PRZESIEWANIE PRZECIWKO OKUPOWI W WIEKU EWANGELII
4 Moj. 11:1-35 E tom 9 rozdz. 1
PIĘĆ PRZESIEWAŃ W RÓŻNYCH OKRESACH. WYDARZENIA POPRZEDZAJĄCE PRZESIEWANIE PRZECIWKO OKUPOWI W WIEKU EWANGELII. ROZMOWY POMIĘDZY BOGIEM A CHRYSTUSEM. SIEDEMDZIESIĘCIU. WŁAŚCIWE PRZESIEWANIE
W artykule pod tytułem "Wezwania, Przesiewania i Broń ku Zabijaniu" (TP 1934, str.18; E tom 5, rozdz. 2) mówiliśmy między innymi o przesiewaniach w Żniwie Wieku Ewangelii opierając myśl na liście 1 Kor. 10:5-14. Według Św. Pawła (w.6,11) w tym tekście są również omawiane przesiewania w Żniwie Żydowskim. O tym Żniwie mówiliśmy pokrótce w E tomie 3, str. 404-410. Było także nadmienione w E tomie 5 rozdz. 2, że pięć przesiewań z 1 Kor. 10:5-14 odnoszą się również do pięciu wielkich przesiewań w czasie Wieku Ewangelii. Doświadczenie dowodzi, że pięć przesiewań miało miejsce w Epifanii w czasie małego Miniaturowego Wieku Ewangelii na małą skalę i że one również wydarzyły się na nieco większą skalę w Epifanii w czasie większego Miniaturowego Wieku Ewangelii. Występują one również w żniwach obu tych miniatur. Wskazaliśmy w P '33, 72-77, że w Małym Okresie po Tysiącleciu, te pięć przesiewań będą mieć zastosowanie. Także wydaje się, że mamy dostateczne powody do mniemania, iż w czasie Tysiąclecia one również będą miały miejsce. Jeżeli tak będzie to pięć przesiewań z 1 Kor. 10;5 - 14 będą mieć conajmniej jedenaście wypełnień. W II rozdziale 5 tomu zastosowaliśmy pięć figur wspomnianych przez Ap. Pawła w 1 Kor. 10:5-10 do Żniwa Wieku Ewangelii. Św. Paweł nie stosuje tego wyjątku do Wieku Ewangelii ale wyraźnie ogranicza go do pięciu figur jakie miały spełnić się w każdym z obu Żniw. Ale figuralne przesiewania Izraela na puszczy zapisane w Liście do Żydów 3:7-4, 3 Ap. Paweł zastosowuje do Wieku Ewangelii. Prawdą jest, że on ich nie rozkłada na pięć składowych części jak w 1 Kor. 10:5-7 lecz raczej sumuje je jako całość bez wyszczególnienia.
(2) W tej części Apostoł mówi o dniu "rozdrażnienia" czyli poduszczenia do gniewu na puszczy gdy Izraelici drażnili Boga przez 40 lat swą niewiarą i nieposłuszeństwem (w. 16-19) za co Bóg nie dopuścił by odpoczęli w Chanaanie (w. 10, 11, 17-19, 4:2). Apostoł dalej pokazuje, że ten okres był figurą na czas Wieku Ewangelii - "dziś jeśli byście głos jego usłyszeli (jeślibyście uczynili to z wiarą i posłuszeństwem wysokiemu powołaniu) nie zatwardzajcie serc waszych (pozafiguralnie) jako w rozdrażnieniu w dzień onego pokuszenia na puszczy". Nie tylko ustęp ten wskazuje, że dziś - Wiek Ewangelii jest pozafigurą 40-letniego pobytu Izraela na puszczy lecz także wyrażenia wypowiadane w pierwszej i drugiej osobie wskazują, że tutaj nominalny i prawdziwy duchowy Izrael (w. 7, 12-15, 4:1-3) jest pozafigurą nominalnego i prawdziwego cielesnego Izraela w czasie doświadczenia na puszczy (w. 8-11, 16-19, 4:2). Tak więc widzimy, że nie rozdzielając tych doświadczeń na pięć odrębnych przesiewań tak jak w 1 Kor. 10:5-11, przedstawia on je w jednym zestawieniu zarówno w figurze jak i pozafigurze. Skoro w tym ustępie w słowie "dziś" zawiera się cały Wiek Ewangelii łącznie z oboma Żniwami zaś 1 Kor. 10:5-14 wykazuje, że pięć przesiewań miały miejsce w czasie każdego okresu żęcia, to możemy mieć pewność, że było również pięć przesiewań w okresie pomiędzy Żniwami gdyż w znaczeniu ściślejszym Wiek Ewangelii jest odrębny od Żniw.
