ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA
Pytanie: "Jezus wiedział od początku, kto Go miał wydać." (Jana 6:64). "Czym nie wybrał was dwunastu, a jeden z was jest djabeł?" (Jana 6:70). Jeżeli Jezus wiedział z początku, że Judasz miał Go wydać, dlaczego go wybrał?
Odpowiedź: Jana 6:64 zostało niedobrze przetłumaczone. Jeżeli ten 64 wiersz jest właściwie przetłumaczony, trudność, jaka przychodzi z A.V. (Autoryzowanego Wydania) tłumaczenia, znika. Uważamy następujące tłumaczenie 64 wierszu za prawdziwe: "Lecz znajdują się niektórzy między wami, którzy nie wierzą, ponieważ Jezus wiedział od początku, że byli niektórzy z nich, co nie wierzyli i że ktoś miał Go zdradzić." Greckie słowo "tis" może być albo pytającym zaimkiem "kto," albo nieokreślającym zaimkiem "ktoś." Z trzech wyrażeń tego słowa "tis" w tym wierszu, autoryzowane wydanie podaje je dwa razy, jako pytające "kto," a raz jako nieokreślające "ktoś," lecz myślimy, że w tym wierszu wszystkie trzy słowa są nieokreślającemi zaimkami "ktoś," jak powyżej na polski język podaliśmy. Według tego tłumaczenia, wiersz mówi nam, że nasz Pan wiedział, że byli niewierzący między Jego ludem i że także wiedział, iż ktoś miał Go wyciąć. Podanie, że wiedział te rzeczy od początku, znaczy od początku Jego poselstwa i usługiwania. Gdy był na puszczy w czasie kuszenia, prawdopodobnie przyszedł do wyrozumienia, że Jego poselstwo miało być przez Jego lud odrzucone i że nawet jeden z Jego uczni miał Go wydać. Ostatnią myśl otrzymał prawdopodobnie z Psalmu, który mówi: Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mię." (Psa. 41:10). Dlatego dajemy następującą odpowiedź: Choć Pan wiedział, że wielu z Izraela nie mieli Mu wierzyć, że On był Mesjaszem i że mieli współdziałać ku Jego potępieniu, i że choć wiedział, że ktoś z tych, których wybrał sobie za uczni, miał Go wydać, to jednak nie możemy z tego wiersza wnioskować, że Jezus wiedział od początku, który z uczni miał Go wydać. Byłoby to przeciwnem charakterowi naszego Pana, gdybyśmy twierdzili, że On miałby wybrać takiego, o którymby wiedział, że nie byłby godnym za apostoła do takiego urzędu; tak więc Pan wiedział, że jeden z dwunastu miał Go wydać, lecz kiedy dowiedział się o tem później, że to był Judasz, tego nie wiemy. Prawdopodobnie przypuszczał to z Judasza różnych samolubnych rzeczy, które przy końcu czynił, co objawiało jego nielojalność serca, której jednak nie posiadał, gdy został wybrany za ucznia, ponieważ Judasz, podobnie do innych z dwunastu, był prawdziwym Izraelitą, w którym nic było zdrady, gdy został wybrany.
Pytanie: Czy jest właściwą rzeczą używać Niebiańską Mannę przy zebraniach Oświadczeń?
Odpowiedź: Ma się rozumieć, że jest. Gdy nasz brat Russell zarządził na ułożenie Manny, on nie myślał, że będzie mogła być użyta do dobrych zebrań modlitw; lecz później Pan wskazał mu do dania myśli na taki użytek, a to dowiodło, że Manna stała się bardzo bogatem błogosławieństwem w tych zebraniach, jak również wielkiem błogosławieństwem w codziennem użytku. Nie byłoby więc żadną dobrą przyczyną, ażeby usunąć użytek Manny przy zebraniach modlitw. Sofisterye. jakie brat Ruthertord podaje, aby ją usunąć, mogą być dobrze zauważone przez tych, co to widzą. Jego postępek na tym punkcie jest jeszcze inną manifestacyą jego rewolucyi, przez którą usuwa jedno zarządzenie po drugim, co Pan dał przez "onego sługę", a na miejsce tychże daje takie, które Azazel daje mu do przedstawienia, aż ostatecznie usunie wszystko co Pan dał Swemu ludowi przez "wiernego i roztropnego sługę". Tego możemy się od "złego sługi" i od "'głupiego i niepożytecznego pasterza" spodziewać. Rzeczywiście musimy sympatyzować z naszemi drogimi braćmi w towarzystwie, którzy dozwalają być tak wielce zwiedzonemi przez br. Rutherforda.
