NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA
2 Moj. 1:6-7:13; 10:24-15:21; P 1933, 4. (Ciąg dalszy).
WIERSZ 29-ty z dwunastego rozdziału Drugiej Księgi Mojżesza podaje, że Pan postanowił użyć ostatniej presji przeciw Faraonowi w celu wyswobodzenia Izraela z niewoli, przez zesłanie dziesiątej plagi na każdy dom egipski, przez którą byliby pozabijani pierworodni z ludzi i bydła. Pan okazał wielką cierpliwość przeciw temu podstępnemu królowi, cierpliwość w usiłowaniach dokonania Swego celu, a z powodu opozycji okazał surowość, aby cel ten osiągnąć. Ażeby właściwie ocenić znaczenie dziesiątej plagi dla Egipcjan, musimy wziąć pod uwagę, że pierworodny u narodów wschodnich ma większe znaczenie, aniżeli wszyscy inni członkowie rodziny razem wzięci. Zniszczenie pierworodnego było zatem najsroższym ciosem dla rodziny. Dlatego dziesiąta plaga była okropniejszą dla Egipcjan, aniżeli dziewięć poprzednich plag razem wziętych. Dziesiąta plaga w figurze rozpoczęła się punktualnie o północy. Noc pozafiguralna rozpoczęła się w tym wypadku w jesieni 1874, a skończy się w jesieni 1954 i obejmuje Parousję i Epifanię. Wojna okopowa rozpoczęła się 21 września 1914 r., i od czasu wojny w okopach rozpoczęło się osłabianie narodów, tak iż w końcu staną się zupełnie bezsilnymi, by wytrzymać ciosy Armagedonu gdy on nadejdzie. Gniew czyli wielki ucisk rozpoczął się zatem 21 września 1914, tj. pierwszego dnia siódmego miesiąca według rachuby żydowskiej i przypadł akurat w połowie osiemdziesięcioletniej nocy, t j. 40 lat od jej rozpoczęcia, i 40 lat od jej zakończenia. W przepowiedziany czas nastąpiło tedy zabijanie pierworodnych pozafiguralnego Egiptu od człowieka aż do bydlęcia. Pozafigury egipskich pierworodnych z ludzi i bydła były już wytłumaczone, mianowicie, że pierwsi reprezentują nowe stworzenia, a drudzy człowieczeństwo członków klasy wtórej śmierci, z których żaden nie pozostanie żywym, ani w nowym stworzeniu, ani w człowieczeństwie po przeminionym gniewie, tak jak żaden w figurze nie był zachowany w ową noc ("Pan zabijał wszystkie pierworodztwa w ziemi egipskiej... i wszelkie pierworodne z bydląt." - w. 29).
(2) Zauważmy teraz zmianę w wyrażeniu, podającym najwyższą i najniższą różnicę klasową tych, których pierworodni mieli być pobitymi w wypełnieniu, jak podane w wierszu 29, od wspomnianej w przepowiedni podanej w 2 Moj. 11:5. Krańcami klasowymi wspomnianymi w przepowiedni jest - od pierworodnego Faraonowego, który miał siedzieć na stolicy jego, aż do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach, tj. pierworodny króla i pierworodny najniższego rzędu niewolnicy; lecz w wypełnieniu różnica jest między pierworodnym króla, a pierworodnym więźnia, który był w więzieniu (12:29). Czy jest tu sprzeczność? Na pewno nie. Dlaczego zatem zachodzi zmiana w wyrażeniu? Pozafigura wymaga tego. Jak już zauważyliśmy przy badaniu pozafigury z 2 Moj. 11:5, że nasz Pan wypowiedział straszne groźby (w 2 Moj. 11:4-8) przez pozafiguralnego Aarona, od późna 1913 r. do jesieni 1916; z tego powodu dał tylko taką przepowiednie jaką Kościół wtedy rozumiał. Wtedy nie rozumieliśmy, że podczas ucisku przeżyjemy dwa małe Wieki Ewangelii i że małe Imperium Szatana, czyli mały pozafiguralny Egipt, będzie wystawiony w tym czasie, gdy lud Boży będzie w niewoli, a z której mają być wyzwoleni przez małą dziesiątą plagę po wylaniu dziewięciu innych małych plag. Przeto pomiędzy rokiem 1913 a 1916 nie mogliśmy dać żadnej przepowiedni odnośnie pierworodnych małego Imperium Szatana, cierpiących pod małą dziesiątą plaga, (która jest częścią wielkiej dziesiątej plagi), a która obejmuje pierworodnych małego Egiptu. Więc gdy podawaliśmy przepowiednie o dziesiątej pladze, od czasu na krótko przed rokiem 1914, do jesieni 1916, to przepowiadaliśmy, że dziesiąta plaga będzie obejmowała wszystkich pierworodnych we wszystkich częściach społeczeństwa, tak pomiędzy krańcami jak i w krańcowościach tegoż, co jest objęte w wyrażeniu, od pierworodnego Faraonowego do pierworodnego niewolnicy, która jest przy żarnach.
(3) Lecz w opisie figuralnego wypełnienia dziesiątej plagi. Bóg podał ten opis, aby był figurą jak Jego lud będzie świadkiem zniszczenia pierworodnych pozafiguralnego Egiptu; i lud Boży przychodzi coraz więcej do zrozumienia, że pomiędzy pierworodnymi pozafiguralnego Egiptu są załączeni i pierworodni małego Imperium Szatana, pozafiguralnego małego Egiptu, który od roku 1917 działa coraz więcej wśród ludu Bożego w Prawdzie podbijając ich stopniowo w niewolę. Wyrażenie, "pierworodny więźnia, który był w wiezieniu", odnosi się do pierworodnych małego Egiptu. Zobaczymy jak to może być i jak to można zrozumieć. Między innymi symbolami biblijnymi, Wiekie Grono jest przedstawione jako więźniowie, zakuci w kajdany w podziemnym więzieniu. (Ps. 107:10, 14, 16). Gdy weźmiemy pod uwagę właściwie przetłumaczony przez Dr. Younga wiersz 11, z Psalmu 79, to zauważymy tę samą myśl: "Niech przyjdzie przed oblicze Twoje narzekanie więźniów (Wielkiego Grona)... a pozostaw synów śmierci (klasę wtórej śmierci)." Gdy właściwie przetłumaczymy ostatnie zdanie w wierszu 21, z Psalmu 102, które podaje - "i otworzył (do wejścia w bramy śmierci) synom śmierci" - to zauważymy, że w wierszach 21-23 jest mowa o sześciu klasach: Wielkie Grono ("więźnie"), klasa wtórej śmierci ("synowie śmierci"), Małe Stadko ("Syjon"), Starożytni i Młodociani święci ("Jeruzalem") i klasa restytucyjna ("narody i królestwa"). Przeto wiersz 21 dowodzi, że wyrażenie "więźniowie" odnosi się do Wielkiego Grona. Do nich również stosuje się wyjątek z Listu do Żydów 2:15 - "którzy dla bojaźni śmierci po wszystek czas żywota podlegli byli niewoli" - i Psalm 69:34.
