ODPOWIEDZI NA ZAPYTANIA
Pytanie: Co należy rozumieć pod wyrażeniem Nowy Ład (New Deal)?
Odpowiedź: Wyrażenie Nowy Ład jest używane w dwojakiem znaczeniu t. j. w szerszem i węższym znaczeniu. W szerszem znaczeniu to wyrażenie oznacza wszystkie sposoby postępowania pana Roosevelta, przez które on pragnie usunąć depresję. W tym znaczeniu, zawierają się metody niesienia pomocy takie jak np.: pożyczki na hipoteki, gwarancje hipotek, bezpośrednie niesienie pomocy ludziom znajdującym się w nędzy, pożyczki ludziom ubogim, tworzenie pracy dla bezrobotnych przy robotach cywilnych i przy zakładaniu lasów, udzielanie pożyczek na domy i gospodarstwa rolne itp., a również niektóre metody faszystowskie mające na celu kontrolę produkcji i dystrybucji rolnej i fabrycznej, pośredniczenie między pracodawcami a robotnikami, interesem a pieniądzem, handlem i bankowością, kolejami a pracą itd. Z tego widzimy, że w szerszem znaczeniu to wyrażenie zawiera w sobie programy pana Roosevelta, za pomocą których stara się usunąć depresję. Zaś w węższym znaczeniu, Nowy Ład zawiera w sobie tylko powyżej wspomniane cechy faszystowskie z programów pana prezydenta; ponieważ węższe znaczenie tego wyrażenia zawiera w sobie tylko niektóre z cech zawartych pod wyrażeniem w szerszem znaczeniu; podczas gdy szersze znaczenie tego wyrażenia obejmuje w sobie wszystkie jego sposoby postępowania; którymi stara się usunąć depresję. Tylko te z cech nowego ładu, które mają charakter faszystowski i autokratyczny, są przedstawione przez złoty posąg. Inne części nowego ładu takie jak udzielanie pożyczek na hipoteki, gwarantowanie hipotek, bezpośrednie niesienie pomocy potrzebującym, dawanie zajęcia bezrobotnym pod różnymi administracjami rządowymi itd., wszystko to nie jest objęte figurą złotego posagu i dlatego lud Boży może z tych zarządzeń korzystać. Niektórzy posunęli się do skrajności, uważając, iż każda część nowego ładu jest objęta figurą złotego posągu, wskutek tego odmawiają nawet przyjęcia pomocy od różnych cywilnych zarządzeń przeznaczonych dla niesienie ulgi ludziom znajdującym się w potrzebie i dlatego nie starają się o pożyczki rządowe, ani nie chcą korzystać z biur dobroczynnych itp. zarządzeń. Niepochwalanie tego rodzaju usiłowań rządowych, by przez nie można usunąć klęskę z powodu depresji, nie jest duchem zdrowego rozumu. Pan Roosevelt jest godzien pochwały za takie dobroczynne zarządzenie i każda potrzebująca jednostka poświęcona lub niepoświęcona może z dobrym sumieniem i wdzięcznym sercem korzystać z pomocy.
Pytanie: "Jezus wiedział od początku, kto Go miał wydać." (Jana 6:64). "Czym nie wybrał was dwunastu, a jeden z was jest diabeł?" (Jana 6:70). Jeżeli Jezus wiedział z początku, że Judasz miał Go wydać, dlaczego go wybrał?
