POSŁANNIK EPIFANII

(Ciąg dalszy)

738 Papież Grzegorz III bezskutecznie apeluje do Karola Martela o pomoc przeciwko Liutprandowi, który o mało nie zajął Rzymu, miasta będącego ostatnią częścią Włoch wolną od Longobardów. ---- 17/V Rutherford czyni bezskuteczne starania o otrzymanie od swoich sympatyków w Zarządzie poparcia przeciwko Johnsonowi, starającemu się o wprowadzenie zarządzeń br. Russella i o uznanie go (br. Russella) jako wybranego od Pana wykonawcę w pracy.

741 Karol Martel umiera, a jego dwaj synowie, Karloman i Pepin Mały, dzielą królestwo Franków pomiędzy siebie. Podczas tego okresu (741-752) Adalbert (Frank), Klement (Szkot) i Wirgiliusz (Irlandczyk) opierają się korupcji papieskiej. ---- 20/V Zarząd Towarzystwa przestaje być całością, dzieląc się na dwie części: (1) A.I. Ritchie, I.F. Hoskins, J.D. Wright, i R.H. Hirsh; i (2) J.F. Rutherford, W.E. Van Amburgh i A.N. Pierson (ostatni przeszedł i pozostawał na przeciwnej stronie od 15 lipca do 6 listopada 1917). Podczas okresu od 20 maja do l czerwca, Johnson, Hirsh i Hoskins sprzeciwiają się uzurpacji Rutherforda.

744 Liutprand, król Longobardów, umiera, po nim wstępuje na tron Hildebranddus, a później tego samego roku Rachis. ---- 23/V Johnson kończy serię niepowodzeń, usiłując pobudzić większość Zarządu do wprowadzenia zarządzeń br. Russella, do uznania go (br. Russella) jako wodza w pracy Pańskiej i pracuje nad oddaniem kontroli Zarządowi.

747 Karloman zrzeka się królestwa na rzecz swego brata Pepina Małego. ---- 26/V A.I Ritchie, J.F. Hoskins i R.H. Hirsh, opuszczeni przez J.D. Wrighta, zaprzestają czynić starania by wprowadzić zarządzenia br. Russella, a tak oddają innym członkom Zarządu przewagę. Johnson próbuje pobudzić J.D. Wrighta do odpowiedniej działalności w tej sprawie.

749 Rachis, król Longobardów, umiera. Aistulf zostaje jego następcą. ---- 28/V Johnson wykazuje J.D. Wrightowi, że jego listy wierzytelne były wydane w dobrej wierze, a jego praca w Anglii dobra i apeluje do niego by dopomógł do wprowadzenia w czyn zarządzeń br. Russella.

751 Aistulf zdobywa Rawennę. ---- 30/V Johnson zjednywa J.D. Wrighta na swoją stronę.

753 Aistulf zażądał poddania się papieża w sporze, jaki powstał pomiędzy nimi. Papież odmawia. ---- 1/VI Johnson żąda od Rutherforda by go wysłał na powrót do Brytanii w celu zakończenia rozpoczętej tam pracy. Rutherford odmawia.

754 Papież prosi Pepina, króla Franków, o pomoc przeciw Aistulfowi. ---- 2/VI J.F. Rutherford wzywa pomocy od członków Zarządu przeciw wysłaniu Johnsona do W. Brytanii.

755 Pepin z namowy papieża, pomimo próśb syna Karlomana by nie czynił tego wyrusza i pobija Aistulfa. Pepin odmawia wydania egzarchatu Rawenny bizantyńskiemu cesarzowi, który ją utracił w wojnie z Aistulfem. ---- 3/VI Niektórzy z Zarządu, pomimo nalegań drugich nie dozwalają na powrót Johnsona do Brytanii i odmawiają swego poparcia wysłannikowi.

756 Pepin darowuje papieżowi egzarcha raweński i inne terytoria, które stają się częścią posiadłości papieskich. - Dezyderiusz zostaje królem Longobardów i panuje do 774 r. ---- 4/VI Powyżej wspomniana działalność Zarządu daje Rutherfordowi przewagę nad wysłannictwem Johnsona w sprawie brytyjskiej. Odtąd Johnson robi starania by Zarząd zbadał jego czynności w Brytanii.

766 Dezyderiusz przymusza papieża do uległości; Pepin stara się ich pogodzić i radzi na kompromis. ---- 14/VI Johnson wręcza Rutherfordowi petycję, domagającą się wyśledzenia jego pracy brytyjskiej przez Zarząd, a który zdołał namówić czterech przyjaznych członków Zarządu do jej podpisania; w końcu zgodzono się na kompromis, wskazując, by czterech podpisanych członków zbadało sprawę.

768 Pepin umiera; synowie jego Karol Wielki i Karloman są jego następcami. ---- 16/VI W Zarządzie powstaje rozdział, czterech dyrektorów przeciwko trzem.

770 Karol Wielki żeni się z córką Dezyderiusza, króla longobardzkiego. ---- 18/VI Czterech dyrektorów Zarządu, badających sprawę Johnsona, po przeczytaniu raportu brytyjskiej komisji śledczej, zadecydowało, że autorytet jego w sprawie brytyjskiej był prawdziwy i owocny.

771 Karol Wielki rozwodzi się z córka Dezyderiusza i zostaje jedynym królem frankońskim po śmierci Karlomana. ---- 19/VI Po przesłuchaniu Johnsona, komitet Zarządu postanawia nie przyznać mu pełnego uznania brytyjskiego autorytetu i przyjmuje kompromisowy raport, w celu uzyskania jednomyślności Zarządu.

772 Karol Wielki prowadzi nieprzychylną rozmowę z Dezyderiuszem w sprawie poróżnienia się z jego córką, a swoja małżonką, którą mu odesłał, i w sprawie dwóch, synów Karlomana, którym nie pozwolił panować w miejsce ich zmarłego ojca. Karol Wielki omawia sprawę uczynienia papieża swoim poddanym. ---- 20/VI Cały Zarząd omawia kompromisowy raport czterech swoich członków odnośnie czynności brytyjskich Johnsona i przyjmuje mniej sprzyjającą rezolucję przedstawioną przez Rutherforda, który za powód przytacza Johnsonowe pretensje do brytyjskiego autorytetu i chęć rozdzielenia Zarządu. Czterej członkowie przedstawiają rezolucję, ażeby znieść władzę Rutherforda jako wykonawcy i zarządcy.

773 Karol Wielki rozpoczyna wojnę z Dezyderiuszem i jego sprzymierzeńcami. ---- 21/VI Na podstawie kompromisowej rezolucji Zarządu są czynione starania, ażeby Johnsona i Hoskinsa wysłać z Betel w podróż pielgrzymską, a tym sposobem ażeby go pokonać i sprzyjającą mu większość Zarządu.

774 Karol Wielki zwycięża Longobardów, bierze Dezyderiusza do niewoli do Francji i czyni papieża swoim wasalem nad egzarchatem Rawenny. Syn Dezyderiusza, Adalgizus, przez całe swoje życie usiłuje odzyskać utracone królestwo Longobardów, lecz nadaremno, gdyż zostaje wypędzony z Włoch na zawsze. ---- 22/VI Kompromis Zarządu przeważa przeciw Johnsonowi, który otrzymuje rozkaz od Rutherforda do opuszczenia Betel; Johnson apeluje do Zarządu przeciw poddaniu się rozkazowi. Rutherford w obawie by sprawy nie wnosić przed Zarząd pozostawia ją w zawieszeniu. Johnson robi bezowocne starania do 15 lipca o ponowne uzyskanie stanowiska wykonawczego w rozmowie z Rutherfordem, z czterema członkami Zarządu i na koniec z A.N. Piersonem, którego pozyskuje na swoją stronę, że zgadza się na rozpatrzenie jego czynności brytyjskich.

799 Klaudiusz z Turynu przybywa do Karola Wielkiego. Stronnictwo wśród szlachty rzymskiej o mało nie zamordowało papieża Leona III podczas rozruchów w Rzymie, za jego bezprawne przywłaszczenie sobie władzy, który udaje się do Karola z prośbą o pomoc; Karol, stając w jego obronie, udaje się do Rzymu, gdzie wydaje sąd nad wrogami papieża. Początek papieskiego Tysiąclecia. ---- 17/VII Johnson po swoim powrocie do Betel z Nowej Anglii po odwiedzeniu Margesona i Piersona, schodzi się z czterema członkami Zarządu. Rutherford czyni wielki zamęt z powodu swego odczytania o usunięciu czterech opozycyjnych członków Zarządu, a postawieniu na ich miejsce czterech nowych, za co jest silnie strofowany przez czterech wydalonych członków, Johnsona i Mc Geego. Rutherford ucieka się do swego nowego zarządu o pomoc i odtąd rozpoczyna się Małe Tysiąclecie papieskie.

800 Papież Leon III, koronując Karola Wielkiego cesarzem Świętego Państwa Rzymskiego, poddaje mu się przez to jako wasal i zatrzymuje rządy w krajach papieskich pod Karolem. ---- 18/VII Rutherford poddaje się pod kierownictwo Zarządu, uznając go jako najwyższą władzę w sprawach Towarzystwa, a w ten sposób zyskuje uznanie jako wykonawca i zarządca Towarzystwa.

Potrzeba tu zaznaczyć, ze czasami stary zarząd, a czasami nowy występuje we władzy kierowniczej w małej miniaturze od 17-go lipca 1917, do około 1-go grudnia 1917 i jest przyrównany do cesarza Świętego Państwa Rzymskiego.

802 Dekrety papieża Hadriana I najpierw posłane Karolowi W. do zatwierdzenia, są przyjęte na sejmie w Akwizgranie (Aixla-Chapelle) dla całego cesarstwa. ---- 19/VII Okólnik Rutherforda (załączony później w jego gazetce Przesiewania Żniwa) zostaje zatwierdzony przez jego nie prawny Zarząd i rozesłany do wszystkich zborów.

809 Sobór w Akwizgranie dodaje do wyznania wiary zdanie, że Duch św. pochodzi od Syna tak samo jak i od Ojca i że jest im równy. Klaudiusz z Turynu jest po raz pierwszy prześladowany za swą gorliwość w sprzeciwianiu się oddawania czci posągom i obrazom. ---- 27/VII J.F. Rutherford, prezes Towarzystwa Kazalnicy Ludowej, chce na zebraniu TKL zdobyć jeszcze kontrolę nad dwoma korporacjami, tj. nad Towarzystwem Strażnicy Biblii i Broszur i nad Międzynarodowym Stowarzyszeniem Studentów Biblijnych, domagając się, by czterech dyrektorów przyjęło jego zarząd lub miało z nim wojnę; (postępowanie jego opiera się na tej myśli, że TKL zawiera się w egzystencji tych drugich dwu korporacji i że działa ono jako ich pełnomocnik. Rutherford atakuje Johnsona fizycznie i wyrzuca go z Betel za atakowanie jego fałszywej świątobliwości.

811 Tak zwane Izydorowe dekretalie (nie pseudoizydorskie dekrety) są po raz pierwszy rozesłane. ---- 29/VII Gazetka p.t. Przesiewania Żniwa jest na rozkaz Rutherforda rozesłana po raz pierwszy w Bostonie przez W.F. Hudgingsa.

813 Klaudiusz, główny mąż Kościoła w Sardziech, który następnego roku został wysłany przez cesarza Ludwika do Turynu, rozpoczyna walkę na tle czczenia obrazów i o uczynkach zasługi nauczanych przez papieża. Klaudiusz prowadzi tę czynność w dalszym ciągu, dając objaśnienia treści wielu ksiąg biblijnych, a także zajmuje się sporami aż do końca swego życia, który nastąpił w 839 r. ---- 31/VII Na zebraniu Towarzystwa Kazalnicy Ludowej, na którym I.F. Hoskins i R.H. Hirsh zostali wyrzuceni jako dyrektorzy i członkowie tegoż towarzystwa, Johnson daje surową naganę Rutherfordowi za jego liczne kłamstwa i inne złości przedstawione w jego Przesiewaniach Żniwa, z których wszystkie były służbą obrazom rzekomo Świętych i ich czynom pełnym zasługi. Johnson prowadzi tę pracę do 26 sierpnia, kończąc w tym dniu pisanie Przeglądu Przesiewań Żniwa.