(4) Przeto wiersz 29, wskazujący na więźniów, będących w wiezieniu, odnosi się do Wielkiego Grona. Mając w umyśle ten fakt, że chociaż byli utracjusze koron podczas całego Wieku Ewangelii, to jednak Wielkie Grono, jako klasa, przyszło do egzystencji dopiero podczas Ucisku - Epifanii - (Obj. 7:9; 2 Tym. 4:1), z czego widzimy, że tylko od roku 1917 mogli być więźniowie, czyli Wielkie Grono. Kto jest zatem pierworodnym więźnia wspomnianym w 2 Moj. 12:29? Są to nowe stworzenia, wodzowie Wielkiego Grona, którzy wprowadzili błędy, czyli fałszywi nauczyciele, przedstawieni w Abiju (w angielskich wydaniach Cieni Przybytku str. 119, znajduje się u dołu notatka, opuszona w polskim wydaniu, mająca łączność z wyrażoną tu myślą) [* Gdy przychodzimy do coraz jaśniejszego zrozumienia wysokich zalet charakteru jakie są wymagane od tych wszystkich. którzy kiedyś osiągną żywot wieczny na jakimkolwiek poziomie i że nie wielu, zdaje się, czynić starania o wyrobienie sobie doskonałei miłości, jako zasady rządzącej ich życiem; myśli nasuwają się, czy ci dwaj synowie Aarona, których Bóg ukarał śmiercią; czy nie przedstawiają znacznej części poświęconych i spłodzonych z ducha osób, którzy zaniedbali osiągnięcia wysokiego stanu serca, jaki jest koniecznie potrzebny, i którzy ostatecznie nie będą godni żadnego życia, ale przeciwnie zostaną wytraceni we wtórej śmierci. (Notatka w Cieniach Przybytku, angielskie wydanie, str. 119, odnosi się do str. 136 w polskim wydaniu) - Przyp. tłum.]; nowe stworzenia. którzy są członkami pozafiguralnego Jambresa (2 Tym. 3:1-9), i nowe stworzenia, którzy są członkami szóstego męża z bronią ku zabijaniu (Ezech. 9:6. 7; 1 Kor. 3:17). Ci są pierworodnymi małego Egiptu i poginą z pierworodnymi wielkiego (pozafiguralnego) Egiptu, jako pozafigura pierworodnego więźnia, który był w wiezieniu. Z tego widzimy, że podczas tego okresu Epifanii (1914-1954), wszyscy przesiewcze z nowych stworzeń, pozostający przy życiu z pięciu przesiewań, jak i przesiewacze z nowych stworzeń z szóstego przesiania, przestaną istnieć na wieki: przeto nie tylko spłodzeni z ducha przesiewacze, którzy zaparli się okupu i ofiary za grzech w pierwszym przesianiu, ale także spłodzeni z ducha przesiewacze z tych drugich czterech przesiewań, którzy jako ten pozafiguralny Nadab ofiarowali w Parousji obcy ogień przed Panem i przeszli do Epifanii, jak również nowe stworzenń, którzy w Epifanii ofiarowali obcy ogień przed Panem, jako ten pozafiguralny Abiu - ci wszyscy pomrą wtórą śmiercią. To jest okropny stan w jaki wpadli ci wszyscy z nowych stworzeń, którzy ofiarowali obcy ogień przed Panem. To powinno nas pobudzić do wielkiej obawy i drżenia abyśmy z zarozumiałości lub będąc upici błędem (3 Moj. 10:1, 2, 8-11), nie okazali się przed Panem, będąc zajęci sprawami Pańskimi, z obcym ogniem - fałszywymi naukami - w naszych kadzielnicach, tj. ustępach biblijnych, ponieważ trwanie w takim postępowaniu znaczy śmierć nowego stworzenia i człowieczeństwa, które w takim postępowaniu zostaje pozbawione sprawiedliwości Chrystusowej; gdyż "straszna rzecz jest wpaść w ręce Boga żywego. (Do Żydów 10:31.) Tak jak Aaron i jego wierni synowie, wstrzymujmy się i odłączmy od takich, a pozostańmy w świątnicy. - 3 Moj. 10:6, 7.
(5) Zabijanie pierworodnych zaczęło się o północy, kiedy ludzie zwykle śpią. Wstanie Faraona, jego urzędników (sług) i wszystkich Egipcjan (w. 30), zdaje się odnosić do ich wstania z łóżek - a powstali by zobaczyć straszną rzecz, śmierć pierworodnych! To przedstawia Szatana, duchowych i ludzkich urzędników jego królestwa i wszystkich innych ludzi zgodnych z jego królestwem, którzy najpierw stali się świadomymi śmierci pozafiguralnych pierworodnych, a potemu dowiedzieli się, że ta śmierć była wieczną. Wielki krzyk Faraona, jego urzędników i innych Egipcjan, jak i ich wielka żałość, wypełniły się częściowo w pozafigurze, gdy przez wojnę i nieprzyjazne wypadki po wojnie, byli częściowo pobici w chrześcijaństwie pozafiguralni pierworodni. Jako ilustrację możemy przytoczyć śmierć papieża Piusa IX, który zajmował tron papieski w czasie rozpoczęcia się wojny światowej. Zabicie tak wielu członków jego kościoła było tak bardzo smutnem dla niego, że to go aktualnie zabiło. Również zwolennicy papiestwa bardzo się z tego smucili, lecz smutek ich będzie o wiele większy, gdy się dowiedzą, że on, jako część pozafiguralnego pierworodnego Faraona, umarł na zawsze. Za inny przykład może posłużyć zabicie wielu członków hierarchii greckiej i rzymskiej przez Sowiety, co było również powodem wielkiego smutku wśród poszczególnych ich wyznawców. Ilustracją tego smucenia się i lamentów jest obecny papież i jego współwierni członkowie w hierarchii, kapłaństwie i stanie świeckim. Obciążone życie wyższych członków hierarchii kościoła rzymskiego, greckiego i anglikańskiego z powodu warunków wojennych i powojennych jest powodem zabijania coraz większej liczby tych osób. Wszystkie takie wypadki sprawiają wiele smutku Szatanowi, urzędnikom jego królestwa i tym drugim pozafiguralnym Egipcjanom i doprowadzą do większego smutku, gdy się dowiedzą, że ci wszyscy pomarli na zawsze. Dotąd widzimy początek w zadawaniu dziesiątej plagi i następstwa smutku z powodu niej. Pisane w 1933 r.).
