NIEWOLA I WYZWOLENIE IZRAELA
2 Moj. 1:6-7:13; 10:24-15:21; P '33, 142-146.
(Ciąg dalszy z N-ru 117)
W OSTATNIEJ części tego artykułu ukończyliśmy wykładanie 18-go wierszu z czternastego rozdziału, drugiej księgi Mojżeszowej. W tym wierszu jak również w wierszu 17, Bóg powiedział, że wytraci Egipcjan goniących Izraelitów, a w wierszu 16 oznajmia, iż On sprawi, że Izrael przejdzie bezpiecznie przez Morze Czerwone. Reszta tego rozdziału określa czynność Pańską w dokonywaniu tych dwóch rzeczy. Pierwszą czynnością było trzymać te dwa przeciwne sobie zastępy w pewnym oddaleniu jeden od drugiego, co było dokonane przez anioła Bożego, który, idąc dotąd przed obozem izraelskim, przesunął słup obłokowy. z frontu obozu do tyłu, i sam stanął w tyle obozu. Tym to sposobem słup i anioł byli pomiędzy dwoma obozami. Słup wydawał ciemność po stronie Egipcjan a światłość po stronie Izraelitów, a tak pozostawali w oddaleniu jedni od drugich. (w. 18, 19). Anioł Boży wspomniany w wierszu 19, był to Logos i przedstawia Chrystusa [Głowę i Ciało]. Obłok przedstawia tu Prawdę na czasie, szczególnie Prawdę opartą na Starym Testamencie, a ponieważ było to w nocy, obłok był słupem ognia. Łączność pomiędzy aniołem a słupem wskazuje, że anioł był w słupie, a słup tam gdzie anioł i gdzie anioł prowadził tam słup posuwał się; to wyobraża że Chrystus w Małym Okresie będzie środowiskiem Prawdy i będzie kierował jej czynnością. Umieszczenie słupa pomiędzy dwoma obozami przedstawia, że tak wierna klasa restytucyjna (Izraelici) jako i upadli aniołowie i odstępcy (Egipcjanie) będą przez zręczne kierownictwo Chrystusowe przypatrywać się Prawdzie w Małym Okresie, która będzie czynnikiem rozdzielającym, w podobny sposób jak to było podczas przesiewań w Parousji i Epifanii, że Prawda, będąc wystawioną na widok wiernych i niewiernych, była czynnikiem, który ich rozdzielał. Powód jest ten, że tak, jak było w figurze, która wypełniała się w nocy, słup dawał światło Izraelitom, ponieważ był dla nich słupem ognia, a ciemność Egipcjanom bo był dla nich ciemnym obłokiem (w. 20), tak i Prawda ze Starego Testamentu jaka będzie na czasie w Małym Okresie, będzie wydawała światło wiernym, a ciemność (czyli zdający się błąd) niewiernym, duchom i ludziom; oni bowiem będą błędnie rozumieli rzeczy z Nowego Testamentu jakie nie będą wtedy na czasie, jakoby przeciwne były rzeczom ze Starego Testamentu, które będą wtedy na czasie. Często można było zauważyć tę zasadę okazującą się w żniwie Ewangelicznym, np. prawdy, jakie sprzeciwiały się błędom podczas pięciu przesiewań, dawały wiernym światło, ale zdawały się być błędem dla niewiernych. To zatem co daje wybawienie wiernym i podtrzymuje ich, jest tym samym właśnie co usidla niewiernych i przyprowadza ich do upadku, tak jak Biblia o tym uczy.
(2) Zgodnie z tym w każdym z pięciu przesiewań w Małym Okresie na ile wierni z klasy restytucyjnej okażą swoją wierność, podtrzymującą ich od wpadania do błędu przesiewaczy, Chrystus da im stosowną Prawdę, która rozjaśni cała sytuację ("obłok Izraelitom oświecały noc"). Lecz ta sama Prawda która będzie wyjaśniała sprawy wiernym, zdawać się będzie błędem dla niewiernych, i będzie powodem ich potykania się w ciemnej nocy błędu ("obłok dla Egipcjan był ciemny"). Dlatego Prawda - względem której te zmniejszone formy błędu będą występowały, jak zapieranie się okupu, niedowiarstwo, kombinacja, reformizm i kontradykcja - da możność wiernej klasie restytucyjnej do wytrwania i właściwego prowadzenia się podczas całego czasu ich próby, a będzie powodem, że źli i niewierni będą potykali się i wpadali do błędu. To będzie z tego powodu, że Bóg pośle złym silne złudzenie, nie czyniąc przeszkód Szatanowi w zaślepieniu ich. Wszakże to nie znaczy, że Bóg bezpośrednio pośle im te złudzenia, gdyż Szatan, a nie Bóg, jest tym co będzie je zsyłał. Bóg jednak pośle im te złudzenia pośrednio, w tym znaczeniu, że ani nie będzie stawał na przeszkodzie, ani usuwał przeszkód prowadzących do złudzeń. I dlatego nie Bóg, ale Szatan jest zwodzicielem niewiernych z pośród klasy restytucyjnej. (Obj. 20:7-9). Jak było podczas przesiewań w żniwie Wieku Ewangelii, że Prawda na czasie trzymała wiernych razem, ale w odłączeniu od niewiernych, tak też będzie i w Małym Okresie, że Prawda jaka będzie wtedy na czasie będzie powodem, że wierni będą trzymali się razem, ale w odosobnieniu od niewiernych i przyczyni się do tego, że niewierni będą trzymali się razem ale w oddzieleniu od wiernych. Egipcjanie i Izraelici byli trzymani przez całą noc zdała od siebie, to przedstawia, że wierni i niewierni z klasy restytucyjnej będą przez cały Mały Okres trzymani osobno jedni od drugich. Prawda, jak widzimy, jest tym podtrzymaniem dla wiernych, a upadkiem dla niewiernych. Cała ta różnica jest z powodu różnicy w usposobieniu serca. Z tego można łatwo wyrozumieć, że jest niezbędnym, ażeby trzymać serce we właściwym usposobieniu, iżby to, co jest dla nas błogosławieństwem gdy jesteśmy wierni, nie stało się przekleństwem gdybyśmy byli niewierni. - Izaj. 28:9-13; Przyp. 4:23.