814 Klaudiusz po przyjeździe do Turynu rozpoczyna walkę z oddawaniem czci obrazom i posągom. ---- 1/VIII Johnson atakuje Rutherfordowe Przesiewania Żniwa, stając w obronie swoich zwolenników i siebie.

816 Agobard, arcybiskup z Lyonu, Francji, rozpoczyna walkę z oddawaniem czci obrazom jako pomocnik Klaudiusza. ---- 3/VIII R.H. Hirsh pisze list otwarty w imieniu pięciu dyrektorów przeciwnych Rutherfordowi do uczestników konwencji bostońskiej, który zostaje rozdany 5-go sierpnia.

821 Cesarz Ludwik (zwany Pobożnym) oślepia swego siostrzeńca Bernarda. ---- 2/VIII Rutherford i inni członkowie zarządu zwodzą i wykorzystują A.N. Piersona.

823 Klaudiusz z Turynu rozpoczyna pisanie komentarzy do Trzeciej Księgi Mojżeszowej. ---- 10/VIII Johnson rozpoczyna pisanie tej części Przeglądu Przesiewań Żniwa, która traktuje o jego pracy pielgrzymskiej w Brytanii.

825 Klaudiusz broni się przeciw oskarżeniom o fałszywe nauczanie i formowanie sekty antykatolickiej. ---- 12/VIII Johnson pisze tę część Przeglądu Przesiewań Żniwa, która odpiera fałszywy pogląd Woodwortha o Szafarzu Grosza i stoi w obronie własnego poglądu, który był uznany przez "onego sługę."

829 Spory rozpoczęte w tym roku przez trzech synów cesarza Ludwika wzrastają przez długi okres lat, wskutek czego cesarstwo zostało podzielone na trzy części: Francję, Niemcy i Włochy. ---- 16/VIII Początek sporu w Zarządzie Towarzystwa rozwija się przez długi okres czasu, a wskutek czego formują się trzy grupy w Zarządzie: (1) A.N. Pierson; (2) W.E. Spill, J.A. Bohnet i G.H. Fisher; (3) J.F. Rotherford, W.E. Van Amburgh i A.H. MacMillan.

831 Klaudiusz atakuje papieża, zaprzeczając, że jest następcą Piotra i dowodzi, że jeśli nie postępuje tak jak postępował apostoł, ale jak czyniciel złego, to do niego stosuje się rozdział 23 Mateusza. - Paschasius Radbertus wynajduje i rozszerza fałszywą doktrynę o przeistoczeniu chleba i wina w ciało i krew Chrystusa Pana podczas konsekracji. ---- 18/VIII Johnson rozpoczyna pisanie tej części Przeglądu Przesiewań Żniwa, która wyjawia wiele czynów niewłaściwego przywłaszczenia sobie władzy przez Rutherforda i która zaprzecza, iż on jest następcą "onego sługi." Zwolennicy Towarzystwa najpierw twierdzili, iż oni są pozafiguralnym Eliaszem, tzn., że Wielką Kompanią jest Maluczkie Stadko, ta nauka Małego Babilonu jest sobowtórem przeistoczenia, czyli fałszywego ciała Chrystusowego we Wielkim Babilonie.

839 Klaudiusz z Turynu umiera. ---- 26/VIII Johnson kończy pisanie pierwszego szkicu Przeglądu Przesiewań Żniwa aż do jego odpowiedzi do drugiej części.

842 Oddawanie czci obrazom i posągom odnosi zupełne zwycięstwo we Wielkim Babilonie. ---- 29/VIII Fikcyjnym reprezentacjom (rzekomo dobrym charakterom) świętych Małego Babilonu jest oddawana cześć przez zwolenników po całym Małym Babilonie.

843 Wskrzeszone królestwo Longobardów z niepodległą linią królów, pomimo swego podzielenia na różne księstwa, istnieje aż do roku 961. ---- 30/VIII Wydany okólnik Światło Po Ciemności usuwa na bok sytuację brytyjską; Johnson w porozumieniu ze swoimi sympatykami sprzeciwia się Rutherfordowi i jego Zarządowi; w tym stanie trzymają się razem do 26-go grudnia, kiedy Johnson i Sturgeon wchodzą na rozbieżne drogi, chyląc się do podziałów.

844 Paschasius Radbertus po poprawieniu swoich poglądów o przeistoczeniu chleba i wina w ciało i krew Chrystusa Pana podczas konsekracji, wydaje je w książce, którą daje cesarzowi Karolowi Łysemu. Cesarz zapytuje się Ratramusa o opinię tego poglądu. Ratramus, który był wówczas członkiem gwiezdnym i następcą Klaudiusza z Turynu, pisze bardzo silne dowody zbijające ten błąd. ---- 31/VIII Rutherford po poprawieniu swoich poglądów podaje, że jego zwolennicy są pozaobrazowym Eliaszem i daje to Hirshowi, który zapytuje się o opinię Johnsona; ostatni pobija ten pogląd; Rutherford zaczyna używać ten wymysł do pobudzenia swoich zwolenników do rzekomego pierwszego uderzenia Jordanu.

850 Ratramus pisze o podwójnym przeznaczeniu. ---- 6/IX Johnson zaczyna po raz pierwszy wyrozumiewać rozdzielenie Kościoła, które jest pozaobrazowym odłączeniem Eliasza od Elizeusza.

857 Patriarcha Ignacy odmawia komunii Bardasowi, (który w imieniu małoletniego cesarza Michała III sprawował rządy, jako regent konstantynopolski) za co Bardas złożył go z godności patriarchy, a na jego miejsce postawił Focjusza. ---- 13/IX Van Amburgh, będąc w niełasce u MacMillana, zostaje usunięty z przywilejów służby, a na jego miejsce ten ostatni stawia Sturgeona.

858 Papież Mikołaj I, najpotężniejszy z papieży, jacy żyli pomiędzy Grzegorzem I a Grzegorzem VII, zostaje ogłoszony drugim Eliaszem; on po raz pierwszy wprowadza w życie dekretalia pseudoizydorskie* [*Pseudoizydorskie dekretalie: Jest to fałszywy zbiór dekretów i konsyliów, które miały rzekomo pochodzić od wczesnych biskupów i ojców Kościoła, sięgające aż blisko czasów świętego Piotra. Zebranie tych dekretalii jest przypisywane Izydorowi, arcybiskupowi z Sewilli, Hiszpanii i za takie je przyjmowano w średniowieczu. Lecz prawdziwe autorstwo tego zbioru nie jest znane. Wcześni protestanccy uczeni przypisywali autorstwo Rzymowi, lecz jest pewnym teraz, iż powstały w królestwie frankońskim pomiędzy rokiem 847 a 852. Głównym celem tego fałszywego zbioru było uwolnienie biskupów od władzy świeckiej i nadanie papiestwu supremacji. Był to zatem zbiór najdalej sięgających fałszywych pretensyj, jakie były kiedykolwiek przedstawione przez najbardziej ambitnych papieży, były tutaj systematycznie przedstawione w fałszywych listach i postanowieniach, które były zaopatrzone w nazwiska czcigodnych biskupów rychłego Kościoła. Myśli w nich zawarte zaczęto stopniowo wprowadzać do kapituł, kanonów i papieskich decyzyj, i spolegano na nich jak na autorytecie, co też były za takie uważane aż do piętnastego stulecia, kiedy kardynał Niccola wyraził wątpliwość w ich autentyczność. Ten sam sąd był wydany o nich przez uczonych reformacji i potwierdzony przez nowożytny krytycyzm historyczny. - Przyp. tłum. z International Encyclopedia.] na dowód supremacji papieża. ---- 14/IX W sporze zarządu Rutherford usiłuje dowieść, iż on ma rację; Clayton Woodworth ogłasza go drugim bratem Russellem, a poglądu swego z przypowieści o groszu używa na dowód supremacji Rutherforda.

867 Focjusz, patriarcha konstantynopolski, oskarża papieża o herezję przed soborem w Konstantynopolu. ---- 23/IX M. Sturgeon oskarża Rutherforda o wprowadzenie zarządzeń przeciwnych zarządzeniom brata Russella.

869 Ignacy złożony z godności patriarchy zozostaje przywrócony do godności, a Focjusz pozbawiony godności patriarchalnej. ---- 25/IX MacMillan przywraca Van Amburgha do swojej laski a porzuca Sturgeona.

871 Alfred Wieki pielęgnuje prawdziwego ducha religijnego w Brytanii od roku 871 do 901. ---- 27/IX Johnson pielęgnuje ducha świętego pomiędzy przeciwnymi (Rutherfordowi) pielgrzymami od 27/IX do 27/X.

872 Jan VIII zostaje papieżem i panuje do 882 r., kierując się największą hipokryzją i nieuczciwością. ---- 28/IX Rutherford rozpoczyna kierunek hipokryzji i nieuczciwości, które dochodzą do szczytu w jego gazetce Przesiewania Żniwa, w części II, której numery zostały rozdane 7-go października w Przybytku brooklyńskim, a 8-go października rozesłane po całym świecie.

877 Cesarz Michał III przywraca Focjuszowi patriarchat konstantynopolski. ---- 3/X MacMillan przebacza Sturgeonowi i przywraca go na stanowisko głównego pomocnika.

878 Focjusz czyni zarzuty i opiera się skutecznie papieżowi, który rozkazuje mu opuścić patriarchat konstantynopolski. ---- 4/X Na zebraniu interesowym w zborze brooklyńskim Sturgeon wyjawia oszustwo Rutherfordowi w jego usiłowaniu kontrolowania wyborów, a po zebraniu opiera się skutecznie Rutherfordowi, gdy ten strofuje go za jego postępowanie.

879 Papież Jan VIII wyklina Focjusza. ---- 5/X Rutherford przestaje obcować ze Sturgeonem, pozbawiając go swego zaufania.

885 Hadrian III zostaje papieżem przez podstępne wybory bezprawnych Rzymian, niebacznych na prawa tyczące się wyborów papieskich. ---- 11/X Rutherford, widząc, że nie będzie mógł zostać wybrany starszym przez wymagane 75% głosów, zostaje wybrany przez podstępną rezolucję, która wymagała tylko większości głosów, odkładając wybory starszych zboru brooklyńskiego aż po wyborach urzędników Towarzystwa, które miały się odbyć w styczniu 1918 r.

886 Cesarz Leon, Filozof, usuwa Focjusza. ---- 12/X MacMillan występuje przeciw Sturgeonowi.

890 Focjusz umiera. ---- 17/X Sturgeon usuwa się od wszelkiej kooperacji z Towarzystwem.

904 Papież Sergiusz III (904-911), pierwszy z pornokratycznych* [*Pornokracja, pornokratyczny (wyrazy pochodzenia greckiego) - czasy panoszenia się nierządu; czasy, w których kobiety rozpustne wywierają wpływ znaczny na sprawy publiczne. - Przyp. tłum.] papieży, który nagannie zachowuje się z Teodorą matką i jej córkami Marozią i Teodorą - trójką - które wynosiły według swego upodobania kochanków, nieprawnych synów i wnuków na tron papieski i strącały ich z niego. Od roku 904 do 1003 są prawie ustawiczne rozterki pomiędzy papieżami z jednej strony, a cesarzami niemieckimi i książętami włoskimi z drugiej. Wiek dziesiąty jest właściwie nazwany ciemnym, albowiem zło miało w tym czasie wielką przewagę; i we wielkim zastosowaniu pozaobrazowej dziesiątej plagi, pozaobrazowa północ 14-go Nisan nadeszła, północ Wieku Ewangelii, kiedy to zabijanie pozaobrazowych pierworodnych zaczęło się. ---- 30/X Początek postępowania J.F. Rutherforda według symbolicznej pornokracji z fałszywemi zasadami, które są powodem wielu złych zmian w jego zarządzaniu Towarzystwem. Od tej daty do 6 lutego 1918, wiele rozterek zachodzi pomiędzy Rutherfordem a członkami zarządu i innymi wodzami Towarzystwa.

911 Rodzina Karolingów (pochodząca od Karola Wielkiego) wygasła w Niemczech. ---- 6/XI A.N. Pierson, ostatni członek zarządu, który sprzyjał staremu Zarządowi, opuszcza stanowisko.

