BIBLIJNE LICZBOWANIE

(Ten artykuł ukazał się w angielskiej Teraz. Prawdzie z czerwca 1919 r.)

W HEBRAJSKIM i greckim języku, zamiast cyfry to litery (głoski) alfabetu są używane jako numery. Ten fakt stał się okazją przysłania nam listu przez naszego Pastora w styczniu 1914 roku z wycinkiem, który analizował liczbowe wartości greckich słów i głosek przez siódemki i ich wielokrotności itd., w pierwszym i drugim rozdziale Mateusza i ostatnim rozdziale Marka, pytając się nas, czy twierdzenia tego artykułu są prawdziwe. Niektóre twierdze-nia w tym artykule były uderzające i co prawda przyznajemy, że wątpiliśmy twierdzeniom ich pisarza, mówiąc sobie: "tu jest przyjaciel Biblii, który stara się bronić ją; lecz obawiamy się, że jego zdania są błędne i, że jego wysiłki chociaż z dobrej intencji odbiją się na niesławę, zamiast sławę Pisma świętego. Mimo tego jednak radowaliśmy się z przywileju usłużenia mu według prośby i wzięliśmy się do pracy nad tą zagadką, wykonując ją przeważnie w pociągach podczas podróży z miejsca do miejsca. Nasze niedowiarstwo wnet napotkało na naganę. Ku naszemu zdziwieniu i rozkoszy znaleźliśmy, że pisarz miał rację; i dlatego nie wątpimy, że jego twierdzenie, mające na celu wykazanie takiego samego urozmaiconego zjawiska każdego paragrafu w hebrajskim i greckim Piśmie św. jest prawdziwe. Było to naszym przywilejem wypisać serię zdań o wyniku naszego badania i podać je w zapieczętowanej kopercie naszemu Pastorowi podczas tygodnia Wielkanocnego 1914 r. Zdaje się, że on położył to sprawozdanie na bok, zapominając o tym zupełnie, aż jego sekretarz posłał mu je w czerwcu do Glasgow, w Szkocji. On wtedy w liście własnoręcznym, który zachowaliśmy, jako jeden z naszych najwięcej cenionych klejnotów, potwierdził swoje ocenienie służby, wykonanej w sprawdzeniu tej sprawy. Co się stało z tym sprawozdaniem nie wiemy. Możliwie, iż ono jest pomiędzy niektórymi jego papierami.

    Niedawno temu (1919 r.) pewna siostra przysłała nam cały rocznik pisma p. t. "Biblijne Liczbowanie", p. I. Panina, opisując między innymi rzeczami artykuł więcej szczegółowo niż ten któryśmy sprawdzili liczbowaniem z Ew. Mat. 1. Wierząc, że to będzie bardzo budujące dla ludu Pańskiego, dlatego podajemy tu (wszystkie uwagi nasze są w klamrach) większość jego uwag na Ew. Mat. 1, i bardzo oceniamy naukową zdolność i chrześcijańską pilność p. Panina. Nasz Pan zapewnie pobłogosławił jego pracę przez otworzenie jego umysłu, aby zauważył jeden z najsilniejszych dowodów natchnienia słów Pisma świętego. Cytujemy jak następuje: "Wiadomym jest, że Nowy Testament był pisany przez ośmiu różnych pisarzy, kiedyś pomiędzy 30-tym a 100 r. A. D., (rokiem Pańskim). Stary Testament jest pisany przez nie mniej jak dwudziestu dwóch różnych pisarzy pomiędzy piętnastym (siedemnastym) a czwartym (piątym) stuleciem przed Chr., tak, że pomiędzy pisaniem Księgi Rodzajów, pierwszej księgi Pisma św. a pisaniem Księgi Objawienia, ostatniej księgi, musiało upłynąć około piętnaście (siedemnaście) stuleci. Celem następnie podanych pism jest pokazać, iż pomimo tych okoliczności, cała Biblia jest ułożona według dokładnego matematycznego planu, który musiał być zamierzony przez jeden umysł; i zarazem, że zawiera w sobie nieomylny środek, czyli sposób na decydowanie pomiędzy sprzecznymi tłumaczeniami jej tekstu tam, gdzie pewność nie może być osiągnięta ze zwykłych źródeł. Jako dobry wzór gatunku liczbowej struktury, która jest w Biblii, może posłużyć pierwsza stronica Nowego Testamentu.

