POŚWIADCZAJĄCA SŁUŻBA WIELKIEGO GRONA
ZGODNIE z tym jak brat Johnson dowiódł (P.'21, 14; E. tom 4, 49 itd.) "prawda o Epifanii jest postępująca". Jest to widoczne dla wszystkich, którzy bacznie śledzili jej rozwój z roku na rok. Wraz z upływem czasu możemy spodziewać się dalszego rozwinięcia tej prawdy (Przyp. 4:18). Aby lepiej zrozumieć rzeczy podane w tym artykule, zachęcamy wszystkich, aby najpierw pilnie zbadali E. tom 4, roz. 2 "O Wielkim Gronie Ogólnie", albo artykuł p.t: "Oczyszczenie Prawdy i Jej Sług" (T.P. 1932, 26), gdzie jest tłumaczony 12 rozdział z 3 księgi Mojżesza.
Zastanówmy się nad określeniami brata Johnsona, odnoszącymi się do 12 rozdziału 3 Moj. Brat ten, jak wiemy, w figuralnym znaczeniu Racheli odnalazł klucz, którym otworzył 3 Moj. 12. Rachela na nasz czas przedstawia duchowe prawdy, tyczące się wyboru na okresy Parousji i Epifanii, a także sług, którzy prawdami tymi służą dwom spłodzonym z ducha klasom szczególnie rozwiniętym przez te prawdy przy końcu Wieku Ewangelii, tj. Małemu Stadku (pozafiguralny Józef) i Wielkiemu Gronu (pozafiguralny Benjamin). W owym artykule na stronie 27 tłumaczył on, że matka (3 Moj. 12) przedstawia to samo, co Rachel przy końcu Wieku (chociaż niekoniecznie to samo z każdego punktu zapatrywania); że mężczyzna (3 Moj. 12:2) przedstawiał Małe Stadko w Parousji, które było rozwinięte przez duchowe prawdy, tyczące się wyboru i sług usługujących tymi prawdami, i że dzieweczka (3 Moj. 12:5) przedstawiała Wielkie Grono podczas Parousji i Epifanii. On dalej tłumaczył tam, że 40-dniowy okres oczyszczenia matki po urodzeniu syna, przedstawia 40 lat Parousji (1874-1914) oraz, że 80 dni potrzebnych na oczyszczenie matki po urodzeniu córki przedstawia 80 lat Parousji i Epifanii (w ścisłym znaczeniu) razem (1874-1954). Oczyszczenie matki po urodzeniu syna podczas 40 dni przedstawiało dwie rzeczy: (1) oczyszczenie Prawdy (w jej zastosowaniu do Małego Stadka - mężczyzny) z wszelkich błędów dotyczących tej sprawy i (2) oczyszczenie jej wiernych sług, co było dowiedzione przed październikiem 1914, że zatrzymali oni korony i od tego czasu zatrzymają je. Podobnie oczyszczenie matki po urodzeniu córki podczas 80 dni przedstawia dwie rzeczy. (1) oczyszczenie Prawdy (w jej zastosowaniu do Wielkiego Grona - dzieweczki) z wszelkich błędów dotyczących tej sprawy i (2) oczyszczenie wiernych oraz częściowo wiernych sług Prawdy z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiąclecia, jak również niezdatności wykonywania specjalnej poświadczającej służby od października 1954.
Kim są ci "wierni" i "częściowo wierni" wspomniani wyżej słudzy? Ponieważ brat Johnson często i właściwie używał wyrażeń "wierni" i "częściowo wierni", gdy porównywał Małe Stadko z Wielkim Gronem, na pierwszy rzut oka zdawałoby się, że to samo miał na myśli i w tym wypadku. Lecz ostrożniejsze zbadanie cytatu i wypełnień wskazuje, że to znaczenie nie odnosi się do tematu pod dyskusją, jak to wykażą następujące punkty.
(1) W następnym paragrafie (str. 27, par. 4) przy omawianiu 7-miu i 14-tu dni 3 Moj. 12:2, 5 wykazuje on (odnosząc się do sług przedstawiających Prawdę), że "w figurze 7-dniowej nieczystości matki (w. 2) mamy rozumieć, iż uczestnictwo sług tracących korony nie jest przedstawione w obrazie odnoszącym się do rozwinięcia Małego Stadka, chociaż oni pomagali w rozwijaniu Małego Stadka. Również należy rozumieć, że tak słudzy zatrzymujący, jak i tracący korony, są uważani jako załączeni w figurze matki i w obrazie odnoszącym się do tych, którzy rozwijali Wielkie Grono, chociaż ci pierwsi nie są złączeni w obrazie 14-dniowej nieczystości matki (w. 5). Fakty tych dwóch pozafigur i dwóch okresów figuralnej nieczystości oraz figuralnego oczyszczenia zmuszają nas, abyśmy zrobili różnice w poglądzie".
(2) Na stronie 27 w par. 5 po opisaniu specjalnej pracy (uderzenie Jordanu, itd.), która w latach 1914-1916 była świadectwem zupełnego oczyszczenia matki w znaczeniu sług, którzy zatrzymali korony, on dodaje: "Ta służba była świadectwem oczyszczenia pozafiguralnej matki; ponieważ wierne uczestniczenie w niej dowiodło, że oni byli sługami zatrzymującymi swe korony. Jednak ich usługiwanie w tym nie wyrobiło im Wysokiego Powołania. To jest udowodnione tym faktem, że oni, jako pozafigura matki, musieli przynieść pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech (3 Moj. 12:6-8)". Jest zatem widoczne, że wierni "w sensie sług, którzy zatrzymali swe korony", mieli swą pracę oczyszczenia poświadczoną jako kompletną, w ich specjalnej służbie wykonywanej od 20 września 1914 do 3 listopada 1916 po okresie 40-letniego oczyszczenia; z tego względu nie mogą być załączeni do "wiernych" wzmiankowanych powyżej, dających świadectwo swego oczyszczenia po okresie 80 lat.