(3) Ta myśl jest poparta specjalnie przez trzy wypełnione fakty: (1) w najmniejszym Miniaturowym Wieku Ewangelii okres pomiędzy jego Żniwami jak i same Żniwa miały pięć przesiewań na bardzo małą skalę. (2) w mniejszym Miniaturowym Wieku Ewangelii pięć przesiewań miało miejsce, (3) okres ponad 1800 lat pomiędzy dwoma Żniwami miał pięć epok zwanych: Smyrna, Pergamos, Tyjatyra, Sardes i Filadelfia a w każdej z nich było przesiewanie na wielką skalę obejmujące wiele wieków. Przesiewania te odpowiadają pod względem charakteru i rodzaju pięciu przesiewaniom Żniw: przeciwko Okupowi, niedowiarstwo, kombinacjonizm, reformizm i szemrzący kontradykcjonizm. Te rozważania przygotowują nas do zrozumienia naszego tematu. Przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii podobnie jak pierwsze z przesiewań Żniw było tym, które odpowiednio miało miejsce w pierwszej epoce Kościoła pomiędzy Żniwami - w okresie smyrneńskim. To przesiewanie podobnie jak jego odpowiedniki w czasie Żniw i w czasie Epifanii jest figurowane w 4 Moj. 11:1-35. Zostanie ono przedstawione w figurze i pozafigurze w tym artykule przy ciągłym odwoływaniu się do jego odpowiednika w Żniwie Wieku Ewangelii. Większa znajomość tego ostatniego u czytelników ułatwi im zrozumienie naszej interpretacji przesiewania przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii.
(4) Rozdział ten nie tylko figuruje właściwe przesiewanie przeciwko Okupowi lecz również wydarzenia poprzedzające je, które były mniej więcej przyczynowo związane z tym przesiewaniem. Prawdziwe to jest również we wszystkich jego zastosowaniach. Zaprawdę mniejsze przesiewania, które bezpośrednio poprzedziły i doprowadziły do przesiewań przeciwko Okupowi są figurowane w w. 1-3. Jak było powiedziane wyżej, w naszych przedstawieniach będziemy podawali zastosowanie tej figury ze Żniwa Wieku Ewangelii by wyjaśnić jej zastosowania do Wieku Ewangelii, które stanowią nasz specjalny temat. "Lud szemrzący był wstrętny w uszach Jehowy", itd. (Imp. Ver.). Te trzy wiersze przedstawiają one czas Żniwa Wieku Ewangelii przesiewanie, które miało miejsce na Wielkanoc r. 1875 jako równoległość pierwszego oczyszczania świątyni przez Jezusa (Jana 2:13-25). Niektórzy niezadowoleni adwentyści zostali w tym czasie przesiani spośród klasy oczyszczonej Świątnicy. Oni szemrali z powodu swego rozczarowania, iż Jezus nie przyszedł w ciele w r. 1874. Przypominamy w związku z tym, że brat Miller rozpoczął 1290 i 1335 dni na 30 lat przed rozpoczęciem się 1260 dni oraz że z powodu jego niepewności czy zacząć 1260 dni od zakończenia oblężenia Rzymu przez Ostrogotów w r. 538 czy też od obalenia ich imperium w r. 539, ustalił najpierw czas Wtórego Przyjścia Jezusa w ciele na r. 1843, a gdy się to nie spełniło na r. 1844. Kiedy i ta data zawiodła, niektórzy z klasy Świątnicy po r. 1846 powzięli słuszną myśl by liczyć wszystkie trzy serie dni od tego samego czasu lecz zachowali niepewność brata Millera czy rozpoczynać je od r. 538 czy 539, dlatego nie byli pewni czy październik r. 1873 czy r. 1874 był datą powrotu naszego Pana.
