OSTATNIE DNI DAWIDA - FIGURA I POZAFIGURA
(E. tom. 14, roz. 6; 1 Kron. 22:2-29:30; 1 Król. 1:1-2:11)
NAKAZ WZNIESIENIA ŚWIĄTYNI DANY SALOMONOWI. INNI POMAGAJĄCY MU W TYM. GRUPY LEWITÓW. ZARZĄDZENIA DLA KAPŁANÓW I LEWITÓW. DLA KONTROWERSJONISTÓW I POMOCNIKÓW. PLANY ŚWIĄTYNI. OFIARY INDYWIDUALNE. AMBICJE ADONIJASZA. ŚMIERĆ DAWIDA.
W CYTOWANYCH tekstach dotyczących na-szego przedmiotu znajdujemy opis ostatnich dni Dawida, które z punktu widzenia pozafiguralnego małego Dawida przedstawiają ostatnie dni naszego Pastora. Ostatnie jego dni z małymi wyjątkami były wypełnione przygotowaniem spraw do warunków Epifanii. Prawdopodobnie nie widział on jeszcze z tą jasnością, z jaką my, patrząc na tamte dni w jasnym świetle Epifanii, możemy je teraz widzieć, a jednak Bóg użył go do poczynienia tych zarządzeń; one zaś dotyczyły przygotowań do rozdzielenia z jednej strony Małego Stadka (Elijasza), a z drugiej strony Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych (Elizeusza), a także przygotowań do drugiego uderzenia Jordanu ze wszystkimi konsekwencjami tegoż. Przygotowania te widoczne są także w tym, iż zarządził on, aby nie tylko pracę pielgrzymską brat Johnson mógł podjąć w Brytanii, ale również poczynił kroki, aby J. mógł opanować trudności w Londynie związane z londyńskim Betel i Przybytkiem. Być może, że bez pełnego zrozumienia ze strony naszego Pastora znaczenia jego zarządzeń wskazywały one na to, że J. miał po pierwsze mieć obowiązek jako specjalny przedstawiciel Jezusa w pracy kapłańskiej w związku z Kozłem Azazela i pozafiguralnymi trędowatymi, czyli miał być wykonawcą i Posłannikiem Epifanii. One wskazywały także po drugie, że miał on pod nadzorem Jezusa doglądać wzniesienia świątyni Epifanii i po trzecie, iż miał się zająć pracą Lewitów. Ostatnie sześć miesięcy życia naszego Pastora były głównie poświęcone zarządzeniom zmierzającym do drugiego uderzenia Jordanu, a także uporządkowaniu i zarządzeniu pracy oraz pracowników w brooklińskim Betel i poza nim. Wszystkie te prace były w swej istocie układaniem fundamentów do pracy Epifanii i dla jej pracowników. Ile on z tego sam rozumiał tego na pewno nie wiemy, lecz wiemy to, że zdawał sobie sprawę z faktu, iż był małym pozafiguralnym Dawidem, podobnie jak Chrystus w ciele był wielkim pozafiguralnym Dawidem i że z tego powodu w sposób ogólny rozumiał pozafigury ostatnich dni Dawida. Oczywiście, nie mówił braciom tych szczegółów, bo wiedział, że jako indywidualne jednostki powinni kierować się wiarą, a nie widzeniem w tych doświadczeniach próby. Pan jednak mógł w pełni posługiwać się nim bez względu na to, czy on był czy nie był świadomy takiego szczegółowego użycia go w wypełnieniu związanych z tym pozafigur. Na podstawie wielu wyrażeń w Piśmie Świętym, które będziemy tu studiować, możemy wyrazić przypuszczenie, że on pojmował konsekwencje rzeczy o których mówiliśmy.
(2) Po tych przygotowawczych uwagach możemy teraz przystąpić do zbadania szczegółów. Brat Russell, o którym będziemy mówili w tym artykule, jako o br. R., zdawał sobie sprawę ze związku istniejącego pomiędzy jego pracą nad Syjonizmem (1 Kron. 22:1) a świątynią Epifanii, gdyż wiedział on, że nawrócenie Izraela będzie stanowić jedną z głównych części Obozu Epifanii. Dlatego też po pierwsze (w. 2) czynił on wśród ludu Bożego pracę przygotowawczą do zbudowania tego Obozu, tzn. oddzielił pozafiguralnych Izraelitów od zwykłych Obozowców (zebrać... obcych), co było uczynione przez pierwsze uderzenie Jordanu i w przygotowaniu do drugiego uderzenia. W swej pracy o Syjonizmie przedstawionym w 2 Sam. 24 oraz 1 Kron. 21 i w oddzieleniu obcych od rzeczywistego pozafiguralnego Izraela, rozpoczął on rozwijanie pokolenia Judy z Obozu Epifanii, wierzących w Przymierze cielesnych Izraelitów oraz wiernych, usprawiedliwionych z wiary. Co więcej przez swe przygotowania do pracy i pracowników dla drugiego uderzenia Jordanu, przygotował on odciosywanie utratników koron jednego od drugiego, a specjalnie odciosywanie cech członków Małego Stadka, których mieć nie powinni (kamiennicy ciosali kamienie na budowanie domu Bożego). Uczynił on mocne przygotowania dla tych, przez których nowi będą mogli wejść na Dziedziniec, a także by tych pomocników związać razem (żelazo... gwoździe... bramy; w. 3), jak również pouczył on wielostronnie o tymczasowym usprawiedliwieniu (miedzi wagę niezliczoną) i dał szczegółowe określenie o wynikającym z niego ożywionym usprawiedliwieniu (drzewa też cedrowego bez liczby; w. 4); Protestanci bowiem (Sydończycy) oraz członkowie Kościoła Rzymskiego (Tyryjczycy) dostarczali wielkie liczby ludzi mających ożywione usprawiedliwienie, np. pozafiguralny Lot z córkami, którzy w ostatnich dniach br. R. w wielkich liczbach przychodzili do Prawdy (nagotuję mu potrzeb). Jego działania mówiły, że J. był zbyt niedojrzałym i słabym by dostarczyć materiałów do świątyni Epifanii (Salomon... młodzieńczykiem małym; w. 5); bo świątynia Epifanii miała być wzniesiona na wielką skalę (dom... wielki i znamienity), skoro miała być we czci (sława) i poważaniu (chwała) poprzez całą sferę pracy Epifanii, która miała pokryć sferę obecnie wypełnianą przez kościół nominalny tym więcej, że ma ona być religijnym ośrodkiem dla wyznających chrześcijan w tym czasie i po Armagieddonie (po wszystkiej ziemi). Dlatego też br. R. w ostatnich swych dniach czynił do tego wielkie przygotowania (nagotował... przed śmiercią swą bardzo wiele potrzeb).
(3) Wezwanie br. R. i jego polecenie, by J. wzniósł świątynię Epifanii było głównie wyrażone w czynach nie zaś w słowach (zawołał Salomona... przykazał mu... dom... Bogu Izraelskiemu; w. 6). W maju 1916 wezwał on J. do siebie i powiedział mu: "Mam dla ciebie dobre wiadomości. Dostałeś promocję. Dałem słowo br. Sturgeonowi [który zajmował się wtedy pracą pielgrzymów], że nie wyśle ciebie do małych zborów, lecz tylko do wielkich". Następujące rzeczy są najważniejszymi działaniami przez które br. R. dał mu to polecenie: (1) nakazał mu on odwiedzać tylko większe zbory czyli kościoły; (2) tego lata wysyłał go na większą liczbę konwencji, niż jakiegokolwiek innego pielgrzyma poza sobą samym; dawał mu na nich coraz ważniejsze przemówienia do wygłoszenia, ważniejsze niż jakiemukolwiek innemu pielgrzymowi, np. kazał mu działać w charakterze przewodniczącego na trzech konwencjach tego lata, a choć sam był obecny polecił mu wygłosić przemówienie z okazji chrztu na konwencji w Newport - rzecz, której nigdy o ile wiemy nie czynił, gdy był osobiście obecny, tego nie czynił nikt poza nim samym; także kazał mu wygłosić osiem przemówień na konwencji w Newport i osiem na konwencji w Norfolk, czyli więcej niż miał wygłosić sam; (3) kazał mu wprowadzić Pracę Pasterską we współpracy z Sr. Genevieve Sanford na konwencjach; (4) urządził dla niego specjalną podróż, aby mógł on starać się uleczyć podziały sześciu klas; (5) przygotował, by mógł on mieć specjalnie wielką liczbę zebrań publicznych, a także by dwie siostry zajmowały się pracą kolporterską po tych zebraniach; (6) ułatwił mu, by mógł przybyć z odległych miejscowości, gdzie pracował w pracy pielgrzymskiej do Nowego Jorku, w celu wzięcia udziału w serii wykładów, które on sam zainaugurował mówiąc o Usprawiedliwieniu, po którym to wykładzie brat Rockwell mówił o poświęceniu, J. o Uwielbieniu i MacMillan o Restytucji, a które były zakończone przez brata Sturgeona mówiącego w kilku wykładach z Planu Wieków; oraz (7) przez przygotowanie, by J. mógł pokierować sytuacją w londyńskim Betel i Przybytku. On jako Boży wykonawca przygotował dla J. dokonywanie pracy, której doglądał pod kierunkiem Jezusa, pracy zmierzającej do Kozła Azazela, tzn. przygotował by J. stał się małym Salomonem.
