KRÓLESTWO BOŻE
(E. tom 17, roz. 5)
(Ciąg dalszy z T.P. 1961,76)
Z POWYŻSZEGO widzimy, że w tych trzech cytatach Pisma Św., dwie fazy Królestwa są wykazane przez słowa Syon i Jeruzalem. Obecnie wykażemy, że również inne teksty pokazują te dwie fazy jeszcze innymi sposobami.
W Psalmie 107:32 mamy jeden z takich ustępów: "Niech go [Boga] wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców [starszych w ang.] niechaj go chwalą". Zgromadzenie ludu oznacza tu po pierwsze Małe Stadko, a po drugie współdziałających braci Wielkiego Grona. Przez radę starszych należy rozumieć Starożytnych i Młodocianych Godnych, którzy będą ziemską fazą Królestwa Bożego. A więc tymi dwiema fazami Królestwa Bożego są: niebieska (Chrystus i Kościół niewidzialny i nieśmiertelny, mający na wieki nieśmiertelność i nieskazitelność - gdy zaś Wielkie Grono, współdziałając z nimi, ma nieskazitelność, lecz nie ma nieśmiertelności) i ziemska faza (Starożytni i Młodociani Godni, współdziałający z niewidzialną fazą Królestwa). Obie te fazy, niebieska i ziemska, będą przeprowadzać Plan Boży w owym czasie i doprowadzą do tego, że chwała, cześć, sława, powaga, miłość i posłuszeństwo będą oddane Bogu doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy przez całą wieczność. Tego oni dokonają we wiernych.
Izajasz 32:1 jest następnym ustępem odnoszącym się do tego punktu: "Oto król będzie królował w sprawiedliwości, a książęta w sądzie panować będą". Królem z tego wiersza jest Jezus Chrystus i Kościół - Jego Ciało. Oni więc, jako niebieska faza Królestwa, będą królować w sprawiedliwości. Wszystko cokolwiek będą czynili, będzie w doskonałej zgodzie ze sprawiedliwością, mądrością, miłością i mocą Bożą, które oni będą chwalebnie reprezentowali we wszystkich swych poczynaniach i czynnościach. Książęta, którzy będą panowali w sądzie, tzn. w zgodzie z doktrynalnymi naukami, jakie wyda wielki Król, są to Starożytni i Młodociani Godni. Oni wykonują władzę jako widzialni przedstawiciele niewidzialnego Chrystusa i Kościoła, oraz ich towarzyszy Wielkiego Grona.
W 1 Moj. 22:17, 18 znajdujemy jeszcze jeden ustęp wspominający o dwóch fazach Królestwa. Mamy tu podane Boskie Przymierze Związane Przysięgą: "Przez samego siebie przysięgłem... Błogosławiąc, błogosławić ci będę [Abraham jako ojciec wierzących w Przymierzu Abrahamowym, jest uczyniony przedstawicielem Boga - dawcy Przymierza Abrahamowego, który jest związany nie tylko swoją obietnicą, ale i przysięgą], a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy na niebie [gwiazdy na niebie przedstawiają niewidzialną fazę Królestwa, jego niebieską część, tj. po pierwsze Małe Stadko z Jezusem jako Głową, a po drugie Wielkie Grono jako ich towarzyszy], i jako piasek, który jest na brzegu morskim [piasek przedstawia ziemską fazę Królestwa, ponieważ piaski na brzegu morskim są ziemskie]; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich [Jezus i Kościół jako to nasienie, zwycięży wszystkich swoich nieprzyjaciół: Szatana, świat i ciało; zwycięży tych, którzy postawieni nad nami, występowali przeciw nim podczas Wieku Ewangelii, jak i w Wieku Żydowskim. Oni posiadają bramy nieprzyjaciół swoich w tym znaczeniu, że zwyciężą ich]; I błogosławione będą w nasieniu twoim wszystkie narody ziemi, dlatego, żeś usłuchał głosu mego., Wszystkie narody w swoim czasie będą błogosławione przez Chrystusa i Kościół; one będą błogosławione na tyle, na ile będą posłuszne temu Królestwu. Jedni poddadzą się, będąc wiernymi i posłusznymi Królestwu, inni zaś nie poddadzą się łatwo, lecz prawie wszyscy otrzymują pewien stopień błogosławieństwa, jak np. to, że byli wzbudzeni ze śmierci Adamowej, błogosławieństwo oświecenia, błogosławieństwo zyskania żywota wiecznego, oraz znajdowania się pod warunkami sprzyjającymi i prowadzącymi do sprawiedliwości, a znajdując się w tak błogosławionych warunkach otaczających ich, będą mieli sposobność zademonstrowania, czy okażą się posłusznymi Bogu. Niektórzy będą wierni do ostatniego stopnia pomimo wszelkich pokus i wysiłku, by sprowadzić ich do upadku, obojętne czy będzie to czynione przez Szatana, czy też przez tych, którzy powstaną przeciwko nim w Małym Okresie przy końcu Tysiąclecia. Tak wierni pójdą do żywota wiecznego, ciesząc się z błogosławieństw restytucyjnych na wieki. Ustęp ten, jak widzimy, opisuje nie tylko o dwóch fazach Królestwa, ale także o dziele błogosławienia wszystkich narodów ziemi, co będzie dokonane podczas Tysiąclecia.
