NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA
2 Moj. 1: 6-7:13; 10:24-15:21; P 1932, 171. (Ciąg dalszy)
NASZ przedmiot, Niewola i Wyzwolenie Izraela przyprowadza nas teraz do ustanowienia święta Przejścia, czyli Wielkanocy. Rozkaz zachowywania tego święta musiał być dany przed 10-tym dniem, miesiąca Nisan, ponieważ 10-go Nisana miał być wzięty baranek ze stada. (2 Moj. 12:3). Trzeba zauważyć, że rozkaz odłączenia baranka w dniu 10-go Nisana zawiera w sobie myśl, iż rozkaz przestrzegania Wielkanocy poprzedzał dzień 10-go Nisana o kilka dni, ażeby mógł dosięgnąć wszystkich Izraelitów, którzy byli rozrzuceni po znacznym obszarze kraju, a którzy nie posiadali szybkich środków komunikacyjnych. Z powodu że miesiąc Nisan był dany za pierwszy miesiąc roku (w. 2), to nasuwa myśl, iż ten rozkaz był dany co najpóźniej, 1-go Nisana. Lecz według 2 Moj 11-4 ( "około północy"- ang. bib.) rozkaz miał miejsce w dzień, kiedy Mojżesz był ostatni raz u Faraona po dziewiątej pladze, tj. w dzień który poprzedzał noc, w którą egipscy pierworodni z ludzi i z bydła pomarli. Ta uwaga połączona z faktem, że rozkaz ustanowienia święta Przejścia był dany przed 10-tym Nisanem i na pewno nie później jak 1-go Nisana, wskazuje, że 2 Moj. 12:1 powinien być przetłumaczony w sposób następujący: "Ponieważ Jehowa rzekł do Mojżesza i t. d." I to jest zupełnie zgodne z tym co pozafigura wymaga, ponieważ Mojżeszowa przepowiednia z 2 Moj.11:4-8 pokrywa okres, w którym biada wypowiadała pogróżki pozafiguralnemu Egiptowi, które doszły do szczytu w uderzeniu Jordanu, w pierwszej walce Gedeona i w wykonywaniu (w wypowiadaniu) prawa (sądu) zapisanego, przeto rozkaz ustanowienia pozafiguralnej Wielkanocy poprzedzał 10-go Nisana, 33 roku naszej ery, kiedy nasz Pan jako pozafiguralny Baranek był odłączony na śmierć. To zatem odwraca pozafigurę, o ile się tyczy ustanowienia i operacji pozafiguralnego Święta Przejścia, do początku Wieku Ewangelii.
(2) Wobec tego w wierszu 1 ( a także w następnych wierszach, w których jest mowa o rzeczach poprzedzających i włączających zabicie naszego Baranka), Mojżesz reprezentuje naszego Pana, gdy On był jeszcze w ciele. Jezusowe przepowiadanie o Swojej śmierci i wierne wykonywanie Swego poselstwa było powodem pobudzenia Żydów do zadecydowania zabicia Go 10-go Nisana i ostatecznego wykonania Jego śmierci 14-go Nisana (Mat. 12:40; 16:4, 21; 17:12, 22, 23; 20:17-19, 28; 21:37-39; 26:2, 18, 24, 28, 39, 42, 53, 64; 9:22, 44; 12 :60; 17 :22; 23; 22:16, 37; Jana 3:4-17; 6:61; 10:11, 15, 17, 18; 12:7, 24, 32, 33; 13:18, 19, 21; 14:19; 16:13; 18:11; 19:11) i wypełniło w pozafigurze rozkaz Mojżeszowy o ustanowieniu pierwszego święta Przejścia. Bóg objawiając Jezusowi, że on był pozafiguralnym Barankiem (Jana 1:29, 36), i że będzie odłączony 10-go, a zabity 14-go Nisana i przez otworzenie jego umysłu by mógł zrozumieć dotyczące proroctwa w Zakonie i w Prorokach, było pozafigurą mówienia Jehowy do Mojżesza w odnośnych wierszach. Aaron w wierszu 1 reprezentuje najprzód apostołów Chrystusowych w odnośnych wierszach Nowego Testamentu, gdy Jezus był w ciele, a później apostołów i innych z ludu Bożego od Zielonych Świątek, otrzymujących odnośne prawdy o pozafiguralnym święcie Przejścia w celu udzielenia tych prawd ich braciom. Boskie mówienie tych rzeczy do Aaraona reprezentuje naprzód, że Bóg uczynił, iż nauki Jezusowe o Wielkanocy stały się jasne dla apostołów, a później, że słowa Jezusowe i apostołów stały się jasne dla drugich chrześcijan, którzy następnie wyjaśniali je swoim braciom, A że Bóg mówił te rzeczy w Egipcie, przedstawia że Jehowa objawił te rzeczy Jezusowi i Kościołowi podczas ich pobytu w królestwie Szatana.
(3) Przyjęcie miesiąca Nisana za pierwszy miesiąc roku było powodem zmiany w kalendarzu; bo dotąd pierwszym miesiącem roku był miesiąc Tishri, który przypada w jesieni. Odtąd Izraelici mieli podwójny rok - rok świecki rozpoczynający się w jesieni od siódmego miesiąca Tishri i rok religijny rozpoczynający się na wiosnę, którego pierwszym miesiącem był Nisan. W tej zmianie jest pewna pozafigura. Rok świecki odnosi się do ziemskiego charakteru dyspensacyj jakie były przed obecną dyspensacją, a rok religijny odnosi się do duchowego charakteru obecnej dyspensacji. Rozumiemy zatem że zmiana z roku świeckiego na rok religijny przedstawia zmianę z poprzednich postępowań, a szczególnie zmianę z postępowania Zakonu z ludem Bożym we Wieku Żydowskim, na postępowanie łaski Boskiej z ludem Bożym we Wieku Ewangelii. Że Bóg dał takie rozporządzenie na zmianę Jego postępowania z Jego ludem, przedstawiające zmianę w początku roku (w. 1), jest pokazane przez następujące pisma: Ew: Jana 1:7; Mat. 4:17; 6:17, 18; 11:11-13; Łuk. 16:16; Żyd. 1:1, 2, i treść figuralnego rozporządzenia jest wypełniona przez treść tych cytat. To też prawdą jest, że Boskie postępowanie z Jego ludem przed Wiekiem Ewangelii było według ziemskich - świeckich - kierunków, natomiast podczas Wieku Ewangelii Jego postępowanie było w kierunku kościelnym - duchowym. Fakt, że Bóg uczynił tę zmianę na początku roku w łączności z Jego ustanowieniem baranka wielkanocnego, ucztą i świętami wielkanocnymi, również dowodzi; że ta zmiana na początku roku jest figurą na zmianę w Pańskim dyspensacyjnym postępowaniu z Jego ludem na początku Wieku Ewangelii, ponieważ zmianę w figurze uczyniono z powodu baranka wielkanocnego, uczty i świąt wielkanocnych jakie następowały po niej, a które to rzeczy przedstawiają Chrystusa naszego Baranka, nasze przywileje odnośnie tegoż Baranka i stosowne błogosławieństwa w życiu chrześcijańskim, dlatego zmiana początku roku do Nisan przedstawia zmianę jaka rozpoczęła się na początku Wieku Ewangelii.
