POSŁANNIK EPIFANII

(Dokończenie 1-go rozdziału)

1580-1586 Robert Browne, członek gwiezdny, uczy i pisze na korzyść kongregacyjnego rządu kościoła, pracuje wiele w tym zakresie, jest wielce prześladowany i przestaje głosić i pisać o tej doktrynie w 1586 r. Protestuje przeciwko rządzeniu eklezją czyli zgromadzeniem wiernych, przez starszych, pastorów, biskupów i papieży zamiast Boga. ---- 1919 6/IX-12/IX Johnson pisze i głosi wiele o eklezjastycznym zarządzaniu w Epifanii, protestując przeciwko uszczuplaniu praw kościoła (eklezji) przez Towarzystwo i innych głównych wodzów, a także przez uzurpatorskich miejscowych starszych i ich sekciarskich popleczników.

1588 Wyruszenie hiszpańskiej niezwyciężonej armady do walki z Anglią, która została srodze pobitą przez angielską flotę i burze. ---- 14/IX Poplecznicy Towarzystwa starają się by przy pomocy ataków kolporterskich zniszczyć pielgrzymską pracę Epifanii, lecz odnoszą porażkę od epifanicznych pielgrzymów i od opatrzności Boskiej.

1605 Jan Arndt, ojciec pietyzmu, czyli podniosłych uczuć religijnych, wydaje pierwszą książkę, p. t. Prawdziwe Chrześcijaństwo. ---- 1/X Johnson pisze Pomocnicze Rozmyślania - Duchowe do Nru 12-go Teraź. Prawdy (angiel.)

1612 Ludwik Bayly wydaje dzieło p.t. Praktyka Pobożności, przez które zostali nawróceni Bunyan, Spener i wielu innych. W 1821 r. to dzieło dosięgło do 74-go wydania. ---- 8/X Johnson pisze ostatnie pytanie do Nru 12 Teraź. Prawdy (angiel.) w którym robi nacisk na właściwe usposobienie serca, przez które dany członek zostaje zachowany w Maluczkim Stadku i odnosi ostateczne zwycięstwo.

1618-1648 Okres 30letniej wojny, w którym rzymsko katolicyzm starał się o wytępienie protestantyzmu; w tym okresie wiele zaciętych walk stoczono i dokonano wielkiego zniszczenia, lecz wynik wojny wypadł na niekorzyść dla katolicyzmu i wielce zaszkodził władzy i powadze papieskiej; że protestantyzm ma prawo istnienia, zostało prawnie zadecydowane. ---- 14/X-13/XI Wielka walka toczy się nad kwestią właściwego postępowania i zarządzania spowodowana odmową Towarzystwa na domaganie się ''opozycji" by nie przeszkadzano jej w wykonywaniu pracy pielgrzymskiej, kolporterskiej i ochotniczej. Walka jest prowadzona na łamach pism angielskich: Strażnicy i Teraź. Prawdy (Nr 12 i 13) i przez wykłady, listy i inne środki agitacyjne. Johnson kończy branie udziału w tym sporze przez napisanie artykułu p. t. Złoty Wiek w Nrze 13. Skutek był ten. że nastąpił odpór Towarzystwa i Rutherforda i większe prawa zostały przyznane ''opozycji."

1628-1633 Jan Gerhard, jeden z największych pisarzy doktrynalnych wszystkich wieków, pisze 4-ro tomowe dzieło o Wyznaniu Katolików i Protestantów, które oprócz dzieła Chemnitza ''Egzaminacja Dekretów i Kanonów Soboru Trydenckiego," czyni Rzymowi więcej szkody aniżeli jakiekolwiek inne dzieło przeciwne Rzymowi, a tak kończą się główne wałki doktrynalne w Reformacji. ---- 24/X-29/X W Nrze 13 Teraź. Prawdy (angiel.) Johnson pisze artykuł o Epifanii w czterech częściach; ten artykuł, oprócz artykułu o Trzecim Poględzie Rutherforda, jaki napisał Johnson w Nrze 11, czyni wiele szkody Rutherfordyzmowi i pewnym gatunkom Lewityzmu i zdobywa zwycięstwo w Epifaniczne doktrynalnych i zarządczych atakach na Rutherfordyzm i na pewien inny gatunek Lewityzmu.

1638 Dzieło Chillingwortha. pisane przeciw Rzymowi, ukazuje się pod tytułem Religia Protestantów. ---- 3/XI (Wieczór 2-go) R.W. Bricker atakuje Towarzystwo w Pittsburghu, Pa.

1648-1691 Jerzy Fox. gwiezdny członek Kościoła z okresu Filadelfia, spełnia swoje posłannictwo w Brytanii i Ameryce przez okres 43 lat, pisząc i głosząc wśród wielu doświadczeń i prześladowań, które z cierpliwością znosi, dowodząc, że prawdziwa religia składa się z miłowania Boga nade wszystko i miłowania bliźniego swego jako samego siebie. ---- 13/XI - 26/XII Johnson przez 43 dni koncentruje swoje posłannictwo przez głoszenie, nauczanie i pisanie o rozwijaniu charakteru. To można zauważyć w przedmiotach jakie ukazały się w tym czasie w numerach 14 i 15 Teraź. Prawdy angielskiej.

1656-1657 Błażej Paskal pisze Listy Prowincjalne, przez które zadaje wielki cios wpływowi Jezuitów. ---- 21/XI - 22/XI Korespondencja Johnsona naprowadza go do pisania wielu listów przeciwko błędnym poglądom wodzów Towarzystwa.

1658 Reformacja dochodzi do końca okresu polemicznego przeciwko papiestwu i papieskim doktrynom. ---- 23/XI Johnson przez napisanie Nru 14 Teraź. Prawdy (angiel.) kończy pierwszy okres polemiczny przeciwko Towarzystwu.

1669 Spener, wódz ruchu pietyzmu, czyli podniosłych uczuć religijnych, rozpoczyna wygłaszanie kazań zgłębiających serce, szczególnie jedno, jakie wygłosił 18 lipca, na temat Próżna Sprawiedliwość Faryzeuszów; tym kazaniem rozpoczął właściwy pietyzm. ---- 4/XII (Wieczór 3-go, na zebraniu świadectw Johnson dobitnie przedstawia jak ważną rzeczą dla chrześcijanina jest religia serca i zachęca braci by połączyli ją z prawdziwą znajomością.