WIDZIALNOŚĆ ZIEMSKIEJ FAZY KRÓLESTWA
Po podaniu niektórych szczegółowych dowodów wykazujących, że Jezus i Kościół wraz z Wielkim Gronem jako pomocnikami, będą pierwszą fazą Królestwa, niebieska i niewidzialną, jak również niektórych ogólnych dowodów, wykazujących, że będą dwie fazy Królestwa, zwrócimy się obecnie do szczegółowych dowodów, które wykażą, że Starożytni i Młodociani Godni stanowić będą drugą fazę Królestwa. Faza ta nie będzie niebieska ani niewidzialna, lecz ziemska a stąd widzialna.
Rozpoczniemy z tekstem z Ew. Jana 3:13: "A nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn człowieczy". Jezus wykazał tutaj Nikodemowi, że żadna z ludzkich istot, nikt nie wstąpił ani nie mógł wstąpić do nieba, ponieważ są tam warunki tylko dla istot duchowych; istota ludzka musiałaby być wpierw spłodzona i narodzona z Ducha, zanim mogłaby wstąpić do nieba - niewidzialnej fazy Królestwa (w. 5). Jedynymi istotami, które były spłodzone i które mogą być narodzone z Ducha, oraz wejść do tej fazy Królestwa - do ich wiecznego miejsca zamieszkania - byli po pierwsze Chrystus, Głowa a następnie Jego Oblubienica jako Ciało, z jej towarzyszkami Wielkim Gronem. Tekst ten jasno wskazuje, że nikt ze Starożytnych Godnych nie wstąpił do nieba; ani też żaden z nich nie mógł wstąpić, ponieważ nie był spłodzony z Ducha. Jezus był jedyną istotą, która jako pierwsza otrzymała Ducha w tym znaczeniu. Z tego powodu Starożytni Godni wraz z Młodocianymi Godnymi, będą stanowić ziemską, widzialną fazę Królestwa.
Ta sama myśl znajduje się w Dz. Ap. 2:34: "Albowiem Dawid nie wstąpił do nieba, lecz sam powiada: Rzekł PAN Panu memu, siądź po prawicy mojej". Oczywiście Dawid nie wstąpił do nieba, bo św. Piotr daje nam to do zrozumienia gdy mówi, że Dawid umarł i pogrzebany jest, a grób jego jest u nas aż do dnia dzisiejszego (w. 29). Powodem, dla którego Dawid nie wstąpił do nieba jest to, iż nie był on spłodzony z Ducha Św. i dlatego powstanie z śmierci tak, jak reszta Starożytnych Godnych. A jako jeden ze Starożytnych Godnych będzie on prawdziwie wiernym i to nie w niebieskiej, ale w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa.