(3) To, że wyrażenie "wierni" i "częściowo wierni" słudzy nie odnosi się tutaj ani do Małego Stadka, ani Wielkiego Grona, jest także widoczne z oczyszczenia utratników koron - sług Prawdy dla Wielkiego Grona, którzy są sami przedstawieni w pozafiguralnej 14-dniowej nieczystości, zaś wierni zatrzymujący korony, są pominięci w figurze, jak również w tej części pozafigury. Tak samo, lecz w odwrotnym porządku, utratnicy koron, chociaż są sługami Prawdy dla Małego Stadka, zostali jednak pominięci w pozafiguralnych 7-miu dniach nieczystości wiernych sług Prawdy dla Małego Stadka, tak jak jest to przedstawione w figurze. Ci słudzy, którzy utracili swe korony, mieli udział w pierwszym oczyszczeniu (przedstawionym przez pierwsze 7 dni wchodzących w okres 14-dniowej nieczystości z w. 5), lecz z powodu ich częściowej niewierności muszą oni jako klasa przechodzić przez jeszcze jedno oczyszczenie, w którym to czasie zasługa Jezusowa będzie szczególnie użyta (4 Moj. 8:12, 21). To drugie przebłaganie na ich korzyść zawiera się w drugich 7 dniach wchodzących w 14-dniowy okres, tak jak jest to pokazane w w. 5. Drugie przypisanie zasługi Chrystusowej na korzyść tych sług, odbyło się w czasie pomiędzy październikiem 1923 a październikiem 1924, przy ofiarowaniu pierwszej części Dobrych Lewitów - drugiego z pozafiguralnych bochenków chleba, danych na obracanie w uzupełnionym obrazie. Było to wyrzeczone na podstawie wierszy 2 i 5, gdy powiedzieliśmy powyżej, że słudzy zatrzymujący korony są wyłączeni z figury 14-dniowej nieczystości, a słudzy tracący korony są wyłączeni z figury 7-dniowej nieczystości (str. 28, par. 6).
(4) Fakty tej sprawy dowodzą, że "oczyszczenie wiernych i częściowo wiernych sług Prawdy z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiąclecia, jak również niezdatności do wykonywania specjalnej służby wydawania świadectwa od października 1954", nie mogło tu włączyć Małego Stadka jako "wiernych", ponieważ ich ziemska pielgrzymka skończyła się w roku 1950, podczas gdy specjalna służba poświadczająca oczyszczenie wiernych i częściowo wiernych sług rozpoczyna się po okresie 80-letnim, tj. w październiku 1954.
(5) Tuż przed tym oświadczeniem odnoszącym się do "wiernych i częściowo wiernych sług Prawdy" oraz ich oczyszczenia z takich nieczystości, które byłyby powodem utraty ich miejsc w Wieku Tysiąclecia, a także niezdatności do wykonywania specjalnej służby wydawania świadectwa po październiku 1954, brat Johnson podał równoległe oświadczenia odnoszące się do "oczyszczenia (Prawdy potrzebnej dla rozwinięcia Małego Stadka) wiernych sług, tak iż dowiedzionym było w październiku 1914, że oni zatrzymali swe korony i od tego czasu je zatrzymają". A zatem "oczyszczenie matki w znaczeniu sług zatrzymujących swe korony dało świadectwo, iż proces ten był ukończony" łącznie ze specjalną pracą, jaką mieli oni wykonać, a która "następowała zaraz po skończeniu 40 dni", tj. w "okresie od 20 września 1914 do 3 listopada 1916" (str. 27, par. 5; str. 28, par. 8).
OBJAŚNIENIE "WIERNYCH" I "CZĘŚCIOWO WIERNYCH"
Mając na uwadze powyższe pięć dowodów widzimy, że bracia Małego Stadka nie są włączeni w "sługach wiernych i częściowo wiernych", "pozafiguralnej matki po pozafiguralnej córce w znaczeniu sług Prawdy, którzy w roku 1954 przyniosą pozafiguralną ofiarę całopalenia i ofiarę za grzech jako świadectwo jej oczyszczenia" (str. 27, par. 5). Kim więc są ci "wierni i częściowo wierni słudzy Prawdy", którzy przed październikiem 1954 będą oczyszczeni "z takich nieczystości które byłyby nie tylko powodem ich niezdatności do zajmowania miejsca w Wieku Tysiąclecia, ale również spowodowałyby utratę specjalnej służby poświadczającej od października 1954"? Myślimy, że "wierni" są to "oczyszczeni Lewici", a "częściowo wierni słudzy Prawdy", to ci Lewici, którzy znajdują się w procesie do oczyszczenia. Ci ostatni są teraz tylko po części oczyszczeni, ponieważ proces oczyszczenia jest "sprawą stopniową", jak to jest wykazane w 4 Moj. 8:7 (E. tom 4, 71, 146, 147; T.P. 1938, 44, kol. 1 u góry; te oczyszczenie ma być skompletowane "przed końcem Epifanii" - Czasem Ucisku w obszerniejszym znaczeniu; E. tom 6, 163; T.P. 1938, 6).
Liczni bracia połączeni z różnymi grupami Prawdy, jak: Brzask, Głos Elijasza, P.B.I., Stróże Poranka itd. coraz to więcej przyjmują okruchy z Epifanii - oświeconego stołu, stopniowo pozbywając się dawniej wyznawanych błędów po części, lub w całości. Nasze pisma takie, jak: "Co Znaczy To Wszystko?", odparcie błędów wodzów z Dawn czyli Brzasku na temat wiązania Szatana, "Czy Drzwi Wejścia do Wysokiego Powołania Są Zamknięte?", "Kto Słyszał o Takich Rzeczach?", "Nauki Świadków Jehowy" itd., razem z naszymi dawnymi numerami ochotniczymi, które jeszcze wysyłamy, dokonują pięknego dzieła. W wyniku tego otrzymaliśmy wiele listów jako odpowiedzi, które wykazują częściowe oczyszczenie i częściową służbę Prawdy względem drugich. Brat Johnson wspominał o tym w E. tomie 4, 147, gdzie wyraził się: "Aż oczyszczenie... do pewnego stopnia rozpocznie się, oni nie będą mogli służyć Kapłanom" (z których wszyscy są poza zasłoną od 22 października 1950). Nawet przed rozpoczęciem się w nich oczyszczenia, podczas gdy jeszcze są dwoistego umysłu i nie znajdują się w harmonii z Panem, "ich praca, zwłaszcza ku publiczności, jest po części pracą dla Pana. Dobra część ich umysłu pozwala im czynić niektóre rzeczy dla Pana, podczas gdy zła część ich umysłu jest powodem ich służby Azazelowi" (E. tom 4, 125). Skoro tylko rozpoczną oni proces oczyszczenia, dobra część ich umysłu zdobywa coraz to większą kontrolę, a Duch Święty ich umysłów, serc i woli przysposabia ich coraz bardziej, aby byli "wiernymi świadkami Prawdy, odnośnie nadchodzącego Królestwa i uzupełnienia Kościoła" (Obj. 19:6-8; E. tom 15, 528). W proporcji do stopnia ich oczyszczenia wszyscy Lewici, wierni lub częściowo wierni, będą wiernie służyli Jezusowi - Głowie i Kościołowi - Jego Ciału, jako wielkiemu Najwyższemu Kapłanowi i Jego Podkapłanom, którzy obecnie znajdują się na duchowym poziomie. Nie mamy uważać, że przebywanie Kapłanów na poziomie duchowym, jest przeszkodą dla Lewitów do przyjemnego służenia im w błogosławieniu ludzkości.