Odpowiedź: Jana 6:64 zostało niedobrze przetłumaczone. Jeżeli ten 64 wiersz jest właściwie przetłumaczony, trudność, jaka przychodzi z A. V. (Autoryzowanego Wydania) tłumaczenia, znika. Uważamy następujące tłumaczenie 64 wierszu za prawdziwe: "Lecz znajdują się niektórzy między wami, którzy nie wierzą, ponieważ Jezus wiedział od początku, że byli niektórzy z nich, co nie wierzyli i że ktoś miał Go zdradzić." Greckie słowo "tis" może być albo pytającym zaimkiem "kto, ", albo nieokreślającym zaimkiem "ktoś." Z trzech wyrażeń tego słowa "tis" w tym wierszu, autoryzowane wydanie podaje je dwa razy, jako pytające "kto, " a raz jako nieokre-ślające "ktoś, " lecz myślimy, że w tym wierszu wszystkie trzy słowa są nieokreślającymi zaimkami "ktoś", jak powyżej na polski język podaliśmy. Według tego tłumaczenia, wiersz mówi nam, że nasz Pan wiedział, że byli niewierzący między Jego ludem i że także wiedział, iż ktoś miał Go wydać, wiedział te rzeczy od początku, znaczy od początku, Jego poselstwa i usługiwania. Na puszczy w czasie kuszenia, prawdopodobnie przyszedł do wyrozumienia, że Jego poselstwo miało być przez Jego lud odrzucone i że nawet jeden z Jego uczni miał Go wydać. Ostatnia myśl otrzymał prawdopodobnie z Psalmu, który mówi "Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał. który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mię" (Ps. 41:10). Dlatego dajemy następującą odpowiedź: Choć Pan wiedział, że wielu z Izraela nie mieli Mu wierzyć, że On był Mesjaszem i że mieli współdziałać ku Jego potępieniu, i że choć wiedział, że ktoś z tych, których wybrał sobie za uczni, miał Go wydać, to jednak nie możemy z tego wiersza wnioskować, że Jezus wiedział od początku. który z uczni miał Go wydać. Byłoby to przeciwnym charakterowi naszego Pana, gdybyśmy twierdzili, że On miałby wybrać takiego, o którymby wiedział, że nie byłby godnym za apostoła do takiego urzędu; tak więc Pan wiedział, że jeden z dwunastu miał Go wydać, lecz kiedy dowiedział się o tym później, że to był Judasz, tego nie wiemy. Prawdopodobnie przypuszczał to z Judasza różnych samolubnych rzeczy, które przy końcu czynił, co objawiało jego nielojalność serca, której jednak nie posiadał, gdy został wybrany za ucznia, ponieważ Judasz, podobnie do innych z dwunastu, był prawdziwym Izraelita, w którym nie było zdrady, gdy został wybrany.
Pytanie: Czy jest właściwą rzeczą używać Niebiańską Mannę przy zebraniach Oświadczeń.
Odpowiedź: Ma się rozumieć, że jest. Gdy nasz brat Russell zarządził na ułożenie Manny, on nie myślał, że będzie mogła być użyta do dobrych zebrań modlitw; lecz później Pan wskazał mu do dania myśli na taki użytek, a to dowiodło, że Manna stała się bardzo bogatym błogosławieństwem w tych zebraniach, jak również wielkim błogosławieństwem w codziennym użytku. Nie było więc by żadną dobrą przyczyną, ażeby usunąć użytek Manny przy zebraniach modlitw. Sofisterie, jakie brat Rutherford podaje, aby ją usunąć, mogą być dobrze zauważone przez tych, co to widzą. Jego postępek na tym punkcie jest jeszcze inną manifestacją jego rewolucji, przez którą usuwa jedno zarządzenie po drugim, co Pan dał przez "onego sługę, " a na miejsce tychże daje takie, które Azazel daje mu do przedstawienia, aż ostatecznie usunie wszystko co Pan dał Swemu ludowi przez "wiernego i roztropnego sługę". Tego możemy się od "złego sługi" i od "głupiego i niepożytecznego pasterza" spodziewać. Rzeczywiście musimy sympatyzować z naszymi drogimi braćmi w towarzystwie, którzy dozwalają być tak wielce zwiedzionymi przez br. Rutherforda.
Pytanie: Czy 3 Moj. 16:12 porównując z 3 Moj. 16:2 dowodzi, że wonność była ofiarowana w miejscu Najświętszym?
Odpowiedź: Nie myślimy. Właściwe tłumaczenie wierszy, na których pytający opiera swą myśl, dowodzi, że wonność była ofiarowana w miejscu Świętym, przy drugiej zasłonie. Ostatnia część 12 wierszu powinna być podaną, jak następuje: "przyniesie (z dziedzińca) w środek (miejsca Świętego) przed zasłonę." Zamiast słowa przy, po hebrajsku jest podane przed słowem na zasłonę, la, lecz nie było podane przez A. V. (amerykańskiego wydania) tłumaczy. W wierszu 2 część kwestii powinna być przetłumaczona jak następuje: "Mów do Aarona, brata twego, żeby nie przychodził przy wszystkich sposobnościach w miejsce Święte (Najświętsze) ze środka (Świętego) do zasłony obecności ubłagalni". W A.V. tłumaczeniu, tłumacze nie podali dobrze dwóch słów la i me (przy i od). Wiersze właściwie przetłumaczone dowodzą, że naszego br. Russella myśl, gdzie kadzidło było ofiarowane, jest właściwą, tak jak pozaobraz także pokazuje, że wonność jest ofiarowana, w pozaobrazowym miejscu Św.
