NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA
(2 Moj. 1:6-7:13; 10:24-15:21, P '32, 155) Ciąg dalszy.
Rozmowa pomiędzy Mojżeszem i Faraonem roz-poczynająca się w 2 Moj. 10:24, ciągnie się do 2 Moj. 11:4-8, a wiersze 1-3 są zdaniami wtrąconymi nawiasowo. Pierwsze zdanie z 1-go wiersza powinno być tak przetłumaczone: "Ponieważ Pan rzekł do Mojżesza, jeszcze jedną plagę przywiodę na Faraona itd." Powody takiego tłumaczenia są następujące: (1) Wiersze 4-8 jasno dowodzą, że są dalszym ciągiem rozmowy rozpoczętej z 2 Moj. 10:24-29, bo inaczej musielibyśmy powiedzieć, że Mojżesz nie dotrzymał słowa w wier. 29, co przedstawiałoby, że nasz Pan złamał słowo w pozafigurze, co jest niemożliwe. (2) Nasunięte zdanie jest tak samo dobrze wyrażone pod względem gramatycznym, jak to podane w Biblii. (3) Z powodu, że wiersze 4-8 są dalszym ciągiem rozmowy rozpoczętej w 2 Moj. 10:24-29, dlatego wiersze 1-3 muszą być uważane za zdania nawiasowe. (4) a z powodu, iż są zdaniami nawiasowymi, dlatego też jest właściwie, ażeby powyżej przetłumaczone zdanie przyjąć za akuratniejsze, aniżeli to podane przez tłumaczy biblijnych. Wobec tego wiersze 1-3 są zdaniami nawiasowymi, które łączą obie części rozmowy, i dostarczają powodu do oświadczeń jakie Mojżesz uczynił w wierszach 4-8. Rzeczy, jakie Bóg mówił do Mojżesza w 2 Moj. 3:19-22; 4:23; 7:1-5, są wyrażone w wierszach 1-3 i te trzy wiersze odnoszą się do zdań wypowiedzianych w tych zacytowanych ustępach. Pierwsze zdanie trzeciego wiersza podane w najstarszym hebrajskim manuskrypcie brzmi jak następuje: "Ponieważ Ja dam łaskę ludowi w oczach Egipcjan." To tłumaczenie zdaje się być lepszem, ponieważ jest dalszym ciągiem tego, co Bóg mówi w wierszach 1 i 2, w pierwszej osobie. Słowo był jest w angielskim powszechnym tłumaczeniu podane skośnym drukiem, co pokazuje, iż ono nie ma odpowiedniego słowa w hebrajskim oryginale, ale że było tylko podane w drugim zdaniu trzeciego wiersza, ażeby uzupełniało zdanie angielskie. Dlatego można je lepiej zastąpić słowem będzie. Innymi słowy wszystkie trzy wiersze zawierają w sobie powtórzone rzeczy, jakie Bóg poprzednio mówił, a które były Boskim rozkazem danym Mojżeszowi aby oznajmił Faraonowi to co zawiera się w wierszach 4-8.
(2) Plaga z 1-go wiersza jest dziesiątą plagą, tj. śmiercią pierworodnych z ludzi i z bydła, i jest obrazem na śmierć niewiernych, których nowe stworzenia i ich człowieczeństwo są pod kontrolą Szatana. Ta pozafiguralna plaga zostanie wykonaną podczas wielkiego ucisku. Śmierć pierworodnych w figurze była bolesną dla Faraona i dla Egipcjan ("na Faraona i na Egipt" - w. 1). Słowo hebrajskie Mitzraim znaczy albo Egipt albo Egipcjan i odnosi się w tym zdaniu raczej do ludu niż do ziemi. Śmierć pozafiguralnych pierworodnych będzie bolesną dla Szatana, którego pierworodni, rzymska hierarchia, która przynajmniej do listopada, 1916, składała się z nowych stworzeń i możliwie z takich tylko składać się będzie do końca, aż każdy jej członek umrze; a również będzie bolesną dla jego sług (Egipcjan), których pierworodni - inni zwyrodniali z nowych stworzeń - umrą wieczną śmiercią. Tak, jak w figurze Bóg przepowiedział, że dziesiąta plaga zmusi Faraona do wypuszczenia Izraela, tak też w pozafigurze mamy przepowiedziane, że pozafiguralna dziesiąta plaga zmusi Szatana do wypuszczenia pozafiguralnego Izraela na wolność ("potem wypuści was stąd" - w. 1). Oprócz tego Bóg przepowiedział, że Faraon uwalniając Izraela wypędzi ich, to znaczy, iż będzie nalegał by opuścili Egipt jak najprędzej. To przedstawia Boską przepowiednię, że pozafiguralny Izrael będzie nagle wypędzony z królestwa Szatana i wskazuje na prześladowania, bojkoty, symboliczne ścięcia, itp., jakie przypadną na lud Boży gdy będzie wyrzucony z królestwa Szatana. To odnosi się do niesprawiedliwości jakie były uczynione i jakie jeszcze będą uczynione ludowi Bożemu przez pozafiguralnych Egipcjan podczas ucisku jaki rozpoczął się z rokiem 1914. Wyzwolenie nas z takiego niesprawiedliwego traktowania w pozafiguralnym Egipcie powinno zmniejszyć naszą przykrość z powodu takiego traktowania nas i pobudzić do radości.