936 Otton I zostaje cesarzem świętego cesarstwa Rzymskiego narodu niemieckiego; wskutek opozycji Kościoła niemieckiego pornokratyczni papieże otrzymują cios, który ich stopniowo niweczy i podbija (963) pod władzę cesarską. Ich właśni teologowie nauczają, że jest właściwym, ażeby papież był poddany cesarzowi. ---- 1/XII Tu zaczyna się przejście z Rutherforda, który pierwotnie stanowił małe papiestwo, na F.H. McGeego, który odtąd stanowi małe papiestwo pod kontrolą wodzów "opozycji," którzy później formują się w Komitet Fort Pitt; oba zarysy tego stopniowego przejścia, które zostało ukompletowane 28 grudnia, są uskutecznione przez list wysłany do wszystkich Badaczy Pisma św. i przez petycję wysłaną do Rutherforda i zarządu, zawierającą 156 podpisów członków Przybytku brooklyńskiego.

946-972 Praca reformacyjna Dunstona w Anglii postępuje naprzód z wielkim błogosławieństwem w tym okresie; nie tylko Kościół, ale także rząd i społeczeństwo świeckie odnoszą błogosławieństwo. ---- 14/XII-6/1 1918, Johnson przez wykłady o Eliaszu i Elizeuszu, o Wezwaniach - Przesiewaniach i Broni Ku Zabijaniu, itd. pracuje reformacyjnie i z powodzeniem z "opozycją" przeciw wpływom Rotherforda, który jest zarządcą i nauczycielem Towarzystwa.

961 Koniec królestwa Longobardów. ---- 26/XII Dalsze nauczanie, jakie zalecał Johnson, że rozdzielenie Eliasza i Elizeusza jest pozafigurą rozdzielenia w Towarzystwie i nauczanie, jakie zalecał Sturgeon, że Rutherford i jego główni poplecznicy są członkami wtórej śmierci, rozbija jedność "opozycji."

962 Otton I koronowany cesarzem przez papieża w kościele św. Piotra, przez co tworzy się nowa faza świętego cesarstwa rzymskiego narodu niemieckiego. - 27/XII McGee awansuje wodzów "opozycji" na zarządców pracy Pańskiej i odtąd punkt widzenia Małego Miniaturowego Wieku Ewangelii powiększa się w podwójne papiestwo i cesarstwo; McGee zajmuje tu miejsce papieża, a Komitet Fort Pitt miejsce cesarstwa; w starszym obrazie zarząd Towarzystwa jako cesarz, a Rutherford jako papież zajmuje drugorzędne miejsce jako antypapież.

963 Zupełne obalenie pornokracji papieskiej - przez Kościół i cesarstwo niemieckie; teologowie papiescy nauczają, że papież ma być prawdziwie poddany cesarzowi. ---- 28/XII List rozesłany do wszystkich Badaczy Pisma św. i petycja z podpisami 156 braci, szczególnie spomiędzy członków zboru brooklyńskiego, proponująca rozstrzygnięcie niepokoju w Zarządzie i Towarzystwie, nareszcie pokonuje absolutyzm Rutherforda. Z polecenia Rutherforda, McMillan naucza, że Rutherford jest poddany zarządowi.

1918

973 Otton II zostaje cesarzem świętego cesarstwa rzymskiego narodu niemieckiego poparty przez księcia Hugona Kapeta. ---- 7/I Na konwencji w Fort Pitt (miejscowość ta znajduje się koło Pittsburgha w Pennsylvanii) odbyło się pierwsze zebranie Komitetu Fort Pitt, na którym jego urzędnicy są wybrani; Johnson nominuje wszystkich.

974 Po rozmaitych przejściach życiowych Rotherius z Werony, Włochy, umiera. ---- 8/I M. Sturgeon, po wysłuchaniu wykładu Johnsona w Avalon, Pa., na temat Wezwanie - Przesiewanie - i Broń Ku Zabijaniu, staje się jego przeciwnikiem.

986 Regenci młodego cesarza Ottona III starają się o wzmocnienie cesarstwa. ---- 20/I Po zorganizowaniu Komitetu Fort Pitt pierwsze jego zebranie odbyło się w Brooklynie. Johnson zostaje upoważniony do przygotowania listu, ażeby zgromadzić zwolenników Komitetu, w celu wspólnego porozumienia się i utworzenia silnego ruchu w pracy Pańskiej.

987 Ludwik V, ostatni król z linii Karolingów we Francji, umiera. Hugon Kapet zostaje królem Francji, którego rządy od roku 956 najpierw jako księcia Francji, a następnie jako króla Francji, są wielkim błogosławieństwem w reformach, jakie przeprowadzał w ciągu swego życia względem kościoła, kraju i cesarstwa. ---- 21/I Sturgeon podczas swego kazania w Brooklynie atakuje Johnsona w jego obecności; atak odbył się po południu 20 stycznia; wykład Johnsona tego wieczora z Zach. 11 niweczy wpływ Sturgeona w Kościele, a wzmacnia Johnsona, z czego wypływają rozmaite błogosławieństwa.

989 Wpływem swoim, jaki wywierał na Kościół król francuski Hugo Kapet, przewyższał arcybiskupa Arnulfa z Reims. ---- 23/I List ogólny do zborów, jaki powierzono do układu Johnsonowi, jest uznany za lepszy od układu Ritchiego a to daje większy wpływ w Kościele pierwszemu aniżeli ostatniemu.

991 Sobór w Reims usuwa Arnulfa z arcybiskupstwa. ---- 25/I Komitet Fort Pitt przyjmuje rezygnację Ritchiego z członkostwa.

999 Papież Sylwester II wprowadza ascetyczne poglądy kościelne i w podstępny sposób rozpoczyna papieskie wyłączne naznaczanie biskupów i arcybiskupów przez posłanie pierścienia i laski swemu poprzedniemu wrogowi Arnulfowi; krok ten jest wystąpieniem przeciw władzy króla francuskiego i cesarza w ich poszczególnych państwach. ---- 2/II McGee w przebiegły sposób popiera ograniczające poglądy Ritchiego skierowane przeciw poglądom br. Johnsona i komitetu Fort Pitt o generalnych starszych.

1000 Cesarz Otton III decyduje uwolnić Bolesława Chrobrego z hołdownictwa, usiłując pozyskać go za swego przyjaciela, chociaż on był zawziętym wrogiem cesarstwa. ---- 3/II Członkowie Komitetu decydują uznać rezygnację
Sturgeona, lecz usiłują zatrzymać go, jako przyjaciela do współpracy z Komitetem.

1003-1046 Cesarze zwykle z kooperacją papieży usiłują według ich przewrotnych myśli reformować Kościół; reformacja ich biegnie w kierunku rzymskiego wyznania. ---- 6/II-21/III Komitet Fort Pitt, zwykle z pomocą McGeego, usiłuje zreformować sprawy pomiędzy zwolennikami według ideałów Towarzystwa przedstawionych w czarterze Towarzystwa i woli brata Russella.

1009 Po trzech wyprawach Henryk II podbija Lombardię i resztę włoskiego państwa. ----12/II Komitet wybiera R.G. Jolly'ego i I.I. Margesona do członkostwa w Komitecie; ostatni przed przyjęciem członkostwa, wypowiada swe wątpliwości, co do użyteczności Johnsona w Komitecie i trzy razy domaga się od niego wypowiedzenia zdania, że nie kontroluje Komitetu.

1014 Silne strofowanie i zniesławienie antypapieża Grzegorza wychodzi na korzyść Henryka II i papieża Benedykta VIII. Kanut zostaje królem Anglii i opiera się klerykalizmowi. ---- 17/II Johnson w wykładzie o Niewiernym Słudze we Filadelfii Pa., strofuje i zniesławia Rutherforda na korzyść Komitetu i F.H. McGeega. Johnson opiera się klerykalizmowi.

1017 Mahometanie dokonują inwazji Włoch od strony Sycylii, którą Rzymianie pod dowództwem papieża Benedykta VIII, zaczynają odpierać. ---- 20/II Rząd atakuje lud Prawdy pod względem wykonawczym; na podstawach patriotycznych rozpoczyna się odpieranie zarzutów rządowych przez zwolenników Komitetu Fort Pitt pod legalnym kierownictwem McGeega.

1018 Papież Benedykt VIII i cesarz Henryk II na Synodzie w Pawii wydają dekret ekskomuniki księży, wstępujących w związki małżeńskie i o ujarzmieniu ich dzieci. ---- 21/II McGee, na podstawie listu pisanego przez Hoskinsa, sekretarza Komitetu, do siostry Jordan o wykładzie Johnsona, na temat Niewiarny Sługa, pozbawia społeczności duchowej pielgrzymów, którzy usługują zborom wykładami, nie mając naznaczenia od Komitetu, a tym sposobem członków zborowych czyni niewolnikami Komitetu.

1020 Robert, król francuski, jest strofowany przez papieża Benedykta VIII i cesarza Henryka II za nie sprzyjanie ascetycznym zakonnikom kluniackim (klasztoru w Cluny, Francji [Notatka: Klasztor w Cluny, w którym zaraz przy założeniu (910) wprowadzono regułę benedyktyńską w pierwotnej czystości, stanął wkrótce na czele kongregacji złożonej z licznych klasztorów, które poddawały się pod zwierzchność opata kluniackiego. Hildebrand, który w młodym wieku wstąpił do klasztoru w Cluny, był później, jako papież Grzegorz VII, głównym czynnikiem wprowadzenia celibatu do kleru katolickiego. - Przyp. tłum.]), którzy twierdzili, że ich prawa są gwałcone przez liberałów. ---- 23/II Johnson za wykład dany w Filadelfii, Pa., o Niewiernym Słudze jest silnie krytykowany na specjalnym zebraniu Komitetu, że gwałci prawa i poglądy "partii konserwatywnej", składającej się z pewnej liczby członków Komitetu i ich zwolenników, podczas gdy jego teoria i praktyka były strofowane jako radykalne.

1021 Papież Benedykt VIII pisze list do arcybiskupów francuskich, rozkazując im pod karą klątwy, ażeby odprawili od siebie tych z partii liberalnej, którzy trzymają się poglądów i praktyk przeciwnych ascetycznym zakonnikom z Cluny. --- 24/II McGee przedstawia Komitetowi rezolucję przeciwko członkom partii liberalnej, znajdującej się między nimi, oświadczając, że ci, którzy dają tłumaczenia nowych typów, symbolów i proroctw biblijnych, które nie są jednogłośnie przyjęte przez Komitet, będą uważani za niezgodnych z Komitetem. Starsi w New Yorku przyjmują ten pogląd względem M. Sturgeona, prowadzącego badanie Objawienia w domu Siostry Henderson.

1024 Cesarz Henryk II, ostatni z domu saskiego, umiera, a Konrad II z Francji i pierwszy z cesarzy salickich wstępuje na tron niemiecki. ---- 27/II List otwarty Komitetu Fort Pitt do Studentów Biblijnych jest gotowy do wysyłki, przez tę czynność Komitet jest przygotowany do ukazania się w innym zarysie.

1026 Konrad II najeżdża Włochy, wojuje przeciw kilku miastom i podbija je. ---- 1/III List otwarty Komitetu ukazuje się po raz pierwszy, przy pomocy którego toczy się walka z tymi, którzy opierają się jego autorytetowi wykonawczemu.

1027 Konrad II jest radośnie przyjmowany w Rzymie przez papieża i lud, i tam papież koronuje go cesarzem. ---- 2/III List otwarty sprawia radosne przyjęcie Komitetu Fort Pitt przez McGeego i zwolenników, którzy obwołują Komitet prawowitym wykonawcą.

1028 Słowianie powstają przeciw cesarstwu. ---- 3/III Henryka O. Hendersonowa rozdaje list otwarty w zgromadzeniu brooklyńskim, należącym do Komitetu, nazywając go listem miłości, czyni to przeciw Johnsonowi jako członkowi Komitetu, a tym samym przeciw Komitetowi.

1037 Konrad II prowadzi walkę z Aribertem, buntującym się arcybiskupem mediolańskim; - Konrad wyjednał u papieża klątwę przeciw Aribertowi. ---- 12/III Różni członkowie Komitetu odpierają bunt i atak Sturgeona (który użył tu Hendersonową za narzędzie mówcze), jaki przypuścił na Johnsona podczas zebrania interesowego w zborze brooklyńskim. McGee gani go za atak użyty przez nią na Johnsona.

1039 Kościół we Włoszech daje naganę arcybiskupowi mediolańskiemu, który pomimo klątwy zajmuje stanowisko. ---- 14/III Kościół brooklyński daje naganę M. Sturgeonowi, który przez podburzenie Hendersonowej atakuje Johnsona, a tym samym i Komitet.