Pytanie: Czy bracia Wielkiego Grona są latoroślami Winnej Macicy, czy są odciętymi?
Odpowiedź: Wielkie Grono jako takie nie jest wcale przedstawione w tym obrazie Winnej Macicy i latorośli. Wiemy, że utraciciele koron przez cały wiek byli przez Boga liczeni jako zarodki Chrystusa, aż do jesieni 1916 Pan zaczął prowadzić ich od Miejsca Świętego na dziedziniec. Z tego samego stanowiska byli oni w Winnej Macicy jako latorośle podczas wieku Ewangelii. Dlatego nie są oni tymi latoroślami, które zostały odcięte i spalone. Tymi jest klasa Wtórej Śmierci, których Wtóra Śmierć symbolizowana jest przez ogień i zniszczenie odciętych latorośli (gałęzi).
Pytanie: Czy upadli Aniołowie stali się niedoskonałymi w ich organizmach (ciałach duchowych) jako też w ich charakterach?
Odpowiedź: Grzeszny upadły stan upadłych Aniołów jest jawnym dowodem, że stali się niedoskonałymi w ich charakterach. Lecz dla dobrych przyczyn nie stali się niedoskonałymi w ich duchowych ciałach, tak jak ludzkość. Działanie wyroku śmierci jest przyczyną cielesnej niedoskonałości upadłej ludzkości; lecz upadłych Aniołów Bóg nie oddał pod wyrok śmierci. Bóg oddał ich raczej wyrokowi więzienia, w którym byli w stanie objawiać się tylko w ciemności, w atmosferze około ziemi, w tym ich więzieniu. (2 Piotra 2:4 słowo tartaros jest tu przetłumaczona "strąciwszy ich do piekła." Jest to czasownik i powinno być przetłumaczone "uwięził ich" (Judy 6; Efez. 2:2). Tak więc uwięzienie w atmosferze naszej ziemi aż do sądu wielkiego dnia. a nie śmierć, jest wyrokiem dla upadłych Aniołów. Dlatego są oni pod wyrokiem, którego Bóg im dał, a nie pod wyrokiem, którego im Bóg nie dał. Z tej przyczyny ich ciała nie podlegają procesowi umierania, tak jak niedoskonałe ciała. Dlatego ich ciała nie są zepsute i z tej przyczyny nie są niedoskonałe. Ciała upadłych Aniołów są dlatego doskonałe.
Pytanie: Proszę zharmonizować podania, że Lewici wyobrażają (1) usprawiedliwionych z wiary, (2) Wielkie Grono, i (3) Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych.
Odpowiedź: "Badacze Biblii mogą przypomnieć sobie , że w "Cieniach Przybytku" jest pokazane, że Lewici byli typem na usprawiedliwionych z wiary; w VI tonie zaś jest podane, że lewici byli typem na Starożytnych Świętych, Wielkie Grono itd., a w Strażnicach od roku 1907, że byli typem na Wielkie Grono. Te różne poza-figury sprawiają niektórym braciom trudności wyrozumienia tak jakoby nie były w harmonii jedna z drugą. Harmonia tych różnych podań stanie się jasna, gdy podobnie jak brat Russell, dobrze rozbierzemy Słowo Prawdy, z punktu patrzenia na Wiek Ewangelii, Wiek Tysiąclecia i przejściowy okres. (Epifanię - Czas ucisku 40 lat od 1914 do 1954). Rozumiemy, że wszystkie trzy podania myśli brata Russella są właściwe. Wiek Ewangelii ma jego szczególny podział pozaobrazowych lewitów, usprawiedliwionych z wiary; Wiek Tysiąclecia, szczególnie jego koniec, ma swój szczególny podział lewitów, Starożytnych Świętych, Wielkie Grono i Młodocianych Świętych; i okres który tworzy przejście między tymi dwoma wiekami, to jest żniwo, a mianowicie okres Epifanii ma jego szczególny podział Lewitów, to jest Wielkie Grono i Młodocianych Świętych. Dlatego rozumiemy, że te trzy różne wyjaśnienia o lewitach nie sprzeciwiają się jedno drugiemu. Ma się rozumieć, że nie możemy je mieszać jedne z drugimi w wiekach. Jeżeli wstawimy każdy pogląd lewitów do ich szczególnego okresu czasu, jak powyżej, to będą w harmonii jedne z drugimi. Fakt, że lewici w typie wyobrażają trzy różne podziały w pozaobrazie, nie jest wyjątkowym. Takie rzeczy napotykamy często w Piśmie Św. na przykład Samson, Jozue, Dawid itd. są typy różnych części w pozafigurze: a że jeden jest użyty do wyobrażenia różnych pozafigur. Jehowa pokazuje przez to Jego rozliczną Mądrość.