FALE GROŻĄCE ŚMIERCIĄ
(3) Mojżesz, wyciągający rękę na morze (w. 21), przedstawia, że Chrystus [Głowa i Ciało] użyje władzy w Małym Okresie w celu kontrolowania sposobów. procesów i warunku, jakie będą groziły wtórą śmiercią; ponieważ Morze Czerwone przedstawia wtórą śmierć w tym znaczeniu, iż jest obrazem na sposoby i procesy jakie powodują wtórą śmierć, jak również na warunek wtórej śmierci jaki wytworzyły te sposoby i procesy. Od tych wszystkich trzech rzeczy Bóg zachowa wiernych z klasy restytucyjnej. Mojżesz wyciągający rękę swoją, ażeby dokonać rozdziału wód, przedstawia klasę Chrystusową, używającą swej mocy do przeszkodzenia sposobom, procesom i warunkowi wtórej śmierci od szkodzenia wiernym w owym czasie. W figurze nie była to własna moc Mojżeszowa, która dokonała rozdzielenia wód, ale moc Boża dokonała tego w gwałtownym wichrze wschodnim, co pokazuje, że jego wyciągniona ręka nie rozdzieliła wód, ale że jego ręka jako narzędzia Bożego działała tylko do pobudzenia silnego wiatru. I dlatego rozumiemy, że nie będzie to własna moc klasy Chrystusowej, która kontrolować będzie sposobami, procesami i warunkiem wtórej śmierci, ale moc Boża dana do dyspozycji Chrystusa (Głowy i Ciała) jako narzędzia Bożego, która nie dozwoli sposobom, procesom i warunkowi szkodzić wiernej klasie restytucyjnej. Gwałtowny wiatr wschodni (w. 21) przedstawia moc Bożą. Wianie wiatru przedstawia, że moc Boża wprawia w czyn sposoby, procesy i warunek wtórej śmierci. Wiatr rozdzielający wody jest figurą na moc Bożą, która czyni że sposoby, procesy i warunek wtórej śmierci są nieszkodliwe dla wiernych z klasy restytucyjnej. Wiatr, powodujący wylanie wody na ląd w zbierających falach, tak iż ukazała się rafa podwodna, przedstawia moc Bożą, otwierającą dla wiernych drogę do ucieczki od sposobów, procesów i warunku wtórej śmierci. Wiatr, wiejący przez całą noc, wyobraża, iż moc Boża będzie czynna przez cały Mały Okres na korzyść dla Jego wiernych i zabezpieczenie przed sposobami, procesami i warunkiem wtórej śmierci; albowiem Pan jest Pomocnikiem wiernych. - List do Żydów 13:6.
(4) Wynurzona z wody rafa przedstawia dla wiernych z klasy restytucyjnej ścieżkę posłuszeństwa, po której muszą odbywać podróż, aby pozostać w zabezpieczeniu wśród niebezpieczeństw wtórej śmierci. Dla Izraelity, któryby opuścił suchą rafę zanimby doszedł do drugiego brzegu, byłoby nieposłuszeństwem i mogłoby spowodować jego utonięcie w morzu. To przedstawia że opuszczenie drogi posłuszeństwa dla członka restytucji byłoby grzechem, któryby ewentualnie przyczynił się do jego wtórej śmierci. Izraelici przechodzący środkiem morza (w. 22) wyobrażają wiernych z restytucji idących drogą posłuszeństwa bez najmniejszego zbaczania. W wierszu 22 jest powiedziane: "a wody im były jako mur, po prawej stronie ich i po lewej stronie ich." To wyrażenie jest przenośne i nie znaczy, że wody stały prosto jak mur, chociaż gdyby Bóg tak chciał, to tak by się stało. Mury w Piśmie św. przedstawiają protekcję i środek oddzielający od niebezpieczeństw i ten był cel za jaki służyły miastom w starożytności. Obie te myśli miały prawdziwe zastosowanie w figurze i będą miały w pozafigurze. Bo jak groźby zniszczenia utrzymywały Izraelitów zdala od wód, znajdujących się po obu stronach, tak groźby sposobów, procesów i warunku wtórej śmierci przyczyniają się do utrzymania wiernych w Tysiącleciu zdala od tych grożących rzeczy. Egipcjanie, nie widząc w ciemności, nie zauważyli że Izraelici szli po rafie, która niewątpliwie musiała być wązką, a po swoim przybyciu nad morze mniemali, że tylko wodę mają przed sobą, to było powodem że zajęło im dość dużo czasu, zanim znaleźli wąski otwór w brzegu przy zachodnim końcu rafy. Tym to sposobem wody po obu stronach były protekcją Izraelitom, a niebezpieczeństwem Egipcjan, którzy zanim zorientowali się co do miejscowości i drogi ucieczki, wszyscy Izraelici znaleźli się na rafie i uszli sporo drogi ku drugiemu brzegowi. To przedstawia, że błędy (ciemność) niewiernych nie pozwolą im widzieć nic więcej oprócz grożących niebezpieczeństw jakie są przed nimi, a to będzie znaczyło, że oni wiedzą iż to co czynią jest grzechem, którego niebezpieczeństwa będą unikać aż przyjdą do wąskiego miejsca, gdzie zdawać się im będzie, że tych niebezpieczeństw już nie ma. Tym sposobem niebezpieczeństwa jakie groziły wtórą śmiercią obu klasom będą protekcją dla wiernych.