ODŁĄCZENIE BARANKA
(4) Rozporządzenie dane w wierszu 3-cim, żeby powiedzieć całemu Izraelowi aby odłączyli figuralnego baranka w dniu 10-go Nisan, które to rozporządzenie było dane przed tą datą, przedstawiałoby rozporządzenie dane przed 10-tym. Nisan, 33 R. P.; ponieważ ta figura będąc figurą ustawową, połączoną z określoną datą, dlatego gdy czas na pozafigurę nadszedł to musiała przyjść w tę datę kiedy figura przypadała. Jest to zatem ogólnym prawidłem odnośnie ustawowych figur przypadających w oznaczone daty i jest uwidocznione, np. przez naszego Pana, jako pozafiguralnego Baranka umierającego 14-go Nisan, przez wejście Chrystusa, jako pozafiguralny snop pierwiastek żniwa, do pozafiguralnej Świątnicy Najświętszej 16-go Nisana, przez pozafiguralne dwa bochenki chleba przyniesione na ofiarę obracania w dzień Zielonych świątek (3 Moj. 23:10-15, 16-21; Dz. Ap. 2:1-4, 38, 41), przez naszego Pana jako pozafiguralnego Cielca ofiarowanego w dniu 10-go Tishri (3 Moj. 16:29, 30-34; 23:27-32) i przez Jego spłodzenie 14-go Tishri, żeby mógł przebywać w pozaobrazowej kuczce 15-go Tishri.(3 Moj. 23:34-43). Zgodnie z tym. Bóg rozporządził, żeby Jezus był odłączony jako Baranek Wielkanocny 10-go Nisana i był ofiarowany 14-go Nisana. To rozporządzenie, tak jak wiele innych, było dane nie słowami, ale uczynkami. Jak to było uczynione? Z rozporządzenia naszego Niebieskiego Ojca, Jezus dokonał czynów, którymi pobudził Sanhendryn i innych wodzów Izraelskich jako reprezentantów Izraela, do odłączenia Go na śmierć, w dniu Jego wjazdu do Jeruzalemu na oślicy, wśród radosnych okrzyków tłumu. Tym dniem był poniedziałek 10-ty Nisan, a nie niedziela, jak nominalny Kościół naucza, co jest dowodem gdy liczymy wstecz od dnia Jego śmierci, czyli piątku 14-go Nisan. Postanowienie zabicia Go nastąpiło tego samego dnia "w którym wjechał do Jeruzalemu (Ew. Łuk. 19:47; porównaj z Ew. Mat. 21:12, 13 i Ew. Marka 11:15-18). Przeto postanowienie zabicia Jezusa nastąpiło 10-go Nisana, 33 R. P. Tym to więc sposobem Jezus jako Baranek nasz Wielkanocny (1 do Kor. 6:7, 8) był odłączony 10-go Nisana, 33 R. P na śmierć przez Izraela, działającego przez jego wodzów, którzy stoją tu za głowy narodu izraelskiego są zatem jego przedstawicielami. Przez nich Izrael działał jako całość w tej sprawie.
(5) Jest godnem zauważenia czem Jezus nakazał Swoje odłączenie jako pozaobrazowego Baranka, które było pozafigurą Mojżeszowego rozkazu odłączenia figuralnego baranka w dniu 10-go Nisan. Jezus to uczynił takimi słowami i czynami, przez które nauczeni w Piśmie i faryzeusze zostali pobudzeni do stawienia Mu opozycji. Między Jego słowami i czynami były Jego kazania i nauki, które nie miały ich upoważnienia, ponieważ nauczał ich poważnie i pociągająco "jako moc mający", a nie w sposób służalczy i oschły "jako nauczeni w Piśmie" (Mat. 7:29) ; Jego kazania i nauki były przeciwne ich tradycji, Jego cuda w Sabat, Jego pobijania i potępiania ich fałszywych nauk i praktyk, Jego nie schlebianie im, pociąganie wielkich liczb za sobą, a odciąganie ludzi od nich Jego używanie nowych metod w głoszeniu Ewangelii tak bardzo odmiennych od ich sposobu głoszenia, Jego uprzejme przyjmowanie i przebywanie w pośród celników i grzeszników, których oni nienawidzili i unikali, Jego wyrozumiałość względem Samarytanów i płacenia podatku cesarzowi, Jego nazywanie się Synem Bożym, a którego Ojcostwa On im zaprzeczał, Jego dowodzenie, że jest posłanym od Boga i bez grzechu, Jego czynienie uczni i prowadzenie ruchu nie poddanego żydowskiej hierarchii, Jego otwarta mowa nie wstrzymująca się od potępiania ich grzechów, błędów i samolubstwa, Jego czynienie cudów, które potępiały ich opozycję do Niego jako rzekomego zwodziciela, Jego tryumfalny wjazd do Jeruzalem, Jego oczyszczenie świątyni i potępienie ich za jej splugawienie, i t: d. Powyżej opisane nauki i czyny, aż do ostatnich trzech wymienionych, były powodem ich zajadliwej opozycji, lecz ostatnie trzy wpłynęły na nich aby Go odłączyć na śmierć w dniu 10-go Nisan. Przez te nauki i czyny Jezus im rozkazał, aby Go odłączyli jako pozafiguralnego Baranka, w dniu 10-go Nisan, 33 R. P.
