ŚCIĘCI Z CHRYSTUSEM
"I widziałem...dusze pościnanych dla świadectwa Jezusowego i dla Słowa Bożego" - Obj. 20:4.
(P. 21, 18)
PISMO Święte wszędzie odnosi się do osoby, lub do jednostki jako do duszy. Bardzo niewłaściwe pojęcia znajdują się jednakowoż między ludźmi odnośnie znaczenia tego słowa dusza, a to najwięcej dlatego, że ludzie wszędzie trzymają się teorji, które wcale nie zgadzają się z Prawdą. Pewien bardzo uczony Metodysko-Episkopalny biskup odważył się opisać duszę. Podał on, że dusza jest bez żadnego zewnętrza i wewnetrza, bez żadnego ciała, formy lub części, i że miljon takich dusz możnaby umieścić w skorupie od orzecha. Ten biskup widocznie postępując za starą teorją (1. Moj. 3:4, 5) nie wiedział, z czego składa się właściwie dusza według Słowa Bożego. Pismo Święte mówi nam. że dusza wyobraża osobę. Bóg jest duszą na duchowym poziomie, również Aniołowie są duszami; ponieważ mają inteligentne organizmy są inteligentnemi istotami. Tak samo na ziemskim poziomie, człowiek został stworzony duszą (1. Moj. 2:7; Ezek. 18:4, 20). Czytamy, że Chrystus wydał duszę Swoją na śmierć, jako ofiarę za grzech. To znaczy, że wydał życie swoje, czyli Samego siebie. Pismo Święte stosuje to Słowo dusza nietylko do człowieka i do duchowych osób, lecz także do zwierząt. (1 Moj. 1:20, 21). Tak więc pies jest duszą - a nie posiada duszę.
W tem wielkiem widzeniu Św. Jana na wyspie Patmos on widział między innemi rzeczami dusze - istoty - osoby - co zostali pościnani dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusowego. Mówił on o tych. którzy mieli siedzieć z Chry-stusem na Jego Stolicy podczas tysiącletniego Jego panowa-nia. Ci wspomniani pod piątą pieczęcią byli także tymi, co zostali ścięci dla Słowa Bożego i dla świadectwa Jezusowego i którzy wołali, nie słowami, lecz przez ich cierpienia: "Dokądże (jak długo) Panie Święty i Prawdziwy nie sądzisz i nie mścisz się krwi naszej (Obj. 6:10). Ci pod tą pieczęcią są pokazani jako czekający w miejscu śmierci - pod ziemią. (Obj. 6:9, 11). Ziemia była właśnie tym ołtarzem, na którym ich życia zostały ofiarowane. Nie mamy przeto rozumieć, ażeby wszyscy, co osiągną współdziedzictwo z Chrystusem w Jego Królestwie, muszą być literalnie ścięci. Nawet większość z nich nie została w taki sposób postawiona na śmierć. Niektórzy z nich. tak jak Św. Jan, umarli przez chorobę itd. To ścięcie w naszym tu ustępie musi więc być symbolicznem. Możemy widzieć, jak to może być zastosowane do Chrystusa, Głowy i ciała. Pan nasz powiedział: "Nie przyszedłem czynić Mojej woli, ale wolę Onego. który mię posłał". (Jana 6:38), to znaczy, że zaniecham mają własną głowę, i biorę Boga za moją głowę. - 1. Kor. 11:3.
Tak więc dzieje się też z wszystkimi, którzy chcieli by być Jego naśladowcami i mieć udział na Jego Stolicy. Ci muszą umrzeć w ofiarniczy sposób tego słowa znaczeniu, przez zaniechanie ich życia, ich osobistych ziemskich spraw. Wszystkie ich życiowe prawa muszą być zupełnie oddane Bogu: w innym razie nie będą oni mogli być z Jezusem na Jego stolicy. W tem znaczeniu więc, każdy jeden z nich będzie ścięty - zostaną ścięci, ponieważ są wiernymi naśladowcami Jezusa i starają się wiernie kłaść ich życie, aby iść za Jego przykładem ; są ścięci ponieważ są wierni Słowu Bożemu, i nie mają ich własnej woli lub głowy.
Takie ścięcie jest koniecznie potrzebnem do współdziedzictwa z naszym Panem Jezusem Chrystusem. Te bardzo wielkie i kosztowne obietnice Słowa Bożego będą tylko dane tym, którzy będą Jemu wierni. To właśnie było przyczyną, że wszyscy z ludu Jego podczas Wieku Ewangelii stali się męczennikami - że odcięli od siebie ich własne wole, aby byli umarłymi do nich. Ci, którzy trzymają się własnej woli, pokazują przeto, że nie są godni miejsca na stolicy. Tylko ci, którzy staną się całkowicie umarłymi dla ich własnej woli, będą godni tego miejsca. Tak też Apostoł Paweł przedstawia siebie, że jest umarłem do ziemskich rzeczy, zagrzebanym w śmierć Chrystusa. W ten sposób Pan nasz poświęcił (ofiarował) swoje własne życie w Jordanie, przez zaniechanie Swojej własnej woli, aby czynić jedynie wolę Ojca, nawet aż do śmierci, i to śmierci Krzyżowej. Chociaż to ścięcie jest figuralnem, a nie literalnem, ma ono bardzo wielkie znaczenie, ponieważ wyobraża nietylko śmierć własnej woli, lecz w dodatku odcięcie od wszystkich innych głów, rządów i prawodawców, nie uznając żadnych innych głów, jak tylko Jezusa, którego Bóg postanowił, aby On był Głową Kościoła. Głową każdego członka Jego mistycznego Ciała (Efez. 1:22, 23). Tacy tylko są ściętymi.
TP ’29, 92.