Trad - figura i pozafigura

TRĄD - FIGURA I POZAFIGURA

3 Ks. Moj. 13; 14. (P '36, 85-94)

PRZED omówieniem 12-go rozdziału 4 Mojżeszowej, którego najwyższy szczyt okazuje się w trądzie Marii, będzie dobrze nam zbadać szczegóły o trądzie jak one są podane w 3 Moj. 13 i 14, ponieważ przez to będziemy w lepszym stanie korzystać z badania 4 Moj. 12. Trąd jest jedną z chorób, której się ludzie najwięcej obawiają, a której najmniejszym strasznym zarysem jest jej prawie nieuleczalność. On jest przeważnie Azjatycką chorobą, chociaż czasami znajduje się poza Azją. Gdy trąd pokrywał całą osobę, to reprezentował upadłość Adamową (3 Moj. 13:12, 13), lecz gdy pokrywał tylko część ciała, to reprezentował nieczystość Wielkiego Grona. Z wyjątkiem w. 12, 13, 3 Moj. 13 i 14 rozdział, mówią o trądzie, będącym tylko na częściach ciała, lub na szacie, albo w domu. Nie moglibyśmy zrozumieć dlaczego ktoś zupełnie okryty trądem miałby być uważany za czystego z punktu 3 Moj. 13 i 14, a ktoś uważany za nieczystego, jeżeli miał trąd tylko na pewnej części swej osoby, chyba, że Pan zamierzył wykazać dwojaki trąd w pozafigurze, ten w figurze mający go po całym ciele, będąc uważany jako wyobrażający osobę, lub klasę, mającą inny gatunek pozafiguralnego trądu od tego zobrazowanego przez człowieka, który miał go tylko miejscami na swym ciele. Gdy przypatrzymy się poszczególnym gatunkom trądu wspomnianym w 3 Moj. 13 i 14, z wyjątkiem tego, który jest wspomniany w 3 Moj. 13:12, 13, to dowiadujemy się, że one zawsze odnoszą się do wyszczególnionych form tegoż: sadzel - opuchlina (3 Moj. 13:9-11, 14-17), wrzód (w. 18-23), sparzelina (w. 24-28), trąd głowy (w. 29-44), trąd w szacie (w. 47-59) i trąd w domu (3 Ks. Moj. 14:33-53). Chociaż trąd po całym ciele stosownie reprezentuje upadłość Adamową, która kazi wszystkich ludzi, każdego we wszystkich jego zdolnościach i zaletach, to jednak trąd umiejscowiony nie reprezentowałby takiego stanu, który jest pospolity wszystkim ludziom. On musi dlatego reprezentować nieczystość, która jest umiejscowiona w jednej klasie. Tą klasą, z rozmaitych powodów, które będą przedstawione w dalszym ciągu naszego badania, jest Wielkie Grono. Przeto umiejscowiony trąd reprezentuje nieczystość Wielkiego Grona.

(2) Otrędowaciała Maria (4 Moj. 12) jest pierwszorzędnym typem na Wielkie Grono w ich nieczystości. Tak jak nieotrędowaciały Aaron w 4 Moj. 12 reprezentuje członków Maluczkiego Stadka wynajdujących wady i nieco wtrącających się i sprzeciwiających się Jezusowi, gdy On przemawia przez Swoje specjalne mówcze narzędzia, tak też otrędowaciała Maria reprezentuje wynajdujących wady i wtrącających się członków Wielkiego Grona i sprzeciwiających się Jezusowi, gdy On przemawia przez Swoje specjalne mówcze narzędzia. Jej otrędowacenie reprezentuje jak tacy członkowie Wielkiego Grona stają się nieczystymi w doktrynie (1 Tym. 1:19, 20) i w postępowaniu życiowym (1 Kor. 5:1-4), a wydalenie jej poza obóz reprezentuje utratę społeczności, jaką nieczyste Wielkie Grono doznaje, (1 Tym. 1:20; 1 Kor. 5:5, 9-13. Naaman, Syryjczyk (2 Król. 5) jest figurą na zwolenników Towarzystwa w r. 1919, 1920, jako zalegalizowanych, członków korporacji upoważnionej od rządu (przeto świecką) Biblijnego Towarzystwa Strażnicy i Broszur. Przeto on reprezentuje pewną grupę Wielkiego Grona, jako składającą się,: z pewnego poglądu, z urzędników stanu (Państwowych) którymi są ci, co są członkami korporacji upoważnionej od stanu. To jest trochę ostre dla tych, którzy mówią, że Rząd Stanów Zjednoczonych jest częścią organizacji Szatana, w Biblii być przedstawieni, jako urzędnicy tego stanu z pewnego punktu widzenia! Giezy i jego dom stając się trędowatym (2 Król. 5:27) reprezentuje J. F. Rutherforda i jego specjalnych pomocników, jako mających nieczystość Wielkiego Grona, włożoną na siebie na wieki. Uzyjasz (2 Kron. 26:19-23) reprezentuje J. F. R.'a, objawiającego się, jako mającego nieczystość Wielkiego Grona w r. 1917, w łączności z jego wtrąceniem się, jako wykonawca korporacji w pewną pracę kapłańską w Anglii. Szczegóły tyczące się pozafigur trądu Naamana, Giezego i Uzyjasza spodziewamy się opisać kiedyś później. Przytaczamy je tu tylko jako figury na nieczystość Wielkiego Grona. Powyższe wypadki pomogą nam zrozumieć, że umiejscowiony trąd reprezentuje nieczystość Wielkiego Grona, a poszczególne dowody okażą się, gdy damy szczegóły odnośnie 3 Moj. 13, 14. Po tych ogólnych wyjaśnieniach jesteśmy gotowi zająć się szczegółami tych rozdziałów.

PRZYPROWADZENIE TRĘDOWATEGO DO KAPŁANA

(3) Jehowa mówiąc do Mojżesza i Aarona (w. 1). reprezentuje Boga we Wieku Ewangelii, szczególnie w Żniwie Wieku Żydowskiego i w Żniwie Wieku Ewangelii, a nawet szczególniej w Epifanii, przemawiającego do Jezusa, jako Swego Wykonawcy, Mówczego Narzędzia i Wodza Duchowego Izraela (Mojżesza) i jako Arcykapłana Kościoła (Aarona). W. 2 podaje pewne objawy, które mogą być znakiem trądu, chociaż nie koniecznie tak dowodzą, czego dalszy wynik pokazuje. Jednakowoż one były wystarczające do wzbudzenia obawy, że ten, co je posiada może mieć trąd. Z tego powodu rozkaz jest dany, żeby człowiek z. tymi objawami był przyprowadzony do Aarona, lub do jednego z synów jego. Ponieważ tylko ogólne określenia tych objawów są dane w w. 2-8, a szczegóły są dane w wierszach, począwszy od w. 9, przeto nie będziemy tu tłumaczyć pozafigur sadzela (opuchliny), blizny, lub białej plamy, lecz zostawimy je na później, gdy przyjdziemy do szczegółów; ponieważ jak postąpimy, to dalej zobaczymy, że w. 2-8 określają trąd ogólnie, a nie szczegółowo. Aaron tu reprezentuje naszego Pana jako naszego Arcykapłana. Przyprowadzenie podejrzanego o trąd do Aarona reprezentuje przyprowadzenie do naszego Pana, jako Arcykapłana działającego przez Swoje specjalne oko, usta i rękę, podejrzanego o nieczystość Wielkiego Grona dla zbadania jego sprawy. Iż trąd tu zobrazowany nie może odnosić się do upadłości odziedziczonej po Adamie, jest widoczne z faktu, że nie było potrzeba zbadania, ażeby stwierdzić, czy ktoś go ma, czy nie, gdyż wszyscy ludzie mają go przez odziedziczenie i wszyscy kapłani są zupełnie obeznani z tym faktem. Przeto podejrzany trąd tu reprezentuje podejrzaną nieczystość Wielkiego Grona, która musi być zbadana, ażeby poznać, czy ona jest nieczystością Wielkiego Grona, czy nie. To więc jest naszym pierwszym poszczególnym powodem na twierdzenie, że z wyjątkiem tego, który jest omawiany w w. 12, 13, trąd 3 Moj. 13 i 14 rozdziału reprezentuje nieczystość Wielkiego Grona. Drugi powód jest ten: My nie przynosimy do Kapłaństwa upadłości Adamowej do zbadania, czy ona jest obecna, czy nie, gdyż pracą Kapłańską teraz jest, w Wieku Ewangelii, nie wyłącznie z grzechem Adamowym, lecz z ludem Bożym, a tylko wyjątkowo z grzechami ludu Bożego, o ile oni mają do czynienia z grzechem jako kapłani. Jak jest uczynione to pozafiguralne przyprowadzenie? Przez sprzeciwianie się ludu Bożego tej nieczystości Wielkiego Grona, tj., sprzeciwianie się ich rewolucjonistycznym naukom i praktykom. Tym sposobem przyprowadzamy takich do pozafiguralnego Aarona, lub do jednego z pozafiguralnych kapłanów.