(6) W figurze baranek miał być użyty w każdym domu - w każdej rodzinie ( baranka według domu", wiersz 3). Każda rodzina była tym sposobem użyta by przedstawiała całe domownictwo wiary a każdy baranek przedstawiał Jezusa, naszego Baranka. Jeżeli rodzina była za mała by mogła spożyć całego baranka, to miała się złączyć z drugą podobną rodziną w pobliżu, tak aby obie razem mogły stanowić jedną rodzinę podczas Wielkanocy, któraby mogła spożyć całego baranka (w. 4) ; to przedstawia że domownictwo wiary nie będzie małe ale duże, a to że mieli spożyć całego baranka oznacza, że nic nie ma być zmarnowane w nieużyciu Chrystusowej przypisanej zasługi. W tym się również zawiera myśl, że zasługa Chrystusowa będzie prawie całkowicie użyta poczytalnie, co znaczy, że wielu z tych, za których będzie przypisaną, będą tak upadłymi od doskonałości, że potrzeba będzie użyć prawie całą zasługę, ażeby ich przyprowadzić do doskonałości - nie wielu mądrych według ciała, nie wielu możnych i zacnego rodu, ale co głupiego u świata tego . . . mdłego . . . podłego rodu i wzgardzone wybrał Bóg . . . (1 Kor. 1:26-29). Baranek, z owiec albo z kóz (w. 5), miał być wzięty, ażeby przedstawić niewinność, czystość i nieszkodliwość Jezusa. Z tego powodu On jest nazwany Barankiem Bożym (Ew. Jana 1:29, 36), naszym Barankiem Wielkanocnym (1 Kor. 5:7), Barankiem nie opierającym się (Iz. 53:7), Barankiem niewinnym i niepokalanym (1 Piotra 1:19), Barankiem zabitym (Obj. 5:6, 12; 13:8), i Barankiem, którego krew omywa i wybiela (Obj. 7:14), i daje zwycięstwo (Obj. 12:1l). Było również wymaganem aby baranek był bez zmazy (w. 6), który przedstawiał Jezusa jako doskonałego pod względem fizycznym, umysłowym, moralnym i religijnym, a także doskonałym w Jego ludzkim charakterze. Tym sposobem Jezusowe człowieczeństwo wolne od grzechu i błędu i Jego doskonałość w każdej dobrej rzeczy były tu zobrazowane. (Ps. 45:2, 7; Iz.7:14-16; 63:9; Dz. Ap. 13:28; 2 Kor. 6:21; Żyd. 4:15; 1 Jana 3:5). Baranek, będąc samcem przedstawiał doskonałą siłę charakteru Chrystusowego jako istoty ludzkiej; a że był, jednorocznym miało gwarantować, że to będzie baranek, a nie owca, lecz jako prawdziwy baranek miał przedstawiać naszego Pana jako Baranka Bożego, a nie Owcę Bożą. Zastrzeżenie, że baranek mógł być wzięty z owiec albo z kóz, było dla wygody Izraelitów; gdyż jedni, mieli tylko młode owce, drudzy zaś tylko młode kozy, rozporządzenie miało zatem obejmować stan posiadania każdej rodziny Izraelskiej. Przeto nie myślimy żeby coś specjalnego było przedstawione w tej wolności wyboru danej Izraelitom.
(7) Rozporządzenie, żeby odłączyć baranka ze stada i chować na odosobnieniu (w. 0), przedstawiało, że chociaż przeznaczono naszego Pana na śmierć w dniu 10-go Nisan, 33 R. P., to jednak aktualnie nie prędzej został zabity aż 14-go Nisan. Rozkaz że zabije go wszystko zebranie zgromadzenia Izraelskiego, nie przed 14-tym ale w dniu 14-go Nisan wyobraża iż nasz Pan w styczności z Izraelitami tak się zachowywał od 10 do 14 Nisan, że nie dał im sposobności na pochwycenie i zabicie Go przed 14-tym Nisan natomiast Jego dobrowolne poddanie się im, zabronienie uczniom by Go bronili przed pojmaniem w ogrodzie. Jego cierpliwe niesprzeciwianie się podczas rozprawy sądowej i domagania się śmierci przed Sanhedrynem, i dozwolenie Żydom na uzyskanie od Piłata wyroku na ukrzyżowanie, były sposobami, przez które On, z rozporządzenia Bożego, rozkazał, aby cały dom Izraelski zabił Go jako pozafiguralnego Baranka w dniu 14-go Nisan. Cały dom nominalnego Cielesnego Izraela brał w tym udział reprezentacyjnie, przez wielką liczbę narodu i ich wodzów którzy domagali się i pragnęli Jego śmierci. Baranek był zabity między dwoma wieczorami; pierwszy z tych wieczorów zaczynał się około godziny 3-ej po południu i trwał do godziny 6-ej, drugi od godziny 6-ej do godziny 9-ej a od godziny 9-ej zaczynała się noc, według zapatrywania żydowskiego. Te dwa wieczory są jasno zaznaczone jako osobne i odrębne w Ew. Mat. 14:15, 23. gdy weźmiemy pod uwagę wiersze załączone pomiędzy tymi dwoma wierszami. Zgodnie z tym, koniec pierwszego i początek drugiego wieczora były, według ogólnego pojęcia, o godzinie 6-tej wieczorem, czyli zachód słońca, lecz według ścisłego pojęcia byłby pomiędzy wieczorami. Baranek miał być zabity w tym czasie, w którym rozpoczynał się 14-ty dzień miesiąca Nisan i wyobrażało nie tylko, że nasz Pan był zabity 14-go Nisan ale również wskazywało iż miało się to stać akurat przy końcu Wieku Żydowskiego -1845 lat do śmierci Jakóba - i że od tego czasu rozpoczynał się Wiek Ewangelii. Z tego punktu zapatrywania noc 14-go Nisan przedstawiałaby cały Wiek Ewangelii tak jak nasz Pastor podaje w tomie VI, na str. 568, par. 2, a początek tego wieczoru przedstawiałby dzień śmierci naszego Pana.