Wyjątek z listu do Żydów 2:3 pokazuje również, że sposobność znajdowania się w niebieskim niewidzialnym Królestwie, była zamknięta aż do Pierwszego Przyjścia naszego Pana. Dlatego żaden ze Starożytnych Godnych nie może być z fazy niebieskiej: "Jakoż my ucieczemy, jeśli zaniedbamy tak wielkiego zbawienia, które wziąwszy początek opowiadania przez samego Pana od tych, którzy go słyszeli, nam jest potwierdzone?". Tym wielkim zbawieniem jest Wysokie Powołanie. Zaniedbującymi to wielkie zbawienie są ci, którzy po powołaniu nie żyją według niego, nie dotrzymują swych ślubów poświęcenia, ażeby pozostawać umarłymi dla siebie i świata a żywymi dla Boga, zaniedbują wywyższanie Boga w Jego doskonałych przymiotach, mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy między ludźmi. To wielkie zbawienie wzięło początek opowiadania przez Jezusa, podczas Jego Pierwszego Przyjścia. Pan był pierwszym, który przyniósł nam wiadomość o Wysokim Powołaniu. Apostołowie byli pierwszymi, którzy dowiedzieli się o tym a następnymi z kolei ci, którzy postępowali za Nim, tj. 500 braci, którzy wytrwali do końca Jego posłannictwa i którzy po zmartwychwstaniu byli mniej lub więcej przekonani, że Pan powstał z umarłych. Zbawienie to było potwierdzone ludowi Bożemu, Małemu Stadku, jako prawdziwe. Potwierdzili to ci, którzy Go słyszeli, tj. w pierwszym rzędzie Apostołowie w liczbie 12; potwierdzanie to postępowało przez cały Wiek Ewangelii, będąc wykonywane przez członków gwiazd i ich specjalnych pomocników, oraz przez tych, którzy spoglądali na nich jako na swych nauczycieli. Potwierdzali to oni ustnie przez swoje świadectwa, życie i nauki. Oni udowodnili, że to wielkie zbawienie było prawdziwe, a ci, którzy uwierzyli ich poselstwu i byli mu posłuszni oraz dowiedli swej wierności do końca, otrzymali w nagrodę miejsce w chwalebnym, niewidzialnym Królestwie niebieskim. Tekst ten dowodzi również, że żaden ze Starożytnych Godnych nie dostąpi tej fazy Królestwa niewidzialnego, lecz wskazuje raczej na to, że będą oni w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa.
Joela 2:28 także odnosi się do tego punktu: "A potem [Po wydarzeniach jakie są opisane w powyższych wierszach łącznie z wielkim spustoszeniem, które zostało dokonane przez wielkiego Antychrysta (Papiestwo) i małego Antychrysta (Sekciarstwo Protestanckie); po Wieku Ewangelii, którym powołanie do niebieskiego, niewidzialnego Królestwa jest ograniczone] wyleję Ducha mego na wszelkie ciało [raczej dla wszelkiego ciała. Tutaj jest przedstawiona obietnica restytucji, którą Bóg obiecał dać rodzajowi ludzkiemu], a prorokować będą [nauczać] synowie [Cielesny Izrael] wasi [Chrystusa, Głowy i Ciała] i córki wasze [córki oznaczają tu Pogan łącznie z odpadłymi Żydami, którzy przestali wierzyć w Przymierze Mojżeszowe, odrzucili proroków Starego Testamentu i odrzucili Chrystusa oraz Apostołów w czasie głoszonego im poselstwa podczas Żniwa Wieku Żydowskiego i którzy przez cały Wiek Ewangelii cierpieli pod przekleństwem jakie ściągnęli na nich ich ojcowie gdy wołali: "Krew jego na nas i na dziatki nasze"]; starcom waszym sny się śnić będą [Starożytni Godni zrozumieją głębsze rzeczy z objawienia Bożego], a młodzieńcy wasi [Młodociani Godni] widzenia widzieć będą [łatwiejsze rzeczy ze Słowa Bożego]". Ponieważ zarówno Starożytni jak i Młodociani Godni będą podlegali pod wylanie Ducha Św. dla wszelkiego ciała po Wieku Ewangelii, możemy z tego jasno widzieć, że nie będą oni stanowić niewidzialnej fazy Królestwa niebieskiego, ale ziemską, widzialną fazę.
Następnie rozpatrzymy niektóre dodatkowe ustępy Pisma Św., które wprost pokazują, że Godni, jako podrzędna faza Królestwa będą widzialni na ziemi.
W 1 Moj. 13:14, 15 czytamy: "I rzekł Pan do Abrahama, potem gdy się odłączył Lot od niego: Podnieś teraz oczy swe, a spojrzyj z miejsca, na któremś teraz na północy, i na południe, i na wschód, i na zachód słońca. Wszystkę bowiem ziemię, którą ty widzisz, dam tobie, i nasieniu twemu aż na wieki". Pan ukazywał Abrahamowi ziemię Palestyńską i obiecał, że mu ją da w dziedzictwo. Abraham umarł nie otrzymawszy urzeczywistnienia obietnicy, lecz otrzyma je we właściwym czasie a czasem tym będzie Wiek Tysiąclecia, ponieważ Abraham będzie jednym ze Starożytnych Godnych i wtedy otrzyma ziemię, którą mu Bóg obiecał. Ze Starożytnymi Godnymi będą w owym czasie połączeni Młodociani Godni, gdyż i oni będą mieli udział w ziemi, ponieważ wraz ze Starożytnymi Godnymi będą widzialną fazą Królestwa w tym czasie.