BÓG ZABIERA PRAWDĘ WYZNANIOM
(3) Ponieważ przy omawianiu 2 Moj. 3:21, 22 podaliśmy ogólne znaczenie myśli wierszu 2-go, o ile się ta myśl odnosi do niewiast izraelskich i egipskich (zob Ter. Pr. num. 100, str. 39, par. 16, 17), i z powodu, że wiersz 2 jest tylko wzmianką do 2 Moj. 3:21, 22, przeto nie potrzebujemy w tem miejscu wchodzić w szczegóły wierszu 2. Tylko uwaga lingwistyczna byłaby tu na miejscu. Drugie słowo w wierszu 2 przetłumaczone teraz, powinno być podane proszę, ponieważ taki błąd przeczy łączności i faktowi, że przemówienie nie było uczynione aż w 2 Moj. 12:35. Jedna rzecz jest jednak dodana w wier. 2, jaką nie znajdujemy w 2 Moj. 3:21, 22, a która wspomina tam tylko o niewiastach izraelskich, proszących swoich sąsiadek o wypożyczenie klejnotów i odzieży, lecz nic nie mówi o mężach izraelskich, proszących swoich sąsiadów o wypożyczenie klejnotów złotych i srebrnych i szat, podczas gdy wiersz 2 podaje ten szczegół. Z punktu wyrozumienia, że matki izraelskie przedstawiają Prawdę i jej sług - przymierze - a dzieci izraelskie przedstawiają domowników wiary, jak wykazane w Ter. Pr. num. 100, str. 39, par. 16, 17, to rozumiemy, że mężowie izraelscy jako głowy rodzin, przedstawiają Boga, zwłaszcza jak On działa przez naszego Pana i jego mówczych narzędzi w wydobywaniu Boskiej Prawdy, klejnotów ze srebra i złota, z nauk rozmaitych fałszywych chrystusów i systemów fałszywego proroka przy końcu Wieku. Zatem ci bliźni (sąsiedzi) egipscy (w. 2), u których mężowie izraelscy wypożyczyli wymienione rzeczy, są figurą na fałszywe systemy ludzkie. Niezawodnie, iż z nauk tych fałszywych systemów nasz Pan, przez swoje specjalne mówcze narzędzia, wydobył Boską Prawdę, klejnoty złote i srebrne. Np. z prezbyteriańskiego systemu fałszywego proroka wzięto wiele Prawdy o Wyborze i o Wieczerzy Pańskiej; z metodyskiego systemu fałszywego proroka wiele Prawdy wzięto o wolnej łasce i o miłości Bożej; podobnież z greckiego i z rzymskiego systemu fałszywego chrystusa wzięło wiele Prawdy o urzędzie Chrystusowym zanim stał się człowiekiem, jak i potem gdy stał się ciałem, i o Kościele będącym skarbnicą i rozdawcą zbawczej Prawdy.
(4) W formie poprawionej wytłumaczyliśmy również figurę i pozafigurę pierwszego zdania wierszu 3 (zob. Ter. Pr. num. 100 str. 39, par. 16 i 17). Jednak uważamy, że potrzebna jest uwaga odnośnie literalnego oddania przetłumaczonego wyrażenia: "Ja dam łaskę ludowi w oczach Egipcjan." Według przekładu Biblii Dra. Younga to zdanie powinno brzmieć: "Ja dam (osobliwą) łaskę ludowi w oczach Egipcjan" Wyrażenie w 2 Moj. 3:21 jest bardzo podobne temuż, gdzie jest podane: "Ja dam (osobliwą) łaskę ludowi temu w oczach Egipcjan." Gdy po raz pierwszy usłyszymy to zdanie, to wydaje się być dziwnem lecz z punktu pozafigury jest bardzo stosowne. Albowiem te wszystkie cierpienia i prześladowania wyrządzone ludowi Bożemu przez pozafiguralnych Egipcjan, zdają się być nie łaską lecz krzywdą. Ale gdy zauważymy, że Pan przez te cierpienia i krzywdy wyrabia w nas zalety charakteru, wtedy dopiero spostrzegamy, iż one są prawdziwymi dobrodziejstwami dla nas. (Rzym. 8:28; 2 Kor. 4:17, 18). One są nazwane łaską ludu Bożego, nie dlatego, że pozafiguralni Egipcjanie chcieli żeby one takimi były, ale są łaską z powodu Boskiego kierownictwa i z powodu, iż lud Boży przyjmuje je jako takie, oceniając cel duchowy w jakim są udzielane. Rozumie się, że takie prześladowania i krzywdy gdyby były zadawane pozafiguralnym Egipcjanom nie byłyby uważane przez nich za łaskę, ponieważ za zło wyrządzone im czują urazę, stają się przez to złośliwymi i ponoszą szkodę w charakterze. My zaś, drodzy Bracia i Siostry, którzy mamy duchowe rozeznawanie rzeczy, nauczmy się cenić zło, jakie na nas przychodzi, uważając je za osobliwą łaskę, tak jak św. Piotr mówi: "Boć to jest łaska jeśli kto dla sumienia Bożego ponosi frasunki, cierpiąc bezwinnie" - 1 Piotra 2:19, 20.
