OSTATNIE POKREWNE CZYNNOŚCI ELIASZA I ELIZEUSZA
(E. tom. 3, roz. 2)
(Ciąg dalszy z T.P. 1961, 105)
POWYŻEJ przedyskutowaliśmy pozafigurę Eliasza i Elizeusza chodzących i rozmawiających z sobą po drugiej stronie Jordanu przed rozdzieleniem i wykazaliśmy, że to przedstawia społeczność i sympatyczną współpracę ludu Bożego w służbie i studiowaniu. Ta myśl, wierzymy, jest właściwym wytłumaczeniem typowego chodzenia i rozmawiania przedstawionego w 2 Król. 2:11. Nadto Pan udzielił nam zrozumienia pozafigury sugestii Eliasza i odpowiedzi Elizeusza zapisanych w 2 Król. 2:9 "...rzekł Eliasz do Elizeusza: żądaj czego chcesz, abym ci uczynił pierwej niż będę wzięty od ciebie. Tedy rzekł Elizeusz: Proszę niech będzie dwójnasobny [dwóch klas] duch [władza, urząd] twój we mnie." Ta szczególna pozafigura nie sprzeciwia się ani nie odrzuca naszego wytłumaczenia pozafiguralnego chodzenia i rozmawiania z w. 11, choć nie jest ona wytłumaczeniem w. 9, którego nadzwyczajne piękno dostrzegamy, za co niech będzie Bogu chwała.
(31) W związku z niniejszym tłumaczeniem pragniemy na wstępie przypomnieć naszym czytelnikom, że podając typ klasy Bóg zawsze tak dalece jak wiemy, podaje typ z punktu widzenia skończonego obrazu, co jest brane pod uwagę w pozafigurze rozwijającej się do końca w odpowiednich zarysach. Ilustracją tej zasady mogą być przykłady z obrazu dwukrotnego uderzenia Jordanu. Wiemy, że niejedni, którym udowodniono, iż są członkami Wielkiego Grona brali udział przez pewien czas w pierwszym uderzeniu Jordanu, lecz nie wytrwali do końca lub nie uderzali w duchu i władzy pozafiguralnego Eliasza. Z tego względu ci co nie byli uczestnikami kompletnego dzieła, nie są częścią pozafigury uderzenia Jordanu przez Eliasza - nie są objęci skończonym obrazem. A teraz, niewielka liczba członków Małego Stadka brała udział w drugim uderzeniu Jordanu, lecz nie uderzała w duchu Elizeusza i tym samym jest wyłączona ze skończonego obrazu uderzenia Jordanu przez Elizeusza. Ta zasada jest także widoczna w obrazie pozafiguralnych trzystu stanowiących tylko Małe Stadko. Niektórzy utracjusze korony atakowali przez pewien czas i w duchu różniącym się od Małego Stadka, doktryny o Boskim prawie królów, kleru, arystokracji i pracy podczas pierwszej pozafiguralnej walki Gedeona; lecz oni odpadli zanim pozafiguralne trąby zabrzmiały, albo trąbili w innym duchu niż Małe Stadko. Tak więc nie są pokazani w skończonym obrazie pozafiguralnych 300 lecz w pozafiguralnych 9700. Ta zasada występuje także w obrazie poświęcenia Kapłaństwa. Wszyscy ofiarowani w procesie poświęcenia się i spłodzenia z Ducha Św. byli przedstawieni jako Nowe Stworzenia w Kapłaństwie a ich ludzka natura w Koźle Pańskim; lecz ci, którzy później stali się w pewnym stopniu niewiernymi (Wielkie Grono) albo zupełnie niewiernymi (klasa Wtórej Śmierci) nie są pokazani w pozafiguralnym Kapłaństwie ani w Koźle Pańskim.
Powyższe ilustracje są wystarczające do udowodnienia, że w typach klas brany jest pod uwagę tylko skończony obraz. Te więc typy pokazują, że z Boskiego punktu widzenia w skończonym obrazie nie są pokazani członkowie tracący stanowisko w danej klasie. Ta zasada pomoże nam skonstruować pozafigurę badanej obecnie sugestii Eliasza i odpowiedzi Elizeusza; to jest powodem jej omówienia tutaj.
