Oczyszczenie i poswiecenie Lewitow Wieku Ewangelii

OCZYSZCZENIE I POŚWIĘCENIE LEWITÓW WIEKU EWANGELII

(4 Moj. 8:5-26 - ciąg dalszy - z P. 1931, 91; 134-142)

(64) Służba Lewitów Wieku Ewangelii jako taka była zobrazowana (2) przez różne usługi Lewitów Merarego. Oni jako Meraryci Wieku Ewangelii mieli służyć Jezusowi i Kościołowi: jako Muzyci w wydawnictwie Biblii i innych religijnych książek, religijnych czasopism i gazetek, jak również dotyczących świeckich pism, a jako Mahelici w redagowaniu i poprawianiu takiej literatury. Tym sposobem oni służyli kapłaństwu w dwojaki sposób, dostarczając dla ich użytku dotyczącej literatury, która była właściwie sfabrykowana i zredagowana. Przeto postawienie ich przed Jezusa i Kościół umieściło ich w urzędzie Lewitów Merarego w Wieku Ewangelii, w którym oni byli przygotowani dla tej dwojakiej służby, w której oni pozostawali gotowymi wykonać tę dwojaką służbę na zawołanie Jezusa i Kościoła. Służba Lewitów Wieku Ewangelii jako taka była zobrazowana (3) przez różne usługi Lewitów Kaata. Oni jako Kaaci Wieku Ewangelii, mieli służyć Jezusowi i Kościołowi dziełami językowemi, egzegetycznemi, historycznemi i systematycznemi. Oni służyli Kapłaństwu czterema sposobami: przez przygotowanie dla niego wykładów i czworakich powyżej wymienionych dzieł. Więc stawienie ich przed Jezusa i Kościół stawiło ich w służbę Lewicką Kaatów Wieku Ewangelii, gdzie oni byli przygotowani do tej czworakiej służby na zawołanie Jezusa i Kościoła i w której służyli na ich zawołanie. Przeto postawienie Lewitów przed Aarona i jego synów reprezentuje instalacje Lewitów Wieku Ewangelii na ich urząd przed Chrystusem-Głową i Ciałem.

(65) Akty, przez które to było uczynione, były rozmaite. Odnośnie kaznodziei, ewangelistów i misjonarzy, jako Gersonitów Wieku Ewangelii, to było uczynione, gdy oni otrzymywali świadectwo ukończenia swoich teologicznych nauk, gdy oni byli obierani i powoływani do pastorstwa, do ewangelicznej usługi, lub pola misjonarskiego, gdy oni byli wyświęcani (w niektórych wyznaniach), lub naznaczeni (w innych) i gdy zostali ustaleni w swoich posadach. Wszystkie te czyny postawiły ich przed Pana i Kościół jako Lobnickich i Semeickich Gersonitów Wieku Ewangelii. Ci ostatni byli dodatkowo specjalnie zapraszani i naznaczani do służby w przyprowadzaniu ludzi do poświęcenia się. Mniej formalną była instalacja nadzorców i nauczycieli Szkółek Niedzielnych, świeckich kaznodziei i ewangelistów i katechistów. Oni byli uznani jako ci, co mają odpowiednie wykształcenie przez zgromadzenie i byli nominowani i obrani i postawieni w swoje stanowiska, żeby w nich służyli. Nie było prawie żadnej formalności połączonej z instalacją gorliwych świeckich pracowników, którzy z własnej gorliwej pobudki wykonywali Lobnicko, lub Semicko-Gersonicką pracę lewicką w W. Ewang. Nie było też dużo formalności używanej we wprowadzeniu Merarytów W. Ewang. do ich urzędu jako takich. Lecz oni jednak byli uważani za wykwalifikowanych (co się równa świadectwu ukończenia nauk) do swoich odpowiednich stanowisk, byli obierani (co się równa głosowaniu i powołaniu) do swych stanowisk, i byli umieszczeni w nich, co można widzieć z doświadczeń, dotyczących wydawców i ich pomocników i literackich redaktorów i ich pomocników w religijnych firmach wydawniczych. Zwykle z Kaatami W. Ewang. to, co równało się ukończeniu nauk, głosowaniu nań, powołaniu i naznaczeniu do urzędu, było uczynione przez Jezusa samego, bez współdziałania ludzkich narzędzi, ponieważ ich praca była indywidualna, a nie organizacyjna (Kaaci nieśli sprzęty i naczynia przybytku na swoich ramionach, nie na wozach).

(66) Obracanie Lewitów przez Mojżesza jako ofiarę obracania przed, lub Panu jest ostatnim aktem poświęcenia Lewitów. Ten akt dał ich Bogu do ustawicznej służby, w której oni mieli wznieść i trzymać wzniesione swoje najlepsze władze i zdolności do służby Bożej. To reprezentuje jak nasz Pan dał Lewity Wieku Ewangelii Bogu za Jego własne Lewity, aby Mu służyli ustawicznie, tak jak to ostatnia część ostatniego zdania w 14 pokazuje: "I będą (staną się) Moimi Lewitowie." Zgodnie z tem Lewici Wieku Ewangelii byli ofiarowani Bogu, nie ażeby składali ofiary, jak to czynili kapłani, ale ażeby służyli Bogu przez służenie prawdziwym kapłanom i nominalnemu ludowi Bożemu. Ten akt naszego Pana był niewidzialny dla nas i był dokonany na Lewitach przez naszego Pana bezpośrednio Bogu. Dowiedzieliśmy się, że ten akt był dokonany nie przez widzenie go, lecz przez nasze nauczenie się zrozumienia Słowa o nim i przez widzenie następnych dzieł Lewitów, wskazujących na takie ofiarowanie ich. Figuralna ofiara obracania także znaczy, że Lewici Wieku Ewangelii, dopóki pozostawali takimi, mieli w swoich najwyższych i najlepszych władzach i zdolnościach być używani dla służby Pańskiej. To znaczy, że oni mieli służyć w ten sposób aż do śmierci, czy to jako osoby, czy też jako Lewici, t. j., kiedy oni mieli przez poświęcenie ofiarowywać, wstąpili w kapłaństwo, co nastąpiło z wszystkimi Lewitami, którzy okazali się zupełnie wiernymi i przez co przestali być Lewitami, a tym sposobem to spowodowało ich śmierć jako Lewitów. To obracanie ich znaczy, że oni nie mieli się cofać; ani też nie byli poświęceni na małą chwilę, po której byliby usprawiedliwieni, gdyby zaprzestali swoją służbę. Ich poświęcenie było zamierzone, ażeby trwało aż do ich śmierci jako osoby, lub jako Lewici przez stanie się kapłanami. Jeżeli którykolwiek Lewita Wieku Ewangelii wróciłby się do obozu przez porzucenie żalu za grzechy i wiary, to wielce gwałciłby swoje lewickie poświęcenie. W. 14 tylko sumuje w. 6 do 13: "I (tym sposobem) odłączysz Lewity z pośród synów Izraelskich; i (tym sposobem staną się) będą moimi Lewitowie". To nie wymaga więcej wyjaśnienia, gdyż jest dosyć jasne.

(67) Dotąd badaliśmy 4 Ks. Moj. 8:5-14. Można zauważyć, że te wiersze były rozkazami, wskazującymi co miało być uczynione w oczyszczeniu i poświęceniu Lewitów. Reszta tego rozdziału, oprócz w. 15, zawiera przeważnie wyjaśnienia i opowiadania o oczyszczeniu, poświęceniu i służbie Lewitów. Pozafigury tych opowiadań były prawie całkowicie dane powyżej, gdyż rozkazy były wyjaśniane, o wykonaniu których te opowiadania podają. Przeto nasze badanie drugiej części tego rozdziału nie będzie takie długie jak było pierwsze; lecz jest tam nie mało rzeczy w w. 16-26, które wymagają wyjaśnień; więc teraz przystąpimy do badania tych.

(68) Kilka interesujących rzeczy znajduje się w w. 15. Jego pierwsze zdanie pokazuje, że figuralni Lewici nie mieli służyć przy przybytku aż ich poświęcenie było skończone. To także było prawdą o pozafigurze. Usprawiedliwieni z wiary musieli czekać aż będą postawieni przed Kapłaństwo i obracani Panu przez Jezusa zanim oni mogli zacząć swoją pracę prowadzenia ludzi do usprawiedliwienia i poświęcenia i działania jako wydawcy i redaktorzy i jako autorzy językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych dzieł dla pomocy Kapłaństwa i nominalnego ludu Bożego w Wieku Ewangelii. To jest wskazane przez pierwszą część pierwszego zdania w. 15: "A potem (po ich poświęceniu) przyjdą Lewitowie, aby służyli w namiocie zgromadzenia." Na pierwsze spojrzenie zdaje się, że druga i trzecia część zdania w tym wierszu powtarza zsumowanie wierszy 6-14 podane w w. 14. Lecz to chyba nie byłoby potrzebne tak wnet po takiem zsumowaniu, podanym w innych słowach w w. 14. Nie pasowałoby też dobrze po rozkazaniu pierwszej części zdania w. 15. Gdy zastanowimy się nad pozafigurami, jakie zaczynają się wypełniać razem z pozafigurą pierwszej części tego zdania, to tym więcej jesteśmy zmuszeni myśleć że oczyszczenie i obracanie, zobrazowane w w. 15 jest takie, które następuje po wejściu przynależnych Lewitów w ich działalność Wieku Ewangelii. Innemi słowy, rozumiemy, że oczyszczenie i obracanie w. 15 reprezentuje takie oczyszczanie i obracanie, jakie następuje po poświęceniu Lewitów Wieku Ewangelii i jakie towarzyszy ich służbie potem do końca tej służby. Zauważmy to więcej szczegółowo.

(69) Nie mamy rozumieć, że oczyszczenie Lewitów Wieku Ewangelii, które poprzedzało ich poświęcenie, było kompletnem oczyszczeniem w znaczeniu uczynienia ich aktualnie doskonałemi i bez wady. Jeżeli to nie jest prawdą o oczyszczaniu Kapłanów Wieku Ewangelii (1 Jana 1:8), to przecież nie mogłoby być prawdą o Lewitach Wieku Ewangelii. O ile to oczyszczenie tyczyło się ich usprawiedliwienia, to ono było poczytaną doskonałością; a o ile tyczyło się ich aktualnego stanu, to ono uwolniło ich od władzy grzechu, nad którym odtąd mogli zapanować, lecz nie bez otrzymania mniej lub więcej ran w walce przeciwko niemu. Innemi słowy, oni byli mniej więcej aktualnie splamieni grzechem, chociaż on już więcej nie był ich panem. Przeto oni często popełniali grzechy słabości i nieświadomości, a czasami mieszane grzechy-takie, które były popełniane nieco rozmyślnie i nieco z nieświadomości i słabości. Przeto, ogólnie mówiąc, tak jak Kapłaństwo Wieku Ewangelii, tak i oni, nawet więcej, posiadali nieczystość ciała i ducha (2 Kor. 7:1), z której było trzeba się oczyścić; i w tej pracy oczyszczania się nasz Pan pomagał im dziennie według ich potrzeby; i gdy On tak czynił, to wypełniał rokaz w. 15 przez cały czas ich stanu usprawiedliwienia, aby ich oczyścić. Widzieliśmy to z pewnością w doświadczeniach naszych i drugich. Gdy spoglądamy wstecz na nasze doświadczenia względem usprawiedliwienia to z pewnością możemy sobie przypomnieć nie jedną walkę, jaką stoczyliśmy z grzechem, i wierną pomoc naszego Pana przez Słowo i opatrzność. W wykonaniu tej części Jego zlecenia, jak to jest podane w drugiej części zdania w w. 15, nasz Pan okazał nam wiele dobroci, miłosierdzia, długocierpliwości, pobłażania, cierpliwości i miłości, gdy nam pomagał ze zwycięstwa do zwycięstwa, i gdy podniósł nas z jednej porażki po drugiej, zawsze zachęcając, podtrzymując, pocieszając, ostrzegając, poprawiając, podnosząc nas według potrzeby naszych różnych wypadków. Gdyby nie Jego łaskawe usługiwanie nam, to bylibyśmy upadli przy drodze i nigdy nie bylibyśmy doszli do poświęcenia; lecz przez Jego stosowne czynności On przyprowadził nas do poświęcenia się. Dzięki niech będą Bogu za to łaskawe zarządzenie na taką służbę, i Chrystusowi, który tak wiernie ją wykonał na naszą korzyść.