(5) To co im się zdawać będzie, że jest drogą posłuszeństwa (postanawiając odebrać swoje niby od Boga dane im prawa, od rzekomych przywłaszczycieli Starożytnych i Młodociannych Świętych), będzie tą pozafiguralnie wynurzoną z wody rafą dla nich. To będzie tylko zdającym się posłuszeństwem, a w rzeczywistości będzie to droga nieposłuszeństwa, na którą oni wejdą z powodu zdrady i przewrotności swych grzesznych serc. (Jer. 17:9). Ich starania aby odebrać władzę jaką Bóg dał książętom Tysiąclecia by ją wykonywali aż do końca Małego Okresu, będzie pozafigura pościgu Izraelitów na odkrytej rafie w pośrodku rozdzielonego morza (w. 23). Pościg ten będzie wykonany nie tylko przeciwko książętom, ale także przeciwko wszystkim wiernym z klasy restytucyjnej, która z powodu swego popierania ksią-żąt, niewątpliwie ucierpi mniej więcej z rąk tych bezbożników, a co jest zobrazowane przez wyrażenie: "A goniąc Egipcjanie weszli za nimi." Nie tylko piechota Faraonowa goniła ich, ale także wszystkie konie Faraonowe, wozy i jezdni jego. Co wskazuje, że nie tylko wodzowie i oddział odszczepieńców z klasy restytucyjnej puszczą się tą drogą, która będzie im się zdawała drogą posłuszeństwa, ale która będzie aktualnie drogą nieposłuszeństwa, ale że wszystkie ich błędne nauki (konie), organizacje (wozy), wodzowie (jezdni), z ludzi i duchów, uczynią to samo. Próba będzie bardzo ciężka w owym czasie, która będzie wymagała, ażeby nie tylko wierni postępowali drogą posłuszeństwa, mając do swej pomocy całą Prawdę, ducha Prawdy i ich wodzów, ale będzie również wymagała od niewiernych postępowania drogą zdającego się posłuszeństwa, która jednak będzie drogą nieposłuszeństwa ze wszystkim czym oni są i co posiadają. To tak napewno będzie, ponieważ ta ostatnia próba będzie ostatnim atakiem jaki zostanie wykonany przez Szatana, grzech, błąd i tych wszystkich, którzy będą w sympatii z nimi; albowiem ciemiężyciele (Szatan, grzech, błąd i ich towarzyszące okoliczności: umieranie i śmierć) więcej nie powstaną. Ostateczna próba i jej wynik pozostawi wszechświat wolny na zawsze od grzechu, błędu i ich skutków. Widzimy przeto potrzebę takiej próby jaka odbędzie się w Małym Okresie, która obejmie wszystkich - tak pozafiguralnych Izraelitów jak i Egipcjan - którzy z całym swoim poszczególnym zaopatrzeniem będą "w pośrodku [pozafiguralnego] morza" - wystawieni na próbę wśród niebezpieczeństw wtórej śmierci, jaką sprowadzą narzędzia, pocesy i warunek.
(6) Straż zaranna z 24 wierszu przedstawia ostatnią część Małego Okresu, który jest symboliczną nocą. Straż zaranna, jako ostatnia straż nocy, zdaje się przedstawiać okres następujący po piątym przesiewaniu. Piąte przesiewanie (jak już było podane w N-rze 117, str. 23, par. 4) będzie od lutego 2908 do czerwca 2911. Jeżeli ta myśl jest właściwa, to okres po piątym przesiewaniu byłby od czerwca 2911 do października 2914. Jest jednak niepewność co do zakończenia tego okresu, z powodu że nie wiemy czy koniec przeciętnej długości małego ślepego przejścia w Piramidzie, który oznacza rok 2914, przedstawia koniec czy początek niszczenia niegodnych życia. Myślimy że początek - gdyż nierówne i chropowate zakończenie tego przejścia, sięgające w najdalszym końcu dwa cale dalej, oznacza rok 2916 - to najniższy jego koniec oznaczałby początek Boskiego "pomieszania" czyli trapienia niegodnych życia. (Zob. Nr. 117, str. 23. par. 3). Przychylamy się do ostatniego zdania z przyczyn jakie będą podane później. Przeto po czerwcu 2911 r., Bóg przez Chrystusa, podczas dawania wiernym Prawdy na czasie (obłoku), będzie z punktu Prawdy (z słupa ognia i obłoku) zwracał Swoją uwagę na pozafiguralne wojsko egipskie. Boskie spojrzenie na wojsko ("obóz" w. 24) egipskie nie ma być rozumiane, jakoby Bóg przedtem ich nie obserwował ale raczej ma być rozumiane, że On i przedtem da im uwagę opozycyjną. Tym więc sposobem do pewnego czasu po skończeniu się piątego przesiewania, Bóg przez Chrystusa niby nie będzie czynił przeszkód pozafiguralnym Egipcjanom, chociaż ich działalność będzie ograniczoną do tego stopnia, aby im nie dozwolić na kuszenie wiernych ponad ich możność wytrzymania. Lecz teraz po upływie pewnego czasu po piątym przesiewaniu, kiedy wierni i niewierni zostaną kompletnie rozdzieleni, do którego to czasu każdej klasie dana będzie zupełna wolność działania, chociaż nie będzie dozwolone na zupełne opanowanie sprawiedliwych, Bóg przez Chrystusa zmieni Swoje usposobienie niby obojętne na nieprzyjacielskie względem klasy bezbożnej. To jest pozafigura Boskiego spojrzenia na wojsko egipskie. A że Bóg to uczynił przez słup ognia i obłoku to przedstawia, że On zwróci na nich taką uwagę nieprzyjacielską, jaka będzie zgodna z działaniem Prawdy na czasie wypływającej ze Starego i Nowego Testamentu i w tym czasie gdy ona będzie jasną Jego wiernym. Boskie pomieszanie zastępców egipskich prawdopodobnie przedstawia boskie podzielenie bezbożnych w ich radach po ich ataku na książąt. Jakie są pozaobrazowe szczegóły tego punktu, tego nie wiemy. Możemy być pewni że Boski udział w tym będzie skuteczny według Jego zamierzonego celu. Bóg czyniąc to podczas gniewnego spojrzenia na klasę bezbożną przez postępujące światło ze Starego i Nowego Testamentu nasuwa myśl, iż On tak będzie manipulował postępującym światłem, aż ono sprowadzi niezgodę pomiędzy bezbożnymi.