(4) Pewne szczegóły odnośnie pozafigury muszą być tutaj podane, jeżeli ona ma być właściwie zrozumiana. Jak są tacy pozafiguralni trędowaci przez nas przyprowadzeni pod uwagę naszego Arcykapłana do zbadania? Napewno nie przyprowadza się do Niego, aby zbadać jako takich; ponieważ On zna tę sprawę zanim ktokolwiek z nas zaczął podejrzewać ją; gdyż On wiedział kiedy każdy utracjusz korony utracił swoją koronę, co w każdym wypadku stało się przed październikiem, 1914 r. Jak więc oni są przyprowadzeni do Niego do zbadania? Odpowiadamy: Oni są przyprowadzeni do Niego do zbadania Jego czynnością przez Jego specjalne oko, usta i rękę. Iż to jest prawdą, możemy widzieć z wypadku podanego w 1 Kor. 5 - brata z Koryntu, który ożenił się z swą macochą i popełnił kazirodztwo. Pan Jezus wiedział o tym kazirodztwie, gdy ono było popełnione, i wiedział o rozmyślności połączonej z wykonaniem tego. Lecz Jego specjalne oko, usta i ręka przy tej okazji, Paweł, nie wiedział tych szczegółów; a ponieważ on w tym działał jako oko, usta i ręka Jezusowa (w imieniu Pana naszego Jezusa, z mocą Pana naszego Jezusa w. 4), on musiał zbadać tę sprawę, ażeby ją właściwie rozsądzić. Przeto rozumiemy, że Aaron tu figuruje naszego Pana w Jego działaniu przez Swoje specjalne oko, usta i rękę. Od czasu, kiedy natchnienie ustało, Jezus nie działał przez kogoś, jako oko, usta i rękę w tym celu, aż w Epifanii, ponieważ, ażeby wiedzieć kto należy do Wielkiego Grona wymagało natchnienia, zanim Bóg zaczął liczyć się z nim, jako z klasą podczas Epifanii. Przeto przyprowadzić podejrzanego członka Wielkiego Grona do pozafiguralnego Aarona teraz, znaczy przyprowadzić takiego pod czynność naszego Pana do zbadania i ogłoszenia Swego sądu przez posłańca Epifanicznego. Żadna inna osoba nie jest użyta przez Pana do takiej czynności.

(5) Lecz ktoś może zarzucić, czy w. 2 nie mówi, że podejrzany może być przyprowadzony do podkapłana? Odpowiadamy: Tak. Lecz ten podkapłan nie figuruje indywidualnego kapłana, co byłoby prawdą, gdyby jego imię było podane, jako figurujące jednostkę przy końcu Wieku. Ale ponieważ żadne imię nie jest podane, dlatego on nie figuruje jednostki przy końcu Wieku, ani też w innym czasie, chociaż w innym czasie, taki wymieniony kapłan, jak Eleazar, reprezentowałby Dwunastu Apostołów, nie jednostkę, a Itamar, 35 członków gwiazd (nie jednostkę) pomiędzy dwoma Żniwami. Kogo więc figuruje podkapłan, który badał trąd i ogłaszał wyrok? Na szczęście, tak jak we wypadku z okiem, ustami i ręką pozafiguralnego Aarona, mamy tekst Nowego Testamentu (1 Kor. 5:4) jako odpowiedź na to pytanie, tak też mamy tekst Nowego Testamentu, który nam da odpowiedź na obecne pytanie. Jest to 1 Kor. 5:4, 5. Tu nam jest powiedziane, że oprócz tego, iż nasz Pan działał przez Pawła, jako Swoje oko, usta i rękę, zbór koryncki też działał, a w w. 13 jest mu rozkazane tak uczynić. Zgodnie z tym rozumiemy, że podkapłan badający i decydujący sprawę podejrzanego o trąd reprezentuje zbór badający i decydujący odnośnie podejrzanego z Wielkiego Grona. Z tego wnioskujemy, że żaden członek zboru, jako jednostka, nie ma prawa badać i wydawać opinii odnośnie podejrzanego z Wielkiego Grona. Oprócz Arcykapłana działającego przez Swoje specjalne oko, usta i rękę, to może być uczynione tylko przez zbór i to tylko w wypadku gdy się ma do czynienia z członkami tego zboru. Żaden zbór nie może tego uczynić odnośnie członków innego zboru, ponieważ zakres jego działalności nie wchodzi w inne zbory. Odnośnie Kościoła Powszechnego pod tym względem jedynie nasz Pan ma pieczę, działając przez Swoje oko, usta i rękę względem niego.

(6) Pierwsze zdanie w. 3 mówi o zbadaniu podejrzanego o trąd. To reprezentuje, że pozafiguralny kapłan będzie egzaminował podejrzanego z Wielkiego Grona, co dowodzi, że nasz Pan nie życzy Sobie, aby kapłan zamknął swoje oczy odnośnie faktów tej sprawy, jak to niektórzy okrzyczeli pozafiguralne egzaminowanie, jako odkrywanie kogoś z szaty, lecz życzy Sobie, ażeby ostrożna inspekcja aktualnego stanu podejrzanego z Wielkiego Grona była uczyniona. Zdania w pośrodku w. 3 mają dwa niezawodne objawy prawdziwego trądu: (1) sadzel, na którym włosy muszą pobieleć, i (2) który musi być głębszy niż powierzchnia skóry. Co jest złego w takim wypadku, gdy włosy pobielały tj., stały się gorsze, zarażone? Na co to jest figurą? Włosy w symbolach biblijnych figurują władze ludu Bożego, prawdziwego i nominalnego, co można zauważyć z włosów Samsona (Sędziów 16:17, 19, 22, 30) i z tych, co mieli włosy jako niewiasty (nominalne kościoły, Obj. 9:8). Pierwotną władzą prawdziwego ludu Bożego jest Prawda (Dan. 8:12; 12:7); a ich drugorzędną władzą są zarządzenia Boże na wykonywanie pracy Pańskiej. Z tym i dwiema rzeczami po ich stronie oni nie mogą być pokonani. Pobielenie ich włosów oznacza, że skażenie Prawdy i jej zarządzeń się zaczęło. Przeto jeden z objawów nieczystości Wielkiego Grona jest ich skażenie Prawdy i jej zarządzeń - rewolucjonizm przeciwko Prawdzie i zarządzeniom Prawdy, lub innymi słowy, usunięcie Prawdy na bok, a wstawienie błędu na jej miejsce i usunięcie na bok zarządzeń Pańskich, a postawienie innych w ich miejsce. Innymi słowy, pobielenie włosów w ranie reprezentuje to, co jest nam literalnie powiedziane w Ps. 107:10, 11, co od wielu lat uważaliśmy za znak, czyli wskazanie nieczystości Wielkiego Grona.

OSTATECZNY DOWÓD TRĄDU

(7) Lecz w. 3 podaje drugi objaw, który musi być obecny zanim możnaby kogoś z pewnością ogłosić, że jest trędowatym. Ta rana musi być nie tylko powierzchowna, nie tylko tak głęboka jak skóra, ale musi być głębsza niż skóra, "na spojrzeniu byłby głębszy, niż insza skóra ciała jego". Innymi słowy, to musiało być głęboko zakorzenione zło. To reprezentuje fakt, że ten rewolucjonizm musi być ciągle rozmyślny. Więc, tak jak to już wiele razy wykazaliśmy, ten rewolucjonizm musi być trwały, odporny miłym odradom, napomnieniom i przepowiedzeniom, zanim można kogoś uważać za członka Wielkiego Grona, jako symbolicznego trędowatego. Dlaczego musi taka rozmyślność być połączona z tym rewolucjonizmem? Ponieważ wszyscy kapłani, oprócz Jezusa, uczynili pomyłki w sprawach nauczania i zarządzenia, co znaczyłoby, że jeżeli tylko symboliczne pobielenie włosów byłoby pewnym dowodem nieczystości Wielkiego Grona, to wszyscy kapłani, oprócz Jezusa, odpadliby od Wielkiego Grona; w takim razie nie byłoby Maluczkiego Stadka; ponieważ w wielu rzeczach wszyscy błądzimy. Np., jak często w naszych badaniach bereańskich dajemy błędne odpowiedzi! W naszym usługiwaniu często używamy niewłaściwej metody do wykonywania pracy Pańskiej. Lecz one same jedynie nie skaziłyby nas nieczystością Wielkiego Grona. Jest to tylko wtedy, gdy trwanie w tym przeciwko miłemu odradzaniu, napominaniu i przepowiadaniu nastąpi, że to jest nieczystością Wielkiego Grona; ponieważ wierni, gdy im się w ten sposób odradza, napomina i przepowiada porzucają swoje błędy i niewłaściwe zarządzenia. To pokazuje, że ich zboczenia były ze słabości, a nie z rozmyślności. Więc tylko wtedy możemy być pewni, że mamy do czynienia z nieczystością Wielkiego Grona, gdy w nowym stworzeniu widzimy skażenie Prawdy i jej zarządzeń (pobielałe włosy) i silne trwanie w tym (głębsze niż skóra). Tak więc w figurze i pozafigurze mamy nieomylne objawy figuralnego i pozafiguralnego trądu.