(32) Odpowiedź Elizeusza (2 Król. 2:9), którą powyżej podaliśmy była prośbą, ażeby mógł być następcą Eliasza jako głównego proroka Bożego do Izraela. On chciał działu pierworodztwa wśród proroków uważanych za synów figuralnej rodziny (5 Moj. 21:17). Uczyniłoby go to bowiem następcą Eliasza, głównego proroka Bożego do Izraela, a Elizeusz posiadając dział pierworodztwa byłby także głównym spośród Pańskich proroków do Izraela. Prorocy w Izraelu są przedstawieni jako figuralne dzieci ich wodza - Eliasza - a jego następca byłby więc także wodzem i zgodnie z tym, figuralnym ojcem pozostałych proroków, chociaż do tego czasu pozostawał [figuralnym] synem [podporządkowanym] Eliasza. To uczyniłoby go pierworodnym w rodzinie prorockiej i to oznaczała jego prośba. Szczegóły dotyczące tego przedmiotu będą podane później. Teraz nasuwa się pytanie: W jaki sposób pozafiguralny Eliasz sugerował pozafiguralnemu Elizeuszowi wystąpienie z prośbą o pewien dar od niego przed rozdzieleniem mającym nastąpić później? I w jaki sposób pozafiguralny Elizeusz dał odpowiedź? W obydwóch wypadkach były to czyny a nie słowa. To z kolei nasuwa pytanie: Jakie czyny Bóg uznawał za sugestię do proszenia o udział w łasce a jakie za odpowiedź na tę sugestię?
(33) Znajdujemy, że czyny, przez które pozafiguralny Eliasz sugerował, ażeby pozafiguralny Elizeusz prosił o ostatni dar przed ich rozdzieleniem okazały się w wysiłkach, które pozafiguralny Eliasz czynił w celu zabezpieczenia zapisu talentów Prawdy, doświadczeń, prób i sposobności na rzecz tych, którym późniejsze wydarzenia udowodniły, że są pozafiguralnym Elizeuszem. Wysiłek w celu zabezpieczenia tego zapisu był naturalnie rozpoczęty przez ziemskich wodzów klasy Eliasza w czasie działalności "onego Sługi". On rozpoczął ten wysiłek w ostatnich trzech paragrafach pewnego artykułu w Z. '16, 141 zatytułowanego: "Wasi Bracia Nienawidzący Was" i naturalnie cała pozostała klasa Eliasza naśladowała go w pracy zachęcenia tych, którzy później okazali się pozafiguralnym Elizeuszem, do przesłania mu sprawozdania z ich talentów Prawdy, doświadczeń, prób i sposobności w celu umieszczenia ich w spisie J. H. S. [Jesus Salvator Hominum tzn. Jezus Zbawicielem Ludzkości] w biurze w Brooklynie. Niejeden mógłby zapytać, co to był za spis J. H. S.? Odpowiadamy, że potrzebny był pod ręką wykaz braci ułożony według ich zdolności kwalifikujących do przyszłej różnorodnej służby w celu stworzenia możliwości szybkiego zebrania i wprowadzenia ich do przygotowanej wówczas pracy. Co to była za praca? Było to przyszłe, drugie uderzenie Jordanu, ponieważ pierwsze trwało już półtora roku. Nasz Pastor chciał wiedzieć do jakiej gałęzi służby każdy ma specjalne uzdolnienia, ażeby mógł umieścić go niezwłocznie w odpowiednim dziale pracy przy rozpoczęciu przyszłego uderzenia. Jak pozafiguralny Elizeusz odpowiedział na sugestię prosząc o udział w łasce zanim by go opuścił pozafiguralny Eliasz? Po pierwsze przez ich pragnienie wzięcia udziału w tym co okazało się drugim uderzeniem Jordanu; po drugie, przez danie bratu Russellowi i innym Wiernym spisu ich talentów Prawdy, doświadczeń, prób i sposobności celem zastosowania w tym co okazało się drugim uderzeniem Jordanu; i po trzecie, przez utrzymywanie siebie w gotowości do podjęcia służby, która okazała się drugim uderzeniem Jordanu. To było w ten sposób dokonane przez czyny.
