LICZBOWANIA I EW. ŚW. MATEUSZA 27:51-54
Pytanie: - Ponieważ godzina dwunasta szóstego wielkiego cudownego dnia skończyła się w październiku 1934, dlaczego pozafiguralne trzęsienie ziemi oparte na Ew. Mat. 27:51 nie nastąpiło przed październikiem?
Odpowiedź: - To zdanie o trzęsieniu ziemi, znajdujące się w wierszu 51, wykazało przez pewien wypadek, iż jest interpolacją czyli fałszywym dopiskiem, nie mającym żadnej pozafigury. Od wielu lat było wiadomym, że w. 52, 53 były interpolacją (Prosimy zobaczyć Komentarz.) Brat Russell utrzymywał że wierze 52 i 53 są interpolacją z powodu, iż uczą fałszywych doktryn, jak np., że ciała umarłych powracają, co jest sprzeczne z 1 Listem do Koryntów 15:35; że Ojcowie Starożytni są świętymi, podczas gdy świętymi (po ang. saints) są tylko wierni Wieku Ewangelii; oraz, że odrzucone Jeruzalem było miastem świętem. Znajdujemy jeszcze inne niedorzeczności, ukazujące się w tych wierszach, a mianowicie: że ci Ojcowie Starożytni pozostawali w otwartych grobach żywymi przez trzy dni, zanim wyszli i ukazali się, że ukazali się wielom w Jeruzalemie, podczas gdy Jezus nie ukazywał się nikomu z niewiernych, z powodu ich niewiary, że byli rozpoznani, podczas gdy większości Ojców Starożytnych nie mógłby nikt rozpoznać z powodu, że nikt ich wszystkich przedtem nie widział. Dlatego brat Russell był przeciw wiarygodności tych wierszy, gdyż, jak sam mówił, że tak doniosłe wydarzenia, jakie są zapisane w w. 52 i 53, gdyby miały być prawdziwe byłyby również wspomniane i przez innych Ewangelistów, którzy zgodnie z Mateuszem opowiadają o mniej ważnych wydarzeniach. Doktrynalne i rozumne rozważania stojące przeciw wiarogodności wierszów 52 i 53 nie stoją przeciw orzeczeniu odnoszącemu się do trzęsienia ziemi i pękania skał, a zapisanemu w w. 51. Nie wspominanie o tych wypadkach przez innych trzech Ewangelistów, jest jedynym dowodem, stojącym przeciw wiarogodności w. 52, 53, a to samo stoi przeciw wiarogodności o trzęsieniu ziemi z w. 51. Lecz chociaż wiedzieliśmy tylko na podstawie możliwości, że to zdanie nie jest prawdziwą częścią Pisma świętego, to jednak nie mogliśmy skutecznie dowieść, że nie jest prawdziwe. A zatem musieliśmy czekać za wydarzeniem, któreby nam wskazywało, że gdy wszystko inne we figurze wypełnią się na czas, to zdania z w. 51, brzmiące "i trzęsła się ziemia, a skały się rozpadały" - były interpolacjami. Tej myśli, że pozafiguralne trzęsienie ziemi przyjdzie w Ameryce przed październikiem, nie opieraliśmy na czym innym jak tylko na tych dwóch zdaniach. Chociaż te zdania były fałszywe, to jednak nie wiedzieliśmy o tym napewno przed wydarzeniem i rzecz jasna, iż nie mogło być żadnej pozafigury tych zdań; nic więc dziwnego, że myśl oparta na tych zdaniach jako na figurach, t j., że trzęsienie ziemi wydarzy się w Ameryce w październiku było dowiedzioną pomyłką. Ale przynajmniej tyle dobrego wyszło z naszego doświadczenia, - że dowiedzieliśmy się, że ostatnia cześć z w. 51 jest fałszywą.
