NASZE ROCZNE GODŁO
"Urągania urągających Tobie, przypadły na mię." Rzym. 15:3.
W harmonii z praktyką brata Russella, Teraźniejsza Prawda z samego początku dawała roczne godła przez te dziesięć lat, dla pomocy braci. Ponieważ czasy i chwile w Epifanji z przyszłymi wypadkami były mniej i więcej nam jasne, przynajmniej rok przed czasem, byliśmy dlatego w stanie wybrać takie teksty, jakie były pomocne w doświadczeniach z każdego z tych lat dla braci i sióstr. Ten to właśnie fakt uzdolnił trzeźwych braci, że byli w stanie widzieć stosowne nasze godła względem nadzwyczajnych doświadczeń braci. W tym roku, w harmonii z obrazem ośmiu wielkich cudownych dni, będziemy mieli doświadczenie z pozaobrazowym Sanhedrynem, wynikiem czego będziemy potępieni jako bluźniercy. Potem w czasie między październikiem 1929 a mar-cem 1930, będziemy jako buntownicy oddani pozaobrazowemu Piłatowi. Z powodu więc tego przychodzącego doświadczenia z pozaobrazowym Sanhedrynem obraliśmy właśnie za nasze roczne godło ostatnie słowa wierszu z Rzym. 15:3. Dlatego też wyjaśnienie i zastosowanie tego tekstu będzie na miejscu.
Nasamprzód będzie potrzebnym, abyśmy mogli wiedzieć, kto przemawia w tym tekście, i do kogo przemawia. Niektórzy myślą, że tylko Jezus tu przemawia do Ojca. Inni znów myślą, że różni bracia mówią tu do Jezusa. Za stosowanie Św. Pawła tego tekstu do Jezusa, jako do mówcy, jest widocznym z faktu, że podaje on to jako dowód, że Jezus nie przypodobał się Sobie. Lecz w 4 wierszu gdzie jest dana przyczyna do tego szczególnego wiersza, Św. Paweł włącza również Kościół jako mówcę, choć nie zupełnie jasno podaje. Lecz gdy odniesiemy się do Psalmu 69:10, z którego nasz tekst jest wyciągnięty, możemy widzieć, że bezwątpliwie Kościół jest również włączony w mówcę; Dawid w jego doświadczeniach był tam użyty jako typ na Głowę i Ciało. Z pewnością wiersz 6 nie może być zastosowany do Jezusa, ponieważ to znaczyłoby, że był głupim i grzesznym. "Ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed Tobą." Dlatego wnioskujemy, że nasz tekst odnosi się do Głowy i Ciała, jako mówcy, i dlatego może być właściwie zastosowany do ostatnich członków Chrystusowych. Z tego więc wynika, że mowa odnosi się do Jehowy: Urągania urągających Tobie przypadły na mię."
Jeszcze jedno niezrozumienie mają niektórzy na ten tekst. Tacy myślą, że urągania, które były nagromadzone przeciwko Bogu, zostały włożone na Chrystusa. Tacy nie czytają właściwie, ponieważ ustęp nie mówi: "Urągania którymi Ciebie urągali, przypadły na mię." Ani doświadczenie nie pokazuje, że urągania, którymi ludzie przedtem urągali Bogu są te same którymi urągali Chrystusowi. Dlatego przedstawienie, które wymaga złego tłumaczenia i nie jest w harmonii z faktami, musi być złem.
Jeżeli więc bierzemy ustęp tak jak czytamy, wtenczas jest jasno zrozumiały i w harmonii z doświadczeniem. Taka harmonia musi egzystować co się tyczy ustępu, który jest proroctwem; ponieważ proroctwa wypełniają się w ich doświadczeniach. Jest to więc fakt, że osoby urągające Bogu urągali Chrystusowi, choć urągania w każdym wypadku różniły się. Zastanowienie się nad urąganiami na Boga i tymi na Chrystusa, wyjaśni. Jak więc urągano Bogu? Urągano Bogu co do jego osoby, przez fałszywe przedstawienie, czym rzeczywiście Bóg jest, np., że są trzy osoby w Bogu, trzy równe w substancji i wieku, władzy i chwale, i że Jego osoba przenika i przechodzi wszechświat. Pierwsze urąga Jemu, że degraduje Go i czyni Go małoznaczącym lub równym z niższymi; ostatnie znów przedstawia Boga jako potwora. I w charakterze urągano Bogu; niektórzy przedstawiają Go, że jest słabym; inni że głupim; inni znów, że niesprawiedliwym, a jeszcze inni, że Bóg nie ma Miłości. Co więcej urągano Mu w Jego Planie zbawienia, który przez niektórych został źle przedstawiony, że był zaczęty błędnie, i trwa w błędach i nieszczęściach i zakończy się nieskończoną katastrofą dla wszystkich, z wyjątkiem małej liczby, dla których Jego Plan został utworzony. Na koniec, urągano Bogu w Jego dziełach. Fałszywie przedstawiano Jego twórcze, opatrznościowe, odkupujące, naukowe, usprawiedliwiające, poświęcające i wyzwalające dzieła, w różny sposób Mu urągano, mniej lub więcej bluźnierczo do najwyższego stopnia, że Bóg był przyczyną złego. Około tych więc czterech linii urągano tak Wielkiemu Bogu Jehowie.