Oczyszczenie matki po urodzeniu się syna, w pierwszym zarysie, tj. na ile to się tyczy Prawdy, przedstawiało usunięcie z Prawdy przed październikiem 1914 wszystkich błędów tyczących się nauk potrzebnych dla rozwinięcia Małego Stadka; zaś w wypadku córki, także w pierwszym zarysie - usunięcie z Prawdy błędów przed październikiem 1954, tyczące się nauk potrzebnych dla rozwinięcia Wielkiego Grona. Lecz jesteśmy więcej w tym artykule zainteresowani drugim zarysem tyczącym się oczyszczenia matki po córce, tzn. oczyszczeniem sług Prawdy, a zwłaszcza tych, którzy będą żyli w październiku 1954 i którzy do tego czasu będą już oczyszczeni "z takich nieczystości, które byłyby dla nich przeszkodą do zajęcia miejsca w Wieku Tysiąclecia, jak również do specjalnej pracy poświadczającej, począwszy od października 1954".
Z cytatu z T.P. 1932, 21 rozumiemy, że chociaż jeszcze nie będzie otwarcie objawione, to jednak każde Nowe Stworzenie będzie przed październikiem 1954 albo zatracone i pójdzie na Wtórą Śmierć, albo będzie dostatecznie oczyszczone z takich nieczystości, które powstrzymałyby je od zajęcia miejsca w Wieku Tysiąclecia. Jak ostrożnym powinno być każde Nowe Stworzenie w wykonywaniu swego poświęcenia, w badaniu, krzewieniu i czynieniu Prawdy, oraz w wiernym wytrzymywaniu różnych doświadczeń, albowiem dla każdego z nich jest to sprawa życia lub śmierci! Sądząc z wielu objawów upartości Wielkiego Grona, nienawidzenia przez nich instrukcji Bożych, buntowania się przeciwko Prawdzie, zaniedbywania Słowa Bożego, lekceważenia Jego zarządzeń (Ps. 50:15-17; 107:11) oraz rozległych działalności przesiewawczych, nieustannego natarczywego zagaszania ducha i siania ciału, z którego żną skażenia (Gal. 6:8) mamy obawę, że wielu spośród nich będzie zniszczonych we Wtórej Śmierci.
Z oświadczenia brata Johnsona podanego powyżej widzimy, że jest potrzebne dla sług Prawdy aby byli oczyszczeni nie tylko z takich splugawień, które powstrzymałyby ich od zajęcia miejsca w Wieku Tysiąclecia, lecz także z takich, które czyniłyby ich niezdolnymi do wykonywania specjalnej służby poświadczającej o ich czystości. Wierzymy, że oczyszczeni Lewici, którzy posiadają Prawdę Epifanii logicznie będą tymi, których Pan użyje aby rozpocząć tę specjalną służbę z uwagi na to, iż ogólnie mówiąc, oni są tymi wiernymi sługami Prawdy do których odnosi się cytat ze str. 27. Dalej wierzymy, że częściowo wierni coraz więcej będą się przyłączali do tej pracy gdy ją lepiej zrozumieją i dalej będą się oczyszczali. Jeżeli Pan użył Swych Epifanią oświeconych Lewitów jako pierwszych Lewitów do ogłoszenia poselstwa z Objawienia 19:5-9, które było na czasie po śmierci brata Johnsona jako "ostatniego członka Małego Stadka na ziemi" (T. P. 1950, 27; 1951, 19), nie powinno nas dziwić, jeżeli On podobnie użyłby ich do rozpoczęcia służby poświadczającej, będącej dowodem ich oczyszczenia jako części pozafiguralnej matki po pozafiguralnej córce. Faktem jest, że żaden członek z Wielkiego Grona w Babilonie, ani żaden między 60-ma grupami, z wyjątkiem Epifanią oświeconych oczyszczonych Lewitów, nie był dostatecznie poinformowany aby mógł inteligentnie uczestniczyć w proklamowaniu poselstwa z Objawienia 19:5-9, kiedy czas na jego ogłoszenie nadszedł.
Podobna sytuacja będzie przeważać odnośnie brania inteligentnego udziału w pracy poświadczającej, jaka rozpocznie się w październiku 1954.
Zastanowienie się nad warunkami, jakie panowały pomiędzy braćmi Małego Stadka w czasie ich poświadczającej służby, powinno być pomocnym dla nas pod tym względem. Jako pozafiguralna matka po urodzeniu syna, wszyscy bracia Małego Stadka byli oczyszczeni z wad do tego stopnia, iż było w dniu 16 września 1914 roku dowiedzione, że zatrzymali oni swe korony i od tego czasu zatrzymają je; chociaż nie wszyscy byli jeszcze gotowi do wzięcia udziału w swej służbie poświadczającej (uderzenie Jordanu itd.) gdy praca ta rozpoczęła się 20 września 1914, ponieważ spora ich liczba była jeszcze w Babilonie. Z biegiem czasu i oni byli popieczętowani na czołach, opuścili Babilon i przyłączyli się do służby poświadczającej, przy czym ostatni z nich opuścił Babilon w dniu 18 kwietnia 1916, mając dosyć czasu aby wziąć udział w tej służbie przed jej zakończeniem 3 listopada 1916. Ponieważ nie wszyscy pozostali członkowie Małego Stadka byli gotowi do natychmiastowego brania udziału w służbie poświadczającej z chwilą jej rozpoczęcia w roku 1914, nie powinniśmy się spodziewać podobnie, że wszyscy członkowie Wielkiego Grona będą gotowi do brania udziału w swej służbie poświadczającej zaraz z chwilą jej rozpoczęcia w październiku 1954. Lecz jak więcej oświeceni członkowie Małego Stadka brali w swej specjalnej służbie od samego początku, a drudzy mniej oświeceni wzięli udział później, tak jest rozsądnym spodziewać się, że więcej oświeceni członkowie Wielkiego Grona (dobrzy Lewici) rozpoczną swą specjalną służbę w jesieni 1954, a drudzy mniej oświeceni wezmą swój udział w niej później.