POCHWYCENI W CHYTROŚCI SWOJEJ
(7) Koła wozów zdają się reprezentować takie zasady organizacyjne, które czynią postęp do celu zakreślonego danej organizacji. Boskie pozrzucanie kół wozów egipskich (w. 25), zdaje się przedstawiać boskie udaremnienie zasad klasy bezbożnej i przyprowadzenie ich do bezużytku i klęski przy końcu Małego Okresu. Jak to będzie dokonane tego nie wiemy. Bóg w Swojej mądrości zakrył szczegóły stosunków jakie będą panowały w Małym Okresie, bo gdyby były znane, to dałyby Szatanowi za wiele wiadomości o Boskich zamiarach, a który napewno poczyniłby odpowiednie kroki, by się im sprzeciwić. (Mat. 12:29). Że wozy Egipcjan wlokły się z ciężkością z powodu Boskiej przeszkody, to przedstawia (1) trudność jaką szatańskie organizacje będą napotykały, gdy klasa bezbożna będzie się starała wprowadzać je w czyn, (2) szalone wysiłki wodzów, którzy starać się będą o robienie organizacyjnego postępu, i (3) bardzo mały postęp jakie te organizacje uczynią, by zamierzone cele wytknięte przez wodzów mogły być przyprowadzone do skutku. Te pozafiguralne przeszkody widocznie przyjdą po temu gdy bezbożni zaatakują, a możliwie i pozabijają książąt tysiąclecia, bo aż do tego czasu klasa bezbożna będzie raczej trzymała ster w swoich rękach. Możliwe że z powodu przeszkód i gdy okaże się niesprawność organizacyjna, że bezbożni starać się będą o ujęcie władzy, którą, jak im się zdawać będzie, wydarli książętom. Tu właśnie byłby punkt gdzie podzielone rady będą prawdopodobnie przeważały i zasady, poprzednio używane ze zdającym się powodzeniem, zaczną załamywać się z powodu samolubstwa bezbożnych. Ich zwady między sobą i niewykonalność zasad w połączeniu z niektórymi promieniami Prawdy na czasie jakie niektórzy z nich uchwycą, zaczną otwierać oczy, najpierw mniej złym między nimi, a później większym liczbą ich, aż w końcu wszyscy przyznają, że powinni przestać walki z wiernymi, bo Bóg jest po stronie wiernych, a przeciwko nim. Oni widocznie uchwycą niektóre promienie światła z pozafiguralnego słupa ognia i obłoku - które przekonają ich, że zgrzeszyli przeciwko wiernym i Bogu Samemu. Przerażenie i trwoga z takiej wiadomości odbierze im odwagę zupełnie. Znajdą się wtedy w położeniu bez wyjścia! To zdaje się być pozafigura krzyku Egipcjan: "Uciekajmy przed Izraelem, bo Pan walczy za nimi przeciw Egipczanom." - w. 25.
(8) Bóg dając rozkaz Mojżeszowi, by wyciągnął rękę swą na morze (w. 26), przedstawia Boski rozkaz dany Chrystusowi (Głowie i Ciału) jako Wykonawcy wyroku Jehowy nad złymi w Małym Okresie, by użyli swojej władzy nad wtórą śmiercią. Boski rozkaz dany Mojżeszowi, by wyciągnął rękę na morze, by wróciły się wody i zakryły wystającą rafę na której znajdowali się Egipcjanie, lecz z której już zeszli Izraelici, przedstawia Boski rozkaz dany Chrystusowi, by wykonał wyrok wtórej śmierci nad niepoprawnymi. Rozkaz Boży, by Mojżesz spowodował, by wody pokryły wozy egipskie, jest figurą na rozkaz Boży dany Chrystusowi, że ma zniszczyć wszelką organizację jaką Szatan będzie używał w Małym Okresie do wykonania swoich samolubnych zamiarów. Rozkaz jaki Bóg dał Mojżeszowi, by sprowadził wody na jezdnych egipskich, wyobraża rozkaz Boży dany Chrystusowi by zniszczył wodzów, duchowych i ludzkich, szatańskiej konspiracji uknutej przeciwko Bogu, Prawdzie, Sprawiedliwości i tym, którzy byli zgodni z dobrymi zasadami. Boskie spokojne wyczekiwanie aż wszyscy Izraelici byli bezpieczni, a wszyscy Egipcjanie pochwyceni w swoich trudach jakie sami sobie nagotowali w celu ujarzmienia Izraelitów, wyobraża Boskie spokojne przygotowania, by wierną klasę restytucyjną zabezpieczyć zanim zostanie podjęta działalność zniszczenia niepoprawnych. Cała scena w figurze i pozafigurze wykazuje Boską troskliwość o Swój lud, Jego długo trwałe znoszenie bezbożnych dla dobra sprawiedliwych i w końcu ustanie dłuższego znoszenia niepoprawnych grzeszników, gdy to znoszenie nie będzie przynosiło już żadnego dobra.
