TEKST NASZEGO ROCZNEGO GODŁA
"Stójcie mocno w wierze." - 1 Kor. 16:13.
ZESZŁEGO roku mieliśmy za tekst naszego rocznego godła trzecie zdanie w 1 do Kor. 16:13 - "Mężnie sobie poczynajcie, " który naucza, że bojownik chrześcijański ma być napastniczym w bojowaniu o dobre, przeciwko złemu. Tegoroczny tekst daje nacisk na obronną stronę boju chrześcijańskiego - bronienie dobrego przeciw atakom od złego. Przeto widzimy, że drugie i trzecie zdanie w 1 do Kor. 16:13 kładą nacisk na dwie strony życia chrześcijańskiego bojownika. Pierwsze i ostatnie zdania tego tekstu kładą nacisk na te drugie dwie strony życia chrześcijańskiego bojownika. Pierwsze odnosi się do jego stania na warcie ("Czujcież"), a czwarte do jego wytrzymałości w tym boju ("zmacniajcie się"). Tak więc całe bojownicze życie chrześcijanina jest określone w tym tak bardzo bogatym wierszu. Słowo wiara (w greckim pistis) jest użyte w trzech odrębnych znaczeniach w Biblii i każde jedno z nich może być użyte w tym wierszu, ponieważ każde daje dobre biblijne określenie swemu napomnieniu. Pierwsze znaczenie jest wiara w tym znaczeniu, co ktoś wierzy - dla nas, w Prawdę, w która wierzymy. Następnie podane ustępy używają słowo wiara w jego pierwszym znaczeniu: - Do Rzym. 12:6; List Judy 3, 20; Łuk. 18:8; 1 Tym. 3:9; 4:1; 6:10, 21. Jego drugie znaczenie jest wiara w znaczeniu zalety, przez którą się wierzy, i jako takie ono jest umysłowym ocenieniem i spoleganiem serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie. Następujące ustępy używają je w jego drugim znaczeniu: Do Żyd. 1:1; Mat. 21:21; Łuk. 7:50; Dz. Ap. 26:18; Do Rzym. 1:17; 4:5, 9, 11-14, 16, 19-21; 5:1, 2 itd.
Jego trzecie znaczenie jest wiara w znaczeniu lojalności, wierności tj. ducha, że wiara w pierwszym znaczeniu tego słowa (Prawda) działa przez wiarę w drugim znaczeniu tego słowa (umysłowe ocenienie i spoleganie serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie) w sercu posłusznym. Następujące ustępy używają je w jego trzecim znaczeniu: Do Rzym. 3:3; Mat. 23:23; Do Filemona 5; do Tyt. 2:10; 1 Tym. 1:19; 2:7; 4:6; Do Rzym. 1:17 (w drugim i trzecim użytku tego słowa w tym wierszu); Do Żyd. 10:38. (Słowa w ostatnich dwóch cytatach są z Hab. 2:4. W hebrajskim języku słowo emuna znaczy wierność; i to jest znaczenie słowa: "wiara" w jego drugim i trzecim okazaniu się w liście do Rzym. 1:17 i do Żyd. 10:38; lecz w liście do Gal. 3:11 Św. Paweł cytuje i używa je w drugim znaczeniu tego słowa umysłowego ocenienia i spolegania serca na Bogu, Chrystusie i Praw-dzie). We wyrażeniu "wiarę Jezusa Chrystusa, " Do Rzym. 3:22, 26; Do Gal. 2:16; 3:22; Filip. 3:9, ono jest użyte w trzecim znaczeniu. Jest więc użyte w znaczeniu wierności (sprawiedliwości) Jezusa Chrystusa. Że to słowo ma wszystkie trzy znaczenia, dlatego użyjemy tekstu naszego rocznego godła, jako napomnienie do działania w obronie przeciw atakom na Prawdę, na nasze umysłowe ocenienie i spoleganie serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie przeciw atakom na naszą wierność.
