PYTANIA i ODPOWIEDZI
Pytanie: Czy Brat Russell mając korporacje gwałcił przez to Słowo Boże?
Odpowiedź: Potem gdy dowiedział się, że był onym sługą nie gwałcił Słowa Bożego. Gdyby dozwolił by one kontrolowały jego lub drugich braci kapłańską pracę żleby uczynił, lecz on na to nie dozwolił, według pozafigur z 2 Księgi Samuelowej 6:1-11; i 1 Księgi Kronik 13:1-14. Tak jak pozafiguralni Kaatyci, tak też kapłani nie mieli symbolicznych wozów (organizacji) do kontrolowania ich pracy, pomimo, że pozafiguralni Gersonici i Meraryci mieli dane wozy na ten cel (4 Moj. 7:1-9). Potemu gdy pozafiguralny Oza doświadcza symbolicznych wozów, z których jeden miał przedtem niby dozwoloną kontrolę kapłańskiej pracy, ale dłużej nie dozwolono im mieć. Z tego powodu nasz. Pastor sam kontrolował pracę kapłańską, a jego korporacje i ich dyrektorzy nie posiadali żadnej kontroli tejże pracy, byli zatem "niemymi" według jego wyrażenia. Korporacji używał tylko do przeprowadzania spraw interesowych wobec prawa ludzkiego, lecz one nie wykraczały przeciw prawu Bożemu. Takie używanie korporacji jest dozwolone dla kapłańskiego członka gwiazdowego w Epifanii, jeżeli one nie kontrolują w żadnym stopniu pracą kapłańską i jeżeli ów kapłan ma zupełną kontrolę nad ich pracą. P 1945, 128.
Pytanie: Czy wielkie zlecenie dane uczniom w Ew. Mateusza 28:19 nie dowodzi, że drzwi do wejścia w zarodek królestwa nie będą zamknięte aż ostatni członek Małego Stadka przejdzie poza zasłonę?
Odpowiedź: Wcale nie. Literalny przekład tego ustępu udowodni naszą odpowiedź: Idąc tedy czyńcie uczni z pośród wszystkich narodów, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Św., ucząc je przestrzegać wszystkiego com wam przykazał." Kilka komentarzy będzie pomocne do wyrozumienia tego tekstu. Podczas usługi Jezusowej i aż do października 36 R. P., poselstwo było ograniczone tylko do Izraela. Dlatego to wielkie zlecenie nie mogło spełnić się prędzej aż w październiku 36 R.P., z pierwszymi poganami w domu Korneliuszowym. Nie było celem Wieku Ewangelii by wszystkie narody poczynić uczniami, jak błędnie jest podane w naszej Biblii, ale na świadectwo miała być głoszona Ewangelia wszystkim narodom (Mat. 24:14; Łuk. 24:47), aby z pośród nich wybrać Oblubienicę (Dz. Ap. 15:14). Że to zlecenie nie odnosi się do całych narodów, lecz do uczni wybranych z pośród wszystkich narodów, to dowodzi w greckim zaimek rodzaju męskiego na polskie słowo "je" ("chrzcząc je" w. 19, "ucząc je" w. 20). Gdyby to zlecenie odnosiło się do narodów to w obydwu miejscach byłby użyty w greckim zaimek nijaki, bo słowo narody jest rzeczownikiem nijakim w języku greckim i dlatego musi być użyty zaimek nijaki na narody. Mając to w pamięci, że Ewangelia była głoszoną tylko Żydom aż do paź. 36 R.P., a dopiero od tego czasu miała być głoszona wszystkim narodom, to łatwo zauważymy, że to wielkie zlecenie naszego Pana nie mogło nastąpić prędzej aż w paź. 36 R.P. Mając również w pamięci, że wielkie zlecenie miało na celu wybór Oblubienicy z pośród wszystkich narodów to wnet zauważymy, że słowo narody nie było celem czasownika nauczać. Oprócz tego zasady gramatyczne w greckim wykazują pomiędzy kim miało się odbywać nauczanie. A więc nauczanie miało się odbywać pomiędzy wszystkimi narodami, a nie tylko pomiędzy Żydami. Pozostała część tego wiersza pokazuje dwojaki sposób, przez który nauczanie czyli czynienie uczni było dokonywane: (1) przez przyprowadzenie ich do uczniostwa przez prawdziwy chrzest, który dokonywał w nich podobieństwa charakteru (w imię) Ojca i Syna i Ducha Świętego (jaki się odbywa w naśladowcach Chrystusowych); i (2) przez nauczanie ich rozkazów Jezusowych danych Jego naśladowcom. Te dwie rzeczy są pracą całego życia wiernego ludu Bożego, które rozpoczynają się z poświęceniem i spłodzeniem z Ducha i odbywają się w okresie wielu lat pomiędzy spłodzeniem z Ducha św. ostatniego członka, a mocnym uczynieniem jego powołania i wybrania. (2 Piotr 1:10). Wielkie Grono i Młodociani Święci są również uczniami chociaż niższego rzędu, aniżeli członkowie Chrystusowi, a ich prawdziwy chrzest i nauczanie do zachowania przestróg i rozkazów Chrystusowych będzie się również odbywało tak długo dopóki będą żyli i dlatego oni są również pomiędzy tymi nauczanymi według Jezusowego wielkiego zlecenia. To wielkie zlecenie działa nie tylko do czasu aż ostatni członek Małego Stadka będzie powołany i po latach zakończy swój bieg, ale będzie działało lata potemu aż obie klasy, Wielkie Grono i Młodociani Święci zakończą swój bieg. Dlatego nasza działalność pod wielkim zleceniem naszego Pana nie dowodzi, że drzwi do zarodka królestwa nie będą zamknięte aż ostatni członek Małego Stadka zamknięte na wiele lat zanim zakończy się nauczanie nie tylko wejdzie poza zasłonę; ale przeciwnie dowodzi, że drzwi będą dla Małego Stadka, ale także dla Wielkiego Grona i Młodocianych świętych. P 1945, 79.