(6) Lecz to był tylko początek. Ta plaga dotąd nie wywołała takiego wrażenia jakie wkrótce wywoła, z powodu że nie doszliśmy jeszcze do znaczniejszej czynności pozafiguralnej dziesiątej plagi. Ta plaga na pewno więcej się odznaczy w nadchodzącym symbolicznym trzęsieniu ziemi, gdzie nie będzie ujścia ani ucieczki dla pasterzy i najzacniejszych tej trzody (Jer. 25:31-38). Wszystkie nowe stworzenia pomiędzy nimi, którzy są z pierworodnych pozafiguralnego Egiptu, umrą wtórą śmiercią w czasie ich pobicia. (Iz. 65:11-15). W obrazie Jehu, w nadchodzącym symbolicznym trzęsieniu ziemi, jest to wykazane kilkoma sposobami, np. obalenie Jezabeli obejmuje zniszczenie hierarchii papieskiej i wodzów obrazu bestii, którzy są spłodzeni z ducha. (2 Król. 9:30-37; Obj. 14:9-11). Ten ostatni ustęp obejmuje, między innymi rzeczami, wielki krzyk pozafiguralnych Egipcjan z powodu śmierci ich pierworodnych. Inny przykład mamy w 2Królewskiej roz. 10. Wymordowanie siedemdziesięciu synów Achabowych, podane w tym rozdziale, przedstawia różne grupy, między którymi jest wiele pierworodnych pozafiguralnego Egiptu, chociaż, rozumie się, jest wielu takich pośród tych grup, którzy nie są z pierworodnych. Większość pierworodnych pozafiguralnego Egiptu będzie zniszczona w nadchodzącym trzęsieniu ziemi, ponieważ ono ma zniszczyć królestwo Szatana, tak jak ono teraz istnieje w państwie, kościele i kapitale, a takie zniszczenie obejmuje z konieczności i większość pierworodnych pozafiguralnego Egiptu; ponieważ ci stanowią znaczną większość pasterzy i głównych z trzody Jer. 25:34-38. że smutek nad tymi pierworodnymi będzie wielki, możemy wnioskować nie tylko z wierszu 30, ale także i z Objawienia rozdziału 18, gdzie znajduje się opis o wielkim smutku nad tymi pierworodnymi. Ten smutek będzie po całym świecie - w każdym kraju i wyznaniu Wielkiego i Małego Babilonu i we wszystkich jego arystokracjach; "bo nie było domu, w którymby nie był umarły." - w. 30.
(7) Wiersz 31 pokazuje zupełne poddanie się Faraona, pomimo jego uporu stawianego do najwyższego stopnia by nie zezwolić na wyswobodzenie Izraela. Lecz ktokolwiek chciałby sprzeciwić się mądrym, sprawiedliwym i miłym rozkazom Jehowy i Jego zamiarom, chociażby upór był jak najsilniejszy, taki musi w końcu upaść pod Jego potężną mocą. Jehowa jest Jeden, z którym każdy musi się prędko zgodzić lub upaść pod Jego nieugiętą siłą, o czym Faraon dowiedział się z niewymownym smutkiem dla siebie i swego ludu. Jak bardzo trwożliwym okazał się on w czasie swego poddania i z jakim pośpiechem starał się tej nocy po pladze o rozmowę z posłańcami Bożymi (w. 31), których dotąd traktował w sposób bezwstydny, kłamliwy i bezczelny! Jego poddanie się było kompletne, gdy rzekł tej nocy do Mojżesza i Aarona: "Wstańcie, wynijdźcie z pośrodku ludu mego, i wy i synowie Izraelscy, a poszedłszy służcie Panu, jakoście mówili. Nadto trzody wasze i bydła wasze zabierzcie, jakoście żądali, a odchodząc, mnie też błogosławcie." Pozafiguralnie to znaczy, że Szatan podczas tego okresu nocy, t j. od 1914 do 1954, gdy jego królestwo chyli się ku upadkowi, a jego pierworodny - hierarchia papieska - i pierworodni w każdym pozafiguralnym domu egipskim umrą, wyrzeknie się swojej kontroli nad ludem Bożym, odnośnie ich człowieczeństwa i nowych stworzeń, zgadzając się by były użyte na chwałę Bożą i wypędzi ich z pośród ludu swego. To miało swój początek w prześladowaniu ludu Bożego w państwie brytyjskim, tj. tych, co nie chcieli się poddać militaryzmowi i byli przez prześladowania wypędzeni z pośród pozafiguralnych Egipcjan. W Ameryce to nastąpiło w 1918 r., podczas prześladowań tych, którzy z przekonań sumienia odmawiali służby wojskowej; i trwało dalej w tamowaniu pracy pozafiguralnego Jana, w ukrzyżowaniu Jezusa na większą skalę i pokutującego złodzieja, i wkrótce zaraz przed nadchodzącym trzęsieniu ziemi, a szczególnie podczas tegoż trzęsienia, dojdzie do najwyższego szczytu. Obecne odmawianie ludu Bożego pokłonienia się kościelnictwu i podczas symbolicznego trzęsienia ziemi odmawianie poparcia z bronią królestwa Szatana, walącego się pod uderzeniami Jehu, będzie pobudką dla Szatana by ich prześladować i precz wypędzić od siebie.
UWOLNIENIE LUDU BOŻEGO
(8) Tym sposobem udział Szatana w prześladowaniu i wygnaniu ludu Bożego z pośród pozafiguralnych Egipcjan będzie aktualnym wyswobodzeniem ich z pozafiguralnego Egiptu, jako pozafigura rozkazu Faraonowego do Mojżesza i Faraona, "Wstańcie, wynijdźcie z pośrodka ludu mego i wy i synowie Izraelscy, a poszedłszy służcie Panu, jakoście mówili. Nad to trzody wasze i bydła wasze zabierzcie, jakoście żądali, a odchodząc mnie też błogosławcie." (Wiersze 31 i 32). Szatan uczuje się błogosławionym gdy się pozbędzie mieszkańców, którzy stali się okazją wiele smutku i szkody dla niego i jego królestwa. Tak jak prześladowania w państwie brytyjskim i w Ameryce były dosyć ostre, tak możemy według wierszu 31-33, spodziewać się jeszcze ostrzejszego wybuchu prześladowania po zaczęciu się walki Armagedonu. W wierszu 33 mamy powiedziane - "przynaglali Egipcjanie ludowi, aby ich co rychlej wyprawili z ziemi" - z czego można zauważyć, że obywatele królestwa Szatanowego postępują według przykładu ich króla w prześladowaniu. To prześladowanie trwało w Wielkiej Brytanii i w Ameryce w 1915-1918 r. i odtąd ujawniało się również w naszej pracy ze Strofowaniem Janowym, Listem Eliaszowym i w pracy Giedeońskiej. Należy spodziewać się tego więcej, gdy zostaniemy odcięci od pracy do publiczności przed zaczęciem się walki Armagedonu w Ameryce. Niektórzy z naszych braci kapłańskich połączeni z grupami Lewickimi mieli w tym udział. Także inni z ludu w Prawdzie w ruchach Lewickich przechodzili prześladowanie, szczególnie niektórzy z Lewitów połączonych z propagandą Towarzystwa, a co jest zobrazowane w pokutującym złodzieju. Oni także będą odcięci od pracy publicznej, co jest przedstawione przez śmierć pokutującego złodzieja. Lecz gdy walka Armagedonu zacznie się w Ameryce, to pozafiguralni Egipcjanie głęboko dotknięci śmiercią ich wodzów i dowiadujący się, że lud Boży nie będzie popierał królestwa szatańskiego będą napewno prześladować ich z jeszcze większą złością niż podczas wojny. Wyrażenia "przynaglali" i "aby ich co rychlej wyprawili z ziemi" dają taką myśl. O to nie potrzebujemy się kłopotać, gdyż to będzie dla nas ukrytym błogosławieństwem, ponieważ uwolni nas z pozafiguralnego Egiptu. Wyrażenie Egipcjan "pomrzemy wszyscy" wyobraża, że pozafiguralni Egipcjanie po odczuciu plagi śmierci ich wodzów podczas ucisku, będą w obawie, iż lud Boży przez swe czynności i zasady będzie sprawą zniszczenia ich wszystkich, lub pewna ich część, w dodatku do pierworodnych, poniosłaby śmierć, chociaż, jak wiadomo, nie wtórą śmierć.