1039 Świat muzułmański jednoczy się, nie dozwalając w swoich terytoriach na propagandę chrześcijańską. Henryk zostaje cesarzem niemiecko-rzymskim. ---- 14/III Departament Sprawiedliwości St. Zj. nie dozwala na dalsze rozpowszechnianie tomu VII w Ameryce. Z powodu nagany danej M. Sturgeonowi (o czym podane powyżej), Komitet przez to wzmacnia się.

1042 Edward Wyznawca zostaje królem Anglii i staje po stronie wolności głoszenia kazań. ---- 17/III Johnson na zaproszenie zboru filadelfijskiego, by usłużył wykładami, odmawia zaproszenia, aż zgromadzenie odwoła krytykę jego wykładu o Niewiernym Słudze, uczynioną przez niektórych członków tego zboru. Zbór odwołuje krytykę przez rezolucję.

1046 Henryk III na Synodzie w Sutri usuwa za złe postępowanie trzech papieży, którzy naraz panowali: Benedykta IX, Sylwestra III i Grzegorza VI. Chrześcijanie zachęcają chrześcijańskich wodzów hiszpańskich do atakowania Maurów w Hiszpanii. Od tego czasu papieże prowadzą coraz pomyślniejszą walkę przeciw cesarzowi. ---- 21/III Komitet przygania Rutherfordowi za jego trojakie prezesostwo, a mianowicie, iż jest prezesem Towarzystwa Strażnicy Biblii i Broszur (TSB&B), prezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia Studentów Biblijnych (MSSB) i prezesem Towarzystwa Kazalnicy Ludowej (TKL). Towarzystwo wydaje rozporządzenie, ażeby kolporterzy pracowali z sześcioma tomami. Od tej daty McGee wzmacnia swój wpływ nad Komitetem.

1048 Biskup Wazo z Leodium, Belgii, jedyny przeciwnik wymuszania wiary przy pomocy tortur, umiera. ---- 23/III Nikt więcej nie protestuje przeciw zjednywaniu opozycyjnych prozelitów, po Rutherfordowym zganieniu Johnsona (na konwencji Towarzystwa w Brooklynie, jaka odbyła się w dniach 23-26 marca).

1049 Berenger z Tours, Francji, gwiezdny członek Kościoła z okresu Tyjatyra dokonuje pierwszych ataków na błąd o przeistoczeniu chleba i wina w ciało i krew Chrystusa Pana podczas konsekracji. Papież Leon IV zatwierdza pseudoizydorskie dekretalie. ---- 24/III Johnson w swym wykładzie o Eliaszu i Elizeuszu w Jersey City atakuje pretensje zwolenników Towarzystwa, że oni są pozaobrazowym Eliaszem. Rutherford na konwencji w Brooklynie jako domniemany szafarz uprawnia przez argumentację tłumaczenie Przypowieści o Groszu, jakie podał ClaytonWoodworth.

1050 Lanfranc (pierwszy arcybiskup Canterbury i założyciel kościoła rzymskiego w Anglii) potępia Berengera z Tours za wygłaszanie kazań i pisanie przeciw nauce o przeistoczeniu. ---- 25/III Kilku członków Komitetu, gdy dowiedziało się, że Johnson dał w Jersey City wykład o Eliaszu i Elizeuszu wbrew rezolucji Komitetu z dnia 24 lutego (wieczór 23-go) krytykuje go, lecz Hirsh staje w jego obronie.

1053 Ostatni spór pomiędzy Kościołami rzymskim i greckim wybucha. ---- 28/III Ostatni spór pomiędzy zwolennikami Komitetu a zwolennikami M. Sturgeona wybucha.

1054 Ostatni rozłam w Kościołach rzymskim i greckim zostaje dokonany. Hildebrand (późniejszy papież Grzegorz VII) sądzi Berengera na synodzie w Tours; wyrok jest kompromisowy. ---- 29/III Ostatni rozłam pomiędzy poplecznikami Komitetu a Sturgeonem rozpoczyna się. Ze względu na fakt, że wykład Johnsona o Eliaszu i Elizeuszu dany w Jersey City dał dobre rezultaty i że Johnson nie chciał się poddać pod ograniczającą rezolucję, ponieważ nie była zgodną z Pismem Św., dlatego sprawa wykładu jego została przyjęta kompromisowo.

1060 Roger I, wódz Normanów (nazwa germanskich mieszkańców Skandynawii) - rozpoczyna walkę z Saracenami w Sycylii. ---- 4/IV Rutherford w sposób prawny rozpoczyna chłostać urzędników rządowych w Wiadomościach Królestwa w Nrze 2.

1063 Berenger ponawia spór we Francji przeciw nauce o przeistoczeniu. ---- 7/IV Johnson ponawia atak na naukę, że zwolennicy Towarzystwa są pozaobrazowym Eliaszem podczas swego wykładu o Eliaszu i Elizeuszu w Newark, N.J.

1066 Wilhelm Zdobywca wyrusza na Anglię i zdobywa ją. ---- 10/IV Arbitralne metody są wprowadzone do pracy pielgrzymskiej w Pasterskiej Biblijnej Instytucji.

1070 Berenger protestuje przeciw nakładaniu na niego kagańca przy krytykowaniu błędu o przeistoczeniu. ---- 15/IV Na zebraniu Komitetu Johnson protestuje przeciw rezolucji, zabraniającej nauczania nowych typów, symbolów, itd.

1072 Normanowie pobijają muzułmanów i zdobywają Palermo w Sycylii. ---- 16/IV W Wiadomościach Królestwa w Nrze 3 jest umieszczona krytyka urzędników rządowych na przedmiot poboru.

1073 Grzegorz VII zostaje papieżem i panuje do 1085 r., wprowadzając papieską wszechwładzę nad władcami świeckimi, hierarchią i klerem. Papież ten rozpoczyna nową papieską politykę rządzenia. ---- 17/IV McGee posuwa się naprzód w dominowaniu nad Komitetem i nad jego głównymi zwolennikami, w czym mu się znacznie powodzi aż do 29/IV. W tym czasie nosi się z myślą wprowadzenia korporacji do Komitetu.

1079 Spór z Berengerem kończy się, a z zakończonym sporem prawowierni tolerują go w odpoczynku i zaciszu. Narodziny Piotra Abelarda, członka gwiezdnego, który nie wierzy w nauki rzymskiego Kościoła. ---- 23/IV W Providence, R.I., Johnson wygłasza owocne kazania o figurach, symbolach, i t d.; spór o ten rodzaj kazań kończy się, a nastaje pokój. Odtąd Johnson wchodzi w sceptyczną opozycję względem zła, jakie wprowadza McGee.

1085 Normanowie pobijają Saracenów i zdobywają Syrakuzy we Włoszech. Hiszpanie podbijają Maurów w Toledo. Grzegorz VII, jeden z trzech największych papieży, umiera na wygnaniu, po wprowadzeniu nowych papieskich teorii autokratycznych. Wiktor III wybrany papieżem rozpoczyna swoje panowanie w następnym roku. ---- 29/IV Rutherford zgodnie z przepisami prawa atakuje w Louisville, Ky., sposób zapatrywania rządu; obstaje również za prawem kolporterów wbrew zapatrywaniom rządowym. W czasie, gdy Rutherford jest przezwyciężany w argumentach, McGee na zebraniu Komitetu przedstawia rezolucję, ażeby usunąć zabraniającą uchwałę, która zostaje przeprowadzona przez głosy 5 do 2, Hoskins i Wright głosują przeciw rezolucji. McGee podaje wniosek, ażeby R.G. Jolly, pomimo przeciwnego przekonania przygotował zbiór artykułów, przez który można by wysunąć jego myśl o wprowadzeniu korporacji.

1090 Normanowie kończą, podbój Sycylii spod muzułmanów. Wodzowie muzułmańscy w północnej Afryce pobudzają swoich zwolenników do dalszej wojny przeciw Chrześcijaństwu. ---- 4/V Rutherford kończy dawanie legalnego odporu oskarżeniom rządowym. Komitet Senatu St. Zj. otrzymuje raport, że w głównej kwaterze Towarzystwa są ukrywani szpiedzy niemieccy, a to staje się pobudką do większej opozycji przeciw ludowi Prawdy.

1094 Raporty o prześladowaniach pielgrzymów w Ziemi Św. pobudzają do walki Zachodnie Chrześcijaństwo. ---- 8/V Ośmiu członków Betel w Brooklynie zostaje aresztowanych przez rząd St. Zj. Raport o powyższym aresztowaniu i o innych prześladowaniach jest powodem wielkiego i powszechnego poruszenia ludu Prawdy.

1095 Papież Urban II, na soborze w Clermont, Francji, wzywa Zachodnie Chrześcijaństwo do odbicia Ziemi św. od muzułmanów. ---- 9/V McGee pobudza stronników Komitetu, w pierwszej miniaturowej krucjacie, do podjęcia starań o odzyskanie prawa od prześladowczych rządowych władz.

1096 Książę Gotfryd z Bouillon i inni książęta rozpoczynają pierwszą wojnę krzyżową w celu uwolnienia Ziemi Św. i grobu świętego spod muzułmanów. ---- 10/V Johnson i inni członkowie Komitetu - szczególnie Hirsh i McGee rozpoczynają badanie argumentów, przez które można by podtrzymać prawo propagandy ludu Bożego, oraz prawo, ażeby bez przeszkód można to uczynić. Hirsh, po porozumieniu się z Johnsonem i Mc Gee w sprawie argumentów, stara się o usunięcie oskarżenia rządowego przeciwko sobie w Washingtonie.

1097 Wskutek wyłaniania się dwóch odmiennych poglądów odnośnie władzy papieskiej i cesarskiej, powstały dwa średniowieczne stronnictwa polityczne, które we Włoszech nazywano Gwelfami i Gibellinami na oznaczenie dwu stronnictw walczących, tj. Gibellinów jako zwolenników przewagi cesarskiej, a Gwelfów jako wrogów cesarstwa, a stronników przewagi papieskiej. ---- 11/V R.G. Jolly raportuje Komitetowi o dokumencie opiekuństwa, lecz McGee domaga się zmiany tego wyrażenia na artykuły korporacyjne; Jolly, Hirsh i Johnson sprzeciwiają się takiej zmianie, podając na to biblijne argumenty. Z powodu chęci wprowadzenia korporacji Komitet dzieli się odtąd na dwie grupy.

1099 Pierwsi krzyżowcy zdobywają Jerozolimę i ustanawiają chrześcijańskie królestwo jerozolimskie. ---- 13/V W. Holister, Hoskins, Hirsh i Johnson udają się do prokuratora St. Zj. w sprawie poborowej. Johnson zbija dowody prokuratora i staje w obronie ośmiu aresztowanych.

1101 Piotr Abelard zakłada dwie szkoły we Francji, w których naucza, jedną w Melun, drugą w Corbeil. ---- 15/V Johnson na podstawie typu wozu Lewitów i organizacji Kościoła, buduje swoją coraz więcej stanowczą opozycję względem planu zainkorporowania Pasterskiej Biblijnej Instytucji.

1106 Piotr z Bruys zaczyna głosić przeciw hierarchijnej organizacji - rzymskiego Kościoła, jako o korupcji organizacyjnej w Kościele. ---- 20/V Johnson zaczyna więcej czynną opozycję przeciw organizowaniu w PBI korporacji, która jest korupcyjną organizacją Kościoła.

1107 Maurowie wybijają w pień kwiat szlachty kastylskiej w krwawej walce pod Ucles. ---- 21/V Opozycja rządowa staje się silną porażką dla kolporterów.

1113 Abelard rozpoczyna wykładanie teologii w katedrze w Paryżu; wykłady jego zmierzają do podkopania podległości dla rzymskich zasad i praktyk. ---- 27/V (Wieczór 26-go.) Johnson w swym wykładzie o Eliaszu i Elizeuszu w Wilmington, Del., wykłada niektóre zasady, które podkopują niektóre teorie i czyny grupy Komitetu.

1118 Alfons I odbiera Maurom Saragossę. ---- 1/VI Rutherford zgadza się na ustępstwa w sprawie poboru wojskowego z przekonań sumienia (o czym jest wzmianka w Strażnicy angielskiej z 1 czerwca 1918, lub w Przedrukach, str. .6268 szpal. 1, par. 2), a to daje przewagę kolporterom.