(70) Rozkaz w. 15, ażeby obracać Lewity jako ofiarę obracania, dany do wykonania po ich poświęceniu, znaczy, że Mojżesz miał nadal dostarczać sposobności służenia Lewitom, zachęcając i wpływając na nich, żeby wiernie ich używali; gdyż inaczej to z pewnością byliby często nie usłużyli. W pozafigurze to znaczyłoby, że po temu gdy usprawiedliwieni z wiary stali się służącymi Gersonitami, to nasz Pan Jezus miał dostarczyć im sposobności przyprowadzenia ludzi do usprawiedliwienia i poświęcenia, co On czynił tak obficie, jak tylko ich wierność i potrzeba wymagała. Tak też po staniu się usprawiedliwionymi z wiary Merarytami, nasz Pan Jezus miał zlecone dostarczać im sposobności brania udziału w pracy wydawania i redagowania Biblii i innych religijnych książek i czasopism i gazetek i dotyczących świeckich książek, co On czynił na tyle, ile ich wierność i warunki wymagały. To także znaczy, że po staniu się usprawiedliwionych z wiary służącymi Kaatami, naszemu Panu było zlecone, ażeby dostarczył im sposobności pisania językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych książek, czasopism i gazetek, co On uczynił w takiej mierze, jakiej ich gorliwość i potrzeba takowych wymagała. Nie tylko to, ale On zachęcał ich, aby szli dalej w swej pracy wśród przeszkód jakie napotykali. On dawał baczenie, ażeby wszystkie potrzebne pomoce do ich służby były im dostępne. Nie czynił on tego tylko na krótki czas, a potem osłabł i przestał. On trwał w tem aż do skończenia, co też słowo obracał obejmuje. Nie tylko tak, ale On dopomagał im trzymać ich najwyższe władze wzniesione ku Bogu w ich służbie, co również zawiera się w obracaniu. Zauważyliśmy to jako Jego działalności z Lewitami Wieku Ewangelii; i gdy byliśmy takowymi sami, to doświadczyliśmy tego sami w lewickiej grupie, do której należeliśmy. Przeto Jezus nie tylko otrzymał zlecenie obracania Lewitów Wieku Ewangelii Panu po ich poświęceniu, lecz także wiernie wykonał to zlecenie.

PIERWORODNI I LEWICI

(71) To co następuje jest Rotherhamowe tłumaczenie wierszu 16, uzasadnione na lepiej brzmiącym hebrajskim tekstcie niż ten użyty za podstawę (ang.) tłumaczenia powszechnego (A.V.) : "Albowiem oddani, oddani są mnie z pośród synów Izraelskich zamiast każdego pierworodnego, które matka rodzi; z pośród synów Izraelskich obrałem je sobie". W figurze pierworodni byli jedną klasą osób, a pokolenie Lewiego, oprócz pierworodnych było drugą klasą osób. Lecz w pozafigurze pierworodni i pozafiguralny Lewi (włączając Kapłanów i "Lewitów") są temi samemi osobami. Te dwie klasy osób w figurze były użyte, aby reprezentowały, nie dwie klasy osób, lecz jedną klasę osób, mającą dwa pokrewieństwa. W pierworodnych jest nad dane pod uwagę; ich wyższe stanowisko od tych, co się urodzili po pierworodnych; a w pozafiguralnem pokoleniu Lewiego jest przedstawione ich religijne stanowisko (Kapłani i Lewici). Inne stanowiska nowych stworzeń Wieku Ewangelii są nam przedstawione przez ich inne nazwy, jak: wybrany naród, naród święty, lud własny itd. Z poglądu na ich pokrewieństwo do skończonego obrazu, pierworodni Wieku Ewangelii mogą być podzieleni na dwie klasy: (1) tymczasową i (2) ostateczną. Wszyscy usprawiedliwieni i wszyscy z nowych stworzeń, ci ostatni do czasu skończenia ich powołania i wybrania, t. j. do czasu śmierci wiernych, są tymczasowymi pierworodnymi. To znaczy, że oni są warunkowo pierworodnymi; ponieważ, o ile się tyczy skończonego obrazu, to ci z usprawiedliwionych z wiary, którzy nie poświęcą się, przestają być Lewitami w skończonym obrazie; a ci z nowych stworzeń, którzy nie osięgną zwycięstwa przestają być kapłanami w skończonym obrazie. Z pomiędzy nowych stworzeń w skończonym obrazie w końcu Wieku powstają aktualni pierworodni: ci utracjusze koron, którzy po oczyszczeniu pozostają wierni jako pozafiguralni Lewici i ci nieutracjusze koron, którzy pozostają wierni jako pozafiguralni Kapłani. Młodociani Św. więc są tymczasowymi pierworodnymi teraz, podobnie i Starożytni Św. będą takimi w następnym Wieku. Lecz w skończonym obrazie obydwie te klasy jako ostateczni zwycięzcy będą ostatecznymi Lewitami i pierworodnymi. Powyższe odróżnienia powinno się pamiętać, ażeby być w stanie widzieć jak Lewici Wieku Ewangelii - usprawiedliwieni z wiary - mogli być pierworodnymi. Oni są z tymczasowych, nie z ostatecznych pierworodnych.

(72) Wyrażenie, "oddani, oddani", jest hebraizmem, tak jak, "święte z świętych", czyli Świątnica najświętsza. Ono jest używane, aby oznaczyć najwyższy stopień, w którym to oddanie było uczynione. Angielskie powszechne tłumaczenie (A.V.) przez wyrażenie, "całkowicie oddani", właściwie oddaje znaczenie, ponieważ to znaczy oddanie w najwyższym stopniu, w najpełniejszym znaczeniu tego słowa. Wybranie Lewitów zamiast pierworodnych jest określone w 4 Ks. Moj. 3:40-51, co było wyjaśnione w Teraź. Prawdzie Nr. 36, str. 77, szpalta 2. Można zauważyć, że Rotherhamowe oddanie pewnych części tego wierszu jest dosyć odmienne od podania A.V. Rotherham tłumaczy z lepiej brzmiącego tekstu z oryginału niż A.V. było tłumaczone. Dr. Ginsburg, który dał nam najlepsze wydanie Starego Testamentu w hebrajskim, oddaje brzmienie, jakie Rotherham naśladuje jako poprawne, natomiast to, naśladowane przez tłumaczy A.V. zaledwo daje się zrozumieć z hebrajskiego. Literalne oddanie poprawnego brzmienia, jak Rotherham podaje je w swoich notatkach jest : "Każde pierworodne, otwierające macicę." Jego oddanie tekstu, podanego powyżej, jest lepiej brzmiące, oddając znaczenie poprawnie.

(73) Charakter Lewitów, jako będący oddany wyłącznie Bogu, jest z naciskiem przedstawiony w tym wierszu. Nie tylko jest ten nacisk wskazany przez wyrażenie "oddani, oddani," lecz także przez dwukrotne nadmienienie, że oni są wzięci z pośród reszty Izraela i przez dwukrotne powiedzenie, że oni należą do Boga. Dalszy nacisk na tę myśl wynika z faktu, że jako własność Boska oni byli wzięci zamiast pierworodnych. Ten nacisk wskazuje na ważność pozafiguralnego pokolenia Lewiego, t. j. Kapłanów i Lewitów Wieku Ewangelii. Ci są własnością Boską w osobliwem znaczeniu, Kapłani Wieku Ewangelii jako ofiarnicy, którzy sprawują pojednanie pomiędzy Bogiem a ludźmi, a Lewici Wieku Ewangelii jako słudzy, którzy dają potrzebną pomoc ludziom jako ich religijni nauczyciele i Kapłanom, jako wodzowie ludzi do usprawiedliwienia i poświęcenia, jako pisarze językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych dzieł i jako redaktorzy i wydawcy takowych, jak również Biblii. Ten nacisk zapewnie jest zamierzony w celu dania solennej nauki i napomnienia Kapłanom i Lewitom Wieku Ewangelii, ażeby pamiętali cel ich powołania do ich przynależnych stanowisk i wypełniali je ostrożnie i wiernie jako osoby, które nie są swoją własnością, ale które są własnością Boską. (1 Kor. 6:20; 7:23.) Przeto niewierność w tem byłaby niewiernością Bogu, Któryby wymagał całkowitego rachunku z tego; a wierność w tem byłaby wiernością Bogu, Któryby zupełnie wynagrodził za to. Przeto wierność Lewitów Wieku Ewangelii w ich powołaniu doprowadzała do wywyższenia, do Kapłaństwa; a gdy to było więcej niemożliwem, do Młodocianych Św., natomiast wynikiem niewierności w tem było odesłanie do Obozu. A wierność ze strony Kapłanów doprowadzała do wywyższenia w Królestwie, natomiast częściowa niewierność w swojem powołaniu sprowadzała utratę korony, a zupełna niewierność sprawiłaby utratę życia zupełnie.