Pytanie: Jak wyjątek z Izajasza 52:8 dowodzi, że drzwi do zarodka królestwa zostały zamknięte przed śmiercią naszego Pastora?
Odpowiedź: Wyjątek brzmi w sposób następujący: "Wynoszą głos stróżowie twoi, głos wynoszą, a społem wykrzykiwać będą; bo okiem w oko ujrzą, że zasię Pan Syon przywiedzie." W proroctwie Izajasza 52:1-12 znajdują się przepowiednie o głównych zarysach żniwa, czyli o poselstwie Parousyjnym. Przez słowo stróżowie, należy rozumieć pielgrzymów, posiłkowych pielgrzymów i starszych. Ich podnoszenie głosu oznacza ich proklamowanie Słowa Bożego na czasie podczas Parousji, To poselstwo jako Pieśń Mojżesza i Pieśń Baranka było tą pieśnią, którą oni śpiewali wspólnie, tj.. proklamowali je w zupełnej zgodzie jedni z drugimi. Nie wydawali niezgodnych słów, ale śpiewali razem melodyjnie, tzn., iż byli w zupełnej zgodzie w ich ogłaszaniu poselstwa o żęciu. Powodem takiej zgody w ich ogłaszaniu poselstwa o żęciu było to, że widzieli Prawdę, iż była zgodną ze wszystkimi jej szczegółami "okiem w oko ujrzą". Prosimy o zauważenie kiedy ta zupełna zgoda miała nastąpić - kiedy Pan zasię Syon przywiedzie. Słowo Syon odnosi się do Kościoła. Ten wiersz podaje o Panu, który zasię przywodzi Syon. Co to znaczy? Odpowiadamy. Syon miał dwie niewolę. Pierwszą niewolą był Rabinizm w Żydostwie, w jakim znajdowali się prawdziwi cieleśni Izraelici. W Żniwie Wieku żydowskim, Bóg wyprowadził Syon z owej niewoli. Drugą niewolą był symboliczny Babilon, z którego Bóg wyprowadził nas podczas Parousji, jako tych uwolnionych z drugiej niewoli Syonu - zasię (znowu) Syon przywiedzie. Trzeba zauważyć; że wiersz podaje, że gdy Bóg będzie wyzwalał Syon z drugiej niewoli, tj. wyzwalał go z Babilonu, co oznacza pieczętowanie czół wybranych podczas Żniwa pielgrzymi posiłkowi pielgrzymi i starsi będą w zupełnej zgodzie ze sobą w proklamowaniu Prawdy. Lecz krótko przed śmiercią naszego Pastora, tak w Ameryce jak i w Brytanii, wkradła się niezgoda, która wkrótce po jego śmierci wzrosła między pielgrzymami, posiłkowymi pielgrzymami i starszymi, zamieniając się we wielkie spory odnośnie doktryny i zarządzeń, tak iż obecnie mamy 60 grup pod dowództwem dawnych pielgrzymów, posiłkowych pielgrzymów i starszych, którzy nie zgadzają się ze sobą. Z tego widzimy, że Syon doświadczał drugiego wyzwolenia z niewoli podczas panowania zgody między wodzami ludu Bożego, zanim poróżnili się ze sobą. Wszyscy wybrani byli popieczętowani na czołach, zanim ta niezgoda nastąpiła, tzn., iż wszyscy, którzy mieli dostąpić zaszczytu Oblubienicy, zostali spłodzeni z Ducha i przyszli do Prawdy przed niezgodą Ten ustęp dowodzi, że drzwi do zarodka królestwa zostały zamknięte przed śmiercią naszego Pastora, rzecz której należało się spodziewać, ponieważ jego misją pod Jezusem, było zarządzenie pracą żęcia i pokłosia w celu ukompletowania klasy Chrystusowej. Lecz ktoś mógłby się temu sprzeciwić, dowodząc, że niezgoda panowała między niektórymi wodzami podczas całego czasu Żęcia. Na to odpowiadamy, że (1) niezgody nie było między stróżami Syonu, lecz niezgoda była między stróżami i przesiewaczami, którzy zostali złożeni ze stanowiska stróżów, lecz te spory nie były podtrzymywane między tymi co pozostali stróżami; i (2) taki sprzeciw zaprzeczałby prawdziwości tekstu Pisma św.; ponieważ tekst wyraźnie mówi, że podczas drugiego wyzwolenia Syonu z niewoli, tj. podczas żęcia i pokłosia, stróżowie w zupełnej zgodzie śpiewali te same pieśni - Pieśń Mojżesza i Pieśń Baranka. Przeto niezgody, jakie rozpoczęły się na krótko przed śmiercią Brata Russella i które wzrosły wkrótce po jego śmierci, zamieniając się we wielkie spory po całym świecie, z których powstało 60 podziałów, dowodzą, że przed tymi sporami wszyscy wybrani zostali wyzwoleni z Babilonu, podczas drugiego wyzwolenia Syonu; i dlatego drzwi do zarodka królestwa zostały zamknięte zanim niezgoda i podziały nastąpiły, a zatem to nastąpiło przed śmiercią naszego Pastora.
TP ’46, 87-88.