1120-1138 Saraceni podburzają świat muzułmański do zaatakowania i obalenia królestwa chrześcijańskiego w Jerozolimie i jego podległe królestwa na Wschodzie, dowodząc, iż one są winne agresji Islamu. ---- 3/VI-21/VI Sąd Stanów Zjednoczonych sądzi 8-miu członków Towarzystwa w Brooklynie na podstawie czterech oskarżeń, a o godz. 10:30 wieczorem 20-go czerwca wszyscy są uznani winnymi.

1121 Abelard jest zmuszony do spalenia swego dzieła o trójcy przez sobór w Soissons. ---- 4/VI Johnson jest zmuszony do ustąpienia w debacie o pokrewieństwie trzech korporacji Towarzystwa.

1125 Lotariusz II zostaje cesarzem świętego cesarstwa rzymskiego narodu niemieckiego; Niemcy są rozdwojone z powodu wojen, jakie prowadzili ze sobą książęta Fryderyk ze Szwabii i Konrad z Frankonii. ---- 8/VI Grupa popierająca korporację w Komitecie ściera się na tym punkcie z grupą przeciwną korporacji; McGee i R.G. Jolly są naznaczeni do ustawienia artykułów dla korporacji, z którą ostatni nie zgadza się.

1126 Spalenie na stosie Piotra z Bruys; Henryk z Lozanny zostaje jego następcą. Wiele dyskusji powstaje z powodu zaburzeń w cesarstwie, które są powodem, iż papież przechyla się na stronę cesarza, grożąc swoim oponentom niesławą i ekskomuniką. ---- 9/VI Hoskins i Margeson potępiają Johnsona za napominanie Hoskinsa za jego złe uczynki. Po zadecydowaniu zwołania konwencji, McGee i jego poplecznicy mówią, że na konwencji zostaną przedstawione różnice, jakie są w Komitecie.

1139 Papież Innocenty II zwołuje drugi (powszechny) sobór laterański dla uleczenia ran Kościoła. Papież poddaje się wymaganiom Rogera, króla Sycylii, oddając mu pożądane ziemie we Włoszech. ---- 22/VI Komitet zbiera się i zgodnie z wnioskiem Johnsona zgadza się na wydawanie pisma Sztandar Biblijny przed konwencją, wybiera Hirsha zarządzającym redaktorem, wyznacza wysokość pensji dla niego i Hoskinsa i zezwala na wynajęcie biura. McGee zgadza się na te wszystkie propozycje Johnsona.

1141 Synod w Lens, Francji, uprzedzony podczas tajnego zebrania przez Bernarda z Clairvaux, potępia Abelarda jako heretyka bez jego przesłuchania, śląc swoje potępienie papieżowi, który je potwierdza. ---- 24/VI Hoskins i Margeson oburzają się na postępowanie Johnsona z 22 czerwca i piszą do McGeego, który pochwala ich za powzięte stanowisko względem Johnsona.

1142 Abelard umiera. Arnold z Brescia, Włochy, mnich włoski, uczeń Abelarda i nowo mianowany członek gwiezdny, bierze kierownictwo w oponowaniu hierarchijnych i klerykalnych nadużyć. ---- 25/VI Johnson porzuca dawniejsze doktrynalne stanowisko w walce z niektórymi poglądami Komitetu, a przybiera silniejszy sposób sprzeciwiania się nadużyciom, jakie przejawiają się pomiędzy wodzami w PBI i ich stronnikami.

1146 Arnold z Brescia stara się o zreformowanie kościoła i kraju w kierunku demokratycznym. ---- 29/VI Johnson rozpoczyna agitację, ażeby zbory kontrolowały pracę Komitetu.

1147 Głoszenie i rozpoczęcie drugiej wojny krzyżowej. ---- 30/VI Skazani wodzowie Towarzystwa apelują o uwolnienie za kaucją.

1148 Armie krzyżowców zostają pobite i powracają do swoich krajów w następnym roku. ---- 1/VII Rozpatrywanie apelacji o uwolnienie wodzów Towarzystwa i odrzucenie jej.

1149 Henryk z Lozanny więziony w klasztorze umiera. ---- 2/VII Starsi z Nowego Yorku bojkotują Johnsona, by mu nie dozwolono na wykład w tamtejszym zborze.

1152 Fryderyk, zwany Rudobrodym, czyli Barbarossą, zostaje cesarzem. Początek upadania królestwa chrześcijańskiego w Jerozolimie. ---- 5/VII Stara grupa Zarządu obejmuje kontrolę Komitetu. Zasądzeni wodzowie Towarzystwa zostają uwięzieni w Atlanta, Georgia.

1153 Muzułmanie zdobywają Jerozolimę. ---- 6/VII Wodzowie Towarzystwa zostają naznaczeni do prac więziennych.

1154 Fryderyk Barbarossa pognębia Longobardów. ---- 7/VII R.H. Hirsh, R.G. Jolly i Johnson nie otrzymują już więcej naznaczeń pielgrzymskich od Komitetu PBI, z powodu przedmiotów omawianych w wykładach niezgodnych z pojęciem Komitetu.

1155 Spalenie Arnolda z Brescia. ---- 8/VII Pogląd Johnsona, ażeby zbory miały kontrolę nad Pasterską Biblijną Instytucją, zostaje odrzucony przez niektórych członków Komitetu.

1158 Longobardowie zostają pokonani przez Fryderyka Barbarossę, który im wyznacza mianowanych przez siebie naczelników, tzw. podestów. ---- 11/VII Stara grupa Zarządu przy pomocy komitetu redakcyjnego zatrzymuje artykuły, a przez to udaremnia decyzję Komitetu wysłania Sztandaru Biblijnego do druku.

1160 Fryderyk Barbarossa rozpoczyna oblężenie Mediolanu. ---- 13/VII Stara grupa Zarządu planuje wydalić z Komitetu Hirsha, Jolly'ego i Johnsona.

1162 Longobardowie tracą Mediolan, który jest zrównany z ziemią przez Barbarossę; jego naczelnicy tracą władzę w Lombardii. ---- 15/VII Stara grupa Zarządu robi stanowcze postanowienie wydalenia 3 swoich, powyżej wspomnianych członków. Grupa doznaje porażki, gdy Hoskins zgadza się na wysłanie manuskryptów Sztandaru Biblijnego do drukarza, jeżeli Margeson nie zwróci pewnych artykułów w ciągu 24-ech godzin.

1165 Wielkie zamieszanie panuje pomiędzy partiami: papieską, cesarską, włoską i Lombardami; każda dąży do innego celu. ---- 18/VII Na ostatnim zebraniu Komitetu Fort Pitt panuje wielkie zamieszanie z powodu niezgody pomiędzy starą grupą Zarządu, McGee, niektórymi redaktorami i trzema braćmi przeciwnymi korporacji.

1170 Piotr Waldo rozpoczyna badanie Pisma św. ---- 23/VII Za radą Hirsha, Johnson wyszukuje pewnych wyjątków biblijnych na pierwszą stronicę Sztandaru Biblijnego.

1173 Waldo rozdaje swoją majętność ubogim. ---- 26/VII Johnson radzi, ażeby darmo rozdać Sztandar Biblijny na konwencji, jaka miała się odbyć w Asbury Park, New Jersey.

1174 Lombardowie poparci przez papieża wojują przeciw Barbarossie, który ich dotkliwie pobija. ---- 27/VII Trzej bracia, przeciwnicy korporacji, poparci przez McGeego, rozdają wieczorem 26 lipca numery Sztandaru Biblijnego, pomimo silnego protestu ze strony Hoskinsa i Margesona. Grupa starego Zarządu wystawia pielgrzymów, starszych i diakonów przeciw trzem braciom i forsuje rozwiązanie Komitetu.

1175 Miasta lombardzkie łączą się w jedną wielką ligę i gromadzą wielką armię przeciw Barbarossie. ---- 28/VII Johnson poparty przez Hirsha i Jolly'ego, gromadzi oponentów korporacji przez swój niedzielny wykład, wyjawiający stan, jaki istniał w Komitecie.

1176 Liga miast lombarddzkich atakuje wojska Barbarossy, które doznają zupełnej klęski i zmusza go do prośby o pokój przy pomocy papieża. ---- 29/VII Johnson prowadzi debaty z Hoskinsem (wieczorem 28 lipca) na temat korporacji, pobijając go w zupełności w wywodach, tak, iż całe zgromadzenie kon-wencyjne opowiedziało się przeciw nowemu Komitetowi. Na rannym zebraniu interesowym ich program prawie jednogłośnie doznaje porażki, zmuszając ich do prośby o pokój przy pomocy McGeego.

1177 Waldo i inni formują grupę do nauczania Prawdy biblijnej. ---- 30/VII Trzej bracia przeciwni korporacji zgadzają się na opublikowanie kłopotów w Komitecie.

1179 Trzeci sobór laterański odmawia Waldensom przywileju głoszenia Ewangelii. ---- 1/VIII Komitet redakcyjny przez Hoskinsa odmawia wydania Hirshowi płyt Sztandaru Biblijnego, tym sposobem nie dopuszcza trzech braci do opublikowania stanu Komitetu w proponowanym wydaniu.

1183 Fryderyk Barbarossa jest zmuszony zgodzić się na niepodległość miast lombardzkich od cesarstwa. ---- 5/VIII (Wieczór 4 sierpnia) Rezolucja Komitetu Pasterskiej Biblijnej Instytucji (PBI), potępiająca trzech braci przeciwnych korporacji, zrywa stosunki z nimi, czyniąc ich wolnymi od niego.

1184 Papież zakazuje Waldensom głoszenia Ewangelii, bo głoszą bez upoważnienia papieskiego. ---- 6/VIII List Komitetu pisany do zboru we Filadelfii, Pa., w istocie wydala trzech braci ze służby.

1187 Saladyn, władca muzułmański, zajmuje Jerozolimę. ---- 9/VIII Uwięzieni wodzowie Towarzystwa cierpią niewygody z powodu mieszania się ich stronników z władzami więziennymi.

1189 Trzecia wyprawa krzyżowa rozpoczyna się. Barbarossa pobija Saladyna. ---- 11/VIII Komitet PBI niweczy wysiłki rządu, ażeby go wplątać z W.F. Hudgingsem.

1190 Założenie teutońskiego zakonu rycerzy. ---- 12/VIII Bracia Hirsh, Jolly i Johnson zgadzają się pracować razem przeciw wysiłkom splugawienia organizacji Kościoła przez Pasterską Biblijną Instytucję.

1191 Krzyżowcy pod dowództwem króla angielskiego Ryszarda, pod przydomkiem "Lwie serce," odbierają Akkon w Palestynie od Saracenów, których wodzem był sułtan Saladyn. ---- 13/VIII W.F. Hudgings pokonuje rząd podczas swojej rozprawy sądowej.

1192 Saladyn pod naporem zgadza się na zawieszenie broni z Ryszardem, "Lwie serce," co wychodzi na korzyść ostatniego. ---- 14/VII Rząd pod naporem jest zmuszony odroczyć sprawę W.F. Hudgingsa, co wychodzi na jego korzyść.

1198 Innocenty III, najpotężniejszy z wszystkich papieży, zostaje papieżem i natychmiast wysyła misjonarzy do nawrócenia Albigensów, Waldensów i innych przeciwników papieskich. ---- 20/VIII McGee robi starania o odzyskanie tych, co wycofali się z ruchu Pasterskiej Biblijnej Instytucji i pobudza swoją partię w zborze filadelfijskim, ażeby starała się ich nakłonić do powrotu do PBI.

1203 Innocenty III wysyła swego legata Piotra z Castelnau, ażeby wytracił Albigensów, który doznaje oporu w swoich usiłowaniach. ---- 25/VIII Pod namową McGeego, Hoskins występuje przed zgromadzeniem we Filadelfii, Pa., ażeby udowodnić, że bracia Hirsh, Jolly i Johnson fałszywie przedstawili stan w PBI, lecz to mu się nie udaje w debatach z Johnsonem.

1204 Piotr z Castelnau i jego główni stronnicy doznają drugiego oporu ze strony Albigensów. Innocenty III rozpoczyna inkwizycję. ---- 26/VIII (Wieczór 25-go) Hoskins i pięciu innych wodzów z PBI doznają we Filadelfii w debatach wielkiej porażki w zborze z Hirshem, Jolly'em i Johnsonem; McGee opuszcza, zdecydowany zastosować represje przeciwko ruchowi Epifanicznemu.