Gdy mówimy o pozaobrazowych lewitach, będzie dla nas dobrą rzeczą zauważyć, że ci, którzy teraz w Epifanii przychodzą do szczególnej uwagi Kościoła (4 Moj. 8:9) jako Wielkie Grono, mogą dla lepszego określenia być nazwani przejściowymi lewitami. W tym przesiewaniu byli podzieleni na 8 główne grupy. Cztery z nich stosują się do czterech familii Kaatów, to jest Amramici (potomkowie Amrama przez Mojżesza, nie przez Aarona. którego familia składała się z Kapłanów 1 Kron. 23:12-17) Izaryci, Hebronici i Huzyelici. Dwie z nich stosują się do Nahelitów (Naheli) i Muzytów; a pozostałe dwie stosują się do dwóch familii Gersona, to jest Lobnitów i Semeitów. (4 Moj. 3:17-21). Podług 4 Moj. 7:9 żadni z pozaobrazowych Kaatów nie mieli symbolicznych wozów, organizacji, przez które by wypełniali ich służbę; gdy zaś ci inni pozaobrazowi lewici tego przejściowego okresu mają takie organizacje, jako wozy do ich służby. (4 Moj. 7:3-8). Oprócz osiem głównych podziałów, w które Wielkie Grono było z początku podzielone, jest ich teraz około 50; a przy końcu Epifanii będzie ich razem 60. ile słupów na dziedzińcu. Oprócz tego będą jeszcze dwie dywizje między ludem Bożym, to jest Maluczkie Stadko i Klasa Wtórej Śmierci.
Pytanie: Co miał nasz Pan na myśli przez wyrażenie podane w Ewangelii Jana 10:9: "wnijdzie i wynijdzie, a pastwisko znajdzie?"
Odpowiedź: Naszego Pana myśl stanie się jasną, jeżeli spamię-tamy obraz który łącznie z nią był użyty - obraz pasterza i jego owiec. Pasterz w Palestynie wprowadzał owce do owczarni dla protekcji przeciwko niebezpieczeństwom nocy; a rano wypuścił je z owczarni na pastwisko. Jak owczarnia była protekcją dla owiec, to trafnie wyobraża stan, że znajdujemy się pod Boską protekcją. Jak owce były prowadzone do owczarni przez pasterza, to pięknie wyobraża jak my, jako Pańskie owce, prowadzeni jesteśmy przez Jezusa, naszego Pasterza, pod opieką i protekcją Boskiej opatrzności tak więc wchodzimy. Innymi słowy, wchodzenie owiec, wyobraża, że wchodzimy do udziału Boskiej opieki i protekcji, którą wytwarza Boska opatrzność. Ta część obrazu wyobraża dlatego stan, że jesteśmy pod Boską opatrznością. Ta druga cześć tekstu "wynijdzie i pastwisko znajdzie" wyobraża inne szczególne przywileje Boskich owiec. Jak palestyński pasterz rano wyprowadził owce na pastwisko, ażeby je nakarmił, to wyobrażało, jak nasz Pan Jezus, nasz Pasterz, daje nam inny przywilej Boskich owiec - że karmi nas Słowem Bożym. W pastwiskach Jego Słowa jesteśmy prowadzeni przez naszego Pasterza do najodświeżających uczt Prawdy. Za to chwalimy Pana, że pozwala nam wejść że udziela nam błogosławieństw przez Jego opatrzności i że pozwala nam wyjść - to jest, że karmi nas Jego Słowem, pokarmem na czasie, którego Bóg obficie nam dostarcza w Chrystusie.
Pytanie: Jak możemy napewno wiedzieć, że Nowe Stworzenie jest Wielkim Gronem?
Odpowiedź: Przez jego wyraźną rewolucję przeciwko Pańskim naukom i zarządzeniom - Psalm 107:11. zobacz również artykuł: "Kozioł Azazela" w Teraźniejszej Prawdzie.