Zaczynamy więc tekstem naszego rocznego godła, jako napomnieniem, aby stać mocno w wierze, aby bronić prawdy przeciw atakom. Przez wiarę w znaczeniu Prawdy rozumiemy, nauki Pisma Św. w doktrynach, przykazaniach, obietnicach, napomnieniach, proroctwach, historii i typach. W każdym jednym z tych siedmiu zarysów Pisma Św. Pan dał nam ogromną ilość Prawdy; i z biegiem czasu ona się wciąż powiększa przez nowe zarysy Prawdy będące na czasie. Te prawdy były nam dane przez Pana między innymi użytkami, jako szafarstwo, które ma być użyte i zachowane, nienaruszone. Lecz przeciwnik wciąż napada na prawdę. Szczególnie podczas Parousji i Epifanji on czynił ataki na nią z wielu punktów zapatrywania. Przeto atakował jej pogląd na Boga i Biblię z punktów zapatrywania ateizmu, deizmu, trynitaryzmu, racjonalizmu, ewolucjonizmu, niedowiarstwa, wyższej krytyki, itd. Atakował jej pogląd o Chrystusie przez trynitaryzm, przez naukę, że nie istniał przed narodzeniem się jako człowiek, przez naukę, że był ludzkiego pochodzenia, które było w grzechu, przez naukę, że był Bogiem człowiekiem, że zmartwychwstał cieleśnie, że będzie widziany we wtórem przyjściu, jak również atakował prawdę odnośnie rozmaitych Jego urzędów. Atakował pogląd Prawdy o Duchu Świętym, albo przez przedstawienie go jako osobę, lub tylko jako wpływ. Atakował jej pogląd o człowieku przez przedstawienie go, albo jako mieszańca duchowej i zwierzęcej natury, lub jako zwierzęcia wyewolucjonizowanego z niższych poziomów zwierząt, przez naukę o nieśmiertelności i że nie ma zmartwychwstania. Lecz najwięcej atakował on jej pogląd na Okup przez "wiele poglądów, które podają do wierzenia, że nie ma okupu. Szatan robił więc ataki na każdy zarys tych siedmiorakich Prawd Biblijnych. Czynił to przez ludzi kościoła nominalnego, światowych i takich, co odstąpili od Prawdy. Nigdy w historii ludzkiej nie było tak wiele i tak rozmaitych, ogólnych i tak szczegółowych ataków na Prawdę jak teraz. Czynił to przez bezpośrednie ataki na Prawdę i przez pośrednie ataki na nią, tj. przez nauczanie sprzecznych błędów, np., że karą za grzech są wieczne męki, zamiast śmierć, i t. d. Ponieważ Prawda jest naszym szafarstwem, przeto naszym obowiązkiem i przywilejem jest aby ją bronić. Od niektórych z nas jest wymagane bronić ją ustnie i publicznie. Od niektórych z nas jest wymagane bronić ją piśmiennie, lub listownie, lub drukiem. Niektórzy z nas są uprzywilejowani bronić ją przez rozpowszechnianie jej druków, przygotowanych przez drugich. Niektórzy z nas są uprzywilejowani bronić ja przez przyprowadzanie drugich w styczność ze zdolniejszymi braćmi, którzy prywatnie, lub publicznie ją bronią. Niektórzy z nas są uprzywilejowani bronić ją przez ofiarowanie z naszych zasobów na jej obronę. Niektórzy z nas jesteśmy uprzywilejowani bronić ją przez współdziałanie z jej obrońcami i ich obronami. Wszyscy z nas jesteśmy uprzywilejowani bronić ją naszymi modlitwami i przez pokazanie to drugim, że stoimy za Prawdą. Powinniśmy to czynić z gorącą gorliwością, połączona ze szczerą taktownością, we wszystkich stosownych miejscach i przy wszystkich właściwych okazjach. Nasze słowa powinny być umiarkowane i słuszne. Nasz sposób przedstawiania Prawdy powinien być pozyskiwający i grzeczny; i nasz duch powinien być w tymże pełen wiary i miłości - wiary w Prawdę i miłości dla niej, jej Autora, jej ludu, jej powodzenia i jej przeciwników. Nasze metody powinny być proste, ze stosowną gruntownością, do punktu, i często przez pytania zamiast twierdzenia. Jeżeli tak będziemy ją bronić, to będziemy podwójnie uzbrojeni ku jej obronie, i obronimy ją przeciw wszystkim jej przeciwnikom, którzy chociaż pokonani, cofną się z pola walki z lepszym ocenieniem jej przez fakt, że ona była broniona w sposób zamierzony, aby nie pozostawić żadnego ukłucia w człowieku z rzetelnym umysłem.