DWIE FAZY SŁUŻBY POŚWIADCZAJĄCEJ
W T.P. 1932, 27, par. 5 i w E. tomie 4, 100 brat Johnson mówi: "Jeszcze nie wiemy jaka będzie szczególna praca pozafiguralnej matki pozafiguralnej córki w znaczeniu sług Prawdy łącznie z przyniesieniem w roku 1954 pozafiguralnej ofiary całopalenia i ofiary za grzech w zaświadczeniu jej oczyszczenia; lecz myślimy, że stanie się to w formie nawrócenia Izraela. Musimy zaczekać za tą wiadomością prawdopodobnie aż do owego czasu". Zauważmy niepewność brata Johnsona wyrażoną w tej sprawie, chociaż podał on, że pracą tą mogłoby być nawrócenie Izraela. Powiedział on także, że musimy poczekać za tą wiadomością prawdopodobnie aż do owego czasu (tj. do jesieni 1954) aby się upewnić względem tego, albowiem miał on ufność, że Pan objawi mu to wtedy, gdy przyjdzie czas na rozpoczęcie pracy poświadczającej. Gdy brat Johnson pisał to po raz pierwszy w 1928 roku (tłumaczone w T.P. 1932, 27 par. 5) miał on na myśli, że wojna, rewolucja i anarchia Czasu Ucisku będą miały miejsce w 40 latach Epifanii i że w roku 1954 będzie czas ucisku Jakuba, a także że ucisk ten przygotowuje Izraela na przyjęcie poselstwa Wielkiego Grona i nawróci go do Pana jako do Wybawiciela. Spodziewał się on również, że narodowe nawrócenie Izraela "nastąpi w Palestynie przy końcu ucisku Jakuba" pomiędzy rokiem 1954 a 1956 (E. tom 5, 421; E. tom 4, 105), chociaż "w tych sprawach, jak i we wszystkich innych, Prawda stopniowo się rozjaśnia" (E. tom 5, 300); pisząc E. tom 10 on zrozumiał (str. 610), że nawrócenie Izraela "nastąpi po roku 1956" (zob. także P '47, 53). Mając na uwadze obecne warunki i widoczne zachodzenie Epifanii jako Czasu Ucisku na Bazyleję po roku 1956, zdawałoby się teraz, że nawrócenie Izraela nie nastąpi prędzej aż jakiś czas możliwie nawet lata, po roku 1956.
Aby pokazać jak Prawda o służbie poświatczającej stopniowo rozjaśniała się, podajemy poniżej przedruk pytania i odpowiedzi z P. '30, 15 wraz z nawiasowymi komentarzami:
Pytanie: Jaka praca jest wyobrażona przez matkę przynoszącą ofiarę swego oczyszczenia przy końcu 80 dni po porodzeniu córki?
Odpowiedź: W numerze 121 Present Truth (przedrukowanym w E. tomie 4, 96-107, z którego cytowaliśmy powyżej) podaliśmy, że matka przynosząca ofiarę swego oczyszczenia przy końcu 40-tu dni po porodzeniu syna przedstawia pracę Małego Stadka od jesieni 1914 do jesieni 1916, która jest pokazana pod innymi figurami jak np.: uderzenie Jordanu przez Elijasza, wyznawanie przez Najwyższego Kapłana grzechów Izraela nad Kozłem Azazela, Pierwsza Walka Gedeona i wykonanie kary przez Świętych nad narodami, jak również wiązanie ich królów i panów. W tym samym artykule przyznaliśmy się do braku zrozumienia pozafigury matki przynoszącej ofiary po 80-tym dniu od urodzenia córki. Lecz od tego czasu ten zarys obrazu stał się nam jasny. Według Pisma Św. są dwie wielkie prace jakie Wielkie Grono ma wykonać po oczyszczeniu się z azazelowych splugawień: (1) uformowanie Obozu Epifanii, tj. nawrócenie po zniszczeniu Babilonu ludzi Chrześcijaństwa żyjących w czasie pomiędzy rewolucją a anarchią, do wierzenia i przyjęcia Prawdy, tak jak jest ona podana w tomie 1 (4 Moj. 8:6-22; Obj. 19:5-8) i (2) nawrócenie Izraela do Jezusa jako Mesjasza. Ta ostatnia praca będzie miała miejsce w łączności z uciskiem Jakubowym i przy jego końcu. Ponieważ Epifania i Czas Ucisku mają jedno i to samo znaczenie (P. '22, 70), rozumiemy, że anarchia skończy się w październiku 1954 [jak brat Russell dawniej myślał, że Czas Ucisku włączając w to anarchię skończy się w październiku 1954; lecz jak Prawda Parousji została oczyszczona z dawnego błędu przed rokiem 1914 z podaniem specjalnych przestróg począwszy od 1913 roku (zob. Z. '13, 343, kol. 2, par. 1; lub przedruk str. 5349, kol. 2, par. 4; a także E. tom 7, 348, 413), tak samo Prawda Epifanii była oczyszczona z dawniejszych myśli, że Czas Ucisku włączając w to anarchię, skończy się w październiku 1954 lub nawet 1956 z podaniem specjalnych przestróg od roku 1953 (zob. P. '53, 76, 77; T.P. 1954, 27-30)]. Zaraz po anarchii nastąpi ucisk Jakuba i nawrócenie Izraela (Zach. 12:2-14; 14:1-3). Podług Pism Wielkie Grono będzie miało zaszczyt nawrócić Izraela (Pieśń Sal. 5:2-6:1), gdy przyjdzie czas na jego nawrócenie, tj. podczas i przy końcu ucisku Jakubowego (jak wskazują na to Pisma), co ma się rozpocząć od roku 1954 [tj. w tym czasie, przy końcu 80 lat, gdy ma się rozpocząć poświadczająca służba Wielkiego Grona, chociaż narodowe nawrócenie Izraela nie nastąpi aż w jakiś czas później - podczas i przy końcu ucisku Jakubowego]. To stanie się także przy końcu 80 pozafiguralnych dni. Z faktu, że Kościół był w 25-miesięcznej służbie - od października 1914 do listopada 1916 - ofiarowywania ofiary przy końcu pozafiguralnych 40 dni wnosimy, że i Wielkie Grono [razem z klasą Młodocianych Godnych] będzie przez taki sam długi okres ofiarowywać równoległą ofiarę, tj. od października 1954 do listopada 1956 (przynajmniej na początku tej służby)".
Można przytoczyć ten ważny fakt, że gdy obraz służby poświadczającej, rozpoczynającej się od października 1954 stał się jaśniejszym bratu Johnsonowi, on zrozumiał, że "podług Pism, Wielkie Grono będzie miało dwa dzieła do wykonania po oczyszczeniu się ze splugawień azazelowych: (1) uformowanie Obozu Epifanii (względem nawrócenia pogan)... i (2) nawrócenie Izraela do Jezusa jako Mesjasza". Dawniej nauczał on, (E. tom 4, 105), że "ta praca zdaje się będzie nawróceniem Izraela przez Wielkie Grono", lecz zauważył, że "podług Pism" uformowanie Obozu Epifanii jest częścią pracy poświadczającej. Łącznie z tym mówi on o przyprowadzaniu "ludzi z Chrześcijaństwa do przyjęcia Prawdy zawartej w 1 tomie (4 Moj. 8:6-22; Obj. 19:5-8)." Wskazuje on dalej, że ta praca względem ludzi w Chrześcijanstwie nie dokona ich "nawrócenia" aż "po zniszczeniu Babilonu... pomiędzy rewolucją a anarchią"; on także wykazuje, że nawrócenie Izraela nie będzie uskutecznione aż "podczas i przy końcu ucisku Jakubowego", który ma się rozumieć, nastąpi jakiś czas później.
KIEDY ROZPOCZNIE SIĘ SŁUŻBA POŚWIADCZAJĄCA?