1209-1229 Innocenty III rozpoczyna dwudziestoletnią, krucjatę przeciwko Albigensom, w którym to czasie stoczono wiele walk z wielkimi stratami po obu stronach; w końcu Albigensi zostali pokonani. ---- 31/VIII-20/IX McGee pobu-dza do 20-to dniowego konfliktu pomiędzy Pasterską Biblijną Instytucją i zwolennikami Johnsona we Filadelfii i innych miejscowościach. W tym konflikcie pisze on krótki Przegląd w czasowiśmie Biuletyn Komitetu w wydaniu sierpniowym i artykuł, p. t. Ważny List w wydaniu wrześniowym i wiele innych spornych listów zostało napisanych w tym czasie. Johnson daje odpór przez napisanie artykułu Przegląd Innego Przesiania Żniwa, który szeroko obiega w tym czasie, przez zwołanie konwencji filadelfijskiej, przez zamianowanie Komitetu Inwestygacyjnego i Zarządczego i rozpoczęcie pracy tegoż Komitetu. Zbór filadelfijski wycofuje swoje poparcie od PBI, żąda zwrotu części swych datków i nie przyjmuje więcej ich pielgrzymów. Po dacie 20-go września nie rozpoczęto żadnej nowej metody konfliktu.

1212 Chrześcijanie odnoszą zwycięstwo nad Maurami pod Tolosą w Hiszpanii. Rozpoczęcie krucjaty dzieci. ---- 3/IX Pięć konwencji Towarzystwa kończy się wieczorem 2-go września, które pobudzają kolporterów do sprzedawania sześciu tomów pomimo zakazu militarystów. Ochotnicy, tzw. "strzelcy" przyłączają się do tej krucjaty.

1215 Na czwartym soborze laterańskim Innocenty III ponawia klątwę przeciw Waldensom. ---- 6/IX McGee pobudza PBI do bojkotu zwolenników Johnsona i filadelfijskiej konwencji.

1217 Czwarta wyprawa krzyżowa rozpoczyna się i trwa do 1221 r.; Piotr Waldo umiera. ---- 8/IX Pod namową McGeego tak zwana opozycja sprzeciwia się registracji poborowej aż do 12-go września, dnia werbunku. Bojkot konwencji filadelfijskiej przez PBI jest powodem, iż Johnson zmienia łagodny sposób postępowania z nimi na sposób ostrzejszy.

1221 Koniec czwartej wyprawy krzyżowej. ---- 12/IX Johnson jest załączony do poboru wojskowego, naznaczonego na ten dzień.

1228 Początek piątej krucjaty pod cesarzem Fryderykiem II, trwającej aż do roku 1240. Ta wyprawa powiodła się w latach 1228 i 1229, lecz w roku 1232 pod dowództwem króla Nawarry, Teobolda, i w roku 1240 pod dowództwem hrabiego Ryszarda z Cornwalii, nie spełniła swej części w krucjacie. ---- 19/IX, 20/IX Pasterska Biblijna Instytucja jest pomyślna w usuwaniu przeciw sobie podejrzeń rządowych, co do jej pokrewieństwa z Towarzystwem, lecz Johnson jako dyrektor ruchu Epifanicznego, 30/IX i jako pielgrzym 1/X, nie unika tych podejrzeń.

1231 Waldensi poddają cesarstwo i papiestwo pod badanie i krytykę i starają się o ich uleczenie. Robert Grossetete z Lincoln, Anglii, pozbywa się nadmiernych dochodów z dóbr kościelnych. ---- 22/IX Komitet Inwestygacyjny i Zarządczy zaczyna swoją pracę ze zwolennikami P.B.I. w zgromadzeniu filadelfijskim. Johnson pozbywa się swojej przewagi jako pielgrzym w interesie swojej pracy.

1232 Inkwizycja rozpoczęta przez papieża Innocentego III w 1204 r., przybiera dalsze rozmiary za Grzegorza IX. ---- 23/IX McGee rozwija system szpiegostwa i straszenia szczególnie zwolenników PBI w zgromadzeniu filadelfijskim.

1235 Grossetete zostaje biskupem w Lincoln, Anglii, i zabiera się do reform kleru. ---- 26/IX Johnson stara się o zreformowanie pielgrzymów, mając szczególnie do czynienia z doktorem S.N. Wiley. skiemu wkraczaniu w cudzy rząd w Anglii.

1245 Sobór powszechny w Lyonie, Francji, odrzuca wyklętego Fryderyka II. ---- 6/X McGee i jego zwolennicy sprzeciwiają się kontrolującej fakcji w Komitecie, nie dozwalając ażeby ich kontrolowała i dlatego trzymają się z dala od niej.

1248 Król francuski Ludwik IX, znany jako Ludwik Święty rozpoczyna szóstą krucjatę (1248-1254.) ---- 9/X Johnson decyduje stawić opór poborowi wojskowemu.

1249 Ludwik IX Święty po kilku powodzeniach spotyka się z niepowodzeniem, dostając się do niewoli, za którego sułtan zażądał niesłychanego na owe czasy okupu osiemset tysięcy bizantów (z których każdy wynosił około $2,25). ---- 10/X Po niektórych powodzeniach Johnson spotyka się z niepowodzeniami i porażką ze strony urzędników poborowych.

1250 Ludwik IX odpływa do Akkonu, w Palestynie. Grossetete jest powodem gniewu Innocentego IV, za swoje domaganie się reformy kleru. ---- 11/X Johnson zwraca swoją uwagę Towarzystwu względem W.F. Hudgingsa i jest powodem gniewu McGeego, za swoje domaganie się reformy pielgrzymów i starszych.

1252 Grossetete podnosi protest przeciw papieskiemu wkraczaniu w cudzy rząd w Anglii. ---- 13/X W Alliance, Ohio, Johnson protestuje przeciw McGeemu i PBI, i ich wkraczaniu w cudzy urząd pracy pielgrzymskiej.

1253 Grossetete podnosi ostatni najbardziej wymagający i skuteczny protest przeciw Innocentemu IV, który podstępnie wprowadza swego wnuka, zamieszkującego poza granicami kraju, na urząd kanoniczny we własnej katedrze Grosseteta. ---- 14/X (Wieczór 13-go) W Alliance, Ohio, Johnson podnosi ostatni protest i pogróżkę przeciw McGeemu i PBI, za ich pochwalanie i popieranie swoich pielgrzymów za ich wkraczanie na teren pielgrzymów Epifanicznego Domu Biblijnego. Ten protest i pogróżka otrzymały pochwałę i poparcie od braci zgromadzonych w Alliance.

1254 Ludwik IX powraca do Francji. ---- 15/X Johnson nie zwraca więcej uwagi na W.F. Hudgingsa.

1261 Dodatkowe pseudoizy-dorskie dekretalie są wręczone papieżowi Urbanowi IV, który natychmiast orzeka, iż są prawdziwe. ---- 22/X McGee pracuje nad czarterem, czyli przywilejem prawnym dla Pasterskiej Biblijnej Instytucji, przyjmując przewrotne poglądy wodzów PBI jako właściwe.

1268 Papiestwo wychodzi zwycięsko w przeszło 150-letniej walce o panowanie nad światem z cesarzami z rodu Hohensztaufów. ---- 29/X McGee wychodzi zwycięsko w pięciomiesięcznej walce z kontrolującą grupą z Pasterskiej Biblijnej Instytucji.

1269 Ludwik IX ustanawia galikańskie wolności Kościoła we Francji.[Stąd pochodzi nazwa Kościół galikański. Jest to zatem Kościół katolicki we Francji, dążący do zmniejszenia zależności swej od władzy papieskiej. - Przyp. tłum.] ---- 30/X Johnson stoi w obronie i przyczynia się do większej wolności zborów.

1270 Narodziny Marsilusza z Padwy (znanego także w historii jako Marsiglio. Ludwik IX Święty rozpoczyna siódmą i ostatnią krucjatę, lecz umiera w Tunisie, w drodze do Palestyny. ---- 31/X Johnson decyduje się na odparcie drukiem dwu artykułów McGeego: Krótki Przegląd i Ważny List, oraz całego niewłaściwego stanowiska PBI. Johnson robi ostatnie starania przeciw zabraniu go do wojska.

1274 Czternasty sobór powszechny (w Lyonie, Francji) układa na zlecenie papieża warunki pokoju pomiędzy papieżem a cesarzem. ---- 4/XI McGee i jego zwolennicy wysuwają warunki pokoju pomiędzy nimi, a opozycją kontrolującą Komitet.

1278 Zaprowadzenie konkordatu pomiędzy papieżem Mikołajem III, a Rudolfem, królem niemieckim, legalizującym zwycięstwo papieża nad cesarstwem i Hohensztaufami w przeszło 150-cio letniej walce. ---- 8/XI Na konwencji Pasterskiej Biblijnej Instytucji w Providence, R.I., (odbytej w dniach 6-10 listopada) zapadła zgoda pomiędzy McGeem i jego zwolennikami, z jednej strony, a grupą opozycyjną kontrolującą Komitet w sprawie korporacji, z drugiej strony, a tak zakończono przeszło 150-dniową walkę.

1285 Filip IV Piękny zostaje królem Francji. - Marsiliusz z Padwy rozpoczyna badanie o pokrewieństwie papieża "do władzy świeckiej. ---- 15/XI Johnson decyduje się na wydanie okazyjnego czasopisma. Pisze zatem pierwszy numer Teraźniejszej Prawdy (angiel-skiej), zwracając szczególną uwagę na pokrewieństwo jakie zachodzi pomiędzy McGeem, a Pasterską Biblijną Instytucją.

1290 Dodatki do pseudoizy-dorskich dekretalii zostają ogólnie przyjęte przez Kościół Zachodni. ---- 20/XI Dyrektorzy PBI podpisują czarter, czyli przywilej prawny dla swej korporacji.

1291 Akkon, ostatnia twierdza krzyżowców w Palestynie, upada pod saraceńskim oblężeniem. ---- 21/XI Punkty W. F. Hudgingsa przeciw rządowym oskarżeniom są w całości odparte.

1294 Bonifacy VIII zostaje papieżem. ---- 24/XI Sposób postępowania McGeego jest teraz bardziej tyrański aniżeli przedtem.

1295 Spór powstaje pomiędzy papieżem Bonifacym VIII i Filipem IV, królem Francji. Król wstrzymuje wszystkie kościelne datki. ---- 25/XI W Teraźniejszej Prawdzie (ang. w Nrze 1, Johnson odpowiada McGeemu, na jego usprawiedliwianie odmowy PBI oddania żądanej części składek zboru filadelfijskiego i innych zborów, i radzi, aby zaprzestano składania datków w zborze PBI; wielu odtąd wstrzymuje się od tego.

1297 Bonifacy VIII po egzaminacji królewskich argumentów i wskutek reakcji powstałej we Francji względem nich, jest zmuszony do ustąpienia Filipowi IV. ---- 27/XI McGee jest zmuszony do ustąpienia z powodu argumentów Johnsona i ich wpływu, jakie wywarły na jego zwolenników.

1301 Bonifacy wysyła przez posłańca bullę papieską Ausculta fili (Słuchaj synu), grożącą Filipowi za jego wtrącanie się do ogólnych spraw Kościoła. Filip wydziera bullę z ręki posłańca i pali ją publicznie. ---- 1/XII McGee wysyła do Johnsona swego posłańca B.A. Parkesa, który mu grozi za jego wtrącanie się do ogólnych spraw kościoła. Johnson odpowiada na jego punkty w Present Truth (Ter. Pr. ang.) w Nrze 1.

1302 Filip zwołuje trzy stany generalne Francji, które poparte przez cały kraj, pochwalają Filipowe odrzucenie bulli papieskiej, zwołuje również wielką radę do wysłuchania oskarżeń przeciw Bonifacemu. ---- 2/XII (Wieczór 1-go) Kościół filadelfijski przez swoich starszych i diakonów i innych członków, prawie jednogłośnie pochwala Johnsona za jego wystąpienie z opozycją przeciw McGeemu, itd., i przeprowadza rezolucję na zwołanie konwencji na 20-22 grudnia, na której można by podjąć oskarżenia przeciw jego papieskiemu postępowaniu.

