OCZYSZCZENIE I POŚWIĘCENIE LEWITÓW WIEKU EWANGELII
(4 Moj. 8:5-26. P. 1931, 91; 134-142 - Dokończenie)
(92) Odwracając się do pozafigury, możemy widzieć, że kiedy Lobniccy i Semeiccy Gersonici Wieku Ewangelii wiernie głosili i pisali o żalu za grzechy, wierze, usprawiedliwieniu i poświęceniu, kiedy Gersoniccy i Eliezeryccy Amramici Wieku Ewangelii pisali i wykładali wiernie odnośnie recenzji biblijnych i innych językowych podręczników, kiedy Setryccy, Nefegowscy i Koreccy Izaaryci Wieku Ewangelii wiernie pisali i wykładali odpowiednio o wstępowych, tłumaczących i harmonijnych zarysach Biblii, kiedy Hebronici Wieku Ewangelii wiernie pisali i wykładali o historii biblijnej i życiorysach, o historii i biografii kościelnej i o geografii, archeologii i chronologii, i kiedy systematyczni teolodzy, Elisafaniccy Husyjelici jako dogmatycy, Misaeliccy Husyjelici jako nauczyciele etyki i Setryccy Husyjelici jako apologiści, wiernie pisali i wykładali na swoje odpowiednie przedmioty, to pozafiguralny Obóz był zachowany od plag błędu, jaki zarażał go, gdy powyżej wymienione pisanie, kazanie i wykładanie nie było wiernie wykonywane. Anglia od około 1740 do 1840 r. daje nam świetną ilustrację, jak plagi błędu były trzymane zdala od pozafiguralnego Obozu w tym czasie. Większość tego stulecia odczuła silny skutek kapłańskiego ruchu Weslejańskiego, który wielce pobudził pozafiguralnych Lewitów do wykonywania swej pracy wiernie, wskutek czego wiele kaznodziei, ewangelistów i świeckich pracowników, jako pozafiguralnych Gersonitów, głosiło i pisało korzystnie dla pozafiguralnego Obozu, sprawując w nim więcej zainteresowania się Bogiem, Chrystusem, Biblią i właściwym życiem. Ten skutek nie był odczuwany wśród angielskich pozafiguralnych Gersonickich Amramitów lecz był dosyć dobrze odczuwany wśród angielskich Eliezeryckich Amramitów względem tłumaczeń Pisma Św. i wydania konkordansów (Krudensa (ang.) i Englishmana Hebrajsko-Grecki, itd.), między angielskimi Izaarytami (Introdukcja Horna, Komentarze Patricka, Lowtha, Whitby'ego, i Arnolda, Domowa Biblia Wiliama, Harmonie Macknighta i Townsenda, itd.), między angielskimi Hebronitami (Historia Kościelna Milnera, itd.), i między angielskimi Husyjeltami (Wiarogodność Historii Ewangelicznej Lardnera, Analogia Butlera, Świadectwa Paley'a, itd.) Oni przez swoją służbę byli w stanie odwrócić od angielskiej części pozafiguralnego Obozu zarazę deizmu i utrzymać Anglię w religijności członków nominalnego kościoła w Anglii.