EW. MATEUSZA 1:1-11

    "Pierwsze siedemnaście wierszy Nowego Testamentu składa się z rodowodu Jezusa Chrystusa, a ten jest podzielony na dwie części: W 1-11 podawają rodowód od Abrahama, tj. ojca narodu żydowskiego, do Niewoli, gdzie przestali być niezależnymi. W. 12-17 podawają rodowód od Niewoli do Chrystusa, który spodziewano się, że przywróci utraconą niezależność. Zjawiska pierwszej części tego rodowodu są następujące:

    "1. Jego słowozbiór ma 49 słów, czyli 7 siódemek, z których 28, czyli 4 siódemki zaczynają się samogłoską, a 21, czyli 3 siódemki, zaczynają się spółgłoską.

    "2. Ten podział przez siódemki pomiędzy słowa samogłoskowe, a słowa spółgłoskowe możnaby słusznie uważać za przypadkowy, gdyby nie fakt, że z tych 49 słów 42, czyli 6 siódemek są rzeczownikami, a siedem nie są rzeczownikami. Z tych 42 rzeczowników 35, czyli 5 siódemek są imiona wła-sne, a siedem są rzeczownikami pospolitymi. Z tych 35 imion własnych 28, czyli 4 siódemki są przodkami Jezusa męskiej płci, a siedem nie są takimi. Nie tylko więc jest podział tych 49 słów tego sławozbioru przez siódemki na samogłoskowe wyrazy i spółgłoskowe wyrazy, lecz także na części mowy.

    "3. To, rozumie się, nie będzie uważane za przypadkowe; gdyż trzeci zarys usuwa wszelką wątpliwość tego. Z tych 49 słów tego słowozbioru 14, czyli 2 siódemki, zdarzają się w tym ustępie tylko raz; 35, czyli 5 siódemek, zdarzają się więcej niż raz. Więc, co do wydarzeń tych słów w tym ustępie, podział znowu jest przez siódemki.

    "4. Jeżeli zbada się te 49 słów tego słowozbioru w ich porządku abecadłowym (który różni się od polskiego) to znajdzie się, że podział na głoski abecadła jest także przez siódemki; tym sposobem: Wyrazów pod (podajemy równające się polskie zamiast greckie głoski) a-e jest 21 w liczbie czyli 3 siódemki; pod z-k, 14, czyli 2 siódemki; pod m-ć, także 14, czyli znów 2 siódemki.

    "5. Na koniec, liczba głosek w tych 49 słowach wynosi 266, czyli 38 siódemek, z których słów te siedem rzeczowników pospolitych mają 49 głosek, czyli 7 siódemek; a słowa, które nie są rzeczownikami pospolitymi mają, 217, czyli 31 siódemek. W tej części rodowodu są podane trzy niewiasty: Tamar, Rachab, Ruta, które trzy imiona [w greckim] mają 14 głosek, czyli 2 siódemki. Tylko jedno miasto jest podane w tym ustępie, Babilon; to jedno imię (w greckim) ma siedem głosek. Znowu: te 49 słów tego słowozbioru abecadłowo uporządkowanych ukazują między sobą grupy siódemek w podziale tych 266 głosek: słowa pod a-g mają 84, czyli 12 siódemek; pod d siedem; pod e-z 21, czyli 3 siódemki; th-i, 70, czyli 10 siódemek; k-m 21, czyli 3 siódemki; pod n, siedem; oph, (of) 49, czyli 7 siódemek; pod ć, siedem. W końcu 266 jest 2x7x19, a suma tych czynników jest 28, czyli cztery siódemki.

    "6. Ta część rodowodu jest tym sposobem zbudowana według obszernego planu siódemek, co ponadto rozciąga się na mniejsze podziały; naprzykład tak: te siedem pospolitych rzeczowników, które powyżej zauważyliśmy w ich porządku mają 49 głosek, czyli 7 siódemek, to mają swoje głoski także podzielone na grupy abecadłowe według liczby siedem; tym sposobem słowo pod a ma siedem głosek; te pod b mają 14, czyli 2 siódemki; pod g, siedem; m-y, 14 czyli 2 siódemki; pod ć, siedem.