(9) Wiersz 34 pokazuje, jakie proste pożywienie Izraelici wzięli ze sobą przy opuszczaniu Egiptu, nie mając nawet czasu na upieczenie chleba. Druga część wierszu 34-go, jest podana w ten sposób w tłumaczeniach angielskich: " a niecki z ciastem owinąwszy w szaty swe kładli na ramiona swoje." Ciasto nie było zakwaszone (kwasu widocznie nie dodawano przed zarobieniem mąki w ciasto), lecz było pozostawione w nieckach i razem owinięto je w czaty i niesiono na ramionach w drodze do Rameses (w. 37). Ażeby zrozumieć pozafigurę tego musimy przypomnieć sobie podwójne wyjście z pozafiguralnego Egiptu: (1) To, któreśmy uczynili gdy opuściliśmy Kościół nominalny i przyszliśmy do Prawdy, co uczyniło nas wolnymi od niewoli błędu. (Kol. 1:13). W tym wyjściu jesteśmy przedstawieni w Aaronie, jako mówczym narzędziu Mojżesza, których Szatan chciał zmusić do niewoli grzechu i błędu (2 Moj. 5:4). (2) To, które czynimy przy naszym wyzwoleniu z wszelkiego śladu królestwa Szatańskiego, a nie tylko z jego części kościelnej. W obydwóch tych wyzwoleniach lud Boży wykonuje pozafigurę wierszu 34, jak następujące wyjaśnienie pozafigury wykaże. Ciasto przedstawia Prawdę. Niecki, w których ciasto było zagniatane przedstawia umysły ludu Bożego. Zagniatanie ciasta w nieckach przedstawia zastanawianie się nad Prawdą, przez co Prawda staje się zrozumiałą w naszych umysłach. Owiniecie niecek z ciastem w szaty Izraelitów, przedstawia uchwycenie Prawdy i umysłu przez łaski ducha i przyswajanie Prawdy przez naszą wiarę, nadzieję, miłość i posłuszeństwo. Niesienie ciasta w nieckach tak owiniętych na ramionach, przedstawia krzewienie Prawdy przez lud Boży, a to krzewienie jest szafarstwem ludu Bożego. To było czynione przy naszym wychodzeniu z królestwa szatańskiego w pierwszym znaczeniu podanym powyżej; teraz czynimy to w drugim znaczeniu.
(10) Tłumaczenie wierszu 35, tak w polskim jak i w angielskim Powszechnym Przekładzie jest niewłaściwe. Słowo wypożyczali powinno być podane wyprosili, gdyż słowo hebrajskie shaal znaczy prosić, a nie pożyczać. (Zobacz angielskie przekłady: Poprawiony Przekład Angielski, Poprawiony Przekład Amerykański, Younga, Rotherhama, i. t. d.). Dwa razy Bóg dał rozkaz by Izraelici prosili (nie, pożyczali) o naczynia złote, srebrne i szaty. (2 Moj. 3:22; 11:2.) Z niewłaściwego tłumaczenia zawartego w tych dwóch wierszach można wnosić, jak dowodzą niedowiarkowie, że Bóg rozkazał Izraelitom wypożyczyć tych rzeczy z zamiarem nie oddania ich więcej. Możemy być pewni, że Bóg nie jest wspólnikiem w postępowaniu tych co tak czynią, co przy pożyczaniu mają oszukańcze zamiary zabrania na zawsze przedmiotów pożyczonych. Trudność może być łatwo usunięta, gdy słowu shaal damy właściwe znaczenie prosić. Cała sprawa stanie się jasną, gdy zrozumiemy pewien wschodni zwyczaj. Na wschodzie jest taki zwyczaj, że sługa przy opuszczaniu służby u swego pana ma prawo prosić o jakąkolwiek rzecz jako dar pożegnalny (2 Król. 2:9, 10); zwyczaj ten obowiązuje pana, by zgodził się na podarowanie tego o co sługa prosi, jeśli jest możliwym. Odmówienie takiej prośbie byłoby legalnym przestępstwem i podlegałoby sądzeniu o odszkodowanie, a co zawsze wychodzi na korzyść sługi, jeśli może udowodnić że był dość wiernym. To pokazuje że odmówienie daru jest tam uważane jako zlekceważenie i zniesławienie sługi. I dlatego przedstawiamy to prawo. Izraelici napewno zasłużyli sobie na jakieś wynagrodzenie za swą długoletnią służbę, i dlatego Bóg im rozkazał by prosili o dar pożegnalny przy rozstaniu się. Z tego widzimy, że boski rozkaz podany w 2 Moj. 3:22; 11:2, 3 i jego wypełnienie w 12:35, 36, były zupełnie słuszne i sprawiedliwe. To wyjaśnienie usuwa często czynione zarzuty moralnym naukom biblijnym ze strony niedowiarków.