(5) Wobec tego umieścili Wtóre Przyjście na październik 1873 a gdy to się nie spełniło, oznaczyli jego datę na październik 1874 oczekując powrotu Pana w ciele. Gdy i to się nie wypełniło, niektórzy ich zwolennicy pamiętając na cztery zawody adwentystów, wzbudzili gniewne niezadowolenie - stając się "szemraczami". Byli oni bardzo rozczarowani, w rezultacie czego powstała wielka agitacja przeciw proroctwu czasu. Pan był z nich bardzo niezadowolony. Pan bardzo się rozgniewał - w. 1 i poddał ich pod wpływ agitatorów i zapalił się przeciwko nim ogień Pański w. 1, a wynik tego był taki, że niektórzy z Nowych Stworzeń, inni z usprawiedliwionych, a jeszcze inni z nieusprawiedliwionych w obozie ("aż do najdalszych części obozu" - A.V.), będąc mniej więcej odrzuconymi ze strony ludu nominalnego, odrzucali Prawdę jaką posiadali o chronologii. Tak więc jako równoległość tych, których Jezus wygnał w czasie pierwszego oczyszczania Świątnicy oraz tych, którzy patrząc ganili Jego postępowania (Jana 2:13-25) - oni zostali wygnani ze Świątnicy, Dziedzińca i obozu tracąc swe poprzednie stanowiska przedstawione przez te trzy miejsca. Te przesiewania spowodowały smutek wśród wierniejszych, którzy błagali Pana Jezusa by powstrzymał to symboliczne palenie (w. 2). Byli nimi ci, którzy gorąco pragnęli znaleźć przyczynę zawodu w duchu wierzących nie szemrając. Byli wśród nich bracia Keith, Barbour, Paton, Mann i inni, a przyłączył się do nich później brat Russell. Modlitwa Mojżesza (w. 2) do Pana przeciwko ogniowi przedstawia prośbę Pana naszego proszącego Ojca by sprawił aby przesiewanie nie szkodziło wiernym, którzy nie szemrali. Odpowiedzią Pana było danie Prawdy niektórym na temat celu i sposobu a innym na temat czasu powrotu naszego Pana. To zatrzymało nowe spustoszenia powodowane przez przesiewanie. Lud dając nazwę miejscu onemu Tabera (w. 3) wyobraża, że lud Boży uznał, iż przesiewanie miało szkodliwy skutek na przesiewki. Przesiewanie będące środkiem zniszczenia należy rozumieć jako przychodzące z Pańskiego zezwolenia (2 Tes. 2:9-12).
(6) Jak wskazane było powyżej, przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii miało miejsce podczas okresu smyrneńskiego, który trwał od końca Żniwa Wieku Żydowskiego (69 r. po Chr.) aż do r. 313, kiedy Konstanty Wielki edyktem mediolańskim przyznał chrześcijanom wolność i uprawnienia kończąc tym długie bo dziesięć lat trwające (Obj. 2:10) prześladowanie chrześcijan przez Rzym pogański. Wielkie przesiewanie przeciwko Okupowi w tym okresie było poprzedzone przez łączące się z nim przesiewanie będące pozafigurą doświadczenia opisanego w wierszach 1-3, podobnie jak przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii było poprzedzone przez przesiewanie opisane powyżej rozpoczynające się w czasie Wielkanocy r. 1875. Naprawdę było ono bardzo podobne do tego, które poprzedzało przesiewanie przeciwko Okupowi w Żniwie Wieku Ewangelii. Bracia w Żniwie Żydowskim spodziewali się, że Pan wkrótce powróci by ustanowić Królestwo. Ta nadzieja w połączeniu z niepewnością co do czasu nadejścia tego pomyślnego wydarzenia sprawiła, iż oni byli skłonni do zawodu na ten temat. Jak wiemy ulegli temu zawodowi bracia Tesalońscy (2 Tes. 2:1-9). Pomieszawszy obalenie Chrześcijaństwa podczas Wtórego Przyjścia, które w wielkim proroctwie (Mat. 24:1-44, Łuk. 21:1-36) Pan połączył w niektórych szczegółach (pozafiguralnie) z obaleniem państwa żydowskiego przez wojnę rzymsko-żydowską w latach 66-73, wielu Chrześcijan a szczególnie chrześcijan z Żydów spodziewało się ustanowienia Królestwa zaraz po wojnie. Mniej trzeźwi wśród nich (należący do najdalszych części obozu) wpadli w mniej lub więcej fanatyczny nastrój nieopanowanego entuzjazmu, ciesząc się nadzieją szybkiego ustanowienia Królestwa.