RODZINA BOŻA JEGO ULUBIEŃCAMI
(8) Dom (w. 7), gdzie Izraelici jedli baranka (jak również Izraelici w nim się znajdujący), przedstawia rodzinę Bożą, z punktu zapatrywania się na naczynie położone dla rzeczy mieszczącej się w nim nieco według przykładu świątyni i kapłanów w niej usługujących. Z tego punktu zapatrywania słowo dom jest także użyte w tym rozdziale na przemianę w znaczeniu rodziny i mieszkania gdzie rodzina mieszkała. Krew baranka, przedstawia, złożone życie, czyli śmierć naszego Pana, przeto Jego ludzka zasługa, która składa się z doskonałego człowieczeństwa, z prawem do życia i prawami życiowymi, z powodu Jego doskonałej sprawiedliwości. (1 Piotra. 1:18, 19; 1 Kor. 6:20; 7:23; Obj. 5:9). Kropienie krwią baranka przedstawia przypisanie zasługi naszego Pana. (3 Moj. 16:14; Rzym. 3:25, 26; 1 Jana 2:2; 4:10; Obj. 1:51.) Trzeba zauważyć, że jest dwojakie przypisanie zasługi naszego Pana (1) Nasz Pan przypisuje za nas Swoją zasługę na ubłagalni (Do Żyd. 9 :24; 1 Jana 2:2; 4:10); i (2) Bóg przypisuje nam zasługę naszego Pana, potem gdy nasz Pan przypisał ją za nas, a to przypisanie nam zasługi Chrystusowej staje się naszym jako szata sprawiedliwości: (Do Rzym. 3:21-26; 10:4; 1 Kor. 1:30; 2 Kor. 5:21; Iza. 61:10). Różnica w tych dwóch przypisaniach zasługi jest ta: Pierwsze zadowalnia Boską sprawiedliwość za grzech Adamowy i wyrok, i wypływające z tego niedoskonałości w nas; a drugie poczytuje nam sprawiedliwość, wymaganą przez prawo Boże od wszystkich nad którymi się rozciąga; ponieważ Bóg nie zadowalnia się tym, żebyśmy byli tylko bez grzechu, ale chce, ażebyśmy mieli istotną sprawiedliwość, której nie będąc w stanie dostarczyć sami, Bóg nam łaskawie dostarcza. Druga różnica jest ta: Jezus dokonuje pierwszego przypisania, Bóg dokonuje drugiego. Trzecia różnica jest ta: Pierwsze sprawuje przebaczenie grzechów ; drugie poczytuje nas za dostatecznych w posłuszeństwie wymaganiom Prawa Bożego. Czwarta różnica jest ta: Pierwsze uwalnia z pod wyroku Adamowego; drugie czyni nas poczytanie sprawiedliwymi w czynach i charakterze jakim Adam byłby gdyby był nie zgrzeszył, ale trwał w wiernym praktykowaniu sprawiedliwości i świętości.
(9) Obydwa zastosowania zasługi są pokazane w figurze i to jak następuje: Dwa słupy u drzwi, ogólnie biorąc, przedstawiają dwie części Sprawiedliwości, czyli Prawa Bożego. Pierwszą częścią Prawa, czyli Sprawiedliwości, jest miłość obowiązkowa do Boga, która jest wdzięczną dobrą wolą i którą słusznie winni jesteśmy Bogu, z całego serca, duszy, umysłu i siły. (Ew. Mat. 22:37, 38). Drugą częścią Prawa, czyli Sprawiedliwości, jest miłość obowiązkowa do bliźniego, która jest dobrą wolą jaką mu winni jesteśmy i jaką mu okazujemy w tym samym stopniu, w jakim byśmy chcieli, aby on nam okazał w myśli, zamiarze, słowie i czynie. (Mat. 22:39; 7:12). Jeden z tych słupów przedstawia tę część sprawiedliwości, która jest miłością obowiązkową względem Boga drugi słup przedstawia tę część sprawiedliwości, która jest miłością obowiązkową względem bliźniego: Pokropienie pierwszego słupa przedstawiałoby Chrystusowe przy-pisanie Swojej zasługi do tej części Sprawiedliwości Bożej, która wymaga śmierci grzesznika, za przekroczenie miłości obowiązkowej względem Boga; a pokropienie drugiego słupa przedstawiałoby Chrystusowe przypisanie Swojej zasługi do tej części Sprawiedliwości Bożej, która wymaga śmierci grzesznika, za przekroczenie obowiązkowej miłości względem bliźniego.
(10) Lecz to nie dosyć, że nie ma wyroku śmierci przeciwko nam, jak pokropienie obydwu słupów nie wystarczało w figurze; oprócz tego musimy mieć aktualną lub poczytaną sprawiedliwość - posłuszeństwo wymaganiom Prawa Bożego, aby żyć według Jego rozkazów. Dodatkowo górny słup, nadproże (w. 7), musiał być pokropiony w figurze. Nadproże przedstawia nas w naszym człowieczeństwie, fizycznie, umysłowo, moralnie i religijnie; i ażeby to człowieczeństwo mogło posiadać istotną sprawiedliwość, czyli wypełnienie sprawiedliwości Prawa Bożego (Do Rzymian 8:3, 4), koniecznem jest, żeby Bóg przypisał nam sprawiedliwość Chrystusową, ponieważ Bóg nie może być zadowolonym z naszej własnej sprawiedliwości. I to przypisanie sprawiedliwości Chrystusowej, która jest nazwana sprawiedliwością Bożą (Rzym.3:21, 22), ponieważ Bóg przez Chrystusa dostarczył jej, przyjmuje i przypisuje ją nam jako naszą sprawiedliwość, jest obrazowana przez pokropienie górnego słupa u drzwi, czyli nadproża krwią baranka. Zgodnie z tym, głowa każdego domu w kropieniu dwóch słupów u drzwi, przedstawia Boskie rozporządzenie dane Chrystusowi, aby przypisał Swoją zasługę Boskiej Sprawiedliwości za nas, czyli dla nas; a w pokropieniu nadproża on przedstawia Boga przypisującego zasługę czyli sprawiedliwość Chrystusową nam. Tym sposobem całe dzieło Boże i Chrystusowe w usprawiedliwieniu nas jest zobrazowane w kropieniu nadproża i słupów u drzwi krwią baranka. To, że odrzwia i nadproża domów miały być pokropione (w. 7), w których baranek miał być spożywany, przedstawia, że tylko za tych zasługa będzie przypisana, którzy wiarą przyswoili sobie pozafiguralnego Baranka. Niechaj będzie cześć i chwała naszemu Bogu i Barankowi za tę tak wielką łaskę daną domownikom wiary!