1303 Bonifacy podnosi silny protest przeciw postawie króla, domagając się sądu na niego, lecz wkrótce umiera obłąkany. Z nim upadło górujące stanowisko papiestwa jako władzy zwierzchniczej nad wszystkimi władcami świata. Papież ten wydał ową słynną bullę "Unam Sanctam," przypisującą sobie uniwersalną władzę świecką i kościelną i poddanie państwa kościołowi (tj. papieżowi). O nim ktoś ze współczesnych powiedział: "Wstąpiłeś (na tron papieski) jako wilk, panujesz jako lew, a umrzesz jako pies" - krótki, lecz dokładny jego opis. ---- 3/XII McGee i jego zwolennicy wielce są obrażeni za krytykowanie ich i jego przez Johnsona i za zwoływanie konwencji w celach śledczych. Sposób postępowania McGeego względem powyższych dwóch rzeczy wykazuje ducha niezdrowego umysłu. Odtąd on i jego zwolennicy zaczynają wchodzić w coraz słabsze doświadczenia. Według jego zdania, tylko PBI ma prawo naznaczania pielgrzymów i zarządzania ogólną pracą Kościoła, to znaczy, iż on ma być jej aktualnym kontrolerem.

1305 Nowo obrany papież Klemens V, Francuz, pod przymusem Filipa pozostaje we Francji. ---- 5/XII McGee zostaje zmuszony postępowaniem Johnsona do przyjęcia i poddania się pod jego kierunek rzeczy.

1309 Marsiliusz z Padwy, główny mąż i członek gwiezdny z okresu Sardis, występuje jako reformator przeciw papieskiej kontroli państwa. Papiestwo przenosi się z Rzymu do Avignonu, Francji, będąc mniej więcej poddane pod wpływ królów francuskich. ---- 9/XII Numer pierwszy Teraźniejszej Prawdy (angielskiej) jest wysłany 8 grudnia wieczorem. W tym numerze, między innymi, znajduje się artykuł, w którym są odparte roszczenia PBI, że oni wyłącznie kontrolują ogólną pracę Kościoła. Ten artykuł jest powodem, że McGee podpada pod wpływ Johnsona.

1311 Augustinus Triumfus pisze w obronie papieża, a przeciw Filipowi IV. ---- 11/XII H.C. Rockwell pisze ostro przeciw Johnsonowi do zboru filadelfijskiego w obronie McGeego.

1312 Marsiliusz z Padwy zostaje rektorem uniwersytetu w Paryżu. ---- 12/XII Johnson daje drugi numer Teraźniejszej Prawdy (angielskiej) do druku.

1314 Filip IV Piękny umiera. ---- 14/XII Johnson zgadza się na zwołanie zebrania starszych na niedzielę, 15 grudnia, na którym starsi ze zboru filadelfijskiego, którzy byli sympatykami PBI, mieli go oskarżyć.

1324-1328 Marsiliusz z Padwy (znany także w historii jako Marsiglio) wydaje dzieło p. t. Defensor Pacis (Obrońca Pokoju); to dzieło stoi w obronie Ludwika Bawarczyka, który był w sporze z papieżem Janem XXII; spór obejmuje Włochy, Francję i Niemcy i wielce kompromituje papiestwo. ---- 24/XII-28/XII Drugi numer Teraźniejszej Prawdy (angielskiej) ukazuje się. Dwa pierwsze artykuły: Kościół Kompletnie Zorganizowany i w Obronie Pokoju Między Ludem Bożym, stoją w obronie praw Pasterskiej Biblijnej Instytucji w przeciwieństwie do teorii o jej władzy przedstawianych przez McGeego. Pierwszy artykuł, przedstawiający Prawdę o czynnościach Kościoła, jest powodem powstania sporu wewnątrz Komitetu, tj. pomiędzy PBI i jej zwolennikami z jednej strony i McGeem i jego Zwoleńnikami z drugiej; jak również pomiędzy Komitetem i Johnsonem ku zmartwieniu i szkodzie McGeego.

1919

1342 Marsiliusz z Padwy stoi w obronie prawa władzy świeckiej do unieważnienia związków małżeńskich przez udzielanie rozwodu i prawa zezwalającego w niektórych wypadkach na powtórne wejście w związek małżeński. ---- 11/1 Na początku artykułu o Młodocianych Świętych, którego pisanie rozpoczęło się w tym dniu, jest przedstawione, iż Jezus ma prawo rozwiedzenia się z członkami Wiel-kiej Kompanii, i że słudzy naszego Pana mają prawo do ogłaszania o takim rozwodzie.

1347-1350 Jan Tauler, członek gwiezdny Kościoła z okresu Sardis, pisze, głosi i sprawuje różne prace w służbie Bożej w Strasburgu, pomimo papieskiego interdyktu, czyli klątwy kościelnej, rzuconego na to miasto. Sprzeciwia się papieskim teoriom, odnoszącym się do interdyktu. ---- 16/I-19/I Pomimo nagany stosowanej przez McGeego i jego popleczników, Johnson pisze artykuł, p. t. Przegląd Celów PBI, w Teraźniejszej Prawdzie (ang.) w Nrze 3. W tym artykule Johnson sprzeciwia się teoriom McGeego, odnoszącym się do takiej nagany.

1365 Papież Urban V domaga się od Anglii dalszego wypłacania mu czynszu lenniczego w sumie 1000 marek ($3.230). ---- 3/II Podburzony przez McGeego zbór PBI we Filadelfii, dowodzący, iż jest oryginalnym zborem filadelfijskim, domaga się listownie zwrotu części własności od zboru Epifanicznego.

1366 Wiklif, członek gwiezdny Kościoła z okresu Sardis, występuje przeciw wypłacaniu czynszu lenniczego papieżowi. ---- 4/II Johnson sprzeciwia się spełnieniu żądań zboru PBI na tej podstawie, że każdy ruch przesiewający, któryby opuścił zbór Epifaniczny, mógłby sobie rościć te same pretensje do własności.

1367-1369 Wiklif atakuje żebrzących mnichów coraz silniej i z dobrym skutkiem. ---- 5/II-7/II Johnson pisze szósty numer Teraźniejszej Prawdy (ang.) o drugim nowym poglądzie Rutherforda, z którym to poglądem zgadzali się jego koledzy w więzieniu i który mu nasunął R.H. Barber.

1369-1377 W ciągu tych lat wzrasta opozycja Wiklifa do papieża, dworu papieskiego i do mnichów, także pisze przeciw nim z coraz większą siłą, za co otrzymuje pochwałę od ludności i od króla. ---- 7/II-15/II Johnson rozpoczyna pisanie i kończy około 3/4 artykułu, p. t. Rewolucjonizm Przeciwko Boskim Zarządzeniom, który ukazał się w Nrze 4 Teraźniejszej Prawdy angielskiej i który był niszczącym atakiem skierowanym przeciwko Pasterskiej Biblijnej Instytucji.

1378-1384 Powstanie wielkiej schizmy papieskiej gdzie panowało naraz dwóch, a chwilowo nawet trzech papieży. To dało okazję Wiklifowi do zaatakowania papiestwa i nauki o przeistoczeniu. Wiklif tłumaczy Biblię na język angielski, atakuje żebrzące zakony i umiera 31-go grudnia 1384 r. ---- 16/II-22/II Wielkie rozdwojenie powstaje w Komitecie Pasterskiej Biblijnej Instytucji. Johnson kończy pisanie artykułu o Rewolucjonizmie Przeciwko Boskim Zarządzeniom, publikuje czarter Towarzystwa Strażnicy Biblii i Broszur, atakuje PBI jako fałszywego Chrystusa i ich partyzanckich agentów jako szpiegów w zborze filadelfijskim.

1391 Jan Hus, członek gwiezdny Kościoła z okresu Sardis, rozpoczyna pracę reformatorską w Czechach, pobudzony będąc przez pisma Wiklifa. ---- 1/III Johnson odpowiada na listy przysłane mu ze zboru PBI z Pittsburgha i rozpoczyna prowadzenie pracy reformatorskiej względem nich w kierunku artykułu o Rewolucjonizmie, umieszczonym w Nrze 4 Teraźn. Prawdy (angielskiej).

1400-1412 Hus postępowo pracuje przez kazania, wykłady, debaty i pisze przeciwko błędom i złym praktykom rzymskiego kościoła aż do 1411 r., kiedy zostaje z Pragi wygnany, gdzie był profesorem teologii na uniwersytecie, księdzem i kaznodzieją. ---- 10/III-22/III Johnson pisze w tym okresie artykuł p. t. Rażące Punkty z Historii PBI, jedzie w podróż pielgrzymską do Harrisburga, Duquesne i Johnstownu, prowadzi sporną korespondencję ze zborem PBI w Pittsburghu i zostaje niedopuszczony do usłużenia niektórym zborom PBI, jak np. w Pittsburghu.

1411 Ferdynand z Kastylii, Hiszpanii, odbiera Maurom fortecę Antequera i otaczający ją kraj. ---- 21/III Okręgowy i Apelacyjny Sąd Stanów Zjednoczonych, w New Yorku ustępuje adwokatom Towarzystwa w ich argumentach i zgadza się na wypuszczenie za kaucją ośmiu uwięzionych członków Towarzystwa.

1414-1418 Sobór w Konstancji radzi nad reformą kościoła, głowy (papieża) i członków, i nad pozbyciem się panowania trzech papieży. ---- 24/III-28/III W kołach PBI są czynione wielkie wysiłki w celu pozbycia się zła, jakie wytworzyło się w ich środo-wisku, tj. w McGee, Komitecie i sztabie redaktorskim.

1415 Hus ponosi śmierć męczeńską z wyroku soboru w Konstancji; sobór ten potępia również Wiklifa. ---- 25/III Johnson jest potępiony przez reformatorów Pasterskiej Biblijnej Instytucji za jego atakowanie PBI.

1428 Rzymsko katolicy wykopują szczątki Wiklifa, palą je, a popioły wrzucają do rzeki Swift. ---- 7/IV Pielgrzymi Pasterskiej Biblijnej Instytucji potępiają surowość krytyki Johnsonowej, jaką podał w Nrze 4 Teraźn. Prawdy (ang.), przeciwko rewolucjonizmowi PBI.

1431/1449 Sobór bazylejski prowadzi dalszą pracę rozpoczętą na soborze w Konstancji, starając się przez 18 lat o zreformowanie kościoła, w głowie (papieżu) i członkach, i o powstrzymanie wojny husyckiej, jaka wybuchła z powodu śmierci męczeńskiej Husa. Wysiłkom tym zapobiegli chytrzy papieże, Eugeniusz IV (1431-1447) i Mikołaj V (1447-1455). ---- 10/IV-28/IV Wielkie wysiłki są czynione w dalszym ciągu ażeby zreformować członków PBI, szczególnie McGeego, dyrektorów PBI i sztab redaktorski i zdobyć z powrotem zwolenników Johnsona; jego wyjaśnienia są powodem wielkiego kłopotu dla PBI. Taktyki McGeego zapobiegają tym reformacyjnym wysiłkom.

1438 Na soborze zwołanym do Ferrary katolicy rzymscy i greccy omawiają sprawę unii kościelnej. ---- 17/IV Pasterska Biblijna Instytucja omawia sprawę połączeniową z przedstawicielami Komitetu Studentów Biblijnych.

1439 Pomiędzy soborem we Florencji a delegatami greckimi jest zrobiona pisemna ugoda w sprawie unii kościelnej. ---- 18/IV Pasterska Biblijna Instytucja zrobiła ugodę dla siebie i dla Komitetu Studentów Biblijnych.

1440 Kościół grecki odrzuca plan unii z Rzymem. ---- 19/IV Komitet Studentów Biblijnych, na pierwszym zebraniu nie może się zgodzić na połączenie się z PBI, lecz zgadza się na braterskie stosunki z nimi.

1452 Narodziny Savonaroli, członka gwiezdnego z okresu Filadelfia. ---- 1/V Johnson, w 16-tą rocznicę wyrzeczenia się Kościoła luterańskiego i w 15-tą rocznicę wejścia do pracy pielgrzymskiej, postanawia prowadzić skuteczniejszą pracę jak dotąd.

Z rokiem 1459 następuje tu zmiana obrazu w Małym Kościele rzymsko-katolickim, z Pasterskiej Biblijnej Instytucji i F.H. McGeego na Towarzystwo i jego wodza J.F. Rutherforda, i ciągnie się w tej zmienionej formie aż do końca Małej Miniatury.

