PYTANIA I ODPOWIEDZI
PYTANIE: Czy przez słowa "pijcie z tego wszyscy" rozumiemy, że wszyscy mają pić z tego kielicha, czy też, że członkowie Ciała Chrystusowego mają wypić wszystko z nalanego im kielicha?
Odpowiedź: W Ew. Mat. 26:27 czytamy słowa Jezusa: "pijcie z tego wszyscy" (Diaglott). Tłumaczenie Revised Standard Version (najnowsze tłumaczenie angielskie - przyp. tłum.) podaje: "pijcie z niego, wszyscy". Oba te tłumaczenia widocznie podają właściwą myśl, albowiem greckie słowo przetłumaczone na wszyscy (pantes) jest w deklinacji mianownikiem, a nie przedmiotem czasownika "pijcie". Ew. Marka 14:23 popiera tę myśl mówiąc: "i pili z niego wszyscy", lub "wszyscy z niego pili" (Diaglott). Tutaj słowo wszyscy w deklinacji jest znowu mianownikiem.
Lecz myśl, że Małe Stadko wypija pełny kielich, jest także oparta na Piśmie Świętym. Podajemy lepsze tłumaczenie greckiego tekstu Ew. Łukasza 22:20 z komentarzami: "Ten kielich, który jest dla was nalewany [abyście pili], jest [reprezentuje] nowe przymierze przez moją krew" [ponieważ kielich symbolizuje pieczęć Nowego Przymierza]. Proszę zobaczyć w związku z tym T.P. 1935, 58. Nota u dołu stronicy w angielskim przekładzie R.S.V. podaje bardzo dobre tłumaczenie a to jak następuje: "Ten kielich, który jest dla was nalewany jest nowym przymierzem we krwi mojej". W powszechnym1 angielskim tłumaczeniu podobnie jak i w języku polskim jest podane: "Ten kielich jest nowy testament we krwi mojej, która się za was wylewa". Słowo "wylewa" odnosi się tu do krwi, lecz podług tekstu greckiego odnosi się ono do słowa "kielich", będącego w tym samym przypadku i rodzaju, a nie do słowa "krew". A zatem nie o krwi lecz o kielichu jest tutaj mowa, że był on nalewany dla Kościoła, aby ten z niego pił. To, że kielich reprezentuje pieczęć Nowego Przymierza stało się dzięki zasłudze Jezusowej - dzięki Jego krwi. Przez wyrażenie "ten kielich, który jest dla was nalewany" [abyście pili] mamy rozumieć cierpienia Kościoła aż do śmierci, ponieważ kielich w symbolach biblijnych między innymi rzeczami przedstawia cierpienia ofiary za grzech (Ps. 23:5; 116:13; Marek 10:38, 39; Jana 18:11). Wszyscy członkowie Ciała Chrystusowego mieli wziąć udział w tym kielichu ze swą Głową, jako ofiarą za grzech i mieli pić pełny kielich - "dopełniać ostatków ucisków Chrystusowych" (Kol. 1:24).
W przedruku ang. Strażnicy str. 5341, par. 7, brat Russell pisze: "Rozkaz "pijcie z niego wszyscy" miał dwojakie znaczenie: (1) kielich musiał być wypity przed końcem Wieku Ewangelii i (2) wszyscy, którzy byliby członkami Jego Ciała, muszą z niego pić. Św. Piotr mówił o cierpieniach Chrystusowych, Głowy i Ciała... i o chwale przyszłej (1 Piotr 1:8-12; 4:1; 5:1). Zaraz po przejściu ostatniego członka do stanu niebiańskiego, wszystkie cierpienia Chrystusa (Głowy i Ciała) będą skończone, i nikt inny nie będzie miał przywileju uczestniczenia w Jego chwale i stania się Oblubienicą, Małżonką Baranka".
Pytanie: Czy W związku z faktem, że całe Małe Stadko znajduje się już poza Zasłoną, Najwyższy Kapłan Świata jest jeszcze w szatach ofiarniczych, czy też w szatach chwały i ozdoby?