(34) Ktoś mógłby mieć obiekcje w stosunku do usiłowania przygotowania takiego spisu do tyczącego pozafiguralnego Elizeusza, lecz poza figuralny Eliasz nie rozumiał, że zaofiarowywał udział w łasce lub przygotowywał pozafiguralnego Elizeusza do drugiego uderzenia Jordanu a pozafiguralny Elizeusz zaangażowany do trzech wyżej wymienionych czynności nie wiedział, że pragnął udziału w łasce i w drugim uderzeniu Jordanu. Nie jest istotne czy pozafiguralny Eliasz rozumiał, czy nie rozumiał, że on w odpowiednich czynach zaofiarowywał pozafiguralnemu Elizeuszowi udział w łasce lecz Bóg znał sytuację i dlatego dostosował typ w sposób określający Jego zapatrywanie wyrażone w rzeczywistości w stosownym wysiłku pozafiguralnego Eliasza zgodnie ze skończonym obrazem. Niezależnie od tego czy pozafiguralny Elizeusz rozumiał, czy nie, że on przez odpowiednie czyny prosił o zaangażowanie w drugim uderzeniu Jordanu, które obejmuje dziedzictwo pozafiguralnego Eliasza jako mówczego narzędzia do świata. Bóg wiedział, że to okaże się tym, czego On by pragnął i że to będzie dziedzictwem pozafiguralnego Eliasza i drugim uderzeniem Jordanu; dlatego dostosował typ w sposób wyrażający Jego zrozumienie przedstawione w odpowiedzi pozafiguralnego Elizeusza w skończonym obrazie.
(35) Boski punkt widzenia na tę sytuację jest więc dominującym czynnikiem w tej sprawie. On wiedział, że pozafiguralny Elizeusz jako następca pozafiguralnego Eliasza uderzy Jordan po raz drugi; i odkąd On wiedział, że spis, którego pozafiguralny Eliasz domagał się, był w rzeczywistości zarejestrowaniem kandydatów do drugiego uderzenia Jordanu, i odkąd On wiedział, że pozafiguralny Elizeusz jako następca pozafiguralnego Eliasza w charakterze mówczego narzędzia do świata dokona drugiego uderzenia Jordanu; i odkąd pozafiguralny Elizeusz tego pragnął z Boskiego punktu widzenia, co było zrealizowane w drugim uderzeniu (dziedzictwo pozafiguralnego Eliasza jako mówczego narzędzia do świata), Bóg włożył w usta Elizeusza prośbę odpowiadającą rzeczy upragnionej a w rzeczywistości stanowiącą drugie uderzenie Jordanu, będące pierwszą publiczną czynnością następcy pozafiguralnego Eliasza, jako pozafiguralnego mówczego narzędzia do świata. To postępowanie wskazuje, że Bóg dostosowuje typy do faktów pozafigury a nie do jakiegokolwiek naszego zrozumienia pozafigury. Któż bez oświecenia Pańskiego mógłby przypuszczać, że dokonane naprzód czyny wyrażające prośbę o spis talentów Prawdy, doświadczeń, prób i sposobności braci były ukryte w sugestii pozafiguralnego Eliasza, aby pozafiguralny Elizeusz prosił o udział w łasce Eliasza? I któż pomijając Pańskie oświecenie mógłby przypuszczać, że w udzielonej odpowiedzi pozafiguralnego Elizeusza na prośbę o taki spis była ukryta pozafigura jego prośby? W naszych oczach jest to Pańskie dzieło godne podziwu! Niech będzie Panu chwała za nowy promień postępującego światła!
(36) Mając w pamięci, że chodzenie i rozmawianie Eliasza z Elizeuszem aż do czasu ich rozłączenia reprezentuje sympatyczną i nierozerwalną harmonię ich pozaobrazów w sercu, myśli oraz dziele, możemy z naciskiem zwrócić uwagę na wyżej wyrażoną myś1: to co przerwało harmonię serca, myśli i pracy między ludem Pana musi być pozaobrazem tego, co rozłączyło Eliasza od Elizeusza. Pewnym jest, że złamaniem harmonii serca, myśli i pracy egzystujących między ludem Pana po pierwszym uderzeniu Jordanu, był kłopot w który została wciągnięta organizacja, przez którą pro-wadzona była praca ludu Pańskiego. Organizacyjnie kłopot ten rozpoczął się 13-20 czerwca 1917 r. w radzie Dyrekcji, z powodu brytyjskiej pracy piszącego i przywłaszczenia sobie władzy przez J. F. Rutherforda, któremu to faktowi sprzeciwiało się czterech Dyrektorów. Jedynym wykrętem od tego faktu, była błędna opinia z różnych punktów rozszerzana przez J. F. Rutherforda z jednej i Mente Sturgeona z drugiej strony. Pierwszy z nich twierdził, że tzw. "Opozycja" była klasą Wtórej Śmierci, podczas gdy drugi że J. F. Rutherford i wszyscy inni popierający go byli klasą Wtórej Śmierci.