(8) W figurze kiedy kapłan zobaczył te dwa figuralne objawy - pobielałe włosy i sadzel głębszy niż skóra on miał ogłosić pacjenta trędowatym - nieczystym. (w. 3.) W pozafigurze, gdy badający kapłan zobaczy w nowym stworzeniu ciągłe buntowanie się przeciw Prawdzie i jej zarządzeniom, to on ma ogłosić winnego pozafiguralnym trędowatym, jako mającego nieczystość Wielkiego Grona. To się działo już od roku 1917, i to mimo protestów pozafiguralnych trędowatych, a czasami niepoinformowanych kapłanów, którzy przeciwko tej pracy rozkazanej od Boga wołają - "sądzenie!" To jest prawda, że po zaśnięciu Apostołów aż do Epifanii, było zabronione mówić, że ktoś posiada nieczystość Wielkiego Grona, ponieważ do czasu kiedy Epifania się zaczęła, trzeba było być natchnionym, ażeby zrobić diagnozę sprawy podejrzanej o nieczystość Wielkiego Grona, a takie natchnienie ustało od śmierci ostatniego Apostoła. Tylko od zaczęcia się Epifanii Pan objawił nam znak członkostwa we Wielkim Gronie. Przeto nikt nie mógł wiedzieć, z wyjątkiem przez natchnienie, przed dowiedzeniem się tego znaku, kto jest we Wielkim Gronie. Z tego powodu, ten znak nie będąc znany przed Epifanią, nasz Pastor częstokroć ostrzegał braci, żeby nie sądzili, kto jest we Wielkim Gronie. Takie ostrzeganie było słuszne na czas przed Epifanią; lecz on wyraźnie nauczał, że taki sąd przyjdzie "przy końcu Wieku" w Epifanii. (Zobacz Z '10, 243-245; Z '11, 22, 349; Z '14, 38, 79; 1916 r. str. 191, pytanie 10 w Raporcie Konwencyjnym; itd.) Epifania będąc okresem (2 Tym. 4: 1) na odłączenie Maluczkiego Stadka od Wielkiego Grona, którzy są zaliczeni do wyrażenia "żywych " rozumie się, ci, co będą współdziałali inteligentnie z Panem w tej pracy rozdzielania musieliby znać znak członkostwa w Wielkim Gronie - uporczywy rewolucjonizm przeciwko Prawdzie i jej zarządzeniom. Przeto nasz Pastor nauczał (w Raporcie Konwencyjnym z roku 1916, str. 191, pytanie 10), że gdy rozłączenie pomiędzy Maluczkim Stadkiem, a Wielkim Gronem nastąpi, to będzie właściwym wskazać kto jest we Wielkim Gronie. To sądzenie po czasie jest nakazane w 1 Kor. 4:5 i w 3 Ks. Moj. 13:3, 8, 15, 20, 22, 25, 27, 30, 36, 44; a ci, co wypowiadają się przeciwko temu, to czynią to przeciwko temu, co Bóg nakazał i, rozumie się, będą musieli zadosyćuczynić za takie postępowanie, które w niektórych jest z powodu nieświadomości, a w wielu jest mniej więcej zuchwalstwem, a w niektórych jest mniej więcej rozmyślne. Tak jak główny zarzut we wielkim nominalnym kościele przeciwko Prawdzie Parousyjnej wyrażał się słowami "druga sposobność"! tak też główny zarzut w małym nominalnym kościele przeciwko Prawdzie Epifanii i pracy wyraża się słowem, " Sądzenie"!

(9) Wiersze 4-6 omawiają wypadki, które nie są dostatecznie rozwinięte, aby można je ostatecznie osądzić, lecz jednak dalej są podejrzewane o trąd i dlatego powinny dalej być badane i trzymane pod obserwacją. Blizna stając się białą tj., taką jak zdrowa skóra, figuruje, że rewolucjonizm został zastąpiony Prawdą i zarządzeniami Prawdy w podejrzanym, pod wpływem dotyczącego nauczania. Iż ona nie była głębszą niż skóra, reprezentuje brak uporczywego trwania w rewolucjonizmie. Że włosy nie pobielały w niej reprezentuje, że ów rewolucjonizm był bardzo mały, lub w nieważnej sprawie. Jednak taki, który był w takim stanie stał się podejrzanym o trąd w figurze i musiał być odpowiednio traktowany zamknięty przez siedem dni i trzymany pod dostateczną obserwacją. To figuruje fakt, że gdy ktoś jest bardzo bliski niebezpieczeństwa nieczystości Wielkiego Grona, to ma być pilnowany i wzięty pod obserwację, siedem dni figurując, że to ma być uczynione zupełnie i dostatecznie, tj., badający kapłan, specjalne oko, usta i ręka Pańska, lub zbór, nie ma w pośpiechu wydać wyroku w danej sprawie; ani on, ani zbór nie mają wydawać sądu nagle w tej sprawie. On, lub zbór ma wziąć dosyć czasu i zrobić ostrożne obserwacje zanim przyjdzie do rozstrzygnięcia; ponieważ niewłaściwy wyrok przynosi wiele złego wszystkim, których to się tyczy. Przeto Pan urządził figurę, aby pokazywała, że On da pozafiguralną naukę odnośnie sposobu i ducha, jak to powyżej wskazano. W figurze zamknięcie znaczyło mniej więcej wstrzymanie, i figuruje to, że podejrzany będzie mniej więcej wstrzymany przez badającego kapłana, którego śledzące czynności już same przez się powstrzymują go.

(10) Tak jak w. 4 pokazuje, że kapłan nie ma być za prędki, aby ogłosić osobę trędowatą, tak w. 5 pokazuje, że on nie ma być za prędki, aby ogłosić ją czystą. To jest wskazane przez zdanie, że chociaż zaraza nie rozszerzyłaby się w pierwszych siedmiu dniach, to jednak podejrzany nie ma być ogłoszony czystym, lecz ma być przez siedem dni dłużej zamknięty; ponieważ możliwie dosyć czasu jeszcze nie było dozwolone zarazie okazać się, co do jej prawdziwej natury. Tak też w pozafigurze badający kapłan nie ma się spieszyć. Jeżeli drugie zbadanie nie wystarczy, to trzecie ma być podjęte i sprawa ma być pod obserwacją tak długo, aż będzie można ją zupełnie i właściwie rozstrzygnąć, a wtedy, jeżeli uporczywy rewolucjonizm nie okaże się, to ów brat ma być ogłoszony jako niewinny nieczystości Wielkiego Grona. (w. 6.) Jeśli w figurze zaraza była tylko świerzbem, który, rozumie się, nie byłby trądem, podejrzana osoba miała być ogłoszona czystą. W pozafigurze byłaby to wada słabości, lub nieświadomości, co też, rozumie się, wszyscy podkapłani mają; przeto podejrzana osoba powinna być ogłoszona jako nie mająca nieczystości Wielkiego Grona. Podejrzany piorąc swoje szaty, figuruje danego brata w pozbywaniu się tej słabości, lub nieświadomości przez Słowo Boże, co zostawia go pozafiguralnie czystym, (w. 6). Lecz jeżeli po pierwszych siedmiu dniach, gdy podejrzany był widziany przez kapłana, aby go oczyścić, świerzb rozszerzyłby się, to kapłan miał go znowu obejrzeć. Pozafiguralnie to znaczyłoby, że jeżeli po pierwszym obserwacyjnym okresie ów pozafiguralny kapłan zauważyłby, iż podejrzany okazuje niesprzyjające objawy, to on ma czekać jeszcze trochę dłużej w nadziei, że ten brat może jeszcze naprawi się, napominając go, ażeby się naprawił, (w. 7.) Lecz jeżeli po tych trzech usiłowaniach aby przyprowadzić takiego do opamiętania się, jego rewolucjonizm się powiększa, to wtedy badający kapłan ma ogłosić (osądzić) go winnym nieczystości Wielkiego Grona, co znaczy., że on zerwie kapłańską społeczność z nim. Nasze badanie w. 1-8 wskazuje, iż one tylko podają nam rzeczy ogólnie, a nie szczegółowo o trądzie - w figurze i pozafigurze. W następnych wierszach tego rozdziału znajdują się szczegóły. Całe postępowanie określone w w. 1-8 dowodzi, że tu nie ma żadnej wzmianki żeby trąd figurował upadłość Adamową, która bez żadnego badania wiemy wszyscy, iż istnieje we wszystkich, natomiast ta, o której tu jest mowa, w pozafigurze jest ograniczona tylko do pewnych osób i wymaga badania, aby ją odkryć; przeto te wiersze omawiają figuralnie nieczystość Wielkiego Grona.