Jest dobry powód dlaczego powinniśmy bronić Prawdy. Ona jest godna obrony i daje się bronić. Jej Autor, Bóg, jest godzien tego. Jej Tłumacz, Jezus, jest godzien tego. Nasz obowiązek i przywilej wymaga tego. Bronienie Prawdy ćwiczy nas w łasce, (cnotach) znajomości i służbie. Ono pomaga i zachęca braci, szczególnie słabych między nimi. Pomaga zwiedzionym w błędzie wydostać się z niego, i często przyprowadza ludzi do Prawdy. Bronienie jej zmusza Szatana i jego zastępy błędu do ucieczki. Ono krzewi Prawdę i broni Boga, Chrystusa i braci z całego Wieku. Przetóż wystąpmy w obronie i wykazaniu jej słuszności.
W angielskim języku wyrażenie, "the faith" (w tej wierze) trafiając się w takiej łączności jak nasz tekst, byłoby ograniczone do pierwszego znaczenia tego słowa - tj. do rzeczy wierzonej, w tym wypadku do Prawdy. Lecz ponieważ rzeczowniki, wyrażające zdolności umysłowe zwykle biorą przedimek określony w greckim języku, przeto przedimek określony przed słowem faith (wiara) w greckim języku naszego tekstu daje temu słowu także drugie i trzecie znaczenie określone powyżej: (2) umysłowe ocenienie i serca spoleganie na Bogu, Chrystusie i Prawdzie; i (3) wierność. Pod tym względem grecki użytek jest podobny niemieckiemu, np. w niemieckim języku czytamy, Bóg ta miłość; Teraz ta wiara jest tym gruntem (zapewnieniem) tych rzeczy, których się spodziewamy; lecz, rozumie się, angielska właściwość językowa opuszcza przedimek w takich wypadkach. Lecz ten szczegół greckiego języka daje nam trzy dobre znaczenia tego wyrażenia w greckim języku, i te trzy znaczenia były bez wątpienia w umyśle Apostoła, gdy on pisał te słowa. To drugie napomnienie podaje nam dwojakie myśli, jedna tycząca naszego umysłowego ocenienia Boga, Chrystusa i Prawdy, druga tycząca się naszego serca spolegania na Bogu, Chrystusie i Prawdzie. Jaka jest różnica pomiędzy pierwszym napomnieniem aby bronić Prawdy - a bronieniem naszego umysłowego ocenienia Boga, Chrystusa i Prawdy? Różnica jest taka: W pierwszym wypadku obrona jest przeciwko atakowi na Prawdę ogólnie, bez tego ataku koniecznie pobudzając najmniejszą wątpliwość w naszych umysłach co do Prawdy, gdy zaś to drugie jest obroną Prawdy przeciw atakowi na nasze intelektualne wierzenie w Boga, Chrystusa i Prawdę, który to atak pobudza pewną wątpliwość, lub jest zamierzony w celu pobudzenia pewnej wątpliwości odnośnie tychże. Innymi słowy, atak jest uczyniony na nasze intelektualne ocenienie tychże, gdy zaś ten inny atak nie koniecznie tego czyni. Te ataki mogą najlepiej być odparte przez "tak mówi Pan," co zwykle odpiera atak. Zastanowienie się nad rozumnością naszego wierzenia odnośnie Boga, Chrystusa i Prawdy, także będzie dobrym sposobem odpierania ataku, jak również zastanowienie się nad dobrem, jakie to wierzenie uczyniło nam i drugim. Przeto iż ten zarys bojowania w obronie jest nieco podobny temu w pierwszym napomnieniu, dlatego wszystkie motywy, tyczące się tamtego, stosują się do tego, więc nie potrzebują tu być powtarzane.
