BEREAŃSKIE METODY
W harmonii z obietnicą, którą żeśmy uczynili w styczniowym numerze Angielskiej Teraźniejszej Prawdy z 1920 roku, przedstawimy w tym artykule niektóre Bereańskie metody, które przez lata były używane, począwszy od Biblijnego Domu (Betel), gdy jeszcze znajdował się Allegheny, Pa., i które dowiodły, że były pożyteczne dla nauczycieli i uczni w zborowym bereańskim biblijnym badaniu. Skuteczne badanie jest takim, w którym nauczyciel jak również i uczeń biorą interesujący udział; a najlepsze lekcje są te, które są przygotowane przez wszystkich, którzy biorą udział w zborze. Starszy, który idzie do zboru nieprzygotowany i spodziewając się natychmiastowego natchnienia, aby dodać do braku jego niedbalstwa i ażeby mógł być w stanie "jak najprędzej zakończyć lekcje" przychodzi pod Boską niełaskę i w różny sposób szkodzi sobie i zborowi. Zbór, który nie przygotuje się do lekcji, otrzymuje mało korzyści i szkodzi sobie i starszym. Idealność, jaką Pan trzyma przed nauczycielami i uczniami, jest przygotowanie się do badania lekcji (2 Tym. 2:15). Lekcja, która jest przez nauczyciela i ucznia przygotowana, jest pożyteczną dla głowy i serca i otrzymuje Pańskie uznanie. Te zastanowienia pobudzają nas do udzielenia pewnych sugestii względem przygotowania lekcji dla zebrań zborowych i względem przedstawienia takowych przez starszego i względem udziału zborowego w lekcjach.
Dla lepszego wyjaśnienia życzymy sobie wykazać różnice między dwoma składami pytań. Jedne z tych będziemy nazywać ogólnymi, a inne specjalnymi pytaniami. Przez ogólne pytania rozumiemy te, które są wydrukowane w Bereańskiej książce pytań a przez specjalne pytania rozumiemy te, które przygotował starszy na fundamencie owych drukowanych w Bereańskiej Książce pytań - na ogólnych pytaniach. Nie było to wcale naszego drogiego brata Russella myślą, ażeby pytania w książce pytań - ogólne pytania - były jedynymi pytaniami, których starsi mieli używać przy badaniu. Jego myślą było raczej, ażeby te ogólne pytania były używane jako "pytania nasieniowe" z których inne pytania mogły wyrastać w roli umysłach starszych. Według tego, te ogólne pytania miały być fundamentem serii innych pytań - to jest specjalnych pytań - które starsi mieli budować na fundamencie ogólnych pytań. Celem specjalnych pytań jest doprowadzić i przez to przygotować zbór do odpowiedzi na ogólne pytanie. To znaczy, że zwykle ogólne pytanie przychodzi na koniec, a specjalne pytania, prowadząc do ich odpowiedzi logicznie uprzedzają je. W niektórych tylko wypadkach ogólne pytanie dla praktycznych celów przychodzi najpierw - to jest, jeżeli specjalne pytania są ugruntowane na odpowiedzi ogólnego pytania. W niektórych wypadkach logiczne przedstawienie sprawy przedmiotu będzie wymagane do dania jednej lub więcej specjalnych kwestii, aby uprzedziły ogólne pytanie a potem, aby jedno lub więcej specjalnych pytań po ogólnym pytaniu nastąpiło; a w niektórych wypadkach ogólne pytanie bez żadnych specjalnych pytań będzie jedynym wystarczającym dla korzyści do przedstawienia przed zbór. W każdym wypadku starszy będzie musiał zadecydować tę sprawę, a to zwykle tedy, gdy przygotuje swą lekcję. Prawdopodobnie w 9 z 10 ogólnych pytań będzie praktyczną rzeczą dać wszystkie specjalne pytania przed ogólnym pytaniem. Doświadczenie coraz więcej dopomoże starszemu, aby mógł zadecydować, które z tych powyższych czterech porządków w dawaniu ogólnego pytania jest lepszym w każdym wypadku.