Do tego punktu odnoszą się również Dz. Ap. 7:5. "I nie dał mu w niej dziedzictwa i na stopę nogi, choć mu ją był obiecał dać w dzierżawę [w ang. w posiadanie], i nasieniu jego po nim, gdy jeszcze nie miał potomka". Św. Szczepan wskazuje tu na fakt, że ta obietnica nie wypełniła się za życia Abrahama i zapewnia nas, iż ona wypełni się we właściwym czasie, ponieważ Bóg obiecał jej urzeczywistnienie Abrahamowi, a z nim reszcie Starożytnych Godnych, którzy posiądą ziemię jako cześć widzialnej fazy Królestwa niebieskiego. Ta obietnica jest pewna, ponieważ została związana przysięgą; a Bóg nie jest kłamcą ani krzywoprzysięzcą. We właściwym czasie Bóg wzbudzi Abrahama ze stanu śmierci i da mu obiecane dziedzictwo.
Ps. 45:17 jest innym jeszcze dowodem, że Godni będą ziemską, widzialną fazą Królestwa niebieskiego. "Miasto ojców twych będziesz mieć synów twych, których postanowisz książętami po wszystkiej ziemi". W tym wierszu Bóg przemawia do Pana naszego Jezusa Chrystusa, gdy mówi, że pewne osoby, które były Jego przodkami i takimi pozostają, zamiast tego, staną się Jego dziećmi. To są właśnie Starożytni Godni: Abraham, Izaak, Jakub, Mojżesz i wszyscy prorocy oraz inni wierni sprzed Wieku Ewangelii. Ci wiec wszyscy, którzy dotąd pozostają ojcami Jezusa, staną się Jego dziećmi, gdy On wzbudzi ich ze snu śmierci; oni staną się również dziećmi Kościoła, albowiem pod Chrystusem jako Głową, Kościół będzie pomagał w przywracaniu życia Starożytnym Godnym. Chrystus i Kościół postanowią ich książętami po całej ziemi i naznaczą ich jako ziemską fazę Królestwa. W ten sposób cała ziemia będzie im podlegała. Do nich przyłączą się Młodociani Godni jako książęta. Obie te klasy panować będą na ziemi w sprawiedliwości, ze Słowem Bożym z którego będzie pouczana ludzkość.
W Ew. Mat. 11:11 znajduje się jeszcze jeden dowód, który wykazuje dwie fazy Królestwa: "Zaprawdę powiadam wam: Nie powstał z tych, którzy się z niewiast rodzą, większy nad Jana Chrzciciela; ale który jest najmniejszym w królestwie niebieskim, większy jest, niżeli on". Ostatni ze Starożytnych Godnych, Jan Chrzciciel, któremu był powierzony chwalebny urząd ogłoszenia Izraelowi Mesjasza, a który mówił o sobie, że był przyjacielem Oblubieńca i że pozyskiwał członków do Jego Oblubienicy, Jego Ciała, a który jest tutaj przedstawiony jako jeden z największych Starożytnych Godnych, pomimo tego został wyraźnie nazwany mniejszym, czyli niższym od najniższego z klasy w Królestwie niebieskim. On będzie niższym od Jezusa i Kościoła, a nawet niższym od ich towarzyszy - Wielkiego Grona, którzy będą mieli nieskazitelność, nie posiadając jednak nieśmiertelności. Jan Chrzciciel razem z resztą Starożytnych i Młodocianych Godnych znajdą się w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa i otrzymają restytucję podczas tysiąca lat, a dopiero pod koniec Tysiąclecia będzie im dana sposobność zmiany natury. Wtedy otrzymają dziedzictwo niebieskie, lecz nie będą mieli nieśmiertelności, ale na podobieństwo Wielkiego Grona otrzymają nieskazitelność.
Dodatkowy dowód, w którym również są wspomniane dwie fazy Królestwa jest zawarty w sławnym oświadczeniu naszego Pana w Ew. Łuk. 13:28-30: "Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka, i Jakuba i wszystkie proroki w królestwie Bożym, a samych siebie precz wyrzuconych. I przyjdą drudzy od wschodu i od zachodu i od północy i od południa, a usiądą za stołem w królestwie Bożym. A oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, a są pierwsi, którzy będą ostatnimi". Jezus mówił to do Faryzeuszów, którzy Go ustawicznie prześladowali, mówili przeciw Niemu i starali się Go dostać samego. Pan mówił im, że będą w wielkim smutku i przygnębieniu, gdy ujrzą Abrahama, Izaaka i Jakuba, oraz wszystkich proroków Starego Testamentu, a także i innych Starożytnych Godnych w Królestwie Bożym, a samych siebie wyrzuconych precz. Trzeba zauważyć, że Jezus mówi, iż Starożytni Godni będą widziani w Królestwie ("gdy ujrzycie"), lecz o tych, którzy przyjdą od wschodu i zachodu, od północy i południa, nie mówi, iż będą w Królestwie widziani (Ps. 107:3; Dz. Ap. 15:14). Powodem zmiany w wyrażeniu jest to, że gdy Jezus mówi o dwóch fazach Królestwa, to właściwa klasa Królestwa - Małe Stadko wraz z Wielkim Gronem będą duchami, a przeto niewidzialnymi; podczas gdy Starożytni i Młodociani Godni będą istotami ludzkimi, a zatem widzialnymi. Będzie to więc Królestwo dobrze zorganizowane i zupełnie wyposażone, które obejmie kontrolę nad sprawami ludzkimi, jako Królestwo Boże między ludźmi. Małe Stadko chociaż powołane na ostatku, będzie pierwsze w mocy, urzędzie, zaszczycie i pracy Królestwa, podczas gdy Starożytni Godni, chociaż powołani pierwsi, będą ostatnimi posiadającymi mniejszą moc, urząd, pracę, zaszczyt i naturę aniżeli niebieska, niewidzialna faza Królestwa.