Spoleganie naszego serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie jest zaatakowane więcej przez przeciwnika, niż nasze umysłowe ocenienie ich, a to ponieważ trzymanie się tych naszego serca jest często słabsze niż trzymanie się naszej głowy. Ponadto, Szatan rozumuje sobie, że jeżeli może wywrócić spoleganie naszego serca na nich, to nie potrzebuje zajmować się więcej nami, gdyż jest zadowolony pozwolić ludziom być chrześcijanami głową, jeżeli może pozbawić spolegania ich serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie. Będzie nas atakował odnośnie pouczających, usprawiedliwiających, uświęcających i wybawiających zarysów naszej wiary, tyczących się szczególnie spolegania serca. Przeto napomnienie tego tekstu, żeby stać mocno, w drugim znaczeniu naszej wiary, daje nacisk na myśl więcej odnośnie spolegania serca niż umysłowego ocenienia, chociaż nawet ten ostatni zarys (wiary w drugim znaczeniu) jest gruntem poprzedniego. Dlatego chcemy tutaj położyć nacisk na spoleganie serca szczególnie w omawianiu drugiego napomnienia naszego tekstu. To znaczy, że powinniśmy szczególnie bronić od wszystkich ataków naszą ufność, przyswajanie i czujność względem Boga, Chrystusa i Prawdy. Czy atak byłby z przodu czy z tyłu, czy też kombinacją obu, to powinniśmy bronić ufności naszego serca przeciw niemu. Jeżeli Szatan poda myśl, że Bóg, Chrystus i Prawda nie są godni ufności w naszym obecnym doświadczeniu, jakkolwiek godni ufności oni byli w innych doświadczeniach, to powinniśmy odpowiedzieć tekstem: "On jest wierny," i że "świadectwo Pańskie trwa na wieki wieków." Jeżeliby chciał zmusić nas do wierzenia, że Bóg, Chrystus i Prawda mogą być dla innych, lecz nie dla nas, to powinniśmy wystąpić przeciwko temu ze zapewnieniem Pisma Świętego, że Bóg, Chrystus i Prawda są dziedzictwem wszystkich wiernych, ponieważ oni nigdy nas nie opuszczą, ani zaniechają, ani zawiodą. Jeżeliby on miał podać nam sugestię, że nasza czujność jest bezpożyteczna, to powinniśmy tę sugestię odeprzeć zapewnieniem, że Bóg nie jest niesprawiedliwy, aby miał zapomnieć naszą pracę i naszą miłość, którąśmy okazali dla imienia Jego, i że cokolwiek brakuje do doskonałości w naszym postępowaniu, sprawiedliwość Chrystusowa dopełnia to, i że tak, jak ojciec lituje się nad swymi dziećmi, tak Pan lituje się nad tymi, którzy Jemu cześć oddawają. Tym sposobem będziemy mogli obronić spoleganie naszego serca, w jego ufności, przyswajaniu i czujności, przeciw atakom Szatańskim na nie.
