ŚCIĘCI Z CHRYSTUSEM
"I widziałem ... dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla Słowa Bożego" - Obj. 20:4.
(P. 21, 18)
Pismo Święte wszędzie odnosi się do osoby, lub do jednostki jako do duszy. Bardzo niewłaściwe pojęcia znajdują się jednakowoż między ludźmi odnośnie znaczenia tego słowa dusza, a to najwięcej dlatego, że ludzie, wszędzie trzymają się teorii, które wcale nie zgadzają się z Prawdą. Pewien bardzo uczony Metodysko-Episkopalny biskup odważył się opisać duszę. Podał on, że dusza jest bez żadnego zewnętrza i wewnętrza, bez żadnego ciała, formy lub części, i że milion takich dusz można by umieścić w skorupie od orzecha. Ten biskup widocznie postępując za starą teorią (1 Moj. 3:4, 5) nie wiedział, z czego składa się właściwie dusza według Słowa Bożego. Pismo Święte mówi nam, że dusza wyobraża osobę. Bóg jest duszą na duchowym poziomie, również Aniołowie są duszami; ponieważ są inteligentnymi organizmami inteligentnymi istotami. Tak samo na ziemskim poziomie, człowiek został stworzony duszą (1 Moj. 2:7; Ezech. 18:4, 20). Czytamy, że Chrystus wylał duszę Swoją na śmierć, jako ofiarę za grzech. To znaczy, że wydał życie swoje; czyli Samego Siebie. Pismo Święte stosuje to Słowo dusza nie tylko do człowieka i do duchowych osób, lecz także do zwierząt. (4 Moj. 31:28) Tak więc pies jest duszą - lecz nie posiada duszy.
W tym wielkim widzeniu Św. Jana na wyspie Patmos, on widział między innymi rzeczami dusze - istoty - osoby - co zostali pościnani dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusowego. Mówił on o tych którzy mieli siedzieć z Chrystusem na Jego Stolicy podczas tysiącletniego Jego panowania. Ci wspomniani pod piątą pieczęcią byli także tymi, co zostali ścięci dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusowego i którzy wołali, nie słowami, lecz przez ich cierpienia: "Dokądże (jak długo) Panie Święty i Prawdziwy nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej (Obj. 6:10). Ci pod tą pieczęcią są pokazani jako czekający w miejscu śmierci - pod ziemią. (Obj. 6:9-11). Ziemia była właśnie tym ołtarzem, na którym ich życia zostały ofiarowane. Nie mamy przeto rozumieć, ażeby wszyscy, co osiągną współdziedzictwo z Chrystusem w Jego Królestwie, muszą być literalnie ściętymi. Nawet większość z nich nie została w taki sposób postawiona na śmierć. Niektórzy z nich, tak jak Św. Piotr, zostali ukrzyżowani. Niektórzy znów, tak jak Św. Jan, umarli przez chorobę itd. To ścięcie w naszym tu ustępie musi więc być symbolicznym. Możemy widzieć, jak to może być zastosowane do Chrystusa, Głowy i ciała. Pan nasz powiedział: " Nie Przyszedłem czynić Mojej woli, ale wolę Onego. który mię posłał." (Jana 6:38) to znaczy że zaniecham moją własną głowę, i biorę Boga za moją głowę. - 1 Kor. 11:3.
Tak więc dzieje się też z wszystkimi, którzy chcieli by być Jego naśladowcami i mieć udział na Jego Stolicy. Ci muszą umrzeć w ofiarniczy sposób tego słowa znaczeniu, przez zaniechanie ich życia, ich osobistych ziemskich spraw. Wszystkie ich życiowe prawa muszą być zupełnie oddane Bogu; w innym razie nie będą oni mogli być z Jezusem na Jego Stolicy. W tym znaczeniu więc, każdy jeden z nich będzie ścięty - zostaną ścięci, ponieważ są wiernymi naśladowcami Jezusa, i starają się wiernie kłaść ich życie, aby iść za Jego przykładem; są ścięci ponieważ są wierni Słowu Bożemu, i nie mają ich własnej woli lub głowy.
Takie ścięcie jest koniecznie potrzebnym do współdziedzictwa z naszym Panem Jezusem Chrystusem. Te bardzo wielkie i kosztowne obietnice Słowa Bożego będą tylko tym dane, którzy będą Jemu wierni. To właśnie było przyczyną, że wszyscy z ludu Jego podczas Wieku Ewangelii stali się męczennikami - że odcięli od siebie ich własne wole, aby byli umarłymi do nich. Ci którzy trzymają się własnej woli, pokazują przeto, że nie są godni miejsca na stolicy. Tylko ci, którzy staną się całkowicie umarłymi dla ich własnej woli, będą godni tego miejsca. Tak też Apostoł Paweł przedstawia siebie, że jest umarłym do ziem-skich rzeczy, zagrzebanym w śmierć Chrystusa. W ten sposób Pan nasz poświęcił (ofiarował) Swoje Ciasne życie w Jordanie, przez zaniechanie Swojej własnej woli, aby czynić jedynie wolę Ojca, nawet aż do śmierci, i to śmierci Krzyżowej. Chociaż to ścięcie jest figuralnym, a nie literalnym, ma ono bardzo wielkie znaczenie, ponieważ wyobraża to nie tylko śmierć własnej woli, lecz w dodatku odcięcie od wszystkich innych głów, rządów i prawodawców, nie uznając żadnych innych głów, jak tylko Jezusa, którego Bóg postanowił, aby On był Głową Kościoła, Głowa każdego członka Jego mistycznego Ciała (Efez 1:22, 23). Tylko ci, znajdujący się w takim stanie, są ściętymi.
TP ’26, 34-35.