(7) Będąc na wyżynach entuzjazmu spadali z nich w głębiny rozczarowania i przygnębienia gdy ich nadzieje zawiodły. Niektórzy z nich nie zdołali już odzyskać równowagi duchowej a inni odzyskali ją z wielkim trudem. Pierwsi na duchowe podobieństwo braci ze Żniwa Wieku Ewangelicznego zniechęcili się szemrząc i narzekając ku niezadowoleniu Pana (w. 1). Niektórzy z nich będąc wpierw poganami powrócili do poganizmu, inni znów będąc żydami powrócili do judaizmu, a jeszcze inni zarówno z żydów jak i z pogan pozostali nominalnymi chrześcijanami, odrzucając nadzieję powrotu Pana. Powstały wtedy zamieszania, w których oskarżono Jezusa i Apostołów o błąd w sprawie Wtórego Przyjścia. Ci, którzy zbłądzili przypisywali Jezusowi i Apostołom swoje własne błędy z powodu niezrozumienia ich nauk, oczywiście wszyscy, którzy poddawali się tym agitacjom stali się przesiewkami, tracąc swe stanowisko przed Panem. Tak więc odrzucając poselstwo Wtórego Przyjścia i jego nadzieje okazywali oni, że ogień Pański - przesiewanie błędu i następujące po nim przesiewanie przychodzące z dozwolenia Bożego, niszczyły ich. Lud Boży jednak, który zachował bardziej trzeźwą postawę w tych okolicznościach - choć mniej więcej zawiedziony opierał się błędom i ruchowi przesiewania błagając Pana o pomoc (w. 2). Dzięki Jego wstawiennictwu Bóg zesłał potrzebną Prawdę tzn. że wydarzenia związane z klęskami Izraela od 66 r. do 73 r. zapowiadały swym cieniem ucisk, który miał przyjść na świat przy Wtórym Przyjściu (w. 2). To zaś zniszczyło skutki przesiewania na tych, którzy stali wiernie (w. 2). Ci więc, którzy przetrwali próbę przesiewania, byli doprowadzeni dzięki wyjaśnieniu do odpowiedniej Prawdy i do rozpoznania doświadczeń przesiewek w czasie przesiewania jako dowodów niszczącego dzieła sprowadzonego na nich od Pana (w. 3). To zaś doświadczenie było dalekim poprzednikiem przesiewania przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii jak to jest widoczne.
(8) Bliższe wydarzenia przesiewań przeciwko Okupowi w Żniwie Wieku Ewangelii i w Wieku Ewangelii są opisane w w. 4-31. Były to rzeczy bardzo różne: niektóre z nich były mniej więcej bezpośrednimi przewodami prowadzącymi niegodnych do błędów nie uznawania Okupu (w. 4-10), inne zaś były pomocami jakie Bóg przygotował do obrony wiernych (w. 16, 17, 25-30), wśród nich były pozafiguralne rozmowy między Bogiem a Chrystusem (w. 10-23). Istotną przyczyną wszystkich tych przesiewań przeciwko Okupowi było to, że sprzykrzyła się im Prawda Pańska (manna w. 6) i pragnęli innego pokarmu dla serca i umysłu niż Słowo Pańskie (w. 4-6). Ludność mieszana Izraela - motłoch, pospólstwo, po hebrajsku asafsuf - składa się z wielu narodów, które zostały podbite przez Egipcjan i których obywatele pochwyceni w czasie grabieżczych wypraw wojennych zostali zabrani do niewoli egipskiej. Gdy Izraelici jako niewolnicy zostali uwolnieni przez upokorzonego Faraona i jego egipskich poddanych, nie - izraeliccy niewolnicy przeszli z niewoli na wolność wraz z nimi, gdyż Egipcjanie byli zbyt złamani by powstrzymać ich od odejścia wraz z Izraelitami. Ci niewolnicy towarzyszący Izraelowi byli pierwszymi, którzy zaczęli protestować przeciw mannie i domagać się pożywienia egipskiego (w. 4). Tak i w Żniwie Wieku Ewangelii wielu z tych, którzy nie byli prawdziwymi Izraelitami jako pierwsi sprzykrzyli sobie Słowo Pańskie (manna, w. 6), otrzymywane na czasie (lud pospolity chciwością wielką zdjęty...mówiąc: któż nas nakarmi mięsem? w. 4). Podobnie jak w typie, ich duch jak grzeszna plaga zaczął zarażać tych, którzy byli prawdziwymi duchowymi Izraelitami aż i oni sprzykrzyli sobie Słowo Pańskie podawane na czasie i zaczęli tęsknić do innego pokarmu dla serca i umysłu (płakali też synowie Izraelscy mówiąc: któż nas nakarmi mięsem ? (w. 4). To wykazywało, że stracili smak gdy uprzykrzyło im się dobre Słowo Boże (Żyd. 6:5). Stanie się to jasne gdy przyjrzymy się czego oni zaczęli pragnąć jak to jest figuralnie przedstawione w w. 5: wyznań (ryb) pogańskich i kościoła nominalnego, historii (ogórków), wiedzy (melonów), filozofii (porów), sztuki (cebuli) i literatury (czosnku). Im dalej posuwali się tym więcej następowała degeneracja w ich smaku. Tak się niezawodnie działo w czasie Żniwa poczynając zaraz po pierwszym wstrząśnieniu r. 1875 poprzedzającym przesiewanie przeciwko Okupowi w Żniwie.