SPECYALNE PYTANIA
Ponieważ ogólne pytania są gotowymi, Starszego szczególna praca będzie, aby przygotować specjalne pytania. Odnośnie tej ważnej części tego przygotowania, podamy niektóre praktyczne myśli, które przez doświadczenie wielu lat okazały się być wartościowymi. W przygotowaniu specjalnych pytań, cztery zasady muszą właściwie być zapamiętane:
1) Ogólne pytania się zesumowaniem (łącznością) paragrafów, nad którymi one są utwierdzone; i z tej przyczyny te paragrafy są wyjaśnieniem ogólnych pytań, które je złączają.
2) Główne słowa lub grupy słów w ogólnych pytaniach odnoszą się i łączą główne myśli tych paragrafów, które ogólne pytania łączą.
3) Ogólne pytania i ich gruntowne paragrafy mają być w świetle jedne z drugimi badane; ponieważ one stoją w pokrewieństwie z sobą, jako łączność i wyjaśnienie.
4) Specyalne pytania powinny być na głównych słowach lub grupach słów w generalnych kwestiach (ogólnych pytaniach) oparte, ponieważ główne słowa lub grupy słów w ogólnych pytaniach odnoszą się i łączą główne myśli ugruntowanych paragrafów; i przez to tak ugruntowane specjalne pytania wyciągną główne myśli z paragrafów.
Trochę wyjaśnienia pokaże nam zaraz mądrość i użyteczność tych czterech zasad odnośnie Bereańskich pytań; a doświadczenie w ich zastosowaniu jeszcze więcej przekona nas o ich mądrości i użyteczności. Przykład przez ilustrację zastosowania tych zasad w przygotowaniu specjalnych pytań dowiedzie, że jest pomocnym. Jako taki przykład będziemy używać pierwsze pytanie "Bereańskich pytań na Cienie Przybytku" porównywując słowa lub grupy słów, na których specjalne pytania są postawione, wstawiając liczby w nawiasach przed każdą farantezyą odnoszącą się do kolejnego (liczebnego) porządku każdej kwestii. (5) Co było (3) Boskim zamiarem (2) przez ustanowienie (1) Przybytku (3) na puszczy (4) z jego usługami i ceremoniami? (6) Żyd. 10:1; (7) Żyd. 8:5; (8) Kol. 2:17; (9) T. 11, par. 1 (10) Z. 02-230 - kol. 1, par. 1, kol. 2, par. 1. Na tej kwestii ugruntujemy następujące specjalne kwestie: (1) Czym był przybytek? (2) Gdzie był zbudowany? (3) Kto był jego architektem? (4) Co było łącznie z nim wykonywane? (5) Tu ogólne pytanie może być wstawione (6) Jak Żyd 10:1 dowodzi to pytanie? (7) Jak Żyd 8:5 dowodzi to pytanie? (8) Jak Kol. 2:17 dowodzi to pytanie? (9) Przeczytaj T. 11, par. l do wyjaśnienia tego pytania. (10) Czytaj (Strażnicę) Z. 02-235, par. 1, kol. 2, par. l jako określenie tego pytania.