(4) Jeśli chodzi o punkt 6, to J. w owym czasie nie myślał, żeby było specjalne znaczenie w tym, iż pięciu mówców wzięło udział w tej serii wykładów. Dopiero później gdy Pan otworzył jego oczy, by ujrzał warunki Epifanii zrozumiał, jak Bóg użył tych 5-ciu mówców i że przez użycie ich, porządek ich przemówień i ich tematy, Bóg dawał coś znamiennego dotyczącego Epifanii. Przez porządek bowiem tych przemówień i ich tematy Bóg ukazywał po pierwsze 5-ciu wodzów Epifanii: (1) brata R. - wodza Małego Stadka dla Małego Stadka; (2) brata Rockwella - wodza Gersonitów; (3) brata J. - wodza Małego Stadka dla Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych; (4) brata MacMillana - wodza Merarytów i (5) brata Sturgeona - wodza Kaatytów. Po drugie zaś, Bóg wskazywał porządek ich prac w Epifanii: brat R. jako najważniejszy był pierwszy i mówił oczywiście o usprawiedliwieniu, jako czymś podstawowym dla wszystkich nauk chrześcijańskich i doświadczeń. Wodzowie trzech grup Lewitów wzięli udział w tym, zgodnie z porządkiem powstawania typów i pozafigur: Gerson - pierwszy narodzony; Merary - drugi narodzony oraz Kaat - trzeci narodzony. Z tym też zgadzają się tematy ich przemówień: najwyższą bowiem pracą pozafiguralnych Gersonitów jest prowadzić lud do poświęcenia; najważniejszą pracą pozafiguralnych Merarytów jest ogłosić Królestwo, tzn. restytucję; najważniejszą zaś pracą pozafiguralnych Kaatytów jest bronić nauki o Bożym Planie. Natomiast pozycja J. w tej serii pomiędzy wodzami Gersonickimi i Meraryckimi wskazuje na to, że jego najważniejsza praca Epifanii jest z pozafiguralnymi Gersonitami i Merarytami (4 Moj. 4:28, 33; 7:6-8), ale nie wyłącznie z nimi jak na to wskazuje fakt, że brat Sturgeon następuje po nim w tej serii. J. miał bowiem obowiązek względem wszystkich Lewitów Epifanii (2 Moj. 38:21), a temat jego "Uwielbienie Kościoła" przedstawiał najwyższą pracę jaką Bóg dał mu na okres Epifanii, ogłoszenie o uwielbieniu Kościoła po dopełnieniu jego ofiarniczych cierpień, co też on uczyni kiedy napisze o Objawieniu i co będzie jego ostatnią ogólną pracą na ziemi (pisane w czasie gdy był wydawany E. tom 14 - przyp. red.) Jest to też znaczące, że wszyscy ci trzej wodzowie Lewici zostali wyparci przez egoistycznych rywali: br. Rockwell przez br. Hoskinsa, br. MacMillan przez J.F.R. i br. Sturgeon przez br. Ritchie, następnie przez br. Olsona a wreszcie przez br.Hirsha. Należy przy tym zauważyć, że niektóre z siedmiu aktów brata R. wspomnianych wyżej, wyprowadziły J. na czoło jakby specjalnie go ukazując, by podkreślić jego przyszły urząd, tak jak Mojżesz wyprowadził na czoło Jozuego, by podkreślić jego przyszły urząd, inne zaś z siedmiu aktów dały już mu sam urząd Posłannika Epifanii.
(5) Brat R. przez swe akty powiedział J., że było jego zamierzeniem zorganizować Kościół w jego różnych częściach (umyśliłem zbudować dom imieniowi Pana Boga mego; w. 7). Ale Bóg zabronił mu zorganizować Kościół, ponieważ misją jego było prowadzić Kościół w zewnętrznych sporach (słowo... wieleś krwi rozlał... nie będziesz budował; w. 8); co więcej, Bóg także tego zabronił, ponieważ aż do podziału Kościoła na jego klasy, praca ta nie była odpowiednia dla Wieku Ewangelii, ale miała być dokonana, gdy tego rodzaju podział został dokonany przez jednego z symbolicznych synów brata R., który będzie wierny w tej [Epifanii] pracy (1 Kron. 17:4-15). Tym synem jest J. (syn; w. 9), który będzie w pokoju, jeśli chodzi o kontrowersje czyli spory z nominalnym ludem Bożym (mężem spokojnym., dam mu odpocznienie od wszystkich nieprzyjaciół jego zewsząd), ponieważ dyskusje jego były z rewolucjonistami spośród prawdziwego ludu Bożego. Wynika z tego, że będzie on w spokoju w swej pracy, jeśli chodzi o nominalny lud Boży (przeto Salomon - spokojny - będzie imię jego). W pracy konstruktywnej jaką J. dokonywał i dokona był i będzie pokój pomiędzy ludem Bożym (pokój i odpocznienie dam Izraelowi). Pan dał bratu R. do zrozumienia, że J. pod Jezusem będzie nadzorował pracę podzielenia ludu Bożego na osobne klasy i w ich pracy epifanicznej, a wiedzę o tym dał mu prawdopodobnie przez ten właśnie typ (on zbuduje dom imieniowi memu; w. 10); podobnie Pan dał mu do zrozumienia, że J. jak inni członkowie gwiezdni będzie wierny jako syn i sługa Boży (on mi będzie za syna... a ja za ojca) aż do wypełnienia swej pracy (i utwierdzę stolicę królestwa jego... aż na wieki). Polecając J. wykonanie pracy w Brytanii polegającej na rozwikłaniu tego, co okazało się spiskiem H.J. Shearna i W. Crawforda w objawieniu Wielkiego Grona i życząc mu błogosławieństwa Bożego, on w rzeczywistości polecił mu wznieść świątynię Epifanii i życzył mu błogosławieństwa Bożego w tym dziele (Pan będzie z tobą... zbuduj dom; w. 11). Powiedział mu on to, gdyż Bóg w jakiś sposób wskazał mu, że J. był wybrany przez Pana do dokonania tej pracy (jako mówił o tobie). Jego życzeniem wyrażonym względem J. było, by Pan dał mu mądrość i roztropność niezbędną do wykonania tej pracy (niech ci da Pan roztropność i zmysł; w. 12), a przez to polecił mu pracę względem ludu Bożego w Epifanii (a niech cię postawi nad Izraelem) aby mógł on wypełnić obowiązki swego urzędu zgodnie ze Słowem Bożym (abyś strzegł zakonu Pana Boga twego). Zapewnił on go także, że jeżeli będzie słuchał słowa Jezusowego w stosunkach swego urzędu względem ludu Bożego (jeśli strzec i czynić będziesz... które rozkazał Pan przez Mojżesza Izraelowi; w. 13), Bóg da powodzenie jego pracy (szczęśliwym będziesz). Następnie zachęcił on J., by działał skutecznie i odważnie (bądź mężnym, nie bój się ani się lękaj).