Pytanie: Z punktu widzenia ogólnych Biblijnych nauk że nie ujrzy Boga człowiek, aby żyw został (2 Moj. 33:20), jak mamy rozumieć 2 Moj. 24:10, 11?
Odpowiedź: W 2 Moj. 33:20 jest powiedziane, że nikt nie może widzieć literalnego oblicza Boga i żyć. Chwalebne światło świecące z chwały Bożej jest tak silne, że zniszczyłoby ludzką istotę, jeżeliby miała je widzieć. Co jest dane w 2 Moj. 24:10, 11 względem tych co widzieli, nie widzieli ciała Jehowy, lecz raczej otrzymali wizję (widzenie - przedstawienie) Jego Ciała. Nie tylko jest to nadmienione w 10 wierszu, o nogach Jehowy i o chodniku z kamienia pod Jego nogami, lecz również przez słowo 11 wierszu, że widzieli Boga. To słowo jest hebrajskim słowem chasah, z którego żydowskie słowo widzący i wizja pochodzą; naprzykład chasah, widzący w 2 Sam. 2:11; chazon, wizja w Abak. 2:2, 3; chazoth, wizje w 2 Kron. 9:29; chazooth, wizja w Iz. 21:2: chizyon, wizja w Joel. 2:28. Hebrajskie dlatego podaje, że widzieli wizję, wyobrażenie Boga, a nie Samego Boga.
Pytanie: Czy wynagrodzenie, aby być w Klasie Młodocianych Świętych w przyszłości, wymaga charakteru i stanu serca znajdujących się po stronie Kapłanów w obecnym przesiewaniu? Czy spółkowanie z lewickimi oddziałami pokazuje pewną niewolę i niewłaściwy stan wiary, aby uczynić ich niestosownymi wspólnikami Starożytnych Świętych?
Odpowiedź: Nim Młodociani Święci staną się godnymi do współudziału z starożytnymi Świętymi, będą musieli otrzymać dobrą sławę ich wiary i posłuszeństwa, i do jakiego stopnia trzymają się lewickich podziałów i sympatyzują z lewickimi drogami, do takiego stopnia będą musieli oczyścić się, jeżeli będą chcieli mieć udział z Starożytnymi Świętymi. A to ostatecznie wierni między nimi uczynią. Jednakowoż zdaje się nam, że będąc tymczasowo zawikłani z Wielkim Gronem, nie znaczyłoby, że ostatecznie staliby się niegodnymi stanu lewitów tysiąclecia, tak samo jak zawikłanie Wielkiego Grona nie uczyniło by go ostatecznie niegodnego stać się lewitami tysiąclecia. W obu wypadkach spodziewamy się, że przyjdzie oczyszczenie, które uczyni ich godnymi. Lecz jak jużeśmy raz wskazali, ci Młodociani Święci, którzy spółkują z Kapłanami, mają już teraz lepszą sposobność do zwycięstwa, a potem otrzymają lepsze wynagrodzenie od tych, którzy teraz spółkują z lewitami.
Pytanie: Czy wzięcie przez ducha, podane w 1 Król. 18:12; 2 Król. 2:16 i Dz. Ap. 8:39 udziela nam pewnego światła względem wzięcia Eliasza, podanego w 2 Król. 2:1, 11?
Odpowiedź: Tak, wzięcie Eliasza, o którym synowie proroccy mówili w 2 Król. 2:16, jest wyjaśnieniem, że był wzięty, a potem z powrotem spuszczony na ziemię. Podanie Obadyasza w 1 Król. 18:12 wyjaśnia, że Eliasz mógł być wzięty z ziemi; a doświadczenie Filipa w Dziejach Ap. 8:39 wyjaśnia, nie tylko, że Eliasz był wzięty w niebiosa, (powietrze) ale także został spuszczony na ziemię.
Pytanie: Ponieważ żniwo skończyło się w 1914 roku, a pokłosie w 1916, czy jest właściwą rzeczą, jak podane w ślubie, modlić się za "ogólnym dobrym żniwa Pańskiego, mianowicie za udział, do którego sam zostałem uprzywilejowany do tej pracy?"