Na koniec, co się tyczy ziemskiej, widzialnej fazy Królestwa, weźmiemy pod uwagę dwa wiersze z listu do Żydów 11:39, 40: "A ci wszyscy świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili obietnicy. Przeto, że Bóg o nas coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi". Apostoł Paweł odwołuje się tutaj do bohaterów wiary, o których opisuje wyżej w tym samym rozdziale, rozpoczynając na Ablu a kończąc na Janie Chrzcicielu. Wszyscy oni otrzymali dobre świadectwo przez wiarę co znaczy, że ich wiara miała umysłowe ocenienie i spoleganie serca, a ich wiarą była Prawda, której silnie trzymali się przez swoje umysłowe ocenienie i spoleganie serca, gdyż wiara ich była wiernością Duchowi, Słowu Bożemu i Opatrznościom Boskim. Chociaż otrzymali oni dobre świadectwo, to jednak nie otrzymali obietnicy nieśmiertelności w niewidzialnej niebieskiej fazie Królestwa Bożego. Powodem jest to, że "Bóg o nas [o Małym Stadku] coś lepszego przejrzał, aby oni bez nas nie stali się doskonałymi". Bóg postanowił dać to co najlepsze ze wszystkich lepszych rzeczy Chrystusowi Głowie i Ciału tak, aby Starożytni i Młodociani Godni nie stali się doskonałymi bez usługi Jezusa i Kościoła. Ich doskonałość nastąpi w Tysiącleciu, gdy udowodnią swoją wierność obietnicom Nowego Przymierza, tj. wymaganiom i prawom Nowego Przymierza. Oni zatem staną się doskonałymi w ziemskiej, widzialnej fazie Królestwa.
CELE KRÓLESTWA
Celami Królestwa, którego organizację opisaliśmy, będzie zniszczenie wszelkiego zła i złego wpływu wśród ludzi, oraz wprowadzenie dobra i dobrego wpływu w celu przywrócenia rodzaju ludzkiego do stanu doskonałości. Ponieważ Pan Jezus objawił się aby zniszczyć dzieła diabła i diabła samego (1 Jana 3:8; Żyd. 2:14); zniszczenie dzieł diabła będzie przeprowadzone w czasie tego Wieku, który w Planie Bożym jest specjalnie przeznaczony do tego celu, a zniszczenie diabła będzie spełnione po zakończeniu owego Wieku. To zniszczenie nie zostało jeszcze dokonane, bo zło wciąż jeszcze zwycięża a nawet wzrasta. Jednak w czasie tysiącletnich rządów Chrystusa, zniszczy On dzieło diabła.