Tak jak litery alfabetu łacińskiego tak też litery alfabetów greckiego, hebrajskiego i aramejskiego mają nie tylko znaczenie dźwiękowe, ale i liczbowe. Otóż pierwsza litera alfabetów tych języków przedstawia cyfrę 1, druga 2, trzecia 3, itd. Tak samo ma się rzecz z innymi, szczególnie semickimi językami. Wskutek tego każde słowo greckie, hebrajskie i aramejskie wyraża nie tylko pewną myśl, ale także i liczbę, która jest sumą liczbowych wartości liter, które je stanowią. Zgodnie z tym, każde słowo hebrajskie i aramejskie w Starym Testamencie i każde słowo greckie w Nowym Testamencie oznacza nie tylko myśl, ale takie i liczbę, która jest sumą liczbowych wartości liter, które je stanowią. Bóg, wiedząc to, ułożył zdanie Biblii w językach oryginalnych w taki sposób, ażeby suma powstająca ze słów każdego zdania stanowiła wielokrotność liczby 7. Ta sama zasada zdarzania się liczby 7, jest często używana oddzielnie od liczbowych wartości liter, np. liczba 7 jest liczbą podstawową całej Księgi Objawienia, nie tylko w liczbowych wartościach jej zdań, lecz również w jej widzeniach, a także w przedmiotach traktowanych w jej widzeniach jak np.: 7 kościołów, 7 gwiazd, 7 trąb, 7 czasz itd. W rzeczywistości siedmioraki obraz jest podany w każdym ogólnym widzeniu tejże księgi.
Inny jeszcze przykład używania siódemek jest podany w genealogii (rodowodzie) przez Mateusza, co też dopomaga w pokonywaniu trudności genealogicznych. W tej genealogii jest potrójna wzmianka o 14-tu pokoleniach, tym sposobem mamy trzykrotne powtórzenie liczby 14, co wynosi razem sum? 42, która to suma jest wielokrotnością liczby 7. Lecz w tej genealogii są aktualnie opuszczone trzy imiona królewskich przodków Jezusa. Pytanie zachodzi: dlaczego są opuszczone? Czy Bóg się w tym pomylił? Bynajmniej! Więc dlaczego jest w taki sposób podane? Ażeby dać nam wątek układu biblijnego, składającego się z liczbowania, zwłaszcza z liczbowania przez 7, które Bóg opracował w tej części Ewangelii Mateusza, iż skrócił genealogię, ażeby przez to wprowadzić wielokrotność liczby 7, nawet w tej genealogii. To też każde zdanie w Biblii składa się ze słów, których suma liczbowych wartości liter jest wielokrotnością liczby 7. A gdy te wartości w naszych obecnych manuskryptach nie są wielokrotnością liczby 7, to znaczy, że jakaś zmiana zaszła w zdaniu od tego jak Bóg je podał na początku. Ta zmiana może nastąpić z powodu opuszczenia liter, słów, zwrotów, zdań pojedynczych lub złożonych, albo może nastąpić z powodu dodania takowych. Z tego względu biblijne liczbowania dostarczają nam wybornego aparatu krytycznego, za pomocą którego możemy stwierdzić czy litera, słowo, zwrot, zdanie pojedyncze lub złożone, stojące w naszych obecnych biblijnych manuskryptach: hebrajskich, aramejskich i greckich jest prawdziwe w jego całości lub części, albo które tłumaczenie jest prawdziwe, gdy jest kilka różniących się tłumaczeń w manuskryptach. Znana interpolacja z Listu św. Jana 5:7 - o trzech, którzy świadczą na niebie - załamuje się pod próbą biblijnego liczbowania. Tak samo sprawa się ma z każdą inną interpolacją czy to w greckich, hebrajskich lub aramejskich manuskryptach biblii. Z powodu niespełnienia się przepowiedni, odnoszącej się do mającego nastąpić w Ameryce Armagedonu przed październikiem 1934, podczas gdy każdy inny szczegół z pierwszych sześciu z ośmiu wielkich cudownych dni wypełnił się przed tą datą, to pobudziło nas do zegzaminowania Ew. Mateusza 27:51-54 przez liczbowania według siódemki, przez co dowiedzieliśmy się, że szczegóły odnoszące się do trzęsienia ziemi i pękania skał w w. 51 i 54, oraz cały w. 52 i 53 są interpolacjami. To zatem przekonywa nas, że ta figura jak ją Bóg podał, nie zawierała w sobie świadectwa o trzęsieniu ziemi i pękaniu skał, a przeto nie mogła odnosić się do Armagedonu w Ameryce, ponieważ nie uczyła, by Armagedon miał się odbyć podczas szóstego wielkiego cudownego dnia, a my przyjmując interpolację z w. 51 i 54 za słowa prawdziwe, podaliśmy w obrazie szóstego wielkiego cudownego dnia, że Armagedon nastąpi przed październikiem 1934.
