PYTANIA i ODPOWIEDZI
Pytanie: Czy powstaje zły rezultat z nauczania, że wysokie powołanie jest jeszcze otwarte dla nowych członków, przychodzących do Prawdy?
Odpowiedź: Jak w każdym wypadku tak i w tym wypadku błąd sprowadza złe rezultaty, bo wskutek takiej nauki powstaje symboliczne kazirodztwo i poród symbolicznych bękartów, którzy jako tacy poniosą wielką szkodę i zawód. Jest to wielkim zuchwalstwem, gdy pomiędzy poświęconymi są tacy (dawni Młodociani święci), którzy upierają się, chcą uchodzić i fałszywie podsuwają się Panu za członków Jego Oblubienicy, bez Pańskiego zaproszenia ich na takie stanowisko (Do Żydów 6:4; Ew. Jana 6:44); a pomiędzy niepoświęconymi są tacy (dawni członkowie z tymczasowo usprawiedliwionych z wiary), którzy domagają się takiego zaproszenia od Pana, jakie już więcej nie egzystuje: Z powodu swego roszczeń i pretensji do takich przywilejów, pierwsi tracą członkostwo Młodocianych świętych, stając się pozafiguralnymi Moabitami, drudzy tracą tymczasowe usprawiedliwienie i stają się pozafiguralnymi Ammonitami; a z powodu swojej czynności łączenia się z symbolicznie pijanymi członkami Wielkiego Grona (pozafiguralnym Lotem) w wytwarzaniu drugich przez takie błędy, pierwsi stają się pozafiguralną starszą córką Lota, drudzy zaś pozafiguralną młodszą córką Lota. Brat Russell uczył, że Lot reprezentuje tę część Wielkiego Grona, która opuściła Kościół nominalny tuż przed samym rozpoczęciem jego niszczenia (Przedruk Strażnic ang. str. 2857-8), czyli przed pierwszą fazą wojny światowej, który obejmując jeden kraj po drugim, zaczęła niszczyć Kościół nominalny. Żona Lota zamieniona w słup soli reprezentuje utracjuszy koron, którzy przed zupełnym ujściem zagłady przyłożyli swoje serca do rzeczy pozostawionych za sobą; a wskutek tego poniosą wtórą śmierć. Jego starsza córka reprezentuje Młodocianych świętych, młodsza, usprawiedliwionych z wiary, które uszły przed zagładą w owym czasie. W scenie na górze, Lot wyobraża tych z Wielkiego Grona w Prawdzie, którzy dają się oszukać (upiciem) przez fałszywe doktryny (wino) podane im przez pewnych członków z klasy Młodocianych świętych (których fałszywą nauką - winem - jest to, iż oni są w wysokim powołaniu) i przez pewne osoby z usprawiedliwionych z wiary (których fałszywą nauką - winem - jest to, iż wysokie powołanie jest jeszcze dla nich otwarte, gdy faktycznie jest zamknięte). A więc jego dwie córki przedstawiają pewne osoby z obu klas wspomnianych. Lot, będący w nieświadomości popełnienia kazirodztwa, wyobraża pewnych członków Wielkiego Grona nieświadomych o naturze czynu. Pozafiguralne kazirodztwo polegające na pozafiguralnym splamieniu się Lota i jego dwóch klas córek przez niewłaściwą łączność, było powodem porodzenia symbolicznych bękartów - pozaobrazowych Moabittów i Ammonitów. (Zobacz 1 Moj. roz. 19). Symboliczni bękarci, pomiędzy których są zaliczeni i pozaobrazowi Moabici i Ammonici, nie wnijdą do zgromadzenia Pańskiego, aż po dziesiątej generacji, czyli aż po Tysiącleciu, tj. podczas Małego Okresu. Innymi słowy oni zostaną zaliczeni do klasy restytucyjnej. (5 Moj. 23:2, 2; Tom IV, str. 714 i 715.) To znaczy, że pozafiguralny Lot ściąga na siebie wielką odpowiedzialność z powodu swego udziału w symbolicznym kazirodztwie, za co będzie wielce karany, a jego symboliczne córki utracą obecne stanowisko jako Młodociani święci i usprawiedliwieni z wiary i zostaną zepchnięci nazad do świata, podczas gdy pozafiguralni Moabici i Ammonici są i pozostaną częścią świata. Wobec tego ostrzegamy szczególnie Młodocianych świętych przeciw nieszczęsnym rezultatom przyjmowania i praktykowania tego błędu, ponieważ tak błąd może być powodem utraty ich stanowiska jak. Młodocianych świętych i odrzucenia ich nazad do świata. E IV, 465.
Pytanie: Co przedstawia ucieczka Lota i jego córek do miasta Zoar, na górę, ich kazirodztwo i ich dzieci? - 1 Moj. 19:18-22, 34-38.