(5) Powyżej podaliśmy myśl, że w drugim zdaniu 3-go wierszu słowo był podane skośnym drukiem (w ang.) powinno być zastąpione słowem będzie; ponieważ myśl tu wyrażona jest wzmianką do 2 Moj. 7:1-6, a szczególnie do wierszu l, jako miejsca gdzie to było mówione. Chociaż każda z plag dodawała sławy Mojżeszowi w oczach Egipcjan i Izraelitów (w. 3), to dziesiąta plaga przyniosła mu największą sławę w oczach obu narodów. Pozafiguralnie sława naszego Pana wzrastała przed ludem świata z każdą plagą lecz tak jak Mojżesz stał się bardzo wielkim w oczach Egipcjan i Izraelitów wskutek dziesiątej plagi, tak też nasz Pan stanie się bardzo wielkim przed światem i ludem Bożym z powodu trzeciej biady. Tylko ze względu na myśl w w. 1-3, Mojżesz mógł wyrazić tę straszną groźbę do Faraona zawartą w w. 4-8. Pozafiguralnie nasz Pan, znając obietnicę Ojca względem Siebie i Jego ludu, i groźby Boże względem królestwa Szatana i Jego popleczników, które stały się jasne Jego wyrozumieniu przez dotyczące wyrażenia Boskie, mógł głosić i sprawić, żeby były głoszone przez Jego mówcze narzędzia, pozafigury tych biad do Faraona i jego ludu, podane w w. 4-8. Te myśli przygotowują nas i przyprowadzają do zastanowienia się nad drugą częścią rozmowy Mojżesza z Faraonem, jaka jest podana w w. 4-8.
(6) W wierszu 4 znajduje się dalszy ciąg uwag Mojżeszowych z 2 Moj. 10:29, które zostały przerwane trzema wierszami nawiasowymi 1-3. Mojżesz mówiąc, że jego słowa były poselstwem od Boga ("tak mówi Pan"), przedstawia, iż nasz Pan bierze pozafiguralne poselstwo z Biblii i głosi je publicznie przez Jego mówcze narzędzia, Kościół, jako pochodzące z Biblii Słowo Boże. W dwóch miejscach jest nadmienione, że Boskie wyjście i zabijanie pierworodnych odbędzie się o północy (w. 4 i 2 Moj. 12:29). Ale można zauważyć, że te dwa wyrażenia różnią się cokolwiek w angielskiej Biblii. W 2 Moj. 11:4 jest podane "około północy", a w 2 Moj. 12:29 "o północy.". Wierzymy, że ta różnica w wyrażeniu wskazuje na dwa odmienne stopnie wojny światowej, która będąc początkiem ucisku, jest zarazem początkiem tego co zadaje dziesiątą plagę lub trzecią biedę. Wojna światowa rozpoczęła się 1-go sierpnia 1914, a 21-go września, w czasie zakończenia się czasów pogan, weszła w okres wojny transzowej, i od tego czasu zaczęła osłabiać narody i wielce ich osłabiła, przygotowując je do armegeddonu. Rozumiemy że wyrażenie "około północy" (2 Moj. 11:4) wyobraża początek Boskiego wyjścia by rozpocząć zadawanie pozafiguralnej dziesiątej plagi przez rozpoczęcie wojny światowej 1-go sierpnia 1914, a wyrażenie "o północy" (12:29), wyraża aktualny początek zadawania pozafiguralnej dziesiątej plagi 21-go września 1914. W innym miejscu wykazaliśmy początki tych dwóch zarysów wojny światowej, bez połączenia tych dat z dziesiątą plagą (zob. Ter. Pr. num. 13, str. 83, par. 1, str. 84 par. 1, 2).
OSIEMDZIESIĘCIOLETNIA NOC
(7) Okres Parousji i Epifanii, razem 80 lat długi, stanowi tę pozafiguralną noc, do której te ustępy odnoszą się. Jej północ byłaby akurat w połowie tych 80 lat, tj. 40 lat od zaczęcia i 40 lat do zakończenia się tej nocy. Innemi słowy, ta część tej nocy, która poprzedzała jej północ była Parousją, a ta co nastąpiła po północy jest Epifanią. Ponieważ dziesiąta plaga w figurze i w pozafigurze zaczęła się akurat w połowie tej nocy, mamy więc w tym jeszcze jeden dowód, że Parousja i Epifania są po 40 lat długie. To zastanowienie także dowodzi, że czas ucisku zaczął się w 1914 roku z wojną światową, jako pozafiguralnym wiatrem Obj. 7:1 ("aby nie wiał wiatr" - nie wiatry), a nie zaczyna się od Armageddonu, jak większość Lewitów utrzymuje, gdyż cały ucisk jest tym czynnikiem, przez który dziesiąta plaga, czyli trzecia biada, jest zadawana. To zastanowienie także dowodzi, że jedna symboliczna godzina biblijna jest okresem składającym się 6 2/3 lat, ponieważ jedna-dwunasta część z 80 letniej Nocy jest 6 2/3 lat. Jeżeliby godzina z Obj. 17:12 okazała się nie być okresem 3 1/3 lat długim, w takim razie musielibyśmy przyjąć za godzinę okres składający się z 6 2/3 lat, chyba, że w międzyczasie Pan by nam objawił inną godzinę.
(8) Bóg oznajmując, że pójdzie przez pośrodek Egiptu przedstawia, że przez zarys wojny światowej od 1 sierpnia do 21 września 1914, On przystąpił do pracy zadawania dziesiętej plagi chrześcijaństwu, w samym pośrodku tegoż - po całej Europie, która jest środowiskiem chrześcijaństwa. Nasz Pan wyraźnie wypowiedział pozafigurę zdania Mojżeszowego na ten punkt, przepowiadając przez Swój lud, że wielki ucisk zacznie się przy końcu czasów pogan, około paź. 1914; a z dwójnasobnego okresu 2520 + 2520 lat, podanego na rysunku w książce o Piramidzie przez Braci Edgar, gdzie jest wykazane, że zachodzący koniec pierwszego członka (2520 lat) tego dwójnasobu odbywał się podczas okresu od rozpoczęcia się pustoszenia Jeruzalemu aż do oślepienia Sedekiasza (Jer. 52:12; 39:4-7) - okres siedmiu tygodni, od 10-go dnia, piątego miesiąca, do 1-go dnia siódmego miesiąca - odpowiada okresowi od 1-go sierpnia do 21-go września 1914; Pan przez lud Swój również nauczał, że początek ucisku przyjdzie około 1-go sierpnia 1914, ponieważ czasy pogan, zachodząc, zakończyły się od 1-go sierpnia do 21-go września 1914. Z obu punktów zapatrywania przez wyrażenie "około północy", Pan pozafigularnie przepowiedział przez Kościół, że ucisk przyjdzie w roku 1914. Tym więc sposobem nasz Pan jako pozafiguralny Mojżesz przepowiedział przed Szatanem że początek dziesiątej plagi przyjdzie w 1914.