    "W podobny sposób te 35 imion własnych napotyka się 63 razy, czyli 9 siódemek; z których te 28 przodków Jezusowych męskiej płci napotyka się 56 razy, czyli 8 siódemek.

    "Plan siódemek przeto przenika ten ustęp w szerokim zakresie szczegółów; liczba słów w słowozbiorze, ich podział na słowa zaczynające się samogłoskami, i na słowa zaczynające się spółgłoskami, ich podział na części mowy, jak również na głoski abecadła, liczbę głosek, ich abecadłowy podział, ich podział na części mowy, suma wartości ich czynników - w tych wszystkich szczegółach dano ostrożne baczenie, aby one były wykonane ze znacznym zamiarem siódemek. Ale to nie jest wszystko.

    "Te 49 słów w słowozbiorze tego ustępu okazują się w pięćdziesięciu ośmiu formach. Z tych 49 słów, trzynaście nie napotyka się nigdzie indziej w Nowym Testamencie, i te 13 słów mają liczbową wartość 8, 788, czyli 13x13x13x4, liczba wielokrotna nie tylko liczby 13, lecz także trzeciej potęgi 13. Jeżeliby jakie podejrzenie powstało, że to jest tylko przypadkowe to ono znika przed następnym faktem: Z tych pięćdziesięciu ośmiu form, w których te 49 słów słowozbioru trafiają się 26, czyli 2Trzynastki, są znów takie na które nie napotykamy znowu w Nowym Testamencie, a liczba głosek w tych wszystkich wydarzeniach tych 26 form jest 208, czyli 16 trzynastek. Widzimy przeto plan trzynastek, jak również siódemek przenikający ten ustęp.

    "Na koniec, liczba głosek w tych 49 słowach tego słowozbioru, 266, wielokrotnością dziewiętnastki, jak również siódemki, ponieważ ona mieści w sobie 14 dziewiętnastek. A więc liczba głosek w tych pięćdziesięciu ośmiu formach jest 323, czyli 17 dziewiętnastek.

    "Potrójny plan siódemek, trzynastek i dziewiętnastek, jest przeto widziany, jako przenikający ten krótki ustęp na jednej stronicy Nowego Testamentu.

    "Zjawisko tego ustępu tak trzynastu słów jak i dwudziestu sześciu form pokazuje, że, gdy autor pisał te słowa to wiedział, że one nie znajdą się ponownie w Nowym Testamencie. Tak, że on nie tylko postanowił nie użyć sam na przykład słowa biblos [księga], ale on także, albo miał resztę Nowego Testamentu przed sobą, albo też miał zapewnienie od tych siedmiu innych pisarzy Nowego Testamentu, że oni nie użyją żadnego z tych dwudziestu sześciu słów, które on użył [albo też był jeden Autor, który natchnął ich wszystkich.]

EW. MATEUSZA 1:1-17

    "Tak jak pierwsza część, tak i rodowód w Ew. Mat. 1:1-17, jako całość zawiera także plan siódemek, przenikający cały jego układ:

    "1. Chociaż według Starego Testamentu przynajmniej czterdzieści sześć rodzajów możnaby policzyć od Abrahama do Chrystusa, to Mateusz wyraź-nie pokazuje pragnienie zapisania tylko trzech czternastek rodzajów, i on przeto opuszcza niektóre imiona, podane w Ks. Królewskich i Kronikach. Lecz 14 jest 2 siódemkami.

    "2. Liczba rzeczowników w tym słowozbiorze tego całego rodowodu wynosi 56, czyli 8 siódemek, z której liczby, jak to pokazano, w. 1-11 mają 42, czyli 6 siódemek; a w. 12-17 mają resztę 14, czyli 2 siódemki.

    "3. Słowo, które trafia się najczęściej w tym ustępie, przedimek ho, [w ang. the], znajduje się tutaj także 56 razy, czyli 8 siódemek.