SZEŚĆ FORM TRĄDU

(11) W pozostałej części 3 Moj. 13 pięć szczegółów o trądzie jest podanych. W tym rozdziale jest mowa o pięciorakim trądzie: w. 9-17, o sadzelu, czyli opuchlinie; w. 18-23, o wrzodzie; w. 24-28, o sparzelinie; w. 29-44, o zarazie głowy; w. 45, 46, o obejściu się z pacjentem, i w. 47-59, o zarazie szaty. Cztery z tych form trądu zarażały osoby, a jedna, rzeczy - szaty; a w 3 Moj. 14:33-53 szósta forma trądu jest nam przedstawiona - trąd w domu. Najpierw zwrócimy naszą uwagę na te cztery rodzaje trądu, które dokuczały ludziom. Te cztery rodzaje literalnego trądu równają się czterem rodzajom nieczystości Wielkiego Grona. Trąd objawiający się w opuchlinie, czyli sadzelu reprezentuje grzech Wielkiego Grona, jako pewny rodzaj jego nieczystości. Trąd objawiający się przez wrzód figuruje samolubstwo Wielkiego Grona jako rodzaj jego nieczystości. Sparzelina trądu figuruje światowość Wielkiego Grona jako rodzaj jego nieczystości. Trąd głowy symbolizuje błąd jako rodzaj jego nieczystości. Biblia uczy, że członkostwo w Wielkim Gronie objawia się w którejkolwiek z tych form złego, nawet tak jak trąd objawiał się w tych czterech powyżej wspomnianych formach. Jesteśmy często oskarżeni o używanie figur do nauczania doktryn. To oskarżenie jest przekręceniem sprawy. Tak jak nasz Pastor, tak też i my często używamy ich, aby ilustrować doktryny nauczane wyraźnie w Piśmie Św. Zauważmy więc wpierw jak Biblia w literalnych ustępach uczy, że grzech spowodował utratę czyjejś korony i spowodował jego objawienie się jako taki. Był to grzech najgorszej formy nieczystości, kazirodztwa, który stał się powodem utraty korony tego brata korynckiego i jego objawienia się jako brata w Wielkim Gronie, (1 Kor. 5:1-13.) Jest to grzech, który plami szatę i Juda przedstawia nam, że szaty niektórych braci z Wielkiego Grona są splamione. (Juda 23.) Z tego widzimy, że literalne ustępy Pisma Św. dowodzą, że grzech spowodował utratę koron i objawił tę stratę. Teraz przystąpimy do badania w. 9-17, które figurują grzech, jako jeden rodzaj nieczystości Wielkiego Grona.

(12) Sadzel trądu, czyli opuchlina (w. 10) naprawdę stosownie reprezentuje grzech Wielkiego Grona, jako formę jego nieczystości; ponieważ, co jest grzech w ostatecznej analizie, jak nie opuchnięciem (nadymaniem) siebie przeciwko Bogu i Jego woli? Przecież grzech jest zuchwałym nadęciem własnej woli przeciw porządkowi Bożemu i Jego zwierzchności. A według tego zapatrywania, jeżeli grzech Wielkiego Grona jest przedstawiony przez jaką formę trądu, to najstosowniej jest przedstawiony przez sadzel, czyli opuchlinę. Przeto mówimy, że opuchlina trądu figuruje grzech Wielkiego Grona, jako rodzaj jego nieczystości. Barwa opuchnięcia, biała, nasuwa na myśl chorobę grzechu. Pobielanie włosów figuruje, że ten grzech jest połączony z błędem w nauce i zarządzeniu. Istotnie, gdyby to było sprawą grzechu samego, to tylko przez natchnienie moglibyśmy wiedzieć, czy ów grzech spowodował utratę korony, gdyż nie jesteśmy w stanie osądzić do jakiego stopnia Bóg przypisuje dany grzech innym powodom niż słabości i nieświadomości. Ale jeżeli ktoś zgrzeszył jakimś wielkim grzechem i zauważymy, że on ślepnie odnośnie Prawdy i jest pijany błędem tyczącym się nauki i zarządzeń ("żeby się uczyniły włosy białe" - w. 10), to mamy częściowy, chociaż nie zupełny dowód, jego utraty korony. Mówimy częściowy, a nie zupełny dowód, ponieważ musi być coś więcej z tym, aby było zupełnym dowodem; musi być trwanie w tym błędzie (zdrowe, [żywe, czerwone] surowe ("dziwie") ciało na tym sadzelu, co udowodnią, że ta choroba jest głębiej niż tylko w skórze nie tylko powierzchowna sprawa). Gdy te dwie rzeczy nastąpią po popełnieniu mniej więcej wielkiego grzechu, to my wiemy, że ten grzech spowodował utratę korony danemu bratu, lub siostrze i objawia ich jako utracjuszy koron. Znaczenie przymiotnika w wyrażeniu "trąd zastarzały (w. 11). zdaje się być w takim samem, jak znaczenie słowa poprzedni (przeszły, lub dawny) w wyrażeniu, "przeszłym - pożądliwościom, " (1 Piotra 1:14; 2 Piotra 2:20.) W ostatnio przytoczonym ustępie czytamy o ujściu - zwyciężeniu plugastw poprzednich, a potem poddaniu się im znowu. Gdy badający kapłan znajdzie takie warunki obecne, to wtedy ma uczynić, co Paweł i koryncki zbór uczynił w podobnym wypadku - ogłosić złoczyńcę winnym nieczystości Wielkiego Grona popełnionej w formie grzechu, (w. 11.) Krótkie załatwienie się z takim jest udowodnione być właściwym postąpieniem, na co wskazuje nie tylko koniec wierszu 11, "nie będzie go zawierał, " ale także krótkie załatwienie się Pawła i Koryntian z tym kazirodzkim bratem.

(13) Na pierwszy widok myśl wyrażona w w. 12, 13, że jeżeli ktoś jest całkowicie okryty trądem, to ma być uważany za czystego, zdaje się być bardzo dziwną i nienaturalną. Naturalnie pytanie nasuwa się, dlaczego on nie miałby być uważany za najnieczystszego z nieczystych? To naturalne pytanie, można tylko rozumnie odpowiedzieć w następujący sposób: Trąd, jeżeli pokrywał całe ciało, jest od Boga użyty jako figura (dziedzicznej) upadłości Adamowej, ponieważ ona kazi wszystkie nasze uczucia i zalety, i ponieważ wszyscy ludzie mają ją - Maluczkie Stadko, Wielkie Grono, klasa Wtórej Śmierci, Młodociani Święci, usprawiedliwieni i nieusprawiedliwieni - natomiast trąd częściowy jest od Boga użyty jako figura na dodatnią nieczystość Wielkiego Grona. A ponieważ i w tym i w następnym rozdziale nasz Pan dostarcza nam samych typów nieczystości Wielkiego Grona, przeto ten, którego ciało było zupełnie pokryte trądem nie mógłby być użyty jako typ nieczystości Wielkiego Grona; dlatego on byłby figurą na takiego, który jest oczyszczony z tej szczególnej pozafiguralnej nieczystości, określonej w tych dwóch rozdziałach. Przeto w. 12 i 13 określają formę trądu, którą te dwa rozdziały jako całość nie omawiają figuralnie ani pozafiguralnie i, dlatego ona jest wykluczona z pod uwagi, gdy zastanawiamy się nad formami trądu, omawianymi w tych rozdziałach figuralnie, lub pozafiguralnie. Możemy natychmiast zauważyć, że jeżeli Bóg używa formy trądu, która pokrywa całe ciało, jako typ upadłości Adamowej, która kazi wszystkie władze i zalety wszystkich klas, to ta forma trądu nie mogłaby być użyta jako typ nieczystości Wielkiego Grona; ponieważ wszystkie inne klasy, włączając, np., Maluczkie Stadko, które nie ma nieczystości Wielkiego Grona, mają ten gatunek pozafiguralnego trądu. Przeto fakt, który w. 12 i 13 dają nam pod uwagę, jest przekonywującym dowodem, że nieczystość Wielkiego Grona, a nie upadłość Adamowa, jest zobrazowana przez te formy trądu wyszczególnione w 3 Moj. 13 i 14 rozdziale. Zdania w w. 12 i 13 stosują się do osoby, której trąd jest biały po całym ciele; lecz jeżeli (w. 14) mięso dziwie okazałoby się na tej osobie i byłoby umiejscowione w jednym, lub kilku miejscach, to ta osoba miała być ogłoszona nieczystą z punktu zapatrywania 3 Moj. 13 i 14 rozdziału i tym sposobem ta osoba byłaby figurą na nieczystego członka Wielkiego Grona, nie dlatego, że jej całe ciało jest białe od trądu, ale ponieważ miejscami mięso dziwie było widoczne. W takim wypadku dwie rzeczy byłyby zamierzone: (1) Bóg chciał zobrazować upadłość Adamową dotyczącej osoby; i (2) On chciał zobrazować nieczystość Wielkiego Grona tej osoby. Zgodnie z tym we figurze i w pozafigurze kapłan miał ogłosić podejrzanego nieczystym z punktu widzenia tych dwóch rozdziałów. w. 15.