(93) W tym samym czasie w Niemczech niewierność Lewitów pod przewodnictwem Semlera była przyczyną plagi Deizmu w formie Racjonalizmu, która na pewien czas prawie zupełnie zniszczyła wiarę większości ludzi niemieckich w Biblię i religię chrześcijańską. Lecz było zostawione do czasu Parousji i Epifanii, ażeby dostarczyć najwyraźniejszych przykładów jak niewierność Lewitów w ich pracy spowodowała podczas sześciu przesiewań sześć towarzyszących plag, pustoszących pozafiguralny Obóz. W tych to czasach, kaznodzieje, ewangeliści i świeccy pracownicy, jako Gersonici Wieku Ewangelii, coraz więcej przestawali głosić, nauczać i pisać na przedmioty, tyczące się usprawiedliwienia i poświęcenia, a coraz to więcej obracali swoje wysiłki ku szerzeniu sensacjonizmu, światowości, reformy, społecznego polepszenia i zwalczania Prawdy. Wtedy także Kaaci Wieku Ewangelii coraz to więcej przestawali wykładać i pisać na temat językowych, egzegetycznych, historycznych i systematycznych przedmiotów pomocnych pozafiguralnemu Obozowi, pozostawiając przeważnie taką pracę pozafiguralnym 12 szpiegom do wykonania. I wskutek tego stosunkowego nie pisania książek w tym czasie przez tamte dwie klasy Lewitów, Meraryci Wieku Ewangelii byli zmuszeni zaprzestać redagowanie i drukowanie danych dzieł, a za to coraz to więcej redagowali i drukowali dzieła pozafiguralnych 12 szpiegów, lub świeckich książek, przeważnie powieści i inne dzieła, pozbawione rzeczy chrześcijańskich, lub często przeciwne im. Wskutek tego w pozafiguralnym Obozie wzrastała zaraza niewiary w okup, niedowiarstwa, kombinacjonizmu, reformizmu, kontradykcjonizmu i rewolucjonizmu, w wielu formach tych plag, które karały ten Obóz jako nominalny lud Boży.
(94) Ostatnie zdanie w. 19, "gdyby przystępowali synowie Izraelscy do świątnicy", odnosi się do Izraelitów, biorących udział w służbie, połączonej z Panem, ześrodkowanej w przybytku. To nasuwa myśl o ich pokrewieństwie z Bogiem przez przymierze, które wymagało, ażeby użyli Jego świątnicy w łączności z ich przybliżaniem się, aby Mu służyć jako Bogu ich Przymierza. W pozafigurze to wyrażenie nasuwa myśl o Obozie w jego czynnościach względem Boga, Chrystusa, Biblii, grzechu, sprawiedliwości, żalu za grzech i wiary; ponieważ jest to pod tymi względami że nieusprawiedliwieni mają cośkolwiek do czynienia z Bogiem, Chrystusem i z tymi rzeczami. I podczas ich zajęcia się takimi czynnościami oni byli wspomożeni utrzymać się zadowolonymi z Boga w znaczeniu powyżej określonym, przez wierną usługę Lewitów Wieku Ewangelii, a znowu, gdy ci ostatni byli niewierni w swym usługiwaniu, to symboliczne plagi zarażały pozafiguralny Obóz. W. 20-22 podawają tylko fakty, jak zlecenia Pańskie odnośnie Lewitów w powyższej części tego rozdziału były wykonane. A ponieważ wytłumaczyliśmy te pozafigury w łączności z tymi zleceniami, więc ponowne tłumaczenie ich tutaj byłoby niepotrzebnym powtarzaniem ich.
CZAS USŁUGIWANIA LEWITÓW
(95) W pozostałej części tego rozdziału jest podany okres ciężkiej służby Lewitów. Oni mieli zacząć brać udział w ciężkiej służbie Lewickiej od 25 lat (w. 24) a przestać, gdy skończyli 50 lat życia. Słowo przetłumaczone "posłudze" w w. 24, "urzędzie" w w. 25, "służyć" w w. 25, i "służby" w w. 26, odnosi się do ciężkiej pracy połączonej z przybytkiem. To odnosi się do wykonywania trudniejszych rzeczy w pracy Lewitów, jak np., niesienie ciężkich części przybytku, itd. Chociaż Lewici ponad 50 lat nie mieli brać udziału w takiej ciężkiej służbie, to jednak mogli wykonywać lżejszą pracę w łączności z przybytkiem, jak również nauczać ludzi z Obozu o ich obowiązkach i przywilejach, połączonych z przybytkiem, do której to lżejszej pracy odnosi się wyrażenie, "nadsługować będzie braci swej w namiocie zgromadzenia straż trzymających". Na pierwszy rzut oka zdaje się, że jest sprzeczność pomiędzy wiekiem - 25 lat - podanym w w. 24, a wiekiem 30 lat podanym w 4 Moj. 4:3, 23, 30, 35, 39, 43, 47, jako ten, od którego Lewici mieli zacząć swoją "służbę". Harmonizujemy tę zdającą się sprzeczność jak następuje: Od 25 lat Lewici zaczęli być ćwiczeni jako pomocnicy, czyli uczniowie Lewitów służących całkowicie, a od 30 lat ich termin się skończył i oni stali się zupełnie ciężko służącymi Lewitami. W. 24 i 25 podaje całkowity okres uczniostwa i ciężkiej służby, natomiast 4Moj. 4 podaje tylko okres ciężkiej służby.