    "4. Ani hebrajski, ani grecki język, w których Biblia była pisana nie używa cyfr na liczby. Zamiast cyfr oni używają głoski abecadła. Alfa, pierwsza głoska greckiego abecadła, zastępuje cyfrę 1; Beta, druga głoska, 2; Gamma, 3, Itd. Każde greckie słowo przeto jest arytmetyczną sumą, osiągniętą przez zliczenie wartości jego głosek. Natomiast słowoz-biór tego całego rodowodu zawiera 72 słów. Jeżeli się wypisze liczbową wartość każdego słowa z tych 72, suma całego słowozbioru wyniesie 42, 364, czyli 6, 052 siódemek, z których słowa pod a-b mają 9, 821, czyli 1, 403 siódemek; pod g-d 1,904 czyli 272 siódemek; e-z 3,703, czyli 529 siódemek th-r 19, 264, czyli 2,752 siódemek; s-ć (ang. s-ch) 7, 672, czyli 1, 096 siódemek.

    'Przeto odnośnie liczbowej wartości słowozbioru ten rodowód jest także ułożony według planu siódemek.

    "5. Te 72 słowa tego słowozbioru trafiają się w 90 formach. Jeżeli napiszemy liczbowe wartości tych 90 form, ich suma wyniesie 54, 075, czyli 7, 725 siódemek; z których słowa pod ad, mają 11, 900, czyli 1, 700 siódemek; e-th, 4, 739, czyli 677 siódemek; pod i; 14, 287, czyli 2, 041 siódemek; pod s. 4, 956, czyli 708 siódemek; t-ć, 8, 883, czyli 1, 269 siódemek. Więc liczbowe wartości form tego słowozbioru są także uplanowane na wzór siódemek.

    "Przeto nie tylko przez pierwszą połowę tego rodowodu, ale przez cały przenika szeroko wypracowany plan siódemek.

    "Jak mówiliśmy poprzednio, słowozbiór tego ustępu ma 72 słowa, czyli dziewięć ósemek. Z tych czterdzieści, czyli pięć ósemek, zaczynają się samogłoską, a trzydzieści dwa, czyli cztery ósemki, zaczynają się spółgłoską. Tak jak w pierwszej połowie rodowodu, tak też i tu podział na samogłoskowe wyrazy i spółgłoskowe wyrazy jest według planu liczbowego. W następujących zarysach rzecz ma się tak samo: Według części mowy te 72 słowa są podzielone także przez ósemki, rzeczowniki licząc 56, czyli 7 ósemek, a nie rzeczowniki 16, czyli 2 ósemki. I z tych 56 rzeczowników, czyli 7 ósemek, 32, czyli 4 ósemki, zaczynają się samogłoską, a 24, czyli 3 ósemki, zaczynają się spółgłoską. Ho, the, będąc słowem zdarzającym się 56 razy, czyli 7 ósemek. A główne słowo tego rodowodu, gennao, spłodzić, zdarza się czterdzieści razy, czyli pięć ósemek. Słowa w więcej niż jednej formie liczą 40, czyli 5 ósemek; słowa, znajdujące się w Nowym Testamencie w jednej tylko formie, trzydzieści dwa, czyli 4 ósemki. Zaś słowa użyte tylko przez Mateusza tutaj liczą czterdzieści, czyli pięć ósemek; a te użyte ponownie przez Mateusza liczą 32, czyli 4 ósemki.

    "W końcu Rodowód Pana Jezusa przez Łukasza znajduje się w Ew. Łuk. 3:23-28. Jeżeli teraz weźmiemy oba rodowody i będziemy się z nimi obchodzić, jakoby z jednym ustępem, to znajdziemy, że składa się z 128 słów, czyli 16 ósemek, z których Mateusz używa 72, czyli 9 ósemek, a Łukasz używa 80, czyli dziesięć ósemek. Mateusz ma 48 słów nie znajdujących się u Łukasza, czyli 6 ósemek; Łukasz ma 56, czyli 7 ósemek, nie znajdujących się u Mateusza; gdy zaś 24, czyli 3 ósemki, są pospolitymi obydwom Mateuszowi i Łukaszowi.