(11) Zastanówmy się teraz nad pozafigurą wierszy 35 i 36. Pozafigurą tych wierszy nie ma być czymś zupełnie nowym, ponieważ główne punkty były już wyjaśnione przy komentowaniu 2 Moj. 3:22; 11:2, 3; a wypełnione rozkazy są tu przedstawione jako historyczne fakta, tak jako i wiersze 35 i 36 pokazują ("synowie Izraelscy uczynili - według rozkazania Mojżeszowego" itd. i jak podane w 2 Moj. 3:22; 11:2, 3). Jak już było tam wyjaśnione, że naczynia srebrne i złote przedstawiają boskie prawdy (1 Kor. 3:12), które pozafiguralni Izraelici wydostali z wyznań, pism, wykładów i rozmów pozafiguralnych Egipcjan, przez odrzucenie błędów, a zharmonizowanie jednej prawdy z drugą. Głównymi prawdami wydobytymi z błędu było dwanaście szafarskich doktryn z dwunastu denominacji chrześcijaństwa. Niektóre z tych doktryn były tylko częściowymi prawdami, jakie nauczały różne denominacje, podając je w sprzeczności jedne z drugimi. Jak np. wolna łaska nauczana przez Arminian (Arminianie czyli remonstranci wyznawcy nauki Jakuba Arminiusza 1560-1609), i kalwińskie doktryny o wyborze, które zostały zharmonizowane przez odrzucenie błędów sekciarskich połączonych z nimi, a przeniesienie ich działalności do innej dyspensacji i wykazanie ich rzeczywistej wspólności cech; następnie przykładem może być nauka Uniwersalistów o wiecznym zbawieniu dla wszystkich i nauka Ewangelików o wiecznym zbawieniu dla pogan, niemowląt i idiotów, pomimo ich nieświadomości, które to doktryny zostały zharmonizowane przez wyrzucenie z nich błędów, a wyznaczenie pierwszej do powszechnego wybawienia z potępienia Adamowego, a drugiej do czasu próby dla wszystkich niewybranych w Tysiącleciu ; podobnież teoria unitariańska, podająca, że Jezus był tylko zwykłym człowiekiem, a teoria Ortodoksji, że był Bogiem i człowiekiem zostały zharmonizowane przez odrzucenie błędów obu poglądów, a przyjęcie właściwego pojęcia o naturach naszego Pana w czasie jego istnienia zanim stał się człowiekiem, gdy był człowiekiem i gdy przestał być człowiekiem. Wiele innych klejnotów Boskiej Prawdy zostało oddzielonych od błędnych poglądów religijnych, politycznych, socjalnych, itd., przez spory ludu w Prawdzie z pozafiguralnymi Egipcjanami. Lud Boży dopominał się o te rzeczy przez branie udziału w sporach z pozafiguralnymi Egipcjanami. Nie mało z tych prawd otrzymano podczas pierwszego uderzenia Jordanu; o wiele więcej otrzymujemy od tego czasu, co dają świadectwo stronice naszych pism, np. z punktu figury w odkrywaniu pozafiguralnych naczyń w kierunkach językowych, wykładających, historycznych i systematycznych jakie nosili Lewici zakryte. Można zauważyć, że pozafigura koncentruje się w tej sprawie na skończonym obrazie, jak również na obrazie proszenia o pozafiguralne szaty. To jest zwykłym kierunkiem wypełnienia się figur biblijnych, chociaż często skupiają one myśl na początkach pozafigur. Faktycznie proszenie o naczynia srebrne, złote i szaty, rozpoczęło się w pozafigurze z czasem żęcia; ale figura skupia tu myśl na skończonym obrazie, który należy do Epifanii, chociaż włącza także i to, co było uczynione w tej sprawie w Parousji, przy opuszczaniu kościelnictwa jako części symbolicznego Egiptu - w pierwszym opuszczeniu.
Prośba o Symboliczne Szaty
(12) Prośba o szaty przedstawia postęp pozafiguralnych Izraelitów w gorliwym staraniu się o okazanie łask Ducha przy zetknięciu się z pozafiguralnymi Egipcjanami, szczególnie gdy są ponoszone pewne próby przy takich zetknięciach. Pozafiguralni Egipcjanie nie zgadzali się z postępowaniem jakie wierność do Prawdy wymaga od pozafiguralnych Izraelitów, okazując swoje niezadowolenie myślą, słowem i czynem mniej więcej wrogiem i prześladowczym. To dzieje się niekiedy w stosunkach rodzinnych, przyjacielskich, socjalnych, politycznych, a czasami w interesie, zatrudnieniu i kościele. W tych różnych stosunkach pozafiguralni Egipcjanie sprzeciwiali się pozafiguralnym Izraelitom przez naganę, spory, krytykę, złorzeczenia, naigrawania, nienawiści, ekskomunikę, oszczerstwa, fałszywe przedstawienia, bojkoty, prześladowania, grzechy, błędy, samolubstwa, światowości, opresje i gwałty. Gdy zaś pozafiguralni Izraelici przez pilne staranie się by okazać Ducha Pańskiego wśród tych wrogich i prześladowczych czynności, przyjmując je w cierpliwości, łagodności, cichości, uprzejmości, pokorze i przebaczeniu, prosili Egipcjan o symboliczne szaty - łaski (zalety) Ducha. (Do Kol. 3:12; 1 Piotra 5:5; Iz. 61:10; Obj. 3:18). Gdy pozafiguralni Izraelici byli wiernymi i bardzo pilnie starali się o nabycie i okazanie Ducha Pańskiego wśród tych różnych krzywd im wyrządzonych, i gdy praktykowali wierność, to pozyskali, oczyścili, wzmocnili, zrównoważyli i skrystalizowali w sobie te łaski. Takie gorliwe staranie się, ażeby okazać Ducha Pańskiego, jest pozafigurą izraelskiej prośby Egipcjan o szaty. Pozyskanie tych łask lub cnót jest zobrazowane w izraelskim otrzymaniu szat od Egipcjan, a wyrządzanie powyżej opisanych krzywd pozafiguralnym Izraelitom, jest pozafigurą dania tych szat przez pozafiguralnych Egipcjan.
(13) Drodzy Bracia, jeżeli będziemy uważali nasze przykre doświadczenia, jakie otrzymujemy od obałamuconych sług Szatana, jako sposobności do osiągnięcia Prawdy Bożej i łask Ducha, to dopomoże nam iż będziemy pragnęli otrzymać te rzeczy z tych doświadczeń, i dopomoże nam, do otrzymania ich w Duchu Pańskim, a przez to otrzymamy symboliczne naczynia złote, srebrne i szaty. Spoglądajmy na te doświadczenia z tego punktu zapatrywania i czyńmy zgodnie gdy się znajdziemy wśród nich, a wyjdziemy z doświadczeń wielce ubogaceni duchowo. Powyższa uwaga powstrzyma nas od szemrania i narzekania gdy znajdziemy się wśród takich doświadczeń i dopomoże nam znosić je z radością, (1 Piotra 4:12-14.) A tak czyniąc, uczynimy to "według rozkazania Mojżeszowego" (w. 35) czyli według rozkazu naszego Pana! Ale czy Pan nasz Jezus Chrystus dał nam taki rozkaz podczas Parousji i czy dotąd daje podczas Epifanii? Tak jest, On dał i dotąd daje. Znajdujemy Jego rozkaz w Strażnicach "onego sługi" i w Teraźniejszej Prawdzie w takich artykułach gdzie są omawiane przedmioty o kształtowaniu charakteru wśród przykrych doświadczeń odbieranych od świata, jak również znajdujemy je w tomach, szczególnie w tomie 6-tym, w niektórych kazaniach, w wykładach i naukach pielgrzymów i starszych i w rozmowach ludu Bożego. Czyśmy prosili pozafiguralnych Egipcjan o symboliczne złoto, srebro i szaty? Tak, jak wszyscy wiemy, przez wiele doświadczeń. A czyśmy otrzymali symboliczne złoto, srebro i szaty? Tak, w takiej proporcji, w jakiej byliśmy chętni do uprawiania i okazywania Ducha Pańskiego i gdy wykonywaliśmy to w praktyce podczas nieprzyjaznych doświadczeń z pozafiguralnymi Egipcjanami. W dodatku do otrzymywania tych cennych rzeczy podczas Parousji, czy otrzymujemy je w Epifanii od 1915 r., jak figura wskazuje, od wielkich i małych pozafiguralnych Egipcjan? Napewno, że otrzymujemy i to potrwa dalej podczas Epifanii, szczególnie podczas doświadczeń jakie są przed nami w czasie walki Armagedonu. Z tego widzimy faktyczne wypełnienie się tej figury i w akuratnym czasie.