(6) Brat R. zapewnił J. że wśród swych trudnych doświadczeń przygotował on dla świątyni Epifanii Boską Prawdę o Chrystusie, składającym się ze 144000 członków, o imieniu Jehowy i Jego charakterze jako Architekta oraz o Tysiącleciu jako o okresie, w którym Chrystus będzie błogosławił świat (nagotował na dom Pański złota sto tysięcy talentów; w. 14). Sto tysięcy talentów złota ma symbolizować także błogosławieństwa Tysiąclecia, które możemy zauważyć, używając liczby 10, jednej z najwa-żniejszych liczb świątyni (18, 10 i 5), jako dzielnika: 100 000 : (10x10) = 1 000; oraz 1 000 000 talentów srebra symbolizuje to samo: 1 000 000 : (10x10x10) = 1 000. Pod względem wagi 100 000 talentów złota stanowi 360 000 000 syklów; a 360 000 000 : (10x10) : (5x5) = 144 000. Z punktu widzenia wartości, 100 000 talentów złota stanowi 300 000 000 syklów; 300 000 000 : (10x10x10x10x10) : 2 = 1 500 = 10 (Yod) x 5 (He) x 6 (Vav) x 5 (He) = Jehovah, co daje nam imię Jehowy dwukrotnie wyrażone w talencie wartości złota (ponieważ jest 3 000 syklów w jednym talencie złota), a 200 000 razy wyrażone w 100 000 talentów złota. Jeśli chodzi o wagę 1 000 000 talentów srebra, to stanowi ona 3 600 000 000 syklów. 3 600 000 000 : (10x10x10) : (5x5) = 144 000. Jeśli chodzi o wartość 1 000 000 talentów srebra stanowi 3 000 000 000 syklów 3 000 000 000 : (10x10x10x10x10x10) : 2 = 1 500 = 10 (Yod) x 5 (He) x 6 (Vav) x 5 (He). Wynika z tego, że w 1 talencie srebra mamy dwukrotnie wyrażone imię Boga, a w milionie talentów srebra mamy dwa miliony razy wyrażone imię Boga jako Architekta świątyni. Typowe użycie srebra, jako Prawdy zawsze oddaje tu cześć charakterowi Bożemu, jako Architektowi. Co więcej brat R. zapewniał J., że przez swe nauczanie dostarczył on tymczasowo, usprawiedliwionego człowieczeństwa (miedzi) do świątyni epifanicznej, a także silnych łączników (żelaza) w wielkiej obfitości (bez wagi); jak również człowieczeństwa w ożywionym usprawiedliwieniu (drzewa) i Nowych Stworzeń (kamienia). Wskazał on także i na to, że J. może dostarczyć więcej symbolicznego złota, srebra, miedzi, żelaza, drzewa i kamienia ( a ty do tego przyczynisz). Powiedział on J. te rzeczy bezpośrednio ustnie oraz pośrednio w swych pismach. Wskazując mu na próby, które przyjdą, specjalnie od braci ukazał on, że będą tacy, którzy dokonywać będą odciosywania (kamiennicy i cieśle; w. 15) wad ciała (drzewo) oraz wad wynikających z niedojrzałości Nowych Stworzeń (kamień) i że będą pomocnicy w budowaniu Prawd łączących się z dodatkowymi częściami świątyni Epifanii (biegłych w każdym rzemiośle). Zapewniając raz jeszcze J. o nieograniczonej obfitości (nie masz liczby; w. 16) Prawdy Bożej (złota i srebra), próbnie usprawiedliwionych (miedzi) oraz silnych łączników (żelaza), brat R. zachęcał J. do gorliwej działalności w związku ze świątynią Epifanii (wstańże a czyń) i życzył mu błogosławieństwa Bożego (a Pan będzie z tobą).
(7) Zachęcając wodzów do wzięcia udziału w tym, co okazało się drugim uderzeniem Jordanu, stawiając pracowników Betel i poza nim w pozycjach, w których mogli dokonywać pracy Epifanii oraz zachęcając ich ustnie i pisemnie, specjalnie w swym testamencie, do wierności, brat R. zachęcał ich właściwie by pomagali oni J. w jego pracy Epifanii (przykazał książętom ... aby pomagali Salomonowi; w. 17). Czyniąc zaś to wskazał on im na to, że oni posiadają Bożą łaskę (Mówiąc: Izali Pan Bóg wasz nie jest z wami; w. 18); że Bóg uczynił ich zwycięzcami w sporach z Babilonem (który wam dał odpocznienie zewsząd) skoro poddał ich pod władzę brata R. (dał w rękę moje obywateli); oraz że Prawda i jej Duch (tej ziemi) wyzwolona od błędu i jego ducha jest w posiadaniu Pana i Jego ludu (poddana jest... Panu i ludowi Jego). Dlatego też wzywał on wodzów by skierowali swe uczucia, wolę i byt (oddajcie serce swe i duszę; w. 19) ku dobrej pracy trwając w poświęceniu (abyście szukali Pana, Boga waszego). Następnie pobudzał ich, by brali udział w drugim uderzeniu Jordanu i wszelkiej pracy późniejszej, którą Bóg nakaże, co pośrednio oznaczało budowanie świątyni Epifanii (wstańcie, a budujcie świątnicę) i by czynili to, żeby dać miejsce w którym będzie mogła przebywać Prawda jak również doktrynalne, zbijające, naprawiające i etyczne Prawdy w świątyni Epifanii (budujcie świątnicę... żebyście tam wnieśli skrzynię przymierza... naczynia święte), gdzie charakter Boga pełen chwały może być ukazany ku Jego chwale (imieniowi Pańskiemu). Tak więc pod koniec swego kierownictwa (stary i pełen dni; 1 Kron. 23:1) brat R. tak zarządził sprawy związane z dalszą pracą, że oddawały one tę pracę, tj. pracę Epifanii, pod kierownictwo J. (postanowił królem Salomona, syna swego), a w ten sposób dawał mu nadzór nad pracą ludu Bożego w czasie Epifanii.
(8) Ostatnie dni panowania Dawida były zajęte jego przygotowaniami do budowy świątyni i powoływaniem Kapłanów i Lewitów do służb w świątyni (1 Kron. 22-29). Lecz nie jest to samo powiedziane o powołaniu 12 przedniejszych i o ich 12 podziałach. Fakty dowodzą, że tych 12 przedniejszych i ich 12 podziałów istniały na długo przedtem, np. Asael przedniejszy nad armią czwartego podziału, został zabity więcej niż 33 lata przed śmiercią Dawida. Zdarzyło się to bowiem zanim Dawid zaczął rządzić w Jeruzalemie, gdzie panował on przez 33 lata, tzn. kiedyś w ciągu tych 7-miu lat kiedy rządził on w Hebronie (2 Sam. 2:23; 1 Kron. 29:27). Zgodnie z tym zarządzenia dane przez Dawida odnośnie spraw świątyni, figurują zarządzenia dane przez brata R. odnośnie spraw dotyczących pozafiguralnych Kapłanów i Lewitów do służby w świątyni Epifanii. W związku z tym na początku wiosny 1916 pozafiguralne gromadzenie rozpoczęło się między innymi w wyniku sporządzenia przez brata R. spisu braci według ich talentów itd., by zgromadzić ich do drugiego uderzenia Jordanu (zgromadził wszystkich książąt... Kapłanów i Lewitów; w. 2. Z '16, 141, 4-6). Miało to też miejsce w ich gromadzeniu się na wielu konwencjach, na których czyniono przygotowania do uderzenia Jordanu. Pamiętajmy o tym, że ten punkt o Kapłanach i Lewitach w księgach Samuelowych, Królewskich, Kronikach i późniejszych księgach Starego Testamentu nie jest punktem widzenia obrazu Przybytku; bo w tych księgach Kapłani i Lewici są użyci by figurować odpowiednio wybitnych lub podległych sług Bożych. Podlegli słudzy Boży (Lewici; w. 3) są opisani według ich talentów, doświadczeń, cierpień dla Prawdy, tylko o ile są dojrzali (policzono... od 30-tu lat i wyżej). Opisy te były na kartkach, które wysłali oni do brata R. na jego wezwanie, wydane w Z '16, 141, 1-7 (poczet ich według głów ich osób). Bardzo wielu braci odpowiedziało na te wezwania (trzydzieści i osiem tysięcy). Większość z nich to nieoficjalni bracia, którzy mieli służyć nieoficjalnie w świątyni (na posługę domu Pańskiego dwadzieścia cztery tysiące; w. 4). Dużą liczbę stanowili mniej wybitni pielgrzymi, posiłkowi pielgrzymi i starsi dający wykłady (przełożonych i sędziów). Niektórzy byli kolporterami, ochotnikami, dziennikarzami i ogłaszającymi publiczne zebrania (odźwiernych; w. 5). Niektórzy byli nauczycielami lekcji bereańskich, nauczycielami pracy pasterskiej, tłumaczami tekstów biblijnych i wygłaszającymi wykłady (chwalących Pana na instrumentach... nasprawiał Dawid). Brat R. tak zarządził aby każdy mógł wejść do swej właściwej grupy epifanicznej (i rozdzielił Dawid... synów Lewiego; w. 6).