1676 Spener, wódz pietyzmu, wydaje książkę p.t. ''Pobożne Pragnienia." która daje silny impet temu ruchowi, ponieważ nawoływa do głębszego życia chrześcijańskiego opartego na fundamentalnych doktrynach i praktykach chrześcijanina. ---- 11/XII (Wieczór 10-go), na zebraniu świadectw), Johnson kładzie nacisk na niektóre doktryny, talenta nabyte i przywileje jakie chrześcijanie powinni posiadać, a które pobudzają do większego poświęcenia życia.

1692 Wpływ Spenera zaczyna formować warunki na uniwersytecie w Halle, Niemcy, sprzyjające atmosferze poświęcenia. - Pośmiertne wydanie pism Jerzego Foxa kończy polemiczną część reformacji. ---- 27/XII Początek wpływu Johnsona na polskich braci podczas polskiej konwencji we Filadelfii. Pa., na której przemawiał tego dnia; a przez wykład o Koźle Azazela, Johnson kończy polemiczną część małej reformacji.

1693 Spener wydaje książkę o Nadziei Przyszłych Lepszych Czasów, a przez to daje do zrozumienia o nadchodzącym Tysiącleciu. ---- 28/XII Wkłady Johnsona w Newarku dają do zrozumienia o przyszłym Małym Tysiącleciu.

1703 Narodziny Jana Wesleya, gwiezdnego członka Kościoła z okresu Filadelfia. ---- 1920 7/1 Johnsonowi zwrócono uwagę na szerzenie się Olsonizmu w Stanach Nowej Anglii.

1713 Przygotowania są czynione, ażeby Wesley mógł rozpocząć naukę w szkole Charterhouse, w Londynie. ---- 17/I (Wieczór 16-go) Johnson rozpoczyna badanie doktryn Olsona o Okupie i Pojednaniu.

1720 Wesley wstępuje do Kolegium Kościoła Chrystusa, przy Uniwersytecie Oxford. ---- 24/I Johnson pisze objaśnienia do 1 Król. 17:1-24 i zbija pogląd C. Olsona oparty na powyższych pismach.

1738 Wesley mówi o swoim nawróceniu, a co aktualnie było ożywieniem. ---- 11/II Johnson poruszony hipokryzją wyborów Towarzystwa w 1920 r., rozpoczyna pisanie artykułu p. t. Przeszkody do Owocnej Pracy.

1739 Wesley zaczyna wygłaszać kazania na wolnym powietrzu. ---- 12/II Johnson rozszerza pracę Epifaniczną do Standfastów.

1740 Bengel, mąż na drugim brzegu rzeki (Dan. 12:5, 6), kończy swoje objaśnienie księgi Objawienia. ---- 13/II Johnson kończy pisanie części Objawienia w artykule Olsonizm Zbadany i przygotowuje ją do druku.

1741 Bengel zanosi swoje dzieło "Przegląd Czasów" do drukami. ---- 14/II Johnson daje do druku chronologiczne części artykułu ''Olsonizm Zbadany."

1741 Wesley i Whitefield nie zgadzają się w kwestii Przeznaczenia. ---- 14/II Johnson i R.H. Hirsh nie zgadzają się na niezmienne pielgrzymskie zarządzenia dla zgromadzeń.

1742 Wesley robi zarządzenia na objazdowe głoszenie Ewangelii tak dla osób świeckich jako też i dla wyświęconych pastorów. ---- 15/II Johnson robi zarządzenia, ażeby wysłać B.M. Kittingera z pielgrzymską wizytą do zboru w Newarku, a także poczynił starania na regularną obsługę pielgrzymską.

1744 Wesley zwołuje swoją pierwszą konferencję i ma dozór nad świeckimi mówcami. ---- 17/II Johnson i R.G. Jolly konferują nad listem E.A. Fowlera pisanym względem Epifanicznych obsług starszych i pielgrzymów, które są pod nadzorem Johnsona.

1749 Wesley i Zinzendorf, wódz braci morawskich, razem z niektórymi jego zwolennikami, których on podburzył przeciwko Wesley'owi, nie zgadzają się co do pracy wydawniczej. ---- 22/II R.H. Hirsh i jego zwolennicy, Scott i Sara Chapman, z Jersey City, N.J., po dowiedzeniu się od niego, że Johnson nie używa go już więcej do przygotowywania Teraźniejszej Prawdy (angiel.), różnią się coraz więcej z Johnsonem.

1763 Wesley i biskup Warburton z Gloucester prowadzą spór ze sobą; biskup wyszydza Wesleya za jego rozesłanie kaznodziei. ---- 7/III R.H. Hirsh krytykuje Johnsona za jego wysyłanie braci z pracą pielgrzymską, szczególnie widząc, że Jolly taką pracę wykonuje.

1764 Wilheim Cudworth atakuje metody i nauki Wesleya, tak przez swoje pisma jak i przy pomocy pism drugich. ---- 8/III H.R. Hirsh krytykuje beriańskie metody Johnsona, dowodząc, iż one odpychają braci od zebrań i że są przeciwne zarządzeniom br. Russella.

1763-1783 Jerzy III, król angielski, podburzony przez parlament, drażni kolonie amerykańskie przez 12 lat, obciążając je w rozmaity sposób, wskutek czego wybucha rewolucja w 1775, trwająca do 1783, kiedy to Ameryka zdobywa niepodległość. ---- 7/III-27/III Grupa starszych we Filadelfii, Pa., podburzana przez Hirsha, drażniła starszych popierających Johnsona w rozmaity opresyjny sposób względem pracy pielgrzymów, starszych i diakonów aż do 19 marca, kiedy to Johnson i jego zwolennicy powstają otwarcie przeciw nim i zdobywają niepodległość.

1769-1779 Wesley jest wciągnięty w spór kalwiński z Topladym i innymi. ---- 13/III-23/III Johnson jest zajęty sporem z Hirshem i innymi o postanowionych zarządzeniach obsługi.

1772 Narodziny Bartona Stone, gwiezdnego członka Kościoła z okresu Filadelfia, który kładł silny nacisk na naukę, że tylko Biblia jest wyznaniem wiary i ośrodkiem jedności Iudu Bożego. ---- 16/III Johnson dobitnie wykazuje R.G. Jollymu, ze Prawda parousyjna jest prawdziwą wiarą i ośrodkiem jedności Iudu Bożego, co jest przeciwnym sekciarstwu Hirsha.

1779 Wesley kończy swoją część w sporze kalwińskim. ---- 23/III Johnson kończy tę część sporu z Hirshem. która się odnosi do Boskich postanowionych zarządzeń.

