciela.
Urząd Starszego jest urzędem nauczania, to znaczy iż ci, którzy mają takie obowiązki, mają doprowadzać innych do wiedzy i zrozumienia. Oni mogą wykonywać ich urząd, albo przez wykłady, przez rozmowę lub dawanie pytań innym, przez otrzymywanie odpowiedzi od innych i dodawanie wyjaśnień do nich, lub przez używanie wszystkich razem sposobów. Apostoł Paweł nadmienia, że Starszego umysłowe zdolności miały być takiemi, aby mógł być w stanie nauczać, to jest, aby mógł doprowadzić innych do wiedzy i wyrozumienia. Dlatego Starsi powinni starać się o to, aby mogli swoje zdolności odnośnie nauczania drugich powiększyć, jak również powinni starać się ich charakter kwalifikacji urzędu powiększyć. W tym artykule podajemy niektóre myśli dla Starszych, i ufamy, że będą pomocnymi dla nich i że będą oni przez to w stanie zanalizować myśli ich wykładów w logicznym porządku, jak również, aby dopomóc im do ułożenia pytania w taki sposób, aby wyciągnąć z zgromadzenia myśli Bereańskich lekcji.
Znajduje się łacińska przypowieść, która, gdyby była przetłumaczona, tak byśmy ją czytali: "Ten, który jasno rozróżnia, ten też jasno naucza". Dlatego zdolność, aby zanalizować myśli w wchodzących ich składach i klasach i rozdzielić je, jako różniące się jedne od drugich jest kwalifikacją jasnego nauczyciela. Wykład powinien mieć dobrze określony i jasno i wyraźnie podany przedmiot; tak samo powinno być w Bereańskich lekcjach, w których każda ogólna kwestia powinna jako przedmiot być rozbierana. Ten przedmiot powinien być przez mówcę lub nauczyciela zanalizowany; a ułożywszy swój przedmiot w jego logiczne części, może go jasno przedstawić, jeżeli jasno go rozumie.
Często otrzymywaliśmy pytania od Starszych a czasami od pielgrzymów, ażeby udzielić im określenia lub skeletonu do wykładu. Te pytania doprowadziły nas do myśli, że jakaś ogólna pomoc dla innych Starszych może być ku ich pożytkowi i radzi by ją przyjęli; i nie ma nic lepszego nad ułożenie jasnych i logicznych myśli na różne przedmioty nad porządek, jakiego poniżej podajemy. Ten porządek - logiczna analiza myśli wchodzących ich składach i klasach - nie jest dany aby dać potrzebującym myśli; lecz jest dany do pomocy, aby właściwie i logicznie w ich wykładach lub lekcjach ich posiadane myśli ułożyć. Porządek ten jest niewyczerpanym w grupach około linii, w których myśl może biegać, lecz będzie więcej niż potrzebnym dla zwykłych celów, aby logicznie uporządkować wykład lub lekcje. Przedstawimy owe grupy myśli w formach, rzeczownikach i pytań i jako takie ufamy, że przedstawienie posłuży nam do wyjaśnienia.
PORZĄDEK
1) Jego natura. Co to jest?
2) Jego dowody.
Czy to jest prawdą?
(1) ustępy biblijne, (2) przykłady
biblijne.
3) Jego przeciwność.
Czy jego przeciwność jest prawdą?
(1) ustępy biblijne, (2) przykłady
biblijne.
4) Jego Elementy. Co są jego części?
5) Jego Gatunki. Jakie są jego gatunki?
6) Jego Przymioty. Jakie są one?
7) Jego Cele. Dlaczego jest zamierzone?
8) Jego Rozumność. Dlaczego jest lub dlaczego ma być?
9) Jego pokrewieństwa.
Jaką ma łączność z innymi rzeczami?
(1) uprzedzając, (2) towarzysząc,
(3) następujące rzeczy.
10) Jego otoczenia.