Odpowiedź: Już nie jest właściwą rzeczą modlić się za zarysami żniwa i pokłosia, ponieważ zostały już ukompletowane, lecz jest właściwą rzeczą, modlić się za tymi innymi zarysami dzieła żniwa, ponieważ te ostatnie są jeszcze w toku. Możemy sobie zapamiętać te rzeczy, które już żeśmy w Teraźniejszej Prawdzie podali, że dzieło żniwa składa się z siedmiu procesów: 1) żęcie i pokłosie, 2) wiązanie, 3) suszenie, 4) młócenie, 5) przewiewanie. 6) przesiewanie i 7) wzięcie do gumna. Ostatnie pięć procesów żniwa jeszcze odbywają się i dlatego jest właściwą rzeczą modlić się, co w ślubie jest nadmienione, za "ogólnym dobrym żniwa Pańskiego, mianowicie za udział, do którego zostałem sam uprzywilejowany do tej pracy." I dlatego jest też właściwą rzeczą modlić się "za wszystkimi drogimi współpracownikami." Dlatego drodzy Bracia i Siostry, trzymajmy wszystkie części ślubu, a mianowicie naszego ślubu poświęcenia.
Pytanie: Mogą Młodociani Świeci widzieć głębokie rzeczy Prawdy?
Odpowiedź: Młodociani Święci są od Pana uprzywilejowani, ażeby mogli widzieć głębokie rzeczy Prawdy z wyjątkiem tych Prawd, które odnoszą się do działania w sercach spłodzonych z Ducha nowych stworzeń. Ktoś może zapytać się: "Mogą Młodociani Święci widzieć wszystkie inne głębokie rzeczy Pisma Św., których przedtem tylko nowe stworzenia mogli widzieć?" Odpowiadamy, że "tak." A to z powodu zmiany dyspensacyjnej. Aż do 1881 głębokie rzeczy Prawdy mogły być widziane tylko przez spłodzonych z Ducha. Od 1881 roku, gdy ogólne powołanie skończyło się, ci, którzy stali się Młodocianymi Świętymi, otrzymali specjalne władze rozumieć głębokie rzeczy, z wyjątkiem tych rzeczy, które odnoszą się do działania Ducha spłodzenia w świętych, a nawet te rzeczy, przez porównujące rozumowanie, są oni w stanie do pewnego stopnia uznać, ponieważ w ich sercach Duch Boży. oprócz Ducha Spłodzenia, w nich działa; a przez czuwanie nad jego działaniem mogą mieć słabe, lecz nie zupełne pojęcie o działaniu Ducha Spłodzenia w sercach Kapłaństwa. Ktośby mógł dać zapytanie: "Dlaczego twierdzimy, że od 1881 wszystkie głębokie rzeczy z wyjątkiem powyżej wymienionych, są przez Młodocianych Świętych uznawane i zrozumiałe? Odpowiadamy, że tajemnicze zarysy Boskich planów zostały od niepoświęconych dlatego zakryte, ponieważ wyrozumienie tych rzeczy przeszkadzałoby w wypełnieniu się tego planu: lecz ponieważ weszła zupełność pogan do wysokiego powołania, Pan używa inne dyspensacyjne zarządzenie co się tyczy Młodocianych Świętych. Doświadczenie dowodzi nam, że wszyscy poświęceni, którzy byli wierni w czasie Parousji od 1881 rozumieli, z wyjątkiem powyżej wymienionych, głębokie rzeczy, a to doświadczenie dowodzi prawdziwości naszej odpowiedzi na pytanie. Możemy w ciągu dalszym nadmienić, że w przyszłym wieku, gdy świat się poświęci, będzie także mógł rozumieć wszystkie głębokie rzeczy Słowa Bożego z wyjątkiem powyżej wymienionych rzeczy, tak jak czytamy w Objawieniu 20:12: "Księgi (66 Ksiąg Biblii) były otworzone, " to znaczy, że będą jasne, uznane, zrozumiałe dla wszystkich przed białym tronem, to jest dla całej ludzkości. Dalej wiemy, że Starożytni Święci będą rozumieli wszystkie głębokie rzeczy, z wyjątkiem powyżej wymienionych, gdy w Tysiącleciu wyjdą jako nauczyciele dla wszystkich ludzi. Tak więc widzimy z tych trzech wypadków, to jest Młodocianych Świętych, poświeconych ludzi ze świata i Starożytnych Świętych, że dyspensacyjne zarządzenia przyprowadzają wszystkich poświęconych osób do widzenia głębokich rzeczy Boskich, z wyjątkiem powyżej wymienionych. Gdy spoglądamy koło siebie i widzimy, jak bracia w Prawdzie Epifanii, którzy poświęcili się po 16 wrześniu 1914, widzą głębokie rzeczy, możemy widzieć, że zostali ułaskawieni wiedzą głębokich rzeczy, nawet głębokich rzeczy Prawdy Epifanii, jako też Prawdy Parousi, a te fakty zmuszają nas do dania takiej naszej odpowiedzi na to pytanie i ufamy, że zadowolili wszystkich.