(14) Podczas omawiania 2 Moj. 11:3 podaliśmy jako przepowiednię pozafigurę z pierwszej części wierszu 36, i z tego powodu nie będziemy ponownie tego objaśniali. Druga część tego wierszu powinna być podana według tłumaczenia Dr. Younga jak następuje: "Oni (Egipcjanie) byli przyczyną ich (Izraelitów) prośby (o rzeczy)." W figurze Egipcjanie tak bardzo pragnęli pozbyć się Izraelitów, że sami zachęcali ich do prośby, by prosili o wszystko, czego sobie życzą. A według charakterystyki izraelskiej w nabywaniu rzeczy, oni prosili o bardzo wiele - bo im więcej tym lepiej! To znaczy w pozafigurze iż wielka niechęć jaką czuli pozafiguralni Egipcjanie względem pozafiguralnych Izraelitów pobudziła ich do zadawania im cierpień z taką chęcią i w takiej mierze, iż to wzbudzało w Izraelitach coraz większą chęć posiadania boskiej Prawdy i licznych łask Ducha, by tym sposobem mogli wytrzymać doświadczenia właściwie i w Duchu Pańskim. Tym to więc sposobem pozafiguralni Egipcjanie pobudzili pozafiguralnych Izraelitów do próśb o symboliczne złoto, srebro i szaty i byli powodem wzmagania się próśb izraelskich o te rzeczy. Izraelici prosili w figurze o tak wiele wartościowych rzeczy, że złupili Egipcjan, (w. 36). A jak wielką ilość otrzymali od Egipcjan z tych rzeczy, możemy łatwo zrozumieć, że oni jako ubodzy niewolnicy, dali w tym samym roku bardzo wiele złota, srebra i szat na budowę przybytku, jego sprzętów, naczyń i innych przyborów. W pozafigurze było również wielkie złupienie pozafiguralnych Egipcjan z symbolicznego złota, srebra i szat. Bo cóż pozostało z wyznań, pism, wykładów i rozmów pozafiguralnych Egipcjan, po zabraniu boskiej Prawdy? Nic, jak tylko śmiecie i odpadki. A gdy jedyna wartość została od nich usunięta, pozostali bez wartości i to jest złupieniem umysłów pozafiguralnych Egipcjan, którzy pod atakami Prawdy, podczas sześciu przesiewań, odrzucili ją przez swoje wierzenia, a przez to udowodnili, iż tak się faktycznie stało.
(15) W ich sercach były naturalnie zmieszane dobre zalety ze złymi, tak jak w człowieku światowym znajdują się niektóre pozostałości podobieństwa Bożego. Tak i w ich wierzeniach, pismach wykładach i rozmowach zawierała się mieszanina Prawdy z błędem, zanim te zostały oddzielone od siebie przez lud Boży, po którym to procesie pozafiguralni Egipcjanie utracili Prawdę a zatrzymali błąd, co można widzieć z tego, jak przesiewania oddziałały na nich w świątnicy, na dziedzińcu i w mieście (Ezech. 9) ; na ile ich uczucia, myśli, słowa i czyny są grzeszne, samolubne i światowe względem ludu Bożego, na tyle oni stopniowo zatracają z swych serc jedną dobrą zaletę po drugiej, aż w końcu pozbawiają się naturalnych cnót jakimi niegdyś odznaczali się mniej więcej jako szlachetni "światowi ludzie." A pozafiguralni Izraelici przez swoją wierność zasadzie i duchowi Pańskiemu zachowują się w taki sposób, że pobudzają serca pozafiguralnych Egipcjan do czynów ohydnych względem nich, co każdy z nas przez doświadczenia to nieraz odczuł. Ileż to mężów, żon, przyjaciół lub znajomych, osób ze stanu duchownego lub świeckiego, urzędników lub zwykłych obywateli, pracodawców lub robotników, będąc źle usposobionych względem dobrych postępków świętych, tak podkopało naturalną dobroć swoją, że prawie zupełnie ją zatracili. Przez to dali świadectwo, że zostali "złupieni"; natomiast wierny pozafiguralny Izraelita, był wielce wzbogacony w charakterze przez swoje właściwe zachowanie się wśród tych doświadczeń. Te uwagi powinny wzbudzić w nas politowanie a nie urazę do pozafiguralnych Egipcjan. Albowiem będąc wzbogaceni przez te przykre doświadczenia możemy to łatwo uczynić, oni zaś zubożeni przez swoje postępki stali się istotnie biednymi Lekcja jaka wypływa z wierszy 35 i 36 jest, aby się domagać od pozafiguralnych Egipcjan wielkiej ilości symbolicznego złota, srebra i szat, a ich złe usposobienie względem nas napewno udzieli nam wiele z tych symbolicznych rzeczy, byle się nas tylko pozbyć gdyż nasza obecność między nimi jest dla nich niebezpieczeństwem i obrzydliwością. Chwalmy Boga za to, od którego wszystkie błogosławieństwa pochodzą, a którego mądrość, miłość, moc i sprawiedliwość wytwarzają tak wiele dobrego dla nas.
PYTANIA BERIAŃSKIE
(1) Co ostatecznie Bóg uczynił, według 2 Moj. 12:29? Co Bóg poprzednio okazał? Co pomoże nam właściwie ocenić znaczenie dziesiątej plagi zesłanej na Egipcjan? Czem w porównaniu z tymi innymi dziewięcioma plagami był charakter dziesiątej plagi? Kiedy ta plaga zaczęła się w figurze i w pozafigurze? Który okres był pozafiguralną nocą? Kiedy była jego północ? Jaki wypadek zaznaczył północ? Co Bóg zaczął czynić w pozafiguralną północ? Co przedstawiali egipscy pierworodni z ludzi i bydła? Kiedy więcej nie będzie żadnej z pozafigur? Jak to było figuralnie pokazane?