Pod jakimi okolicznościami egzystuje?
(1) sprzyjającymi, (2) niesprzyjającymi.
11) Jego możebność. Czy może być uczynione lub rozwinięte?
12) Jego poddani. Kto czyni lub ma czynić?
13) Oddziaływanie. Nad kim oddziałuje i powinno oddziaływać?
14) Jego Czas. Kiedy jest czynione i jak długo?
15) Jego miejsce. Gdzie lub jak daleko jest czynione?
16) Jego uprawa. W jaki sposób czynione lub rozwijane?
17) Jego przytłumienie. Przez co można zwyciężyć?
18) Jego wyrażenie.
Jak się pokazuje?
(1) duchowo, (2) w metodzie.
19) Jego ilustracja.
Co wyobraża?
(1) w naturze, (2) w doświadczeniu,
(a) w Biblii, (b) poza Biblią.
20) Jego wyniki.
Jak skutkuje?
(1) korzystnie, (a) ku Bogu, (b) ku innym, (c) ku
samemu siebie, (2) niekorzystnie, (a) ku Bogu, (b) ku innym, (c) ku samemu
siebie.
(21) Jego zastosowanie. Co mamy z tym czynić?
ILUSTRACJA
Ten przedmiot będziemy prawdopodobnie mogli najlepiej naszym drogim czytelnikom wyjaśnić, w jaki sposób mogliby ten porządek używać, jeżeli weźmiemy jaki przedmiot i zanalizujemy go według porządku. Do ilustracji używania tego porządku możemy wziąć za nasz przedmiot "Poświęcenie":
1) Jego Natura, lub co jest Poświęcenie? Teraz ta część tego porządku musi być wyjaśniona o jego znaczeniu. Poświęcenie jest to przedstawienie samych siebie Bogu.
2) Jego dowody. Czy to jest prawdziwym? Ta część tego porządku wymaga również dowodów definicji i jej wyjaśnienia. (1) ustępów z Pisma Św., Rzym 12:1; (2) przykładów z Pisma Św., Jezus, Żydów 10:7, 9.
3) Jego przeciwność. Czy przeciwna temu nauka jest prawdziwa? Ponieważ bardzo często mogą być zauważone błędy, dlatego też jest często pożyteczną rzeczą je znieważyć i wykazać prawdę, to jest świętość, czyli określić święty lud do poświęcenia. (1) 1 Jana 1:8; Gal. 5:17; (2) Piotra, Gal. 2:11.
4) Jego Elementy. Jakie są części poświecenia? (1) umarłość dla samego siebie i dla świata, (2) żywość do Boga.
5) Jego Gatunki. Jakie są różne poświęcenia? (1) poświęcenie na śmierć, (2) poświęcenie do życia.
6) Jego Przymioty. Z czego składa się poświęcenie? (1) z energicznego życia, (2) z świętości, (3) z przyjemności, (4) z rozumności. Rzym 12:1.
7) Jego Cele. Na co jest poświęcenie przeznaczone? (1) Poświęcenie na śmierć na to, aby użyć człowieczeństwo jako część ofiary za grzech, i rozwinąć Nowe Stworzenie; (2) poświęcenie do życia na to, aby rozwinąć człowieczeństwo do doskonałości około wszystkich linii.
8) Jego Rozumność. Dlaczego powinni się ludzie poświęcić? (1) Ponieważ należą do Boga przez stworzenie i odkupienie; (2) ponieważ uczczą przez to Boga; (3) to podniesie ich i innych; (4) otrzymują zwycięstwo nad grzechem.
9) Jego pokrewieństwa. Jaka jest łączność między poświęceniem i innymi rzeczami? (1) przypisane usprawiedliwienie, (2) ożywione usprawiedliwienie i spłodzenie z Ducha i (3) chrześcijańskie życie tu na ziemi i po śmierci.