1782 Narodziny Wilhelma Milera, ostatniego gwiezdnego członka Kościoła z okresu Filadelfia. ---- 26/III Johnson otrzymuje jasne wyrozumienie o wyprowadzeniu Kozła Azazela do bramy, o doświadczeniach tego kozła i jak go szatan używa; Johnson wyrozumiewa również 10 rozdział z 3 księgi Mojżesza.

1789-1799 W tym okresie wybucha wielka rewolucja francuska, która znosi absolutną monarchię we Francji, a ustanawia republikę; pobicie koalicji europejskiej, usiłującej znieść republikę; rozszerzenie się republikanizmu w większej części Europy przy pomocy Napoleona; nawet kler francuski częściowo poddaje się i odpiera republikę. ---- 2/IV-12/IV Johnson i popierający go starsi i R.H. Hirsh, B.M. Kittinger i starsi, którzy ich popierali, prowadzą ostre debaty nad rządem zborowym i klerykalizmem, a także o naukach i praktykach epifanicznych. Debaty nad tymi sprawami są prowadzone przed zgromadzeniem w dniu 11 kwietnia, przeprowadzając 3 z 5-ciu rezolucyj Johnsona, t. j. rezolucje opowiadające się za rządem zborowym, a przeciw rządowi klerykalnemu, podczas gdy ruch Hirsh-Kittingera otrzymuje srogą porażkę w zarządzaniu pracą Epifanii w tym zborze. Nawet Hirsh poparł wnioski Johnsonowe tych pięciu rezolucyj.

1791 Wesley umiera po zaapelowaniu do swoich zwolenników, aby stali przeciwko wszelkim skłonnościom klerykalistycznym. Papież zaczyna opierać się zasadom francuskiej republiki i nawołuje do społeczności narodów pod wpływem papieskim. ---- 4/IV W wykładzie z listu do Żydów 3:12-14 Johnson zaapelował po raz ostatni, ażeby Hirsh Kittinger powstrzymali się od złych postępków, widząc ich knowania i wykonywania złych rzeczy.

1794 Maria Jones zaczyna oszczędzać pieniądze, ażeby kupić sobie Biblię. ---- 7/IV Siostra A.G. James pisze list do Johnsona, prosząc o angielską Ter. Prawdę i o pozwolenie poprawiania manuskryptów do powyższego pisma lub do innej pracy wydawniczej.

1795-1804 Rząd francuski słownie i czynnie atakuje teorie anty-republikańskie papieża, przez co papiestwo ponosi porażkę. ---- 8/lV-17/IV Johnson rozpoczyna studiowanie artykułu, jaki napisał Rutherford, p. t. Mieszkajmy w Pokoju, i pisze odpowiedź, która obala Rutherfordowe papieskie teorie i praktyki.

1801 Barton Stone zaczyna głosić doktrynę, że Biblia jest wyznaniem wiary i środkiem jedności ludu Bożego. ---- 14/IV Johnson w artykule: ''Przegląd Artykułu Mieszkajmy w Zgodzie podaje myśl, że Prawda parousyjna jest wiarą i środkiem jedności Iudu Bożego.

1802 Pan Karol z Bela, Walii, opowiada przed towarzystwem traktatowym zdarzenie o Marii Jones i o jej odbywaniu dalekiej podróży boso w celu otrzymania Biblii, przy czym apeluje on do stowarzyszenia o wydanie więcej Biblij. ---- 15/IV Johnson opowiada R.G. Jollymu i innym o Siostrze James, która prosiła o przysłanie jej literatury epifanicznej i o jej chęci pracowania w przygotowywaniu literatury do druku.

1803 Ukazanie się gazetki nawołującej do założenia Towarzystwa Biblijnego, w której zawierało się opowiadanie o Marii Jones i o jej podróży za Biblią. ---- 16/IV Johnson pisze listy do przyjaciół, opisując w nich prośbę Siostry James.

1804 Sformowanie pierwszego Towarzystwa Biblijnego. ---- 17/IV Johnson pisze list do Siostry James względem jej przyjazdu do Filadelfii, Pa. i pomagania mu w pracy przy manuskryptach.

1805 Napoleon zadaje srogą klęskę klerowi za jego chęć zniweczenia jego rekomendacyj dotyczących Francji. ---- 18/IV Johnson zadaje srogą klęskę Kittingerowi ze względu na zborowe przyjęcie jego 4-tej i 5-tej rezolucji.

1814 Papież Pius VII rozpoczyna wysyłanie serii pogróżek towarzystwom biblijnym, trwające wiele lat. ---- 27/IV Rutherford rozpoczyna wysyłanie serii pogróżek publikacjom przeciwnym Towarzystwu szczególnie pismu Present
Truth (Ter. Praw. ang.). ta jego czynność trwała przez wiele dni.

1829 Wilhelm Miller otrzymuje światło odnośnie odnośnie chronologii biblijnej, a tym sposobem staje się pierwszą z ''panien przypowieści," wychodzącą na spotkanie Oblubieńca. ---- 12/V Johnson spostrzega, że publiczna praca, do której przygotowania są czynione tego dnia, w którym Siostra James rozpoczyna pracowanie w Epifanicznym Domu Biblijnym, jest pracą Małego Miniaturowego Wieku Tysiąclecia.

1831 Wilhelm Miller wygłasza swój pierwszy wykład o chronologii biblijnej. Newman (któremu pomagali Keble i Froude) rozpoczyna w angielskim Kościele państwowym ruch powrotny w kierunku rzymsko-katolickim. ---- 14/V Johnson opowiada Beriańskiemu zgromadzeniu we Franklin o tym, co się dowiedział o ofiarowaniu pozaobrazowych chlebów na obracanie. W.M. Wisdom (przy pomocy drugich) rozpoczyna ruch powrotny w kierunku Towarzystwa przez połączenie się z nim.

1833 Wilhelm Miller wydaje broszurkę o 64 stronicach o Wtórym Przyjściu Chrystusa i Jego Królowaniu. ---- 16/V Johnson opowiada zborowi w Easton, Pa, o świtaniu małego Miniaturowego Tysiąclecia.

1834 Wilhelm Miller apeluje do kaznodziejów protestanckich i katolickich o współdziałanie w pracy Wtórego Przyjścia. ---- 17/V Johnson apeluje do wodzów Towarzystwa i PBI o współdziałanie z nim w wydawaniu odpowiedniej literatury do pracy publicznej.