Czasami, jak w wypadku tej kwestii, którą rozważaliśmy, ogólne pytanie nie pokryje wszystkich głównych myśli paragrafu. W takim wypadku starszy uczyni dobrze, jeżeli wyciągnie główne myśli przez podanie ogólnych i specjalnych pytań. Takie dodane pytania powinny być najprzód przed badaniem dowodów stawione, jako też zawsze przed czytaniem wyjaśnień z ustępowej książki (Strażnicy itp.). Na przykład ogólne pytanie może być ustawione na drugiej myśli (ustępie) paragrafu jak następuje: (1, 2) w dodatku do Przybytku i jego usług i ceremonii, co jeszcze było typem? To ogólne pytanie jest przykładem, jeżeliby kto żądał więcej, niż jedno pytanie; i podług tego mogłoby być podzielone na tyle części, ile by było pytań do ogólnej kwestii, jak następuje: (1) Co było pierwszym z dodatnich typów? (2) Co było drugim z dodatnich typów? Wykazać, że ogólne pytanie ma więcej niż jedno pytanie, wszystkie liczby mogą być wstawione w ich porządku przed farantezyą zamykającą ogólne pytanie, jak to powyżej wykazaliśmy. Starszy także mógł by ułożyć ogólne pytanie jak następujące, pokrywając trzeci ustęp pod rozwagą paragrafu, który również nie jest włączony w ogólnej pod rozwagą kwestii: (7) Jaki skutek przyszedłby (6) z ostrożnego (5) badania tych typów, które (1) Izraelici (2) rocznie wykonywali (3) aż do wieku Ewangelii (4) dla naszego zbudowania? (8) 1 Piotra 1:11; (9) Żyd 10:1-3; (1) Jaki naród był użyty do wypełnienia tych typów? (2) Jak często je wykonywali? (3) Aż do jakiego wieku były te typy wykonywane? (4) Dla kogo korzyści (budowania) były one przeznaczone? (5) Co mamy czynić z tymi typami? - (6) Jak mamy je badać? (7) ogólne pytanie (8) Jak 1 Piotra 1:11 dowodzi myśli tego pytania? (9) Jak dowodzi Żyd 10:1-3 myśli tego pytania?
Powyżej dane przykłady posłużą do ilustracji zastosowania tych czterech głównych powyżej danych zasad, które mogą uregulować do przygotowania specjalnych kwestii na ogólne, w naszych badaniach.
POMOC DLA PAMIĘCI
Jest jeszcze inna rzecz, która przysługuje się do naszej uwagi przygotowania Bereańskich lekcji przez Starszego - to jest, aby zapamiętał to, co przygotował; ponieważ nie robi różnicy, jak mocno i dobrze przygotował swoją lekcję, jeżeli zapomni to, co przygotował, nie będzie mógł być w stanie przedstawić lekcję. Dlatego dla naszych słabych pamięci pewne wzmianki mogą być bardzo pomocnymi. Oprócz myśli w lekcji, znajdują się szczególnie trzy rzeczy, które Starszy powinien pamiętać: (1) Jego specjalne pytania, (2) słowa i grupy słów, na których je ustawia, (3) porządek w którym chce je przedstawić. Zwyczajne włożenie farantezyi około słów lub grup słów, nad którymi swoje specjalne pytania ustawia, przypomni mu zaraz słowa i grupy słów, na których swoje specjalne pytania wstawił. Również te słowa lub grupy słów odświeżą jego pamięć względem jego specjalnych pytań, gdy zaś by wstawił w porządku w jakim sobie życzy dać pytania, liczby 1, 2, 3 itd. przed słowami lub grupami słów, te zaraz przypomną mu porządek, w którym ma życzenie przedstawić swe pytania. Jeżeli Starszy życzy sobie dać dwa lub więcej pytań na słowo lub grupę słów, może postawić liczby w okresie tej farantezyi nad słowami lub grupami słów; lub jeżeli jest miejsce, może je za porządkiem jedne po drugiej postawić. Te zwyczajne wskazówki będą wielką pomocą dla słabej pamięci. Powyżej wyjaśniliśmy najwięcej z tych punktów w użytej kwestii.
Trzecią ważną rzeczą do spamiętania przez starszego, gdy przygotuje swą lekcje, jest, aby zauważył różne zdolności członków w zborze (zgromadzeniu). Do tego będzie bardzo pomocną rzeczą podzielić członków w zborze na 3 stopnie ich zdolności (1) na zdolnych, (2) na średnich, (3) na słabych w ich zdolnościach. W przygotowaniu swej lekcji może podzielić swe pytania na trzy klasy (a) trudne, (b) średnie i (c) łatwe, i w ten sposób podać je stosownie do biorących udział w lekcji. Głoski a, b, c, połączone z liczbami na przodku każdej farantezyi, wskażą mu na rzut oka grupę tej klasy, dla której zdolności kwestia jest zamierzona. Ta sugestia, jeżeli jest w praktykę wprowadzona, da każdemu uczniowi sposobności do odpowiedzenia w harmonii z jego zdolnością. Lecz jeżeli trudne pytania są dane najsłabszym uczniom, ci mogą zniechęcić się i całkiem stracić zainteresowanie, a gdy znów łatwe pytania są dawane zdolnym uczniom, ci stracą zainteresowanie; gdy zaś postępując za powyższymi sugestiami, pomoże im do podtrzymania zainteresowania i pobudzi do większej zachęty wszystkich.