10) Jego otoczenia. Pod jakimi warunkami jest poświęcenie uczynione i skończone? (1) pod trudnymi warunkami dla wierności i pod łatwymi warunkami dla niewierności teraz; (2) pod łatwymi warunkami dla wierności i trudnymi warunkami dla niewierności w przyszłym wieku.
11) Jego możebność. Czy może poświecenie być uczynione i dokończone? Nie przez nasze własne siły, ale przez łaskę Bożą. 2 Kor. 3:5, 6.
12) Jego poddani. Kto powinien (l) poświęcić się, (2) wypełnić je? (a) teraz; (1) poczytano usprawiedliwieni, (2) poświęceni, (b) cała ludzkość w przyszłym wieku.
13) Oddziaływanie. Nad kim oddziałuje? (1) nad wszystkimi, (2) szczególnie nad domownikami wiary.
14) Jego czas. (1) Kiedy powinniśmy się poświęcić? (2) jak długo ma trwać? (1) Skoro żeśmy obliczyli koszt poświęcenia, (2) na zawsze.
15) Jego miejsce. Gdzie ma być uczynione? Nie przed innymi, lecz jedynie same przed Panem.
16) Jego uprawa. Przez co jest poświęcenie (1) wytworzone i (2) wypełnione? (1) Przez wdzięczne i poważające uznanie miłosierdzia Bożego, przez co poświęcająca wiara i miłość wzrasta w sercach naszych (2) przez ogólne i specjalne metody dla rozwinięcia charakteru.
17) Jego przytłumienie. Przez co może być poświęcenie przytłumione? Przez grzech, błąd, samolubstwo i światowość.
18) Jego wyrażenie. Jak objawia się poświęcenie? (1) duchowo i (2) w metodach? (1) przez owe wyższe cnoty, (2) przez siedem stopni chrześcijańskiego życia.
19) Jego ilustracja. Co (1) w naturze i (2) w biblijnym i nadzwyczajnie biblijnym doświadczeniu pokazuje nam Poświecenie? (1) ster kierujący okręt, (2) Paweł i Luther w Worms. Ilustracje będą różnić się z różnemi fazami poświęcenia, które mają być opisane.
20) Jego Wyniki. Jakie wrażenie przychodzi z poświęcenia? (1) Czci, podoba się i służy Bogu, (2) błogosławi drugich fizycznie, umysłowo, moralnie i religijnie, (3) daje błogosławieństwo naszemu sercu i umysłowi; społeczność z Ojcem, Synem i braćmi; sposobność do służby; ufność w przyszłe dziedzictwo itd. Jeżeli przedmiot miałby być złą rzeczą, wtenczas jego niekorzystne skutki powinny być wykazane.
21) Jego zastosowanie. Co mamy z poświęceniem uczynić. Jeżeli nie jesteśmy poświęceni lecz próbnie usprawiedliwieni, powinniśmy porachować co to nas będzie kosztować, a potem poświęcić się. Będąc tedy poświęceni, zostańmy wiernymi.
Nikt nie chciałby wszystkich tych punktów w wykładzie używać. Dla praktycznych celów, możemy czasami jedne lub inne z nich opuszczać. Będzie to zależeć od zamierzonego wykładu, które z punktów ma mówca używać. Dla dosyć określonego wykładu numery 1, 2, 3, 4, 5, 8, 16, 17, 18, 19, 20 wystarczą, a dla zwykłego wykładu numery l, 2, 8, 16, 18, 19, 20 będą wystarczającymi. Praktyka i doświadczenie wyrobią zdolność wyboru, który by mógł być najstosowniejszym dla mówcy zamierzonego celu. W powyżej nadmienionej ilustracji - o poświęceniu - użyliśmy czynności dla naszego przedmiotu. Moglibyśmy tak samo użyć przedmiot doktrynalny jak na przykład Okup lub Królestwo itd. i tak samo możemy użyć przedmiot cnoty jak wiara lub miłość itd. Porządek ten może być wybrany do użytku, aby zanalizować materiał myśli jakiegokolwiek przedmiotu.