    "Przeto cały ten rodowód przenika plan ósemek, jak również siódemek.

    "Dlatego, jak było wykazane, Mateusz albo musiał mieć przed sobą, gdy pisał, resztę Nowego Testamentu, lub też jakieś porozumienie z wszystkimi pisarzami tegoż odnośnie użytku pewnych słów [i że oni wspólnie wypracowali wiele tych zarysów liczbowania] lub też wszystkowiedzący Bóg był Autorem Biblji i Natchnicielem jej pisarzy. Co do pierwszej alternatywy, tj., że Mateusz pisał mając resztę Nowego Testamentu przed sobą, powinniśmy powiedzieć, że ta sama metoda Liczbowej argumentacji stosowałaby się do każdego innego pisarza Nowego Testamentu (i to samo także tyczy się pisarzy Starego Testamentu) dowodziłoby, że każdy jeden z nich miał księgi tych wszystkich innych pisarzy przed sobą, co znaczyłoby, że każdy z nich pisał swoją księgę wpierw i każdy pisał swoją księgę ostatnio - niemożliwe rzeczy! Co do drugiej części pierwszej alternatywy - tj., że oni wszyscy byli w porozumieniu ze sobą, co do słów, które oni będą używali pospolicie, i słów, których każdy z nich będzie unikał i co do liczbowej wartości każdego, Jak również co do liczbowych kombinacji i szczegółów, - powinniśmy powiedzieć, że to jest niemożliwą rzeczą dla istot ludzkich, nie mówiąc już nic o niemożliwości napisania swoich powieści przy takich okolicznościach tak naturalnie i z taką prostotą; ich proroctwa tak wzniosłe i piękne, a ich rozumowania tak jasne i postępowe. Druga część alternatywy - tj., że wszystkowiedzący Bóg był Autorem Biblji i Natchnienicielem jej pisarzy jest jedynym możliwym wyjaśnieniem zjawiska Biblijnego liczbowania.] Z liczbowania tego ustępu przychodzimy do tej samej konkluzji, gdyż on dzieli swój słowozbiór przez ósemki na słowa użyte ponownie przez tych drugich pisarzy, i na te przez nich wcale nie używane.

    "Jak mówiono powyżej, liczba słów w słowozbiorze Mat. 1:1-17 wynosi 72, wielokrotność liczby osiem. Ona jest też wielokrotnością liczby dziewięć, mając osiem dziewiątek. A więc te 72 słowa trafiają się w dziewięćdziesięciu formach, czyli dziesięciu dziewiątkach; z których 36, czyli cztery dziewiątki trafiają się w tym ustępie, lecz nie trafiają się nigdzie indziej w Nowym Testamencie, a 54, czyli sześć dziewiątek, nie trafiają się tylko wyłącznie w tym rodowodzie. A z tych 54, osiemnaście, czyli 2 dziewiątki nie trafiają się więcej w Ew. Mateusza, a 36, czyli 4 dziewiątki, trafiają się znowu w Ew. Mateusza.

    "Przeto plan dziewiątek, jak również siódemek i ósemek przenika cały ten rodowód.

    "Szeroko wypracowany plan daje się przeto zauważyć przenikając nawet najpierwszą część greckiej Biblji i ten liczbowy układ uzdolnią nas wyświetlić zagmatwania tekstowe, co dotąd żadnym innym sposobem było nie możliwe wyjaśnić. W tych papierach będzie pokazane, że taki sam układ znajduje się w całej Biblji.

EW. MATEUSZA 1:18-25

    "W tym ustępie jest 161 słów, czyli 23 siódemek, z słowozbiorem 77 słów, czyli 11 siódemek, które trafiają, się w 105 formach, czyli 15 siódemek. Liczbowa wartość tego słowozbioru 77 słów jest 51, 247, czyli 7, 321 siódemek. Przeto, że anioł przemawia do Józefa w tym ustępie, te 77 słów tego słowozbioru są podzielone przez siódemki w ten sposób: on używa 28 słów, czyli 4 siódemki, a nie używa 49, czyli 7 siódemek i to samo jest prawdą o tych 105 formach: ten anioł używa 35, czyli 5 siódemek, a nie używa 70, czyli 10 siódemek.