Uczyniwszy owe powyższe sugestie względem więcej ważnych metod dla użytku starszych w przygotowaniu ich lekcji, podamy teraz niektóre sugestie względem ważnych metod używania przez Starszych w ich przedstawieniu lekcji zborowi.
(1) Niech starszy zastosuje swoje pytania do różnych zdolności członków, średnio-trudnych kwestii przeciętnych członków, a łatwych kwestii najsłabszych członków.
(2) Potem niech Starszy przedstawi pierwsze pytanie trzem członkom, adresując ich koleino po nazwisku. Potem niech przedstawi pierwsze pytanie zborowi w ogólności, ażeby dodatkowo dodać innych komentarzy od tych, które były dane przez pierwsze trzy osoby. Potem po trzecie, jeżeli wszyscy, którzy mieli życzenie, wyrazili się na pierwsze pytanie, niech starszy da swoje myśli jak zakończenie dyskusji i tak zakończy dyskusję kwestią. To samo niech uczyni starszy z wszystkimi innymi kwestiami, które przygotował do ogólnej kwestii.
(3) Gdy ogólne pytanie jest osiągnięte, niech je starszy przedstawi w ten sam sposób, jak przedstawił specjalne pytania - to jest najprzód trzem zdolnym członkom, potem zborowi, a na koniec niech sam zwiąże i zakończy.
(4) Po przedstawieniu przez Starszego ogólnego pytania i wszystkich specjalnych pytań, które ugruntował na ogólnym pytaniu, niech zapyta się zborowi, czy mają jakie pytania, (lecz tylko na dany przedmiot) odnośnie ogólnego pod rozwagę już wziętego pytania. Porządek i ekonomia czasu nie dozwalają do przedstawiania obcych pytań do generalnego pod rozważaniem pytania. Dla pytań na inne przedmioty, które z wiele przyczyn są pożyteczne do rozbierania, powinien inny czas być wybrany, gdy ogólna lekcja jest skończona, i przed zakończeniem zebrania. Dlaczego klasa ma mieć sposobność stawić pytania na każde ogólne pytanie nim następne ogólne pytanie jest brane pod rozwagę, możemy widzieć z różnych przyczyn: Rzeczy przedmiotu może nie były dosyć jasne dla niektórych w zborze; lub starszy nie naruszył niektóry punkt lub punkt ogólnego pytania, lub tego paragrafu; lub też może znajdować się różnica opinii, która powinna być zdyskutowana i wyrównana itd.
(5) Jeżeli członkowie zboru stawiają pytania, niech starszy przedstawi je w porządku, najprzód ogólności - nie trzem członkom, jak to czynił z specjalnymi i ogólnymi pytaniami - potem, gdy tyle, ile życzyli sobie odpowiedzieli, niech da temu co dał pytanie, a po trzecie niech da swoją własną myśl, w ten sposób zakończając dyskusję każdej od zboru danej kwestii. Tak choć starszy nie ma mieć pierwsze słowo na jakąkolwiek kwestię - jako mówcze narzędzie zboru - on ma mieć ostatnie słowo na każdą przedstawioną kwestię, która ma złączyć i zakończyć.
(6) Jeżeli po dobrem zakończeniu lekcji, pytania do lekcji na obce przedmioty są dane, niech Starszy je w ten sam sposób rozbiera, najprzód podając je zborowi, potem pytając się stawiciela tego pytania o jego myśl, a po trzecie niech sam starszy zakończy kwestię.