ŚWIĘTO PRZEJŚCIA - FIGURA I POZAFIGURA

(74) W. 17 wyjaśnia jak pierworodni stali się Pańskiemi. Było to w łączności z przejściem w Egipcie. (2 Moj. 12:3-13, 21-23, 29, 30.) Gdziekolwiek krew baranka była pokropiona na nadprożkach i podwojach drzwi, to pierworodni z ludzi i z bydła zostali żywi. Gdziekolwiek krwi baranka nie było pokropionej na nadprożkach i podwojach drzwi, pierworodni z ludzi i bydła umarli. Przez pokropienie nadprożków i podwoi drzwi Izraelici byli ominięci przez mordercę; przeto ich pierworodni z ludzi i bydła byli zachowani od śmierci. Lecz Egipcjanie nie mając krwi baranka pokropionej na swych nadprożkach i podwojach drzwi, ich pierworodni z ludzi i bydła zostali zabici. Dom każdego Izraelity reprezentował domownictwo Boskie w jego tymczasowym i ożywionym zarysie. Drzwi reprezentowały Chrystusa, podwoje drzwi reprezentowały Sprawiedliwość Boską, a nadprożki tych, którym zasługa jest tymczasowo i dożywotnie przypisana. Baranek reprezentował człowieczeństwo naszego Pana (Jana 1:29; 1 Kor. 5:7, 8); jego krew, Jego prawo do życia i Jego prawa życiowe. Kropienie krwią reprezentowało: (1) Chrystusowe przyczytanie Swej Sprawiedliwości, Swojego prawa do życia i praw życiowych za wierzących i (2) Boskie przyczytanie tych wierzącym. Tak jak Izraelici, którzy pozostali w swoich domach, i tym sposobem pod protekcją krwi, byli ominięci; tak ci, którzy pozostają w domownictwie Bożym podczas Wieku Ewangelii, a tym sposobem pod protekcją krwi Chrystusowej, unikną wtórej śmierci. Ten obraz jest tymczasowy dla tymczasowo pierworodnych z klasy usprawiedliwionych, rozumie się. Ci, którzy są z ostatecznych pierworodnych, rozumie się, są w prawdziwym niebezpieczeństwie i są prawdziwie wybawieni, natomiast tymczasowi pierworodni z usprawiedliwionych, tracąc swoje tymczasowe stanowisko, odpadają do niepierworodnych. Pierworodni z ludzi reprezentowali nowe stworzenia w skończonym obrazie, a pierworodni z bydła reprezentowali ich człowieczeństwo. Pierworodni Izraelici reprezentowali w skończonym obrazie nowe stworzenia ostatecznego Maluczkiego Stadka i Wielkiego Grona, natomiast pierworodni z bydła Izraelitów reprezentowali w skończonym obrazie ich człowieczeństwo. Egipscy pierworodni z ludzi reprezentowali w skończonym obrazie nowe stworzenia klasy wtórej śmierci, a zaś Egipscy pierworodni z bydła reprezentowali ich człowieczeństwo. Można zauważyć, że było to przez krew, iż pierworodni byli zachowani. Krew jako figura ceny okupu figuralnie kupiła ich Bogu, a przez ich pozostawanie w domownictwie Bożym On ich zachował. Tym sposobem Bóg stał się ich właścicielem, i to w ten dzień, gdy Bóg pobił pierworodnych Egiptu, kiedy on odłączył pierworodnych Izraela dla Siebie. Ta więc myśl jest podana w w. 17. Pierworodni będąc własnością Boga i On zamieniając ich za pokolenie Lewiego, naturalnie to pokolenie stało się Jego, tak jak w. 16-18 uczą.

(75) Pozostawiając w. 16-18 jako dostatecznie omawiane powyżej, teraz będziemy zastanawiali się nad w. 19. W tym wierszu jest kilka rzeczy wymagających wyjaśnienia, tak w figurze jak i pozafigurze. Literalnie przetłumaczona, według marginesu, pierwsza część brzmi: I ja dałem Lewity dane Aaronowi i synom jego." Słowo dane służy do dania nacisku na to, że ten dar był całkowicie złożony. W figurze Lewici byli zupełnie dani Aaronowi i synom jego do rozbierania, przenoszenia i stawiania przybytku, również do nauczania ludu względem ich obowiązków i przywilejów co do przybytku i jego usług. W pozafigurze, nie tylko że Lewici Wieku Ewangelii mieli służbę pomagania ludziom w ich pokrewieństwach względem Chrystusa i Kościoła i ich służby, lecz szczególnie mieli oni pracę służenia Jezusowi i Kościołowi jako wodzowie ludzi, którzy prowadzili ich do usprawiedliwienia i poświęcenia przez mowę i pisma, jako pisarze językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych dzieł i jako redaktorzy i wydawcy takowych dzieł. To było przeważnie ich pracą, więcej niż nauczanie ludzi, jednak obydwie były ich służbą. Ta podwójna służba jest nazwana w literalnym tłumaczeniu w hebrajskim języku pracowitą (ciężką) służbą, i ona zapewnie była ciężką, pracowitą. Że Lewici byli dani Aaronowi i synom jego znaczy, że oni wpierw byli własnością Aarona jako arcykapłana, a potem własnością synów jego jako podkapłanów, dla ich pomocy, W pozafigurze, zgodnie z tem, usprawiedliwieni z wiary jako Lewici są wpierw całkowicie dani naszemu Panu Jezusowi jako Arcykapłanowi, a potem są dani zupełnie Jego podkapłanom. Zgodnie z tem oni pomagają naszemu Panu wykonać Jego urząd jako Arcykapłana. Możemy łatwo widzieć, jak oni to uczynili; ponieważ Gersonici rzeczywiście poparli Jego pracę przez służenie Jemu w przyprowadzaniu ludzi przez żal za grzechy i wiarę do usprawiedliwienia i poświęcenia, gdyż przez czynienie tego, oni pomagali Mu w pozyskaniu nowych Lewitów i Kapłanów Wieku Ewangelii. Kaaci rzeczywiście pomogli Mu przez swoje pisma, któremi dali pozafiguralnemu Obozowi potrzebną informację, wstrzymując ich od błędu i czyniąc z nich, ogólnie mówiąc, więcej wierzących w ogólną Prawdę Chrześcijaństwa. I niema wątpliwości, że oni pomogli Mu przez danie uczonych dzieł podkapłaństwu, które dostarczyły im pomocy, przez którą oni stali się pożyteczniejsi w rozmaite sposoby naszemu Panu dla Jego służby. Tak też Meraryci, przez ich działalności jako wydawcy i redaktorzy Biblii i przez dzieła Gersonitów pomocne do usprawiedliwienia i poświęcenia i przez dzieła Kaatów pomocne w językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych przedmiotach, pomagali naszemu Panu w udzielaniu pomocy tak ludowi jak i podkapłanom. We wszystkich tych rzeczach Lewici Wieku Ewangelii pomagali naszemu Panu wykonywać powyższe zarysy Jego pracy jako Arcykapłana ku podkapłanom i ludowi.

(76) Teraz będziemy badali jak oni pomagali podkapłanom jako dani im zupełnie. Kilku sposobami Gersonici pomogli podkapłanom. Pamiętamy, że Kościołowi było polecone gosić podczas całego Wieku Ewangelii żal za grzechy i odpuszczenie grzechów. (Marek 16:15, 16; Łuk. 24:47; Jana 16:8-11; 20:22, 23; Dz. Ap. 13:38; Iz. 61:1, 2). To było częścią jego specjalnego posłannictwa do czasu Żniwa, kiedy jego uwaga była dana żęciu jako jego specjalnej pracy. Zgodnie z tem, od Dnia Zesłania Ducha Św. przez cały Wiek klasa Eliasza usiłowała nawrócić grzeszników do Boga. (Mal. 4:6.) Sprawa tak się mając jesteśmy przygotowani widzieć, jak pozafiguralni Lobniccy Gersonicy, których pracą było przyprowadzanie ludzi do żalu za grzechy i wiary i do usprawiedliwienia, pomagali Kościołowi w pozyskiwaniu takich, którzy mogli się stać kandydatami do poświęcenia. W ten sposób oni pomogli wiernemu Kościołowi w pierwszej części ich pracy wybierania z narodów lud dla imienia Jego. (Dz. Ap. 15:14.) Pierwsza część tej pracy, rozumie się, była w celu przyprowadzania ludzi do usprawiedliwienia. Druga część tej pracy była w celu przyprowadzania ludzi do poświęcenia. W tej drugiej części pracy wierny Kościół też brał udział, co możemy widzieć z napomnienia danego przez Św. Pawła - Do Rzym. 12:1. I naturalnie, gdy pozafiguralni Semeiccy Gersonici wpłynęli na ludzi, ażeby się poświęcili, to oni pomagali Kościołowi w pozyskiwaniu niektórych do wysokiego powołania. Przeto przez wykonywanie swej odpowiedniej pracy, ci Lobnici i Semeici służyli Podkapłanom.

(77) Ale Kaaci Wieku Ewangelii pomogli Kościołowi więcej niż Gersonici i Meraryci. To jest wskazane przez bliższe pokrewieństwo figuralnych Kaatów z figuralnymi podkapłanami i przez ich pracę przenoszenia sprzętów przybytku i naczyń, najświętszych rzeczy przybytku. Pozafiguralni Kaaci pomogli swoją służbą całemu podkapłaństwu, ale szczególnie takim z nich, którzy pomogli specjalnemi mówczemi narzędziami Pańskiemi. Wszyscy możemy sobie z łatwością przypomnieć ile pomocy otrzymaliśmy, szczególnie od pozafiguralnych Kaatów Amrama, których dziełem było dostarczyć Kapłanom pomocy w sprawach językowych. Przez dostarczenie kapłaństwu rozmaitych tłumaczeń Pisma Św. i wskazanie na fałszywe dodatki do tekstów, itp., w ich tłumaczeniach z greckiego i hebrajskiego tekstu, jako pozafiguralni Gersonici Amramiccy, oni pomogli nam w wielu trudnościach zdecydować co jest właściwem brzmieniem oryginału; np., ilu z nas otrzymało pomoc z rozpoznania błędnego dowodu, jaki prawowierni podają na trójcę wyznaniową, uzasadnioną na 1 Jana 5:7 w którym, przez dochodzenia pozafiguralnych Gersonickich Amramitów, jak np. Dra. Tischendorfa, Westcotta, Horta, Weissa i innych, dowiedzieliśmy się, że te dane słowa są dopiskiem. Częstokroć oni w Nowym Testamencie, a Dr. Ginsburg w Starym Testamencie, dostarczyli nam lepszego brzmienia oryginałów, które pomogły nam jaśniej widzieć zgodność biblijną pewnych zarysów Prawdy, zaćmioną fałszywemi brzmieniami, na których niektóre tłumaczenia są uzasadnione.