1843 Pierwszy zawód Millera i jego zwolenników. ---- 26/V Zarząd Towarzystwa zawodzi Johnsona przez odmówienie drukowania literatury dla niego.

1844 Drugi zawód Millera i jego zwolenników. ----- 27/V Drugi zawód Johnsona z powodu zawiadomienia jakie dał Br. Jolly, że nie może znaleść miejsca na wykład publiczny.

1846 Brat Miller łączy się ze starszym zgromadzenia, Buckleyem, z którym wyrusza w podróż głoszenia i nauczania. Sformowanie Związku Ewangelicznego. ---- 29/V Johnson zaprzyjaźnia C.J. Schmidta ze sobą w czasie swojej podróży kaznodziejskiej w Detroit, Mich. Przedstawiciele różnych grup "opozycji" zbierają się na konwencję PBI w Springfield. Mass.

1849 Wilhelm Miller umiera. Papież Pius IX wydaje encyklikę, w której zapytuje się episkopatu rzymskiego o opinię względem niepokalanego poczęcia Marii. ---- 1/VI Odpowiedź PBI na prośbę Johnsona odnośnie drukowania dla niego literatury potrzebnej do pracy publicznej, zawodzi go. Towarzystwo, podające w Biuletynie czerwcowym o ich wielkim ruchu publicznym, zapytuje się czy 1. tom parousyjny drukowany w formie Strażnicy i w papierowej oprawie był kiedykolwiek pod zakazem rządowym.

1852 Narodzenie się Karola Taze Russella (pełne imię i nazwisko Brata Russella.) ---- 4/VI Johnson pisze przedmowe do dzieła żywot Śmierć - Życie Przyszłe i załącza dodatek do drugiego rozdziału w formie objaśnienia p. t. Zapłata za Grzech, tym sposobem rozpoczyna nową fazę pracy publicznej.

1854 Papież Pius IX ogłasza naukę o niepokalanym poczęciu Marii. ---- 6/VI Rutherford zapewnia, że 1. tom drukowany w formie Strażnicy i w papierowej oprawie, nigdy nie był pod zakazem rządowym.

1869 Rozpoczęcie soboru watykańskiego. Br. Russell rozpoczyna szukanie prawdziwej religii. ---- 21/VI Zwolennicy Towarzystwa zaczynają z wielkim rozmachem pracę publiczną. Szósty rozdział z księgi Sędziów staje się jaśniejszy Johnsonowi.

1870 Sobór watykański ogłasza o nieograniczonej władzy i nieomylności papieża. Brat Russell otrzymuje nieco jaśniejsze poglądy względem prawdziwej religii. ---- 22/VI Członkowie Towarzystwa, podczas wielkiej pracy publicznej kładą wielki nacisk w nauczaniu o kontrolerskiej pracy Rutherforda i o nauce i praktyce przewodu. Johnson otrzymuje jaśniejsze wyrozumienie szóstego rozdziału Sędziów.

1871 Brat Russell otrzymuje światło względem nauk: Trójca, nieśmiertelność i wieczne męki. ---- 23/VI Rozdziały 6 do 8 z księgi Sędziów stają się jaśniejsze Johnsonowi odnośnie trójcy, nieśmiertelności i wiecznych mąk.

1872 Br. Russell zaczyna dobrze pojmować nauki o okupie i restytucji. ---- 24/VI Z opisu podanego w księdze Sędziów, w rozdziałach 6 do 8, Johnson lepiej wyrozumiewa okup i restytucję.

1874 Powrót naszego Pana. Brat Russell wyrozumiewa, że wtóre przyjście naszego Pana ma być niewidzialne. ---- 26/VI Przygotowania do pracy publicznej dalej postępują. Johnson otrzymuje z drukarni odbitkę specjalnego pisma Nr. 1 do poprawy. Zarząd Opery Metropolitan pisze list w sprawie porozumienia się co do wykładu naznaczonego na dzień 18 lipca, o którym zawiadomienie jest napisane do Nru 2.

1876 Brat Russell i Barbour wyrozumiewają różne prawdy odnoszące się do Wtórego przyjścia naszego Pana i przygotowania są czynione do pracy żniwiarskiej; napisanie pierwszej części broszurki Trzy Światy jest załączone do tych przygotowań. ---- 28/VI (Wieczór 27-go). Br. Jolly raportuje o stanie przygotowania audytorium na publiczne zebranie, na 18 lipca. Zgromadzenie filadelfijskie za doradą Johnsona wybiera S. Calhouna zarządcą ochotników, a S. Bowkera pomocnikiem w tej pracy. Johnson rozpoczyna pisanie artykułu o Epifanii do pierwszego numeru Zwiastuna (Herald).

1877 Broszura Trzy Światy jest ukończona. Północny okrzyk ''Otóż Oblubieniec" rozlega się. ---- 29/VI Ukończenie pisania artykułu o Epifanii do nru 1 Zwiastuna. Wynajęcie sali w operze Metropolitan na wykład publiczny, mający się odbyć w dniu 18 lipca. Johnson zamawia rozrzutki, ogłaszające zebranie i otrzymuje z drukarni resztę odbitek dzieła ''Żywot - Śmierć - Życie Przyszłe."

1878 Barbour (współpracownik br. Russella) odrzuca okup i rozpoczyna pierwsze przesiewanie żniwa. ---- 30/VI Sara Chapman z Jersey City, N.J., porzuca ruch Epifanii i jest powodem rozdziału zgromadzenia w Jersey City.

1879 Początek wydawania Watch Tower (Strażnicy). Br. Russell wyrozumiewa dwie ofiary za grzech i dwa zbawienia pokazane w figurach Przybytku. ---- 1/VII Do artykułu o Epifanii w Zwiastunie Nr. 1, Johnson dodaje paragrafy o Parousji, kończy korektę do dzieła ''Żywot - Śmierć- Życie Przyszłe" i wyrozumiewa różnicę pomiędzy ofiarą Wielkiej Kompanii a ofiarą Młodocianych Świętych.

1880 Bat Russell pisze pierwszy raz w Strażnicy o dwóch ofiarach i o dwóch zbawieniach. ---- 2/VII Do artykułu o Epifanii, który ma się ukazać w Zwiastunie Nr. 1, Johnson dodaje dwa paragrafy o Bazylei (Królestwie), tłumacząc w nich wysokie powołanie i restytucję.