    "Te 77 słów słowozbioru są podzielone na trzy następujące abecadłowe grupy siódemek: słowa pod a mają siedem; pod b-t, 63, czyli 9 siódemek; pod y-o, siedem. Te 161 [23 siódemek] napotkań tych 77 słów słowozbioru są podzielone abecadłowo tym sposobem: słowa pod a-e, trafiają się 63 razy, czyli 9 siódemek; pod i-aj (ang. ee-i), 14, czyli 2 siódemki; pod k, także 14; l-ó, 70, czyli 10 siódemek. Te 28 słów użytych przez anioła, z których 7 są czasownikami, a 21, czyli 3 siódemki, są nie czasownikami, są podzielone abecadłowo w ten sposób: ag ma 7; d-ł, 7; k-o, 7; p-f (ph), 7.

    "Liczbowa wartość tych słów, 51, 247, jest podzielona tak: te sześć słów nie znajdujących się nigdzie indziej w Ew. Mateusza mają 5, 005, czyli 715 siódemek, z których słowo Emmanuel, nie znajdujące się nigdzie indziej w Nowym Testamencie, ma 644, czyli 92 siódemek. Te sześć słów mają ponadto 56 głosek, czyli 8 siódemek. Słowa tego rodowodu, które znajdują się także w innej części Ew. Mateusza mają 46, 242, czyli 6, 606 siódemek.

    "Z tych 105 form 77, czyli 11 siódemek, trafiają się tylko raz; i 28, czyli 4 siódemki, trafiają się więcej niż raz; 35, czyli 5 siódemek, są czasownikami; i 70, czyli 10 siódemek, są nie czasownikami. Z tych 70 nie czasowników 7 są imiona własne, i te mają 42 głoski, czyli 6 siódemek, z których słowa pod de mają 14, czyli 2 siódemki, a im, 28, czyli 4 siódemki. Abecadłowo te 105 form są podzielone tak: słowa pod a mają 14, czyli 2 siódemki; g-r, 70, czyli 10 siódemek; s-ó, 21, czyli 3 siódemki. 161 ich napotkań są podzielone abecadłowo tak: a-g, 35, czyli 5 siódemek; d-i (ang ee), także 35; th-s, 63, czyli 9 siódemek; t-ó, 28, czyli 4 siódemki. Akurat siedem form mają pod sobą podpisaną Jotę [t. j głoskę i pod niektórymi samogłoskami]. Na ostatek liczbowa wartość tych 105 form jest 65, 429, czyli 9, 347 siódemek, które są podzielone abecadłowo tak; a-d, mają 15, 526, czyli 2, 318 siódemek; następnie e-p, 32501, czyli 4, 642 siódemek; r-ó, 17, 402, czyli 2, 486 siódemek. Największa wartość, 1, 770, i najmniejsza, 8, mają jako swoją sumę 1, 778, czyli 254 siódemek.

    "Znowu: prosty słowozbiór i słowozbiór form mają 29 słów pospolitych sobie; te trafiają się 56 razy, czyli 8 siódemek, i mają liczbową wartość 10, 255, czyli 1, 465 siódemek. Liczba form nie znajdujących się nigdzie indziej w Ew. Mateusza, chociaż znajdujących się gdzie indziej w Nowym Testamencie, jest 14, czyli 2 siódemki, z liczbową wartością 8, 715, czyli 1, 245 siódemek. A cała liczbowa wartość tego całego ustępu jest 93, 394, czyli 7x7x1, 906, wielokrotność nie tylko liczby 7, ale nawet i kwadratu siedem.

    "Tym sposobem plan liczbowy szeroko przenika ten cały ustęp.

    "2. Ale 77, liczba słów w słowozbiorze tego ustępu, jest wielokrotnością liczby jedenaście, jak również siedem, ona będąc 7x11. Przeto jest także plan jedenastek przenikający ten ustęp, jak następuje:

    "Z tych 77 słów 33, czyli 3 jedenastki, zaczynają się samogłoską; a 44, czyli 4 jedenastki, zaczynają się spółgłoską. Z tych 33 samogłoskowych słów a-aj (ang. a-i) mają 22, czyli 2 jedenastki; a-o mają jedenaście. Z tych 44 spółgłoskowych słów b-l mają 22, czyli 2 jedenastki; a m-ć, 22. Abecadłowo te 77 słów są podzielone na grupy jednostek, jak również siódemek, tak: a-th, 33, czyli 3 jedenastki; aj-l, 11; m-r, 22, czyli 2 jedenastki; s-ó, 11.