PODRĘCZNIKI OD ELIEZERYCKICH AMRAMITÓW

(78) Pozafiguralni Eliezeryccy Amramici także wielce pomogli nam przez swoje badania i podręczniki odnośnie znaczeń słów. Wiele pomocy otrzymaliśmy tym sposobem z różnych tłumaczeń. Niektóre pomogły nam sposobami, jakiemi nie mogliśmy otrzymać pomocy od innych. Ci ostatni w swoim rzędzie dali nam odcienia myśli, potrzebnych Prawdzie, których nie mogliśmy dostać od poprzednich. Twórcy konkordansów pomogli nam otrzymać lepsze biblijne wniknięcie w znaczenie biblijnych słów. Ilu więc z kapłanów otrzymało pomocy przez konkordans Dra. Krudensa! Jeszcze więcej pomocy, szczególnie odnośnie różnych odcieni znaczeń w oryginalnych słowach, otrzymaliśmy od Dra Younga z jego Analitycznego Konkordansu. I Dra. Stronga. Wyczerpujący Konkordans dał nam nawet więcej pomocy niż te drugie, ponieważ przez swoje greckie i hebrajskie słowniki on włącza wszystkie pomoce konkordansu Dra. Younga, oprócz innych, których ten ostatni nie posiada, a brakuje mu kilka niedokładności jakie ten ostatni posiada. Dla ogólnego użytku w odszukiwaniu ustępów, Zwięzły Konkordans Dra. Walkera, który nie odnosi się do greckich i hebrajskich słów, lecz posiada około 250,000 odnośników, około 60 tysięcy mniej niż konkordans Dra. Younga, a 50,000 więcej niż konkordans Dra. Krudensa, jest bardzo pożyteczny (w ang.) Dla dogodności i oszczędzenia czasu on jest nawet lepiej lubiany niż ostatnie wymienione dwa. Jeżeli ktoś może mieć tylko jeden konkordans, to Dra. Stronga jest najwięcej pożyteczny, nie tylko odnośnie znaczenia słów biblijnych, lecz w celu odszukania ustępów i pomocy dla ogólnego badania Biblii i przygotowania wykładów starszych i pielgrzymów i lekcji innych. Ci twórcy konkordansów byli bardzo pomocni ogólnemu Kapłaństwu. To też greckie i hebrajskie konkordanse pomogły kapłaństwu odnośnie znaczeń i użytków greckich i hebrajskich słów w Biblii. Nasz Pastor często wyraził swoje ocenienie wielkiej pomocy otrzymanej z "Englishmen's Hebrajskiego, Chaldejskiego i Greckiego Konkordansu" do Biblii. Wiele innych Kapłanów, którzy nie rozumieli tych języków, otrzymało świetną pomoc z nich, ponieważ ten konkordans cytuje po angielsku pod danemi oryginalnemi słowami wszystkie wiersze, w których one się zdarzają. Z tego otrzymuje swoją nazwę Englishmen's (Anglików) Hebrajski, Chaldejski i Grecki Konkordans. Potem są konkordanse jak Brudera, Moultona i Gedena, które cytują pod każdem greckiem słowem Nowego Testamentu wszystkie wiersze, w których ono się zdarza. Konkordanse Dayidsona i Mandelkerna czynią to samo z słowami Starego Testamentu w hebrajskim języku. Greckie i hebrajskie słowniki i gramatyki również dały swą miarę pomocy wielu Kapłanom w różnych znaczeniach i formach greckich i hebrajskich słów i rozmaitych użytków tych form i układów greckich i hebrajskich słów w zdaniu.

(79) Chociaż pozafiguralni Amramici dali podkapłanom większą i lepszą pomoc niż ci drudzy pozafiguralni Kaaci, jednak te drugie gałęzie pozafiguralnych Kaatów także dały im chętnie pożądaną pomoc. Pisarze dzieł wstępowych, jako pozafiguralni Setryccy Izaaryci, dali im dobrą pomoc w udowodnianiu które księgi należą, a które nie należą do Biblii, przez danie opisu o rozwoju prawidłowych ksiąg Biblii, i przez danie historii, określeń i analizów o każdej odrębnej księdze. Egzegeci, jako pozafiguralni Nefegowscy Izaaryci, przynieśli pod uwagę Kapłaństwu wiele faktów, wiele językowych, historycznych, geograficznych i archeologicznych sugestii, które pomogły do lepszego zrozumienia wierszów biblijnych. Także, z pewnością, pozafiguralni Koreccy Izaaryci, przez ich dzieła odnośnie zgodności Ewangelii i równoległych historii Starego Testamentu, przez ich skorowidze przedmiotów biblijnych, przez ich zbiory ustępów przedmiotowo ułożonych i przez ich Biblie z odnośnikami, pomogli Kapłaństwu porównać wiersz z wierszem i dostać prędko liczne ustępy, dotyczące przynależnych przedmiotów. Z dzieł pozafiguralnych Koretów szczególnie pomocne były niektórym Kapłanom dzieła: Zgodność Ewangelii, Robinsone, Podręcznik Amerykańskiego Towarzystwa Ulotek, Przedmiotowa Biblia Nave'a, i Skarb Wiedzy Biblijnej. To ostatnie dzieło, w łączności z dotyczącemi słowami, lub zwrotami wierszy biblijnych, które są dane według porządku, jakim się zdarzają w Biblii, posiada 500,000 biblijnych odnośników do równoległych ustępów, oprócz wielu notatek, z których niektóre są dosyć cenne. Te okazały się pomocne Kapłanom, którzy je używają, co jest wiadome piszącemu.

(80) Również dzieła pozafiguralnych Hebronickich Kaatów udzieliły pomocy Kapłanom. W ich historiach biblijnych i życiorysach wskazali niejeden piękny archeologiczny, chronologiczny i geograficzny fakt, niejeden współczesny pogański i żydowski wypadek, rzucający światło, lub potwierdzający opis biblijny. Pod tym względem dotyczące dzieła Edersheima, Prideuaxa, wcześniejszego Lightfoota, i Ramsay'a były bardzo pomocne. Dzieła historyków Kościelnych i pisarzy życiorysów są niezbędne dla Kapłanów w poszukiwaniu za proroczymi i figuralnymi wypełnieniami proroctw biblijnych i faktów podczas Wieku Ewangelii. Odnośnie tych punktów dotyczące dzieła Jana Foxa, Mosheima, Neandera, Fishera i Kurtza były i będą jeszcze bardzo pożyteczne, i oprócz tych, dotyczące pisma Giesselera, Schaffa, Milmana, Lea, itd., jeszcze napewno okażą się bardzo pomocnemi. Książki, traktujące o geografii, archeologii i socjologii krajów biblijnych, zwłaszcza Palestyny, nietylko przyczyniły s:ę do wyjaśnienia i potwierdzenia spraw Biblijnych, ale są specjalnie pomocne w zrozumieniu takiej typologii, jaka jest połączona z ziemiami biblijnemi i ich miejscami. Z tego powodu przynależne dzieła Robinsona, Thompsona, Ramsaya, Palmera, Condera, Van-Lemmepa, Trumbulla, Saycego, itd., okazały się bardzo pomocne. Ta sama uwaga tyczy się dzieł niektórych biblijnych i świeckich pisarzy chronologii; ponieważ ci pomogli kapłanom w ich badaniu czasów i okresów Słowa, zwłaszcza w zrozumiewaniu chronologicznych proroctw. Pod tym względami mężowie jak Priestly, Hengstenberg, Tregelles, i nni, wykonali dobrą pracę.

(81) Najmniej pomocy z tych czterech grup pozafiguralnych Kaatów od systematyczn. Teologów otrzymali Kapłani. Zwłaszcza jest to prawdą o dogmatycznych, t. j., pozafiguralnych Elisafanckich Husyjelitach. Oprócz tego czasu, gdy oni tłumaczyli, udowodniali i bronili od ataków szafarskie doktryny swoich przynależnych wyznań, ci zwykle byli w takiej ciemności i błędzie, że byli przeszkodą, zamiast pomocą Kapłanom. Lecz w ich szafarskich doktrynach niejedną pomocną myśl da się zauważyć, np., w dziele Dra Hodgesa, słynnego kaznodziei presbyteriańskiego, są dobre argumenty za tem, że chleb i wino reprezentuje ciało i krew Chrystusa, a przeciw nauce o prawdziwej obecności w tych postaciach przemienionych (pogląd rzymsko-kat.); a Dr. Philippi, słynny teolog luterański, daje odznaczające punkty w wyjaśnieniu, dowodzeniu i obronie usprawiedliwienia przez wiarę samą. Moglibyśmy więcej wymienić dogmatyków z wszystkich dwunastu wyznaniowych grup Chrześcijaństwa. Ci na pewno byli pomocni Kapłanom w ich poszczególnych wyznaniach; a ich dzieła odnośnie dwunastu szafarskich doktryn dwunastu wyznań Chrześcijaństwa dałyby nawet Kapłanom niektóre dobre punkta, tyczące się tych szafarskich doktryn. Prawie takie same uwagi, lecz więcej przychylne, mogą być dane o piszących dzieła o etyce, t. j., o pozafiguralnych Myzaelickich Husyjelitach, o ile się tyczy ich nauk o naprawie i postępowaniu w sprawiedliwości, względem ich wyznaniowych szafarskich doktryn. Ci, np., Martinsen, Harless, i Weidener, dają wyborne punkty o naprawie złego postępowania i o nauce w sprawiedliwości w pokrewieństwie tych do usprawiedliwienia z wiary; także książka Smytha, Chrześcijańska Etyka, jest bardzo pomocna względem napraw i nauk o sprawiedliwości względem spraw, spokrewnionych z Wieczerzą Pańską. Lecz na pisarzach o etyce można więcej spolegać niż na pisarzach o dogmatach, ponieważ odnośnie większości kwestii etycznych jest dosyć dobra zgoda między tymi z rozmaitych wyznań, lecz tak nie jest z dogmatystami tych różnych wyznań.

PODRĘCZNIKI POZAFIGURALNYCH SETRYCKICH HUSYJELITÓW

(82) Apologiści, pozafiguralni Setryccy Husyjelici, byli najpomocniejsi Kapłanom z wszystkich Husyjelitów. W ich pismach jest o wiele mniej błędu niż w pismach tych drugich dwóch grup systematycznych pisarzy. To jest z powodu tego, że ich pracą jest udowodnić, że Biblia jest objawieniem Bożem, i bronić ją przed atakami niewierzących. Przeto ich pisma dają wiele argumentów na dowód, że Biblia jest od Boga i godna przyjęcia. Oni przeto zbijają fałszywe poglądy o Bogu, takie jak Ateizmu, Materializmu, Ewolucjonizmu, Agnostycyzmu, Panteizmu, Deizmu, Politeizmu, itd. Potem ich pracą było udowodnić, że Biblia jest wiarogodna z punktów współczesnej historii, proroctwa, cudów, zawartości, (zwłaszcza Chrystus, jej ośrodkiem) i jej skutków. Oni przeto bronili ją przed wszystkiemi napadami od niedowiarstwa i wyższej krytyki. Pisma Butlera, Paley'ego, Keitha, Rawlinsona, Bruce'a, Greena, Orra, Urquharta, itd., były bardzo pomocne wielu Kapłanom i jeszcze są, gdziekolwiek są używane odnośnie dotyczących kwestii. Ci uczeni, jak również mnóstwo innych, dobrze bronili zewnętrznych uczynków zamka wiary przeciwko tysiącom tak zwanym filozoficznym, wyższokrytyckim i naukowym atakom, i zbili je, ku obronie zamka Chrześcijaństwa samego. Te ataki nie były liczne, lecz rozmaite i charakteru uczonego i taktyki takiej, na jaką spryt djabłów i ludzi mógł się zdobyć; a że uczeni chrześcijańscy mogli je zbić jest jednym z dowodów, że Biblia pochodzi od Boga, co pomimo napadów było fortecą niemogącą być pokonaną.