Pytanie: Czy Młodociani Święci przy końcu Tysiąclecia otrzymają spłodzenie z Ducha, aby otrzymali życie duchowe?
Odpowiedź: Nasz Pan w Ewangelii Jana 3:3-8 upewnia nas, że do wejścia w Niebieski stan jest potrzeba być spłodzonym z ducha. Jest to prawda, że uczynił tę wzmiankę dla Kościoła Wieku Ewangelii, lecz ta sama zasada musi być zastosowana do każdej zmiany z ludzkiej na duchową naturę. Jeżeli Starożytni i Młodociani Święci mają stać się duchowymi istotami, muszą najprzód być spłodzeni do duchowej natury, a potem muszą być rozwinięci w charakterze, ażeby mogli być uzdolnieni do życia, jako duchowe istoty. Dlatego zasada, która Jezus podaje w Ewangelii Jana 3:3-8. stosuje się do każdego, co będzie przemieniony z ludzkiego na duchowy poziom. To możemy zauważyć z wypadku Wielkiego Grona, choć jako jednostki nie byli spłodzeni do tej klasy, lecz do klasy Małżonki. Dlatego spodziewamy się, że Starożytni i Młodociani świeci będą spłodzeni z Ducha, a to odbędzie się podczas tego krótkiego czasu przy końcu Tysiąclecia (Objaw. 20:3), prawdopodobnie bardzo rychło na początku tego krótkiego czasu.
Pytanie: Proszę zharmonizować waszą naukę z Rzym. 11:36, że wszystkie pozostałe członki Maluczkiego Stadka zostały już zdobyte.
Odpowiedź: Przez zupełność pogan rozumiemy, że to wyobraża zebranie całej liczby wybranych z pogan narodów (oprócz Żydów). Ponieważ Izrael, nie będąc w stanie dopełnić pełnej liczby 144, 000 wybranych, dlatego Bóg obrócił się do Pogan, aby z nich dopełnić liczbę wybranych (Jana 1:11-13; Dz. Ap. 15:14; Rzym. 11:5, 7, 11-15, 17-24). Do czasu aż reszta wybranych - nie tych z Izraela lecz z Pogan - miała być dopełniona. Izrael według Rzym. 11:25 miał pozostać w zaślepieniu. Rozumiemy, że ani zdobycie ostatniego z wybranych, ani odwrócenie zaślepienia od Izraela, nie miało być momentalną sprawą, lecz że miało to być dokonane stopniowo przez długie lata. Ma się rozumieć, że to jest samowidocznym ze względu na odwrócenie zaślepienia od Izraela, ponieważ zaślepie-nie było z przyczyny uprzedzenia, błędu i ignorancji i dlatego potrzeba pewne-go czasu, ażeby to z ich serc i umysłów usunąć. Rozumiemy, że były różne stopnie w okresach lat, w które zupełność Pogan wchodziła i w którym czasie zaślepienie Izraela było stopniowo usuwane. Pierwszy raz było to w czasie od wiosny 1878 do jesieni 1881, kiedy ostatni z wybranych, aby dopełnić zupełną liczbę z 144, 000 po tej i po drugiej stronie zasłony został poczytalnie przyjęty. I podczas tego okresu czasu stopniowe usuwanie zaślepienia Izraela rozpoczęło się. Przywrócenie im pewnych przywilejów odnoszących się do Palestyny ze strony chrześcijańskich państw Europy na Kongresie berlińskim w roku 1878, było powodem usunięcia cokolwiek z ich uprzedzenia. I w tym samym czasie zaczęto rozszerzać między nimi Nowy Testament Dr Delitzsch'a w języku hebrajskim, który zaczął usuwać ich niewiary, ignorancję i zaślepienie względem Mesjasza. Lecz zupełność z Pogan od 1878 do 1881 nie pozostawiła jeszcze wszystkich jednostek w powołaniu. Niektórzy z nich wypadli i w 1881 była potrzeba do wezwania innych na miejsce tych wypadłych, aby wypełnić miejsce z pośród poczytalnie wybranych po tej stronie zasłony. W okresie czasu od 1881 do 1914, był następny stopień zupełności Pogan, a w Jesieni 1914 ten stopień z ostatnim poczytalnie wybranym zakończył się. Z tej przyczyny od tego