(9) Wiersz 5 podaje dokładnie co będzie dziesiątą plagą - śmierć każdego egipskiego pierworodnego z ludzi i z bydła. W pozafigurze dziesiątą plagą jest śmierć nowych stworzeń i człowieczeństwa klasy Wtórej Śmierci. Tak jak posłaniec, który zadał śmierć egipskim pierworodnym z ludzi i z bydła nie był figuralną dziesiątą plagą, ale była nią śmierć pierworodnych, tak też wielki ucisk nie jest dziesiątą plagą - ale środkiem, przez który zniszczenie klasy Wtórej Śmierci jest dokonane, natomiast ich zniszczenie jest tą pozafiguralną dziesiątą plagą. Oryginalnie, wszyscy z nowych stworzeń są pozafiguralnymi pierworodnymi Izraelitami - Kościołem - i są przeto nazwani Kościołem pierworodnych. (Do Żyd. 12:23). Ci z nowych stworzeń, którzy popełnią grzech na śmierć, umierają jako pozafiguralni pierworodni Izraelscy, zobrazowani przez takich Izraelitów, którzy wyszli z pod dachu domów zabezpieczonych dla wszystkich, będących wewnątrz, przez pokropione odrzwia i nadprożniki. (2 Moj. 12:22). Gdy tacy umarli, jako pozafiguralni pierworodni Izraelici, tj. gdy wyrok wtórej śmierci był wydany na nich, a nie jego wykonanie, to od tej chwili zostali zamienieni na pozafiguralnych Egipcjan. Powód dla którego stają się pierworodnymi Egipcjanami jest ten: Szatan i pozafiguralni Egipcjanie uważają ich za więcej zdolnych i użytecznych dla swoich fałszywych celów religijnych; ponieważ, ogólnie mówiąc, umysły upadłych nowych stworzeń są bystrzejsze, a ich serca więcej upadłe niż tych, co nie są spłodzeni. Przeto mogą służyć o wiele skuteczniej celom Szatana (Faraona) i jego przedstawicielom (sługom Faraona) niż nie spłodzeni z Ducha. Jest to główny powód, dla którego Szatan pragnąłby osiągnąć kontrolę nad wszystkimi nowymi stworzeniami i on ją częściowo osiąga, gdy otrzymuje tymczasową kontrolę nad Wielkim Gronem, gdy ono popada w stan nieczysty, a zupełną kontrolę nad klasą wtórej śmierci.
(10) Tak jak w figurze Mojżesz przepowiedział że każdy żyjący pierworodny Egipcjanin umrze w nocy 14 Nisana (2 Moj. 11:4, 5; 12:6, 29), tak nasz Pan przez Swój Kościół przepowiedział, że żaden z klasy Wtórej Śmierci, wtedy żyjący, nie przeżyje wielkiego ucisku, lecz podczas niego umrze. To było czynione w kazaniach wydanych drukiem i w publicznych wykładach pielgrzymów od czasu przed rokiem 1914 do 1916, i było często powtarzane w Ameryce od jesieni 1914 do jesieni 1916 r., szczególnie w obwinieniach przeciwko tym z kleru, którzy byli spłodzeni z Ducha, a złośliwie i fałszywie przedstawiali Prawdę i sprzeciwiali się jej. Pierworodny Faraona, który jako król zajmował tron Egiptu, przedstawiał papiestwo, jako pierworodnego Szatana, boga, czyli władcy teraźniejszego złego świata; ponieważ papiestwo jest głównym produktem Szatana na ziemi. Od czasu krótko przed rokiem 1914 do jesieni 1916, kiedy to przepowiednia była pozafiguralnie ogłoszona, każdy członek rzymskiej hierarchii był nowym stworzeniem. Hierarchia rzymska nie składa się ze zwykłych księży, ale z biskupów, arcybiskupów i kardynałów, jako ciała i z papieża jako głowy. Św. Paweł w 2 liście do Tes. 2:4 pokazuje, że człowiek grzechu będzie w Kościele Bożym, w którym nikt inny, jak tylko nowe stworzenia znajdują się. Przeto hierarchia rzymska składałaby się z nowych stworzeń, w każdym wypadku z utracjuszów koron, którzy później stawali się klasą wtórej śmierci. Ci z nich, którzy przynajmniej od czasu krótko przed rokiem 1914 do listopada 1916 byli częściami Antychrysta, byliby bez wyjątku, jako pierworodni pozafiguralnego Faraona, zgładzeni, jako część tegoż systemu podczas armegeddonu. Ich zupełne wytracenie nie tylko zniszczy ten system, który składa się z nich, lecz zostawi Kościół rzymski bez członków hierarchii, którzyby mogli wyświęcać nowych księży. Jeżeli ucisk nie zniszczy zupełnie tego kościoła, to on sam przez się, naturalnym sposobem, wytraciłby się w okresie jednego pokolenia, z punktu rzymskiego zapatrywania.