(9) To samo zdarzyło się na większą skalę zaraz po przesiewaniu fałszywego Wtórego Przyjścia, które się zaczęło gdy królestwo nie zostało ustanowione po wojnie żydowskiej z lat 66-73. Podobnie jak istniała w znaczeniu dosłownym mieszanina ludności wychodząca wraz z Izraelem z niewoli egipskiej, tak też istniała pozafiguralna mieszanina, która połączyła się z duchowym Izraelem wychodzącym z niewoli grzechu i błędu. To się odnosi do tej części duchowego Izraela, która składała się z Żydów oraz do tej części duchowego Izraela, która składała się z wierzących nie-żydów. Wkrótce po zesłaniu Ducha Świętego a nawet przed nim, ta pozafiguralna mieszanina zaczęła się ukazywać w pozafiguralnym Izraelu. Każde z pięciu przesiewań Żydowskiego Żniwa jej dostarczało. To daje się bardzo wyraźnie rozpoznać w czterech z tych przesiewań wspomnianych w Ewangeliach i Dziejach Apostolskich. Piąte przesiewanie podobnie jak jego równoważnik w czasie Żniwa Wieku Ewangelii szerzyło się na największą skalę ze wszystkich pięciu, ono musiało być objawione znacznej liczbie tych wśród ludu Bożego. Również rezultat wojny żydowskiej i następującego po niej przesiewania fałszywego Wtórego Przyjścia ujawnił zarówno spośród żydowskiego jak i nieżydowskiego świata jeszcze większą liczbę należących do tej mieszaniny. W związku z tym Ap. Jan pod koniec swego życia mógł mówić z całą słusznością w swych listach, że wielu fałszywych nauczycieli, proroków i zwodzicieli wyszło na świat, którzy porzucili czystą Prawdę a wprowadzili błędy między braci, zwodząc wielu z prawdziwej drogi Pańskiej (1 Jana 2:18, 19, 4:1-3, 2 Jana 7, 3 Jana 9, 10). Oczywiście ci byli pierwszymi, którym się sprzykrzyła manna niebiańska i pragnęli żydowskiego lub pogańskiego pokarmu dla serca i umysłu, od którego niedawno przedtem zostali odłączeni.