Zniszczenie to pokazuje Obj. 20:1-3: "I widziałem Anioła zstępującego z nieba, mającego klucz od przepaści, i łańcuch wielki w ręce swojej. I uchwycił smoka, węża onego starego, który jest dyjabeł i szatan, i związał go na tysiąc lat; I wrzucił go w przepaść i zamknął go i zapieczętował z wierzchu nad nim, aby nie zwodził więcej narodów, ażeby się wypełniło tysiąc lat; a potem musi być rozwiązany na mały czas". Tym silnym Aniołem, którego widział Jan, był nie kto inny jak tylko nasz Pan Jezus Chrystus. On przyszedł w Swoim Wtórym Przyjściu i miał klucz od przepaści, oraz władzę otwierania i władzę zamykania jej. Klucz jest tą rzeczą, która umożliwia komuś wykonanie czynności otwierania i zamykania. Przepaść (w ang. dół bezdenny) jest to stan błędu. Przepaść ta jest rzeczywiście bezdenną, ponieważ nie ma gruntu. Nasz Pan Jezus Chrystus uprowadzi Szatana i niepoprawnych upadłych aniołów tak daleko od ziemi, że nie będą mogli widzieć co się tu na niej będzie działo; a będąc w błędzie, wyobrażać sobie będą wszelkie błędne rzeczy. Jest to dobrze przedstawione przez bezdenną przepaść wyobrażającą błąd nie posiadający gruntu ani dna. Oni pozostaną tam a nad nimi będzie położona pieczęć tak, iż nie będą mogli uwolnić się ani zwodzić narodów, aż się wypełni tysiąc lat - aż przejdzie cały Wiek Tysiąclecia przy końcu którego nastanie Mały Okres, gdy będzie dozwolone Szatanowi kuszenie tych, którzy podczas tysiąca lat będą mieli sposobność uzyskania żywota wiecznego. Niektórzy spośród nich zostaną łatwo zwiedzieni przez niego. Oni będą właśnie tymi, którzy pomrą jako przeklęci grzesznicy, jak to czytamy u Izajasza 65:20. Ci, którzy w obłudny sposób będą udawali, że są w zgodzie z prawem Nowego Przymierza i że są mu posłuszni, ale w sercu będą nieposłusznymi, nie dozwolą by prawa miłości, sprawiedliwości, mocy i mądrości były wyryte w ich sercach, tacy będą zwiedzieni przez Szatana przy końcu tysiąca lat w wielkim przesiewaniu, które nastanie w owym czasie. Oni staną nadzy jako hipokryci, jako kłamcy, jako zwodziciele, którzy używali wszystkich tysiącletnich sposobności w sposób samolubny, a nie dla dobra innych. Tacy zostaną zniszczeni we Wtórej Śmierci z diabłem i upadłymi aniołami (Obj. 20:7-10).
Tym to sposobem i dopiero wtedy Jezus zniszczy diabła i wszystkie jego dzieła. Zgodnie z tym oczekujemy Wieku Tysiąclecia, abyśmy mogli być świadkami zniszczenia wyroku śmierci i wszystkich skutków tego wyroku, jak np.: grzechu, błędu, przesądów, smutku, bólu, wzdychania, płaczu, chorób, głodu, braków, zaraz, posuchy, nadmiernego gorąca lub zimna, wojny, rewolucji, anarchii, prześladowania, ubóstwa, ignorancji, umierania i śmierci.
Zgodnie z tą obietnicą oczekujemy, że Wiek Tysiąclecia przyniesie spełnienie drugiego celu Królestwa powyżej wspomnianego, tj. wprowadzi rzeczy przeciwne skutkom przekleństwa: sprawiedliwość, prawdę, pobożność, radość, przyjemność, zadowolenie, uśmiechy, obfitość, zdrowie, rajski klimat, pomyślność, narodowy i międzynarodowy pokój, porządek, wolność, bogactwo, wykształcenie, obudzenie się ze śmierci, uzdrowienie i przywrócenie do doskonałości życia. Boski Plan, charakter, przygotowanie i władze klas Królestwa, porządek społeczny, nagrody i kary owego Wieku, wszystko to sprawi, że te tak pożądane cele zostaną osiągnięte. Możemy być pewni, iż Boże obietnice i przysięgi, oraz Chrystusowa ofiara Okupu i wywyższenie, sprowadzą te błogie rezultaty i owoce w postaci urzeczywistnienia się Planu Bożego (1 Moj. 22:16-18; 4 Moj. 14:21; Iz. 45:22, 23; 53:11; Jana 12:32, 33; Rzym. 5:18, 19; 1 Tym. 2:4-6). Tak jak urządzenia królestwa Szatana przyczyniły się do dzieła przekleństwa, tak urządzenia Królestwa Bożego przyczynią się do dzieła błogosławieństwa restytucji i do uwolnienia ludzkości od przekleństwa. Niech Bogu będzie chwała za tę nadzieje przyszłości!