(11) Najuboższe z służebnic egipskich były te, które mełły ziarno. Rozumiemy przeto, że niewolnica, która jest przy żarnach przedstawia najniższą, czyli najbiedniejszą sektę w Chrześcijaństwie. Jej pierworodny przedstawiałby członków Wtórej Śmierci, którzy należą do najbiedniejszej sekty w Chrześcijaństwie. Pozafiguralne znaczenie wyrażenia, "od pierworodnego Faraonowego... do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach" (w. 5), jest, od największego do najmniejszego z pierworodnych pozafi-guralnego Egiptu. Żaden z tych pierworodnych nie będzie ocalony; lecz wszyscy będą wytraceni w czasie ucisku. Ani jeden z nich nie przeżyje do królestwa Tysiąclecia. Pierworodne z bydląt egipskich przedstawiają człowieczeństwo członków tej klasy. To zdanie: "każde pierworodne z bydląt" jest podane, żeby pokazać, że nic nie pozostanie z pozafiguralnych pierworodnych Egipcjan - że będą zupełnie wytraceni. Tylko przez ogólne zestawienie figuralnych wypadków i przez porównywane połączenie odnośnych figuralnych osób, możemy wnioskować, że egipscy pierworodni z ludzi wyobrażają nowe stworzenia klasy Wtórej Śmierci, a egipscy pierworodni z bydła wyobrażają ich człowieczeństwo. Że pierworodne z ludu Izraela przedstawiają nowe stworzenia, które stanowią Kościół pierworodnych, jest widoczne z listu do Żyd. 12:23. Z faktu, że pierworodne z czystych zwierząt Izraela miały być ofiarowane na ołtarzu Bożym, wnioskujemy, że one przedstawiają człowieczeństwo Kościoła pierworodnych, których imiona (charaktery) są zapisane w niebie (duchownie), gdyż nie nowe stworzenia członków Kościoła, lecz ich człowieczeństwo jest ofiarowane na ołtarzu Bożym. (Do Rzym. 12:1; 1 Piotra 2:5; Żyd. 9:14; 1 Piotra 1:18, 19). Ich nowe stworzenia i ich człowieczeństwo jest zachowane od pozafiguralnej dziesiątej plagi. Los, jaki spotyka tych, co nie zostali pominięci przez pozafiguralną dziesiątą plagę, musi być taki, jakiego uniknęli ci, którzy zostali pominięci. Jest to zatem wtóra śmierć, którą pozafiguralni pierworodni egipscy ponoszą, a od której pozafiguralni pierworodni Izraela zostali zachowani. To znaczy, że pozafiguralni pierworodni Egiptu z ludzi przedstawiają niewierne nowe stworzenia, które utracą żywot, podczas gdy pozafiguralni pierworodni Izraela przedstawiają wierne nowe stworzenia, które osiągną żywot. A jeżeli pierworodne z bydła Izraela przedstawiają człowieczeństwo tych nowych stworzeń, którzy dostąpią żywota, pierworodni z bydła Egipcjan muszą przedstawiać człowieczeństwo tych nowych stworzeń, którzy utracą życie - człowieczeństwo wytraconych.
(12) Groźba Mojżesza o wielkim krzyku, jaki Egipcjanie uczynią, gdy znajdą swoich pierworodnych nieżywych (w. 6), przedstawia groźbę, jaką nasz Pan uczynił przez Kościół od czasu krótko przed rokiem 1914 do listopada 1916, o gorzkim żalu, jaki pozafiguralni Egipcjanie doświadczą, gdy się dowiedzą, że ich główni wodzowie religijni - z kleru i świeccy, pasterze i przedniejsi z trzody - poszli na Wtórą Śmierć. Ten żal powiększa się przez cierpienia po całym świecie z powodu wielkiego ucisku. Zauważmy jak bardzo podobne jest to wyrażenie, "jaki przedtem nie był, i jaki potem nie będzie" (wiersz 6-ty) do tego, które Daniel (12:1) i nasz Pan (w Ewangelii Mateusza 24:21) użyli o tym wielkim ucisku. To podobieństwo służy do połączenia, chociaż ono nie utożsamia tych dwóch doświadczeń, i nasuwa myśl, iż ucisk jest tym czynnikiem, co zada pozafiguralną dziesiątą plagę. (Obj. 14:9-11) jest cokolwiek spokrewnionym ustępem, obejmującym, między innymi rzeczami, wtórą śmierć członków człowieka grzechu i nowych stworzeń (urzędników) obrazu bestii i żal ich naśladowców, gdy się dowiedzą o ich losie. Te zastanowienia wykazują, że ich zatracenie będzie spowodowane przez wiatr, trzęsienie ziemi i ogień jako główne części wielkiego ucisku i przez towarzyszące im głody i zarazy, a nie tak bardzo podczas przerw, które są pomiędzy tymi wielkimi bólami porodowymi, kiedy ta pozafiguralna dziesiąta plaga jest wylewana. Psy w. 7 przedstawiają warczących, szczekających i kąsających sekciarzy. Ich języki przedstawiają teorie tych sekciarzy. Literalny pies gdy zauważy, że jego pan nie żyje, traci swoją dzikość i bardzo go żałuje, co wszyscy wiemy z obserwacji i informacji. Psy egipskie, żałujące swoich pierworodnych panów, nie warczały, nie szczekały, ani nie kąsały Izraelitów, lub ich bydła (w. 7), tej pamiętnej nocy, ale były bardzo zasmucone, jak Mojżesz przepowiedział. Ta przepowiednia wyobraża oświadczenie naszego Pana dane przez Jego lud, że zwolennicy sekciarstwa, bestii i jej obrazu, gdy dowiedzą się o losie pasterzy, którzy byli nowymi stworzeniami i najzacniejszymi... z trzody (Jer. 25:34-38) w tych systemach, będą bardzo przygnębieni ich nieszczęściem, a także zamieszani do tego stopnia w swoich poglądach, że nie będą mogli użyć swych teoryj w sposób wojowniczy przeciwko prawdziwemu ludowi Bożemu. A w ich żalu i zamieszaniu, a w pokoju i radości prawdziwego ludu Bożego w owym czasie, oni byliby zmuszeni do uznania, że Bóg uczynił różnicę (w. 7) pomiędzy pozafiguralnym Izraelem, a pozafiguralnymi Egipcjanami.