(96) Są pewne interesujące pozafigury w. 24-26. Że żaden Lewita nie mógł zacząć wykonywać posługi Lewickiej przy przybytku w żadnym znaczeniu przed 25 rokiem życia reprezentuje to, że niedojrzałym usprawiedliwionym z wiary nie powinno się dawać pracy do wykonywania w służbie Pańskiej w urzędowy sposób aż, gdy będą wyćwiczeni odpowiednio do danego urzędu. To odnosi się do Gersonitów Wieku Ewangelii jako kaznodziei, ewangelistów i świeckich pracowników, do Kaatów Wieku Ewangelii jako uczonych piszących i wykładających na temat języków, egzegetyki, historii i systematyki, i do Merarytów Wieku Ewangelii jako redaktorów i wydawców dzieł Gersonitów i Kaatów Wieku Ewangelii. Inaczej to oni popełniliby poważne błędy, szkodliwe wszystkim dotyczącym. Że Lewici musieli przez pięć lat ćwiczyć się jako uczniowie i pomocnicy zupełnie ciężko pracującym Lewitom zanim mogli stać się takimi, jak byli ci ostatni, reprezentuje to, że znaczny przeciąg czasu, zupełnie wystarczający na wyćwiczenie ich, musiał być poświęcony przez usprawiedliwionych na ich przygotowanie się do ciężkiej służby, wymaganej urzędowo od usprawiedliwionych kaznodziei, ewangelistów i świeckich pracowników, jako Gersonitów Wieku Ewangelii, od usprawiedliwionych pisarzy i wykładowców na tematy języków, egzegetyki, historii i systematyki, jako Kaatów Wieku Ewangelii, i od usprawiedliwionych redaktorów i wydawców dzieł tych drugich Lewitów, jako Merarytów Wieku Ewangelii. Zwykle siły człowieka są najlepsze pomiędzy 30, a 50 rokiem życia, z której to przyczyny Bóg naznaczył te lata do ciężkiej służby Lewitów. Ich początek istnienia, jako zupełnie ciężko pracujący Lewici od 30 roku życia, od którego czasu władze człowieka zaczynają być najlepsze, po ukończeniu ich ćwiczeń, reprezentuje fakt, że odpowiedzialna urzędowa służba wszystkich trzech klas Lewitów Wieku Ewangelii powinna być podejmowana przez nich tylko od tego czasu, gdy ich władze dojdą do najlepszego stanu, po ukończeniu ich przygotowania się do ich odpowiednich form służby. Ich służenie przez te 20 lat, w których władze człowieka są zwykle najlepsze, reprezentuje fakt, że ciężka praca Lewitów Wieku Ewangelii ma być wykonywana tylko przez tych, którzy w swoim najlepszym stanie, nie w naturalnych latach, rozumie się, lecz w koniecznych zdolnościach i osiągnięciach.