    "Liczba głosek w tych 77 słowach jest 396, 36 jedenastek; z których słowa zaczynające się samogłoską mają 143, czyli 13 jedenastek; a te zaczynając się spółgłoską, mają 253, czyli 23 Jedenastki. Abecadłowo te 396 głosek są podzielone na jedenastki następująco: a-l, 220, czyli 20 jedenastek; m-p 121, czyli 11 jedenastek; r-ó, 55, czyli jedenastek.

    "Da się również zauważyć, że ponieważ liczba głosek, 396, jest wie-lokrotnością dziewięciu, jak również liczby jedenaście, ona mając 44 dziewiątki (suma czynników liczby 396, 11, 2, 2, 3, 3, będąc 21, czyli 3 siódemki), ona jest podzielona abecadłowo na grupy dziewiątek, jak również jedenastek; tak: a-b, 45, czyli 5 dziewiątek; g-aj (i), 144, czyli 16 dziewiątek; k, 18 czyli 2 dziewiątki; l-m, 54, czyli 6 dziewiątek; o-t, 126 czyli 14 dziewiątek; ch-ó, 9.

    "Z tych 24 głosek greckiego abecadła z i ps. są użyte w tym ustępie; pozostawiając w użytku 22, czyli 2 jedenastki; gdy zaś najpierwsze słowo w tym ustępie, toy, ma jako swoją liczbową wartość 770, wielokrotność tak liczby siedem jak i jedenaście: ona będąc 7x11x10.

    "Tym sposobem plan jedenastek, jak również siódemek przenika ten ustęp. To jednak żadną miarą nie wyczerpuje liczbowe zjawisko tego ustępu. Dosyć jednak było dane, aby pokazać, że ani jedna głoska nie mogłaby być odjęta z tego ustępu, albo być zmieniona w nim, bez zniszczenia kilku zarysów jego liczbowego planu."

    Na tym kończymy tę znakomitą cytatę. Z wielu innych punktów i w różnych innych znakomitych szczegółach p. Panin wskazuje na wiele innych zarysów Biblijnego Liczbowania w swoim czasopiśmie, które teraz już więcej nie wychodzi. Gdy jesteśmy przekonani, że różne podobne zjawiska, jak on mówi, zdarzają się w każdym paragrafie Biblji, to zdumiewamy się i przepełnieni świętem przerażeniem i czcią, kłaniamy się i uwielbiamy naszego Boga i Ojca, wołając: "O głębokości bogactwa i mądrości i znajomości Bożej! Jako są niewybadane sądy jego, i niedoścignione drogi jego!" (Rzym. 11:33). Ponieważ tu jest absolutny dowód, nawet dla naturalnego człowieka, o boskim pochodzeniu Pisma św.. ta metoda argumentowania literalnie niszczy metody i twierdzenia Wyższych Krytyków i niedowiarków. Ona niezawodnie pomoże wielu niedowierzającym umysłom przyjąć Biblję, jako Boskie Objawienie. Ona szczególnie czyni nacisk na cudną Mądrość Bożą. Ale ci co rozumieją Boski Plan Wieków mają nawet mocniejszy dowód, że Pismo św. jest Boskiego pochodzenia; ponieważ to objawia się w swej indywidualnej doskonałości i połączonej harmonii nieskończonej Mądrości, Mocy, Sprawiedliwości i Miłości Bożej, i zmusza nas do wołania: "Siedzącemu na stolicy, i Barankowi błogosławieństwo i cześć, i chwała, i siła na wieki wieków." Obj. 5:13.

                "Ach święci Pańscy! Niezłomny grunt macie
                Dla wiary waszej w danym Bożym Słowie."

TP ’36, 58-61.

Wróć do Archiwum