(9) Dlatego w czasie podziału w Epifanii utworzyli oni trzy grupy Lewitów: (1) tych, którzy nie zdołali uzyskać kontroli nad trzema korporacjami brata R. (Gerson), (2) tych, którzy uzyskali kontrolę nad trzema korporacjami (Merary) oraz (3) tych, którzy nie posiadają korporacji by kontrolować pracę (Kaat). Dwiema najważniejszymi rodzinami Gersonitów za czasów Dawida były: (1) Laadan (odpowiadający Lobnitom z czasów Mojżesza; w. 7), który figuruje nie amerykańskich pozafiguralnych Gersonitów, lecz Gersonitów z Imperium Brytyjskiego; oraz (2) Semej (odpowiadający Semeitom z czasów Mojżesza), który figuruje specjalnie amerykańskich pozafiguralnych Gersonitów. Pozafiguralni Laadanici byli podzieleni na trzy główne grupy: (1) Komitet Studentów Biblijnych (Jechijel; w. 8), (2) Zwolennicy Starych Dróg (Zetam) i (3) Bereańscy Studenci Biblijni (z Australii; Joel). (W w. 9 zamiast Semej, który nie był Laadanitą lecz Semeitą, proszę wstawić imię Jechijel z w. 8). Zgodnie z tym, członkowie Komitetu Studentów Biblijnych tworzyli trzy grupy: (1) Shearnitów (Salomit; w. 9), (2) Studentów Biblijnych z Madrasu (z Indii; Hazyjel), i niektórych Kanadyjskich Studentów Biblijnych luźno związanych z K.S.B. w Wielkiej Brytanii (Haran). Amerykańscy Gersonici - Semeici (synowie Semej; w. 10) utworzyli cztery grupy: (1) zwolenników P.B.I. (Jachat), (2) Brzaskowców (Zyna), (3) Stróżów Poranka (Jehus) oraz (4) tych, którzy nie zgadzali się z radykalnym odgałęzieniem kontrolującym P.B.I., lecz przez jakiś czas z nim pozostawali (Baryjasz). Z tych zwolennicy P.B.I. byli głównymi (Jachat znaczy główny; w. 11), a Brzaskowcy następowali zaraz po nich (Zyza, albo Zina, znaczy drugi). Trzecia i czwarta grupa Semeitów są bardzo nieliczne gdy chodzi o liczbę (nie mieli wielu synów) i złączyły się w jedną grupę (policzeni za jedną familię). Pan sprawił, że brat R. tak umieścił niektórych braci, którzy byli wierniejsi od pozafiguralnych Gersonitów i Merarytów, iż stanowią oni Kaatytów Epifanii (Kaat; w. 12). Ci podzielili się na cztery grupy: (1) najwierniejszych Kaatytów (Amram), (2) Olsonitów (Izaar), (3) Ritchieitów (Hebron) oraz (4) Sturgeonitów (Husyjel). Z klasy Chrystusowej (Amram, nie Amramici; w. 13) pochodził Najwyższy Kapłan Świata (Aaron) oraz Pośrednik świata (Mojżesz). Najwyższemu Kapłanowi Kościoła dane było sprawowanie przyjemnej służby ofiarnej (aby służył; w ang. poświęcał... aby kadził przed Panem, a służył mu); a członkowie Jego mieli współpracować w tym, gdyż wszyscy razem stanowią Najwyższego Kapłana Świata (sam i synowie jego).
(10) Figuralni Amramici jako Lewici najpierw występują w synach Mojżesza (synowie Mojżesza... policzeni są w pokoleniu Lewiego; w. 14). Składali się oni z dwóch klas: (1) Hirshitów (Gierson, w. 15) i (2) Kittingeritów (Eliezer). Z Hirshitów (Gierson; w. 16; synowie Amrama; 24:20) Amramici z Jersey City, N.J. byli głównymi (Sebujel, wódz). W zborze tym były dwie partie (synowie Sebujela): jedna z nich szła za R.H. Hirshem, a druga za Antonim Fry (Jechdejasz; 24:20). Z Kittingeritów (Eliezer; w. 17) Amramici z Philadelphii byli przywódcami (Rechabijasz pierwszy). Zbór ten jednak rozbił się na wiele klik (synowie Rechabijaszowi rozmnożyli się bardzo), a najważniejsza z tych klik szła raczej za R.H. Hirshem a nie za D.M. Kittingerem (przedniejszy Jesyjasz; 24:21). Z pozafiguralnych Izaarytów przywódcami byli Olsonici (synowie Izaarowi: Salomit pierwszy; w. 18). Odłamem ich byli Gunterici (Jachat; 24:22). Ritchieici (synowie Hebronowi, w 19; 24:23; Uwaga: W polskim przekładzie mamy błędnie podany wiersz z 1 Kron. 24:23; wiersz ten powinien brzmieć tak samo jak 23:19, a mianowicie: "Synowie Hebronowi: Jeryjasz pierwszy, Amaryjasz wtóry, Jehazyjel trzeci, a Jekmaan czwarty."); rozwinęli się w cztery grupy: (1) wodzem ich byli pierwotni Ritchieici (Jeryjasz), (2) liczny zbór w Los Angeles, gdzie A. J. Ritchie obecnie przebywa z pewnymi oddziałami (Amaryjasz), (3) zbór w Oakland - San Francisco z oddziałami (Jehazyjel) oraz (4) Brickeryci (Jekmaan). Sturgeonici jako pozafiguralni Husyjelici rozwinęli się w cztery grupy: (1) Riemerici (Micha; w. 20; 24:24), (2) Driscollici (Samir), (3) Vorsteherici (Jesyjasz; 24:25) oraz (4) Saphoreici (Zacharyjasz; 24:25). Pozafiguralni Meraryci rozwinęli się w zwolenników Towarzystwa (Maheli; w. 21; 24:26) oraz Standfastów - nazwa ta wzięta z 1 Kor. 16:13 znaczy: "Stojący mocno w wierze" (Musy; w. 23; 24:26). Na naszą uwagę zasługują niektórzy z tych co opuścili Towarzystwo (Jahasyjasz; 24:27): (1) Germańscy Wolni Bracia (Beno), (2) Zwolennicy Oleszyńskiego (Soam) (3) zwolennicy Kostyna (Zachur) i (4) zwolennicy Kasprzykowskiego (Hybry).