(13) Tak jak Mojżesz przepowiedział, że wskutek dziesiątej plagi nastąpi upokorzenie szlachty Faraonowej i ich poddanie się jemu ("Przyjdą... skłaniać mi się będą" - w. 8), tak też nasz Pan przepowiedział, że upokorzenie specjalnych przedstawicieli Szatana w kościele, państwie, kapitale i społeczeństwie, z powodu utraty ich towarzyszy z nowych stworzeń i przez kłopoty, które byłyby powodem ich utraty, oni poddadzą się Panu, do czego zostaną zmuszeni przez te same powody. W miesięczniku Studentów Biblijnych, w kazaniach umieszczanych w gazetach i w wykładach wygłaszanych w owym czasie, zawierały się, od czasu do czasu, takie przepowiednie ogłaszane jako kary przychodzące na kler spłodzony z ducha, politykierów, kapitalistów, fabrykantów, ludzi wojskowych i innych wpływowych wodzów nie spłodzonych z ducha w szatanowym ustroju, zanim ucisk pochłonie ich, i o poddaniu się ich zwolenników. Mojżeszowa przepowiednia, że urzędnicy Faraonowi będą prosić o ulgę z niedoli, błagając Mojżesza i Izraela o opuszczenie Egiptu, przedstawia, że z powodu wielkiego żalu i strat, które uznają jako karę za ciemiężenie ludu Bożego, przedniejsi z królestwa szatańskiego będą domagać się, przez czyny prześladowcze, aby nasz Pan przyspieszył wyzwolenie z opresji. Taka przepowiednia była podawana w poselstwach Prawdy danego okresu, gdzie wykazywano, że z powodu prześladowań, ci wielcy wypędzą lud Boży z pośrodku siebie. Lecz jakby to było z sprawą służebności? Odpowiadamy, iż to zmusi ich do służenia według rozkazu wymagania Pańskiego i to w największym uniżeniu, a z powodu złego postąpienia (moralnego upodlenia), przez które wypchną ich z pozafiguralnego Egiptu. W wierszu 8, Mojżesz powiedział: "a potem wynijdę" - to przedstawia oznajmienie naszego Pana, które wypowiedział przez swój lud, że przez zło wielkiego ucisku, On na wieki uwolni lud swój z królestwa szatańskiego. Mojżeszowe wyjście od Faraona z wielkim gniewem, przedstawia zaprzestanie z wielką nieprzyjemnością, przez naszego Pana publicznej pracy około nowych kierunków, z Jego ostatecznym ogłoszeniem wielkiego ucisku, od krótkiego czasu przed 1914 do listopada 1916, gdzie przeważnie tę przepowiednię uczyniono.
(14) Potem gdy Jezus przez Kościół zaczął ogłaszać w Europie i Ameryce, że wielki ucisk nadchodzi z dodatkowym zniszczeniem pozafiguralnych pierworodnych, co jest zobrazowane w podobnym ogłoszeniu Mojżesza i Aarona, Jehowa powiedział naszemu Panu (w. 9), że Szatan nie będzie zważał na te poselstwa, tak jak we figurze On powiedział Mojżeszowi, że Faraon nie usłucha jego poselstwa. Tak jak we figurze to przyczyniło się do zadania więcej plag (rozmnożył - w. 9), przez dodanie do nich dziesiątej plagi, tak też było w pozafigurze. Tak jak Mojżesz i Aaron uczynili te wszystkie cuda (dziesięć plag i wiele cudów) w Egipcie (w. 10), tak też nasz Pan i Kościół wykonują ich pozafigury. Zauważyć można, że Mojżesz i Aaron nie dokonali dziesiątej plagi i w. 10 tego nie nasuwa, gdyż w nim jest mowa tylko o pierwszych dziewięciu. Więc nie jest to nasz Pan i Kościół, którzy zadają wtórą śmierć lecz jest to ten wielki ucisk, co to czyni pozafiguralnym pierworodnym Egiptu, chociaż oni na pewno dokonali pierwszych dziewięciu pozafiguralnych plag, a to przez usługę nauczania, przez którą to usługę oni także przepowiedzieli pozafiguralną dziesiątą plagę. Tak jak Mojżesz i Aaron dokonali figuralne plagi "przed Faraonem" (w. 10) w przeciwieństwie do niego, tak też nasz Pan i Kościół uczynili w pozafigurze w publicznej pracy przeciw Szatanowi. Zdanie przy końcu w. 10 dowodzące, że Bóg zatwardzi serce Faraonowe przy końcu dziewiątej plagi, ma takie same znaczenie w figurze i pozafigurze, jak wyjaśniliśmy w poprzednich wierszach tego wyrażenia, więc nie będziemy je tu powtarzali.