(10) Przykład i agitacja mieszanego ludu zwiodły niebawem wielu spośród tych, którzy byli prawdziwymi duchowymi Izraelitami (w. 4). Ci symbolicznie znużeni niebiańską manną i symbolicznie płaczący, pragnęli pokarmów mięsnych symbolicznego Egiptu - obecnego złego świata. Stosownie do tego czy byli oni Żydami lub nie, zaczęli oni pragnąć żydowskiej lub pogańskiej tradycyjnej religii (ryb), żydowskiej lub pogańskiej historii (ogórków), żydowskiej lub pogańskiej nauki (melonów), żydowskiej lub pogańskiej filozofii (porów), żydowskiej lub pogańskiej sztuki (cebuli) i żydowskiej lub pogańskiej literatury (czosnku). Dla tych to nędznych elementów byli oni gotowi wyrzec się, pogardzić i odrzucić dobre Słowo Boga! Straszliwe zepsucie smaku moralnego, umysłowego i religijnego jest figuralnie przedstawione przez te pożądania z w. 4-6. W wyrażeniu w. 4 jest położony silny nacisk w hebrajskim, mianowicie: "Lud...chciwością wielką zdjęty (opanowany)" Podobnie jak żona Lota pożądali oni rzeczy pozostawionych za sobą (wspominamy sobie...któreśmy jadali w Egipcie darmo, w. 5). Jak wielką niewdzięcznością było to względem Pana, który dawał im pokarm aniołów, tak jak napisano: "chleb mocarzów (w ang. Aniołów) jadł człowiek" (Psalm 78:25) ale oni przez swoje myśli, zamiary, słowa i uczynki pogardzali Nim mówiąc: "nic inszego nie mając oprócz tej manny przed oczyma naszymi" (w. 6). Ich skarga "a teraz dusza nasza wywiędła" (bez apetytu, gdy chodziło o mannę i obojętna, w. 6) otrzymała straszliwą rekompensatę. Jest bowiem napisane, że Pan "dał im czego żadali, a wszakże przypuścił chudość (nie suchoty - jak w polskim) na nich" (Psalm 106:15). Z pewnością my którzyśmy otrzymali hojne posiłki Prawdy Parousji i Epifanii powinniśmy strzec dobrze naszego duchowego apetytu abyśmy nie gardzili najdoskonalszą manną niebiańską i nie ściągnęli na siebie zła pozafiguralnych chciwców (1 Kor. 10:6).
(11) Wiersze 7-9 mówią o mannie i aktywności ludu w związku z nią. W. 7 podaje krótki opis manny zwracając naszą uwagę na cztery zalety manny niebiańskiej. Pojmujemy, że manna którą miał Izrael jako pożywienie reprezentuje Prawdę - Słowo Boże. Aby wyrazić to inaczej Chrystus jest naszym duchowym pokarmem albowiem On sam mówił o Sobie, że jest figuralną manną (Jana 6:32-58). Niektórzy mogliby myśleć, że nasza pierwsza definicja pozafiguralnej manny zaprzecza naszej drugiej definicji lecz krótkie zastanowienie pokaże ich zgodność. Jezus sam mówi o Sobie: "Jamci jest ta droga prawda i żywot" (Jana 14:6). Jak to być może? Na podstawie faktu, że Biblia jest skoncentrowana na Chrystusie. Całe Słowo Boże, cały Plan Boży obejmuje Go i wokół Niego się obraca gdyż On przez Boga dla nas jest teraz a dla świata będzie w Tysiacleciu mądrością, sprawiedliwością, poświęceniem i wybawieniem (1 Kor. 1:30). Dlatego też wśród innych tytułów jest On nazwany Słowem Żywota i Słowem Bożym (1 Jana 1:1, Obj. 19:13). Zaprawdę Jego przedludzki tytuł Logos - Słowo, pomiędzy innymi rzeczami łączy się z tą myślą tym jako wiecej, że przedstawiony On jest jako Wyraziciel Boga (Jana 1:1- 3,14), a to jest jedno z Jego biblijnych imion (Psalm 45:2, Iz. 1:20). W związku z tym Prawda jest tylko opisem o Nim co się tyczy Jego osoby, charakteru, nauk, pracy i stosunków, a On jest również Jej Objawicielem. Wynika z tego, że podwójna definicja podana powyżej jest prawidłowa.
(ciąg dalszy nastąpi)
PYTANIA BEREAŃSKIE
(1) O czym była mowa m.in. w rozdz. poświęconym wezwaniom, przesiewaniom i broni ku zabijaniu? Do jakiego innego przesiewania żniwa odnosi się 1 Kor. 10:5-14? Do czego jeszcze zastosowaliśmy przesiewania w naszym traktacie? Co pokazało doświadczenie odnośnie występowania tych przesiewań w czasie Epifanii ? Odnośnie ich występowania w Żniwach? W jakich innych dwóch okresach można się spodziewać, że wystąpią ? Do jakiego czasu Ap. Paweł stosuje ten wyjątek z 1 Kor. 10:5-14, a do którego nie stosuje? Na jakiej podstawie wiemy o tym? Gdzie daje on zastosowanie do Wieku Ewangelii? Czym się różni omawianie ich przez niego w liście do Żydów 3:7-4:3 od omówienia w 1 do Kor. 10:5-14?