(11) Zwolennicy Towarzystwa (Maheli; w. 21; 24:28) dzielą się na dwie grupy: (1) prawdziwych Rutherfordystów, albo złych zwolenników Towarzystwa (Eleazar) oraz (2) Elizeuszystów lub dobrych zwolenników Towarzystwa (Cys). Rutherfordyści nie podzielili się na grupy (który nie miał synów, w. 22; 24:28); ale były ich różne partie (córki). Oni przestali być ruchem Prawdy (Eleazar umarł). Te partie wśród nich, które powstały, gdy Rutherfordyści przestali być ruchem Prawdy, połączyły się z różnymi grupami Elizeuszystów, które od czasu do czasu odłączały się od Rutherfordystów (które pojmowali synowi Cysowi). Najważniejszą grupą pomiędzy tymi Elizeuszystami jest duży zbór w Chicago ze swymi oddziałami (Jerahmeel, 24:29). Standfastyści jako pozafiguralni Musyccy Meraryci podzielili się na trzy grupy: (1) Heardytów (Maheli; w. 23; 24:30); (2) Edwardsytów (Eder) oraz (3) grupę zwaną Głosem Elijasza (Jerymot). Powyżej opisane grupy są najważniejszymi grupami Lewitów Epifanii (cić są synowie Lewiego według domu ojców swych; w. 24; 24:30) nawet te, które w opisie przedstawionym bratu R. w odpowiedziach na zadawane przezeń pytania w artykule Z '16, 141, 1-7, później podzieliły się na swe odpowiednie grupy (przedniejsi... policzeni... według pocztu) i służą w świątyni Epifanii (odprawowali prace usługiwania w domu Pańskim), obejmując Lewitów, którzy przechodzą ćwiczenie w służbie (od 20 lat i powyżej; w. 27) oraz tych, którzy są dojrzali do służby (od 30 lat i powyżej; 23:3) tak, jak i wybitni bracia byli wyznaczani do swych służb (braci... synom Aaronowym, 24:31), przed bratem R. (Dawidem), wodzami zatrzymującymi korony (Sadokiem) oraz wodzami bez koron (Achimelechem), którzy byli wodzami (przedniejszymi) wybitnych (Kapłanów) i podległych (Lewitów) sług Pana w przeciwieństwie do mniej dojrzałych (młodszych braci). W ten sposób Lewici byli wyznaczani do swych prac (miotali losy).
(12) Brat R. ogłosił przez słowo i czyn fakt, że Bóg błogosławi ludowi Prawdy (Bóg... dał odpocznienie; w. 25), że mogą oni pracować w sferze działalności brata R. (i będzie mieszkał w Jeruzalemie). Wskazał on, iż gdy lud Boży podzieli się na swe klasy jako Boża świątynia Epifanii, będzie wprowadzona zmiana w pracy Lewitów (nie będą więcej nosić przybytku i wszystkiego naczynia, ku posługiwaniu; w. 26), bowiem głoszenie do publiczności będzie wyjęte spod kontroli pozafiguralnego Elijasza, a dane pod kontrolę pozafiguralnego Elizeusza. To zaś sprawi, że nie będą oni podlegli Małemu Stadku, bo noszenie pozafiguralnego przybytku i naczyń na to wskazywało. Brat R. przez swą ostatnią naukę na temat pozafiguralnego Elijasza i Elizeusza opisywał służbę tych ostatnich (według postanowienia Dawidowego byli policzeni synowie Lewiego; w. 27), a nawet niedojrzałych przechodzących ćwiczenie do pełnej służby (od 20 lat). Wciąż jednak obowiązkiem ich było pomagać wybitnym braciom (zostawali pod ręką synów Aaronowych; w. 28); jeśli chodzi o usprawiedliwienie (w przysionkach), oficjalne pozycje (gmachach), pomaganie przy oczyszczaniu poświęcenia braci (oczyszczaniu wszelkich rzeczy) i rozwijanie różnych stron Bożego dzieła (usługi). To odnosi się do prawd budujących charakter (około chleba pokładnego; w. 29), do przygotowań głoszenia Słowa Bożego (około mąki na ofiarę śniedną) i uszlachetnionego po-stępowania (placków nie kwaszonych) zarówno rozwijanego (pieczone w panewkach), jak i wypróbowanego (smażone), i to zarówno co do ilości jak i jakości (miary i odmierzenia). Mieli oni również we wszystkich odpowiednich czasach głosić Słowo Boże z wdzięcznością i ocenieniem ku chwale Bożej (a iżby stali... ku wysławianiu i chwaleniu Pana; w. 30). Mieli oni służyć według Słowa Bożego (porządku; w. 31) trzem rzeczom (uroczyste święta), wskazującym na przyjęcie przez Boga ofiary Chrystusowej (ofiarowaniu całopalenia), t.j. usprawiedliwieniu (Święto Przejścia), uświęceniu (Zielone Święta) i wybawieniu (Święto Kuczek) w związku z Tysiącleciem (Sabaty) i dwunastoma najważniejszymi łaskami (nowie miesiąca). Mieli oni to czynić stale jako służbę Bożą (ustawicznie przed Panem). To pozwoli im wypełniać obowiązek (pilnować straży; w. 32), względem usprawiedliwionych (namiotu zgromadzenia), poświęconych (świątnicy), oraz względem wybitnych sług Prawdy (synów Aaronowych) w sprawach dotyczących służby Bożej (w usłudze domu Pańskiego).
(13) Obecnie przedstawimy ważniejsze kapłańskie zarządzenia, które Bóg sprawił, że brat R. poczynił dla świątyni Epifanii, tak jak jest to powiedziane w 1 Kron. 24:1-19. Gdy synowie Aarona (w. 1) są nadmieniani bezimiennie w związku z przybytkiem, przedstawiają oni Podkapłaństwo. Kiedy jednak nazywani są po imieniu, tak jak w w. 1, to Nadab (w. 2) pod koniec Wieku, przedstawia fałszywych nauczycieli z Parousji idących na Wtórą Śmierć, a Abiju (w. 2) - fałszywych nauczycieli z Epifanii, którzy idą na Wtórą Śmierć (Abiju umarł; 3 Moj. 10:1-11; zob. u dołu notatkę z ang. Cieni Przybytku, str. 119 "Gdy przychodzimy do coraz jaśniejszego zrozumienia wysokich zalet charakteru, jakie są wymagane od tych wszystkich, którzy kiedyś osiągną żywot wieczny na jakimkolwiek poziomie i że niewielu, jak się wydaje, czyni starania o wyrobienie sobie doskonałej miłości jako zasady rządzącej ich życiem, to nasuwają się myśli, że ci dwaj synowie Aarona, których Bóg ukarał śmiercią, przedstawiają znaczną część poświęconych i spłodzonych z Ducha osób, które zaniedbały osiągnięcia wysokiego stanu serca, jaki jest koniecznie potrzebny i które ostatecznie nie będą godne żadnego życia, ale przeciwnie, zostaną wytracone we Wtórej Śmierci". - Notatka z Cieni Przybytku w ang. wydaniu, str. 119, odnosi się do str. 136 w polskim wydaniu w tomie 5 - przyp. tłum.). Eleazar (potężna pomoc) jest figurą na brata R., a Itamar (wyspa palm - jest aluzją do tego, że sfera pracy J. nie zdąża w kierunku korony, lecz trzymających palmy; Obj. 7:9) przedstawia J.; obaj słudzy wypełniający swe liczne urzędy jako Kapłani głosiciele w każdym odpowiednim czasie służby, pozafiguralny Eleazar w czasie Parousji, a pozafiguralny Itamar w czasie Epifanii (odprawowali urząd kapłański). Pozafiguralny Nadab (samowolny) nie pozostawił po sobie grupy Prawdy, aby służyła Panu Prawdą parousyjną; również i pozafiguralny Abiju (on jest mym ojcem) nie pozostawił żadnej grupy Prawdy, by służyła Panu Prawdą epifaniczną (umarli... a synów nie mieli), zanim Jezus złożył swą służbę Wieku Ewangelii, służbę Najwyższego Kapłana Kościoła (przed obliczem ojca swego), Brat R. podzielił (podzielił ich Dawid; w. 3) bardziej wybitnych usługujących braci (Sadoka z synów Eleazarowych) i mniej wybitnych usługujących braci (Achimelecha z synów Itamarowych) i to zależnie od ich obowiązków jako pielgrzymów i pomocników pielgrzymów (według urzędu ich), by wypełniali swe służby (w usługach ich). W czasie ostatnich dni brata R. bardziej wybitni pielgrzymi byli liczniejsi od mniej wybitnych pielgrzymów, a obie te klasy miały licznych pomocników (Eleazarowych więcej przedniejszych mężów niż... Itamarowych; w. 4). Na podstawie obliczenia, więcej wybitnych pielgrzymów było szesnastu (z synów... było przedniejszych szesnaście), a mniej wybitnych pielgrzymów było ośmiu (synów Itamarowych osiem).