I to przecież jest potrzebne, ponieważ spoleganie (ufność) wiary w sercu jest podstawą wszystkich naszych pokrewieństw względem Boga, Chrystusa i Prawdy; przeto ono odnosi się do naszych pokrewieństw do nich w pouczaniu, usprawiedliwieniu, poświęceniu i wybawieniu. Gdy zaniepokoimy je, w proporcji do tego zaniepokojenia będą poruszone. To zaciemniłoby nasz wzrok do Prawdy, przygnębiłoby nasze pojęcie odnośnie usprawiedliwienia i osłabiłoby nasze poświęcenie i cofnęłoby nasze wybawienie. Jest to dobitną prawdą, że stoimy - mamy nasze stanowisko - wiarą. Przeto musimy ją bronić przed szkodliwymi napadami, w innym razie, jeżeli będą skuteczne, wysuszą nasze duchowe życie. Nasza skuteczna obrona przeciw napadom na spoleganie naszego serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie, jeżeli inne rzeczy są sobie równe, to utrzyma nam błogosławieństwa i przywileje naszej nauki, usprawiedliwienia, poświęcenia i wybawienia. Tak więc Prawda staje się nam coraz to jaśniejszą; tak więc pocieszające zapewnienie, że jesteśmy nadal przyjemnymi Ojcu przez zasługę Jezusa, rozmaite działalności i osiągnięcia poświęcenia co do ciała i ducha pozostają pewne; i zwycięstwo po zwycięstwie jest nam dane. Ta skuteczna obrona przeciwko atakom na spoleganie serca naszego czyni nas mocnymi dla Boga, Chrystusa i Prawdy. Pomaga nam być twierdzami mocy naszym braciom, przykładem i napomnieniem. Zapewnia nam korzystniejszą pozycję dla wzrostu w wiedzy, łasce i służbie. Zniechęca Szatana w jego atakach na nas i ożywia nas męstwem i mocą do naszych walk w przyszłości.
Tę obronną walkę mamy prowadzić mężnie i z nadzieją. Mamy ją prowadzić z ufnością, ze spoleganiem na Duchu, Słowie i opatrzności Bożej, wiedząc, że przez to nasza siła będzie niepokonaną, a nasze zwycięstwo pewne. Mamy użyć zupełnej zbroi Bożej, która, oprócz miecza Ducha, jest naszym całym obronnym przygotowaniem. Taki odpór zmusi diabła że uciecze od nas; ponieważ ta obrończa zbroja nie dozwala, aby nas raniono, a miecz Ducha przecina miecz Szatana na dwoje, i zadaje mu nieuleczalne rany. Walczmy przeto ze wszystką naszą siłą, i uporczywie, a spoleganie i ufność naszego serca, wyjdzie z tej walki bez uszkodzenia.
Po trzecie nasz tekst jest napomnieniem, abyśmy byli wierni. Łączność pomiędzy znaczeniem wierność, a tymi drugimi znaczeniami słowa wiara jest następująca: Wiara w znaczeniu Prawdy stwarza w nas wiarę w znaczeniu umysłowego ocenienia i spolegania serca; a gdy jesteśmy napełnieni wiarą w znaczeniu umysłowego ocenienia i spolegania serca, to stajemy się wierni. Wierność jest zaletą trzeciego rzędu i jest cechą, która musi przenikać wszystkie nasze inne zalety, i jako taka ona staje się także częścią składową wszystkich naszych innych zalet. Ona jest jedyna z zalet trzeciego rzędu, która jest powszechna w swej czynności. Jest to wierność do Boga, Chrystusa, Prawdy, braci i wszystkich, z którymi mamy do czynienia, we wszystkim, zgodnie z właściwymi zasadami. Ta zaleta połączona z cierpliwością jest ostateczną zwyciężającą zaletą. W ostatecznej analizie ona jest nawet więcej ostateczną niż cierpliwość, gdyż cierpliwość musi być wyrażona ostatecznie określeniami wierności. Przeto wierność jest ostateczną zwyciężającą zaletą. W pewnym znaczeniu ona jest jedyną niezbędną zwyciężającą zaletą, gdyż ona obejmuje w sobie wierność w użytku tj. w czynności wszystkich innych zalet. Jest to właśnie taka jej właściwość, która wykazuje swój cel do zbicia specjalnego ataku Szatana. Jeżeli Szatan może złamać naszą wierność, to on wie, że jest zwycięzcą w boju. Przeto atakuje ją zawsze w każdym pokuszeniu, które sprowadza na nas. Przeto musimy bronić ją więcej, niż którąkolwiek inną z naszych zalet, ponieważ ona jest zaletą, która trzyma wszystkie inne zalety w porządku. Szatan dlatego uderza na nią każdą pojedynczą i złożona formą grzechu, błędu, samolubstwa i światowości. Zatem widzimy stosowność napomnienia w trzecim znaczeniu słowa wiara w naszym tekście.