(11) Rozkaz aby jeść mięso baranka w nocy 14-go Nisan (onej nocy - w. 8), przedstawia danie rozkazu podczas całego Wieku Ewangelii, aby spożywać wiarą doskonałe człowieczeństwo Chrystusa, Jego prawo do życia i Jego prawa życiowe; ponieważ przyswajanie wiarą jest jednym ze znaczeń symbolicznego jedzenia. (Ewan. Jana 6:40, 47; porównaj z w. 50, 51, 53-57). Z powyższych wierszy z 6-go rozdziału Ewangelii św. Jana dowiadujemy się, że symboliczne jedzenie równa się wierzeniu i figury różnią się tylko w rzeczach jedzonych. W jednym wypadku jest to pozafiguralny Baranek; w drugim wypadku pozafiguralna Manna; ale w obu wypadkach jest to zasługa ludzka naszego Pana. Tak jak baranek w Egipcie mógł być jedzony tylko 14-go Nisan, 1615 roku przed Chrystusem, tak tylko podczas Wieku Ewangelii może zasługa naszego Pana być przyswajana przez wiarę jedynie. Zasługa w Tysiącleciu będzie przyswajana przez wiarę i uczynki. Rozkaz, aby jeść baranka upieczonego przy ogniu (w. 8, 9), zawiera w sobie kilka myśli. Pieczenie baranka zdaje się przedstawiać najpierw że pozafiguralny Baranek musi przejść przez ogniste próby do najwyższego stopnia; a następnie, że jego symboliczne posilające zalety nie będą przez to zmniejszone. Mięso posiada w sobie przeważnie azot, a gdy gotowane traci wiele z azotu; przeto mięso gotowane jest niedoskonałe, gdyż brak mu mniej więcej pożywczych składników. Ugotowanie figuralnego baranka dawałoby myśl, że nasz Pan coś utracił ze Swej ludzkiej doskonałości podczas swoich cierpień. A jedzenie gotowanego baranka przedstawiałoby, że spożywający wierzy, że człowieczeństwo Jezusowe było niedoskonałe, tak jak ci czynią co wierzą, że Jezus był rzeczywistym synem Józefa i że był grzesznikiem. Zabronienie spożywania gotowanego mięsa baranka, przedstawia rozkaz, abyśmy nie wierzyli, że Jezus był spłodzony przez ludzkiego ojca i że był grzesznym, albo że chociaż był przedtem doskonałym, to jednak wśród doświadczeń i prób nie pozostał doskonałym. Rozkaz, żeby nie jeść mięsa surowego daje myśl, że nie powinniśmy wierzyć, że nasz Pan nie był wcale próbowany, t j., iż nie cierpiał pod próbą jako nasz okup; ponieważ ani pozafiguralny gotowany, ani pozafiguralny surowy Baranek nie mógłby nas posilić ku żywotowi wiecznemu. Ażeby przedstawić, że nie powinniśmy wierzyć w takiego pozafiguralnego Baranka, figura zabraniała jedzenie baranka surowego lub gotowanego. - w. 9.
PRZAŚNY CHLEB I GORZKIE ZIOŁA
(12) Dwie inne rzeczy miały być jedzone przy wieczerzy Wielkanocnej: przaśny chleb i gorzkie zioła. (w. 8). Te rzeczy również są figuralne. Kwas składał się z kawałka sfermentowanego ciasta pozostawionego z poprzedniego pieczywa. Pozostawiony kawałek takiego ciasta rozpuszczano w ciepłej wodzie i wlewano do mąki przy następnym przygotowaniu ciasta. Kwas jest w tym wypadku fermentacją, czyli zepsuciem, z powodu zawartych w nim składników psujących i jest figurą na umysłowe, moralne i religijne zepsucie - grzech, błąd, samolubstwo i światowość. (Mat. 13:33; 16:6-12; Marka 8:15; 1 Kor. 6:6-8; Gal. 5:8, 9). Kwaszony chleb przedstawiałby zatem stan zepsucia przez grzech, błąd, samolubstwo i światowość, i wolność od Prawdy, sprawiedliwości, miłości i niebiańskich myśli. Chleb niekwaszony (przaśny) przedstawiałby stan nieskażony przez grzech, błąd, samolubstwo i światowość, a pełen Prawdy, sprawiedliwości, miłości i niebiańskich myśli. Jedzenie przaśnego chleba przedstawia przyswajanie sobie i wykonywanie uczynków zgodnych z Prawdą, sprawiedliwością, miłością i niebiańskimi myślami. (1 Kor. 6 :8) . To znaczy, że badamy Prawdę, krzewimy Prawdę i postępujemy zgodnie z Prawdą. Jedzenie zaś niekwaszonego chleba z mięsem baranka, przedstawia, że badamy, krzewimy i praktykujemy Prawdę podczas przyswajania zasługi Chrystusowej, wytworzonej dla nas ku żywotowi wiecznemu. Gorzkie zioła (według tłumaczenia literalnego - gorzkości lub gorzkie rzeczy ) , które były nadzwyczaj gorzkie, a które nowocześni żydzi rozumieją iż to był chrzan, były również figurą. One muszą przedstawiać coś połączone z życiem chrześcijańskim, gdyż jedzenie baranka przedstawia przyswajanie usprawiedliwienia z wiary, a ponieważ jedzenie przaśnego chleba pokrywa prawie wszystko inne w poświęconym życiu chrześcijańskim, więc gorzkie zioła lub gorzkości muszą przedstawiać coś połączone z naszym usprawiedliwionym i poświęconym życiem. Istotnie, oprócz rzeczy przedstawionych przez jedzenie mięsa baranka i przaśnego chleba, jest jeszcze jedna seria rzeczy połączonych z życiem chrześcijanina, przypadająca w naszym przyswajaniu Chrystusa ku usprawiedliwieniu, w naszym badaniu, krzewieniu i praktykowaniu Prawdy. Gorzkościami tymi są to próby, cierpienia i prześladowania przypadające w naszym usprawiedliwionym i poświęconym życiu, które są zobrazowane przez gorzkie rzeczy w figurze. Izraelici, jedząc gorzkie rzeczy, przedstawiają nas, przechodzących przez próby, cierpienia i prześladowania, przypadające w naszym usprawiedliwionym i poświęconym życiu. Tak patrząc na rzeczy jedzone podczas wieczerzy Wielkanocnej, widzimy, iż one przedstawiają całkowite życie chrześcijańskie.
(13)
Rozkaz dany w ostatnim zdaniu wiersza 9-go objętym słowami: "Głowę jego
z nogami jego i wnę-trznościami jego" znaczy że cały baranek miał być
upieczony - a nie zjedzony, jak niektórzy błędnie rozumieją - wyobraża iż
nasz Pan miał być próbowany pod każdym względem i musiał udowodnić w tych
próbach, że jest wiernym i bez grzechu. (Do Żydów 2:10, 17, 18; 4 :15 ) .