(7) Zwykle po zakończeniu wszystkich specjalnych i ogólnej kwestii, jeżeli są dowodowe ustępy, to niech będą one czytane. Czasami będzie najlepszy czas do tego podczas rozbierania specjalnych kwestyi. Starszy będzie musiał swego rozsądku w tej sprawie używać.
(8) Niech one będą wyjaśnione, jako dowody przez pytania do specjalnych przez Starszego przedstawionych pytań według danych sugestii względem specjalnych pytań.
(9) Po tym niech będzie czytane świadectwo z ustępowej książki przez dobrego czytelnika, który by miał mocny głos i wyraźną mowę, ażeby wszyscy mogli zrozumieć. To właściwie daje naszemu pasterzowi sposobność do złączenia dyskusji na każde ogólne pytanie.
(10) Niech potem Starszy weźmie następujące pytanie i tak samo z tym postępuje, aż się lekcja zakończy.
Liczne korzyści otrzymuje się z powyżej określonych metod. One trzymają pokój i porządek w zborze, zabezpieczają zupełne nauczanie i uczenie się, wyciągają z każdego ucznia pytanie i dają wszystkim sposobność, stosują sprawę przedmiotu do różnych kwalifikacji różnych członków zborowych, dają każdemu sposobności wyrazić swe opinie, do zobaczenia, że ich opinie są wyrażone na każde przed zbór przychodzące pytanie, gwarantują uporządkowaną wolność mowy w zborze i doprowadzają do rozwinięcia serc i głów nauczyciela i uczni.
Niektóre sugestie dla nieuczących członków będą teraz na miejscu. Ci powinni przygotować swe lekcje; ponieważ nie przygotowana lekcja prowadzi do złego i do słabych i niedobrych odpowiedzi i niepotrzebnie upokarza członków i nauczyciela, doprowadza do dyskusji i rozszerza błąd i bardzo mało wzmacnia serce i głowę; gdy zaś dobrze przygotowane lekcje zwykle idą gładko i spokojnie, budują i zadawalają nauczyciela i członków, podnoszą prawdę, zbijają błąd i wzmacniają głowę i serce. Dlatego nadmieniamy, że nie tylko zbór, lecz także starszy powinni przygotować swoje lekcje. Najlepszy sposób przygotowania lekcji zdobywa się przez badanie ogólnych kwestii i ich paragrafów w świetle jednych z drugimi, zauważając pokrewieństwo między głównymi słowami a grupami słów ogólnych pytań i głównych myśli w paragrafach, jak powyżej było nadmienione, aby to starsi czynili. Niech wszystkie odnośniki będą przejrzane i zbadane, jak również ich znaczenie. Jeżeli te punkty będą z umysłowym wysiłkiem wypróbowane i wprawione, dowiodą bardzo wielką ważność w przygotowaniu się członków do lekcji.
METODY DO BRANIA UDZIAŁU W ZBORZE
Niektóre sugestie odnośnie brania udziału zborowego w badaniu będą także na miejscu. Ażeby je lepiej wyjaśnić, podzielimy je według liczb:
(1) Niech ustępowe książki będą zamknięte, a książki pytań otwarte, podczas przedstawiania kwestii. Bardzo mało nauczymy się, jeżeli odczytamy nasze pytania! Nasi nauczyciele w publicznych szkołach, wiedząc to, wymagali od nas nauczenia się lekcji tak dobrze, aby być w stanie odpowiedzieć z wyrozumienia i pamięci. Czy my choć nie powinniśmy tego dla Pana uczynić?
(2) Gdy kwestie są dane jednostkom po nazwisku, niech każdy czeka, aż nauczyciel da mu jego własne pytanie, a niech nie odpowiada na miejscu innego. Przez czekanie na nasze indywidualne pytania wyrobimy sobie samokontrolę i wypraktykujemy sobie złotą regułę. Jest to przywilejem odpowiadać na pytania; i nikt nie powinien odpowiadać w miejscu innego i odbierać mu jego przywileje, tak jak by sobie sam tego nie życzył, żeby mu to czyniono.