(97) Lewickie zaprzestanie służenia w ciężkiej pracy po dojściu do 50 lat życia reprezentuje to, że żaden z Lewitów Wieku Ewangelii nie powinien chcieć czynić, lub być zachęcany czynić pracę, która jest ponad jego zdolności lub stan. Potem ich wykonywanie lżejszej pracy przy przybytku i nauczanie ludzi po skończeniu 50 lat, reprezentuje fakt, że chociaż zdolności Lewitów Wieku Ewangelii do pewnej urzędowej pracy Lewickiej już nie są tak zdatne, to jednak powinni wykonywać taką służbę dla kapłaństwa i ludu, jaką tylko mogą. Powiększające się niezdolności Lewitów po 50 latach, wymagały coraz to lżejszej pracy, ażeby byli w stanie wypełnić swoje obowiązki. To reprezentuje, że tak jak zdolności tych trzech klas Lewitów Wieku Ewangelii zmniejszają się z czasem przez chorobę, niedostatek, itd., itd., to też ich odpowiedzialności w służbie mają się zmniejszyć. Lewita stający się zupełnie niezdolny do służby przez chorobę, lub starość, reprezentowałby tych Lewitów Wieku Ewangelii, których talenty stały się nieużyteczne dla jakiejkolwiek formy służby - tj. reprezentowałby takiego, który przestał zupełnie być Lewitą Wieku Ewangelii, z powodu grzechu, lub błędu. Rozmaitość w zdolnościach Lewitów służenia czy to przybytkowi, czy ludowi reprezentowałaby fakt, że jednostki we wszystkich klasach Lewitów Wieku Ewangelii różniły się wielce w swych zdolnościach do pracy Lewitów Wieku Ewangelii. Z tych niektórzy byli więcej zdatnymi i zdolnymi kaznodziejami, ewangelistami i świeckimi pracownikami niż drudzy; niektórzy byli zdatniejszymi i zdolniejszymi pisarzami i wykładowcami na tematy, języków, egzegetyki, historii i systematyki niż drudzy; i niektórzy byli zdolniejszymi redaktorami i wydawcami pism poprzednich pisarzy niż drudzy. I jest to z tej przyczyny, że tak jak nasz Pan robi rozmaite użytki z różnych kapłanów, zależąc od ich różniących się talentów, opatrznościowej sytuacji i ich ducha poświęcenia, tak też uczynił rozmaite użytki z różnych Lewitów Wieku Ewangelii w ich różnych grupach, zależąc od ich różnych talentów, opatrznościowych sytuacji i ducha wiary i sprawiedliwości.
(98) Ostatnie zdanie w. 26, "Tak sobie postąpisz z Lewitami w urzędzie ich", daje nacisk przez powtórzenie rozkazów danych w w. 24-26. To posłużyło do silniejszego przykazania Mojżeszowi odnośnie czasu ich zaczęcia ćwiczenia się do ciężkiej służby, czasu aktualnego zaczęcia jej, służenia w niej i czasu zaprzestania ciężkiej służby, a rozpoczęcia łatwiejszej pracy. Taki nacisk posłużył Mojżeszowi aby być więcej ostrożniejszym co do wykonywania spraw według rozkazu Bożego, a takie wykonanie rozkazów Pańskich przez Mojżesza posłużyło dla najlepszej korzyści kapłanom i ludowi, jak również Lewitom. To reprezentuje fakt, że Jehowa dał nacisk na pozafigury tych rzeczy naszemu Panu. ażeby On dał baczenie na to, żeby wszystkie powyżej wymienione szczegóły były wykonane. Mojżeszowe wykonanie figury właściwie reprezentuje wprowadzenie przez naszego Pana szczegółów pozafigury w wypełnieniu się właściwie, co sprawiło błogosławieństwo pozafiguralnym Kapłanom i Obozowi, jak również Lewitom Wieku Ewangelii.