(83) Pracą przedstawicieli wszystkich czterech grup pozafiguralnych Kaatów, t. j., pozafiguralnych Amramitów, Izaarytów, Hebronitów i Husyjelitów, było zrobić liczne słowniki i encyklopedje biblijne, jak również eklezjastyczne i teologiczne i dotyczące świeckie encyklopedje, w których znajdują się główne zarysy pomocy od pozafiguralnych Kaatów. Rozumie się, te nie dają tak wiele szczegółów, jak można otrzymać z innych dzieł pozafiguralnych Kaatów; lecz co do odnośników, to one dają swoją informację w dogodnej formie. Przeważnie pomocne dzieła tego gatunku w angielskim języku ze słowników biblijnych są: Słownik Biblijny Smitha, który miał wiele nakładów rozmaitych rozmiarów, zależąc od tego ile były skrócone, Słownik Hastinga do całej Biblii (który w odnośnikach do Starego Testamentu jest bardzo zabarwiony wyższą kryryką) i do Ewangelii i Kościoła Apostolskiego. Główne pomocne z biblijnych encyklopedii są International Standard Bibie Encyclopedia i dotycząca część Cyklopedii McClintocka i Stronga. Przeważnie pomocne z teologicznych encyklopedii są: ostatnie wymienione dzieło, Encyklopedia Schaff-Herzoga, Słowniki Biografii Chrześcijańskiej i Starożytności Smitha, i Encyklopedia Religii i Etyki Hastinga. Te są dziełami protestanckiemi. Do tych można dodać katolicką i żydowską encyklopedię, jako mniej więcej pomocne. Z angielskich świeckich encyklopedii, które okazały się najpomocniejsze Kapłanom, mogą być nadmienione. Chambersa, Britannika, i Amerykana. Rozumie się, w innych językach, były dzieła podobne do powyżej wymienionych. Ponieważ takie dzieła zawierały w skróceniu treść nauki pozafiguralnych Kaatów dla prędkiej pomocy Kapłanom, dlatego one były bardzo korzystne. Lecz nie można spodziewać się wiele szczegółów na przedmioty pozafiguralnych Kaatów; tych trzeba szukać w dziełach pozafiguralnych Kaatów specjalnie poświęconych odpowiednim tematom. Dużo z naszych czytelników posiada ten duży skrócony Słownik Biblijny Smitha i z doświadczenia z nim wiedzą, że powyższe uwagi są prawdą.

(84) Chociaż różne dzieła pozafiguralnych Kaatów były pomocne wszystkim kapłanom, to jednak specjalnie były pomocne mówczym narzędziom Kapłańskim przez cały Wiek po okresie Efezkim, szczególnie od okresu Tyatyrskiego. Podamy kilka ilustracyj tych. Nasz Pastor jest dobitnym przykładem, gdyż on często dawał świadectwo z tego faktu. Jak jest dobrze wiadomo, on nie był uczonym greckim ani hebrajskim, z którego to faktu mówcze narzędzia nominalnego kościoła często korzystali na jego ujmę. Lecz ten fakt, połączony z faktem, że on rozumiał Biblię, którą jego ujemnicy, którzy mieli znajomość greckiego i hebrajskiego języka, bardzo źle rozumieli, jest wstydem dla nich, ponieważ to pokazuje, że Bóg ukrył Prawdę przed mądrymi i roztropnymi tego świata, a objawił ją niemowlątkom - pokornym i cichym. Jakim sposobem nasz Pastor pomógł sobie z powodu braku znajomości greckiego i hebrajksiego języka? Przez używanie pism pozafiguralnych Amramitów odnośnie tych przedmiotów. W setkach wypadków błędy nominalnego kościoła były ukryte w błędnych tłumaczeniach i w błędnych zastosowaniach poprawnie oddanych tekstów, podczas gdy Prawda opiera się na poprawnych i stosownych tłumaczeniach. W jaki sposób było możliwe naszemu Pastorowi, nie znając greckiego i hebrajskiego języka, uzasadnić Prawdę na poprawionych tłumaczeniach ? Najpierw nasz Pan, działając na jego umyśle, nasunął mu poprawną myśl. Potem, idąc do swoich greckich i hebrajskich słowników, znalazł, między rozmaitemi znaczeniami, jakie względne słowa miały, te, które dawały właściwą myśl. Potem, udawając się do swoich greckich i hebrajskich konkordansów i różnych tłumaczeń Pisma Św., np., do Diaglotta (Greckoang. N. T.), on wyszukał te ustępy, w których to znaczenie się znajdowało i tym sposobem widział w dotyczących hebrajskich i greckich słowach myśli, jakie Prawda wymagała, aby się zawierały w tych słowach. Za przykład możemy przytoczyć słowa: Jehowa i Adon, ruach i nephesh, sheol i queber i greckie słowa: krino, krisis i krima, egersis i anastasis, hades, mneion i gehenna. Gdy najpierw badaliśmy sześć tomów, to naliczyliśmy kilka set wypadków, w których Prawda znajdowała się w poprawnych i stosownych tłumaczeniach, tak jak nasz Pastor je dał, natomiast błędy były oparte na niewłaściwych tłumaczeniach, lub niestosownych znaczeniach. Ten fakt był bardzo zapewniającym dla nas, gdyż wiedzieliśmy wtedy, że nasz Pastor nie był greckim ani hebrajskim uczonym; i to pomogło nam poznać, że nasz Pan go używał jako onego Sługę. W podobny sposób on otrzymał pomoc od pozafiguralnych Gersonickich Amramitów względem fałszywych dopisków i różniących się tłumaczeń tekstów, np., z tłumaczeń Tischendorfa Synaitskiego, Watykańskiego, i Alexandryjskiego rękopisu, gdziekolwiek one się różniły od A. V. (ang. powszechnego tłumaczenia), według podania tych różnic u dołu stronic Nowego Testamentu wydania Tauchnitza.

(85) Inni pozafiguralni Kaaci dali mu właściwą pomoc. Niektóre egzegetyczne notatki, zacytowane w Diaglocie od różnych komentatorów pomogły mu także. Jak byłby on mógł napisać chronologiczne części 2-go i 3-go Tomu bez pomocy od chronologistów ? Jak byłby on mógł napisać rozdział o Antychryście w 2-gim Tomie i pierwsze części 3-go Tomu bez pomocy historyków kościelnych, np., tę długą cytatę, którą on podaje w tym rozdziale, w której papież chełpi się swoim tytułem, prawami, bogactwami, sługami i terytoriami, on zacytował z dzieła pod tyt. Foxa Dzieje i Pomniki Męczenników? Ten rozdział wprost daje świadectwo, że on radził się dzieł Mosheima, Lorda, White'a i innych pisarzy historii kościelnej. Jak byłby on mógł napisać rozdział o Piramidzie w 3-cim Tomie bez pomocy od pozafiguralnych Hebronitów w zakresie archeologii? 4-ty Tom zawiera liczne cytaty od pozafiguralnych Hebronickich Kaatów. 5-ty Tom zawiera dużo słownikowej i gramatycznej informacji, którą on dostał od pozafiguralnych Eliezeryckich Amramitów. Także często w Strażnicy nasz Pastor cytuje, lub używa materiału od pozafiguralnych Kaatów z wszystkich czterech grup. Przeto widzimy, jaką specjalną pomoc on, jako specjalne ustne narzędzie Pańskie, otrzymał od pozafiguralnych Kaatów; i on także przy stosownych okazjach przyznawał, że jest im dłużnikiem za taką pomoc.

(86) Epifaniczny posłaniec także przyznaje się do swojego zadłużenia za pomoc, otrzymaną od Lewitów Wieku Ewangelii. Przytoczymy kilka wypadków. Bez faktów, które on zgromadził od historyków kościelnych i pisarzy życiorysów, on nie byłby w stanie napisać artykułów jak: Eliasz - Figura i Pozafigura, Ahab i Benhadad -- Figura i Pozafigura, Ochozjasz - Figura i Pozafigura, Joram Judzki - Figura i Pozafigura, Izraelici Wieku Ewangelii, Lewici Wieku Ewangelii, Grzesznicy Wieku Ewangelii, Nazarejczycy Wieku Ewangelii, Ofiary Książąt Wieku Ewangelii, itd., itd. W przygotowaniu równoległych ustępów w naszych (angielskich) Pomocach Do Nabożności, on oszczędził dużo czasu przez pomoc od pozafiguralnych Koreckich Izaarytów, jak również ci oszczędzili mu dużo czasu w innych artykułach przez dostarczenie mu zbiorów wierszy przedmiotowo ułożonych. W (ang.) seriach artykułów p. t. Robinsono - Uniwersalizm on cytował z najlepszych gramatyk greckich Nowego Testamentu, tym sposobem używając pomoce od jednej gałęzi pozafiguralnych Eliezeryckich Amramitów. W omawianiu odrębnych słów jak parousia, epiphaneia, apokalypsis, aion, aionios, nephesh, ruach, psyche, pneuma, itd., itd., on zaoszczędził dużo czasu przez użycie konkordansu Brudera do greckiego Nowego Testamentu i konkordansu Dawidsona do hebrajskiego Starego Testamentu, jak również Hebrajsko-Chaldejskiego i Greckiego Konkordansu Englishmena. Konkordanse dra Stronga i dra Younga także były pomocne. Różne tłumaczenia Biblii i greckie i hebrajskie słowniki były używane względem dotyczących kwestii. W swej pracy on często ma okazję udawać się do pism Kaatów Wieku Ewangelii. Z tego powodu jego biblioteka składa się po większej części z najlepszych dzieł, utworzonych przez Kaatów Wieku Ewangelii; i ona była po większej części zbudowana z punktu zapatrywania się na kapłański i Lewicki obraz Wieku Ewangelii. Nie mamy z powyższego przyznania się, że mówcze narzędzia kapłańskie otrzymali pomoc od Lewitów Wieku Ewangelii, rozumieć, że oni otrzymują swoje nauki (pozafiguralne naczynia) od takich Lewitów; ponieważ ci niosą pozafiguralne naczynia przykryte, niezrozumiałe; lecz mamy raczej rozumieć z powyższego, że tacy kapłani otrzymują od takich Lewitów pomoce, które wielce zaoszczędzają im czasu i dostarczają im faktów i rzeczy, które wyjaśniają, lub dowodzą rozmaite zarysy ich nauk. Np., jak wielkim oszczędzicielem czasu mówczemu narzędziu kapłańskiemu jest grecki, lub hebrajski konkordans, który podaje każde słowo wszędzie, gdziekolwiek się znajduje w Biblii. Kapłan, który zna grecki i hebrajski język, mógłby odszukać wszystkie miejsca, gdzie się trafiają różne greckie i hebrajskie słowa, przez czytanie całego Starego i Nowego Testamentu w poszukiwaniu za nimi; ale on nie ma czasu na to. Zamiast to, on bierze konkordans Brudera, lub Dawidsona, itd., itd., i tym sposobem prędko może zbadać każdy ustęp, w którym dane greckie, lub hebrajskie słowo się trafia, tak jak uczyniliśmy z greckiemi i hebrajskiemi słowami, wspomnianymi w tym paragrafie; i tak samo nasz Pastor uczynił ze słowami w paragrafie 84. Ile światła, np., jest rzucone na powieść o Jakóbie i Ezawie i na pierworodztwo przez wiedzę, jaką archeologiści dali nam odnośnie obowiązku pierworodnego, że miał pościć, a niepierworodny miał ucztować w rocznicę urodzin znacznego praojca, według którego Ezaw prosił Jakóba w dzień urodzin Abrahama, żeby pościł w jego miejsce, a Ezaw ucztował zamiast Jakób, tym sposobem tracąc pierworodztwo! Było to w celu wykonania takich usług, jak te, że Bóg dał Lewity Wieku Ewangelii Kapłanom, a nie, żeby oni mieli dawać im kapłańskie nauki.