(2) Jaka jest zmiana w wyrażeniu podającym najwyższą i najniższą różnicę klasową w społeczeństwie egipskiem w 2 Moj. 11:5 i 12:29? Co jest głównym punktem w figuralnym kontraście? Czy tu jest sprzeczność? Dlaczego w 2 Moj. 11:5 przepowiednia była dana odmiennymi słowami od słów w wypełnieniu? Czego w czasie pozafiguralnej przepowiedni nie rozumieliśmy na ten przedmiot, a teraz rozumiemy? Co ten brak wyrozumienia nie pozwolił nam podać? Przeto jaką tylko przepowiednię odnośnie pierworodnych mogliśmy wtedy podać?
(3) Przy podawaniu figuralnego wypełnienia, jak Bóg podał ten opis? Do jakiego wyrozumienia lud Boży przychodzi coraz więcej, podczas zadawania pozafiguralnej dziesiątej plagi? Do kogo odnosi się wyrażenie, "pierworodny więźnia, który był w więzieniu"? Jak jest przedstawione Wielkie Grono między innymi symbolami biblijnymi? Jak to pokazuje Ps. 107:10, 14, 16? Ps. 79:11? Ps. 102:20, połączony z w. 21. 22?. Do Żyd. 2:15? Ps. 69:33?
(4) Do kogo odnosi się więzień w w. 29? Jak długo egzystowali utracjusze koron? Od jakiego czasu rozpoczyna się egzystencja klasy Wielkiego Grona? Od jakiego czasu egzystuje klasa więźnia? Do kogo odnosi się wyrażenie "pierworodny więźnia"? Jak oni są przedstawieni przez Abiju? Odczytać notatkę, w której brat Russell wyraził swe myśli względem Abiju, podaną u dołu w niniejszym wydaniu. Jak są niektórzy z nich przedstawieni przez Jambresa? Jak szósty mąż z bronią ku zabijaniu przedstawia niektórych z nich? Jak przytoczone dowody udowodniają te pozafiguralne znacznie? Jakimi pierworodnymi oni są? Z jakimi pierworodnymi oni poginą? Jako pozafigura, dlaczego oni giną? Kiedy wszyscy pozostający przesiewacze z nowych stworzeń zginą wtórą śmiercią? Pod jaką figurą oni są przedstawieni? Dlaczego oni są w tym strasznym stanie? Jak to powinno na nas oddziałać? Co to znaczy palić obcy ogień przed Panem? Jaki będzie wynik uporczywego palenia obcego ognia przed Panem? Dlaczego? Jak Św. Paweł w liście Do Żyd. 10:31 charakteryzuje wynik takiego postępowania? Czego powinniśmy się nauczyć od napomnienia danego Aaronowi, Eleazarowi i Itamarowi w 3 Moj. 10:6, 7?
(5) Jaki jest dowód, że Faraon, jego urzędnicy i inni Egipcjanie udali się na spoczynek przed północą 14-go Nisan, 1615 r. przed Chr.? Do czego oni powstawali ? Co ich powstawanie, po pierwsze, przedstawia? Co po drugie? Co było częściowem wypełnieniem się wielkiego krzyku, który zaczął się już wypełniać? Jaką ilustracje możemy przytoczyć odnośnie powyższej myśli? Kto się jeszcze z tego smucił i dlaczego ich smutek powiększy się? Jaki jeszcze inny przykład może posłużyć za ilustrację wielkiego smutku? Kto jeszcze jest ilustracją takiego smucenia się i lamentów? Co jest powodem zabijania coraz większej liczby tych osób? Te wszystkie wypadki komu sprawiają smutek? Co widzimy dotąd pod względem dziesiątej plagi?
(6) Co było tylko początkiem? Dlaczego ta plaga była mniej znaczna niż ona jeszcze będzie? Co uczyni ją więcej znaczną? Dlaczego? Jak to jest pokazane w księdze Jer. 25:31-38? Co według tego stanie się wszystkim nowym stworzeniom będącym pasterzami przedniejszymi z trzody, którzy są egipskimi pierworodnymi? Jak Iz. 65:11-15 udowodnią to o pierworodnych pozafiguralnego Egiptu ? Jak obraz Jehu wykazuje tę myśl w łączności z Jezabelą? Jak to jest pokazane w 2 Król. 9:30-37? W obj. 11:9-11? Co jeszcze pokazuje ten ostatni ustęp? Jaki jeszcze inny przykład mamy w 2 Król. rozdziale 10-tym? Kiedy większość pierworodnych pozafiguralnego Egiptu będzie zniszczona? Dlaczego? Które dwa ustępy Pisma Św. udowodniają, że pozafiguralny żal będzie wielki? W których trzech zakresach ten smutek będzie po całym świecie? Jak to jest udowodnione w figurze?
(7) Co wiersz 31 pokazuje? Jakim był Faraon w czasie sprzeciwiania się wyzwoleniu Izraela? Jaki musi być wynik sprzeciwiania się rozkazom i celom Jehowy? Co jest właściwym postąpieniem względem woli Jehowy? Kto się dowiedział, że sprzeciwianie się woli Bożej musi zostać pokonane? Jakimi charakterystykami i czynami odznaczało się poddanie Faraona? Na co on się zgodził? Co jest pozafigurą poddania się Faraona? Co to spowoduje? Na co on zezwoli? Co jest pozafigurą Faraonowego proszenia ich, żeby opuścili Egipt? Gdzie i kiedy miało to swój początek? Za jakie czyny ludu Bożego? Kiedy wypędzanie zaczęło się w Ameryce? Kogo ono dotknęło? W czym ono trwało dalej? Kiedy wypędzanie dojdzie do najwyższego szczytu? Jakie wypadki powodują wypędzanie? Co wkrótce jeszcze więcej spowoduje je?
(8) Jaki będzie w rzeczywistości skutek takiego prześladowania i wygnania? Czego pozafigurą są te czyny? Dlaczego wygnanie ich będzie błogosławieństwem dla Szatana? Czego możemy spodziewać się w przyszłości, ze względu na srogość i prześladowania podczas wojny? Które wiersze nasuwają to? Co nasuwa się pozafiguralnie w w. 33? Gdzie i kiedy to okazało się wpierw? Później? W łącznością z jaką pracą? Czego możemy się wkrótce spodziewać? Wśród jakiego jeszcze ludu w Prawdzie to się działo? Przez co to jest zobrazowane? Jaki to będzie miało skutek na ich publiczną pracę? Kiedy nastąpi najwyższy szczyt tego prześladowania i wypędzania? Dlaczego? Które wyrażenia w w. 33 nasuwają to? Co nie mamy czynić z powodu tego? Dlaczego? Co to reprezentuje, że Egipcjanie mówili: "Pomrzemy wszyscy"? Dlaczego oni obawiają i się tego?