DZIAŁALNOŚĆ Z OCZYSZCZONYMI Z TRĄDU

(14) W w. 16 i 17 jest mowa o sprawach uleczonych z trądu; ponieważ czasami trędowaci w Izraelu stali się czystymi, nie tylko w cudowny sposób, jak to się stało z Naamanem i wielu trędowatymi, których Chrystus uzdrowił, lecz także naturalnymi sposobami. W każdym razie uzdrowiony trędowaty (w. 16) miał się pokazać kapłanowi, który miał stwierdzić jego oczyszczenie i przyjąć go znowu do społeczności Izraela jako oczyszczonego z trądu, tak jak 3 Moj. 14:1-32 pokazuje szczegółowo. Uzdrowienie trędowatego, który miał trąd spuchlizny, jest określone w w. 16 słowami, "Jeźliby zaś zginęło mięso dziwie, i obróciłoby się w białość." To figuruje fakt, że w niektórych wypadkach nieczystość Wielkiego Grona z powodu wielkiego grzechu może być i bywa oczyszczona; można opamiętać się, żałować za złe postępowanie; i złe charakterystyki mogą być i są oczyszczone. To jest przedstawione w sprawie kazirodzkiego brata korynckiego (1 Kor. 5:1-13) który, według 2 Kor. 2:5-10, opamiętał się i naprawił swój charakter ("Jeźliby zaś zginęło mięso dziwie, i obróciłoby się w białość"). Rozkaz, że on ma przyjść do kapłana (w. 16) figuruje fakt, że oczyszczony brat z Wielkiego Grona ma przyjść do pozafiguralnego kapłana do naszego Pana, jeżeli On przez Swoje specjalne oko, usta i rękę ogłosił go, że jest w nieczystości Wielkiego Grona, czyniąc to przez Swoje oko, usta i rękę, lub też ma przyjść do zboru, jeżeli zbór ogłosił, że on jest w nieczystości Wielkiego Grona - i ma naprawić sprawy z nim, lub ze zborem. Tak jak w figurze kapłan badał ("widząc go" - w. 17) tego, który twierdził, iż jest uleczony, ażeby stwierdzić czy on jest aktualnie czystym, (ponieważ niektórzy trędowaci niewłaściwie przedstawili swój stan, ażeby się dostać z powrotem w społeczność z Izraelem), tak też w pozafigurze badający kapłan musi z egzaminować tego brata z Wielkiego Grona, który wyznaje, że się opamiętał, ażeby stwierdzić czy on w rzeczywistości opamiętał się i żałuje i czy zadosyćuczynił. Niektórzy mogą twierdzić, że żałują - niektórzy aktualnie tak uczynili - którzy się nie opamiętali i nie żałują; przeto trzeba ostrożnie postąpić w tej sprawie; ponieważ za wczesne ogłoszenie takiego czystym napewno sprawi szkodę - już sprawiło szkodę. Ale jeżeli żal jest szczery, to żałującego powinno się przyjąć w braterską, nie kapłańską, społeczność, jak to Paweł kazał w 2 Kor. 2:5-10. To będzie wykazane szczegółowo w 3 Moj. 14:1-32.

(15) O drugiej formie trądu, t, j., powstającego z wrzodu, opis znajduje się we w. 18-23. Widzimy, że ten wrzód się zagoił (w. 18), i, że w nim powstał sadzel, tj., drugi wrzód (w. 19). Rozumiemy, że we w. 18-23 forma trądu, objawiająca się przez ponowny wrzód, reprezentuje samolubstwo, jako formę nieczystości Wielkiego Grona. Że samolubstwo jest formą nieczystości Wielkiego Grona, jest widoczne z kilku literalnych ustępów Pisma Św. List do Żyd. 2:14 pokazuje nam, że ich człowieczeństwo nie pozostaje uśmiercone do samolubnych uczuć, ponieważ mówi o nich jako o tych, "którzy dla bojaźni (ofiarniczej) śmierci po wszystek czas żywota podlegli byli niewoli." Przeto oni obawiają się osłabienia, boleści, niepopularności, itd., ofiarniczej śmierci do tego stopnia, że unikają jej w niewolniczej bojaźni, która ich trzyma w niewoli podczas całego ich życia. Mat. 10:39 mówi nam, że ten, który znalazł swój żywot (po ofiarowaniu go na śmierć stara się go pozyskać), straci go. Mat. 16: 25 mówi nam, że ktoby chciał zachować swoje (ofiarowane) życie, straci je. Łuk. 14:26 zapewnia nas, że ktokolwiek nie ma w nienawiści (nie zapiera się) swego (ofiarowanego) żywota, nie może być uczniem Chrystusa. W. 33 mówi nam, że ofiarowany, któryby nie wyrzekł się wszystkich swoich ludzkich majętności, nie może być w Maluczkim Stadku. Jana 12:25 zapewnia nas, że ten, ktoby miłował (używał samolubnie) swoje życie, straci je. Samolubne pożądliwości tak walczą przeciwko duszy, że powodują utratę korony, temu, kto by się im oddał, (1 Piotra 2:11.) A 1 Piotra 1:14 napomina nas, żebyśmy unikali przeszłych pożądliwości - samolubstwa - jako przeciwne świętobliwości. Także 1 Kor. 9:27 pokazuje, że samolubstwo powoduje utratę korony. Te i wiele innych ustępów pokazują nam, że samolubstwo jest jedną formą nieczystości Wielkiego Grona. Na co jest figurą zagojenie się wrzodu i potem znowu okazanie się go? Gdyśmy się ofiarowali, to uśmierciliśmy naturalne, właściwe, ludzkie samolubstwo; ponieważ jednym z zarysów ofiarowania jest umarłość dla siebie. Takie stanie się umarłym dla siebie uleczyło pozafiguralny wrzód; lecz jeżeli ktoś znów wraca się do życia samolubnego, to pozafiguralny wrzód znowu powstaje jako symboliczny trąd.

(16) Rozwijanie się trądu w ponownym wrzodzie jest określone we w. 19, gdzie mówi o sadzelu białym, lub bliźnie białej zaczerwienionej. To reprezentuje samolubne uczucia, wywyższające się i chwytające za władzami samolubnych zachcianek, względem których ofiarowani mają pozostać umarłymi. W figurze i w pozafigurze on musi być pokazany badającemu kapłanowi, (w. 19.) Tak jak w figurze tak i pozafigurze kapłan musi obejrzeć tę zarazę, (w. 20.) Szczególnie w pozafigurze kapłan musi zwracać pilną uwagę na to. Lecz on musi patrzeć dalej niż samolubstwo popełnione; ponieważ ten, przez którego pozafiguralny Aaron egzaminuje tę sprawę, lub podkapłan, zbór, nie będąc w stanie poznać do jakiego stopnia samolubstwo wchodzi w to, musi szukać potwierdzających dowodów samolubnego życia, figurowane przez patrzenie kapłana za pewnymi rzeczami koło tego odnowionego wrzodu tj. za głębokością jego i włosami pobielonymi. Te dwa szczegóły w figurze mają takie same pozafiguralne znaczenie, jakieśmy widzieli, iż mieli w w. 3 i 10 - to ostatnie odnosząc się do skażenia Prawdy Pańskiej, lub zarządzeń tj., do rewolucjonizmu a pierwsze odnosi się do trwania w tym. Gdy kiedykolwiek ktoś prowadzi samolubne życie, unikając składania ofiar Panu, Prawdzie i braciom, a ono jest połączone z jego ciągłym buntowaniem się przeciwko Prawdzie i zarządzeniom Pańskim, to egzaminujący kapłan może być pewny, że ma do czynienia z pozafiguralnym trędowatym. Przeto ma ogłosić go nieczystym od nieczystości Wielkiego Grona, tak jak w figurze (w. 20) figuralny kapłan osądził trędowatego za nieczystego; ponieważ w poprzednim wypadku jest to pozafiguralny trąd, który się wyłonił z uleczonego pozafiguralnego wrzodu, a w ostatnim wypadku jest to figuralny trąd, który wyłonił się z figuralnego zagojonego wrzodu.

(17) Warunki, (w. 21) które w figurze nie wymagały wyroku nieczystości są: brak pobielonych włosów we wrzodzie i rana nie będąca głębszą niż skóra. Pozafiguralnie to znaczyłoby, że chociażby i tam było nieco samolubstwa obecnego (ponowny wrzód), ale jeżeli nie ma trwałego rewolucjonizmu obecnego, to wtedy nie ma się wydawać sądu, że dana osoba jest zarażona nieczystością Wielkiego Grona. Powód na to jest bardzo widoczny; ponieważ z samego samolubstwa nie możemy poznać czy to jest sprawa zupełnie należąca do członkostwa we Wielkim Gronie, czy nie; ponieważ wszyscy członkowie Maluczkiego Stadka, oprócz naszego Pana, byli pokalani mniej więcej samolubstwem i to bez utracenia swoich koron: gdyż aby utracić koronę, wymaga znacznego zawinienia i wzrostu w samolubstwie. Z tej przyczyny, po pierwsze, bez tych dwóch wymienionych wad towarzyszących samolubstwu nie możemy powiedzieć kiedy to jest nieczystością Wielkiego Grona i, przeto nie jesteśmy zdolni ostatecznie wydać wyroku w tej sprawie. Przeto, po drugie, widzimy, że we wszystkich wypadkach podejrzenia o utratę korony, musi zawsze być obecny uporczywy rewolucjonizm przeciwko naukom i zarządzeniom Pańskim. Z tego powodu, po trzecie, nie kładliśmy nacisku na grzech, samolubstwo i światowość, którym nie towarzyszył uporczywy rewolucjonizm, jako objawiający członkostwo we Wielkim Gronie. Po czwarte, kładliśmy nacisk na nie tylko wtedy, gdy uporczywy rewolucjonizm był połączony z nimi; a to tak było, ponieważ nie wiedzieliśmy wtenczas, że Pan używa nas w dawaniu nauk, które były pozafigurą nauk figuralnych w tych rozdziałach, które teraz badamy.