PODRĘCZNIKI POZAFIGURALNYCH MERARYTÓW

(87) Tak też Meraryci Wieku Ewangelii byli dani podkapłanom do pomocy im, lecz, rozumie się, innemi sposobami od Gersonitów i Kaatów Wieku Eiwangelii. Meraryci Wieku Ewangelii stoją jako łączące ogniwo pomiędzy temi drugiemi dwiema pokoleniami Lewitów a Kapłanami, szczególnie pomiędzy Kaatami a Kapłanami. Oni nie stoją wolni od nich w swej służbie Kapłanom. W ich wydawnictwie i redagowaniu Biblii w językach krajowych oni wykonują pracę dla Kapłanów, lecz jako pośrednicy Gersonickich Amramitów Wieku Ewangelii, którzy działali jako recenzenci greckiego, lub hebrajskiego tekstu. Ponadto, jako redaktorzy i wydawcy słowników, gramatyk i konkordansów do greckiego lub hebrajskiego języka, lub krajowych, oni wykonują służbę dla Kapłanów, lecz jako pośrednicy pozafiguralnych Eliezeryckich Amramitów, którzy napisali te książki. Te same uwagi stosują się do wydawania drukiem i redagowania rozmaitych dzieł Izaarytów, Hebronitów i Husyjelitów Wieku Ewangelii. Innymi słowy jak mogliby Kapłani zrobić użytek z pism Kaatów Wieku Ewangelii, gdyby nie były redagowane, drukowane i wydawane, co jest pracą Merarytów Wieku Ewangelii? Gdyby to nie było uczynione z niemi, to one byłyby napisane daremnie. Przeto Meraryci Wieku Ewangelii są łączącym ogniwem pomiędzy Kaatami Wieku Ewangelii i Kapłanami, ażeby dostarczyć literackich dzieł Kaatów dla użytku Kapłanów. Gersonici Wieku Ewangelii także napisali pewne pisma, takie, które prowadzą ludzi przez pokutę i wiarę do usprawiedliwienia i z usprawiedliwienia dalej do poświęcenia. Te dzieła Meraryci Wieku Ewangelii redagują i drukują i tym sposobem współdziałają z Gersonitami Wieku Ewangelii w służeniu pozafiguralnymu Obozowi, Lewitom i Kapłanom: Obozowi przez takie współdziałanie z Gersonitami pomagają względem ich Obozowych stosunków do Boga, Lewitom przez takie współdziałanie z Gersonitami pomagają w przyprowadzaniu ich do usprawiedliwienia, a niektórych do poświęcenia, a Kapłanom przez takie współdziałanie z Gersonitami pomagają w dostarczaniu im pozafiguralnych Lewitów i Kapłanów. Według tego widzimy w tej części w. 19, nad którą zastanawialiśmy się, że wszyscy Lewici Wieku Ewangelli pomagali Kapłanom i z tej przyczyny byli zupełnie oddani im.

(88) Teraz przystąpimy do badania drugiej połowy tego wierszu, która mówi o sprawowaniu oczyszczenia Izraelitów, aby karanie nie przyszło na syny Izraelskie, gdyby przybliżali się do przybytku. Na pierwszą myśl moglibyśmy się zadziwić z wyrażenia, że Lewici mieli sprawować oczyszczanie ludu; lecz jeżeli tak, to te zdziwienie znika, gdy pamiętamy, że oczyszczenie (czyli pojednanie) składa się z dwóch zarysów: (1) z zadowolnienia Boga z ludzi; i (2) z zadowolnienia ludzi z Boga. Lewici nie mieli nic do czynienia ze sprawowaniem pojednania za lud w pierwszem znaczeniu tego słowa; ponieważ to było uczynione przez kapłanów, reprezentowanych w Aaronie, przez ofiary Dnia Pojednania. Ani też Lewici nie sprawowali najważniejszej części drugiego zarysu pojednania; ponieważ ta także była dokonana przez kapłanów; lecz oni wykonali podrzędną część w drugim zarysie dzieła pojednania; ponieważ przez ich nauki i przykład oni zachęcili Izraelitów, żeby byli zadowoleni z Jehowy i Jego Słowa i Sposobów; gdyż oni nauczali lud o różnych przywilejach, wierzeniach, zaletach serca i dziełach, połączonych z ich pokrewieństwem do Pana i Jego służby, według tego, jak one były ześrodkowane w przybytku, i tym sposobem zachęcili ich, ażeby żyli i czynili zgodnie z tem. Ich ocenienie i posłuszeństwo tym zarządzeniom, itd. również zachęciło lud, aby czynić to samo; i przez te rozmaite rzeczy Izraelici otrzymali pomoc, aby stać się coraz to więcej zadowolonymi z Pana. Więc w tem znaczeniu Lewici dokonali pojednania (oczyszczenia) ludu Pańskiego.

(89) Spoglądając na pozafigurę, z łatwością można zauważyć jak pozafiguralni Lewici dokonali oczyszczenia (t. j. pojednania) pozafiguralnego Obozu, t. j., nieusprawiedliwionego ludu Bożego. Z pewnością to nie było w znaczeniu uczestniczenia w ofiarach za grzech, i tym sposobem sprawiając pierwszą część oczyszczenia, czyli pojednania; ponieważ to było dziełem Chrystusa samego, Głowy i Ciała. (Do Żyd. 7:26, 27; 10:1-10; Żyd. 13:10-13.) Ani to też nie było w znaczeniu głównych dokonawców drugiego zarysu dzieła pojednania; ponieważ to także było wyłączną pracą kapłaństwa, nieutracjuszy i utracjuszy koron Wieku Ewangelii, gdyż to było specjalną pracą tych, jako posiadających Ducha św. do strofowania świata - pozafiguralnego Obozu - za grzech, względem sprawiedliwości i sądu, jaki ma przyjść. (Ew. Jana 16:8-11.) Lecz usprawiedliwieni z wiary w swych trzech grupach byli uprzywilejowani aby być pomocnikami nowych stworzeń w tej pracy, i udało im się sprawić w ludziach pewną miarę zadowolenia z Boga, tyle, ile oni pozwoliliby zgodnie z ich stanowieniem części pozafiguralnego Obozu; gdyż ci w pozafiguralnym Obozie ani liczbowo ani też jakościowo nie byli tyle zadowoleni z Boga, co Lewici, a z pewnością o wiele mniej niż Kapłani byli. Ani też Bóg się nie spodziewał tego stopnia zadowolenia z Nim od nieusprawiedliwionego pozafiguralnego Obozu, jakiego się spodziewał od Lewitów, lub od kapłanów. Wszelki stopień zadowolenia z Boga i Jego sposobów, któremu brakowałoby żalu za grzechy i wiary, wystarczał, aby pozostać w pozafiguralnym obozie członkiem w "dobrym stanie". To włączałoby ich posiadanie nieco znajomości o Bogu i Chrystusie, i o Jego śmierci za grzech, o Biblii, o grzechu, o sprawiedliwości i o ich posiadaniu nieco łaski Bożej i nieco miłości do Boga, Chrystusa i Biblii, i pragnienia żyć przynajmniej do pewnego stopnia zgodnie z tymi rzeczami, jako wyznawający lud Boży. Lecz ich wzrost w tem nie dopiął do żalu za grzechy i do wiary, które są przejściowymi krokami z pozafiguralnego Obozu na pozafiguralny Dziedziniec. Te rzeczy były po części udzielane im przez Lewitów Wieku Ewangelii, którzy tym sposobem sprawili w nich powyżej określoną miarę drugiego zarysu dzieła pojednania, która to miara była im konieczna, ażeby mieli taki stopień zadowolenia z Boga, jaki był niezbędny do ich pobytu w pozafiguralnym Obozie.

(90) Nie jest też trudno widzieć jak rozmaite grupy i subgrupy Lewitów Wieku Ewangelii dokonali takiego pojednania. Rozumie się, Lobniccy Gersonici, w kazaniu, pisaniu, itd., o ogólnych zarysach Zakonu i Ewangelii, dali im nieco tej wiedzy powyżej określonej, jak również pobudzili w nich pragnienie, aby mieć cośkolwiek łaski Bożej, szanować Biblię i żyć do pewnego stopnia w przeciwieństwie do grzechu i zgodnie ze sprawiedliwością. Taka znajomość, miłość i pragnienie powiększyła się w nich przez ich uczęszczanie na kazania i czytanie dzieł Semeickich Gersonitów o właściwem życiu i poświęceniu. Nieco pomocy otrzymaliby oni z recenzyjnej pracy Gersonicko - Amramickich Kaatów, szczególnie z tego, jak ich praca odbijałaby się w tłumaczeniach, chociaż kilku uczonych członków Obozu otrzymało większą pomoc z greckich, hebrajskich i starożytnych recenzyj tłumaczeń Pisma Św. od takich Kaatów. Taka pomoc podparłaby wiedzę i usposobienie serca, powyżej określone, członkom pozafiguralnego Obozu. Eliezeryccy Amramici Wieku Ewangelii byli pomocniejsi Obozowi w osiągnięciu powyższych rzeczy, szczególnie ich tłumaczeniami i konkordansami, natomiast więcej uczeni w pozafiguralnym Obozie otrzymali trochę pomocy do tej danej wiedzy i usposobienia serca z tych tłumaczeń i konkordansów i także z hebrajskich i greckich gramatyk i słowników biblijnych. Setryccy Izaaryci, przez wstępne myśli o Biblii pomogli Obozowi do odpowiedniej znajomości, ażeby mieli zamiłowanie w pewnym stopniu i poszanowanie do Biblii. Nefegowscy Izaaryci, jego egzegeci, pomogli pozafiguralnemu Obozowi zrozumieć niektóre wiersze Biblijne, lub części ich; a Koreccy Izaaryci, przez swoje przeglądy, dzieła, wykazujące harmonię pomiędzy Ewangeliami, notatkami i skorowidze do Biblii, dali im lepszą ideę o niektórych przedmiotach biblijnych, z odpowiedniem lepszem usposobieniem serca. Hebronici, zwłaszcza przez ich historie biblijne, życiorysy, geografie i starożytności, pomogli im do danej wiedzy i usposobienia serca. Eliasafaniccy Husyjelici przez swoje doktrynalne nauki, i Misaeliccy Husyjelici przez swoje etyczne nauki, przyczynili się wielce ku tym zamiarom. Szczególnie pomocni przeciw rozmaitym formom niewiary, a sprzyjające wierzeniu w Biblię, "od okładki do okładki", jak to niektórzy z Obozu się wyrazili, byli Setryccy Husyjelici, przez swoje ataki na niedowiarskie teorje, przez swoje dowody o prawdziwości Biblii i przez ich obrony jej przeciw niedowiarskim atakom. Rozumie się, pozafiguralni Mahaliccy Meraryci, przez swoją redaktorską pracę, i pozafiguralni Muzyccy Meraryci, przez swoją pracę wydawania drukiem powyżej wymienionych dzieł pozafiguralnych Gersonitów i Kaatów, także pomogli w tym zakresie pracy pojednania, czyli oczyszczenia Obozu Wieku Ewangelii.