Odpowiedź: Pierwszą myślą jaką można by podać w odpowiedzi jest ta, iż Najwyższy Kapłan Świata jest teraz w szatach chwały i ozdoby; ponieważ zdawałoby się, że gdy nie jest on już w stanie ofiarniczym i cierpiącym, nie może już więcej być w szatach ofiarniczych (lnianych). Lecz gdy pilnie przypatrzymy się tej sprawie to zauważymy, że niekoniecznie taka konkluzja musi wypływać. W Cieniach Przybytku (E) na str. 32, par. 1 czytamy: "Aaron, figuralny Najwyższy Kapłan wyobrażał Jezusa, Głowę i Kościół jako członki Ciała tego wielkiego i pozafiguralnego Najwyższego Kapłana"; a na stronie 83 w dalszym, ciągu znajdujemy: "W ciągu odprawowania ofiary za grzech, Najwyższy Kapłan nosił tylko białe szaty lniane. Po ofiarowaniu zwykle nosił odzienie ozdobne, które przedstawiało sławę i cześć, jaką otrzymał. Podczas odprawiania ofiar za grzech w ciągu Wieku Ewangelii ofiarujący Kapłani nie mogą otrzymywać ani sobie przywłaszczać jakichkolwiek honorów lub czci; dopiero przy końcu tego Wieku ofiar, gdy Bóg okaże zewnętrzny znak uznania i przyjęcie ich, wtedy nadana im będzie cześć i chwała, która będzie objawiona w błogosławieniu wszystkich narodów, za których grzechy oni czynili ofiary, w celu pojednania ich z Bogiem". To jest jasno pokazane w 3 Moj. roz. 16, gdzie mamy podane, że Najwyższy Kapłan miał do czynienia z Cielcem, Kozłem Pańskim (w. 14, 15) i Kozłem Azazela (w. 20, 22) gdy był w szatach lnianych, po czym przywdziewał szaty chwały i ozdoby (w. 23, 24).
W Cieniach Przybytku w Nocie II, str. 130, odnoszącej się w ang. do str. 50 a w polskim do str. 56 (E) brat Johnson mówi: "Ta część usługi Dnia Pojednania, która była wykonana przez Aarona usługującego w lnianych szatach ofiarniczych, wyobraża tę część usługi pozafiguralnego Dnia Pojednania, która należy do Wieku Ewangelii; a ta część usługi Dnia Pojednania, która była wykonana gdy Aaron był w szatach chwały i ozdoby przedstawia tę część usługi pozafiguralnego Dnia Pojednania, która należy do Wieku Tysiąclecia". Tym. sposobem, cała działalność Najwyższego Kapłana Świata połączona z ofiarowaniem człowieczeństwa Jezusowego (Cielca) i człowieczeństwa Kościoła (Kozła Pańskiego), oraz zastosowaniem zasługi Okupu (kropienia Ubłagalni ich krwią), jak również rozprawieniem się z człowieczeństwem Wielkiego Grona (Kozłem Azazela), jest dokonana w pozafiguralnych szatach ofiarniczych, ponieważ wszystkie te czynności należą do pracy Najwyższego Kapłana w czasie Wieku Ewangelii; podczas gdy dzieło dokonywane w Wieku Tysiąclecia, tj. zmartwychwstanie Starożytnych i Młodocianych Godnych, przebudzenie i zmartwychwstanie świata, oraz obdarzenie ich błogosławieństwami restytucyjnymi, zostanie uskutecznione przez Najwyższego Kapłana Świata w pozafiguralnych szatach chwały i ozdoby. Stąd widzimy, że Najwyższy Kapłan pozostanie w szatach ofiarniczych tak długo, aż praca Wieku Ewangelii zupełnie się skończy.