Tylko tym sposób mógł nasz Pan być ożywiającym pokarmem dla nas ku żywotowi
wiecznemu. Rozkaz, aby nic nie zostawiać z nie spożytych części baranka do
jutra (w. 10) , przedstawia naukę, że nie powinniśmy zostawiać naszego ucztowania
w usprawiedliwieniu i poświęceniu do Tysiąclecia; ponieważ w Tysiącleciu nie
będzie więcej usprawiedliwienia z wiary, ani badania, krzewienia i praktykowana
Prawdy, odnoszącej się do Wieku Ewangelii, ani nie będzie więcej cierpienia
dla sprawiedliwości w Prawdzie podczas Tysiąclecia. Ta uczta w usprawiedliwieniu
z wiary i w poświęceniu musi się skończyć zanim zacznie się Tysiąclecie, tzn.
że musimy brać udział w tej uczcie, póki jest jeszcze Wiek Ewangelii; albowiem
ci co zaczęli tę ucztę w Wieku Ewangelii, a potem jej nie skończą, zanim ten
Wiek się skończy, muszą iść na wtórą śmierć. (Do Żyd. 3:13; 10:25, 26-29).
Tym sposobem nasz całkowity udział w tej uczcie musi być zakończony podczas
obecnego Wieku, jeżeli chcemy dostąpić żywota. Ale dlaczego rozkaz jest dany
żeby ogniem spalić to, co pozostawało do jutra? Czy jest sprzeczność pomiędzy
pierwszym a drugim rozkazem w wierszu 10? Myślimy że nie. A to zauważymy,
jeśli pozwolimy pozafigurze rzucić światło na figurę: Pozafigura pokazuje,
że było zabronione, ażeby nie przedłużać uczty do rana. Gdyż rozkaz nie był,
że mieli zjeść całego baranka zanim przyszło rano, ale każdy miał jeść tyle
z baranka ile mógł i miał ukończyć jedzenie przed ranem. Ale jeżeli nie mogli
zjeść całego baranka do rana, to cząstki pozostałe miały być spalone. Następujące
uwagi wyjaśnią ten przedmiot: Podczas Wieku Ewangelii wszystka zasługa Chrystusowa
nie jest przypisana; ponieważ to mogłoby być wymagane tylko od tych, co są
zupełnie skażonymi, jak naprzykład, klasa wtórej śmierci, lub ci, co są w
stanie śmierci Adamowej. Jeżeli w Wieku Ewangelii żadne przypisania, nie są
czynione za te klasy, to z tego wynika, że przypisania zasługi są czynione
tylko za tych, którzy mają pewną ilość doskonałości, tj. za tych tylko, którzy
posiadają nieco podobieństwa Bożego. Przeto całość zasługi Chrystusowej nie
jest użyta dla usprawiedliwienia tych, którzy podczas Wieku Ewangelii przychodzą
do Boga. Dlatego pozostanie coś z nie przypisanej i nie przyswojonej zasługi
podczas Wieku Ewangelii. I to jest właśnie tym, co pozostaje nie spożyte z
mięsa naszego Baranka. A co przedstawia spalenie tych części baranka, które
pozostały niezjedzone? Odpowiadamy:
To oznacza, że gdy ten Wiek się skończy, pozostała część zasługi Chrystusowej
przestanie egzystować jako rzecz przypisująca. Tym sposobem zrządzenie, żeby
przypisywana zasługa nie mogła więcej działać i egzystować dla celów Wieku
Ewangelii, jest zobrazowane przez spalenie , nie spożytych części baranka.
(14) Wiersz 11-ty określa sposób w jaki baranek miał być jedzony (tak go tego spożywać będziecie). W figurze mieli go jeść w pośpiechu i gotowi do na-tychmiastowego wyjścia z Egiptu jako podróżnicy do ziemi Chananejskiej. To przedstawia, że my energicznie i szybko przyswajamy sobie naszego Baranka, przaśny chleb i gorzkie rzeczy, a czynimy to jako tacy, co są przygotowani do natychmiastowego opuszczenia jako cudzoziemcy pozafiguralnego Egiptu., i jako pielgrzymi podróżujący do niebieskiego Chanaanu. (1 Piotra 2:11). Przepasane biodra przedstawiają tę część naszego przygotowania, która jest połączona z naszą gotowością do służby; laska, przedstawia tę część naszego przygotowania, która jest połączona z naszym używaniem Słowa Bożego, jako naszą podporą; obuwie na nogach przedstawia tę część naszego przygotowania, która jest połączona z naszym wyrabianiem w sobie Ducha Pańskiego. Wszystkie te rzeczy pokazują naszą zdatność w naszym przygotowaniu do naszej podróży, z pozafiguralnego Egiptu do pozafiguralnej ziemi Chananejskiej. Wyrażenie, "albowiem przejście jest Pańskie", było uczynione w celu dania zrozumienia, że uczestnictwo w uczcie wymaga od nas wielkiej ostrożności, z powodu niebezpieczeństw i trudności towarzyszących jej, które to trudności z powyższego określenia możemy widzieć, że są obecne w figurze i w pozafigurze, a które to niebezpieczeństwo możemy również widzieć z następnego wiersza. Chociaż pozafiguralne niebezpieczeństwa i trudności istniały podczas całego Wieku, i pierworodni z Egipcjan i z ich bydła byli uderzani wtórą śmiercią podczas całego Wieku, to jednak ten obraz teraz zmienia się z całego Wieku Ewangelii na noc Parousji i Epifanii. Podczas pierwszej połowy tej nocy odbywało się specjalne ucztowanie zanim dziesiąta plaga zaczęła być wylewana w środku tej nocy - roku 1914. Niebezpieczeństwa, na jakie pierworodni pozafiguralnego Izraela są narażeni, jest wtóra śmierć i wielki ucisk, które ukarzą panujących władców pozafiguralnego Egiptu, jak jest zobrazowane w wier. 12. Te niebezpieczeństwa są powodami na obchodzenie święta przez pozafiguralnego Izraela, którego pozafiguralne biodra mają być przepasane, pozafiguralne nogi obute, laski w rękach i z energią przedstawioną przez pośpiech figuralnej uczty. Pierwsza część wiersza 12 była już wyjaśniona w łączności z 2 ks. Moj. 11:4, 5 w poprzednim numerze. Tylko ostatnie zdanie tego wiersza pozostaje nam do zbadania: "Nad wszystkimi władcami Egiptu wykonam sądy". Ci władcy przedstawiają niewidzialnych i widzialnych wielkich wodzów w królestwie Szatana - upadłych aniołów i cywilnych, kościelnych, kapitalistycznych, wychowawczych i społecznych wodzów w obecnym ustroju. Oni wszyscy będą wyrzuceni ze swych stanowisk władzy i wpływu i będą ukarani, jako pozafigura sądów Jehowy, wykonanych na panujących Egiptu. Jehowa będąc Bogiem doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy jest gwarancją tego - gdy mówi przy końcu wiersza: "Ja Pan (Jehowa)!" Częścią "tej nocy", w której Jehowa to czyni jest Epifania od 1914 do 1954 roku. Wiersz 13-ty mówi nam, co ubezpiecza pierworodnych Pańskich: Jak krew figuralnego baranka była znakiem, że Bóg pominął domy Izraelskie, które były nią pokropione i ocalił ich pierworodnych, tak też przypisana zasługa Boskiej sprawiedliwości i pozafiguralnym pierworodnym Izraela jest znakiem, przez który Bóg omija w rodzinie Bożej i ocala pierworodnych od pozafiguralnej dziesiątej plagi, podczas gdy On przez wielki ucisk, zabija klasę wtórej śmierci, pozafiguralnych pierworodnych z ludu i bydła Egiptu. Przeto pozostając w rodzinie Bożej, zabezpieczeni krwią Baranka, jesteśmy bezpieczni i zabezpieczeni od niszczyciela. Chwalmy Boga za to!