Czy mamy więc czekać do czasu "po zniszczeniu Babilonu... pomiędzy rewolucją a anarchią" i aż do czasu ucisku Jakubowego z rozpoczęciem wykonywania tych dwóch zarysów służby, która by poświadczała nasze oczyszczenie jako części matki po córce? Wierzymy, że Pańską wolą jest abyśmy nie zwlekali z pierwszym rozpoczęciem tej pracy, lecz rozpoczęli ją jesienią 1954 z kilku przyczyn, a głównie dla siedmiu następujących powodów:
(1) W E. tomie 4, 104 (to samo w T.P. 1932, 28, par. 8) po wytłumaczeniu 3 Moj. 12 brat Johnson mówi: "Widzieliśmy już z powyższego badania, że czas na ofiarowanie ofiar w dowód oczyszczenia następował zaraz po skończeniu 40 dni". Widocznym jest, iż wniosek ten jest oparty na 3 Moj. 12:6, gdzie czytamy: "A gdy się wypełnią dni oczyszczenia jej po synu albo po córce, przyniesie..." itd. Widocznie nie było tam żadnej zwłoki; a więc jeżeli to się stało natychmiast w wypadku syna, to stanie się tak podobnie i w wypadku córki. Ofiarowanie na dowód oczyszczenia rozpocznie się natychmiast ("gdy się wypełnią dni oczyszczenia jej") po skończeniu 80 lat, tj. jesienią 1954.
(2) W tym samym paragrafie brat Johnson dodaje: "W czasie pozafiguralnego ofiarowania po 80-dniowym oczyszczeniu nastąpi podobny do powyższego okres i podobna praca, a ponieważ figuralne ofiary przy końcu 40 i 80 dni są równoległe, dlatego jest rzeczą zupełnie prawdopodobną, że czas zachodzenia Epifanii na Bazyleję (Królestwo) będzie również trwał około 2 lat i 1 miesiąca, w którym to czasie dokonywana będzie praca przez Wielkie Grono, podobna do charakteru i długości tej, jaką dokonywało Małe Stadko od 20 września 1914 do 3 listopada 1916 przez pierwsze uderzenie Jordanu. Praca ta będzie możliwie nawróceniem Izraela przez Wielkie Grono". Widzimy zatem, że równoległe ofiary wskazują, iż ofiara poświadczająca oczyszczonego Wielkiego Grona powinna rozpocząć się jesienią 1954 i powinna włączyć początek pracy ku nawróceniu Izraela, jako jeden z dwu zarysów tej służby.
(3) Z badania artykułu "Królowa z Saby" (P. '54, 41; T.P. 1960, 70) dowiedzieliśmy się, że "ci tymczasowo usprawiedliwieni, którzy nie poświęcą się przed październikiem 1954 utracą swe stanowisko na Dziedzińcu Epifanii (Obj. 22:11) a staną się częścią Obozu Epifanii razem z wieloma innymi, którzy potem przyjmą Jezusa jako swego Zbawiciela i Króla, włączając w to nawróconego cielesnego Izraela". Tymczasowo usprawiedliwieni Wieku Ewangelii byli uważani jako znajdujący się na Dziedzińcu Przybytku. Lecz począwszy od października 1954 ci wszyscy, którzy są usprawiedliwieni z wiary w Chrystusa jak również i ci, którzy poświęcą swe życie Bogu dowiedzą się, że ich stanowisko nie jest na Dziedzińcu lecz w Obozie. Nie będzie więcej tymczasowo usprawiedliwionych dla celów Wieku Ewangelii, ponieważ (T. P. 1949, 42, kol. 2 u dołu) "po roku 1954 już nie będzie można stać się członkiem klasy Młodocianych Godnych ani nikt nie będzie mógł dostąpić stanu tymczasowego usprawiedliwienia. Stąd też napomnienie, znajdujące się w Ob j. 22:11, które podajemy wg ang. ulepszonego przekładu: "Kto niesprawiedliwy [tymczasowo usprawiedliwiony, który nie jest aktualnie usprawiedliwiony i dlatego niesprawiedliwy niech jeszcze będzie niesprawiedliwy [niechaj pozostanie tymczasowo usprawiedliwiony i nie poświęcony]; a kto jest plugawy [nie żałujący grzesznicy którzy nie są czystymi] niech jeszcze będzie plugawy [niech pozostanie w tym stanie]; a kto jest sprawiedliwy [Lewici Wielkiego Grona i członkowie klasy Młodocianych Godnych znajdujący się na Dziedzińcu są sprawiedliwymi] niech jeszcze pozostaje sprawiedliwy; a kto jest świętym [Kapłani są świętymi, ponieważ są w Swiątnicy] niech jeszcze pozostanie świętym". Bo gdy przyjdziemy do czasu kiedy nie będzie więcej poświęcenia dla celów Wieku Ewangelii (po październiku 1954 nowo poświęceni nie będą przyjęci na prospektywne miejsca pomiędzy wybranych Wieku Ewangelii), byłoby bezpożytecznym napominanie tymczasowo usprawiedliwionych ażeby się poświęcili (jeszcze będą tymczasowo usprawiedliwieni, lecz ich tymczasowe stanowisko będzie w Obozie Epifanii); już nikt nie wejdzie do stanu tymczasowego usprawiedliwienia dla celów wyboru Wieku Ewangelii i nikt nie powinien po październiku 1954 być nawoływany do poświęcenia się dla tych celów, albowiem wtedy nie będzie można się poświęcić dla celów (wybrania) Wieku Ewangelii. Lecz poświęcenie i zachęta do niego, co zawsze jest godne pochwały, będzie w dalszym ciągu trwało, ale dla celów sformowania nowej klasy - poświęconych Obozowców Epifanii (P. '54, 41, 42). Byłoby także bezpożytecznym napominać grzeszników aby pokutowali (dla celów otrzymania miejsca pomiędzy wybranymi Wieku Ewangelii, lecz pokuta za grzech będzie zawsze pożądana jako warunek otrzymania łaski Bożej danej na dany czas), albowiem tymczasowo usprawiedliwieni i grzesznicy nie mogliby postąpić wyżej ze stanowiska przed Bogiem pod takim warunkiem (tymczasowo usprawiedliwieni jeszcze będą mieli obfitość łaski od Boga i przywilej poświęcenia, lecz nie dla celów Wieku Ewangelii; chociaż tacy poświęcający się otrzymają wiele błogosławieństw podobnych do tych, jakie otrzymają wybrani Wieku Ewangelii, nie będą jednak mogli otrzymać stanowiska na Dziedzińcu Epifanii, lecz tylko w Obozie jako poddani restytucji)".