1881 Pokarm dla Myślących Chrześcijan i Cienie Przybytku wychodzą z druku i są rozesłane. Paton (współpracownik br. Russella) stawia opozycję Prawdzie Żniwa i jej pracy. ---- 3/VII Praca ciągnie się dalej nad Zwiastunem Nr. 1. Specjalne egzemplarze Nru. 20 Teraź. Prawdy (angielskiej) są rozesłane do wszystkich członków Zarządu Towarzystwa. Hirsh wypowiada swoją opozycję przeciwko Johnsonowi w Jersey City.

1882-1886 Brat Russell powoli pisze 1. tom Wykładów Pisma św" wydając go w 1886 i w tymże roku rozpoczyna pisanie 2. tomu. ---- 4/VII-8/VII Johnson pracuje stopniowo nad pierwszym numerem Zwiastuna, kończąc go 8 lipca; plakaty ogłaszające zebranie publiczne zaczynają być rozdawane w tym dniu; Johnson rozpoczyna pisanie artykułu p. t. Analiza Szerno-Krafordyzmu do Nru. 20 Teraź. Prawdy (angiel.), w którym są przedstawione wydarzenia w londyńskim Betel.

1887-1889 Brat Russell pisze w dalszym ciągu 2. tom, który wychodzi z druku w 1889 r., i rozpoczyna pisanie 3. tomu. ---- 9/VII-11/VII Johnson pracuje w dalszym ciągu nad literaturą i przygotowaniami do pracy publicznej aż do 11 lipca, tj. do dnia wyjazdu do Jersey City; w tymże dniu kończy również szkic artykułu Analiza Szerno-Krafordyzmu.

1890-1891 Brat Russell kończy pisanie 3. tomu i wydaje go drukiem: rozpoczyna pisanie 4. tomu. ---- 12/VII-13/VII Johnson pracuje nad wydaniem broszur o Piekle i Spirytyzmie, nad poprawianiem próbek drukarskich do Nru. 1 Zwiastuna, który ma być użyty do pracy publicznej, zanosi próbki do drukarni, zajmuje się pracą przygotowawczą do publicznego zebrania. robi przegląd i powiększa artykuł Analiza Szerno- Krafordyzmu, którego ciąg dalszy ma się ukazać w Teraź. Prawdzie w Nrze 19 i pisze artykuł o Złym Słudze do Nru 21.

1892-1894 Wybuch i szerzenie się przesiewania kombinacjonizmu; pisanie 4. tomu jest dalej prowadzone; napisanie artykułu p. t. Przegląd Parlamentu Religijnego; otrzymanie światła o "onym słudze" i odbywanie się trzeciego wezwania 1891-1894 r. ---- 14/VII - 16/VII Dalsze przygotowania są czynione do ogólnej pracy publicznej i publicznego wykładu we Filadelfii, a także dalsze pisanie artykułu o Złym Słudze. Książka Żywot - Śmierć - Życie Przyszłe, broszura o Piekle i gazetka ''Gdzie są umarli?" są rozdane pracownikom do rozpo-wszechniania; w dniu 16 lipca zaczyna się rozdawanie ogłoszeń o publicznym zebraniu.

1896, 1897 Brat Russell wydaje artykuł p. t. On Sługa w Strażnicy. Czwarty tom wychodzi z druku 1 paźdz. 1897; piąty tom zaczyna być pisany. ---- 18/VII-19/VII Johnson ukazuje się w pierwszym Gedeonowym publicznym wykładzie jako przedstawiciel i mówcze narzędzie pozafiguralnego Eliasza, który według Piramidy miał się ponownie ukazać w dniu 18 lipca. Wielki przyrost braci przybyłych na konwencję zabiera ze sobą wielką liczbę Gedeonowej literatury do roz-powszechniania. Johnson pisze skrót swojego wykładu do pism periodycznych i dalszy ciąg artykułu o Złym Słudze.

1898 Brat Russell zachęca do pracy kolporterskiej i ochotniczej. Dalsze pisanie 5. tomu. ---- 20/VII Rozpoczęcie pracy pomiędzy zainteresowanymi, którzy pozostawili adresy na publicznym zebraniu. Wielu kolporterów i ochotników staje do pracy.

1899 Piąty tom wychodzi z druku. Tom szósty zaczyna być pisany. ---- 21/VII Dalsze prowadzenie pracy kolporterskiej. Johnson dalej pracuje nad artykułem o Złym Słudze.

1901-1904 Działalność czwartego wezwania i przesiewania. Ukończenie pisania i wydania 6 tomu. Pomazanie Johnsona w pozafiguralnym Obozie i debaty Russella z Eatonem w 1903 r. Johnson zostaje naznaczony do służby pielgrzymiej w roku 1904 i jako pomocnik Br. Russella. ---- 23/VII-26/VII Wysyłka Nru 1 Zwiastuna. Johnson pisze różne artykuły do Nru 21. Wysłanie ogłoszeń o publicznym zebraniu w Milwaukee, Wis. Wielu obcych przychodzi na wykład Johnsona o Bogaczu i Łazarzu. Wiele literatury gedeońskiej zostaje rozdane. Przesiewacze są powodem wielu debat i zamieszek. Jolly zostaje wybrany pomoc-niczym pastorem we Filadelfii i pomaga Johnsonowi w zebraniu Pytań.

1905 Johnson nasuwa myśl Br. Russellowi, że Nowe Przymierze będzie czynne tylko po Wieku Ewangelii. ---- 27/VII Jolly nasuwa myśl Johnsonowi, że Prawda Epifanii będzie czynna względem Lewitów po Małym Miniaturowym Wieku Ewangelii.

1908-1911 Działalność piątego wezwania i przesiewania; przesiewanie rozpoczęło się o Ślub Panu. Początek rozszerzania się pracy publicznej i pozamiejscowej w 1910. Spór o ofiarę za grzech i o inne doktryny kończy się w 1911. ---- 30/VI1-2/VIII Rezolucja nawołująca do przyjęcia Ślubu wzbudza opozycję. Wiele Zwiastunów Nru 1 zostaje rozdanych. Johnson rozpoczyna pisanie artykuły p. t. Przegląd Standfastyzmu. Rozsyłanie przesiewającego listu Dra Wiley. Przesiewanie w Anglii powiększa się. Energiczna działalność ochotnicza we Filadelfii. Wielu obcych słuchaczy przybywa na wykład częściowo publiczny, wygłoszony na przedmiot: Nadzieja dla Beznadziejnych Umarłych, i na zebranie pytań. Dokończenie pisania artykułu Przegląd Standfastyzmu 2 sierpnia.