PYTANIA BERIAŃSKIE
(1) Do czego przyprowadza nas przedmiot Niewola i Wyzwolenie Izraela? Nie później niż którego dnia mógł być dany rozkaz ustanowienia Wielkanocy? Jakie dwa powody udowadniają tę myśl? Jak długo przed 10-tym Nisan zdaje się że ten rozkaz był dany? Dlaczego? Nie później jak przed jaką datą mógł przyjść ten rozkaz? Dlaczego nie? Którego dnia Mojżesz wypowiedział groźbę śmierci pierworodnych z ludzi i z bydła ? Co to udowadnia? Jak według tego powinna być przetłumaczona pierwsza część 2 Moj. 12:1? Dlaczego? Przez co jeszcze jest tak wymagane? Dlaczego? Kiedy pozafiguralny Baranek został odłączony na śmierć ? Co jesteśmy zmuszeni uczynić z pozafigurą w wierszu l przez to zastanowienie?
(2) W którym czasie Mojżesz przedstawia naszego Pana w 2 Ks. Moj. 12:1? Jak Jezus wypełnił pozafigurę Mojżeszowego rozkazu o ustanowieniu Wielkanocy? Jak to udowadniają zacytowane ustępy? Co było pozafigurą Boskiego mówienia do Mojżesza odnośnie rzeczy zawartych w tych wierszach? Kogo, wpierw ze wszystkich, przedstawia Aaron w l ? W którym czasie ich doświadczeń? Kogo on później przedstawia? Co jest wpierw i później zobrazowane przez Boskie mówienie tych rzeczy do Aarona? Co jest zobrazowane przez to że to Bóg te rzeczy mówił w Egipcie?
(3) Przyjęcie Nisan za pierwszy miesiąc roku było powodem czego? Który miesiąc był dotąd pierwszym miesiącem roku? Kiedy ten miesiąc przypadał? Jakie rodzaje lat miał odtąd Izrael? Jak się nazywają? Co ta zmiana przedstawiała? Jaka jest pierwsza rzecz, co nasuwa tę pozafigurę? Co rozumiemy, że ta zmiana przedstawia ? Szczególnie co ? Jak zacytowane ustępy udowadniają wypełnienie się tej zmiany pozafiguralnie ? Co w figurze czyni rozumną tę przytoczoną pozafigurę? Jakie jeszcze zastanowienie nasuwa tę pozafigurę ? Dlaczego ?
(4) Co przedstawiałby rozkaz dany przed 10-tym Nisanem, żeby odłączyć baranka 10-go Nisana ? Dlaczego ? Jakie fakty nasuwają tę myśl odnośnie ustanowień ustalonych w oznaczoną datę ? Co to obejmuje odnośnie rozkazu, żeby odłączyć pozafiguralnego Baranka przed Nisanem 10-tym ? Jak ten rozkaz nie był dany ? Jak był dany ? Jakie wypadki stały się 10-go Nisana, 33 R. P. ? Którego dnia w tygodniu to było ? Co zbija pogląd Nominalnego Kościoła odnośnie dnia w tygodniu? Jak zacytowane ustępy Pisma Św. udowadniają, że Jezus był odłączony na śmierć w dniu Jego tryumfalnego wjazdu do Jeruzalemu? Jak Jezus był odłączony na śmierć tego dnia przez cały naród izraelski ?
(5) Przez jakie dwie rzeczy Jezus rozporządził na Swoje odłączenie, jako pozafiguralnego Baranka 10 Nisana, 33 R. P.? Przez jakie nauki On to głównie uczynił? Przez jakie czyny on to szczególnie uczynił? Czego były powodem Jezusowe nauki i czyny aż do ostatnich trzech? Co dokonały Jego trzy ostatnie czyny? Co Jezus rozkazał Żydom przez Swoje nauki i czyny?
(6) Co miało być użyte dla każdej rodziny w figurze? Co każdy dom przedstawiał? Każdy baranek? Co było uczynione gdy rodzina była za mała aby mogła spożyć całego baranka? Jakie trzy rzeczy były zobrazowane przez to ? Jak to jest nasunięte w l Kor. 1:26-29? Dlaczego baranek z owiec lub kóz był wybrany na tę figurę ? Wytłumacz zacytowane ustępy o naszym Baranku, jako będącym pozafigura baranków zabitych w Egipcie. Dlaczego baranek miał być bez zmazy? Wytłumacz ustępy zacytowane o Jezusowym stanie bezgrzesznym. Co było zobrazowane w tym, że baranek był samcem ? Że był jednorocznym ? Dlaczego było pozostawione do wyboru użycie baranka z owiec lub kóz? Jak nie mamy myśleć o tej wolności wyboru ?