Z tego wynika, że Obj. 22:11 nie będzie się stosowało całkowicie aż w jesieni 1954 (szczegóły prosimy zobaczyć w T. P. 1952, 42; P. '51, 135, par. 5). A zatem to przyczyni się do zmiany w naszej pracy tego czasu. Po tym czasie nie będziemy mogli przyprowadzać ludzi do stanu Dziedzińca (E. tom 11, 473, 493, 594) ale tylko do stanu Obozu. Oni zgromadzą się do pism Prawdy brata Johnsona, nad którymi on miał dozór jako Pański wykonawca (E. tom. 10, 661; P. '54, 41). Podczas gdy będziemy w dalszym ciągu prowadzili dużą pracę względem Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych tak w małym jak i w wielkim Babilonie, dopomagając im w ich oczyszczeniu i służbie, to jednak nasza nowa, poświadczająca służba będzie szczególnie względem wiernych usprawiedliwionych chrześcijan i wiernych Żydów. Nawracanie narodów Chrześcijaństwa i nawracanie Izraela będzie budowaniem Obozu Epifanii; obydwa te dzieła mają się rozpocząć w 1954 roku (E. tom 5, 420, 421).
Niektórzy spomiędzy tych grup poświęcą się, tym sposobem staną się poświęconymi Obozowcami Epifanii (klasą Królowej z Saby); inni - ogromna większość - będą zainteresowani Prawdą, lecz nie poświęcą się (P. '54, 42). Wobec tego, że Dziedziniec Epifanii będzie uzupełniony w swym członkostwie w październiku 1954 i ponieważ nasza praca z konieczności rozpoczyna się od budowy Obozu Epifanii, dlatego Obóz ten będzie składał się ze wszystkich, którzy "będą nadal wierzyć w Jezusa jako Zbawiciela i Króla" (E. tom 5, 420; E. tom 10, 672), wziętych z danych dwóch grup względem których nasza praca będzie szczególnie skierowana, tj. względem ludzi z Chrześcijaństwa i cielesnego Izraela. A ponieważ jaśniejsze zrozumienie tego tematu przez brata Johnsona (P. '30, 15) zacytowane powyżej wykazało, iż ta praca jest ofiarą, którą mamy przynieść w dowód naszego oczyszczenia, zdaje się być widocznym, że praca ta jest naszą poświadczającą służbą, która powinna się rozpocząć zaraz po 80-letnim oczyszczeniu, tj. w jesieni 1954.
(4) Gdybyśmy nie wiedzieli o pracy poświadczającej i o przyczynach rozpoczęcia jej w październiku 1954, nie moglibyśmy dać odpowiedzi na pytania tych, którzy zapytują się odnośnie poświęcenia. Poświęcenie jest zawsze godne pochwały, jak o tym nauczali Posłannicy - brat Russell i brat Johnson. Lecz mając na względzie Obj. 22:11, które to poselstwo w jego pełności będzie na czasie w październiku 1954, nie będziemy mogli już więcej wskazywać na zbawienie jakie jest otwarte podczas Wieku Ewangelii i możliwość stania się wybrańcami Bożymi, lecz jedynie tylko na nadzieję restytucji. Widzimy stąd, że nasza praca poświadczająca jest prawdziwie zarządzona przez Boga, aby rozpoczęła się w jesieni 1954 bez względu na to, co byśmy woleli czynić w tej sprawie - chociaż rozumie się, iż nie pragniemy czynić nic co byłoby przeciwne świętej woli Bożej!
(5) Jedno z opatrznościowych zarządzeń Bożych zdające się wskazywać na to, abyśmy rozpoczęli przynoszenie naszej ofiary na przyszłą jesień, jako poświadczenie naszej czystości, to wydany w tym czasie epifaniczny tom 16. Niektórzy mogą się dziwić i zapytywać jak to jest możliwe. W pierwszym rzędzie przedmioty w tym tomie są tak ułożone, aby były dodatkami do pierwszego tomu brata Russella i są pomocne dla wszystkich aby mogli lepiej ogłaszać poselstwo z Objawienia 19:6 (zob. słowo wstępne brata Johnsona). To poselstwo będzie miało wiele do czynienia z naszą specjalną służbą poświadczającą. Po drugie tom ten będąc wydany tylko na kilka miesięcy przed jesienią 1954, także zdaje się wskazywać na to, że Bóg w Swojej opatrzności zaopatruje nas w obecne potrzeby i przygotowuje do rozpoczęcia tej służby. Niektórzy mogą myśleć, że umyślnie powstrzymywaliśmy wydanie tej książki aż do bieżącego roku, abyśmy tym sposobem mogli poczynić nasze własne zarządzenia. Lecz tak nie jest. Mieliśmy chęć wydać tę książkę o wiele wcześniej i próbowaliśmy to uczynić, lecz byliśmy opatrznością Pańską powstrzymywani wieloma sposobami; jednym z nich była potrzeba niesienia naszym drogim braciom pomocy przeciwko przesiewawczym wysiłkom Szatana i odpierania jego ataków przeciwko Prawdzie danej nam przez naszych drogich braci Russella i Johnsona. Od czasu śmierci brata Johnsona byliśmy bardzo zajęci badaniem i korespondencją. To jest prawdopodobnie główna przyczyna z naszego punktu widzenia, dla której nie mogliśmy wydać E. tomu 16 wcześniej. Mamy nadzieję, że przy opa-trzności Bożej E. tom 17 wyjdzie z druku w roku 1955. Jest to jeszcze jedna książka specjalnie przygotowana przez brata Johnsona, aby nam pomóc w służbie poświadczającej. Wydanie przy Boskiej opatrzności w obecnym czasie tych dwóch dzieł, przy czym pierwszego tuż przed październikiem 1954, zdaje się wskazywać, iż Bóg zaopatruje nas we wszelkie potrzeby do rozpoczęcia pracy poświadczającej.
(6) Innym sposobem służenia w tej pracy, jaki Pan daje w nasze ręce, jest program ruchomych obrazów biblijnych. Ta praca rozpoczęła się nieznacznie lecz wzrastała ciągle od początku roku 1954, pomimo małej liczby braci biorących w niej udział. Posiadamy obecnie kilka aparatów do wyświetlania ruchomych obrazów oraz kilka filmów. Obecnie (gdy to piszemy) czynimy starania o wyświetlanie tych filmów w Anglii. Ogólnie mówiąc, ruchome obrazy i ich objaśnienia przez naszych braci, były dobrze przyjęte przez publiczność a wyniki są bardzo zachęcające. W Philadelphii i okolicach pokazywaliśmy te obrazy nie tylko w wynajętej sali i w naszym Przybytku, lecz także w innych miejscach włączając kościoły, zebrania młodzieży, szkółki niedzielne, więzienia itd. W każdym wypadku przygotowano miejsca na zebrania i słuchaczy bez żadnych kosztów z naszej strony, a dość często wpływały dobrowolne datki na poparcie dobrej pracy. W ośmiu innych stanach, gdzie były wyświetlane te obrazy, wyniki były na ogół podobnie zachwycające, bowiem sprzedano sporą liczbę tomów oraz broszur, a także rozdanych zostało wiele gazetek; tam też otrzymaliśmy wiele próśb o przysłanie okazowych numerów naszego pisma "The Bibie Standard". Przyjmujemy zamówienia na wyświetlanie tych obrazów i mamy już pewną liczbę takich zamówień na przyszłą jesień. Zgodnie z tym co było wykazane w P. '54, 13 zdaje się, iż praca z wyświetlaniem obrazów biblijnych bardzo być może jest równoległa pracy z Fotodramą Stworzenia w 1914 roku; a ponieważ Fotodrama była użyta na szeroką skalę łącznie z pracą poświadczającą Małego Stadka po październiku 1914, zdaje się, iż w Bożej opatrzności nasz program obrazów biblijnych może być użyty na szeroką skalę w naszej pracy poświadczającej po październiku 1954. To także zdaje się dowodzić, że ta praca względem Obozu Epifanii ma się rozpocząć tej jesieni.