(37) W takim więc wypadku nie może być zaprzeczone przez tych wszystkich, którzy są zapoznani z faktami przedstawienie sprawy, że zniszczenie harmonii między ludem Pańskim i rozłączenie go na dwie klasy, było wynikiem kłopotu organizacyjnego, który wyłonił się w Radzie W. T. B. & T. Stowarzyszenia podczas jednego tygodnia począwszy od 13 czerwca (kiedy piszący przygotował petycję aby zbadać i rozważyć jego pracę w Anglii na specjalnym zebraniu Rady, przy czym czterech członków z Rady było naznaczonych jako Komitet do prowadzenia badań; uczyniono to od 14-19 czerwca) do 20 czerwca (kiedy Rada zebrała się, a Komitet zdał przychylny raport o działalności piszącego w Anglii, a później dążył, aby mógł odciąć reguły, którymi J. F. Rutherford posługiwał się błędnie, w celu usprawiedliwienia przy ich użyciu kompletnego przywłaszczenia kontroli dzieła). To była właśnie ta dyskusja i kłopot w Radzie, które stały się główną przyczyną rozłączenia. Wszędzie tam gdzie oceniana jest szczerość i rzetelność w odwoływaniu się na fakty, powyższe przedstawienie sprawy będzie przyjęte jako prawdziwe.
(38) W obrazie proroków rozdzielił ognisty wóz. Następujące wyrażenie opisuje nam fakt rozłączenia: "oto wóz ognisty, i konie ogniste rozłączyły obydwóch". Należy zapamiętać myśl, że rozłączenie, czyli wzięcie Eliasza od Elizeusza, stało się przez ognisty wóz, który wjechał między nich, a nie przez wicher; wicher wziął Eliasza do góry. Jeśliby w 2 Kró1: 2:10 była zamierzona myśl wzięcia do góry, byłoby użyte hebrajskie słowo nasaah, podczas gdy Biblia używa hebrajskiego słowa lakach aby pokazać wzięcie Eliasza od Elizeusza. Eliasz był zabrany (lakach) od Elizeusza przez wóz, który między nich wjechał, a po tym czasie oni nigdy nie byli już razem. Nie stało się to przez wicher, mający miejsce dopiero później gdy Eliasz był już zabrany (dokładna myśl tego "zabrania" w jęz. angielskim oddaje słowo "lakached" pochodzące od hebrajskiego "lakach". Słowo to w języku polskim nie ma dokładnego odpowiednika - przyp. red.) od Elizeusza, a więc zabranie nie było dokonane przy pomocy wichru, ale jedynie przez wóz i to nim wicher nastąpił, chociaż ten ostatni nastąpił bardzo szybko po pierwszym. Dla świadectwa, że takie było zrozumienie "onego Sługi" względem "wzięcia" (było ono często przez niego wspominane w celu wyjaśnienia pozaobrazu) zacytujemy z jego oświadczeń w sprawie dotyczącej pozaobrazu Z. 1916, 264, kol. 1, par. 1: "To będzie aż po uderzeniu Jordanu, po rozdzieleniu się narodów przez Poselstwo Prawdy i władzę płaszcza Eliasza - gdy nastąpi rozłączenie Kościoła, dzieląc go na dwie klasy. Potem Klasa Eliasza, klasa Małego Stadka [w porównaniu bardzo mała liczba] będzie jasno objawioną, odłączoną i odrębną od klasy Wielkiego Grona. Należy zapamiętać, że rozdzielenie będzie spowodowane przez wóz ognisty - jakieś bardzo srogie, bolesne doświadczenie, które Klasa Wybranych prędko przyjmie i w takowe wnijdzie; Klasa Elizeusza trzymając siebie z daleka od prześladowania, nie powróci jednak do grzechu w odrzuceniu Pana. Będzie to nieco później, gdy wicher (prawdopodobnie anarchia) przyniesie "przemianę" klasy Eliasza". Myśl ta jest bardzo jasno przedstawiona.
(39) To dowodzi, że rozdzielenie spowodowane przez wóz ognisty było wzięciem pozaobrazowego Eliasza od klasy Elizeusza i od tego czasu, stoi on "jasno objawiony, odłączony i odrębny", co znaczy, że będąc jeszcze w ciele zostanie uznany jako odłączony i odrębny od Wielkiego Grona. Następnie pokazuje to również, że nieco później, to jest jakiś czas po ich rozłączeniu i odrębności (lakached), nastąpi wichrowe doświadczenie. Również jeśliby to wzięcie przez wóz miało być oznaczone wyrażeniem "wszakże ujrzyszli mię, gdy będę wzięty [lakached] od ciebie" wtedy użyte byłoby właściwie hebrajskie słowo nasaah a nie lakach. Niech więc ta myśl zostanie dobrze zachowana w naszych umysłach, a wszystko stanie się jasne w pozaobrazie, tak jak jasne jest w obrazie.