(9) Mojżesz wyciągający rękę swą na morze (w. 27), przedstawia Chrystusowe wykonywanie władzy wtórej śmierci nad niepoprawnymi grzesznikami. Morze wracające się do mocy swojej wyobraża wielkie i niszczące wykonanie mocy Bożej nad bezbożnymi. Że to stało się "zaraz z rana" (w. 27), ustanawia czas tego wypadku na godzinę 6-tą rano i jest figurą na fakt, że zatracanie zacznie się około października 2914 przy zakończeniu się Małego Okresu, że zniszczenie niepoprawnych nie będzie dokonane w momencie czasu, zdaje się wskazywać na uciekanie Egipcjan i na czas jaki upłynął zanim ostatni z nich utonął. To są te właśnie fakty jakie dają nam do myślenia, że będzie tam okres dwóch lat od rozpoczęcia się pozafiguralnego niszczenia śmiercią pierwszej ofiary z pośród niepoprawnych, aż do zupełnego zakończenia niszczenia śmiercią ostatniej ofiary. Uciekanie Egipcjan od zlewających się wód morza wyobraża wysiłki niepoprawnych by uniknąć wtórej śmierci. Możliwie że nieuleczalne choroby będą czynnikami, które sprowadzą wtórą śmierć. Jeżeli tak. to poddawanie się pod różne rodzaje leczenia, będzie stanowiło jedną z prób uciekania przed wtórą śmiercią. Głód może być również jeszcze innym rodzajem sprowadzającym wtórą śmierć. Jeżeli tak, to będą podjęte wysiłki na jego usunięcie, a to będzie innym rodzajem próby uciekania niepoprawnych grzeszników przed wtórą śmiercią. Możliwe że nastąpią egzekucje niepoprawnych, grupa po grupie, a ich próbą uciekania mogą być wysiłki usprawiedliwienia samych siebie (Mat. 25:44) i zasyłanie modłów, by mogli być zachowani od śmierci, połączone z wielkim smutkiem, zgryzotą i żalem. Ani by nas nie zdziwiło, gdyby wodzowie przesiewaczy jako ostatni z ludzkich grzeszników zostali przy końcu pozabijani w tym celu, by mogli widzieć okropność skutków jakich byli przyczyną i jako kompletne usprawiedliwienie ich egzekucji. Ani by nas również nie zdziwiło, gdyby Szatan i wodzowie z upadłych aniołów, jako ostatnia grupa upadłych duchów, byli pozostawieni na zniszczenie na koniec, by mogli widzieć całą pełnię zła jakiego byli przyczyną i jako kompletne usprawiedliwienie ich zatracenia. Prawdziwie iż będzie to smutna scena na jakiej wystąpią niezbożni grzesznicy. Lecz dla sprawiedliwych nie będzie smutkiem, ale czasem wielkiej radości, jak następujące pisma dowodzą - 2 ks. Moj. 15:1-21; Obj. 5:13; 15:3. "Pan wraził Egipcjan w pośród morza" - w. 27. (W literalnym przekładzie angielskim zamiast wyrazu "wraził" jest podane "otrząsnął", co ma znaczyć iż Bóg i Izrael pozbyli się Egipcjan na zawsze). Potopienie Egipcjan w Morzu Czerwonym z całym ich zaopatrzeniem jest figurą na Boskie wytracenie we wtórej śmierci wszystkich niepoprawnych osób z całym ich zarządzeniem. Prawdziwie będzie to wieczne otrząśnięcie, czyli pozbycie się wszystkich bezbożnych wrogów Boga i Jego ludu. Sprawiedliwe są sądy Jego.
(10) Wrócienie się wód (w. 28) przedstawia, że przy końcu Małego Okresu Pan puści w czyn narzędzia, procesy i warunek wtórej śmierci, ażeby one mogły działać na bezbożnych i na wszystko co do nich należy. Wody pokrywające wozy Egipcjan przedstawiają kompletne zginienie w zatraceniu każdej organizacji, jaką Szatan ustanowi, ażeby zgromadzić do siebie bezbożnych podczas pięciu przesiewań po Tysiącleciu, a które on ustanowi w celu zadania ostatecznego ciosu Starożytnym i Młodocianym Świętym. Jak wozów Faraonowych nie wydobyto z powrotem z morza, tak też pozafiguralne wozy nigdy nie będą przywrócone z zatracenia. Wody pokrywające wojsko Faraonowe (w. 28) są figurą na kompletne i wieczne zatracenie we wtórej śmierci grzeszników grzeszących po Tysiącleciu, którzy dozwolą wodzom przesiewaczy prowadzić się do grzechu. Jak żaden z nich nie powrócił z morza, tak samo ich pozafigury nie powrócą więcej z wtórej śmierci. Wody pokrywające jezdnych włączając i Faraona (w. 17, 18, 28; 15:19) wyobrażają zniknięcie w zatraceniu, ludzkich i duchownych wodzów w bezbożności, włączając i Szatana (Obj. 20:10) w Małym Okresie. Żaden z jezdnych egipskich nie wyratował się z morza jest figurą na wieczne zatracenie pozafiguralnych wodzów. że ani jeden z Egipcjan, którzy weszli w morze w pogoni za Izraelitami nie uniknął śmierci, jest figurą, że ani jeden z niepoprawnych grzeszników grzeszących po Tysiącleciu nie uniknie wiecznego zatracenia.