(9) Co w w. 34 pokazuje? Na co oni nie mieli czasu? Co Izraelici uczynili, według w 34? Co dopomoże do zrozumienia pozafigury? Ile mamy wyjść z pozafiguralnego Egiptu? Co jest wyjściem? Jak to mamy pokazane w liście do Kol. 1:13? Jaka figura obejmuje pierwsze wyjście? Jakie jest drugie wyjście? Co lud Boży czyni według wier. 34 w obydwóch wyzwoleniach? Co ciasto przedstawia? Niecki? Zagniatanie ciasta w nieckach? Owinięcie ciasta w nieckach w szaty Izraelitów? Niesienie ciasta na ramionach? W jakich doświadczeniach lud Boży wypełnił te pozafigury?
(10) Jakie fałszywe tłumaczenie w 35 mamy w polskiej, jak i w angielskiej Biblii? Jakie słowo hebrajskie jest użyte w miejscu "wypożyczali"? Co ono znaczy? Które angielskie przekłady Pisma Św. podają właściwie ten wiersz? Ile razy Bóg rozkazał prosić o naczynia złote, srebrne i szaty? Co można wnosić w niewłaściwego tłumaczenia podanego w tych dwóch miejscach względem Boga? Czego możemy być pewni? Jak się tę trudność usuwa? Co wyjaśni całą tę sprawę? Na jakim zwyczaju wschodnich krajów jest oparty rozkaz dany od Boga w 11:2 i 12:35, 36? Jaki przykład biblijny ilustruje ten zwyczaj? Do czego może ten zwyczaj doprowadzić w razie jego pogwałcenia? Kto zawsze wygrywa proces, jeźli może udowodnić, że był wiernym? Jak jest uważane odmówienie daru słudze ? Dlaczego Bóg kazał tak czynić Izraelitom? Jakie były charakterystyki tego rozkazu? Jaki zarzut przeciw moralnym naukom biblijnym ten zwyczaj usuwa?
(11) Nad czym będziemy się teraz zastanawiali? Jaką nie ma być pazafigura wierszy 35 i 36 i dlaczego? Co wiersze 35 i 36 pokazują w łączności z tymi drugiemi dwoma wyjątkami Pisma św. Co przedstawiają naczynia złote i srebrne? Jak to jest pokazane w l do Kor. 3:12? Kiedy pozafiguralne złoto i srebro zostało wydobyte? W jaki sposób były wydobywane? Jakie główne prawdy były tym sposobem wydobyte? Jakiemi prawdami były niektóre z tych doktryn? Które prawdy są przykładem tego przeciwstawione przez Armijan i Kalwinów? Jak one były pozyskane i zharmonizowane? Które prawdy po części otrzymane od Uniwersalistów i Ewangelików są przykładem tego? Jak one były otrzymane i zharmonizowane? Jakie prawdy po części otrzymane od Unitarianów i Ortodoksów są przykładem tego? W krótkości, co można powiedzieć na tym punkcie o wielu innych naukach pozafiguralnych Egipcjan? W jakich kierunkach? Jak lud Boży dopominał się o te prawdy? Kiedy? Jaka inna figura jest przykładem tego? Na czym koncentruje się obecna figura i ta odnosząca się do prośby o pozafiguralne szaty? Jakie jest zwykle kierunek wypełnień figur biblijnych? Nadzwyczajny kierunek? Faktycznie, kiedy był początek pozafiguralnego dopominania się i otrzymania? Co jest pokazane pod tym względem w obecnej figurze?
(12) Co reprezentuje prośba o szaty? W jakich okolicznościach jest to zwykle czynione? Jak pozafiguralni Egipcjanie czuli się do pozafiguralnych Izraelitów i postępowali względem nich? W jakich stosunkach to się niekiedy dzieje? W jakich formach przychodzą sprzeciwiania od pozafiguralnych Egipcjan? Jak pozafiguralni Izraelici wyrazili swoje żądanie o symboliczne szaty? Co przedstawiają szaty? Jak to udowodniają zacytowane ustępy? Co pozafiguralni Izraelici pozyskali przez wierność i pilność wśród różnych krzywd? Co jest pozafigurą Izraelskiej prośby o szaty? Co jest pozafigurą otrzymania szat od Egipcjan, a co dania szat przez Egipcjan?
(13) Jaki pogląd na nasze doświadczenia odbierane od pozafiguralnych Egipcjan dopomoże nam do naszych pragnień pozyskania obrazowych korzyści z tych doświadczeń, jak również przechodzenia ich we właściwym Duchu? Od czego nas ten pogląd powstrzyma? A jak wyjdziemy z doświadczeń? Od czego nas powstrzyma powyższa uwaga? Czyjemu rozkazowi będziemy posłuszni, gdy tak czynić będziemy? Kiedy nasz Pan dał nam taki rozkaz? Gdzie znajdujemy taki rozkaz? Przez co otrzymaliśmy pozafiguralne złoto, srebro i szaty? W jakiej proporcji? W jakich dwóch okresach otrzymujemy je? W którym okresie więcej dostanie się nam? Dlaczego? Czego możemy się spodziewać w dalszym ciągu Epifanii? Co mamy wnioskować z tych faktów?
(14) Co było podane jako przepowiednia podczas omawiania 2 Moj. 11:3, i co z tego powodu nie będzie tutaj objaśniane? Jakie jest właściwe tłumaczenie drugiego zdania wier. 36? Jak figuralni Egipcjanie odnosili się względem izraelskiej prośby o dary? Dlaczego? Jaką charakterystyką odznaczają się Izraelici w nabywaniu rzeczy? Co jest pozafigurą, że Egipcjanie zachęcali Izraelitów do próśb o dary? Co ich pobudzało do tego? Jak to podziałało na pozafiguralnego Izraela? Co spowodowali Izraelici przez otrzymanie wielkiej ilości wartościowych rzeczy? Co jest dowodem, że otrzymali wielką ilość wartościowych rzeczy? Jak to było w pozafigurze? Co pozostało pozafiguralnym Egipcjanom po zabraniu im boskiej Prawdy? Co jest złupieniem umysłów pozafiguralnych Egipcjan? Kiedy to się głównie stało i jakie pisma biblijne dowodzą tego ?
(15) Co jeszcze w pozafiguralnych Egipcjanach było złupione? Na podobieństwo czego? Przez jakie pobudki, myśli, słowa i czyny są ich serca złupione? Jak ten proces postępuje dalej? Do czego są pobudzane serca pozafiguralnych Egipcjan z powodu wierności zasadzie ludu Bożego? Kto, będąc źle usposobiony względem dobrych postępków świętych podkopał naturalną dobroć swoją? Przez to dają jakie świadectwo? Jaki był skutek takiego traktowania na pozafiguralnych Izraelitów? Co te uwagi powinny, a co nie powinny w nas wzbudzać? Dlaczego tak? Jakiej lekcji powinniśmy się nauczyć z wier. 35 i 36? Dlaczego możemy spodziewać się, że nasze zadania będą wypełnione? Jak oni nas uważają? Co powinniśmy uczynić względem Boga za te korzyści?
(C. d. n.)
TP ’47, 9-15.