(7) Dlaczego baranek był trzymany w odłączeniu od 10-go do 14-go Nisana? Co jest pozafigurą dania rozkazu, żeby całe zgromadzenie zabiło baranka 14-go Nisana? Jak Jezus dał ten pozafiguralny rozkaz? Jakimi czynami? Jak pozafiguralny cały dom Izraela zabił pozafiguralnego Baranka? Kiedy baranek był zabity? Kiedy był pierwszy, a kiedy drugi wieczór? Które ustępy z Nowego Testamentu udowadniają, że Izrael miał dwa wieczory? Kiedy według tych dwóch wieczorów baranek miał być zabity? Jakie dwie rzeczy to przedstawia? Z drugiego punktu co przedstawiałaby noc 14-go Nisana? Co przedstawiałby początek tego wieczoru ?
(8) Co dom Izraelski i rodzina w tej historii przedstawia? Na jakiej zasadzie ? Jak słowo dom jest użyte w tym rozdziale ? Co krew baranka przedstawia? Co stanowi zasługę ludzką naszego Pana ? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Co kropienie krwią baranka przedstawia? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Ile zastosowań zasługi naszego Pana jest uczynione ? Jakie jest pierwsze z tych zastosowań? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Które jest drugie? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Jakie są cztery główne różnice pomiędzy tymi dwoma zastosowaniami ?
(9) Gdzie oba zastosowania są podane? Co ogólnie przedstawiają dwa słupy u drzwi? Co jest pierwszą częścią Prawa Bożego, czyli Sprawiedliwości? Jak zacytowane ustępy udowadniają, że one są dwoma częściami Prawa, czyli Sprawiedliwości ? Co jeden z tych słupów przedstawia? Co drugi? Co przedstawia kropienie pierwszego słupa ? Co drugiego ?
(10) Co jest koniecznym oprócz zmazania wyroku śmierci Adamowej ? Pokropienie czego nie było dosyć w figurze ? Co oprócz słupów u drzwi musiało być jeszcze pokropione? Co nadproże przedstawia ? Co jest koniecznym dla naszego człowieczeństwa oprócz zmazania wyroku śmierci Adamowej ? Dlaczego to jest koniecznym ? Dlaczego sprawiedliwość Chrystusa jest nazwana sprawiedliwością Bożą ? Przez co jest zobrazowane przypisanie jej nam ? Co przedstawia głowa każdego domu Izraelskiego w kropieniu słupów u drzwi? W kropieniu nadproża ? Jaka całkowita praca jest tym sposobem zobrazowana przez kropienie odrzwi i nadproża ? Co jest zobrazowane przez pokropienie tylko domów, gdzie baranek Boży był spożywany ?
(11) Co przedstawia rozkazanie, żeby jeść mięso baranka w nocy 14-go Nisana ? Jak zacytowane ustępy wskazują to w równoległy sposób ? Jaka jest różnica w formie i rzeczach tych figur ? Kiedy tylko mógł być baranek w Egipcie jedzony ? Na co to jest figurą? Jak zasługa Chrystusowa będzie przyswajana w Tysiącleciu ? Jakie dwie rzeczy są przedstawione w pieczeniu baranka? Dlaczego baranek nie był gotowany? Na co to jest figurą? Co jest zobrazowane przez nie jedzenie baranka surowego ? Dlaczego pozafiguralny Baranek nie może być jedzony surowy? Dlaczego pozafiguralny Baranek nie może być spożywany surowy, ani gotowany? Dlaczego pozafiguralnie było zakazane jeść Baranka surowego, lub gotowanego ?
(12) Jakie dwie inne rzeczy miały być jedzone z barankiem ? Na co jest figurą kwas ? Dlaczego tak ? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Co kwaszony chleb przedstawia? Co nie kwaszony chleb przedstawia? Co przedstawia jedzenie nie kwaszonego chleba? Co ta pozafigura obejmuje? Jakie jest literalne tłumaczenie słowa oddanego gorzkie zioła? Co Żydzi teraz używają, za gorzkie rzeczy? Czego one były obrazem? Jak to jest udowodnione procesem wyłączania? Co jest zobrazowane w Izraelowym jedzeniu tych gorzkich rzeczy? Co w jedzeniu baranka wielkanocnego ?
(13) Co w. 9 nie rozkazuje, a co rozkazuje w ostatniej jego części ? Co ten rozkaz przedstawia ? Jak zacytowane ustępy to udowadniają? Dlaczego nasz Pan musiał być takim? Co jest zobrazowane w rozkazie, żeby nic z niespożytych części nie zostawiać do jutra ? Jakie są dwa powody na tę pozafigurę ? Co się stanie z tymi którzy nie skończą swego ucztowania przed Tysiącleciem ? Dlaczego powinniśmy skończyć tę ucztę przed Tysiącleciem ? Czy jest sprzeczność pomiędzy dwoma rozkazami w w. 9-tym ? Co pomaga nam zharmonizować je ? Co przedstawiają niespożyte części baranka? Jakie zastanowienia wyświetlą tę pozafigurę nie spożyte części baranka? Co przedstawia spalenie nie spożytych części baranka do rana? Co jest powodem tej pozafigury? Za kogo wszystka zasługa Chrystusowa będzie musiała być zastosowana w Tysiącleciu ? Co jest zsumowaniem pozafigury spalenia nie spożytych części baranka?
(14) Co określa w. 11-ty? Jak oni mieli jeść figuralnego baranka ? Do czego mieli być przygotowani podczas jedzenia baranka ? Co to przedstawia ? Co przedstawiają przepasane biodra, obuwie na nogach i laska w ręku ? Razem co one przedstawiają ? Dlaczego użyte jest wyrażenie, "Albowiem przejście jest Pańskie" ? Jak ten obraz tu się zmienia ? Co się działo w pierwszej części tej 80-letniej nocy? Zanim co zaczęło być wylewane? Kiedy była północ tej nocy? Na jakie niebezpieczeństwa pozafiguralnego pierworodni Izraela są wystawieni ? Do czego te niebezpieczeństwa pobudziły pozafiguralnych Izraelitów? Dlaczego pominiemy pierwsze sprawy w. 12 bez komentowania? Kogo przedstawiają władcy egipscy? Co będzie stanowiło sąd władców pozafiguralnych? Co gwarantuje to? Kiedy będzie sądna część "nocy"? Co było znakiem, żeby ominąć domy Izraelskie i zachować ich pierworodnych? Co jest pozafigurą tego i skutkiem ? Co Bóg czyni podczas zachowania pierworodnych pozafiguralnego Izraela ? Jak my możemy być pominięci? Do czego to powinno nas pobudzić?
(C. d. n.)
TP ’46, 56-62.