1912 Obcokrajowa Podróż Misyjna w celach wywiadowczych jest podjęta. ---- 3/VIII Johnson bada metody propagandy i rezultaty pracy Lewitów.

1913 Danie serii zebrań publicznych i powiększenie się innej pracy publicznej. ---- 4/VIII Praca epifaniczna powiększa się względem Lewitów w Prawdzie i w Kościele nominalnym.

1914 Rozpoczęcie pokazywania Fotodramy Stwo-rzenia. Johnson wyrozumiewa, że wieczór z przypowieści o Groszu rozpoczyna się w październiku 1914, dając przez to do zrozumienia, że Kościół będzie na ziemi po tej dacie. ---- 5/VIII Początek rozdawania Nru 21 Zwiastuna. Podczas badania Piramidy i o ponownym uka-zaniu się pozafiguralnego Eliasza, Johnson zauważył, że dzień 18 lipca, w którym był dany publiczny wykład we Filadelfii, jest datą naznaczoną przez Piramidę na to ponowne ukazanie się.

1916 Ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza są wyjaśnione przez Br. Russella. Scena z togą i śmierć Brata Russella kończą zachodzenie Parousji na Epifanię. Johnson rozpoczyna swoją działalność jako Posłannik Epifanii. ---- 7/VIII Johnson wyjaśnia ostatnie pokrewne czynności Kapłanów i Amramitów i kończy pracę objawiania Amramitów, ostatnich Lewitów objawionych pod złym przywództwem, przez co koń-czy się Mały Miniaturowy Wiek Ewangelii.

    Ukończyliśmy zestawianie Wieku Ewangelii i jego Małej Miniatury w równoległych kolumnach. Tylko ważniejsze wydarzenia i więcej wpływowe osoby były podane szczególnie w ich łączności z Malutkim Stadkiem i jego gwiezdnymi członkami. Wiele innych szczegółów możnaby podać w równoległościach, lecz czytelnicy przyznają, że dotąd podaliśmy dość znaczną ich liczbę, które niezbicie dowodzą, że Mała Miniatura jest jednym z wyznaczonych od Boga okresów Epifanii, tj. jednym z czasów, czyli okresów, o jakich mamy wspomniane w pierwszym liście do Tymoteusza 6:15. Było to postanowione w planie Bożym, ażeby wyjawić Lewitów Epifanii czyli Wielką Kompanię pod złym dowództwem w trzech głównych ich podziałach, które znowu podzielone są na osiem grup odłączonych i odrębnych od Maluczkiego Stadka. Ten jest zatem główny ceł Małej Miniatury: wyjawienie Lewitów Epifanii, będących pod złym dowództwem w ich trzech podziałach, które znowu są podzielone na osiem grup. Mała Miniatura objawia ich charakter lewicki w tym, że są użyci w równoległościach kościoła nominalnego jako Babilonu. Z tej to więc przyczyny, a nie z przezwiska, odnosimy się często do ich podziałów jako do części Małego Babilonu, a do wszystkich ich grup razem wziętych jako do całego Małego Babilonu. Równoległości także dowodzą, że wierni bracia Epifanii odpowiadają Maluczkiemu Stadku, a Johnson, przed śmiercią br. Russella, odpowiada specjalnie pomocnikom członków gwiezdnych, którzy byli w równoległości z bratem Russellem aż do jego śmierci, później Johnson odpowiada reszcie członków gwiezdnych.

    Zgodnie z powyższym, Mała Miniatura jak najdobitniej dowodzi, przez mnóstwo równoległych faktów i osób, że ruch Epifanii, od śmierci naszego Pastora, był urzędowym ruchem Kapłanów, podczas gdy inne ruchy pomiędzy ludem Prawdy były urzędowymi ruchami Lewitów, pomiędzy którymi znajdowali się niektórzy zaślepieni Kapłani, tak samo jak i w ruchu epifanicznym są też niektórzy Lewici, co trzymając się zdała od ruchów Lewickich i pozostając w ruchu Epifanii aż do objawienia dobrych Lewitów, okażą się w końcu, iż są dobrymi Lewitami.

    Jak już było wspomniane powyżej, iż są jeszcze dwie inne miniatury: Średnia Miniatura ciągnąca się od lata 191S do zimy 1937-38 i Wielka Miniatura ciągnąca się od października 1914, do października 1954. Średnia Miniatura zaczęła się w grudniu 1937 i była przeznaczona w Boskim planie, ażeby objawić dobrych Lewitów, szczególnie ich wodzów. Wielka Miniatura była przeznaczona w Boskim pianie na objawienie głupich panien z Kościoła nominalnego, które przez różne doświadczenia poznają, iż są takie; doświadczenia tych panien dojdą do końca w ich ostatniej grupie, przychodzącej do Prawdy w 1954-1956. Chociaż wypadki we Wielkiej Miniaturze doszły w równoległości do Roku Pańskiego około 1300, to pomimo tego nie są jeszcze dość jasne, ażeby je zestawiać. Ani nie będziemy zestawiali równoległości Średniej Miniatury, a to z kilku przyczyn: Brak miejsca, nacisk czasu, i za wiele powtórzeń wypadków i osób z Wieku Ewangelii, które są te same, jakie były podane powyżej, wypadki Średniej Miniatury byłyby tego samego charakteru jak te podane w Małej Miniaturze, działacze w Średniej Miniaturze byliby w większości prawie ci sami co i w Małej, z różnicami. oprócz dat, nie dosyć wielkiej wagi, ażeby usprawiedliwiało na tak wiele powtórzeń; albowiem jedyna prawdziwa różnica byłaby w datach tych dwóch Miniatur. Toby oczywiście nie usprawiedliwiało dania temu tematowi miejsca w tomie, który już i tak okazuje się być za wielkim. To, co już było powiedziane w tym paragrafie o Średniej i Wieikiej Miniaturze, wystarczy na trzeci i czwarty okres Epifanii.