Te uwagi jasno pokazują, że gdy Jezus, jako Głowa i Przewodnik (Żyd. 6:20) Najwyższego Kapłana Świata przeszedł poza Zasłonę przeszło 19 stuleci temu, to On nie przywdział na siebie szaty chwały i ozdoby. Brat Russell potwierdza tę myśl w przedrukach Strażnicy na str. 4602, gdzie czytamy: "Najwyższy Kapłan prowadzi pracę ofiarniczą przez cały Wiek Ewangelii; a było to nie tylko wtedy, gdy ofiarował samego siebie, lecz podczas całego tego Wieku on w dalszym ciągu sprawuje urząd ofiarnego Kapłana, a chociaż przeszedł poza Zasłonę nosi On jeszcze lniane szaty ofiarnicze; jego wtóra ofiara, składająca się z pozafiguralnego kozła, będzie także uskuteczniona w szatach lnianych, gdy On wejdzie poza Zasłonę i przedstawi krew Ciała (Kościoła) przy końcu (ofiarniczej części) pozafiguralnego Dnia Pojednania, gdy Kościół uzupełni swą część ofiary Chrystusowej". Powyższe uwagi pokazują także, że Najwyższy Kapłan nie zmienił szat w 1878 roku, gdy śpiący święci - większość? członków Jego Ciała, powstała po drugiej stronie Zasłony w Boskiej naturze. Ani nie stało się to, gdy pozafiguralny Zacharyjasz (Mat. 23:35), ostatni członek Ciała, przeszedł poza Zasłonę 22 paźdz. 1950.
Musimy mieć na uwadze, że Najwyższy Kapłan w obrazie nie tylko że ofiarował Cielca i Kozła Pańskiego, lecz także pokropił Ubłagalnię krwią Kozła przed zmienieniem szat. Tak samo rzecz się ma w pozafigurze. Pokropienie Ubłagalni krwią; pozafiguralnego Kozła musi poprzedzić zmienienie szat. To jest przedstawione w przedrukach Strażnicy str. 80, par. 5: "Gdy cierpienia Kościoła będą skończone a ich śmierć przyjęta przez Ojca (przyjęcie pokropionej krwi pozafiguralnego Kozła za świat), nasz Najwyższy Kapłan zmieni szaty Swego Ciała".
Czy to przyjęcie i zastosowanie krwi pozafiguralnego Kozła zostało już uskutecznione? Nie. Gdyby tak się stało, wtedy wszyscy którzy mają udział w przypisanej zasłudze - utraciliby swoje stanowisko przed Bogiem. Stąd musi to nastąpić w przyszłości, jak mamy podane w E. tomie 15, 252: "To zastosowanie, które Bóg dokona, będzie rzeczą natychmiastową po zupełnej śmierci Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, którzy są przykryci pierwsi ożywioną, a drudzy tymczasowo przypisaną zasługą, tuż przed wieczerzą Wesela Barankowego". Z powyższych oświadczeń jest widoczne, że obecnie znajdujemy się w czasie pomiędzy wywyższeniem wielkiego Najwyższego Kapłana poza Wtórą Zasłoną a zastosowaniem krwi pozafiguralnego Kozła i że Kapłan jeszcze nie zmienił swych szat oraz nie uczyni tego dotąd, aż wszyscy członkowie Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych dokończą swego biegu na ziemi.
Dalsze światło, odnoszące się do tej sprawy jest podane w odpowiedzi objaśniającej czas wieczerzy Wesela Barankowego (T.P. 1952, 11). Po podaniu kilku linii dowodów w celu wykazania, że wieczerza Wesela Barankowego nie nastąpi prędzej aż krew pozafiguralnego Kozła będzie zastosowana za świat, mamy podane następujące oświadczenie: "Szata chwały i ozdoby nie będzie prędzej dana Chrystusowi (Głowie i Ciału) jako Najwyższemu Kapłanowi Świata, aż po takim pokropieniu. Szaty te pod figurą Najwyższego Kapłaństwa przedstawiają niektóre przywileje i władze [a także własności, usługi i prerogatywy (E. tom 11, 579, 580)], które stają się własnością Arcykapłana Świata tylko po uczynieniu pojednania przed Bogiem za świat; władze te stają się Jego własnością po to aby wzmocnić tę władzę, którą otrzyma Wtóry Adam i Wtóra Ewa na Wieczerzy Weselnej". (P. 1953, 28; T.P. 1953, 46, 47)
TP ’61, 45-47.