(11) Aby nie pozostawić w niektórych umysłach błędnego wrażenia, chcemy tu zaznaczyć, że określenie, jakie użyliśmy względem Morza Czerwonego w pozafigurze, podaje, że przedstawia wtórą śmierć. Lecz to określenie stosuje się ściśle tylko do grzeszników przy końcu Małego Okresu. Ponieważ większość tych, którzy wejdą do pozafiguralnego Morza Czerwonego, wejdą do wtórej śmierci, dlatego jest właściwym mówić o nim jako o wtórej śmierci, pomimo faktu, że inne istoty, jak np. źli aniołowie i złe rzeczy zostaną tak samo wytraceni w pozafiguralnym Morzu Czerwonym. Wyrażając się innymi słowy, pozafiguralne Morze Czerwone jest tym samym co jezioro ognia i siarki, o którym mamy wspomniane w Objawieniu 19:20; 20:10, 14, 15; 21:8. To jezioro jest w ścisłości określone jako wtóra śmierć tylko wtedy, kiedy mówi się o nim względem grzesznych ludzi, że będą do niego wrzuceni. (Obj. 20:15; 21:8). Ale nie jest nazwane wtórą śmiercią odnośnie bestii, fałszywego proroka, Szatana i piekła (hades, pierwszego piekła), jak można zauważyć z Objawienia 19:20; 20:10, 14. Powyższe cytaty są to wszystkie, w których znajduje się wyrażenie "jezioro ognia i siarki" i gdy je zbadamy, to przekonamy się, że nasza uwaga jest prawdziwa - albowiem tylko wtedy jest ono określone jako wtóra śmierć, gdy jest mowa o grzesznikach, że są do niego wrzuceni. Przyczyna jest ta: ci wszyscy z ludzi, którzy tam będą, byli już raz pod pierwszym wyrokiem śmierci, śmierci Adamowej, wszyscy w jej procesie umierania, a większość jej w stanie śmierci; przeto popadnięcie pod drugi wyrok śmierci, stawia ich we wtórej śmierci. Lecz bestia, fałszywy prorok, Szatan, śmierć (czyli proces śmierci Adamowej) i hades (stan śmierci Adamowej) nigdy nie byli przedtem skazani na śmierć, ani nie będą, aż dopiero wtedy, gdy będą mieli być wrzuceni do jeziora ognia. Pismo święte nigdzie nie nazywa tego jeziora wtórą śmiercią dla tych pięciu rzeczy, chociaż nie jest błędnym mówić o nim że jest wtórą śmiercią, tylko należy pamiętać, że jest wtórą śmiercią jedynie dla ostatecznych grzeszników z rodzaju ludzkiego. Tak samo możemy mówić o pozafiguralnym Morzu Czerwonym, że jest wtórą śmiercią i często czyniliśmy tak w powyższych paragrafach. Ale gdy je tak nazywać będziemy, to musimy mieć na uwadze, że w ścisłym znaczeniu ono prawdziwie odnosi się tylko do ostatecznych grzeszników z ludzi, którzy przy końcu Małego Okresu będą stanowili grupę osób idących na wtórą śmierć. Lecz wyrażenia tego - wtóra śmierć - nie można stosować do Szatana i szatańskiego systemu, ani do niepoprawnych aniołów przy końcu Małego Okresu, gdyż oni nigdy nie podlegali pierwszej śmierci. Określenie, które pasuje pozafiguralnemu Morzu Czerwonemu i jeziorowi ognia jest w każdym wypadku wiecznym unicestwieniem, zniszczeniem bez końca.
BÓG WYBAWIA
(12) Izraelici idąc po wynurzonej rafie (w. 29) reprezentują wierną klasę restytucyjną, idącą drogami posłuszeństwa wśród próby. Jak Izraelici zwyciężyli każde pokuszenie nakłaniające do poddania się Egipcjanom, tak wierni oprą się każdej pokusie i nie wpadną do grzechu, ani poddadzą się pozafiguralnym Egipcjanom, będącym pod wpływem szatańskich pokus jakie nastąpią po Tysiącleciu. Jak Izraelici szli po suszy w pośród Morza Czerwonego, tak i wierna klasa w restytucji będzie szła po ścieżce świątobliwości w stanie bezgrzesznym, wśród niebezpieczeństw grożących wtórą śmiercią. Jak Izraelici szli suchą drogą po suchej skale, tak wierni w Małym Okresie pójdą bezpiecznie drogą sprawiedliwości wśród pokus uwodzących do złego i prowadzących na wtórą śmierć. Wody, będące jako mur po prawej i lewej stronie Izraelitów, wyobrażają (1) że niebezpieczeństwa jakie by się mogły wydarzyć przez narzędzia, procesy i warunki wtórej śmierci dadzą wiernej klasie restytucyjnej bojaźń bożą o złej naturze i skutkach złego i tym sposobem dopomogą jej do powstrzymania się od grzechu, i (2) te narzędzia, procesy i warunki wtórej śmierci powstrzymają swoimi groźbami niepoprawnych grzeszników w Małym Okresie od atakowania wiernych, gdyż jasne dla nich będzie, że takie drogi ataku na wiernych są błędne i prowadzące na wtórą śmierć. Tym sposobem Bóg osłonił i wybawił Swój figuralny lud izraelski i tak samo uczyni Swemu pozafiguralnemu Izraelowi w Małym Okresie; albowiem Bóg jest wierny Swemu ludowi.
(13) Jak Bóg określonymi sposobami podanemi w wierszach 19-29 wybawił cielesnego Izraela z mocy (ręki - w. 30) Egipcjan, tak Bóg przez usługę Chrystusa (Głowy i Ciała) i Prawdy (w. 19 i 20) czyli przez moc i zwierzchność Chrystusa (Głowy i Ciała) w wykonywaniu mocy Bożej (w. 21) sprawi wybawienie wiernej klasie restytucyjnej. Bóg tego dokona przez posłuszeństwo wiernej klasy restytucyjnej i przez groźby i zabezpieczenia przed niebezpieczeństwami wtórej śmierci (w. 22), w pośród wysiłków złych duchów i ludzi by pojmać lud Boży (w. 23) ; przez przeszkody jakie On czynił pozafiguralnym Egipcjanom (w. 24) ; przez niedopuszczenie do skutku ich wysiłków organizacyjnych, dając Swoje poparcie wiernej klasie, a sprzeciwiając się złej (w. 25); i przez wieczne wytracenie pozaobrazowych Egipcjan i ich wodzów z wszystkimi ich urządzeniami (w. 26-28). Tymi to więc sposobami zostanie dokonane skuteczne i kompletne wybawienie wiernej klasy restytucyjnej podczas i przy końcu Małego Okresu. I widzieli Izraelici Egipcjan pomarłych w. 30), wyobraża że sprawiedliwi będą zupełnie uświadomieni o zupełnym wytraceniu złych we wtórej śmierci. (Ps. 107:42). A że widzieli Egipcjan pomarłych na brzegu morskim (a nie na lądzie), przedstawia, że wierna klasa pozna iż źli zostali zatrzymani na progu Wieków jakie mają przyjść po Tysiącleciu; albowiem żaden ze złych nie wnijdzie do przyszłych Wieków radości, jakie nastąpią po ostatecznej próbie. Tym sposobem Bóg będzie miał na zawsze świat wolny od grzechu.