Odpowiedź: Jak już było wykazane w artykule "Epifania" w par. 7, Sodoma reprezentuje chrześcijaństwo i Kościół nominalny (Obj. 11:8), Lot reprezentuje Wielkie Grono w Babilonie (2 Piotra 2:7, 11), protestujące przeciw wykonywaniu zła, lecz które wyszły z niego przed samem uciskiem lub zaraz na początek tegoż (Łuk. 17:28-30; 2 Piotra 2:7). Ogień i siarka przedstawia tu kompletne zniszczenie chrześcijaństwa (Judy 7), które odbędzie się we wielkim ucisku (Obj. 16:18-20; 19:20). Wyprowadzenie Lota z Sodomy przez dwóch aniołów, wyobraża wyprowadzenie tej części Wielkiego Grona z Kościoła nominalnego, która przyszła do Prawdy przed pierwszą fazą wojny światowej, będącej początkiem wielkiego ucisku, zanim wojna zaczęła obejmować różne kraje. Dwaj aniołowie wyobrażają. dwóch pozafiguralnych aniołów - klasę która zatrzymała swoje korony i klasę, która je utraciła - pozafiguralnego Eliasza i Elizeusza. Rozumiemy, że miasto Zoar (małe) wyobraża Lewityzm jako mały rząd religijny (mały Babilon). Jeden z aniołów, do którego Lot zwracał się z rozmową, który mu sam odpowiadał, i który zgodził się na ucieczkę Lota do Zoar, przedstawia utracjuszów koron. Chociaż przedtem obaj aniołowie - tak ci, co utracili swoje korony, jak i ci, co je zachowali - radzili klasie Lota ucieczkę do Królestwa (góry). Starsza córka Lota zdaje się przedstawiać lepszą klasę z niespłodzonych lecz poświęconych osób, a młodsza lepszą klasę z usprawiedliwionych z wiary osób, będących w Wielkim Babilonie, które z pozafiguralnym Lotem opuściły go przed wojną jako początkiem wielkiego ucisku, zanim ucisk zaczął obejmować różne kraje, a które uciekły z pozafiguralnym Lotem do miasta lewickiego, by się w nim ukryć przed uciskiem. Obawa Lota i jego córek pozostawania w Zoar przedstawia, że pewne części z tych trzech wspomnianych klas były w obawie, iż nie będą bezpieczne w mieście Lewickim. Ich opuszczenie Zoar wyobraża, że straciły nadzieję bezpieczeństwa w symbolicznym mieście, a ich zamieszkanie na górze przedstawia, ze spolegały na Królestwie, jako ich miejscu zabezpieczenia. Zamieszkanie Lota i jego córek w jaskini przedstawia mniej więcej stan duchowego przygnębienia i tajemniczość w jakim znajdują się te klasy i jeszcze znajdować się będą. Upicie Lota winem przez starszą córkę wyobraża tęsknoty i roszczenia prawa. do wysokiego powołania, przez niektóre osoby, poświęcone lecz nie spłodzone z ducha (czyli przez takich Młodocianych świętych z pomiędzy Lewitów, którzy wierzą iż są spłodzonymi z ducha). Ci zwodzą pozafiguralnego Lota, by wierzył, iż oni ubiegają się o korony. Kazirodztwo Lota ze starszą córką przedstawia, że ich pozafigury połączyły się w błędzie, by wytworzyć więcej takiej klasy, niespłodzonej lecz poświęconej, mającej takie same tęsknoty i pragnienia, i co oni rzeczywiście wytwarzają. Upicie Lota winem przez młodszą córkę jest figurą na tęsknoty za udziałem i roszczenie prawa do sposobności wejścia do wysokiego powołania przez niektóre osoby usprawiedliwione z wiary, i które zwodzą pozafiguralnego Lota by wierzył, że one mają jeszcze taką sposobność. A kazirodztwo Lota z młodszą córką przedstawia, że ich pozafigury połączyły się w błędzie, by wytworzyć więcej członków takiej klasy usprawiedliwionej z wiary, którzyby mieli takie same tęsknoty i pragnienia, i co oni rzeczywiście wytwarzają. Widzimy zatem iż te figury wypełniają się przed naszymi oczyma. Ta figura dopomaga nam do właściwego ocenienia wierzeń i czynności jakie odbywają się w tym względzie pomiędzy lewickimi grupami. P 1929, 144 w połączeniu z E III, 182 i E IV, 21:1.
Pytanie: Ze względu na zdetronizowanie domu sabaudzkiego we Włoszech, a ustanowienie Republiki, czy to nie dowodzi, że dom sabaudzki, faszyzm i papiestwo, nie były względnie szóstą, siódmą i ósmą głową bestii z rozdziału 17-go Objawienia?