PYTANIA BERIAŃSKIE
(1) Gdzie znajduje się ciąg dalszy rozmowy, zaczętej w 2 Moj. 10:24? Jak ma być uważany ustęp 2 Moj. 11:1-3? Jak powinno być uważane pierwsze zdanie 2 Moj. 11:1? Jak to pierwsze zdanie 2 Moj. 11:1 ma być przetłumaczone? Jakie cztery powody wymagają takiego tłumaczenia? Dlaczego w. 1-3 jako zdania nawiasowe są tu włączone? Gdzie Bóg oznajmił Mojżeszowi rzeczy, podane w w. 1-3? Jak brzmi pierwsze zdanie w. 3 w najstarszym hebrajskim rękopisie? Dlaczego to tłumaczenie zdaje się być lepsze? Którym słowem powinno być zastąpione słowo był podane kursywą w drugim zdaniu w. 3 ? Co zawierają w. 1-3 ? Jaką mają łączność z w. 4-8 ?
(2) Do której plagi odnosi się. w. 1? Co jest dziesiątą plagą? Na co ona była figurą w jej dwóch częściach? Kiedy zostanie wykonaną pozafiguralna dziesiąta plaga? Komu szkodziła ta plaga? Jakie ma znaczenia hebrajskie słowo Mitzraim? Co ono znaczy w w. 1? Dla kogo jest bolesną śmierć pozafiguralnych pierworodnych ? Co Bóg przepowiedział, że będzie skutkiem śmierci figuralnych i pozafiguralnych pierworodnych? Co przedstawia pośpiech Faraona w wypędzeniu Izraela? Co znaczy to pozafiguralne przyspieszenie? Kiedy oni bywają trapieni? Co powinno zmniejszyć przykrość ludu Bożego w takim przynaglaniu ?
(3) Gdzie ogólne znaczenie było dane odnośnie w. 2, o ile się tyczy matek izraelskich? Do czego jest wzmianką w. 2? Jak słowo przetłumaczone teraz powinno być oddane? Dlaczego? Co jest dodane w w. 2, czego nie ma w 2 Moj. 3:21, 22? Do jakich tylko Izraelitów odnosi się 2 Moj. 3:21, 22? Co nie było tam mówione, co jest mówione w w. 2? Kogo przedstawiają w tej łączności matki Izraelskie i ich dzieci? Kto tu jest przedstawiony przez ojców Izraelskich? Pod jakim względem? Kogo przedstawiają mężowie sąsiedzi ? Co wyjaśnia to zastosowanie ? Jak prośba o wypożyczenie była wykonana? Przytocz ilustrację z tych czterech danych przykładów.
(4) Gdzie była wytłumaczona figura i pozafigura poprawionej formy pierwszego zdania w. 3? Jak brzmi literalne przetłumaczenie wyrażenia: "Ja dam łaskę ludowi w oczach Egipcjan?" Jakim wydaje się być to wyrażenie z początku? Co nasuwa stosowność tego zdania? Dlaczego jest prawdziwym dobrodziejstwem dla ludu Bożego? Jak zacytowane ustępy pokazują to? Dlaczego one są nazwane łaską ludu Bożego? Dlaczego one prawdziwie są takimi? Czy pozafiguralni Egipcjanie uważaliby je za takie, gdyby im były zadane? Dlaczego nie? Jak my powinniśmy je uważać? Jak św. Piotr nazywa je?
(5) Jakim słowem powinno być zastąpione słowo był podane skośnym drukiem w drugim zdaniu w. 3.? Dlaczego? Jak każda plaga podziałała na wpływ Mojżesza? W czym jego sława doszła do najwyższego stopnia? Co jest pozafigurą tych dwóch zarysów tej sławy? Jak doszło do tego, że Mojżesz wyraził groźby w. 4-8? Co jest tego pozafigurą? Jaki jest urząd w. 1-3 w stosunku do w; 4-8?
(6) Jaka jest łączność pomiędzy w. 4, a 2 Moj. 10:29? Co przedstawia Mojżeszowe twierdzenie, że jego wyrażenie było poselstwem od Jehowy? W ilu miejscach jest Boskie wyjście i zabijanie pierworodnych Egiptu połączone z północą 14 Nisana? Które to są ustępy? Jak te wyrażenia różną się w tych ustępach w języku hebrajskim? Dlaczego ta różnica? Jakie były różnice w wojnie przed i po zaczęciu się jej w okopach? Co jest wykazane pozafiguralnie przez wyrażenie "koło północy?" "O północy?" Jak te dwa fakty były wykazane bez zastosowania ich do dziesiątej plagi?
(7) Co jest pozafiguralną nocą, o której tu jest wzmianka? Ile lat wynoszą okresy Parousja i Epifania? Jak północ tego okresu była spokrewniona w czasie względem początku Parousji i końca Epifanii? Co ten fakt udowadnia odnośnie długości tych okresów? Co jeszcze ten fakt dowodzi? Jaką naukę Lewitów on obala? Co to zastanowienie udowadnia odnośnie długości jednej z symbolicznych godzin biblijnych? Jeżeli godzina 3 1/3 lat okaże się być niewłaściwą odnośnie Obj. 17:12, co możliwie będziemy zmuszeni uczynić z godziną 6 2/3 lat? Pod jakimi okolicznościami?
(8) Co przedstawia Boskie przejście przez _pośrodek Egiptu? Jakim sposobem nasz Pan wyraźnie, co do około października, 1914 r., wypełnił pozafigurę Mojżeszowego wypowiedzenia tego zdania ? Jak On to wypełnił odnośnie I-go sierpnia, 1914 r. włącznie? Kiedy nastąpiło stopniowe zakończenie się pierwszego członka (2520 lat) dwójnasobnego okresu? Jaką to ma łączność z punktem, który omawiamy? Jak z obydwóch punktów te pozafiguralne przepowiednie były uczynione? Przed kim nasz Pan uczynił tę pozafiguralną przepowiednię ?