(14) Izraelici, widząc wielką moc Bożą, jaką Bóg okazał nad Egipcjanami, w celu ich uwolnienia (w. 31), są figurą na wierną klasę restytucyjną, która rozpozna, że moc, jaka zniszczy bezbożnych, unicestwiając ich wszystkie plany i zarządzenia, jest mocą Bożą, jak również poznają, że ta sama moc była użyta na ich własne wybawienie. Izraelici bojąc się Pana wskutek dokonania tak wielkich rzeczy (w. 31), przedstawia wielką cześć jaką wierna klasa będzie oddawała Bogu jako źródłu ich wybawienia i wiecznego życia. Izraelici wierząc Bogu (w. 31), przedstawia wiarę w Boga odnośnie Jego osoby, charakteru, słowa i dzieła, jaką wierni będą okazywali po wszystkie Wieki; wyrażenie "i uwierzyli Mojżeszowi słudze Jego" wyobraża, że wierni będą wierzyli po wszystkie Wieki w Chrystusa (Głowę i Ciało) odnośnie ich osób, charakterów, słów i dzieł jakie podejmowali jako jeden wielki Sługa i Wykonawca Boży na korzyść wiernych zwycięzców klasy restytucyjnej. Na tym kończymy nasze badanie 14 rozdziału 2 księgi Mojżeszowej i zawartych tam wydarzeń odnośnie do niewoli i wyzwolenia Izraela. Pozostaje nam jeszcze do zbadania ich wielka pieśń wyzwolenia jaka zawiera się w 2 księdze Mojżeszowej 15:1-21, którą mamy nadzieję wytłumaczyć w następnym wydaniu, jako wielkie zakończenie tej cudownej figury i pozafigury, będącej dramatem Wieków.
PYTANIA BERIAŃSKIE
(1) Co Bóg oznajmił w 2 Moj. 14:16-18, że uczyni? Co jest określone w pozostałej części tego rozdziału? Co było pierwszą czynnością tego programu? Jak to było dokonane? Kto był aniołem Bożym w w. 19 ? Kogo ten anioł wyobraża ? Co przedstawia słup ognia ? Co jest przedstawione przez łączność pomiędzy aniołem a słupem? Co przedstawia umieszczenie słupa pomiędzy dwoma obozami? Co można podać za ilustrację tej pozafigury? Dlaczego Prawda ma ten skutek? Gdzie można było zauważyć tę zasadę ? Jaki przeciwny skutek Prawda wywiera na wiernych i niewiernych?
(2) Zgodnie z tym co było mówione powyżej, co Prawda uczyni dla wiernych, a co dla niewiernych w Małym Okresie? Względem jakich pięciu przedmiotów będzie można zauważyć te dwa skutki? Dlaczego tak się rzecz ma względem tych dwóch klas? Kto będzie tym co będzie zsyłał złudzenia? Jak należy rozumieć, że Bóg będzie miał udział w posyłaniu złudzeń? Kto jest zwodzicielem niewiernych? Co Prawda na czasie w Żniwie Wieku Ewangelii uczyniła dla wiernych, a co dla niewiernych ? Co Prawda uczyni dla wiernych w Małym Okresie, a co dla niewiernych? Na co jest figurą obłok, który trzymał oba zastępy zdała od siebie przez całą noc ? Czem Prawda była dla obu klas? Z jakiego powodu jest ta różnica ? Co jest niezbędnym dla nas?
(3) Co przedstawia Mojżeszowe wyciągnięcie ręki na morze ? Co Morze Czerwone tu przedstawia ? W jakich trzech formach? Od czego Bóg zachowa wiernych? Co przedstawia pierwsze Mojżeszowe wyciągnięcie ręki na morze? Czyja to nie była moc, a czyja była, która dokonała rozdzielenia wód? Jakie pozafiguralne znaczenie mają te myśli? W czyim ręku będzie ta moc umieszczona ? Co wyobraża silny wiatr wschodni ? Co przedstawia wianie wiatru? Co przedstawia że wiatr rozdzielił wody? Na co jest figurą wylanie wody na ląd i ukazanie się rafy, czyli skały podwodnej ? Na co jest figurą wianie wiatru przez całą noc?
(4) Co przedstawia wynurzona z wody rafa? Co by się stało gdyby Izraelita opuścił rafę zanimby doszedł do drugiego brzegu i co by to przedstawiało ? Co przedstawia przejście Izraelitów środkiem morza? Jaki jest charakter wyrażenia podającego że wody były im jako mur? Dlaczego jest tak podane ? Jakie były dwa cele do których mury służyły miastom w starożytności ?Jak te myśli są zastosowane do wód służących za mury Izraelitów w figurze i pozafigurze? Jakich czynów źli będą pozafiguralnie unikać? I dlaczego?
(5) Co będzie się zdawało dla złych w Małym Okresie, że jest drogą posłuszeństwa? A jaki będzie ich aktualny charakter postępowania? Co będzie tą odsłoniętą dla nich ułudą? Jaka jest pozafigura egipskiego pościgu Izraelitów na wynurzonej z wody rafie? Z kogo więcej ten pościg składał się? Dlaczego? Dlaczego wierna klasa restytucyjna będzie prawdopodobnie przechodziła przez pewne cierpienia od klasy bezbożnej ? Jakie słowa w figurze nasuwają takie myśli? Kogo wszyscy Egipcjanie gonili? Co to wyobraża? Dlaczego jest to potrzebne? Jaki będzie wynik ostatecznej próby?
(6) Co przedstawia straż zaranna? Jaką część Małego Okresu ona przedstawia ? Dlaczego jesteśmy w niepewności odnośnie zakończenia ostatniej części Małego Okresu? Który jest prawdopodobnie właściwy pogląd? Co Bóg przez Chrystusa da wiernej klasie zaraz po czerwcu 2911 r. ? Podczas dawania wiernym Prawdy, co Bóg będzie jeszcze czynił? Co należy rozumieć przez boskie spojrzenie na wojsko egipskie? Jaką zmianę działalności Bóg uczyni po czerwcu 2911 roku? Co wyobraża ta czynność ? Co przedstawia Boskie spojrzenie na Egipcjan ze słupa obłoku i ognia ? Co przedstawia Boskie pomieszanie zastępów egipskich ? Czy wiemy co o pozafiguralnych szczegółach tego punktu ? O czym jednak możemy być pewni ? Co to jeszcze przedstawia że Bóg spojrzał na Egipcjan ze słupa obłoku i ognia ?
