ODPOWIEDZI NA OGÓLNE ZAPYTANIA
Pytanie: Proszę zharmonizować podania, że Lewici wyobrażają (1) usprawiedliwionych z wiary, (2) Wielkie Grono, i (o) Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych.
Odpowiedź: Badacze Biblji mogą przypomnieć sobie, że w "Cieniach Przybytku" jest pokazane, że Lewici byli typem na usprawiedliwionych z wiary; w VI tomie zaś jest podane, że Lewici byli typem na Starożytnych Świętych, Wielkie Grono itd., a w Strażnicach od roku 1907, że byli typem na Wielkie Grono. Te różne pozafigury sprawiają niektórym braciom trudność wyrozumienia, tak jakoby nie były w harmonji jeden z drugim. Harmonja tych różnych podań stanie się jasną, gdy podobnie jak brat Russell, dobrze rozbierzemy Słowo Prawdy, z punktu patrzenia na Wiek Ewangelii, Wiek Tysiąclecia i przejściowy okres. (Epifanję - Czas ucisku 40 lat od 1914 do 1954). Rozumiemy, że wszystkie trzy podania myśli brata Russla są właściwe. Wiek Ewangelii ma jego szczególny podział pozaobrazowych lewitów, usprawiedliwionych z wiary; Wiek Tysiąclecia, szczególnie jego koniec, ma swój szczególny podział lewitów, Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych; i okres który tworzy przejście między tymi dwoma wiekami, to jest żniwo, a mianowicie okres Epifanji ma jego szczególny podział lewitów, to jest Wielkie Grono i Młodocianych Świętych. Dlatego rozumiemy, że te trzy różne wyjaśnienia o lewitach nie sprzeciwiają się jedno drugiemu. Ma się rozumieć, że nie możemy je mieszać jedne z drugiemi w wiekach. Jeżeli wstawimy każdy pogląd lewitów do ich szczególnego okresu czasu, jak powyżej, to będą w harmonji jedne z drugimi. Fakt, że lewici w typie wyobrażają trzy różne podziały w pozaobrazie, nie jest wyjątkowym. Takie rzeczy napotykamy często w Piśmie Św. naprzykład Samson, Jozue, Dawid itd. są typy różnych części w pozafigurze; a że jeden jest użyty do wyobrażenia różnych pozafigur, Jehowa pokazuje przez to Jego rozliczną Mądrość. Gdy mówimy o pozaobrazowych lewitach, będzie dobrą dla nas rzeczą zauważyć, że ci, którzy teraz w Epifanji przychodzą do szczególnej uwagi Kościoła (4. Moj. 8:9) jako Wielkie Grono, mogą dla lepszego określenia być nazwani przejściowymi lewitami. W tym przesiewaniu byli podzieleni na 8 główne grupy. Cztery z nich stosują się do czterech familii Kaatów, to jest Amramici (potomkowie Amrama przez Mojżesza, nie przez Aarona, którego familia składała się z Kapłanów 1. Kron. 23:12-17; Izaryci, Hebronici i Huzyelici. Dwie z nich stosują się do dwuch familii Merarego, to jest do Malitów (Naheli) i Muzytów; a pozostałe dwie stosują się do dwuch familii Gersona, to jest Libnitów i Semeitów. (4. Moj. 3:17-21). Podług 4. Moj. 7:9 żadni z pozaobrazowych Koatów nie mieli symbolicznych wozów, organizacyi, przez które by wypełnili ich służbę; gdy zaś ci inni pozaobrazowi lewici tego przejściowego okresu mają takie organizacye, jako wozy do ich służby. (4. Moj. 7:3-8). Oprócz ośm głównych podziałów, w które Wielkie Grono było z początku podzielone, jest ich teraz około 40; a przy końcu Epifanji będzie ich razem 60, ile słupów na dziedzińcu. Oprócz tego będą jezcze dwie dywi-zye między ludem Bożem, to jest Maluczkie Stadko i Klasa Wtórej śmierci.
Pytanie: Co miał nasz Pan na myśli przez wyrażenie podane w Ewangelii Jana 10:9: "wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie?"
Odpowiedź: Naszego Pana myśl stanie się jasną, jeżeli spamiętamy obraz, który łącznie z nią był użyty - obraz pasterza i jego owiec. Pasterz w Palestynie wprowadził owce do owczarni dla protekcyi przeciwko niebezpieczeństwom nocy; a rano wypuścił je z owczarni na pastwisko. Jak owczarnia była protekcyą dla owiec, to trafnie wyobraża stan, że znajdujemy się pod Boską protekcyą. Jak owce były prowadzone do owczarni przez pasterza, to pięknie wyobraża jak my, jako Pańskie owce, prowadzeni jesteśmy przez Jezusa, naszego Pasterza, pod opieką i protekcyą Boskiej opatrzności - tak więc wchodzimy. Innemi słowy, wchodzenie owiec wyobraża, że wchodzimy do udziału Boskiej opieki i protekcyi, którą wytwarza Boska opatrzność. Ta część obrazu wyobraża dlatego stan, że jesteśmy pod Boską opatrznością. Ta druga część tekstu "wynijdzie i pastwisko znajdzie" wyobraża inne szczególne przywileje Boskich owiec. Jak palestyński pasterz rano wyprowadzał owce na pastwisko, ażeby je nakarmił, to wyobrażało, jak nasz Pan Jezus, nasz Pasterz, daje nam inny przywilej Boskich owiec - że karmi nas Słowem Bożem. W pastwiskach Jego Słowa jesteśmy prowadzeni przez naszego Pasterza do najodświeżających uczt Prawdy. Za to chwalimy Pana, że pozwala nam wejść, - że udziela nam błogosławieństw przez Jego opatrzności - i że pozwala nam wyjść - to jest, że karmi nas Jego Słowem, pokarmem na czasie, którego Bóg obficie nam dostarcza w Chrystusie.
TP ’29, 15-16.