Praktyka powiększa biegłość; dlatego radzimy naszym drogim braciom starszym, aby wybrali sobie przedmioty i aby zanalizowali (rozebrali) je podług tego porządku. Z początku nie będąc do tego przyzwyczajeni, sposób będzie się zdawać niezgrabnym i utrudnionym dla początkujących; jednak przez wierne używanie tego porządku, wierzymy, że wyniki będą wyśmienitymi. Przedstawimy niektóre przedmioty (1) doktrynalne, (2) cnotliwe i (3) czynne, których starsi mogą używać dla ćwiczenia się z tym porządkiem. (1) Bóg, Chrystus, Duch Święty, Człowiek, Grzech, Piekło, Okup, Restytucja, Życie, Nieśmiertelność, przekleństwo itd. (2) Wiara, Nadzieja, Pobożność, Braterska Miłość, Miłość, Pokora, Cichość, Posłuszeństwo, Wierność, Nieskwapliwość itd. (3) Samozaparcie, Krzyża noszenie, Badanie Prawdy, Czuwanie, Modlitwa, Świadczenie Prawdzie, Samoegzaminacja, Społeczność chrześcijańska itd.
W przygotowaniu wykładu, opis nie potrzebuje być dany w tym samym porządku, jak określiliśmy. Choć ten porządek jest zwykle używany, wyjątki dla praktycznych celów muszą być uczynione. Doświadczenie i gotowy cel pokażą, jaki porządek ma być w indywidualnych wypadkach użyty.
Ktoś by mógł się zapytać, jaki pożytek przychodzi z używania tego porządku? Odpowiadamy, że wierzymy, że pokaże się być w każdym względzie pomocnym. Wiemy, iż ułatwia do lepszego zapamiętania i zpamiętania wykładu przez mówcę; że ten porządek wyjaśnia myśli mówcy i także uzdatnia słuchających do lepszego zrozumienia i spamiętania głównych części wykładu. Nie dozwala również do przedstawiania przez mówcę obcych rzeczy do jego przedmiotu. Wierzymy również, że postawi go w lepsze stanowisko z słuchającymi; ponieważ ci, którzy nie mogą logicznie rozdzielać wykładów, i nie trzymają się blisko przedmiotu wnet wyczerpują się z świeżego materiału; a jeżeli się takich raz usłyszy, usłyszy się bardzo wiele z tego co mają do dania. Ten fakt zniechęca mówcę i słuchaczy; i obie strony przeczuwają, że wykład jest ciężarem, i życzą sobie, aby najprędzej mógł się skończyć. Wierzymy, iż porządek ten wielce ułatwi pracę i skróci czas do przygotowania a powiększy wartość dla wykładu i dla innych. Jeżeli będzie właściwie użyty, będzie bezwątpliwie dla wielkiego pożytku.
Musimy to zapamiętać, że ten porządek daje nam tylko ogólne rysy myśli. Jest on tylko jakoby kościami wykładu. Potrzebne jest badanie, aby ten skeleton wypełnić mięsem. Myśli, które są używane, jako pokrycie tych kości, stanowią mięsistą część wykładu. Tak więc możemy widzieć, jak w innej łączności podaliśmy, że ten porządek nie daje nam całych myśli do przedmiotu; ale raczej on pomaga nam do wyjaśnienia i logicznego uporządkowania myśli, które mamy dać na dany przedmiot. Myśli do naszych przedmiotów otrzymujemy z Pisma Św., o ile upodobało się Panu nam je wyjaśnić, ogólnie mówiąc przez pisma "onego sługi" i nauki wszystkich jego współsług. Niech Pan ubłogosławi te myśli dla starszych i dla tych braci, którym oni służą.
TP ’24, 52-54.