(2) Na jakiej podstawie Św. Paweł zastosowuje 3 rozdz. z Listu do Żydów do Wieku Ewangelii? Jak tego dowodzą cyt. teksty Pisma Świętego? Na co był figurą 40-letni dzień pokuszenia na puszczy wg niego? Czego on tam dowodzi gdy chodzi o figurę i pozafigurę Izraela? Jak tego dowodzą cyt. teksty Pisma Świętego? Jak omawia Św. Paweł tę figurę i pozafigurę? W kontraście z czym? Jakie fakty dowodzą słuszności konkluzji iż było pięć przesiewań pomiędzy Żniwami? Co potwierdza ten wniosek?
(3) Jakie trzy rzeczy potwierdzają to? Jakie są błędy pięciu przesiewań? Do czego przygotowują nas te rozważania? Kiedy nastąpiło przesiewanie przeciwko Okupowi w Wieku Ewangelii? Gdzie ono jest przedstawione wraz ze swymi równoważnikami? Z czym będzie porównane tłumaczenie 4 Moj. 11:1-35 i dlaczego?
(4) O czym jeszcze poza przesiewaniami przeciwko okupowi mówi 4 Moj. 11? Dlaczego? W jakim wypadku jest to prawdziwe? Co jest figurowane w w.1-3? Dlaczego przesiewanie Żniwa będzie również podane w tym badaniu? W jaki sposób podaje początkową klauzulę w.1 tzw. "Imper.Ver."? Co te trzy wersety figurują gdy chodzi o Żniwo Wieku Ewangelii? Co jest tego równoległością? Kto był przesiany w tym czasie z oczyszczonej Świątnicy? Dlaczego oni szemrali? Jaki chronologiczny zawód stał się okazją do tego? Co spowodowało niepewność co do r.1843 czy 1844 ruchu wtórego przyjścia? Jaki błąd brata Millera później poprawili bracia? Dlaczego byli oni niepewni co do lat między r.1873 i 1874?
(5) Co nie nastąpiło w r.1873 i 1874? Jaki wpływ miały te cztery zawody na niektórych adwentystów? Czym stali się z powodu tych zawodów? Jak zareagował Bóg? Co w związku z tym uczynił? Jaki był tego skutek? Względem kogo? Jak jest to pokazane w figurze? Na jakie trzy klasy miało to wpływ? Jaki? Jakie dwa skutki to miało gdy chodziło o wierniejszych? Jeśli chodzi o działalność kim byli ci wierni? Jeśli chodzi o osoby, kim byli niektórzy z nich? Co jest figurowane przez modlitwę Mojżesza, który prosił by Bóg ugasił ogień? W jaki sposób odpowiedział Pan w figurze i w pozafigurze? Jaki to miało skutek? Co jest figurowane przez to, że lud nazywał to miejsce Tabera? Jak mamy pojmować figuralne i pozafiguralne przesiewanie jako nadchodzące?
(6) W jakim okresie trwało przesiewanie przeciwko okupowi w Wieku Ewangelii? Kiedy i jakimi wydarzeniami ten okres się zaczął i zakończył? Co poprzedziło przesiewanie? W zgodzie z czym i na podobieństwo czego? Czego pragnęli bracia w czasie żydowskiego żniwa? Na co ta nadzieja w połączeniu z niepewnością co do jej czasu, naraziła tych braci? Jacy bracia są tego przykładem ? Jakie dwie rzeczy wielu braci pomieszało ?Jakie wypowiedzenia naszego Pana źle zrozumiane dały do tego okazję? Kiedy wielu spodziewało się ustanowienia Królestwa? Którzy wśród nich specjalnie się tego spodziewali? W co wpadały i czym cieszyły się osoby mniej trzeźwe pod względem rozumowania?
(7) Jaki był wynik ich zawodu? Na jakie dwie klasy podzielili się oni? Jaki był skutek gdy chodzi o pierwszą z tych klas? Co niektórzy z nich jako żydzi i niektórzy jako nie-żydzi uczynili? Co inni z nich jako tacy uczynili? O co oskarżano Jezusa i Apostołów w czasie wynikłych stąd agitacji? Pod jakimi nieporozumieniami? Co dowodzi, że tacy byli pozafiguralnie popaleni? Jaki inny rodzaj wierzących był tam wtedy ? Chociaż zawiedzeni, jakie dwie inne rzeczy oni uczynili? Co uczynił Jezus? Co dał Bóg w odpowiedzi? jaki skutek przesiewanie miało na wiernych ? Co te Prawdy pozwoliły im rozpoznać? Jaki związek miało to przesiewanie z przesiewaniem przeciwko okupowi w Wieku Ewangelii?