Pytanie: Czy 3 Moj. 16:12 porównając z 3 Moj. 16:2 dowodzi, że wonność była ofiarowana w miejscu Najświętszem?
Odpowiedź: Nie myślimy. Właściwe tłómaczenie wierszy, na których pytający opiera swą myśl, dowodzi, że wonność była ofiarowana w miejscu Świętym, przy drugiej zasłonie. Ostatnia część 12 wierszu powinna być podaną, jak następuje: "przyniesie (z dziedzińca) w środek (miejsca Świętego) przed zasłonę". Zamiast słowa przy, po hebrajsku jest podane przed słowem na zasłonę, la, lecz nie było podane przez A.V. (amerykańskiego wydania) tłómaczy. W wierszu 2 część kwestyi powinna być przetłómaczona jak następuje: "Mów do Aarona, brata twego, żeby nie przychodził przy wszystkich sposobnościach w miejsce Święte (Najświętsze) ze środka (Świętego) do zasłony obecności ubłagalni". W A.V. tłómaczeniu, tłómacze nie podali dobrze dwuch słów, la i me (przy i od). Wiersze właściwie przetłómaczone dowodzą, że naszego br. Russella myśl, gdzie kadzidło było ofiarowane, jest właściwą, tak jak pozaobraz także pokazuje, że wonność jest ofiarowaną w pozaobrazowem miejscu Św.
Pytanie: Czy bracia Wielkiego Grona są latoroślami winnej Macicy, czy są odciętemi?
Odpowiedź: Wielkie Grono jako takie nie jest wcale przedstawione w tym obrazie Winnej Macicy i latorośli. Wiemy, że utraciciele koron przez cały wiek byli przez Boga liczeni jako zarodki Chrystusa, aż w jesieni 1916 Pan zaczął prowadzić ich od Miejsca Świetgeo na dziedziniec. Z tego samego stanowiska byli oni w winnej Macicy jako latorośle podczas wieku Ewangelji. Dlatego nie są oni temi latoroślami, które zostały odcięte i spalone. Temi jest klasa Wtórej Śmierci, których Wtóra Śmierć symbolizowana jest przez ogień i zniszczenie odciętych latorośli (gałęzi).
Pytanie: Czy upadli Aniołowie stali się niedoskonałemi w ich organizmach (ciałach duchowych) jakoteż w ich charakterach?
Odpowiedź: Grzeszny i upadły stan upadłych Aniołów jest jawnem dowodem, że stali się niedoskonałemi w ich charakterach. Lecz dla dobrych przyczyn nie stali się niedoskonałemi w ich duchowych ciałach, tak jak ludzkość. Działanie wyroku śmierci jest przyczyną cielesnej niedoskonałości upadłej ludzkości; lecz upadłych Aniołów Bóg nie oddał pod wyrok śmierci. Bóg oddał ich raczej wyrokowi więzienia, w którym byli w stanie objawiać się tylko w ciemności, w atmosferze około ziemi, w tem ich więzieniu. (2 Piotra 2:4 - słowo tartarus jest tu przetłómaczone "strąciwszy ich do piekła". Jest to czasownik i powinno być przetłómaczone "uwięził ich" - Judy 6; Efez. 2:2) Tak więc uwięzienie w atmosferze naszej ziemi aż do sądu wielkiego dnia, a nie śmierć, jest wyrokiem dla upadłych Aniołów. Dlatego są oni pod wyrokiem, którego Bóg im dał, a nie pod wyrokiem, którego im Bóg nie dał. Z tej przyczyny ich ciała nie podlegają procesowi umierania, tak jak niedoskonałe ciała. Dlatego ich ciała nie są zepsute i z tej przyczyny nie są niedoskonałe. Ciała upadłych Aniołów są dlatego doskonałe.
TP ’26, 31-32.