Wiele jest powodów dlaczego powinniśmy być wierni. Dobrym powodem jest to, że Bóg i Chrystus każą nam być wiernymi. Także ponieważ to uwielbia i sprawia Im przyjemność i korzyść. Sprawa Prawdy i sprawiedliwości potrzebuje i zasługuje tego. Jest to błogosławionym przykładem dla upadłych aniołów, którzy się upamiętywają dla naszych braci, i będzie błogosławieństwem dla świata później, a nawet teraz błogosławi już niektórych. To jest niezbędne do naszego zwyciężenia i będzie wynagrodzone koroną żywota. Nasze pokrewieństwo, jako szafarzy tajemnic Bożych, jako wojowników Boga, Chrystusa i Prawdy, jako kapłanów ofiarujących dla Prawdy i sprawiedliwości, jako świadków dla Prawdy i sprawiedliwości, jako braci ludu Bożego, jako nauczycieli Prawdy i sprawiedliwości, jako ambasadorów dla Boga, jako zbawicieli świata pod nasza Głową, jako małżonki Chrystusowej i jako sług Boga wszystko razem jako jedno, wymaga, abyśmy byli wierni. Nieprzyjaźń diabła, świata i ciała wymaga, abyśmy byli wierni. Potrzeby rodzaju ludzkiego pod przekleństwem także są pobudką do wierności, i sprawy o które się rozchodzi w tym boju, napominają nas do wierności. Przeto potrzeba wierności jest wielka i zmuszająca.
Jak więc możemy osiągnąć wierność w naszym obronnym boju? Przez kładzenie wierności w każdą zaletę, użytą w naszym obronnym boju. Przez staranie się, aby wierność przenikała każdą naszą myśl, zamiar, słowo i czyn w naszym obronnym boju. Przez staranie się, aby ona była najgłówniejszą wartością, abyśmy byli umarłymi dla siebie i świata, a żywymi dla Boga w naszym obronnym boju. Przez zmuszenie jej ku pobudzeniu nas do badania, krzewienia i postępowania według Słowa Bożego w naszym obronnym boju. Przez zmuszenie jej, aby kontrolowała nasze wytrwanie w badaniu, krzewieniu i postępowaniu według Słowa Bożego w naszym obronnym boju. Przez zmuszenie jej, by trzymała nas na baczności i w modlitwie w naszym obronnym boju. Przez zmuszenie, aby ona była nieugiętą w odpieraniu ataków Szatana, świata i ciała, jak również w napadaniu na ich wysiłki, aby nas wywrócić. Przez zawołanie do naszej pomocy według wymagania na każdą obronną potrzebę stosownych części Słowa Bożego, stosownych zalet Ducha i stosownej pomocy opatrzności Bożej. Przez ustawiczne trwanie w czynieniu tego z każdą siłą i każdą pomocą. Tym sposobem nasi nieprzyjaciele będą zmuszeni do przestania i będziemy wtenczas mogli wypędzić ich z pola walki, w ich atakach; tym sposobem wyjdziemy zwycięzcami w naszym obronnym boju tym dobrym boju wiary.
Przeto umiłowani Bracia, stójcież mocno w wierze, jako w Prawdzie, jako w umysłowym ocenieniu i spoleganiu serca na Bogu, Chrystusie i Prawdzie, i jako wierności. To będzie potrzebnym w tym roku, możliwie więcej niż w którymkolwiek innym z przeszłych lat naszych doświadczeń jako chrześcijan. Niech każdy i wszyscy z nas modlą się jeden za drugiego, aby każdy i wszyscy z nas, jeżeli wierni, mogli stać mocno w wierze. Dla dalszej pomocy podajemy pieśń 197, jako towarzyszący hymn naszemu rocznemu godłu.
TP ’37, 2-5.