BEREAŃSKIE PYTANIA
(92) Jak każda sub-grupa Gersonitów, Kaatów i Merarytów W. Ewang. zachowywała Obóz od plag? Jak to było, że oni nie-zachowywali Obozu od plag? Jak przykład z Anglii wykazuje poprzednie doświadczenie od 1740 do 1840 r.? Który ruch kapłański przewodniczył w tym? Jak te rozmaite grupy Lewickie pomogły w tem? Przez jakie dzieła Gersonici to uczynili? Przez jakie specjalne książki Kaaci to uczynili?
(93) Który kraj wskazuje przeciwne doświadczenie w tym samym czasie? Kto tam był wodzem niewiernych Lewitów w ich postępowaniu? Jaką formę nabrała dotycząca plaga? Jaki był skutek jej? W jakich okresach znajdujemy najznaczniejsze przykłady działania symbolicznych plag? Co było okazją ich? Jak to było uczynione między Gersonitami? Między Kaatami? Komu oni leniwie zostawili swoją pracę? Między Merarytami?
(94) Jakie ma znaczenie ostatnie zdanie w. 19? Jaką mysl to nasuwa? Co to sugestionuje w pozafigurze? Co wierność, lub niewierność Lewitów W. Ewang. sprawuje dla nich pod tymi względami? Co w. 20-22 mówią nam jako rzeczy faktu? Co nie będzie tu uczynione z tymi wierszami? Dlaczego nie?
(95) Co jest podane w pozostałej części tego rozdziału? Od którego roku życia Lewici mieli zaczynać, a w którym kończyć swoją ciężką służbę? Do czego odnoszą się słowa przetłumaczone "posłudze" w w. 24, "urzędzie" i "służyć" w w. 25, "służby" w w. 28? W czem ona była wykonana? Jacy Lewici byli uwzględnieni od takiej siużby? W czem oni pomogli służyć? Przez jakie słowo jest ta forma pracy wyrażona? Co na pierwszy rzut oka zdaje się być sprzecznem pomiędzy w. 24, a siedmioma wierszami 4 Ks. 4? W jaki sposób te ustępy są zharmonizowane?
(96) Co reprezentuje to, że żadnemu Lewicie nie było dozwolone służyć przed skończeniem 25-go roku życia? Jak to się stosuje do Gersonitów W. Ewang.? Kaatów? Merarytów? Dlaczego to tak było? Co reprezentuje Lewickie pięcio-letnie uczniowstwo w tych trzech klasach Lewitów W. Ewang.? Kiedy są siły mężczyzny zwykle najlepsze? Jak Bóg traktował ten fakt w figurze nad którą się tu zastanawiamy? Co to reprezentuje? Co to reprezentuje, że ciężka służba trwała 20 lat?
(97) Co reprezentuje Lewickie zaprzestanie ciężkiej służby od 50-go roku życia? Co reprezentuje wykonywanie łatwiejszej pracy przy przybytku przez Lewitów po 50-ym roku życia? Nauczanie ludzi? Co reprezentuje zmniejszanie się zdolności Lewitów w starszych latach? W jaki sposób tacy mogli stać się zupełnie niezdolni? Co reprezentuje stanie się Lewity po 50 latach zupełnie niezdolnym? Co reprezentuje różnica w zdolnościach Lewitów, służących pomiędzy 30 i 50 rokiem życia? Z czego to jest widoczne w kaznodziejach, ewangelistach i świeckich pracownikach? W czworakich uczonych pisarzach i wykładowcach? W redaktorach i wydawcach? Jakie trzy rzeczy pobudzają Boga, aby uczynić różne użytki z Kapłanów? Z Lewitów?
(98) Co obejmuje ostatnie zdanie w. 26? Dla kogo to było zamierzone w figurze? Jak ono podziałało na niego? Jaki był skutek tego podziałania na Mojżesza? Co to reprezentuje? Co reprezentuje Mojżeszowe wykonanie figury właściwie? Co sprawiło Jezusowe wykonanie pozafigury?
TP ’39, 11-13.