(14) Gdy dwudziestu czterech pielgrzymów w ten sposób zostało wyznaczonych, każdy z nich stawał się wodzem grupy swych kapłańskich braci (rozdzieleni są losem jedni od drugich; w. 5). W tym charakterze tych dwudziestu czterech pielgrzymów było wodzami Kościoła (przełożonymi nad świątnicą) i wodzami od Boga (przedniejszymi przed Bogiem - dosłownie, jak podane w ang. popr. tłumaczeniu - książętami Bożymi). Menta Sturgeon, który zajmował się wtedy działem pielgrzymów, naznaczył im cedułę ich pielgrzymskich podróży w Strażnicy (popisał ich Semejasz... pisarz z pokolenia Lewiego; w. 6), a uczynił to publicznie przed bratem R. (królem) i dwunastoma wodzami z pokoleń duchowego Izraela (książętami), przed grupą wybitniejszych sług Prawdy (Sadokiem) oraz przed grupą mniej wybitnych sług Prawdy (Achimelechem), przed głównymi wodzami więcej i mniej wybitnych sług Prawdy (przedniejszy-mi... Kapłanów i Lewitów). A było to uczynione osobno dla Eleazarytów i osobno dla Itamarytów (a naznaczono... jeden Eleazarowi, a drugi... Itamarowi). W spisach pielgrzymskich angielskiej Strażnicy na lato 1916 znajduje się 24 pielgrzymów, którzy byli wodzami 24 grup, oddziałów kapłańskich służb. Następujący pielgrzymi w liczbie 16 są pozafiguralnymi Eleazarytami według ich stopnia wybitności: (1) Russell, (2) Johnson, (3) Rutherford, (4) MacMillan, (5) Sturgeon, (6) Rockwell, (7) Sexton, (8) (Geo.) Draper, (9) Toole, (10) Hersee, (11) Herr, (12) McPherson, (13) Wisdom, (14) Zink, (15) Thornton i (16) Thorn. Oni są odpowiednikiem 16 Kapłanów wymienionych w w. 7-14. Brat R. jako pozafiguralny Jehojaryb (walczący o Jehowę), wypełnia służbę Epifanii przez swe pisma, a także przez swe pisma należy on do dwóch, którzy zmuszają do ucieczki 10.000 w czasie Epifanii (5 Moj. 32:30). Następująca lista, jest listą wodzów mniej wybitnych pielgrzymów w liczbie 8 spośród 24 pełniących służbę Kapłanów: (1) Barber, (2) Riemer, (3) Robie, (4) Batterson, (5) Palmer, (6) Meggison, (7) Crist i (8) Gillespie. Odpowiada to ośmiu Kapłanom wymienionym w w. 15-18. Tak więc dokładnie, jak to możemy określić, wszyscy z tych 24 pielgrzymów wyżej wspomnianych są przedstawieni w porządku odpowiadającym porządkowi ich 24 typów podanych w w. 7-18 (cić są sporządzeni w posługiwaniu swojem, aby wchodzili do domu Pańskiego w przemianach swych; w. 19). Było to zarządzenie uczynione przez Jezusa poprzez brata R. (pod rządem Aarona, ojca ich) z polecenia Boga samego (jako mu rozkazał Bóg).
(15) 1 Kron. 25 przedstawia nam w trzech grupach 24 innych sług Prawdy, którzy byli podlegli poprzednim 24, gdy chodzi o przywileje kazania i nauczania oraz sposobności. Sług tych w trzech grupach brat R. przy pomocy niektórych z 12 wojowników wodzów wyznaczył do służby (i odłączył Dawid i hetmani; w. 1). Zostali oni ugrupowani jak następuje: (1) czterech posiłkowych pielgrzymów, którzy stale podróżowali (synowie Asafowi), (2) czternastu niedzielnych pielgrzymów zamieszkałych w Betel i trzech innych mieszkających u siebie, z tych zaś dwóch zajmujących się pracą świecką (synowie Hemana) oraz (3) sześciu posiłkowych pielgrzymów, którzy podróżowali czasami w niedziele (synowie Jedytuna). Przywilejem ich było posługiwać się tekstami biblijnymi jako podstawą ich przemówień (prorokowali przy harfach), bereańskimi lekcjami do tomów (psałterionach [w ang. przekładach Biblii w 1 Kron. 25:1 są podane trzy instrumenty muzyczne w następującym porządku: (1) harfy; (2) psałteriony (jest to starożytny strunowy instrument muzyczny, używany przy śpiewaniu psalmów - rodzaj harfy); (3) cymbały. W w. 6 tego samego rozdziału są podane te same instrumenty w odwrotnym porządku: cymbały, psałteriony, harfy - przyp. tłum.]) oraz nieformalnymi pogawędkami (cymbałach). Przedstawienie tej pierwszej klasy sług Prawdy jest następujące: stale podróżujący posiłkowi pielgrzymi (z synów Asafowych; w. 2): (1) Rice (Zachur), (2) Barker (Józef), (3) Yates (Natanijasz) oraz (4) Graham (Asarela), wszyscy z nich bowiem byli zapisani w Strażnicach letnich i jesiennych roku 1916, jako stale podróżujący pielgrzymi. Pracowali oni w grupie najważniejszych posiłkowych pielgrzymów (pod ręką Asafową) i głosili na takie przedmioty, jakie brat R. wyznaczył im.
(16) Następną grupę także stanowili posiłkowi pielgrzymi, ale tacy, którzy pełnili służbę w niedziele od czasu do czasu lecz nie stale, ponieważ byli oni także starszymi w miejscowych zborach (synowie Jedytunowi; w. 3). Byli nimi bracia: (1) Shull z Columbus, O. (Godolijasz), (2) Driscoll, publicysta brata R. (Zery). (3) Wise, późniejszy wiceprezydent Towarzystwa (Jesajasz), (4) Martin z Dayton, O. (Hasabijasz), (5) Jones z Chicago (Matytyjasz) i (6) Bridges z Bostonu (Symej). Trzecia grupa składała się z niedzielnych pielgrzymów, członków rodziny Betel, która pracowała w Betel albo przy Przybytku w zwykłe dni tygodnia, a wypełniała obowiązki kaznodziejskie w niedziele (synowie Hemana; w. 4). Jak wykazują wykazy pielgrzymów Strażnicy na lato 1916, byli to następujący bracia: (1) Burgess (Bukkijasz), (2) Detwejler (Matanijasz), (3) Emerson (Husyjel). (4) Hirsh (Zebuel), (5) Hoskins (Jerymot), (6) Hudgings (Chananijasz). (7) Kuehn (Chanani). (8) Martin (Eliata), (9) Ritchie (Gieddalty), (10) Stevenson (Romantyjeser), (11) Van Amburgh (Jasbekassa), (12) Wright (Malloty), a dwaj pozostali nie byli umieszczeni w wykazach Strażnicy z powodu braku miejsca: (13) Wakefield (Hotyr) i (14) Scheerer (Machazyjot).