Odpowiedź: Myślimy, że to wcale nie jest dowodem, Krótkość czasu, przez jaki obecna Republika Włoska ma panować, jest przyczyną, że roz. 17 Objawienia nie bierze w rachubę tego czasu. Ani takie zdarzenie nie jest wyjątkowe, bo nieraz zdarzało się między rokiem 539 a 1870, tj. w czasie, gdy papiestwo było piątą głową bestii, że było ono usuwane, na krótszy lub dłuższy czas, przez krótkotrwałe rządy. Jeden z najdłuższych okresów takich rządów trwał 70 lat (1306-1377), gdy papiestwo było w Awignonie, we Francji, podczas tak zwanej niewoli babilońskiej Kościoła. Wiele innych rządów miało władzę w Rzymie przed Reformacją, po usunięciu rządów papiestwa. W latach 1798-1801 Francuzi założyli republikę rzymską w czasie której papiestwo straciło władzę świecką. To samo zdarzyło się znowu w latach od 1808 do 1813. Pomimo tego Objawienie ignoruje te okresy, podczas, których papiestwo było usuwane od sprawowania rządów, a uważa je za piątą głowę, mającą władzę od 539 do 1870. To samo odnosi się do obecnej krótkotrwałej Republiki Włoskiej, że Objawienie ignoruje ją i uważa dom sabaudzki głową szóstą, faszyzm siódmą, a obecne papiestwo głową ósmą bestii z Obj. roz. 17. P 1947, 15.
Pytanie: W E6, 180 jest podane, że wszyscy utracjusze koron wypadną z ruchu Epifanicznego. Czy to może być prawdą, jeżeli bracia z Wielkiego Grona mają ewentualnie uznać posłańca Epifanicznego i przyjąć prawdę Epifaniczną?
Odpowiedź: Przyjęcie Prawdy Epifanicznej i uznanie jej posłańca nie znaczy to samo co przyjście do ruchu Epifanicznego; ponieważ ruch Epifaniczny jest ruchem kapłańskim, który prowadzi cielesny umysł utracjuszy koron, czyli Kozła Azazela, od Drzwi przybytku do Bramy Dziedzińca i oddaje go w ręce człowieka na to obranego, który wyprowadza go na puszczę do Azazela i tam go pozostawia. W tym samym czasie wyprowadza nowe stworzenia utracjuszy koron z świątnicy na Dziedziniec i do jego słupów. Ruch epifaniczny, który jest ruchem kapłańskim, wyprowadzał tych, którzy zostali objawieni, że już więcej nie są kapłanami, z Dziedzińca jako ludzi, a z świątnicy jako nowe stworzenia do słupów Dziedzińca, tacy nie mogą przyjść do ruchu Epifanicznego, bo gdyby przyszli, to uczyniłoby ich ponownie kapłanami, czym Lewici być nie mogą, bo gdy raz stracili swoje korony, to już nigdy odzyskać ich nie mogą. (Żyd. 12:16, 17). Jest to prawdą, iż oni ostatecznie uznają posłańca Epifanicznego; przyjmą Prawdę Epifaniczną i będą wykonywać pracę Lewicką należącą do czasu Epifanii, lecz żadna z tych rzeczy nie może przyprowadzić ich do ruchu Epifanicznego, tj. uczynić ich kapłanami pełniącymi Epifaniczną pracę kapłańską. Ktoś mógłby się zapytać, jak można pogodzie tę odpowiedź z tym faktem, że utracjusze koron spełniali pracę w ruchu epifanicznym. Odpowiadamy: Żadne nowe stworzenie nie jest uznane przez nas za członka Wielkiego Grona, bo i Bóg je nie uznaje, aż zostanie objawione jako takie, ponieważ i Bóg uznawał wszystkie nowe stworzenia kapłanami, bez względu na ich utracenie lub zatrzymanie koron, aż do czasu, gdy zostali objawieni, że już więcej nie są kapłanami. To można łatwo zauważyć z obrazu Przybytku na Wiek Ewangelii, że Wielkie Grono nie było tam przedstawione, ani nie ma na nie tam miejsca. Dopiero przy końcu Wieku, tj. w Epifanii, obraz staje się Epifanicznym, dziedziniec wyobraża tu poświęconych, którzy nie są kapłanami, tj. Wielkie Grono i Młodocianych świętych - Lewitów Epifanicznych - a usprawiedliwieni z wiary, którzy byli Lewitami Wieku Ewangelii, są z powodu nie skorzystania ze swego usprawiedliwienia usunięci z Dziedzińca, szczerzy z pomiędzy nich do obozu Epifanicznego, a nieszczerzy "poza obóz.". P. 1946, 95.
TP ’47, 47-48.