(8) Gdzie są opisane bliższe wydarzenia poprzedzające to przesiewanie? Jaki był ich charakter? Do czego pierwszy rodzaj z nich doprowadził? Odczytaj wiersze opisujące ich! Drugi rodzaj? Odczytaj wiersze opisujące ich! Czyje rozmowy były pomieszane wśród nich? Odczytaj wiersze, które je opisują! Co było istotną przyczyną przesiewania przeciwko okupowi we wszystkich jego zastosowaniach? Jakiemu rodzajowi ludzi zaczęła się przykrzyć Prawda Boża i pożądali innego pokarmu myślowego? Kim byli oni? Co oni uczynili w czasie wychodzenia Izraela z Egiptu? Dlaczego dozwolili na to Egipcjanie? Co z natury wypadku można było się spodziewać od nich, że uczynią? Co jest pozafigurą tego w czasie Żniwa Wieku Ewangelii? Jaki wpływ na duchowych Izraelitów miało to ich uprzykrzenie się Prawdy i pożądanie innego umysłowego pokarmu? Jakie dwie rzeczy dowodzą utraty smaku? Co jest figurowane przez rybę? Ogórki? Melony? Pory? Cebulę? Czosnek? W czym okazywała się degeneracja (zepsucie)? Jak te rzeczy wiążą się z faktami?
(9) Co się zdarzyło na szerszą skalę? Po czym? Co było pomieszanym mnóstwem pozafiguralnym w wydarzeniu na szerszą skalę? Do jakich dwóch części duchowego Izraela to się odnosiło? Kiedy to pozafiguralne pomieszane mnóstwo zaczęło się formować? Gdzie to można dostrzec? Jak pod względem wielkości w dwóch Żniwach piąte przesiewanie można porównać z innymi czterema? Co wynikło z piątego przesiewania w Żydowskim Żniwie gdy chodzi o mieszane mnóstwo? Jakie dwie inne rzeczy ujawniły wielu z nich ? Jeśli chodzi o rezultat, co mógł Św. Jan z całą słusznością powiedzieć pod koniec swego życia odnośnie mieszanego mnóstwa? Czego można się było od nich spodziewać na podstawie wypadków?
(10) Co przykład i agitacja mieszanego ludu zdziałały wkrótce? Co czynili niektórzy z duchowych Izraelitów by otrzymać to za czym tęsknili? Co jest symbolicznym Egiptem? Co w każdym wypadku jest pozafigurą pokarmów figuralnie pożądanych? Jakich dwóch rodzajów w każdym z dwóch wypadków? Jakich rzeczy gotowi byli oni się wyrzec, czym wzgardzić i co zlekceważyć? Co przejawiało to gdy chodzi o smak? Na co położony jest silny nacisk w hebrajskim? Do kogo przypodobani byli ci figuralni pożądliwcy? Jaka cecha charakteryzowała ich postępowanie? jaką nagrodę ich niezadowolenie i pożądanie im przyniosło? Czego mamy się nauczyć od nich? Dlaczego więcej niż inni?
(11) O czym mówią w.7-9? Jaki opis manny podany jest w w.7? Na ile zalet niebiańskiej manny wskazuje w.7? Co figuruje manna Izraela? Jak to można inaczej wyrazić? Dlaczego? Co mogliby myśleć niektórzy na pierwsze wejrzenie o stosunku tych dwóch definicji? Co objawi ich zgodność? Jak Ew. Jana 14:6 przyczynia się do ich sharmonizowania? W jaki sposób to się dzieje ? Co oznacza, że Biblia jest skoncentrowana na Chrystusie? Jak tego dowodzi 1 Kor. 1:30? Jaki tytuł dany Mu u 1 Jana 1:1 wskazuje na to? W Objaw. 19:13? Według Jana 1:1-3,14 jaki przedludzki tytuł naszego Pana łączy się z tą myślą? Dlaczego? Co zgodnie z tym jest Prawdą z tego punktu widzenia? Co wynika z tego gdy chodzi o podwójną definicję pozafiguralnej manny?
TP ’58, 107-119.