(18) Gdy plama na wrzodzie była cośkolwiek czarną (w. 21), to osoba badana jako podejrzana miała być zamkniętą siedem dni. Ta ciemna barwa wrzodu reprezentuje, że w tym samolubstwie jest stan taki pod obserwacją, który sprawia obawę, że dotycząca osoba możliwie jest pozafiguralnie trędowatą, przeto musi być ograniczona według tego, jak okoliczności wymagają. Te siedem dni reprezentują dostateczny czas na rozwinięcie się dotyczącej sprawy. Kapłan, który bada, ma przeto nadal trzymać daną osobę pod obserwacją i ograniczyć ją, dopóki jej sprawa nie otrzyma dostatecznej ilości czasu na rozwinięcie się. Jeżeli po figuralnych siedmiu dniach biała plama we wrzodzie rozszerzyła się bardzo (w. 22), to kapłan miał osądzić ją za trędowatą, ponieważ takie rozszerzenie się znaczy, że ten trąd jest głębszy niż skóra i, że pobielił włosy. Tak też w pozafigurze, jeżeli pod dalszą obserwacją badającego kapłana taki rewolucjonizm przeciwko naukom i zarządzeniom Pańskim objawi się, to pozafiguralny kapłan ma ogłosić tego, którego bada, że ma nieczystość Wielkiego Grona. (w. 22.) Lecz jeżeli podczas okresu obserwacyjnego ta biała plama nie rozszerzyła się, a wiec nie stała się głębszą niż skóra, lub nie pobieliła włosy (w. 23), to badający kapłan miał ogłosić daną osobę czystą. W pozafigurze, jeżeli samolubstwo po pewnym okresie obserwacji nie objawia takiego powiększenia, któreby spowodowało uporczywy rewolucjonizm przeciwko Prawdzie i jej zarządzeniom, to ów brat, lub siostra pod obserwacją ma być uważana jako nie mająca nieczystości Wielkiego Grona. W figurze taki wrzód miał być uważany za zapalony, lecz nie jako wrzód trądu. W pozafigurze ta sprawa ma być uważana jako forma samolubstwa, która nie powoduje utraty korony.

ŚWIATOWOŚĆ JAKO NIECZYSTOŚĆ WIELKIEGO GRONA

(19) Trzecia forma trądu jest nam przedstawiona w w. 24-28, jako sparzelina od ognia. Rozumiemy, że w tych wierszach światowość, jako forma nieczystości Wielkiego Grona, jest zobrazowana. Że światowość jest także formą nieczystości Wielkiego Grona, literalne ustępy Pisma Św. o tym uczą. Przytoczymy niektóre z nich na dowód tego, które także potwierdzą naszą myśl, że te cztery formy nieczystości Wielkiego Grona są podane w 3 Moj. 13 i 14, o ile się tyczy pozafiguralnego trądu w osobach. To jest udowodnione przez Mat. 13:22. Ta czworaka ziemia, czyli rola, (Mat. 13:3-8, 18-23) reprezentuje stan serca czterech klas, które słyszą Słowo Boże: obłudnicy (w. 4, 19), tymczasowo usprawiedliwieni (w. 5, 20, 21), Wielkie Grono (w. 7, 22) i Maluczkie Stadko (w. 8, 23). Proszę zauważyć, co jest mówione w w. 22 o światowości jako charakterystyce Wielkiego Grona - pieczołowitości świata tego i omamieniu bogactw. Marek 4:19 dodaje, pożądliwości innych rzeczy, a Łuk. 8:14 dodaje, rozkoszy żywota. Wszystkie te cztery szczegóły są światowością, jako charakterystyką nieczystości Wielkiego Grona. Łukasz 21:34 wymienia następujące formy światowości: obżarstwo, opilstwo i pieczołowanie o ten żywot, jako charakterystyki utracjuszy koron, szczególnie tych z nich, którzy są głupimi pannami. Jakub 4:4 wykazuje nam, że światowość czyni z symbolicznych panien symboliczne cudzołożnice - członków Wielkiego Grona. Te ustępy wystarczą na dowód, że światowość jest formą nieczystości Wielkiego Grona. Przeto rozumiemy, że ona jako taka jest zobrazowana w w. 24-28. Oczywiście światowość w nowym stworzeniu jest parzącym ogniem, zapaleniem wrzodu - w. 24. Ona często objawia rozmyślność (zgojona sparzelina zaczerwieniała). Rzeczywiście ten pozafiguralny wrzód często ma białą plamę, nieco zaczerwienioną, lub białą, które to barwy dowodzą, daną osobę być podejrzaną o trąd - tj. objawia nieczystość Wielkiego Grona. W figurze taka sprawa musiała być przedstawiona kapłanowi do zbadania, (w. 25.) Przeto taki stopień światowości w nowym stworzeniu, który słusznie wzbudza w prawdziwym kapłanie obawę, że ten, który ją posiada może być w Wielkim Gronie, musi być dany pod uwagę pozafiguralnemu kapłanowi, który musi ją dokładnie zbadać. Jeżeli on znajdzie w niej pozafiguralne włosy pobielałe (w. 25) rewolucjonizm przeciwko Prawdzie Pańskiej i zarządzeniom i, jeżeli znajdzie w niej zawziętość głębsza niż skóra (w. 25), to ma go ogłosić (w. 25) nieczystym od nieczystości Wielkiego Grona; ponieważ on ma nieomylne znaki członkostwa Wielkiego Grona, pozafiguralnego trądu (w. 25). Tak więc kapłan osądził sprawę.

(20) W. 26 nasuwa myśl, żeby być ostrożnym w figuralnej i w pozafiguralnej egzaminacji. Taka ostrożność w tej i w innych formach, figuralnie i pozafiguralnie, jest potrzebna w sprawiedliwości i miłości. Ponieważ w figurze niewłaściwe osądzenie nieczystego stałoby się niebezpieczeństwem dla drugich, a sprawiedliwość i miłość zabrania tego, a niewłaściwe osądzenie czystego sprawiłoby mu wielkie trudności i cierpienia - odcinając go od społeczności i towarzystwa innych Izraelitów, którzy nie mieli trądu i skazałoby go do obcowania z trędowatymi tylko. W pozafigurze przedstawienie brata Wielkiego Grona jako brata Maluczkiego Stadka sprawiłoby niebezpieczeństwo braciom z Maluczkiego Stadka w tym, że byliby wystawieni na bezbożną zarazę grzechu, samolubstwa, światowości i błędu, a obejście się z bratem z Maluczkiego Stadka jako z członkiem Wielkiego Grona odcięłoby go od społeczności jego klasy i potępiłoby go na zarażenie się od nieoczyszczonych członków Wielkiego Grona. Rozumie się, tak sprawiedliwość, jak i miłość zabrania tego. Przeto we wszystkich wypadkach przedstawionych nam w tych dwóch rozdziałach widzimy napomnienie do wielkiej ostrożności, ażeby uczynić akuratną diagnozę spraw przedstawionych do zbadania. Tak jak w tych innych wypadkach dotąd badanych, gdzie charakterystyki, dające pewność nie były obecne (włosy pobielałe i blizna głębsza niż skóra) sąd miał być odłożony, (w. 26.) tak też w pozafigurze, gdzie nie ma uporczywego rewolucjonizmu, sąd musi być odłożony. Jeżeli w figurze owa blizna nieco naczerniała (w. 26), wtedy osoba podejrzana o trąd musiała być zamknięta przez siedem dni. Podobnież i w pozafigurze, jeżeli jest dobry powód na obawę, że dotycząca światowość spowodowała utratę korony, wtedy owego brata ma się powstrzymać przez stawienie mu przeszkód w jego światowości, przez okazywanie mu mniej serdeczności, itd., przez tych, którzy mają dobry powód obawiać się, że coś jest źle z tym bratem. Jeżeli, tak jak w figurze, później okazałoby się, po tych wstawionych mu przeszkodach, że on jest upornym rewolucjonistą przeciw Słowu i zarządzeniom Pańskim (jeźliby się bardziej szerzyła po skórze w. 27), to pozafiguralny kapłan ma ogłosić go, że jest zarażonym nieczystością Wielkiego Grona. Lecz jeżeli taki rewolucjonizm się nie okaże (jeśli ta blizna biała zostawa na swym miejscu, przeto włosy nie pobielały, a zło nie idzie głębiej niż skóra w. 28), pomimo jawnej światowości (ale się zaczerniwa w. 28), pozafiguralny kapłan ogłosi go za czystego tj. za nie mającego zarazy nieczystości Wielkiego Grona, gdyż kapłani także okazują mniej więcej światowości (bo blizna (zapaleniem) sparzeliny jest - w. 28).

(21) Dotąd badaliśmy trzy formy trądu osoby - figurę i pozafigurę. Przystępujemy w w. 29-44 do badania czwartej formy trądu głowy, figurującej błąd w nauce i zarządzeniu. Tak jak w wypadku z tymi trzema formami nieczystości Wielkiego Grona, tak i teraz znowu zacytujemy literalne ustępy, na dowód, że taki błąd jest znakiem nieczystości Wielkiego Grona. Możliwie klasycznym ustępem na ten przedmiot jest 1 Tym. 1:19, 20, w którym jest mowa o niektórych, co szkodę uczestnictwa w Wysokiem powołaniu ponieśli przez odrzucenie wiary, szczególnie odnośnie zmartwychwstania (2 Tym. 2:17, 18), za co, między innymi, Hymeneus i Aleksander byli oddani Azazelowi, jako zarażeni nieczystością Wielkiego Grona. Ps. 107:10, 11, któryśmy często zacytowali w tych kolumnach na ten punkt, pokazuje, że niektórzy zostali uwięzieni (zamknięci) w symbolicznej jaskini (ciemnościach) rewolucjonizmu przeciw Prawdzie i zarządzeniom Pańskim. Jakub 5:19, 20 wskazuje, że utracjusze koron błądzą od prawdy. Z tego widzimy, że błąd jest jedną z form nieczystości Wielkiego Grona. Symbolizm trądu na głowie (we włosach) lub na brodzie (w. 29) jest bardzo pouczający, gdyż włosy szczególnie reprezentują Prawdę, jak również zarządzenia jej. W tym całym opisie prawie zawsze zarażenie jest przedstawione jako będące we włosach, lub tam gdzie normalnie są włosy. Ta forma trądu jest nazwana zmazą. (w. 30, 31.) Ktoś, mający zmazę, musi w figurze i w pozafigurze być badany przez kapłana. Jeżeli nie była głębsza niż skóra i miała włos pożółkły (pożółkły, nie pobielały, ponieważ lata zwykle czynią włosy białe), to była zarazą trądu w figurze, przedstawiająca uporczywie trzymany błąd w pozafigurze, i ma się z nią obejść w figurze i w pozafigurze tak, jak z podobnymi znakami w tych trzech innych formach trądu w figurze i w pozafigurze, jak to było pokazane powyżej.