PODDANI KRÓLESTWA
Cała nie wybrana część rodzaju ludzkiego, zarówno żyjąca jak i umarła w czasie ustanawiania Królestwa - to jego poddani (Obj. 15:3, 4; Ps. 98:1-4; 22:28-30; Iz. 25:6-8; 1 Kor. 15:54-57; Rzym. 14:9; Filip. 2:9-11). W tym celu nie wybrani zmarli, czyli ci, którzy zostali wyłączeni z możliwości należenia do Klasy Królestwa, będą wzbudzeni z grobu, by mogli mieć możliwość uzyskania sądu - zmartwychwstania, powrotu do stanu doskonałości, który stracił Adam i wszyscy jego potomkowie, wspomagani przy powstaniu przez proces sądu Królestwa Chrystusowego (Iz.26:9; Jana 5:29). Zgodnie z Pismem Św., Królestwo w swej ziemskiej fazie będzie najpierw ustanowione w Palestynie wśród na nowo razem zebranych i nawróconych Żydów, którzy z radością powitają wzbudzonych patriarchów i proroków, i będą korzystać z błogosławieństw ich rządów (Zach. 12:7; Iz. 1:25-27; 25:9). Po tym pogańskie narody złamane i wyczerpane nieszczęściami Czasu Ucisku (Mat. 24:21, 22; Dan. 12:1) dowiedzą się o błogosławieństwach, z których korzysta Izrael i będą pragnąć tych samych błogosławieństw dla siebie (Iz. 2:3, 4; Zach. 8:20-22). W odpowiedzi na ich pokorne petycje z prośbą o pomoc, Królestwo ze swymi urządzeniami zostanie stopniowo ustanowione wśród narodów, aż stanie się. Królestwem uniwersalnym (Dan. 2:44;7:27). Cielesny Izrael, jako drugorzędne ziemskie nasienie Abrahama, pod wodzą Starożytnych i Młodocianych Godnych, którzy są pierwszorzędnym ziemskim nasieniem Abrahama, będzie miał przywilej współpracy z Królestwem, nawracając pogański świat (1 Moj. 22:17; 28:14; Iz. 19:24; Ezech. 16:60, 61; Ps. 107:22).
Kiedy Królestwo poczyni już znaczne postępy na drodze do restytucji, wzglądem żyjących poddanych i w samej ziemi (Iz. 35:1-9; 29:18-20), wtedy zacznie ono wzbudzać z grobu nie wybranych zmarłych, prawdopodobnie grupami i w różnych odstępach czasu (Iz. 35:10; Dan. 12:2, 3; Iz. 29:24; 25: 8). Wtedy nastąpi miłe powitanie i dana im będzie pomoc do poprawienia życia nie tylko przez Królestwo w obu jego fazach, ale także przez tych ludzi, którzy będą się uczyć sprawiedliwośći, albowiem im również będzie dana sposobność do pomagania obudzonym, w powrocie do obrazu Boga. Wykorzystanie przez nich tej sposobności będzie miało dobry wpływ na nich samych (Mat. 25:35-40). W ten sposób stale wzrastająca liczba zmarłych będzie z powrotem wywoływana z grobu i przy pomocy Królestwa i jego urządzeń będzie postępować na drodze restytucji; przy tym ci, którzy przyjdą później, znajdą zarówno swych poprzedników, jak i dwie pomocne fazy Królestwa, służących w kierunku ułatwienia im wspinania się na drodze restytucji.
Mógłby ktoś postawić pytanie, czy ludzie obudzeni z grobów będą posiadali doskonałe ciała? Odpowiadamy na to, że Starożytni i Młodociani Godni, którzy wytrzymali próbę wiary i posłuszeństwa w tym życiu, otrzymają doskonałe ludzkie ciała w czasie swego przebudzenia (Żyd. 11:35), lecz ci, którzy przyjdą w celu zmartwychwstania (powrotu do doskonałości), które zostanie dokonane dzięki procesowi sądzenia (Jana 5:29 - R.V.), nie obudzą się w doskonałych ciałach. Wyprowadzenie ich z grobu ma na celu danie im sposobności postępowania po Drodze Świętej ku doskonałości fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej (Iz. 35:8-10). Gdyby oni od razu otrzymali doskonałe ciała, to przeszkodziłoby to w dziele ich poprawy, odbierając im silną pobudkę doskonalenia się: nadzieję fizycznego uleczenia w wyniku dobrego postępowania. Co więcej, oni nie poznaliby samych siebie w doskonałych ciałach; a duża liczba, która pomarła w dzieciństwie, nie mogłaby korzystać z doświadczeń ze złem, jako środkiem odstraszającym od wykonywania złych uczynków o ile by ludzie mieli być wzbudzeni w doskonałych ciałach. Dlatego spodziewamy się, że oni powstaną w ciałach niedoskonałych, które, w miarę jak będą się starali czynić poprawę, stopniowo wraz z ich umysłem i sercem przychodzić będą do doskonałości.