(17) Wymienionych czternastu braci pielgrzymów niedzielnych, ujrzało sprawy Planu Bożego przez oczy brata R. (widzący królewski; 25:5) i pełnili oni służbę przez przedstawienia nauk Boskich przy pomocy kazań (w słowach Bożych, ku wywyższeniu rogu [róg znaczy tu to samo co koronet, czyli korona w herbie hrabiowskim - przyp. tłum.]). Pan błogosławił pielgrzymom niedzielnym rozmnażając ich do liczby 14 członków Betel (14 synów). Byli także trzej inni niedzielni pielgrzymi wykazani na ostatniej stronie Strażnicy, ci jednak nie byli członkami rodziny Betel, lecz zamieszkiwali w swych domach, a dwóch z nich zajmowało się pracą świecką w zwykłych dniach tygodnia. Są to mianowicie (1) Jolly, (2) Stevens oraz (3) Woodworth (trzy córki). Wymienionych 27 braci należało do trzech grup zaznaczonych powyżej (pod sprawą ojca swego; w. 6), mających polecenie nauczania Prawdy dla świątyni Epifanii (przy śpiewaniu w domu Pańskim). Trzecia z tych grup dawała ogólne kazania (na cymbałach), druga mowy i lekcje bereańskie oparte na tomach (psałteriony), a pierwsza wykłady oparte na tekstach Biblii (na harfach); to było czynione ku usłudze świątyni epifanicznej (ku służbie w domu Bożym). Wszystko to czyniono według Bożego rozporządzenia pokazanego przez zarządzenia brata R. (jako rozkazał król) dla tych trzech grup przemawiających sług (Asaf, Jedytun, Heman). Należy zwrócić uwagę (w. 9-31), że każdy z tych 24 symbolicznych synów miał jedenastu pomocników tak, iż razem było ich wszystkich 288 (wszystkich mistrzów dwieście osiemdziesiąt i osiem; w. 7). Oni wszyscy byli wyćwiczeni w głoszeniu Słowa Bożego będąc dobrze wyuczeni jak głosić Prawdy doktrynalne (ćwiczonymi w pieśniach Pańskich). Dwadzieścia cztery oddziały podległych sług Prawdy t.j. pozafigu-ralnych Lewitów, każdy w porządkowym oddziale, z innymi jedenastoma danego oddziału, odpowiadały i uzupełniały dwadzieścia cztery oddziały wybitnych sług Prawdy tj. Kapłanów, jak np. oddział pozafiguralnego Jehojaryba (br. R.; 24:7) miał za swój odpowiednik i uzupełnienie oddział pozafiguralnego Józefa (br. Rice itd.; 25:9), zaś oddział pozafiguralnego Jedajasza (J.; 24:7) miał jako swój odpowiednik i uzupełnienie oddział pozafiguralnego Godolijasza (br. Shull itd.; 25:9). Należy również zauważyć, że porządek synów pozafiguralnego Asafa, Jedytuna i Hemana podany w 25:2-4 nie jest podany tak samo w 25:9-31, lecz jest zupełnie innym porządkiem, w którym ci symboliczni synowie wchodzili do swych porządkowych oddziałów.
PYTANIA BEREAŃSKIE
(1) Gdzie są opisane ostatnie dni brata R? Z jakiego punktu widzenia one są widziane? Czym głównie były wypełnione jego ostatnie dni? Czego on jeszcze nie widział jasno? Dzięki czemu możemy jasno widzieć znaczenie tych jego zarządzeń? W czym one się wyrażały? W czym jeszcze te przygotowania były widoczne? Co jest pierwszym znaczeniem tych przygotowań? Drugim? Trzecim? Jakiemu celowi były poświęcone te prace naszego Pastora? Czym one były w istocie? O czym w związku z tymi sprawami nie wiemy na pewno? Co wiemy o jego wiedzy na ten temat? Dlaczego nie opowiedział nam on wiążących się z tym szczegółów? Co Pan mógł czynić w każdym razie? Co przypuszczamy na ten temat?
(2) Co on w związku z tym rozumiał? Dlaczego? Jak to jest dowiedzione? Co on najpierw w rezultacie uczynił? Jak to jest figurowane? Przez co? Jak on zaczął rozwijać pokolenie Judy z Obozu Epifanii? Jak to jest przedstawione? Z kogo ono się składało? Jak on przygotował odciosywanie dokonywane przez pozafiguralnych budowniczych? Co było tym odciosywaniem? Jak to jest przedstawione? Co on uczynił dla pozafiguralnych drzwi? Jak to jest przedstawione? O czym on wiele nauczał? Jak to jest przedstawione? Pomiędzy czym on dokonał rozróżnienia? Jak to jest przedstawione? Kto ich dostarczył? Jak to jest przedstawione? Podaj przykład! Jak to jest przedstawione? Co jego działania mówiły o J.? Jak to jest przedstawione? W jaki sposób on to uważał? Jak to jest przedstawione ogólnie i w szczegółach? Co on uczynił w rezultacie tego?
(3) W jaki sposób było dokonane wezwanie i polecenie w stosunku do J. Jak to jest przedstawione? Jakie zdarzenie miało miejsce w maju 1916? Jaki był pierwszy czyn związany z tym poleceniem? Drugi? Trzeci z przykładami? Czwarty? Piąty? Szósty ze szczegółami? Siódmy z jego skutkami?
(4) Jak J. nie zapatrywał się w owym czasie na punkt 6? Jakie trzy sprawy pozwoliły mu później dojrzeć specjalne znaczenie w tym? Jakie było znaczenie każdego z pięciu? Jakie były tematy innych mówców? Ich porządek? Jak to jest figurowane jeśli chodzi o J. i grupy Lewitów? Jeśli chodzi o temat J.? Jaka szczególna cecha oznaczała trzech wodzów Lewitów w każdym wypadku później? Co należy przede wszystkim zauważyć, jeśli chodzi o siedem aktów, o których była mowa? Według jakiego przykładu? Co po drugie?
(5) Co przez swe akty brat R. powiedział J.? Jak to jest przedstawione? Dla jakich trzech powodów Bóg zabronił tego? Jak to jest przedstawione? Kto to miał zrobić? Jak to jest przedstawione? Jakie warunki mają to uczynić odpowiednim? Jak to jest przedstawione? Jaki fakt temu nie zaprzecza? Z jakim rezultatem? Jak to jest przedstawione? Co będzie pokojowe w jego pracy? Jak to jest przedstawione? Jaką wiedzę odnoszącą się do tego dał Bóg bratu R.? Prawdopodobnie przez co? Jaką jeszcze wiedzę dał mu na ten temat? Jak to jest przedstawione? Jak długo? Jak to jest przedstawione? Przez jakie dwie rzeczy brat R. powiedział J., że wzniesie on świątynię Epifanii? Jak to jest przedstawione? Dlaczego on to powiedział? Jak to jest przedstawione? Jakie pragnienie wyraził on względem J.? Jak to jest przedstawione? Kto nakazał tę pracę? Jak to jest przedstawione? Dla jakiego celu? Jak to jest przedstawione? Jakie jeszcze warunkowe zapewnienie dał on J.? Ukaż figurę! Do czego on zachęcił J.? Ukaż figurę!
(6) Jakie jeszcze inne zapewnienie dał on J.? Jak to jest pokazane w figurze? Jakie trzy Prawdy są ukryte w wadze i wartości złota? Jak można je wydostać? Jakich dwóch rzeczy nie znamy na podstawie Biblii, gdy chodzi o talent srebra? Od czego to nas powstrzymuje? Jakie dalsze cztery zapewnienia dał on J.? Jak to jest figurowane w każdym wypadku? Jakie jeszcze zapewnienie dał on J.? Jak to jest figurowane?
(7) Do czynienia jakich rzeczy w stosunku do J. zachęcał brat R. wodzów? Jak to jest przedstawione? Na jakie dwie inne rzeczy wskazywał on im? Jak to jest przedstawione w każdym wypadku? Jak jest dowiedziona druga z tych rzeczy? Jak to jest pokazane w figurze? Dla jakiego celu? Jak to jest figurowane? Do czego więc on ich zachęcał? W jakim celu? Jak to jest przedstawione? Do jakich dwóch rzeczy pobudzał ich? Na co to wskazywało? Jak to jest figurowane? Dla jakich dwóch rzeczy miało to być uczynione? Jak to jest pokazane w każdym przypadku? Ku czyjej chwale? Jak to jest przedstawione? Czego powyższe fakty dowodzą? Ukaż to w figurze!
(8) Jakimi działaniami były wypełnione ostatnie dni brata R.? Gdzie to jest powiedziane? Jaki wyjątek należy zauważyć? Jakie fakty dowodzą tego wyjątku? Co jest reprezentowane przez Dawidowe zarządzenia spraw świątyni? Kiedy to powołanie się zaczęło? W jaki sposób między innymi? Gdzie to jest pokazane? W czym to jeszcze miało miejsce? Co tam następowało? Co należy pamiętać, jeśli chodzi o Kapłanów i Lewitów? Dlaczego? W jakich warunkach podlegli słudzy Prawdy zostali opisani? Jak to jest figurowane? Gdzie były podane te opisy? Zależnie od czego? Jak to jest figurowane? Kto odpowiedział na to wezwanie? Jak to jest figurowane? Gdzie były podane te opisy? Zależnie od czego? Z kogo składała się pierwsza grupa? Jak to jest figurowane? Druga? Trzecia? Czwarta? Jak to jest figurowane? Jak brat R. rozmieścił ich? Jak to jest pokazane w typie?