(Ciąg dalszy nastąpi)

BEREAŃSKIE PYTANIA DO POWYŻSZEGO

(1) Co będziemy badali przed badaniem 4 Moj. 12? Dlaczego? Jaki charakter jest trądu? Na jakim kontynencie on przeważnie istnieje? Co on figurował, według 3 Moj. 13:12, 13, gdy pokrywał całe ciało? Gdy ukazywał się tylko miejscami na ciele? Z wyjątkiem w. 12, 13 o jakim trądzie jest mowa w 3 Moj. 13 i 14. W jaki sposób jedynie moglibyśmy rozumieć fakty, jakie te dwa wiersze i dwa rozdziały podają oprócz przez te dwa wiersze? Jakie dwa gatunki pozafiguralnego trądu są nam przeto jasne? O jakim trądzie jest mowa w 3 Moj. 13 i 14 rozdziale, jako odrębnem od gatunku trądu omawianego w w. 12, 13? O jakim trądzie jest mowa w pozostałej części 3 Moj. 13 i 14? Jakie są ich sześciorakie figuralne formy? Dlaczego trąd pokrywający całą osobę stosownie figuruje skażenie Adamowe? Dlaczego te różne gatunki trądu umiejscowione w częściach ciała stosownie figurują nieczystość Wielkiego Grona?

(2) Kto jest klasycznym typem na Wielkie Grono z punktu widzenia trądu? Jak to jest udowodnione przez jej właściwy kontrast z Aaronem? Co na pierwszem miejscu w doświadczeniu Maryi wskazuje, że ona jest typem na członków Wielkiego Grona? Jak to jest udowodnione przez zacytowane ustępy? Co po drugie w jej doświadczeniu dowodzi, że ona jest figurą na członków Wielkiego Grona? Jak to jest udowodnione przez zacytowane ustępy? Jakim sposobem Naaman jest taką figurą? Kogo on przez to figuruje? Jakim sposobem Giezy i jego dom są taką figurą? Uzyjasz? Kiedy szczegóły odnośnie tych będą podane? Dlaczego oni są tu przytoczeni? Do czego usłużą nam tu te przykłady? Jak będą dane właściwe szczegółowe dowody? Do czego te ogólne wyjaśnienia, podane dotąd, przygotowują nas?

(3) Kogo reprezentuje Jehowa mówiący do Mojżesza i Aarona w w. 1? Co nam podaje w. 2 odnośnie trądu? Co te objawy nie koniecznie dowodzą? One wystarczają aby co wzbudzić? Co taka obawa wymagała? Co jedynie jest podane we w. 2-8? Gdzie szczegóły są podane? Gdzie te będą badane? Co pokaże zbadanie W. 2-8? Kogo Aaron tutaj figuruje? Co dowodzi, że pozafiguralny trąd tu zobrazowany nie może być upadłością Adamową? Jaki pozafiguralny trąd jest tu przeto zobrazowany? Co stanowi ten fakt? Jaki drugi fakt dowodzi to samo? Jak pozafiguralne przyprowadzenie jest uczynione?

(4) Jakie szczegóły są tu potrzebne do zrozumienia pozafigury? Jakim sposobem pozafiguralni trędowaci nie są, a jakim są teraz przyprowadzeni do Arcykapłana dla zbadania? Jaki wypadek udowodnia to? Daj dowód negatywnie i pozytywnie. Co te fakty dowodzą? Od czasu gdy natchnienie ustało aż do Epifanii, czego Jezus nie używał odnośnie spraw Wielkiego Grona? Dlaczego nie? Jaki jest skutek tego w Epifanii, co się tyczy przyprowadzenia podejrzanego o trąd do Jezusa?

(5) Jaki zarzut może być stawiony przeciw tej myśli? Jak się ma odpowiedzieć na ten zarzut? Co wskazywałoby wymienienie Eleazara, lub Itamara na inny czas niż koniec obecnego Wieku, o ile się tyczy pozafigur? Co reprezentuje podkapłan badający i ogłaszający wyrok? W jaki sposób 1 Kor. 5:4, 5 potwierdza tę odpowiedź? W jaki sposób w. 13 ją również potwierdza? Co, zgodnie z tem, reprezentuje dotyczący podkapłan? Jaki wniosek mamy wyciągnąć z tego faktu? Oprócz pozafiguralnego Aarona, kto tylko może właściwie zajmować się takiemi sprawami? Do jakich braci musi działalność zboru być ograniczona? Co wynika z tego? Dlaczego? Jakim sposobem jest Kościół Powszechny doglądany pod tym względem?

(6) Co mówi pierwsze zdanie w. 3? Co to reprezentuje? Co dowodzi pozafigura? Co podają nam zdania w środku w. 3? Co jest złego z włosami pobielonemi w ten sposób? Na co to jest figurą? Jakim sposobem biblijnie przychodzimy do tej myśli? Co to są za dwie rzeczy, które stanowią moc ludu Bożego? Jakimi one czynią ich? Co figuruje pobielenie włosów w ranie? Jaki jest jeden z objawów nieczystości Wielkiego Grona? W jaki jeszcze sposób można wyrazić się o tej sprawie? W jaki sposób jest ta myśl literalnie wyrażona w Ps. 107:10, 11? Co te wiersze podają?

(7) Jaki drugi objaw trądu jest podany we w. 3? Co on reprezentuje? Jaki rewolucjonizm objawia nieczystość Wielkiego Grona? Dlaczego uporczywość musi być dodana do rewolucjonizmu, ażeby ten był nieczystością Wielkiego Grona? Jaki byłby wynik takiego stanu? Jakie ilustracje służą do punktu? Co musi być obecne, aby objawić nieczystość Wielkiego Grona? W kim ona nie jest obecna? Dlaczego nie? Kiedy tylko możemy być pewni, że mamy do czynienia z nieczystością Wielkiego Grona? Jakie mamy objawy w figuralnym i w pozafiguralnym trądzie?

(8) Co we figurze, miał kapłan uczynić, jeżeli zobaczył te dwa dotyczące objawy? W pozafigurze? Od kiedy to się dzieje? Pomimo czego? Pomiędzy któremi czasami było niewłaściwem ogłosić kogoś członkiem Wielkiego Grona? Dlaczego? Od kiedy znak członkostwa w Wielkiem Gronie stał się zrozumiany? Co wynika z tych faktów? Dlaczego nasz Pastor na czas Parousji i przedtem mówił przeciw sądzeniu odnośnie tego, kto jest we Wielkiem Gronie? Kiedy, według jego zdania, byłoby takie sądzenie właściwe? Jakie rozłączenie wykonuje się w Epifanji? Co musieliby wiedzieć ci, co chcieliby współdziałać z Jezusem w tej pracy rozłączenia? Co nasz Pastor powiedział odnośnie sądzenia, gdy generacja nastąpi? Gdzie on to mówił? W jaki sposób 1 Kor. 4:5 udowodnią to? W jaki sposób 3 Moj. 13:3, 8, 15, 20, 22, 25, 27, 36 i 44 udowodniają to? Co będą musieli uczynić ci, co potępiają tę pracę? Jakie ma charakterystyki to potępianie? Jakie dwie równoległe czynności okazują się w tej łączności?

(9) O czem mówią w. 4-6? Jak te sprawy mają być traktowane? Co figuruje blizna stając się białą taką, jak zdrowa skóra? Że nie była głębsza niż skóra.? Że nie pobieliła włosów? Pomimo tych warunków, jak trzeba się z daną osobą obejść i za jaką ją uważać? Co to reprezentuje? Na co są figurą te siedem dni? Co to znaczy dla badającego kapłana lub zboru? Co on musi uczynić zanim przyjdzie do wydania sądu? Dlaczego? Co te zasady pobudziły naszego Pana aby uczynił w figurze? Co znaczyło zamknięcie w figurze? W pozafigurze?