    Z tych miniatur wypływają pewne konkluzje, które są ważne. Główną z tych konkluzyj jest ta: Te wyjątki Pisma św., które przedstawiają pewne osoby, wydarzenia, rzeczy itd. we Wieku Ewangelii, mają małe zastosowania w tych trzech Miniaturach. Pozafiguralne osoby, wydarzenia, rzeczy itd. Wieku Ewangelii mogą być nazwane wielkimi pozafigurami, a te w Miniaturach, małymi pozafigurami. Np., tak jak Wiek Ewangelii miał swego pozafiguralnego Giedeona, Jeftę, Samsona, Dawida, Ezdrasza. Nehemiasza, Parousję, Żniwo, 1260. 1290 i 1335 dni, siedem kościołów, siedmiu aniołów, pięć przesiewań, itd., tak samo i miniatury posiadają swych małych pozafiguralnych Giedeonów, Jeftów, Samsonów, Dawidów, Danielów, Ezdraszów, Nehemiaszów, Parousję, Żniwa, 1260, 1290 i 1335 dni, siedem kościołów, siedmiu aniołów, pięć przesiewań itd. Sam fakt, że są takie miniatury, wskazuje iż są także małe pozafigury.

    I znów można zauważyć, że jak figury złych osób i uczynków, których pozafigury znajdowały się we właściwym Wieku Ewangelii, tak też małe pozafigury złych osób i uczynków znajdują się w tych miniaturach. Jak Wiek Ewangelii miał swego pozafiguralnego Ezawa, Korego, Datana, Abirona, Abimelecłia, Saula, Sanbalata, Tobiasza, Judasza itd., a także pozafiguralne złe uczynki, tak jak są figuralnie podane w księgach historycznych obu Testamentów, tak też miniatury posiadają małych pozafiguralnych Ezawów, Korów, Datanów, Abironów, Saulów, Sanbalatów, Tobiaszów, Judaszów itd. i ich małe pozafiguralne złe uczynki, zapisane w księgach historycznych obu Testamentów. Bez wymienienia czy one są wielkimi lub małymi pozafigurami, wiele z nich było zestawionych w równoległościach danych powyżej. W późniejszych rozdziałach zostanie przedstawione wiele z tych małych pozafigur, na które zwrócimy uwagę drogich czytelników.

    Nie będziemy też omawiali piątego, szóstego i siódmego okresu Epifanii, małych i wielkich cudownych dni, ani dni oczekiwania za ofiarą chlebów na obracanie, bo to jest podane w piątym tomie epifanicznym, w rozdziałach 5 i 1, do których odsyłamy czytelników po szczegóły. Pozostaje nam jeszcze ósmy okres epifaniczny do krótkiego przestudiowania, tj. równoległość w czasie i wydarzeniach pomiędzy Posłannikiem Parousji a Posłannikiem Epifanii. Obaj Posłannicy dokonują pewnych równoległych rzeczy akurat 40 lat jeden od drugiego. Przypuszczamy, iż taka równoległość będzie zachodziła pomiędzy nimi aż do końca Epifanii. Niektóre z tych równoległości wykażemy w równoległych kolumnach. Z powodu że Br. Johnson nie był czynny jako Posłannik Epifanii aż wkrótce po śmierci naszego Pastora, nie możemy spodziewać się równoległości dat i czynów 40 lat oddzielnych w Posłanniku Epifanii, aż po owej śmierci. Takie daty i wydarzenia zaczęły zachodzić natychmiast po śmierci Br. Russella.

11 listopada 1876, po ukończeniu Stuletniej Wystawy we Filadelfii, br. Russell przygotowuje się do opuszczenia Filadelfii, ażeby dozorować pracę Żniwa w Ameryce. ---- 11 listopada 1916, Johnson opuszcza New York w podróży do Anglii, przygotowując się do dozorowania pracy epifanicznej w Londynie i w innych miejscowościach w Anglii.

1 kwietnia 1877, Br. Russell opuszcza swój dom jako dozorca pracy i jako pielgrzym ażeby ogłosić posłannictwo ''Otóż Oblubieniec," główne dzieło oddzielenia Kościoła od Babilonu. ---- 1 kwietnia 1917, Johnson opuszcza Anglię, jadąc z powrotem do Ameryki, aby być użytym przez Pana w dozorowaniu głównej pracy epifanicznej oddzielenia Małego Stadka od Wielkiej Kompani, tj. Kościoła od Małego Babilony.

Grudzień 1878-Maj 1879. Podczas gdy Br. Russell jako asystent redaktora dalej zajmuje się pisaniem artykułów do Zwiastuna Poranku (Herald Of The Morning), równocześnie obmyśla nad wydawaniem Strażnicy (Watch Tower) ; w maju stanowczo decyduje się to uczynić i natychmiast rozpoczyna pisanie pierwszego numeru. ---- Grudzień 1918-Maj 1919, Johnson, chociaż wydaje okazyjny numer Teraźniejszej Prawdy (Prezent Truth), obmyśla nad regularnym jej wydawaniem; w maju postanawia to uczynić, pisząc pierwszy regularny jej numer.

Kwiecień 1877-Sierp. 1880 Brat Russell prowadzi pierwszy ogólny spór z Kościołem nominalnym, szczególnie ze strony praktyk tego Kościoła. ---- Kwiecień 1917-Sierp. 1920 Johnson prowadzi pierwszy ogólny spór z Towarzystwem. szczególnie co do sposobów postępowania.

Listopad. 1879 Br. Russell z mniej więcej niejasnych myśli, jakie miał o szczegółach 16-go roz. 3 Mojż., wyrozumiewa prawdę o koźle Pańskim. ---- Listopad 1919, Johnson z niejasnych szczegółów o koźle Azazela wyrazumiewa te szczegóły.

Lipiec 1878-Wrzesień 1881 Brat Russell prowadzi nieugięty spór z Barbourem i jego zwolennikami w 1-szym doktrynalnym przesianiu w Parousji. ---- Lipiec 1918-Wrzesień 1921 Johnson wytrwale prowadzi spór z PBI w pierwszym doktrynalnym przesiewaniu w Epifanii.

Wrzes. 1881-Listop. 1881, Brat Russell rozpoczyna parousyjne wezwanie w alegorycznej godzinie 3-ej przez rozesłanie Pokarmu Dla Myślących Chrześcijan, a później Cieni Przybytku. ---- Wrzes. 1921-Listop. 1921. Johnson rozpoczyna epifaniczne wezwanie w ale-gorycznej godzinie trzeciej, najpierw przez zebrania publiczne, pracę kolporterską i ochotniczą, a później przez artykuły z Cieni Przybytku o Lewitach Wieku Ewangelii i przez inne artykuły z Przybytku.