(9) Na ile rodzajów zgodnie z tym można ich podzielić? Czym każdy z tych rodzajów różni się od innych? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Jakie były dwie główne grupy Gersonitów za czasów brata R.? Czym one się różniły? Na ile grup i na jakie grupy byli podzieleni pozafiguralni Laadanici? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Jaką poprawkę należy wprowadzić jeśli chodzi o w. 9? Na ile i na jakie grupy są podzieleni ci pierwsi? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Na ile i na jakie grupy byli podzieleni Semeici? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Która grupa była z nich najważniejszą? Jak to jest figurowane? Która była następną? Jak ona jest pokazana? Co stało się z trzecią i czwartą grupą? Dlaczego? Jak to jest figurowane? Jak inni zostali umieszczeni? Jak to jest figurowane? Na ile i na jakie grupy zostali oni podzieleni. Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Kto pochodził z klasy Chrystusowej? Jak to jest figurowane w każdym symbolu? Jaką pracę miał daną Najwyższy Kapłan Kościoła? Jak to jest figurowane? Kto w tym współpracuje? Kim oni byli? Jak to jest przedstawione?
(10) Gdzie najpierw ukazują się Amramici? Jak to jest dowiedzione? Z ilu i jakich grup oni się składają? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jacy są ich wodzowie? Jak to jest figurowane? Ile partii było w Zborze w Jersey City? Jak to jest przedstawione? Czyimi są oni zwolennikami? Jak to jest przedstawione? Jacy byli wodzowie pozafiguralnych Amramitów Eliezera? Jak to jest przedstawione? Na co oni się rozbili? Pokaż to w figurze! Za kim i przeciw komu idzie ich najważniejsza klika? Jak to jest przedstawione? Kto stanowił najważniejszą grupę pozafiguralnych Izaarytów? Jak to jest przedstawione? Co było ich odłamem? Jak to jest pokazane w figurze? Na ile i na jakie grupy podzielili się Ritchieici jako pozafiguralni Hebronici? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Sturgeonici? Ukaż figurę! Pozafiguralni Meraryci? Ukaż figurę? Na ile i na jakie grupy podzielili się Meraryci? Jak to jest figurowane w każdym przypadku?
(11) Wymień grupy Merarytów Towarzystwa! Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Czego nie uczynili Rutherfordyści? Jak to jest figurowane? Co oni utworzyli? Jak to jest pokazane w typie? Czym oni przestali być? Jak to jest pokazane w typie? Co potem ich partie uczyniły? Jak to jest figurowane? Jaka jest najważniejsza grupa takich Elizeuszystów? Ukaż figurę! Na ile i na jakie grupy podzielili się zwolennicy Standfast? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jakimi grupami są powyższe? Jak to jest przedstawione? Nawet kto? Jak to jest przedstawione? Gdzie oni służą? Pokaż to w figurze! Jakie dwie inne klasy one obejmują? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Nawet podobnie do kogo? Jak to jest figurowane? Jak są oni podzieleni jeśli chodzi o wodzów? Jak to jest przedstawione? Przeciwko komu? Jak to jest figurowane? Jak byli oni wyznaczani? Jak to jest figurowane?
12) Jakie dwie rzeczy ogłosił brat R.? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Na jaką zmianę on wskazał? Kiedy? Jak to jest figurowane? Dlaczego tak miało być? Z czego to wynika? Co opisywało służbę pozaobrazowego Elizeusza? Jak to jest figurowane? Nawet kto? Jak to jest pokazane w figurze? Co było ich obowiązkiem? Jak to jest przedstawione? Pod jakimi czterema względami przede wszystkim? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Do jakich trzech innych spraw to się odnosiło? Jak to jest przedstawione? Z jakich trzech punktów widzenia? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Pod jakimi trzema warunkami? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jakie inne rzeczy mieli oni czynić? Jak to jest przedstawione? Jakim trzem innym rzeczom mieli oni służyć? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? W związku z jakimi trzema rzeczami? Jak to pokazuje figura w każdym przypadku? Kiedy oni mieli to czynić? Jak na to pokazuje figura? Co to pozwoli im czynić? Wykaż figurę! Względem jakich trzech rzeczy? Jak to jest figurowane? W jakich sprawach? Jak to pokazuje figura?
(13) Co teraz będzie przedstawione? Gdzie to jest figurowane? Kogo reprezentują synowie Aarona, gdy w związku z przybytkiem nie są wymienieni z imienia? Kogo reprezentują kiedy są nazwani po imieniu na koniec Wieku w każdym przypadku? Jak to jest dowiedzione? Czego pozafiguralny Nadab i Abiju nie zostawili w chwili śmierci? Jak to jest pokazane w figurze? Przed czym oni pomarli? Jak to jest figurowane? Jakiego rozdziału wybitnych służb dokonał brat R.? Jak to jest pokazane w figurze? Zależnie od czego? Dlaczego? Jak to jest figurowane? Jaka była wówczas proporcja więcej i mniej wybitnych braci oraz ich pomocników? Jak to jest przedstawione? Co stanowiło różnicę? Jak to wynika z figury?
(14) W jakim stosunku jest każdy z 24 pielgrzymów do swej grupy? Jak to jest przedstawione? Czym oni byli w tym charakterze? Jak to jest figurowane w obu stosunkach? Kto naznaczał im cedułę pielgrzymskich podróży? Jak to jest figurowane? Przed jakimi pięcioma układami pozafigur? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Jak to było uczynione? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Gdzie są ci 24 uwzględnieni w planie? Wymień 16 wybitnych Eleazarytów według ich stopnia wybitności! Kogo oni są odpowiednikami? Jak pozafiguralny Jehojaryb spełnia swą służbę Epifanii? Według jakiego podobnego przykładu? Wymień ośmiu pozafiguralnych Itamarytów według stopnia ich wybitności! Komu oni odpowiadają? Jak według naszego zrozumienia są oni przedstawieni? Jak to jest figurowane? Przez kogo to zostało urządzone? Polecone? Jak to jest przedstawione?
(15) Co jest w trzech grupach przedstawione w 1 Kron. 25? W czym oni byli podlegli w stosunku do poprzednich 24? Przez kogo te trzy grupy były wyznaczone? Jak to jest figurowane? Czym te trzy grupy różniły się? Jakimi trzema rzeczami miały one przywilej posługiwać się? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Na czym polega przedstawienie pierwszej z tych klas? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Na jakich listach byli oni umieszczeni? W jakiej oni byli grupie? Jak to jest przedstawione? Przez kogo zostali wyznaczeni? Jak to jest figurowane?
(16) Jaka była następna grupa? Jak oni pełnili służbę? Jak to jest figurowane? Kto w tę grupę wchodził? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Z jakich członków składała się trzecia grupa? Jak to jest figurowane? Wymień ich według wykazów Strażnicy? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Którzy dwaj nie figurowali w wykazach?
(17) Poprzez co widzieli oni Prawdę? Jak to jest figurowane? Jaką oni mieli służbę? Jak to jest figurowane? Co Bóg czynił względem niedzielnych pielgrzymów? Jak to jest figurowane? Jaka tam była inna klasa niedzielnych pielgrzymów? Jak oni się nazywali? Jak to jest figurowane w każdym przypadku? Do jakiej grupy należało powyżej wymienionych 27 pielgrzymów? Jak to jest figurowane? Co im było polecone? Jak to jest figurowane? W jaki sposób każda z tych trzech grup miała służyć? Jak to jest przedstawione w każdym przypadku? Przez czyje rozporządzenie? Jak to jest figurowane? Dla jakich trzech grup? Jak to jest przedstawione? Co można zauważyć na podstawie w. 9-31? Jak to jest przedstawione? W czym oni byli wyćwiczeni? Jak to jest przedstawione? Dlaczego? Komu te 24 oddziały miały odpowiadać? Kogo one uzupełniały? Jakie dwa przykłady tego zostały podane? Co jeszcze trzeba w tej sprawie zauważyć?
(Ciąg dalszy nastąpi)
T.P. 1955, 49; TP ’62, 76-85.