(10) Co pokazuje w. 4 - figura i pozafigura? Jak to jest wskazane? Dlaczego wyrok, w figurze i w pozafigurze, ma być powstrzymany? Co było uczynione, w figurze i w pozafigurze, jeżeli drugie zbadanie nie usprawiedliwiało wyroku? Jak długo miało badanie trwać w każdym wypadku? Co miało być uczynione w każdym wypadku, gdy wyrok był osiągnięty? Jeżeli w figurze to zło było tylko świerzbem, jaki był wyrok? Co to znaczy w pozafigurze? Co reprezentuje upranie swoich szat przez podejrzanego? Co miało być uczynione, jeżeli po pierwszych siedmiu dniach zaraza się rozszerzyła? Co to reprezentuje? Jeżeli upamiętanie nie nastąpi po trzeciem zbadaniu, co pozafiguralny kapłan ma uczynić? Co to jeszcze znaczy, że kapłan uczyni? Co nasze badanie w. 1-8 czyni z naszem wyrozumieniem ich zawartości? Gdzie będą podane szczegóły? Co nasze badanie w. 1-8 dowodzi o tem negatywnie? Dlaczego?

(11) Ile szczegółów trądu mamy określone w pozostałej części 3 Moj. 13? Określ każdy z nich i gdzie on jest określony? Ile z tych zarażały osoby? Ile szaty? Jaka forma trądu jest przedstawiona w 3 Moj. 14:33-53? Na który z tych zwrócimy najpierw naszą uwagę? Z czem zgadzają się te cztery formy trądu? Wymień te cztery formy. Co każda z nich figuruje? Co Pismo Św. uczy o tych czterech formach, w figurze i w pozafigurze? O co lud Epifaniczny jest często oskarżany? Co jest prawdą na ten przedmiot? Co powinniśmy najpierw zauważyć? Jak to jest pokazane w 1 Kor. 5? w liście Judy 23? Jakie wnioski powinny być wyciągnięte z tych dwóch faktów i dwóch przytoczonych ustępów? Co teraz będziemy badali?

(12) W jaki sposób opuchlina trądu przedstawia grzech Wielkiego Grona? Co wnioskujemy z tych faktów? Jaka myśl nasuwa białość tej opuchliny? Pobielenie włosów? Gdyby to była sprawa tylko grzechu wielkiego, co nie moglibyśmy uczynić? Dlaczego? Co jest dostarczone, gdy błąd jest dodany do grzechu wielkiego? Dlaczego ten dowód jest tylko częściowy? Jaki to jest stan, gdy uporczywe trwanie w błędzie następuje po popełnieniu grzechu wielkiego? Jakie ma znaczenie przymiotnik ZASTARZAŁY w wyrażeniu, "trąd zastarzały"? Z czem on się równa? Co badający kapłan ma uczynić, gdy znajdzie te warunki obecne? Które trzy ustępy Pisma Św. dowodzą, że krótkie załatwienie się z takim jest właściwe?

(13) Jakie wrażenie czyni najpierw nauka w. 12, 13? Dlaczego? Jakim tylko sposobem można na tę naturalną myśl rozumnie powiedzieć? Dlaczego z punktu zapatrywania 3 Moj. 13 i 14 nasz Pan nie mógł użyć trądu, który pokrywał całe ciało jako figurę na nieczystość Wielkiego Grona? Co taki figurowałby w przeciwstawieniu do nieczystości zobrazowanej w tych dwóch rozdziałach? Przez kontrast z formami pozafiguralnego trądu omawianemi w tych rozdziałach, jako całość, co musi być uczynione z takim trądem, o którym jest mowa w w. 12 i 13? Co więc możemy od razu zauważyć? Dlaczego? Co wychodzi z faktu, że w. 12, 13 figurują upadłość Adamową, odnośnie nieczystości Wielkiego Grona? Do kogo odnoszą się zdania w. 12, 13? Co ma być uczynione w figurze i w pozafigurze, jeżeli dziwie mięso okaże się na tej osobie? Dlaczego? Jakim on miał być ogłoszony w figurze i w pozafigurze? Dlaczego on nie jest, a dlaczego on jest tak ogłoszony? W takim wypadku jakie dwie rzeczy byłyby zobrazowane? Co więc miał kapłan czynić z punktu widzenia tych dwóch rozdziałów?

(14) O czem mówią w. 16, 17? Co się czasami wydarzało w Izraelu z trędowatymi? Jakimi dwoma sposobami to się wydarzało? Co miał uczynić uzdrowiony trędowaty? Dlaczego? Gdzie to jest pokazane szczegółowo? Jakiemi słowami jest określone uzdrowienie? Co to figuruje? Jaki wypadek to ilustruje? Jak przytoczone ustępy wykazują te punkty? Co jest zobrazowane w rozkazie, żeby oczyszczony trędowaty, przedstawił się kapłanowi? Do którego pozafiguralnego kapłana miał oczyszczony przyjść? Dlaczego? Dlaczego akuratna egzaminacja była potrzebna, w figurze i w pozafigurze? Jaki by był wynik, w figurze i pozafigurze, z zawczesnego ogłoszenia kogoś czystym? Jeżeli upamiętanie się jest prawdziwe, co nie powinno, a co powinno być uczynione? Gdzie w figurze jest ta cała sprawa wykazana?

(15) Jaka jest druga forma trądu? Gdzie jest jej opis? Jakie dwie rzeczy są powiedziane o wrzodzie we w. 18? Co reprezentuje ponowny wrzód, określony we w. 18-23? W jaki sposób list do Żyd. 2:15 pokazuje, że samolubstwo jest jednym z gatunków nieczystości Wielkiego Grona? Mat. 10:39? Mat. 16:23? Łuk. 14:26, 33? Jana 12-.25? 1 Piotra 2:11? 1 Piotra 1:14? Co te i wiele innych ustępów pokazuje? Co reprezentuje zagojenie się wrzodu i potem jego odnowienie się?

(16) Jakiemi słowami w w. 19 jest określone rozwinięcie się wrzodu w trąd? Co to reprezentuje? Co musi być uczynione w figurze i w pozafigurze w takim wypadku? Co kapłan musi uczynić z tą zarazą? W czem szczególnie? Zaczem jeszcze on musi patrzeć? Dlaczego? Czem one są, w figurze i w pozafigurze? Co uczyni jego diagnozę pewną? Po osiągnięciu takiej pewności, co on powinien uczynić, tak w figurze jak i w pozafigurze? Dlaczego?

(17) Jakie są warunki, które nie wymagały wyroku nieczystości Wielkiego Grona, w figurze i w pozafigurze? Dlaczego w pozafigurze? Co najpierw wynika z tego? Po drugie? Po trzecie? Po czwarte? Dlaczego nacisk był kładzony na trwały, t. j. uporny i rewolucjonizm?

(18) Co decyduje zamknięcie podejrzanego, w figurze i w pozafigurze? Co te siedem dni ograniczenia reprezentują? Co więc badający kapłan ma czynić? Co miał kapłan czynić po siedmiu dniach, jeżeli ta biała plama się rozszerzyła? Czego było znakiem takie rozszerzenie się? Co w takich pozafiguralnych warunkach badający kapłan ma czynić? Jeżeli nie rozszerza się w figurze, lub w pozafigurze, co badający kapłan ma czynić? Jak ma się uważać figuralny i pozafiguralny wrzód w takich wypadkach?

(19) Gdzie mamy zwróconą uwagę na trzecią formę trądu? Co ona reprezentuje? Które jeszcze ustępy dowodzą, że światowość jest formą nieczystości Wielkiego Grona? Co one potwierdzają? Jak to jest udowodnione przez Mat. 13:22, połączone z osnową? Jak Marek 4:19 i Łuk. 8:14 dodaje do tego dowodu? W jaki sposób Łuk. 21:34 udowodnią to? Jakób 4:4? Na co te ustępy wystarczą? Czem jest światowość w nowem stworzeniu? Jakie dwie rzeczy ona często objawia? Co miało być uczynione podejrzanej osobie, w figurze i w pozafigurze? Co miał uczynić w tej sprawie pozafiguralny kapłan? Jeżeli on znajdzie uporczywy rewolucjonizm, co on ma uczynić? Dlaczego?

(20) Jaką myśl nasuwa w. 26? Dlaczego badający kapłan ma być ostrożny w figurze i w pozafigurze? Zgodnie z tem, co zauwa-
żyliśmy we wszystkich wypadkach podanych w 3 Moj. 13 i 14? Pod jakiemi warunkami sąd ma być zostawiony w zawieszeniu, w figurze i w pozafigurze? Kiedy ma ktoś być zamknięty? Co ma być uczynione, jeżeli później okazałoby się, że podejrzana osoba jest trędowatą, w figurze i w pozafigurze? Jeżeli ona nie jest, w figurze i w pozafigurze? Co potwierdza taki wyrok?

(21) Co dotąd badaliśmy? Co jest przedstawione w w. 29-44? Co najpierw było uczynione odnośnie myśli w. 29-44? Jak 1 Tym. 1:19, 20 dowodzi, że błąd jest częścią nieczystości Wielkiego Grona? Jak 2 Tym. 2:17, 18 potwierdza myśl 1 Tym. 1:19, 20? W jaki sposób Ps. 107:10. 11 udowadnia tę myśl? Jakób 5:19, 20? Co wnioskujemy z tych ustępów? W jaki sposób symbolizm trądu na głowie, lub na brodzie stosuje się tu? Jak się nazywa czwarta forma trądu? Co kapłan musi uczynić z osobą mającą zmazę, w figurze i w pozafigurze? Jakie dwie rzeczy dowodziłyby o nieczystości, w figurze i w pozafigurze? Wskutek tego, jak powinno się postąpić?

(Ciąg dalszy nastąpi)

TP ’38, 24-32.

Wróć do Archiwum