(7) Chociaż wierzymy, że Pan pouczył i przy-gotował Swych oczyszczonych Lewitów przed czasem rozpoczęcia specjalnej służby względem Obozu Epifanii (który jest odmienny od Dziedzińca Epifanii a który przed październikiem 1954 będzie skomletowany w swym członkostwie), nie mamy jednak myśleć, iż Epifanią oświeceni bracia sami mogą prowadzić i skompletować tak obszerną pracę, która podług Pisma Świętego i pism Prawdy, włącza nawrócenie Izraela i wielkiej liczby Pogan (wyraz "Pogan" używany kilkakrotnie w tym artykule odnosi się także do Chrześcijan. W języku angielskim wyraz "Gentiles" - Poganie, między innymi znaczeniami określa tych, którzy nie są wyznania lub narodowości żydowskiej, a zatem odnosi się i do Chrześcijan nie będących Żydami - przyp. tłum.). Jest 60 słupów (wyobrażających 60 grup Lewitów) na Dziedzińcu, które łączą się w podtrzymywaniu białych płóciennych opon tym, którzy się znajdują na zewnątrz - w Obozie (E. tom 5, 420). W miarę swego oczyszczenia wspomniane grupy Lewitów będą błogosławione w tej służbie. Nie powinniśmy jednak mniemać, że wszystkie 60 grup połączą się w celu dokonania tej pracy, ponieważ nasz drogi brat Johnson wskazał (T. P. 1952, 26), że "te grupy Wielkiego Grona, które sformowały się podczas okresu nieczystości Marii pozostaną takimi po jej oczyszczeniu; albowiem każda grupa niewątpliwie będzie miała swą specjalną pracę po oczyszczeniu się a przed opuszczeniem ziemi". A więc zdaje się, że każda grupa będzie miała specjalną część w pracy poświadczającej, chociaż wszystkie one będą pracowały w zgodzie jedne z drugimi. Jest to na przykład pokazane w tym, gdy Giedeon zabił Zebę i Salmana, oraz pobrał klejnoty znajdujące się na szyjach ich wielbłądów (Sędziów 8:20, 21), co wyobraża jak "nasz Pan, przez zjednoczone wysiłki wszystkich braci w Prawdzie, po oczyszczeniu się Lewitów, zupełnie zniszczy wiarę publiczności w te dwa główne błędy Babilonu (Obj. 19:5, 6). Jezus przez wszystek lud Prawdy odbierze Babilonowi każdy tekst Pisma Świętego, jakiego używa on do przyozdobienia swojej organizacji i na dowód swych poglądów tyczących się wiecznych mąk i świadomości umarłych" (P. '40, 121).
Jest wiele pracy do wykonania i przygotowania muszą być uczynione zawczasu. Wyniki nie będą olbrzymie na początku, lecz okażą się większe po Armagieddonie, albowiem (E. tom 4, 31): "gdy trzęsienie ziemi zniszczy nominalny kościół, kler i wszystkich ich serdecznych zwolenników (2 Król. 9:30-37; 10:18-28; Iz. 65:11, 12; Jer. 25:34-38), ludzie będą chętnie dawali posłuch poselstwu Wielkiego Grona, które przez swą służbę nawróci nie tylko Izraela (PnP 5:8-6:1), lecz miliony Pogan (Obj. 19:6). Oni będą mieli bardzo owocną służbę, gdy jako przedstawiciele Jezusa zgromadzą lud do stanu Obozu Epifanii (4 Moj. 8:9). Lecz aby mieli powodzenie w tej pracy muszą oni wpierw poddać się wpływowi Prawdy Epifanii, wyjawień Epifanii i oczyszczeń Epifanii (4 Moj. 8:7)". A zatem zdaje się, że obecnie jest tylko jedna grupa spośród 60 grup Lewitów tj. dobrzy Lewici, którzy są wystarczająco pouczeni i oczyszczeni jako grupa aby dać inteligentny początek tej służbie poświadczającej; a jeżeli inne grupy mają być dostatecznie pouczone i oczyszczone, i wziąć udział w tej pracy, to zdaje się być rozumnym, że praca ta dowodząca o naszym oczyszczeniu powinna się rozpocząć przy końcu 80 lat, tj. w październiku 1954. Bo ażeby pracy tej dać sposobność do rozpędu potrzebny jest czas wystarczający na przygotowanie innych grup lewickich, które przyłączyłyby się do niej zwłaszcza, gdy Armagieddon przyczyni się do tego, iż będzie wiele głodnych serc do nasycenia - o wiele więcej aniżeli sami dobrzy Lewici będą mogli podołać temu lub dosięgnąć ich. Gdyby służba poświadczająca nie rozpoczęła się w 1954 roku, ale była odłożona aż po Armagieddonie, to wydaje się, że bylibyśmy na pewno nie przygotowani do podjęcia rozległej pracy, która by nastręczała się.
OBÓZ EPIFANII - POGANIE I ŻYDZI
Z tych siedmiu powyższych rozważań, jak też i na podstawie innych wierzymy, iż jest wolą Bożą aby Jego Epifanią oświeceni członkowie Wielkiego Grona i Jego członkowie klasy Młodocianych Godnych stowarzyszeni z Wielkim Gronem jako pomocnicy w tej pracy, rozpoczęli służbę poświadczającą tej jesieni. Ponieważ praca ta ma być wykonywana na dowód naszego oczyszczenia oraz ma mieć związek z budową Obozu Epifanii i ponieważ do tej pracy przyłączą się inne grupy lewickie, wynikiem tego będzie (l) nawrócenie ludzi z Chrześcijaństwa po zniszczeniu Babilonu, którzy będą żyli pomiędzy rewolucją a anarchią do uwierzenia w Prawdę, tak jak jest ona przedstawiona w pierwszym tomie i (2) nawrócenie Izraela do Jezusa jako Mesjasza... łącznie z uciskiem Jakubowym i przy jego końcu (P. '30, 15; E. tom 4, 31). W związku z tym zdawałoby się logicznym, że służba poświadczająca w czasie naznaczonym od Boga, tj. w październiku 1954, przy końcu pozafiguralnych 80 dni, powinna rozpocząć się pracą do ludzi z Chrześcijaństwa i do cielesnego Izraela.