czasu żaden z poczytalnie wybranych nie utracił już korony, lecz pozostaną tak długo poczytalnie wybranymi, aż przejdą poza drugą zasłonę. Podczas tego samego okresu czasu (1881-1914) usuwanie zaślepienia Izraela postępowało prędko; w 1878 uprzedzenie przeciwko Jezusowi było tak silne między prawie wszystkimi Żydami, że uznawany był On przez nich jako największy z wszystkich grzeszników, gdy zaś w 1914 miliony Żydów uznawały Jezusa Jako największego i najświętszego z największych proroków Izraela. W wielu kazalnicach żydowskich, w których około lat 45 temu wzmianka o Jezusie byłaby uważaną za wielką profanację, teraz Jezus jest często wspominany, jako przykładny Izraelita Izraelitów. Nawet ci najwięcej ortodoksi z pośród Żydów twierdzą teraz o Nim, że był ozdobą ich narodu. Tylko ten, który wie z doświadczenia o ich głębokim uprzedzeniu przeciwko Jezusowi w roku 1878, może zauważyć, jak wielce zmieniły się ich poczucia do Pana w październiku 1914. Trzeci stopień zupełności Pogan, który zaczął się w 1914, zakończy się, gdy ostatni z wybranych z Pogan przejdzie za drugą zasłonę. Nie wiemy kiedy to będzie i prawdopodobnie nie będziemy tego widzieć z tej strony zasłony. Potem zakończy się okres poczytalności członkostwa Ciała Chrystusowego. Wynikiem tego będzie zupełne zakończenie, w pełnym słowa tego znaczeniu Zupełności Pogan.. Widocznie po tym czasie Wielkie Grono dokona zupełnego odwrócenia Izraela od zaślepienia jako narodu, który, ma się rozumieć, usunie z siebie jego narodowe zaślepienie i uprzedzenie.
Pytanie: Czy Jest Epifania specjalnie dla świata, czy dla Kościoła?
Odpowiedź: Grecki słowo Epifania ma w Biblii dwojakie znaczenie i przedstawia: (1) prawdę świecącą ze specjalną światłością (2) okres czasu, w którym przez jasne świecenie objawi się Pan światu, Wielkiemu Gronowi i Młodocianym świętym, jako obecny przy Jego wtórem przyjściu w Jego prawdziwych stosunkach. W pierwszym jego znaczeniu nasz drogi brat Russell używa i piśmiennie wyjaśnia to słowo na str. 44-47 w broszurce "Powrót naszego Pana", gdy używa i piśmiennie wyjaśnia jego ostatnie znaczenie i przeciwstawia temu period Parousji jako czas, w którym Pan objawia Kościołowi Jego obecność wtórego przyjścia w Jego prawdziwych stosunkach, jako różniące się od okresu Epifanii lub Apokalupsji, podczas którego okresu objawia się Pan światu i wielkiemu gronu, jako obecny w Jego wtórem przyjściu i Jego prawdziwych stosunkach. (Przeczytaj tę broszurkę, gdzie jest podana różnica okresu Parousji od Apokalupsis. Pan odsłaniając się Kościołowi Epifania jako czasu Jego Apokalupsis, odsłaniając się wielkiemu gronu). Jeżeli Apokalupsis wyobraża okręg objawienia, jest to samo co okres Epifanii. Nieświadomie w Teraźniejszej Prawdzie No. 1 (angielskiej) odróżniliśmy od okresu Epifanii w następujący sposób: "wtóre Przyjście Jezusa postępuje przez trzy stopnie, pokazane przez greckie słowa Parousja, Epifanja i Apokalupsis". Jeżeli zmienimy trzy stopnie na dwa a i na lub, wtenczas nasz nieświadomy błąd będzie właściwie poprawiony.
Niektórzy sprzeciwiają się temu, że Epifania jest okresem, w Którym Pan objawia się Wielkiemu Gronu w czasie wtórej Jego obecności. Na to odpowiadamy co następuje:: Choć jednostki, które teraz są w Wielkim Gronie, wiedziały o Jego obecności podczas Parousji, to jednak nie wiedziały wtenczas, że były w wielkim gronie.
TP ’35, 13-16.