1466 Wojny pomiędzy chrześcijanami a Maurami w Hiszpanii wchodzą w decydujący okres. ---- 15/V Ośmiu uwięzionych członków Towarzystwa zostaje uwolnionych od 20-letniego wyroku za decyzją apelacyjnego sądu Stanów Zjednoczonych.

1479 Jan Wessel, główny mąż z okresu Kościoła filadelfijskiego, przedstawia cztery główne zasady reformacyjnego Kościoła: (1) Biblia jest jedynym źródłem i regułą wiary i praktyki; (2) usprawiedliwienie przez samą wiarę jest powodem przypisania zasługi Chrystusowej; (3) Chrystus jest jedyną Głową Kościoła; (4) tylko prawdziwie poświęceni są Kapłanami. Ogłoszenie tych prawd jest powodem, że inkwizycja ustanowiona w Kolonii, Niemczech, starała się go pochwycić, lecz on ucieka do Holandii. ---- 28/V Johnson pisze odpowiedzi na zapytania do Nru 8 Teraźn. Prawdy (ang.), w której przedstawia cztery główne zasady Reformacji małego miniaturowego Wieku Ewangelii, które są podobne do tych, jakie były użyte podczas Reformacji we Wieku Ewangelii. Te zasady uderzają głównie w Rutherfordyzm. Członkowie Towarzystwa starają się powstrzymać Johnsona w argumentach, lecz on pomyślnie wymyka się ich argumentom.

1480 Mulej Hassan, maurski król Granady, Hiszpanii, ata-kuje i zabiera pograniczną twierdzę Zaharę. ---- 29/V Zwolennicy Towarzystwa odnoszą porażkę w swoich usiłowaniach usunięcia rządowego zakazu sprzedaży siódmego tomu i innej literatury.

1489 Jan Wessel umiera. ---- 7/VI Urząd pocztowy żąda, ażeby Johnson drukował mniejsze wydanie Nru 8 Teraźn. Prawdy angielskiej.

1490-1498 Savonarola zajmuje się pracą reformacyjną we Florencji, Włoszech. ---- 8/VI-16/VI Johnson pracuje nad wysyłką Nru 6, który był drukowany w lutym, lecz którego wysyłka została wstrzymaną aż do powrotu Rutherforda do swej pracy, rozpoczynając wysyłkę adresowaniem owijek.

1492 Ostateczne zburzenie królestwa Maurów w Hiszpanii, które istniało przez 781 lat (od 711-1492). ---- 10/VI Zwolennicy Towarzystwa otrzymują w końcu pozwolenie na kolportowanie siódmego tomu, szczególnie w formacie kieszonkowym, po dwóch latach przeszkód.

1498 Savonarola ponosi śmierć męczeńską we Florencji z rąk florenckiej władzy sądowniczej, podburzonej przez Aleksandra VI, najgorszego ze wszystkich papieży. ---- 16/VI (Wieczór dnia 15 czerwca) G.H. Fisher, z namowy Rutherforda, obwinia Johnsona (i innych wodzów opozycji) w zborze Towarzystwa w New Haven, Conn., o zdradzieckie wydanie rządowi wodzów Towarzystwa.

1511-1512 Luter, po rozmowie ze Staupitzem, naczelnikiem augustiańskiego zakonu, jedzie do Rzymu, gdzie jest świadkiem bezbożnych czynów kurii papieskiej i niższego kleru; w tym czasie wyrozumiewa on usprawiedliwienie jedynie przez wiarę. ---- 29/VI-30/VI R.H. Hirsh i Johnson prowadzą rozmowę o stanie Towarzystwa i o oskarżeniu, jakie Fisher rzucił na Johnsona, że zdradził wodzów Towarzystwa itd. Johnson jasno wyrozumiewa uczynki Towarzystwa przez poznanie wiary jako elementu usprawiedliwiającego w swojej pracy prowadzonej przeciwko Towarzystwu.

1517 Luter, członek gwiezdny, przybija 95 tez na drzwiach kościoła w Wittenbergu, którymi zaatakował Teclowe handlowanie odpustami. ---- 5/VII Na generalnej Konwencji we Filadelfii Johnson krytykuje wodzów Towarzystwa, którzy w celu zyskania poparcia, pobłażają swawolnym uczynkom swoich zwolenników.

1518 Lud darzy Lutra swoim poparciem i zaufaniem w jego wystąpieniu przeciwko papieżowi i jego poplecznikom. ---- 6/VII Konwencja generalna we Filadelfii daje Johnsonowi wotum zaufania i swoje poparcie przeciwko Rotherfordowi i jego poplecznikom.

1520 Luter pali papieską bullę klątwy, oraz kopię prawa kanonicznego. ---- 8/VII Johnson odpiera Rutherfordowe nazwanie go członkiem klasy Judasza i wzgardliwie odrzuca jego przepisy.

1521 Luter na sejmie w Wormacji odmawia poddania się wymaganiom papieża i cesarza, domagającym się odwołania swoich nauk i poddania się pod nauki i praktyki papieskie. ---- 9/VII Johnson odmawia poddania się wymaganiom Rutherforda i jego Zarządu domagającym się przyjęcia nauk i praktyk Towarzystwa.

1522 Luter wydaje Nowy Testament, który jest główną podstawą jego nauk. ---- 10/VII Puszczenie w obieg pierwszego wydania Nru 6 Teraźn. Prawdy (ang.), w którym artykuł Ostatnie Pokrewne Czynności Eliasza i Elizeusza udziela głównych podstawowych prawd Epifanii.

1521/1522 Zwingli, członek gwiezdny, bada pogląd Jana Wessela w sprawie symbolicznych słów, wypowiedzianych podczas ostatniej Wieczerzy Pańskiej: "Toć jest ciało moje, toć jest krew moja"; przyjmuje ten pogląd w 1522, a odrzuca naukę o przeistoczeniu i instrumentalizacji. ---- 9/VII-10/VII Johnson bada pogląd, że Towarzystwo jest przewodem interesowym Maheli Merarytów i poznaje, iż ono nie jest przewodem Kapłanów ani jako narzędzie mówcze ani jako kontroler, a jako takie pomaga ono tylko Lewitom i fałszywym kapłanom w ich ofiarach.

1523 Hubmaier, członek gwiezdny, odrzuca chrzest dzieci, a głosi o chrzcie osób poświęconych i dorosłych, który jest znakiem, czyli symbolem ich poświęcenia. ---- 11/VII Johnson karci członków Towarzystwa, którzy połykają nauki "przewodu" bez żadnych dowodów i uczy, że tylko takie nauki powinny być przyjmowane, które są zrozumiane i dowiedzione.

1528 Spalenie Hubmaiera na stosie przez rzymsko-katolików we Wiedniu za głoszenie Prawdy. ---- 16/VII Zwolennicy Towarzystwa dokuczliwie wyrażają się o Johnsonie za rozsyłanie Nru 6 Teraźn. Prawdy (ang.).

1531 Servetus, członek gwiezdny, pisze i wydaje książkę p. t. "O Błędach Trójcy." ---- 19/VII Johnson zbiera dowody, że Towarzystwo Strażnicy Biblii i Broszur jako korporacja jest kontrolerem, a Międzynarodowe Stowarzyszenie Studentów Biblijnych, i Towarzystwo Kazalnicy Ludowej są jej podległe.

1532 Servetus pisze i wydaje książkę p.t. "Rozmowy o Trójcy." ---- 20/VII Johnson w dalszym ciągu zbiera materiał o supremacji Towarzystwa Strażnicy Biblii i Broszur nad MSSB i TKL.

1533 Kranmer, członek gwiezdny, uczy, że Kościół ma być poddany władzy świeckiej, a nie władza świecka Kościołowi według nauki Rzymu. ---- 21/VII Johnson podaje myśl, że Zarząd powinien mieć kontrolę nad sprawami Towarzystwa, a nie prezes.

1534 Zorganizowanie Towarzystwa Jezuitów przez siedmiu członków w celu obrony Kościoła rzymskiego i papieża. ---- 22/VII Siedmiu uwolnionych z więzienia wodzów Towarzystwa przyrzeka stać wiernie przy Towarzystwie i zleceniach Rutherforda.

1537 Luter pisze artykuły szmalkaldzkie* [*Nazwa "szmalkaldzkie" pochodzi od miasteczka Schmalkalden, w którym książęta protestanccy, po sejmie augsburskim, pełni trwogi przed cesarzem i katolikami, zawarli pomiędzy sobą związek, zwany związkiem szmalkaldzkim i przyrzekli sobie wzajemną pomoc na wypadek gdyby ich niepokojono z powodów religijno-kościelnych. - Przyp. tłum.] przeciwko papiestwu. One zostały dołączone do luterańskiego Wyznania Wiary, które dzie mówcze ani jako kontroler, a jako takie pomaga ono tylko Lewitom i fałszywym kapłanom w ich ofiarach. ---- 25/VII Johnson kończy pisanie artykułu "Towarzystwo Jako Przewód" do Nru 9 Teraźn. Prawdy (ang.), który staje się częścią Prawdy epifanicznej wyrażonej przeciwko Towarzystwu.

1540 Papież Paweł III zatwierdza i legalizuje Jezuitów pod nazwą Zakon Towarzystwa Jezusowego i wprowadza hiszpańską inkwizycję do Włoch. ---- 28/VII Rutherford sankcjonuje grupę siedmiu uwolnionych z więzienia wodzów jako specjalnych pomocników Towarzystwa, a szczególnie pomocników jego i wprowadza system szpiegowski.

1547 Śmierć Henryka VIII i wyniesienie na tron angielski Edwarda VI daje Kranmerowi więcej wolności rozwijania angielskiego protestantyzmu. ---- 4/VIII Przeszkody zostają usunięte, a powstają sprzyjające stosunki, które pozwalają Johnsonowi na wprowadzenie pewnych reform do pracy pielgrzymskiej.

1553 Spalenie Servetusa z namowy Kalwina. ---- 10/VIII R.H. Hirsh wypowiada się przeciwko Johnsonowi w niektórych swoich poglądach o pokrewieństwie trzech korporacji Towarzystwa.

1553-1558 Królowa angielska Maria Tudor, zwana Krwawą Marią, prześladuje angielskich protestantów, wprowadza na powrót katolicyzm; z rozkazu jej spalono, co najmniej 286 protestantów (gdyż spis innych spalonych osób został zgubiony), w tym czterech biskupów, jednego arcybiskupa (Kranmera) i wielu kaznodziei; z jej zezwolenia setki innych pomarło z głodu, wycieńczenia i innych tortur, na jakie byli wystawieni w więzieniach, oraz wieloma innymi sposobami prześladuje innych protestantów, włączając skazanie wielu tysięcy na banicję, czyli wygnanie z kraju. ---- 10/VIII-15/VIII Pielgrzymi Towarzystwa wprowadzają opresję i czyny prześladowcze przeciwko zwolennikom Johnsona, prześladując wielu od najmniejszego do największego z nich, powodując wydalanie ze społeczności tych w Towarzystwie, którzy sympatyzowali z ruchem Epifanii lub czytali jego pisma i wpłynęli na wielu swoich członków, że nie przyjmowali jego pism lub odsyłali je nie otwarte.

1565-1573 Marcin Chemnitz, jeden z trzech największych teologów luterańskich, pisze dzieło w czterech tomach, p. t. Egzaminacja Dekretów i Kanonów Soboru Trydenckiego, które jest największym dziełem, jakie kiedykolwiek zostało napisane przeciw Rzymowi. To dzieło pod Boskim błogosławieństwem zachowało protestantyzm od działań Jezuitów, dokonywanych w przeciwnym kierunku do reformacji. ---- 22/VIII-30/VIII Podczas podróży pielgrzymskiej Johnson pisze artykuł, pt. Egzaminacja Trzeciego Nowego Poglądu Rotherforda, który jest podzielony na cztery części, tj. zawiera w sobie cztery kierunki myśli; ten artykuł zmusił Rotherforda do porzucenia swego trzeciego poglądu, a przyjęcia nowego poglądu o Eliaszu i Elizeuszu.

1572 Straszne rzezie Hugonotów są dokonywane po całej Francji. ---- 29/VIII Towarzystwo zdusza wszelką sympatię do zwolenników Johnsona.

(Ciąg dalszy nastąpi)

TP ’48, 50-64.

Wróć do Archiwum