REZULTATY RZĄDU KRÓLESTWA
Jednym z rezultatów rządu Królestwa, będzie zupełne wykorzenienie wszelkich skutków przekleństwa, wszystkich grzesznych skutków rządu Szatana, jego autorytetu i mocy. Wśród innych ustępów Pisma Św. pokazuje to 1 Kor. 15:20-26. Tekst ten cytujemy z poprawionego przekładu: "Lecz teraz Chrystus z martwych wzbudzony jest, i stał się pierwiastkiem tych, którzy zasnęli. Bo ponieważ przez człowieka [Adama] śmierć przyszła, przez człowieka [Jezusa] też zmartwychwstanie umarłych. Albowiem jako w Adamie wszyscy umierają [Jezus nie umarł w Adamie, ponieważ nie był z Adama, i dlatego poprawiamy przekład], tak w Chrystusie wszyscy ożywieni będą [np. Małe Stadko jest w Chrystusie; ono będzie ożywione pierwsze]. Ale każdy w swoim rzędzie, Chrystus jako pierwiastek [oznacza tu Kościół], a potem ci, co są Chrystusowi w [podczas] przyjście jego [ci, którzy są tutaj pokazani jako wierni naśladowcy naszego Pana podczas Jego Obecności, również zostaną ożywieni]. Potem przyjdzie koniec [koniec Małego Okresu, kiedy On już panował na całej ziemi i dał każdemu człowiekowi sposobność otrzymania żywota wiecznego, przez Swoją Ofiarę Okupu - równoważną cenę], gdy odda Królestwo Bogu i Ojcu [ponieważ Bóg będzie ostatecznym Sędzią nad ziemią i wykona Swój Sąd, pierwszorzędnie przez Chrystusa - Głowę i drugorzędnie przez Kościół - Jego Ciało, jako Bożego Wicekróla]; gdy zniszczy wszelkie przełożeństwo i wszelką zwierzchność i [wszelką] moc [każdy ślad rządu, fałszywej władzy i fałszywej mocy Szatana, wszystko to będzie zniesione przez wszechmocną rękę Chrystusa - Głowy i Ciała; będą oni używać mocy Bożej jako owej wszechmocnej władzy w ich ręku]. Bo on musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego. A ostatni nieprzyjaciel, który będzie zniszczony, to śmierć [przeto widzimy, że nie tylko osoby są nieprzyjaciółmi, ale także rzeczy. Śmierć Adamowa w procesie umierania jest Jego ostatnim i największym nieprzyjacielem; Jezus z powodu Swojej wierności stał się Tym, który zniszczy ją ostatecznie po Tysiącleciu]". Lecz nie wszyscy otrzymają żywot wieczny. Ci, którzy nawet pod względem czysto zewnętrznym nie poprawią się, lecz będą się buntowali przeciwko Królestwu w ciągu jego tysiącletniego istnienia, po stu latach danej im sposobności umrą Wtórą Śmiercią (Iz. 65:20), podczas gdy ci, którzy poprawią się tylko zewnętrznie bez zmiany serca będą żyli przez tysiąc lat by osiągnąć ludzką doskonałość. Jednak przez próbę "krótkiego czasu" grzeszny stan ich serca okaże się, a wtedy zginą Wtórą Śmiercią - ulegną wiecznemu zniszczeniu (Obj. 20:7-9, 15; Mal. 4:3; Ps. 37:10, 35, 36, 38; Iz. 1:28; Dz. Ap. 3:23). Wszyscy, którzy w Tysiącleciu praktykować będą prawdę i sprawiedliwość z miłości do tych zasad, zostaną podniesieni do stanu ludzkiej doskonałości nie tylko w swych władzach, lecz i w charakterach (Iz. 66:10-14). Dzięki temu będą oni zdolni pozostać wiernymi w próbach i ostatecznym sądzie Małego Okresu po Tysiącleciu; oni odziedziczą ziemię na zawsze jako przywrócony Raj (Mat. 25:35-40; Iz. 65:16-25). Takie oto będą chwalebne rezultaty rządu Jezusa i Kościoła na ziemi (Obj. 21:3-5; 22:1-3). Smutna tragedia grzechu na zawsze przestanie istnieć. Wieki przyszłe będą świadkami urzeczywistnienia się śpiewu aniołów: "Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój, w ludziach dobre usposobienie" (Łuk. 2:14). Ze wszystkich części Wszechświata niezliczone zastępy zanucą Jehowie wzniosłe Alleluja, w harmonii, najwyższej czci i w jednym zgodnym chórze, wysławiających po wieki wieczne Jehowę i Chrystusa, ich chwalebne Osoby i święte Charaktery, za Ich cudowny Plan i wielkie Dzieła (Obj. 5:13)! A więc niechaj każdy miłośnik Boga i ludzi, prawdy i sprawiedliwości powtarza modlitwę: "Przyjdź Królestwo Twoje i bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi!" Amen, amen!
TP ’61, 98-103.