LEWICI ZAPOBIEGAWCAMI PLAG LUB SPROWADZICIELAMI

(91) Cel uczynienia takiego pojednania jest podany w w. 19, jak następuje: "aby nie przyszło na syny Izraelskie karanie (plaga), gdy synowie Izraelscy przystępują do świątnicy". W figurze odnosi się to do literalnej plagi, lub nieszczęścia, i to zdanie było zgodne z Pańskiemi zarządzeniami przymierza z Izraelem: dać im materialne błogosławieństwa i bronić ich przed materialnemi złami, jeżeliby byli posłuszni swym obowiązkom przymierza, a sprowadzić na nich i nie bronić ich przed materialnemi złami, jeżeliby byli nieposłuszni. Lewici wiernie wykonując swoją część danej pracy pojednania odnośnie Izraela, byli skuteczni w utrzymaniu ich w stanie, w którym plagi im nie dokuczały, natomiast ich niewierne wykonywanie swej części w takiej pracy pojednania spowodowało gwałcenie obowiązków przymierza przez Izraela, stając się mniej więcej niezadowoleni z Boga i Jego sposobów, po czem przychodziły różne literalne plagi na nich. Tym sposobem czasy dobrobytu Izraela odznaczały się wiernością Lewitów w swej pracy, co można ogólnie zauważyć z czasów panowania Dawida, Salomona, Hezekiasza i Jehosafata, natomiast ich niewierność w niej można dobrze zauważyć między innymi sposobami w tej wielkiej pladze, jaka przyszła na Izraela w łączności z buntem Korego i jego roty z 250 wodzów Lewickich, którzy zapewne byli poparci i zachęceni w tem przez mniej wpływowych Lewitów z pomiędzy nich.

Bereańskie Pytania Do Powyższego

(64) Jak mieli Meraryci W. Ewangelii służyć kapłaństwu? Ilu sposobami oni służyli mu? Jakie to były? Jakie trzy rzeczy stawienie ich przed kapłaństwo obejmowało? Jak mieli Kaaci W. Ewangelii służyć kapłaństwu? Ilu sposobami? Które to były? Jakie trzy rzeczy stawienie ich przed kapłaństwo obejmowało? Jednym słowem, co stawienie Lewitów przed Aarona i jego synów reprezentowało?

(65) Jakie to byty akty, przez które to było czynione? Jakie czyny zwykle składały się na postawienie tych Gersonitów, którzy stali się kaznodziejami, ewangelistami i misjonarzami, przed Aarona i synów jego? Jak Semeici różnili się w tem od Lobnitów? Jakim sposobem ci Lobnici byli tak postawieni, którzy byli nadzorcami i nauczycielami Szkółek niedzielnych, świeckimi pracownikami, ewangelistami i katechistami? Jak to było uczynione odnośnie nieurzędowych świeckich pracowników wśród pozafiguralnych Lobnitów i Semeitów? Jak Meraryci Wieku Ewangelii byli wzięci na swój urząd w swych dwóch klasach? Jak te cztery klasy Kaatów Wieku Ewangelii byli wprowadzeni na swój urząd? Dlaczego tak?

(66) Co było ostatnim figuralnym aktem w oczyszczaniu i poświęcaniu Lewitów? Co ten akt uczynił z nimi względem Boga? Co to reprezentuje? Na co Lewici W. Ewangelii nie byli poświęceni, a na co byli? Jak ten akt był wykonany o ile się tyczy naszego wzroku? Jak dowiedzieliśmy się o nim? Co jeszcze wchodzi w skład obracania Lewitów W. Ewang.? Co to znaczy? Jakiemi dwiema sposobami to mogło być właściwie uczynione? Jakie jeszcze dwie rzeczy zawierało to obracanie? Co to obejmuje względem poprzedniego znaczenia? Co Lewita, któryby się cofnął, uczyniłby ze swoim poświęceniem? Czego zsumowaniem jest w. 14? Wskutek tego, jak go traktujemy?

(67) Co badaliśmy dotąd w tym artykule? Czem były te wiersze (6-14)? Co przeważnie zawiera się w w. 16-26? Jaki skutek to będzie miało na nasze badanie drugiej potowy 4 Ks. Moj. 8? Nad jakiemi pozafigurami zastanowimy się teraz?

(68) Co pierwsze zdanie w. 15 pokazuje? Jak było z pozafigurą tego? Za czem Lewici W. Ewang. musieli czekać zanim mogli zacząć służyć? Jako co oni służyli? Przez co jest to zobrazowane? Co może się zdawać z pierwszego spojrzenia na znaczenie drugiej i trzeciej części zdania w. 15? Jakie trzy zastanowienia nasuwają jeszcze jedną myśl? Do jakiego oczyszczenia i obracania odnoszą się te dwie części zdania w w. 15? Co jest ich pozafigurami?

(69) Co nie mamy rozumieć, że było charakterem oczyszczenia poprzedzającego poświęcenie Lewitów W. Ewang.? Jakie rozumowanie to dowodzi? W jakich dwóch formach objawiło się to oczyszczenie? Czego nie dokonało ich aktualne oczyszczenie? Czego ono dokonało? Co towarzyszyło mu? Jakich grzechów uczyniło to ich winnymi? Z czego trzeba było ich oczyścić? Kto im dopomógł w tem? Jak długo on to czynił? Jakiemi dwiema rzeczami można to udowodnić? Co nasze doświadczenie mówi o tem? Czego pozafiguralnem wypełnieniem była dotycząca praca naszego Pana? Jak On wykonał tę pracę? Co On przez to uczynił i dokonał? Jaki byłby wynik, gdyby On tak nie był uczynił? Jaki był ostateczny wynik z tych Jego działalności? To powinno nas pobudzić do uczynienia czego? Komu? Pod jakiemi względami?

(70) Co znaczył rozkaz Mojżeszowi, żeby obracał Lewity? Co inaczej byłoby się stało? Na co to było figurą? Odnośnie pozafiguralnych Gersonitów? Merarytów? Kaatów? Co jeszcze nasz Pan uczynił im? Jak długo On tego nie uczynił? Co jeszcze On im pomógł uczynić? Z jakich dwóch sposobów dowodzenia wiemy to? Jak Jezus postąpił względem ostatniego zlecenia w. 16?

(71) Na czem jest uzasadnione tłumaczenie Rotherhama w. 16? Jak on go odda? W figurze, ile klas osób stanowiło pierworodnych i pokolenie Lewiego? Pozafiguralnych pierworodnych i pokolenie Lewiego? Jak te dwie klasy figuralne NIE były użyte? Jak one były użyte? Co się okazuje z figuralnych pierworodnych o pozafiguralnych pierworodnych? Co okazuje się z figuralnego pokolenia Lewiego o pozafiguralnym pokoleniu Lewiego? Jak inne urzędy są wskazane w pozafigurze przez figury? Z punktu zapatrywania się na skończony obraz, na ile klas można podzielić pierworodnych W. Ewang.? Które to są? Ile klas pierworodnych znajduje się w obydwóch? Które to są? Co znaczy tymczasowo pierworodny? W każdej klasie? Co znaczy ostateczny pierworodny? Jak Młodociani Sw. mają być uważani z tego punktu teraz? Starożytni i Młodociani w następnym Wieku? Kiedy oni będą ostatecznymi Lewitami? Kiedy oni przychodzą w istnienie. Dlaczego koniecznem jest trzymać te odróżnienia w umyśle?

(72) Jakiem wyrażeniem jest, "oddani, oddani?" Jakie jest drugie podobne temu? Dlaczego takie wyrażenia są używane? Zamiast kogo byli Lewici obrani? Gdzie jest o tem podane i wytłumaczone? Jaka poprawka powinna tu być uczyniona? Co powinno być powiedziane o Rotherhamowem oddaniu pewnych części w. 16? Dlaczego ono tu jest lepsze niż tłumaczenie powszechne, A.V.? Jak jego notatki oddają to? Jego tekst? Dlaczego ta zmiana?

(73) Co jest nauczane przez nacisk dany w tym wierszu? Jakie są wszystkie sposoby dania nacisku na tę myśl w tym wierszu? Co to znaczy w pozafigurze? Co ten nacisk zawiera względem pozafigury? Co wierność Lewitów W. Ewang. sprawiłaby im? Wierność Kapłanów? Co niewierność Lewitów W. Ewang. sprawiłaby dla Kapłanów?

(74) Co w. 17 wyjaśnia? W jakiej łączności to się stało? Wytłumacz dotyczące figuralne wypadki. Co reprezentował dom każdego Izraelity? Drzwi? Naprożek i podwoje? Baranek? Krew? Pokropienie nią? Pozostawania w domu pod protekcją krwi? Jak to się tyczyło tymczasowych pierworodnych? Ostatecznych pierworodnych? Co się stało ostatecznie z tymczasowymi pierworodnymi? Co pierworodni z ludzi Izraela w skończonym obrazie reprezentują? Z bydła? Pierworodni z ludzi Egiptu? Z bydła? Przez co pierworodni byli ocaleni? Co ta krew uczyniła z nich? Jaki był skutek tego względem Boga? Kiedy? Jak Bóg mógł słusznie zamienić pierworodnych na Lewitów?

(75) Jakie jest literalne oddanie pierwszej części w. 19? Do czego służy słowo "dane"? Komu byli Lewici dani na ziemi? Do jakiej pracy? Jaką dwojaką pozafiguralną pracę wykonali Lewici W. Ewang.? W jakich stanowiskach? Która z tych dwóch była przeważnie służbą Lewitów? Jak ta podwójna praca jest nazwana w figurze? Komu wpierw byli Lewici dani na ziemi? Komu potem? Co to znaczy? Co to reprezentuje? Co uczynili Lewici W. Ewang. zgodnie z tem? Jak Gersonici pomogli naszemu Panu? Dlaczego? Jak Kaatowie pomogli Mu względem ludu? Odnośnie Kapłanów? Jak Meraryci pomogli Mu względem ludu i Kapłanów?

(76) Kto jeszcze oprócz Arcykapłana otrzymał od nich pomoc? Co było częścią zlecenia Kościoła podczas W. Ewang.? Jak to jest wykazane przez zacytowane ustępy? Jak długo to było częścią specjalnej pracy Kościoła? Co, zgodnie z tem, klasa Eliasza uczyniła? Jaką łączność z tą misji mieli pozafiguralni Lobniccy Gersonici? Jak oni pomagali w pierwszej części misji Kościoła? Co było drugą częścią misji kościoła? Jak św. Paweł pokazuje ten zarys pracy Kościoła? Którą gałęź Gersonitów pomogła mu w tem? Jak?

(77) Która grupa pozafiguralnycłi Lewitów pomogła najwięcej Kapłanom? Jakiemi dwiema sposobami to jest zobrazowane? Jakim dwojakim Kapłanom oni pomogli? Szczególnie którym z tych? Która klasa pozafiguralnycłi Kaatów udzieliła im najskuteczniejszej pomocy? W jakich dziełach? Jaką pracę wykonali pozafiguralni Gersoniccy Amramici? Jak oni w tem pomogli Kapłanom? Przytocz przykład takiej pomocy? Wymień niektórych głównych pozafiguralnych Gersonickich Amramitów, co wykonali pracę względem tekstów Nowego Testamentu. Kto był najznakomitszym z takowych w pracy nad tekstami Starego Testamentu? Jak ich dzieła pomagają Kapłanom?