Brat Johnson odwoływał się do tej dwojakiej pracy w różnych miejscach swych pism. Na przykład w T. P. 1952, 25 czytamy, że: "...Maria połączyła się z ludem w podróżowaniu co jest figurą na to, że Wielkie Grono zwłaszcza w swych wodzach będzie wykonywało czystą pracę po swym oczyszczeniu. Ta praca będzie się składała najpierw z budowania Obozu Epifanicznego spomiędzy wyznawców nominalnego kościoła po jego zniszczeniu (co miało się stać przed 1954 rokiem według zrozumienia brata Johnsona w czasie pisania tego artykułu) i drugie, spomiędzy cielesnego Izraela i tych, którzy patrzeć będą na tego, którego przebodli i płakać będą nad nim (Zach. 12:10)." (zob. także T.P. 1952, 91). W E. tomie 11, 713 brat Johnson pisze, że oczyszczone Wielkie Grono w Prawdzie powinno "stać się czynnym w tej części ich misji, która ma za swój cel rozwinięcie żydowskiej części Obozu Epifanii". Jego wzmianka o pracy w kierunku "żydowskiej części" daje do zrozumienia, że druga część tej pracy będzie prowadzona w kierunku innej grupy, która jest częścią pogańską, jak to rozumiemy z innych cytatów.
Patrząc naprzód z radością do tej podwójnej pracy, brat Johnson pisał (P. '43, 12): "Wszyscy będziemy się radowali gdy nieprzyjaźń panująca pomiędzy ludem Bożym będzie połknięta przez pokój i pojednanie, po czym nastąpi chwalebna praca nawracania Żydów i Pogan, przez co będzie zbudowany Obóz Epifanii, który z czasem zostanie zmieniony na tysiącletnie pokolenia Judy. Chwalmy naszego Boga!" Tu znów widzimy, że naszą pracą poświadczającą jest, abyśmy podali rękę Żydom i Poganom w budowaniu tego Obozu.
W jednym z ostatnich swoich pism na ten temat (E. tom 14, 266) brat Johnson znowu mówił, że brat Russell "poznał łączność pomiędzy jego pracą ze Syjonizmem (1 Kron. 22:1). a świątynią Epifanii, ponieważ wiedział, że nawrócenie Izraela przygotuje jedną z głównych części Obozu Epifanii; a więc z tej przyczyny (w.2) on wykonał pracę przygotowawczą pomiędzy ludem Bożym w celu zbudowania tego Obozu tj. odciął pozafiguralnych Izraelitów od Obozowców ("zgromadzono cudzoziemców"), co było uczynione przez pierwsze uderzenie Jordanu i przez przygotowania do drugiego uderzenia. Tak więc pracą ku Syjonizmowi (2 Sam. 24; 1 Kron 21) i rozdzieleniem cudzoziemców od prawdziwych pozafiguralnych Izraelczyków, on rozpoczął rozwijanie pokolenia Judy z Obozu Epifanii czyli spośród cielesnego Izraela wierzącego w Przymierze i wiernych usprawiedliwionych z wiary". W tym cytacie, jak i w poprzednim brat Johnson wykazuje, że nasza praca w budowaniu Obozu Epifanii ma być prowadzona do Żydów i Pogan.
Ponieważ brat Russell założył w ten sposób podczas Parousji fundament i "czynił pomiędzy ludem Bożym pracę przygotowawczą do zbudowania tego Obozu", wierzymy że jest wolą Bożą abyśmy zajęli się pracą w tym samym kierunku; albowiem (E. tom 10, 672) "Obóz Epifanii, który będzie się składał z wiernych usprawiedliwionych i nawróconych Żydów, zostanie zbudowany przez głoszenie świadectwa o Królestwie... ponieważ metody tej pracy (jak Biblia przedstawia w obrazach, wykłady z Planu Wieków, praca kolporterska, ochotnicza, pasterska i do rodzin zmarłych osób, badania bereańskie. wykłady publiczne itd. (i literatura) tomy, broszury, artykuły, gazetki itd. (wprowadzenie przez naszego Pastora, będą głównie używane) (głównie lecz nie wyłącznie; np. E. tom 16. E. tomy: 1, 2, 4, 5, 12 i 15 będą także użyte gdy tego zajdzie potrzeba, razem z odpowiednimi pismami brata Russella i brata Johnsona, które by nadawały się do bieżących warunków itd.)".
A więc zdaje się, że Pan poczynił dostateczne przygotowania przez Swych Posłanników Parousji i Epifanii dla naszej nauki co do czasu i natury tej specjalnej służby, którą my, jako wierniejsi słudzy Prawdy mamy rozpocząć w jesieni 1954, a która ma poświadczyć nasze oczyszczenie. Podczas gdy zdajemy sobie sprawę z tego, że jeszcze mamy przywilej wzbudzać wiarę poświęcającą i miłość w osobach tymczasowo usprawiedliwionych zapraszając je do poświęcenia i wstąpienia na Dziedziniec Epifaniczny, to jednak rozumiemy również, że po październiku 1954 nie będzie już więcej możebne zapraszać na Dziedziniec Epifaniczny, albowiem członkostwo w klasie Młodocianych Godnych będzie uzupełnione. Lecz będziemy mogli od tego czasu zapraszać wierzących Pogan i Żydów do Obozu Epifanii; a ci z nich, którzy się poświęcą staną się poświęconymi Obozowcami Epifanii (klasą królowej z Saby) i otrzymają wyższe stanowisko aniżeli drudzy w Obozie. Ma się rozumieć, iż klasa Młodocianych Godnych będzie dopomagać w tej obszernej pracy w pozyskiwaniu ludzi do Obozu, jak również w przyprowadzaniu wielu członków Wielkiego Grona i klasy Młodocianych Godnych z Babilonu do sfery Prawdy i jej Ducha. Faktem jest, że w przyszłych latach główny ciężar służby spocznie na ich barkach, a pod kierownictwem oczyszczonego Wielkiego Grona możliwe iż będą oni musieli wykonać większą część, a może i wszystką pracę nawrócenia Izraela podczas ucisku Jakubowego i przy jego końcu.
Jak piękną pracę Pan łaskawie nam poruczył! Mamy powiedziane, że Wielkie Grono przedstawione w pozafiguralnej Marii "będzie w pozafiguralnej podróży (do Faran - Królestwa) i miedzy innymi, będzie gromadziło wierzących Pogan i Żydów do Obozu Epifanicznego, jako część ostatniej podróży, tj. ostatni wzrost w łasce, znajomości i służbie Wieku Ewangelii" (T.P. 1952, 26; 1952, 91). Uzupełnijmy natychmiast swe oczyszczenie ze wszystkich naleciałości, które by uczyniły nas niezdatnymi do tej służby! Oddajmy wszelką cześć i chwałę naszemu Wielkiemu Ojcu Niebiańskiemu, któremu się one właściwie należą! Amen!
T.P. 1954, 71; P. '54, 54; TP ’62, 85-93.