Czerwiec 1882-Paź. 1884, w przesiewaniu parousyjnym w symbolicznej godzinie trzeciej Br. Russell w dalszym ciągu walczy przeciwko odrzucaniu okupu we formie przedstawionej przez Patona. ---- Czerwiec 1922-Paź. 1924, w przesiewaniu epifanicznym w godzinie trzeciej Johnson w dalszym ciągu, walczy przeciwko doktrynalnym i chronologicznym błędom przedstawianym przez PBI.

1882-1886 Brat Russell przez pisanie 1. tomu Wykładów Pisma Św. i Strażnicy, rozwija prawdy parousyjne. ---- 1922-1926 Johnson przez wydawanie Zwiastuna Epifanii i Teraźniejszej Prawdy (w angielskim i obcych językach) rozwija prawdy epifaniczne, które odpowiadają prawdom jakie Br. Russell nauczał przed 40-tu laty.

1886-1889 Brat Russell przez pisanie 2. tomu Wykładów Pisma Św. i artykułów do Strażnicy, rozwija dalej prawdy parousyjne. ---- 1926-1929 Johnson przez pisanie artykułów do Zwiastuna Epifanii i Teraźniejszej Prawdy dalej rozwija prawdy epifaniczne, odpowiadające prawdom, jakie Br. Russell nauczał przed 40-tu laty.

1889-1891 Dalszy rozwój prawd parousyjnych przez pisanie 3. tomu i artykułów do Strażnicy. ---- 1929-1931 Dalsze rozwijanie prawd epifanicznych przez wydawanie Zwiastuna i Teraź. Prawdy.

1891-1894 Brat Russell pisze 4, tom i artykuły do Strażnicy, rozwijając przez to prawdy parousyjne; wezwanie w godzinie szóstej jest dokony-wane przez Strażnicę i przez wydanie pierwszych trzech tomów. ---- 1931-1934 Johnson przez pisanie artykułów do dwóch wyżej wspomnianych pism, włączając i poprzednią literaturę ochotniczą, dalej rozwija prawdy epifaniczne, przez które dokonywa wezwa-nia w godzinie szóstej.

Listopad 1892-Paź. 1894. Szerzenie się przesiewania parousyjnego w godzinie szóstej, które jest okazją do wielu sporów, jakie Br. Russell prowadzi przeciwko błędom kombinacji w Kościele nominalnym i w Prawdzie. ---- Listopad 1932-Paź. 1934. Szerzenie się przesiania w Epifanii w godz. 6-tej, które jest okazją do sporów, jakie Johnson prowadzi przeciwko zorganizowanym i niezoganizowanym przesiewaczom kombinacji.

Listopad 1894-Paź. 1897. Brat Russell dalej rozwija prawdy parousyjne przez pisanie 4. tomu i artykułów do Strażnicy. ---- Listopad 1934-Paź. 1937, Johnson przez wydawanie dwóch wspomnianych pism dalej rozwija prawdy epifaniczne.

1896, 1897 Brat Russell wiele cierpi z powodu kłamstw miejscowych przesiewaczy prowadzonych przez panią Russell. ---- 1936, 1937, Johnson wiele cierpi z powodu kłamstw przesiewaczy w Polsce, prowadzonych przez pana C. Kasprzykowskiego.

1897-1899 Brat Russell pisze 5. tom Wykładów Pisma Św. i wydaje Strażnic, a przez to rozwija w dalszym ciągu prawdy parousyjne. ---- 1937-1939 Johnson, wydając Zwiastuna Epifanii i Teraźniejszą Prawdę, dalej rozwija prawdy epifaniczne, które odpowiadają prawdom nauczanym przez Br. Russella przed 40-tu laty. W roku 1938 Johnson rozpoczyna pisanie 10. tomu.

1899-1901 Brat Russell pisze część 6. tomu, wydaje Strażnicę i inną literaturę, a przez to rozwija dalsze prawdy parousyjne. ---- 1939-1941 Johnson w dalszym ciągu rozwija prawdy epifaniczne przez wydawanie dwóch, wspomnianych pism i dokończenie pisania 10. tomu.

    Jest widoczne z powyższych porównań, że sześć tomów Wykładów Pisma Św. i Strażnica mają swą równoległość w Zwiastunie Epifanii i Teraźniejszej Prawdzie. Powyższe porównania są pisane do roku 1941 (to jest do roku wydania 10. tomu epifanicznego w języku ang.). Wierzymy, iż ta równoległość będzie dalej postępować aż do 31 października 1956, daty odpowiadającej dacie 31 października 1916, kiedy to nasz drogi Pastor przeszedł poza wtórą zasłonę. W niektórych powyższych porównaniach są podane dni z równoległych lat, lecz w większości wypadków nie posiadamy informacji odnośnie dni; mamy jednak to zapewnienie wiary, że te równoległe wydarzenia zaczynały się i kończyły akurat 40 lat co do dnia jedne od drugich, pomimo że nie możemy ich tak dobitnie podać z powodu braku potrzebnych informacyj. Dosyć było podanych dowodów na wykazanie, że Parousją i Epifania jako dwa odrębne okresy mają nie tylko po 40 lat każdy, ale są także równolegle w wydarzeniach, osobach i datach, co daje do zrozumienia z niektórych punktów, że Posłannik Parousji i Posłannik Epifanii stoją w równoległości i dokonują podobnych sobie rzeczy 40 lat oddzielnie.

    Tym więc kończymy rozdział o czasach czyli okresach Epifanii. Fakty tu przedstawione, wykazują prawdziwość wypowiedzenia się Apostoła Pawła w 1 liście do Tymoteusza 6:15, że Epifania posiada różne czasy czyli okresy. Wierzymy, że druga część Epifanii (pierwsza część była poświęcona czynności Kapłaństwa z Kozłem Azazela, druga zaś będzie poświęcona czynności Kapłaństwa z oczyszczonymi Lewitami) również wykaże kilka okresów, będziemy zatem cicho i cierpliwie oczekiwali aż oczy naszego wyrozumienia otworzą się na tę sprawę Pańską. W każdym razie to. co było powiedziane w 5. tomie epifanicz. o dwóch gatunkach Ośmiu cudownych Dni i o Czasie Wyczekiwania za Ofiarą Chlebów na Obracanie, w 7. tomie epifanicz. o Równoległościach Rocznic i w tym rozdziale o równoległościach Miniatur i Parousji i Epifanii, daje nam podstawę do zaufania, że cokolwiek będzie przedstawione w dalszych roz-działach tego tomu, będzie Prawdą Bożą o działalnościach i doświadczeniach Posłannika Epifanii.

TP ’49, 10-16.

Wróć do Archiwum