(78) Którzy z pozafiguralnycłi Amramitów także byli bardzo pomocni? W jakich formach oni pomogli Kapłanom? Czem oni najpierw pomagają Kapłanom? Jak to jest? Jaka jest korzyść z posiadania kilku tłumaczeń Biblii? W jakiej jeszcze formie dali pomoc pozafiguralni Eliezeryccy Amramici? Jak się nazywają cztery główne angielskie konkordanse? W czem one pomagają? Jak one się równają jeden z drugim? W jaki sposób one były pomocne Kapłanom? Wymień trzy główne konkordanse do greckiej i hebrajskiej Biblii. Co odznacza każdy z nich? Który był specjalnie pomocny naszemu Pastorowi? Jakie jeszcze dwa gatunki podręczników pozafiguralni Eliezeryccy Amramici dostarczyli Kapłanom? W czem one pomagają im?

(79) W porównaniu z podręcznikami tych drugich pszafiguralnych Kaatów, jaką wartość mają dzieła pozafiguralnych Amramitów? Jakimi pozafiguralnymi Lewitami są pisarze dzieł wstępowych? Jakiemi dwiema sposobami szczególnie byli pomocni Kapłanom pozafiguralni Setryccy Izaaryci? Jakimi pozafiguralnymi Lewitami byli pisarze dzieł, dowodzących zgodność Ewangelii? Jakimi czterema sposobami oni pomogli Kapłanom? Jak one pomogły Kapłanom? Jak się nazywają cztery szczególnie pomocne dzieła pozafiguralnych Koreckich Izaarytów?

(80) Czyje jeszcze dzieła usłużyły Kapłanom? Jakimi sposobami one to uczyniły w historii biblijnej i życiorysach? Wymień niektórych pisarzy, piszących na te przedmioty? Jakimi sposobami oni to uczynili w historii Kościelnej i życiorysach? Którzy pisarze byli, lub będą pomocni w tych sprawach? Jakie jeszcze rodzaje książek pozafiguralnych Hebronitów były pomocne? Pod jakimi względami? Którzy byli znakomici jako pisarze takich książek? Do jakich jeszcze dzieł te myśli się stosują? Wymień niektórych pisarzy takowych.

(81) Jak, w porównaniu z tymi drugimi grupami Lewitów, stali Husyjelici jako pomocnicy Kapłanów? Zwłaszcza o kim jest to szczególną prawdą? Ogólnie mówiąc, w których przedmiotach oni prawie nie byli żadną pomocą, ale raczej przeszkodą Kapłanom? Jakie były wyjątki tego? Którzy dwaj mężowie dają ilustrację tego z presbyteriańskiej i luterańskiej szafarskiej doktryny? Co tacy pozafiguralni Elisafańscy Husyjelici uczynili odnośnie ich szafarskiej doktryny względem Kapłanów w ich poszczególnych wyznaniach? We wszystkich innych wyznaniach? Którzy to byli Myzaeliccy Husyjelici W. Ewang.? Co oni uczynili pod względem etyki z szafarskiemi doktrynami ich wyznań? Daj ilustrację tego z luterańskich i presbyteriańskich etyków. Ze względu na rzetelność, jak etycy stoją w porównaniu z dogmatystami? Dlaczego tak?

(82) Czem byli Setryccy Husyjelici W. Ewang.? Jaka była ich pomoc w porówaniu z tą od innych Husyjelitów? Dlaczego? Dlaczego oni pisali? Do uczynienia czego pobudził ich najpierw ten cel? Co było ich drugą pracą? Z jakich punktów zapatrywania? Co oni starali się uczynić przez to? Którzy byli niektórzy z najgłówniejszych Setryckich Husyjelitów W. Ewang.? Czego oni dokonali? Jakiego charakteru były ataki, które ich napotykały? Co dowodzi ich zwycięstwo w tem?

(83) Jakie dzieła napisali przedstawiciele wszystkich grup Kaackich W. Ewang.? Do czego takie dzieła służą? Co brakuje takim dziełom? Jaka korzyść jest z nich? Wymień niektóre z najpomocniejszych słowników biblijnych. Encyklopedie biblijne. Teologiczne i eklezjastyczne encyklopedie i słowniki? Jakie dzieła to są? Jakie jeszcze podobne dzieła mogą być dodane? Które są najpomocniejsze świeckie encyklopedie w języku polskim? Gdzie znajdują się inne podobne dzieła? Dlaczego te są korzystne Kapłanom? Co im brakuje? Gdzie trzeba szukać za nimi? Jaki słownik biblijny posiada wielu Kapłanów?

(84) Komu specjalnie były pomocne dzieła Kaatów W. Ewang.? Jaki mamy dobry przykład tego? Jakim uczonym nasz Pastor nie był? Co jego nieprzyjaciele starają się z tej przyczyny uczynić? Co ten fakt wskazuje? Dlaczego? W jaki sposób on sobie dopomógł pod względem tych braków? Jakim sposobem błędy zakorzeniły się w tłumaczeniach? Prawda? Jakim sposobem nasz Pastor mógł uzasadnić Prawdę na właściwych i stosownych tłumaczeniach tekstów? Które hebrajskie słowa, między innymi, były w ten sposób traktowane? Greckie słowa? Ile wypadków do punktu było zauważonych w sześciu tomach przez jednego, który znał grecki i hebrajski język? Jakie wrażenie to zrobiło na niego? Jak Gersoniccy Amramici W. Ewang. pomogli naszemu Pastorowi? Jakie dzieło Georsnickich Amramitów służy nam jako ilustracja tego faktu?

(85) Jak on otrzymał pomoc od komentatorów? Chronologistów do 2-go i 3-go tomu? Pisarzy historii kościelnej do pisania rozdziału o Antychryście w 3-cim tomie. Podaj niektóre ilustracje tego. Kto jemu pomógł odnośnie rozdziału o Piramidzie w 3-cim tomie? Odnośnie wielu faktów w 4-tym tomie? Jaką pomoc on otrzymał odnośnie 5-go tomu? W których jeszcze pismach jest ten fakt widoczny? Co on przyznawał przy stosownych okazjach odnośnie takiej pomocy?

(86) Kto jeszcze jest także dłużny Kaackim Lewitom W. Ewang.? W przygotowaniu których artykułów on dostał pomoc od Hebronitów W. Ewang.? Od Koreckich Izaarytów W. Ewang.? Z jakich gramatyk on otrzymał pomoc odnośnie różnych greckich i hebrajskich słów? Jakie jeszcze dzieła pozafiguralnych Amramitów były także użyte? Jak często on potrzebuje pisma pozafiguralnych Kaatów? Gdzie te dzieła się znajdują? Według jakiej zasady była jego biblioteka zbudowana? Co nie mamy rozumieć z powyższego przyznania się do otrzymania pomocy od Lewitów? Dlaczego nie? Co mamy przez to rozumieć? Jakim sposobem te podręczniki zaoszczędzają czasu mówczem narzędziom z Kapłanów? Jak one rzucają światło na niewyraźne zwyczaje i aluzje? Podaj niektóre ilustracje pomocy, otrzymanej pod tym względem? Dlaczago Kaaci W. Ewang. byli dani Kapłanom?

(87) Jaka jeszcze klasa Lewitów W. Ewang. pomogła Kapłanom? Jak w porównaniu z innymi Lewitami? Jak oni stoją w stosunku do tych drugich Lewitów i Kapłanów? Czem oni nie są, co do tego stosunku? Jak to jest pokazane przez ich redagowanie i wydawanie Biblii w rozmaitych krajowych językach? Biblii w oryginalnych językach? W redagowaniu i wydawaniu greckich i hebrajskich słowników, gramatyk i konkordansów, jak również w językach krajowych? Jak ta zasada się stosuje odnośnie dzieł Izaarytów, Hebronitów i Husyjelitów W. Ewang.? Do czego ich praca jest niezbędna Kapłanom? Jaki byłby skutek dzieł Kaatów bez ich pracy? Jakie więc jest pokrewieństwo ich pracy do pracy Kaatów, używanej przez Kapłanów? Jakie pisma przygotowali Gersonici W. Ewang.? Co te dokonały dla tych w Obozie i dla Lewitów W. Ewang. i Kapłanów? Jak Meraryci W. Ewang. służyli Kap'anom przez redagowanie i wydawanie tych dzieł? Co nasze badanie w. 19 dotąd wykazało?

(88) Do czego teraz przystąpimy? O czem mówi druga połowa w. 19? Jakie wrażenie na pierwszy rzut oka sprawia myśl, że Lewici sprawują pojednanie? Co usunie to zdziwienie? Wymień dwie części procesu pojednania? Z którą częścią Lewici nie mieli nic do czynienia? Kto miał ważniejszą część do wykonania niż Lewici w jego drugim zarysie? Co było udziałem Lewitów w niej? Jak oni ją wykonali? Czego oni więc dokonali przez wykonanie jej?

(89) Z kogo składał się Obóz Wieku Ewangelii? Jakim sposobem Lewici W. Ewang. nie sprawowali pojednania (oczyszczenia) Obozu? Czyją pracą to było? Jak zacytowane ustępy udowodniają to? Jakiej roli Lewici nie grali w drugiej części dzieła pojednania W. Ewang.? Czyją pracą to było? Jakim sposobem zacytowany ustęp udowodnia tę odpowiedź? Jako co służyli Lewici W. Ewang. w tej pracy? Co im się udało? Ile tego? Jaka jest różnica pomiędzy Obozowem, a Lewickiem i Kapłańskiem zadowoleniem z Boga w W. Ewang.? Jaka jest różnica w spodziewaniu się Boga względem tych trzech klas w tej sprawie? Jaki był najniższy stopień zadowolenia z Boga? Co włączałby taki stopień? Czego mu brakowało? Jak żal za grzechy i wiara stoi w stosunku do Obozu i Dziedzińca W. Ewang.? Kto podrzędnie sprawował te rzeczy w nich, jako część drugiego zarysu pracy pojednania? Dlaczego taka miara pojednania była im konieczna?

(90) Jak Lobniccy Gersonici dokonali tego w Obozie Wieku Ewang.? Jak Semeiccy Gersonici pracowali w tej sprawie? Jak Gersoniccy Amramici pomagali w tej sprawie z obozem na ogół, a w szczególności z niektórymi? Jak Eliezeryccy Amramici wpłynęli na te dwie klasy w Obozie? Setryccy Izaaryci? Nefegowscy Izaaryci? Koreccy Izaaryci? Hebronici? Zwłaszcza przez jakie dzieła? Ellsafaniccy Husyjelici- Misaeliccy Husyjelici? Setryccy Husyjelici? Maheliccy Meraryci? Muzyccy Meraryci?

(91) Co było celem Lewitów, czyniąc pojednanie Izraelitów? Do jakiej plagi figura się odnosi? Zgodnie z czem to było? Co to przymierze obiecało posłusznym? Groziło nieposłusznym? Co wierność Lewitów w ich pracy sprawiła dla Izraelitów pod tym względem? Ich niewierność? Jaki był skutek tego? Jakie mamy przykłady powstrzymania plag? Zesłania ich?

(Dokończenie nastąpi)

TP ’38, 86-96.

Wróć do Archiwum