(40) Zastanowimy się teraz nad znaczeniem wozu. Piszący rozumie, że reprezentuje on Stowarzyszenie w jego aspektach organizacyjnych, które samo wciągnięte, wytworzyło ognistą próbę wśród ludu Pańskiego. Myśl ta stała się piszącemu jasną już we wrześniu 1917 r. Lecz był on podobnie jak i inni pod wpływem ostatniego wyrażenia się "onego Sługi" odnośnie pierwszego uderzenia Jordanu, jakoby miało nastąpić w przyszłości, zapominając jego oświadczenia w komentarzach zacytowanych powyżej odnośnie tego, że: (1) w czasie Nowego Roku 1916 uderzenie było już w toku i (2) od jakiegoś czasu po jesieni 1914, chodziliśmy i rozmawialiśmy poza Jordanem. Wskutek tego nie mógł on widzieć jasnej drogi, aż do początku grudnia, kiedy przyszedł on do jasnego zrozumienia, że Jordan był uderzony w latach od 1914 do 1916.
PYTANIA BEREAŃSKIE
(30) Gdzie była omówiona figura chodzenia i rozmawiania Elijasza i Elizeusza? Co ta figura przedstawia? Jakie jest jej poprawne wytłumaczenie? O czym traktuje 2 Król. 2:9? Gdzie nie była podana jej pozafigura? Dlaczego nie? Jakie jest jej pokrewieństwo w stosunku do 2 Król. 2:11?
(31) Jak Bóg zawsze podaje typ klasy? Proszę to wykazać na podstawie dwóch uderzeń Jordanu, pierwszej walki Gedeona, poświęcenia Kapłaństwa i Kozła Pańskiego!
(32) Co zawiera odpowiedź Elizeusza w 2 Król. 2:9? Jak to jest udowodnione? W jaki sposób pozafiguralny Elijasz sugerował pozafiguralnemu Elizeuszowi, aby prosił o udział w łasce? Jak pozafiguralny Elizeusz odpowiedział na tę sugestię? W jaki sposób fakty te wykonały się w każdym przypadku?
(33) Jakie czyny były dokonane przez poza-figuralnego Elijasza sugerującego aby Elizeusz prosił o udział w łasce? Kto te akty rozpoczął a kto je kontynuował? Gdzie to jest zapisane? Dlaczego to było uczynione? W łączności z jaką prospektywną pracą była uczyniona ta sugestia? Do jakiego celu miał służyć ten zapis? Jakimi trzema sposobami pozafiguralny Elizeusz wyraził prośbę o udział w łasce?
(34) Jakie obiekcje mogą zaistnieć w związku z naszym zrozumieniem pozafiguralnej sugestii i prośby? Jak te obiekcje można scharakteryzować? Jak na nie można odpowiedzieć? Co jest określone przez to pytanie? Kto dokładnie rozumiał znaczenie tej pozafigury? Jak On na to patrzył?
(35) Co dominuje w tej sprawie? Jakie trzy zarysy dotyczące ukrytych pozafigur znał Bóg? Co On uczynił w zakresie odpowiednich typów? Co On ignorował w pozafigurze? Jak jedynie mógł zabezpieczyć zrozumienie wyjaśnienia odpowiednich pozafigur w pokrewieństwie z figurami? Jak to na nas oddziaływa?
(36) Co było pozaobrazem złamania harmonii między ludem Pańskim w roku 1917? Jakie dwa wykręty podano przeciwko temu wyjaśnieniu?
(37) Jakie dwa wnioski powinny być wyciągnięte z tych wykrętów, jeśli są one prawdziwe? Co ma do czynienia z pierwszym wnioskiem zbicie dwóch części drugiego wniosku? Jakie są fakty i data kłopotu, który doprowadził do rozdzielenia Kościoła na dwie klasy?
(38) Co rozdzieliło a co nie rozdzieliło Elijasza i Elizeusza? Podaj zgadzające się z tym świadectwo!
(39) Zanalizuj to świadectwo i wykaż ze znaczenia hebrajskiego słowa, że rozdzielenie odbyło się przez wóz a nie przez wicher!
(40) Co jest pozaobrazem ognistego wozu? Podaj pokrótce w jaki sposób stało się to stopniowo jasne?
(Ciąg dalszy nastąpi)
TP ’61, 135-138.