Powyżej podaliśmy pewne biblijne i faktyczne dowody, że ostatnie dwa zdania z Ew. Mat. 27:51 i całe wiersze 52 i 53, oraz wyrażenie o trzęsieniu ziemi z w. 54 są interpolacjami. Teraz podamy poniżej dowody na te rzeczy z punktu biblijnego liczbowania. Naprzód zacytujemy tę całą część z Poprawionego Tłumaczenia podając tłustym drukiem i w nawiasach słowa sfałszowane: (w. 51) "A oto zasłona kościelna rozerwała się na dwoje; [ trzęsła się ziemia, a skały się rozpadały, (w. 52) i groby się otwierały, a wiele ciał świętych, którzy byli zasnęli powstało; w. 53) a wyszedłszy z grobów po zmartwychwstania Jego, weszli do miasta świętego i pokazali się wielom;] (w. 54) tedy setnik i ci co z nim Jezusa strzegli, widząc [trzęsienie ziemi i] to co się działo zlękli się bardzo, mówiąc: prawdziwieć ten był synem Bożym." Najsamprzód zliczyliśmy całą wartość liczbową wszystkich słów, Jakie znajdują się w języku greckim w tym całym ustępie powyżej zacytowanym. Te słowa wynoszą razem 39, 506, co gdy podzielimy przez 7 = 5, 6435/7. A to wykazało, że coś było źle w tym ustępie, tak jak on teraz brzmi w greckim. Następnie zliczyliśmy wartość liczbową słów podejrzanych, które wynosiły razem 18, 583. Gdyśmy tę liczbę podzielili przez 7, otrzymaliśmy liczbę 2, 6545/7. Wynik w obydwu ilorazach był o 5/7 zboczony. Lecz zanim zaczęliśmy dzielić wartość liczbową słów niepodejrzanych byliśmy pewni, że Jest podzielna przez 7. A zatem wartość liczbowa słów niepodejrzanych wynosi 20, 923, a gdy ją podzielimy przez 7 - 2, 989. Ta znowu podzielona przez 7 = 427, a gdy i tę liczbę podzielimy przez 7 = 61. Widzimy zatem, że słowa niepodejrzane nie tylko są wielokrotną liczby 7 ale nawet wielokrotną liczby 7x7x7. A to daje dowód bardzo przekonywujący.
Aby wypróbować ten dowód przez inne możliwości tej sytuacji, zdecydowaliśmy się pracować dalej nad nimi. Więc dodaliśmy wartość liczbową słów greckich niepodejrzanych do wartości liczbowej słów greckich podejrzanych z wierszu 51: 20, 923+ 2, 298 = 23, 221. Ta suma podzielona przez 7 = 3, 3172/7. To zgadza się z myślą, że słowa podejrzane są fałszywym dopiskiem. Potem dodaliśmy wartość liczbową wszystkich słów niepodejrzanych z całego ustępu do wartości liczbowej słów podejrzanych w wierszach 52 i 53, a zatem 20, 923 + 15, 304 = 36, 227, co gdy podzielimy przez 7 = 5, 1752/7, a to pokazuje, że wiersze 52 i 53 są również interpolacją. Że wiersze 52 i 53 były fałszywe to było znane od wielu lat, lecz teraz poraz pierwszy udowodnione przez liczbowanie Ostatnią decydującą próbą byłoby zsumowanie słów niepodejrzanych w całym ustępie i słów podejrzanych we wierszach 51 i 54; bo słowa podejrzane w tych dwóch wierszach są nierozdzielnie połączone ze sobą. Wartość liczbowa słów greckich podejrzanych w w. 54 jest 981. A zatem 20, 923+2, 298+981 = 24, 202, a gdy tę sumę podzielimy przez 7 = 3, 4573/7. Z tego widzimy, że słowa podejrzane, które dotąd nie były uważane za fałszywe, są przy pomocy liczbowania dowiedzione, iż są takowe. Jest jeszcze inna możliwość że słowa podejrzane w w. 54 są fałszywe, lecz, że reszta słów we wszystkich czterech wierszach nie jest taką. Lecz taka myśl zostaje natychmiast usuniętą. gdy od sumy liczbowej wszystkich czterech odejmiemy słowa podejrzane w wierszu 54, (jak podane powyżej) 39, 503 - 981 - 38, 525, a gdy podzielimy przez 7 = 5, 5034/7. To dowodzi, że oprócz słów fałszywych, znajdujących się w wierszu 51 i reszta słów w tych czterech wierszach nie jest zupełnie wiarygodną.
