PYTANIA I ODPOWIEDZI
Pytanie: Czy Wielka Kompania została zupełnie oczyszczona do r.1954 zgodnie z obrazem urodzenia córki przez niewiastę izraelską (3 Moj. 12:5-8), oraz z punktu widzenia nocy wybijania pierworodnych w Egipcie?
Odpowiedź: Nie wiemy czy właściwie rozumiemy pytanie, w związku z czym nie jesteśmy pewni czy odpowiedź zadowoli pytającego. Ogólnie mówiąc, chcemy podać myśl zamieszczoną w T.P. 1954, str. 73: "Na podstawie cytatu z T.P. 1932, str. 21, rozumiemy, że chociaż nie będzie jeszcze otwarcie objawione, to jednak każde Nowe Stworzenie przed r.1954, albo poniesie stratę do tego stopnia, że ewentualnie pójdzie na Wtórą Śmierć, albo będzie dostatecznie oczyszczone z takich nieczystości, które powstrzymałyby je od jego miejsca w Wieku Tysiąclecia" (poprawne tłumaczenie z angielskiego - przyp. tłum.). Oświadczenie to jest oparte na tym, co br. Johnson pisał w T.P. 1932, str. 27. Wierzymy, że to się już stało. Tak samo, jak w r.1914 Bóg wiedział przez demonstrację, że było już dosyć braci Małego Stadka w ciele, którzy pozostaną wierni w swym powołaniu, tak i przed październikiem 1954 - jak rozumiemy - On wiedział w analogiczny sposób, którzy członkowie Wielkiej Kompanii ostaną się wierni, a którzy nie. Jeżeli ktoś z członków Wielkiej Kompanii zaparłby się Okupu, lub udziału Kościoła w ofierze za grzech, albo też swawolnie powróciłby do życia w grzechu, samolubstwa lub światowości, będzie tym sposobem objawiony, jako tracący swe stanowisko. Pierworodni, którzy opuścili dom mający na odrzwiach i obydwu podwojach pokropioną krew, pomarli tej nocy w Egipcie. Może powyższe myśli będą pomocne pytającemu.
Pytanie: Do jakiego czasu odnosi się i co oznacza proroctwo z 1 Sam. 12:17-19?
Odpowiedź: Odpowiadając na to pytanie chcemy podać myśli br. Johnsona z E. tomu 13, str. 208 i 209. "Bóg celem wybawienia Swego ludu powołał: (1) Jerubaala (znaczy, ten, co się spiera z Baalem, tj. Szatanem, jako nieprawnym uzurpatorem władzy i tyranem - 1 Sam. 12:11, który jest figurą na naszego Pana); (2) członków gwiezdnych poczynając od tych, którzy byli częścią Kościoła Tyjatyrskiego, a kończąc na tych, którzy byli częścią Kościoła Laodycejskiego (Bedona - znaczy syn Dana); (3) antyrzymskich członków gwiezdnych Kościoła Filadelfijskiego (Jeftego - znaczy Bóg otwiera); i (4) członków Małego Stadka (Samuela - imię czyli charakter Boży). Przez nich Bóg wybawił Swój lud od powyżej wymienionych nieprzyjaciół ("a wyrwał was z ręki nieprzyjaciół waszych okolicznych"), po czym mieszkali w bezpieczeństwie ("i mieszkaliście bezpiecznie"). Oni oświadczyli, że gdy w pozafigurze Izraelowi grozili klerykaliści (Nahas - wąż... Amon - od ludzi, w. 12), wołali, aby Samuel mianował najwybitniejszych, jako wodzów ("do mnie... król będzie królował nad nami"), pomimo faktu, że Bóg był ich wodzem ("Bóg wasz był królem waszym"). Wtedy Samuel przedstawiający Małe Stadko ukazał im pożądanych wodzów, jako mianowanych od Boga (w. 13). Po tym powiedzieli pozafiguralnemu Izraelowi, że uczynienie pewnych rzeczy pokaże, iż uważa on Boga ponad siebie i ponad króla ("będziecie szczęśliwie chodzić za Panem", w. 14) - Ps. 16:8. Stawianie Pana ponad siebie i ponad wodzów miało być widoczne z następujących rzeczy: (1) czczenia Boga ("bali Pana", w. 14); (2) wypełnienia swego poświęcenia ofiary ("Jemu służyli"); (3) stosowania się do Jego Słowa ("słuchali Jego głosu"); (4) utrzymywania się poddanymi i nie buntowania się ("a nie będziecie się buntowali przeciw przykazaniom Pańskim...- poprawne tłumaczenie z ang. Biblii - przyp. tłum.). Dalej oni mówili pozafiguralnym Izraelitom, że jeżeli nie będą posłuszni Słowu Bożemu ("nie będziecie słuchali głosu Pańskiego", w. 15), buntując się przeciw Jego przykazaniom czyli zarządzeniom (" i będziecie buntowali się przeciw Jego przykazaniom" - popr. tłum. z ang. - przyp. tłum.), to Bóg będzie im przeciwny ("przeciwko wam jako i przeciwko ojcom waszym"). Wtedy zwrócili im uwagę na wielką pracę, którą Bóg miał rozpocząć przed ich oczyma (w. 16). Tak samo, jak niespodziewanym byłby deszcz podczas żniw pszenicznych (w. 17), tak też w czasie, gdy liczni słuchacze byli pociągnięci przez sekciarstwo i pracę przewracającą główne doktryny, która była prowadzona przez Utracjuszy Koron, byłoby niespodzianką, aby na skutek modlitwy wodzów Małego Stadka ("wołał Samuel do Pana") Pan wzbudził kontrowersje Małego Stadka (gromy) przeciw takim czynnościom i dał nowe Prawdy (deszcze) przez nie. Ta niespodziana rzecz dałaby pozafiguralnemu Izraelowi jasny dowód niełaski Bożej co się tyczyło wielkiej nieprawości proszenia Go, aby dał im przebiegłych wodzów sekciarskich, którzy przewracali Jego zarządzenia ("jest wielka złość wasza... żądając sobie króla").
W odpowiedzi na modlitwę pozafiguralnego Samuela ("wołał Samuel", w. 18), Pan wzbudził kontrowersję (gromy) przeciw pracy sekciarskiej i przewrotnej co się tyczy głównych doktryn, oraz spuścił Prawdy (deszcz), aby w ten sposób sprostować wspomniane rzeczy przez wodzów Małego Stadka. Dla przykładu, wodzowie Małego Stadka modląc się o pomoc Pańską, mogli dać nowe Prawdy przeciw błędom Atanasjusza na temat osoby Chrystusa, błędom Augustyna na temat jednego Kościoła, błędom Kalwina na temat wieczerzy Pańskiej, itd. Skutkiem tego było, że zaczęto się bać Boga i pozafiguralnego Samuela między ludem ("bał się wszystek lud Pana i Samuela"). Poznając z tych kontrowersji i Prawd swe wielkie zło w wybraniu takich wodzów ("bośmy przydali do wszystkich grzechów naszych tę złość, żeśmy sobie prosili o króla"), pozafiguralni Izraelici prosili o modlitwy pozafiguralnego Samuela, aby nie byli odcięci od pozostawania ludem Bożym ("módl się... żebyśmy nie pomarli").
TP ’59, 52-55.