Pytamy więc, kto był winą tych urągań, innemi słowy, do kogo odnoszą się słowa naszego tekstu jako do urągających. Ogólnie mówiąc, możemy odpowiedzieć, że odnoszą się do Nominalnego ludu Bożego, do cielesnego i do duchowego Izraela. Lecz mówiąc jeszcze ściślej, odnoszą się do wodzów obu Izraelów. Jest to prawdą, że tak zwani laici cielesnego Izraela nie ufając Bogu, Jego prawu i opatrzności, otrzymali od pogańskich ich sąsiadów nauki, którymi Bogu urągali. Lecz wodzowie ich często wprowadzili ich w te zło i dodali do ich religii różne bezrozumne formy i poglądy, którymi urągali Bogu. Nominalny duchowy Izrael przeszedł jeszcze nawet granicę pierwszego w urąganiu Bogu. Przez jego błędy o trójcy, o ludzkiej nieśmiertelności, o wiecznych mękach, o absolutnym przeznaczeniu każdej istoty, przez sfałszowanie odnośnie Chrystusa i Jego Królestwa i przez fałszywe przedstawienie wszystkich nauk Pisma Św., wodzowie nominalnego Duchowego Izraela urągali więcej jeszcze Bogu.
Domy Izraelskie urągali również Głowie i różnym członkom Jego Ciała, włączając nawet ostatnich członków Jego Ciała. Mianowicie przez dwie ogólne skargi i w wielu szczególnych skargach, urągali takowym. Naszemu Panu urągano, że był bluźniercą przeciwko Bogu, a buntownikiem przeciwko cesarzowi. I te same właśnie dwa obwinienia czyniono przeciwko Jego członkom przez cały ten wiek do teraźniejszego czasu, i w krótkim czasie wielce je pomnożą. Ponieważ wierni odrzucają fałszywe przedstawienia Boskiej Osoby, charakteru, planu i dzieł, ma się rozumieć, że uznawani są jako bluźniercy przez tych, którzy właśnie sami bluźnią Boga ich naukami i uczynkami na te rzeczy. Nadzieje, widoki i świadectwa wiernych odnośnie przyszłe-go Królestwa i ich odmowa bezwarunkowego podtrzymywania Królestw tego świata, to wszystko czyni ich w oczach obrońców teraźniejszych królestw, buntownikami. Dlatego też ich nauki i czyny są ustawicznie fałszywie przedstawia-ne, za co bywają hańbieni, naśmiewani i lżeni.
Ponieważ Pan nasz podczas Jego ostatniego czwartku był przed Sanhedrynem i był urągany przez niego, tak i my podczas wieczora pozaobrazowego czwartku możemy widzieć, że pozaobrazowy Sanhedryn i jego słudzy już zaczynają urągać ostatnim członkom Kościoła. A urągania te nabierają te samą formę, jak owe przeciwko Głowie i rychłym członkom Jego Ciała skargi, bluźnierstwa i buntownictwa jakie są teraz już używane, zupełnie fałszywe, tak jak były przeciwko Głowie i Jego rychłym członkom. A skargi te podczas następnych czterech i pół lat będą powiększać się w gorzkości, tak jak w ostatnim czasie zauważamy ich charakter. Tak więc te urągania powiększają się przeciwko ostatnim członkom, jako pozaobraz tych samych urągań co były czynione przeciwko Głowie.
Ten fakt właśnie czyni nasz tekst szczególnie stosownym na ten rok. Od czasu do czasu będą wierni cierpieć od tych urągań, i jak ten rok będzie przemijał, wierni będą mieli sposobność widzieć wypełnienia się ich doświadczeń coraz więcej. Wśród tych urągań możemy jednak pamiętać o tym, że Głowa i następne członki Jego Ciała przechodzili podobne doświadczenia, a ta myśl, że w tym roku będziemy mieli przywilej brać udział w pozaobrazie, w tych samych doświadczeniach, które miała Głowa w typie przed Sanhedrynem, ta właśnie myśl powinna być pocieszeniem dla nas wśród naszych przyszłych pozafiguralnych doświadczeń. Co więcej, takie zastanowienia dadzą nam odwagę w znaszaniu naszych cierpień, które wnet przyjdą, i wzmocnią nas w wiernym stanowisku wśród takich urągań z strony tych, którzy urągają Bogu. Przy tych stosownych okolicznościach stosują się właśnie Słowa Pańskie do nas: "Zmocnij się, a mężnie sobie poczynaj, nie lękaj się, a nie trwóż sobą, albowiem z tobą jest Pan, Bóg twój, do czegokolwiek się obrócisz." - Jozue 1:9. Przez dobre zapamiętanie naszego powyższego ustępu, i przez ustawiczne zastanawianie się nad Nim, który podejmował przeciwko Sobie takie wielkie sprzeciwianie grzeszników, to utrzyma wiernych od zniechęcenia się i uczyni ich mocnymi w tych właśnie do-świadczeniach; a wynikiem tego staniemy się jeszcze mocniejszymi do zwyciężenia następujących po owych doświadczeniach, tych przed pozaobrazowym Piłatem, w pozaobrazowym pałacu, w pozaobrazowej drodze do pozaobrazowej Kalwaryi. Potem, drodzy Bracia i Siostry, nastąpi odpoczynek w pozaobrazowym grobie, po którym nastąpi pozaobrazowe zmartwychwstanie!
Za nasz roczny hymn obraliśmy No. 299; i przy zakończeniu tego artykułu, życzymy wszystkiemu ludowi Bożemu, mianowicie wiernym, łaski, miłosierdzia i pokoju od Boga, i od Pana naszego Jezusa Chrystusa.
TP ’29, 2-3.