Inne zastanowienia dowodzi, że części niepodejrzane tych wszystkich wierszów stanowią tylko jedno zdanie, co jest jeszcze jednym dowodem, że części podejrzane nie stanowią żadnej części prawdziwego oryginału; bo każde zdanie prawdziwego oryginału jest oparte na biblijnym liczbowaniu. Wartość liczbowa części niepodej-rzanej wierszu 51 wynosi 8, 038, która nie jest wielokrotną liczby 7. Z tego powodu ta część nie jest całym zdaniem ponieważ wartość liczbowa niepodejrzanej części w. 51 jest 8, 038, a podejrzanej części tego wierszu jest 2, 298, ich wartość liczbowa wynosi razem 10, 336, która jednak nie jest wielokrotną liczby 7. Przeto nie stanowią kom-pletnego zdania. Ani też suma wartości liczbowej, niepodejrzanych i podejrzanych części wierszy 51 - 53, nie stanowi jednego zdania, ponieważ 8, 038+17, 602 = 25, 640, co nie jest wielokrotną liczby 7. Pierwszy punkt jaki przedstawiliśmy powyżej dowodzi z wartości liczbowych wszystkich czterech wierszy razem, że one nie stanowią jednego zdania. Z faktu podanego jako ostatni punkt w poprzednim paragrafie widzimy, że chociaż opuścimy słowa podejrzane w w. 54, to jednak nie wynika, ażeby reszta wierszów 51-54 miała formować jedno zdanie. Jedyna możliwość, jaka nam pozostaje, jest opuszczenie wszystkich słów podejrzanych, znajdujących się w tych czterech wierszach, a ta możliwość daje nam następujący rezultat: Wartość liczbowa słów niepodejrzanych w w. 51 wynosi 8, 038, a wartość liczbowa słów niepodejrzanych w w. 54 wynosi 12, 885. Zatem suma liczbowań tych dwóch części wynosi 20, 923, która jak pokazane jest nie tylko wielokrotną liczby 7, lecz wielokrotna liczby 7x7x7. Przeto biblijne liczbowanie dowodzi, że ani jedno zdanie z w. 51-54 nie może być sformowane zgodnie z biblijnym liczbowaniem, jak tylko przez połączenie w jedno zdanie tych słów greckich, które nie są podane tłustym drukiem i nie są załączone w klamrach w wyjątku, składającym się z w. 51-54, podanym powyżej. Biblijne liczbowanie zatem dowodzi, że zdania podane o trzęsieniu ziemi i rozpadających się skałach, jak również wiersze 52 i 53 załączone we wyjątku od w. 51-54 są interpolacją. A zatem te wszystkie słowa wtrącone nie są częścią natchnionego Pisma świętego, więc nie mogą należeć do figur szóstego wielkiego dnia cudownego, ani Biblia w ośmiu wielkich cudownych dniach nie przepowiada, by Armagedon w Ameryce miał przyjść przed październikiem 1934. Ta mylna przepowiednia była oparta na naturalnym przypuszczeniu, że te słowa błędne były prawdziwą częścią Pisma świętego, lecz biblijne liczbowanie i wypełnione fakty dowodzą, że nimi nie są. Ta interpolacja dostała się do Biblii zanim najstarsze istniejące rękopisy greckiego Nowego Testamentu zostały napisane. (Present Truth No. 193, page 190; No. 194).
TP ’35, 11-12.