(3) Niech każdy, który odpowiada dane całemu zborowi pytania, używa tylko ograniczonego czasu i sposobności, pamiętając o tym, że drudzy także życzą sobie mieć czas i sposobność do ich wyrażenia się.
(4) Niech każdy stara się odpowiadać do punktu, omijając od jego odpowiedzi niewłaściwe rzeczy. Ta sugestia, jeżeli będzie wypełniona, nie będzie denerwować słabszych członków i zapobiegnie niepotrzebnemu powtarzaniu i traceniu słów, co niektórzy czynią, ponieważ niektórzy myślą, że muszą cały plan opowiedzieć przy odpowiedzeniu jednego pytania, choć tylko mała część prawdy wystarczyła by do odpowiedzi. Nawet odpowiedzieć wszystko w ogólnej kwestii nad specjalną kwestią, nie byłoby właściwą rzeczą; ponieważ dawałoby odpowiedzi na te pytania, których nauczyciel jeszcze nie przedstawił przed klasę. Ten sposób przeszkadza nauczycielowi i innym w klasie. Odpowiadanie do punktu pomaga wszystkim, a także temu, który odpowiada.
(5) Niech każdy bada, aby mógł dać jak najmądrzejszą odpowiedź. Jest to potrzebnym dla rozumnego postępu z lekcją, jeżeli każda kwestia jest dana trzem członkom, i aby zaś tyle, ile życzą sobie odpowiedzieć, odpowiedzieli i aby nauczyciel złączył każdą kwestię; jak również, aby każdy w zborze mógł przedstawić pytanie, i każdy tak dawający pytanie jak i Starszy mogli dać odpowiedź do nich. Co jeszcze, rozciągłe odpowiedzi zwykle pokrywają punkty, które są w następnych pytaniach, gdy zaś krótkie do punktu odpowiedzi nie tylko oszczędzają czas, lecz zwykle są one lepiej zrozumiane przez innych i mają lepsze wrażenie.
(6) Niech każdy odpowiadający pytanie, ogranicza się do danego przez Starszego pytania - niech nie dyskutuje odpowiedzi innych, ponieważ taki sposób odpowiadania prędko doprowadza do złych debat. Strofowanie i poprawianie nie są dane ogółowi; one należą do Starszego; a jeżeli kto poprawia błędy innych w zgromadzeniu, ten miesza się w sprawę Starszego. Jeżeli kto myśli, że nie dobra odpowiedź była dana, niech czeka, aż sam Starszy poprawi. Ostatni może nie poprawi, ponieważ będzie myślał, że błąd nie został uczyniony, lub że nie jest potrzebnym uczynić poprawki, lub ponieważ zapomniał. Jeżeli Starszy nie poprawi, i jeżeli ten, który myśli, że błąd uczyniony jest ważną rzeczą, niech zaczeka, aż ogólne pytanie i do tego należące specyalne pytania zakończą się, gdy potem starszy da sposobność zborowi dać pytanie. Potem niech ostrożnie ułoży pytanie jakoby chciał informacji, lecz nie w taki sposób, aby chciał kogoś poprawiać, i niech przedstawi Starszemu, który je jak powyżej podano, rozbierze - przedstawi je całej klasie, potem pytającemu, a na koniec sam złączy i zakończy.
(7) Jeżeli ktokolwiek dobrze wyjaśnił myśli drugiego, niech ostatni będzie z tego zadowolony, a niech nie marnuje czasu i niech nie zniecierpliwia drugich przez powtarzanie tych samych rzeczy.
(8) Jeżeli ktokolwiek ma coś innego do powiedzenia do odpowiedzi drugiego, niech odpowie w porządny sposób, ponieważ jest pożądaną rzeczą, ażeby każda myśl na ten przedmiot miała sposobność do wyrażenia. Powstrzymanie myśli może przyczynić się do niepoprawki błędu, lub może przyczynić się do zatrzymania potrzebnej prawdy od wyrażenia jej.