(7) Co reprezentują koła wozów? Co przedstawia że Bóg pozrzucał koła wozów egipskich ? W jaki sposób zostanie to dokonane w pozafigurze ? Dlaczego Bóg zakrył niektóre szczegóły jakie będą wówczas panowały ? Jakie trzy rzeczy są pozafiguralnie przedstawione przez wyrażenie, że wozy Egipcjan wlokły się z ciężkością? Kiedy przyjdą te pozafiguralne przeszkody ? Dlaczego ? W związku z czym będą te przeszkody prawdopodobnie zdarzały się pozafiguralnym Egipcjanom ? I dlaczego właśnie wtedy? Jak te rzeczy w połączeniu z niektórymi promykami Prawdy podziałają na niewiernych ? Jak to otwieranie oczu niewiernych będzie postępowało ? Co oni w końcu przyznają? Co wyrobi w nich to przekonanie? Jaki będzie miało na nich skutek? Co zdaje się przedstawiać te ostatnie punkty?
(8) Co przedstawia rozkaz Boży dany Mojżeszowi by wyciągnął rękę na morze ? Co przedstawia, że przez wyciągnięcie ręki na morze, wróciły się wody? Że wody pokryły rafę, na której tyli Egipcjanie? że wody pokryły wozy egipskie i jezdnych? Co przedstawia Boskie spokojne oczekiwanie aż wszyscy Izraelici byli bezpieczni na drugiej stronie morza, a wszyscy Egipcjanie na rafie ? Co ta cała scena wykazuje w figurze i pozafigurze ?
(9) Co przedstawia Mojżeszowe wyciągnięcie ręki na morze? Co przedstawia, że wody morza powróciły do mocy swojej? Że to się stało zaraz z rana? Dlaczego nie należy się spodziewać, że zniszczenie niepoprawnych będzie dokonane w momencie czasu? Jaki fakt daje nam to do myślenia? Co wyobraża uciekanie Egipcjan przed zniszczeniem? Jakie będą dwa sposoby, przez które będą się starali tego dokonać? Jak mogą być dokonane egzekucje na niepoprawnych i jak próby pozafiguralnego uciekania będą podejmowane? Jaki może być porządek tracenia niegodnych życia ? Jaka to będzie scena dla grzeszników ? A jaka dla sprawiedliwych ? Co przedstawia potopienie Egipcjan w pośród morza ?
(10) Co jest pozafigura na wrócenie się wód? Na wody pokrywające wozy? Na wozy, które już się więcej nie okazały? Na wody pokrywające wojsko Faraonowe? Na żołnierzy, z których żaden nie wrócił? Na wody pokrywające jezdnych i że żaden z nich nie powrócił? Że ani jeden z Egipcjan, który wszedł w morze nie uniknął śmierci?
(11) Dlaczego musi być dane wyjaśnienie na określenie nasze, że Morze Czerwone przedstawia wtórą śmierć ? Do kogo tylko stosuje się to określenie ? Dlaczego jest właściwem nazywanie pozafiguralnego Morza Czerwonego wtórą śmiercią ? Pomimo jakiego faktu ? Jakie dwa symboliczne wyrażenia są jednoznaczne w tej łączności? Gdzie Pismo św. wspomina o jeziorze ognia ? Kiedy może być ściśle nazwane wtórą śmiercią? W związku z kim i z czym nie może być biblijnie nazwane wtórą śmiercią ? Jaka uwaga i dlaczego jest prawdziwa odnośnie wszystkich cytat biblijnych, w których znajdują się wyrażenia "jezioro ognia"? Dlaczego jest nazwane wtórą śmiercią odnośnie wszystkich ostatecznie niepoprawnych grzeszników z rodzaju ludzkiego? Jakie osoby i rzeczy będą wrzucone do jeziora ognia, pomimo że nigdy nie były pod drugim wyrokiem śmierci ? Jak Pismo św. traktuje ten fakt ? Lecz pomimo tego dlaczego to jezioro można nazywać wtórą śmiercią? Na co jednak należy pamiętać? Jak te rzeczy podtrzymują nasze nazywanie pozafiguralnego Morza Czerwonego wtórą śmiercią ? Jakie określenie pasuje w każdym wypadku jeziorowi ognia i pozafiguralnemu Morzu Czerwonemu ?
(12) Co przedstawiają Izraelici idący po wynurzonej z wody rafie ? Ich zwyciężenie pokuszenia nakłaniającego do poddania się Egipcjanom ? Ich przechodzenie przez morze po suszy ? Ich przechodzenie morza suchą nogą po suchej skale ? Dwojakie znaczenie wód, że były im jako mur po obu stronach ? Boskie osłonięcie i wybawienie Izraela ?
(13) W których wierszach są pokazane Boskie okieślone sposoby wybawienia narodu izraelskiego ? Które to są te różne określone sposoby? Co one przedstawiają? Jaki był wynik w figurze i pozafigurze przez ich użycie? Co przedstawia, że Izraelici widzieli pomarłych Egipcjan na brzegu morskim ?
(14) Co przedstawia, że Izraelici widzieli wielką moc Bożą okazaną nad Egipcjanami w celu uwolnienia ich narodu ? że bali się Boga ? Że wierzyli Bogu ? Że wierzyli Mojżeszowi słudze Bożemu? Co ukończyliśmy z 14 rozdziału 2 księgi Mojżeszowej ? Co pozostaje jeszcze do badania w tym przedmiocie ?
(Dokończenie nastąpi).
TP ’49, 27-32.