(9) Co w. 5 akuratnie podaje? Co jest pozafiguralna dziesiątą plagą? Co nie było figuralną dziesiątą plagą? Co nie jest pozafiguralna dziesiątą plagą? Kim oryginalnie byli wszyscy z nowych stworzeń? Jak List do Żyd. 12:23 udowadnia to? Co się staje z tymi pozafiguralnymi Izraelitami, którzy zgrzeszą grzechem na śmierć? Przez jakich Izraelitów oni są zobrazowani? Dlaczego oni stają się pozafiguralnymi pierworodnymi Egipcjanami? Kogo Szatan przeważnie stara się pozyskać do jego specjalnej służby? Kogo z tych on tylko częściowo i tymczasowo kontroluje? Ustawicznie i całkowicie aż do śmierci?
(10) Co Mojżesz przepowiedział o każdym żyjącym pierworodnym Egipcjanie? Kiedy to miało nastąpić? Co jest pozafigura tej przepowiedni? Daty jej wypełnienia się? Przez co uczyniono pozafiguralną przepowiednię? Kiedy uczyniono? W łączności z którą częścią pozafiguralnych pierworodnych egipskch? Kto jest pierworodnym pozafiguralnego Faraona? Jakie fakty wykazują to? Kim był każdy członek rzymskiej hierarchii od 1914 do 1916 r. ? Którzy nie są, a którzy są członkami rzymskiej hierarchii ? Którzy są jej ciałem? Kto jest głową? Co udawadnia 2 list do Tes. 2:4, że człowiek grzechu składa się z nowych stworzeń? Jakimi utracjuszami koron oni wpierw byli? Jakimi później? jaki jest ich los bez wyjątku? Jak to będzie dokonane? Jaki będzie skutek z ich wytracenia? Z rzymskiego punktu widzenia jaki byłby skutek chociażby kościół rzymski nie został zniszczony w ucisku? Jak długo to by wzięło? Dlaczego?
(11) Jakie było stanowisko w społeczeństwie służebnicy egipskiej mielącej zboże? Kogo ona przedstawia? Kogo przedstawiałby jej piedworodny? Jakie jest pozafiguralne znaczenie wyrażenia, "od pierworodnego Faraonowego... do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach, itd."? Czego oni nie doświadczą? Czego doświadczą? Jakim sposobem? Od kiedy nie będzie ich więcej? Co przedstawiają pierworodni z bydła egipskiego? Dlaczego tu jest podane, że pierworodne z bydła umrą? Jak osiągamy nasze wyrozumienie odnośnie pozafigury pierworodnych z ludzi i bydła Egiptu? Jak możemy udowodnić, że pierworodni z mężczyzn Izraela przedstawiają Kościół, jako nowe stworzenia? Że pierworodne z bydła Izraela przedstawiają człowieczeństwo Kościoła? Co się staje ich nowym stworzeniom i człowieczeństwu odnośnie dziesiątej plagi? Jakie równoległe rzeczy pozafiguralnego Egiptu nie są pominięte? Co to udowadnia odnośnie pozafigur pierworodnych z ludzi i bydła Egiptu? Jakie rozumowanie udowadnia to?
(12) Co przedstawia Mojżeszowa przepowiadnia o żalu Egipcjan z powodu śmierci ich pierworodnych? Co powiększy ten żal? Jaką łączność ma ta forma wyrażenia tego żalu z określeniem Danielowym i Jezusowym o czasie ucisku? Co to podobieństwo w wyrażeniu nasuwa i udowadnia? Między innymi rzeczami, co w tej łączności nasuwa Obj. 14:9-11? Co te zastanowienia nasuwają pozytywnie i negatywnie, odnośnie środków, zadających dziesiątą plagę? Co tutaj psy symbolicznie przedstawiają? Ich język? Jak się zachowują literalne psy, gdy ich panowie lub członki ich rodzin umrą? Czego nie mieli czynić smucące się psy egipskie Izraelitom ani ich bydłu? Dlaczego nie? Co Mojżesz przepowiada w tej szczególnej figurze? Jaka zachodzi różnica pomiędzy uczuciami pozafig. Izraela, a pozafig. Egipcjan ?
(13) Co przedstawia Mojżeszowa przepowiednia, że urzędnicy Faraoua upokorzą się i poddadzą się jemu? Przez co nasz Pau uczynił tę przepowiednię? Którzy to są urzędnicy w pozafigurze? Co przedstawia Mojżeszowa przepowiednia, że urzędnicy Faraonowi będą prosić Izraela, ażeby im ulżyli przez odejście? Jak uczyniono tę pozafiguralną przepowiednię? Jak mogło takie wypędzenie pozafiguralnego Izraela być poddaństwem ze strony urzędników Szatana? Kiedy podług przepowiedni Mojżesza on miał wyjść z Egiptu? Co jest pozafigurą tego? Go przedstawia odejście Mojżesza z wielkim gniewem od obliczności Faraona? Gdzie przeważnie uczyniono te pozafiguralne przepowiednie?
(14) Co Jehowa mówił po tych przepowiedniach, w figurze i w pozafigurze? Czego okazją stała się upartość Faraona? Co to przedstawiało? Co to przedstawia, że Mojżesz i Aaron dokonali cudów w Egipcie? Kto nie zadał dziesiątej plagi? Co to przedstawia? Które pozafiguralne plagi były dokonane przez Chrystusa i Kościół? Przez jakie usługiwanie? Co oni uczynili przez taką usługę? Przeciw komu i przed kim Mojżesz i Aaron dokonali tych figuralnych plag? Co to przedstawia? Dlaczego tu nie są dane szczegóły o Boskim zatwardzeniu serca Faraona?
(Ciąg dalszy nastąpi.)
TP ’46, 46-51.