(9) Przed stawianiem pytań z strony członków zgromadzenia, będzie dobrą rzeczą zaczekać, aż starszy zapyta się ogólnej kwestii i wszystkich do niej potrzebnych specjalnych kwestii; ponieważ zwykle takie pytania przeszkadzają z uporządkowanym daniem przez Starszego kwestii, co jest nieprzyjemną rzeczą dla starszego i całego zgromadzenia. Jeżeli nie da pytania, które okazują się dla innych, to będzie im dana sposobność do przedstawienia w czasie stosownym do tych pytań. Przez to nic nie będzie stracone i coś skorzystane przez takie cierpliwe oczekiwanie.
(10) Niech każdy grzecznie zwraca uwagę i posłucha odpowiedzi innych, jeżeli życzy sobie, aby jego odpowiedzi słuchali i jeszcze więcej niż to, niech jeden drugiemu daje więcej sposobności do pytań i odpowiedzi "uprzedzając jedni drugich w zaszczycie".
Jeżeli te metody będą przez członków klas obserwowane, one zabezpieczą porządek i pokój w klasie, wyrobią sprawiedliwość i miłość w starszym i członkach całego zboru, podniosą głowę i serce wszystkich, zwiążą wszystkich błogosławieństwem, uczynią nasze badania nie tylko ucztami miłości ale i imienia, zadowolnią wodza, rozradują zbór, uczczą Pana i uwielbią Ojca. Dlatego z całego serca rekomendujemy owe powyżej opisane metody Bereańskich badań całemu Izraelowi Bożemu, upewniając ich, że zostaną bezmiernie ubłogosławieni przez właściwe używanie Bereańskich Badań, aniżeli przez Ustępowe Badanie.
ZBORY NIE MAJĄCE STARSZYCH
Z różnych przyczyn, albo że nie ma ukwalifikowanych starszych, lub że są tylko siostry w zborze, w niektórych klasach nie znajduje się nikt, co by mógł działać jako starszy. Jak mogłyby pod takimi okolicznościami i warunkami powyżej określone metody być korzystnie użyte? Odpowiadamy: niech zdolny przewodniczący, brat lub siostra zostanie wybrany, najlepiej kolejno na każdym zebraniu inny, których obowiązkiem będzie przedstawienie przed zbór specjalnych pytań, które przez klasę zostały przygotowane, i przez klasę niech będą rozebrane na fundamencie ogólnego pytania. Taki przewodniczący, brat lub siostra, po przeczytaniu ogólnych pytań, może postąpić sobie następująco: Niech zapyta się zboru o pytanie: Kto z was ma pytanie względem ogólnego pytania? Jeżeli jaki członek da takie pytanie, niech przewodniczący lub przewodnicząca przedstawi je trzem członkom, potem wszystkim, a potem temu, który dał pytanie. Niech przewodniczący nie złącza pytania tak, jak by Starszy czynił, lecz niech odpowie tylko, jeżeli ma co oprócz tego, co było mówione, do dodania, lub co innego oprócz tego, co drudzy mówili. W ten sposób niech przewodniczący lub przewodnicząca postępuje z wszystkimi pytaniami, ogólnymi i specjalnymi, jak powyżej określiliśmy, i w właściwym czasie, aby pytania były dane na podane ustępy Pisma Św., jak powyżej podaliśmy, i na koniec łącznie z każdą ogólną kwestią niech będzie poproszone o przeczytanie stosownych do pytań paragrafów w ustępowej książce dając sposobność zgromadzeniu przy końcu lekcji do stawienia pytań na przedmioty, które nie mają łączności z lekcją.
Ten sposób będzie wymagać od każdego członka zgromadzenia przygotowania specjalnych pytań coś w tym samym rodzaju, co było wskazane dla starszych. W ten określony sposób zbory mogą dobrze się budować, choć nie będą mieli starszych. Rzeczywiście te ich sposobności, że cała klasa przygotuje specjalne pytania w pewnej mierze więcej niż zadowoli niekorzyści choć nie ma starszego. Dlatego z całego serca rekomendujemy używanie tego sposobu badania, gdzie nie ma starszych. Niech Pan ubłogosławi te myśli dla wszystkich drogich braci.
TP ’24, 58-62.