RÓŻNE BOSKIE PRZYMIERZA
(Ciąg dalszy z T.P. 1962, 96)
GALATOW 3:2,3,5 jest innym tekstem wykazującym czas działania Przymierza Sary rozwijającego nasienie: "Tego tylko radbym się nauczył od was: Z uczynków zakonu wzięliście Ducha czyli ze słuchania wiary?" Przez ręce Apostoła Pawła bracia w Żniwie Wieku Żydowskiego otrzymywali dary Ducha; także przez jego służbę otrzymywali oni spłodzenie z Ducha. A więc on zapytuje ich, czy to co im dał, stało się przez uczynki Zakonu, czy też przez słuchanie [zrozumienie i posłuszeństwo] wiary. W jaki sposób oni to otrzymali? "Takeście głusi? Począwszy duchem, teraz ciałem dokonywacie?" Czy myślicie, że jest mądrą rzeczą utrzymywać, iż będąc spłodzeni z Ducha, jako Nowe Stworzenia jesteście obecnie uczynieni doskonałymi przez ciało, oraz że Bóg uczyni was doskonałymi ludzkimi istotami teraz, gdy jeszcze jesteście w ciele? "Ten tedy, który wam dodaje ducha, i czyni cuda między wami, z uczynków zakonu to czyni czy ze słuchania wiary?". Paweł mówi tu o samym sobie powiadając: "ten, który daje wam Ducha", albowiem przez jego służbę otrzymali oni obietnicę i spłodzenie z Ducha a w ten sposób uzyskali Wysokie Powołanie; on również czynił cuda między nimi, przeto zapytuje się, czy z uczynków Zakonu to czynił, czy też przez słuchanie [zrozumienie i posłuszeństwo] wiary. Wiara jest to: (1) umysłowe ocenienie i spoleganie serca, (2) są to te rzeczy, na których umysłowe ocenienie i spoleganie serca oparły się, tj. Prawdy, lub (3) wierność dzięki temu, iż Apostoł był pełen wierności, przez co oni mogli uzyskać to w wyniku jego służby. Oczywiście chodziło tu o tę trzecią możliwość. Wysokie Powołanie przyszło do nich dzięki posłuchowi wiary we wszystkich trzech znaczeniach tego słowa, a nie z Zakonu z Wieku Żydowskiego, lecz raczej z łaski wiary z Wieku Ewangelii. Dlatego czas działania Przymierza rozwijającego nasienie jest czasem dyspensacji wiary tj. Wiekiem Ewangelii.
Wyjątek z Galalów 3:26-29 także dobrze się stosuje do tej myśli: "Albowiem wszyscy synami Bożymi jesteście przez wiarę, w Chrystusie Jezusie [Apostoł Paweł wyjaśnia tutaj kto jest nasieniem. Są nim dzieci Boże przez wiarę w Chrystusa Jezusa, a więc rozwinięte w czasie Wieku Ewangelii. Mamy nasze miejsce przed Bogiem, jako dzieci Boże, ponieważ jesteśmy w Chrystusie Jezusie członkami Jego Świętego Ciała, którego On jest Głową]. Bo którzykolwiek jesteście w Chrystusa ochrzczeni w Chrystusaście się oblekli [Być ochrzczonym w Chrystusa znaczy stać się członkiem Jego Ciała, co następuje w czasie poświęcenia, jak to widzimy z listu do Rzymian 6:1-11, gdy tekst ten jest właściwie przetłumaczony tak jak podaliśmy, to w związku z innym przedmiotem w ulepszonym przekładzie]. Nie masz Żyda ani Greka [Bóg nie traktuje nas jako Swe dzieci z punktu widzenia ludzkiego, tj. ani jako Żyda ani też jako członków innych narodowości], nie masz niewolnika ani wolnego [On nie sądzi nas zależnie od tego czy jesteśmy wolni lub nie], nie masz mężczyzny i niewiasty; albowiem wszyscy wy jednym jesteście w Chrystusie Jezusie [Bóg nie patrzy na zewnętrzny wygląd ciała, lecz kładzie główny nacisk na ten fakt, że my wszyscy jesteśmy jednym w Chrystusie Jezusie i daje nam to zapewnienie]. A jeśliście wy Chrystusowi [tzn. jeżeli jesteście z Chrystusa, należycie do tej klasy w której Chrystus jest Głową a Kościół Jego Ciałem] tedyście nasieniem Abrahamowym [tym pełnym chwały nasieniem, które Bóg obiecał Abrahamowi w Przymierzu Sary], a według obietnicy dziedzicami [dziedzicami zgodnie z obietnicą, jeśli jesteście wierni w tym nasieniu]". To więc czyni nas dziedzicami obietnicy, którą uczynił Bóg względem klasy nasienia. W ten sposób tekst ten dowodzi również, że Przymierze Sary działa w rozwijaniu nasienia podczas Wieku Ewangelii.
Następnie zacytujemy 2 Piotra 1:4 "przez co bardzo wielkie i kosztowne obietnice nam są darowane, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiego przyrodzenia, uszedłszy skażenia tego, które jest na świecie w pożądliwościach". Św. Piotr mówi tu o Ewangelii, która była głoszona wiernemu ludowi Bożemu i zapewnia, iż ona ofiarowuje mu niezmiernie wielką nagrodę. Wszystkim spośród ludu Bożego były dane wielkie i cenne obietnice, tzn. nie były to rzeczy dane im w rzeczywistości, lecz rzeczy obiecane. Są to rzeczy nadziei; nadzieja ta dana była najpierw Jezusowi a następnie Kościołowi - Jego Ciału. Gdy byli oni w ciele, mieli tylko nadzieję - rzecz, której spodziewali się, lecz nie posiadali, którą gorąco pragnęli otrzymać we właściwym czasie. Treścią tej nadziei było, że przez te obietnice, które oni wzmocnili, pokładali w nich ufność, którym dali umysłowe ocenienie i spolegali na nich sercem, jako na Prawdzie - jeżeli byli im wierni jako Prawdzie, jeśli byli im posłuszni i żyli zgodnie z nimi w ciągu swego życia, jeśli pozostali wierni tym obietnicom i byli pełni wiary - mogli się stać uczestnikami Boskiej natury, wyniesionymi do chwały czci i nieśmiertelności. Natura jaką Bóg obiecał Małemu Stadku jest Boską naturą, w której zawierają się nieśmiertelność i nieskazitelność; tychże nie mogą oni otrzymać w tym życiu, ale aż poza zasłoną. Otrzymają tę naturę, jeśli unikną skażenia, istniejącego na świecie w pożądliwościach, tj. skażenia samolubstwa. Cielesny Izrael również miał w sobie to skażenie. Oni znajdowali się pod tym skażeniem przez grzech Adamowy, który odziedziczyli, a dodatkowo popadli w skażenie za sprawą Zakonu i proroków uczących ich, którym nie byli posłuszni. Oni popadli także w skażenie z powodu odrzucenia przez nich Chrystusa i Jego poselstwa, które im głosił, ściągając na siebie i swoje dzieci straszliwą klątwę, gdy wołali: "Krew Jego na nas i na dziatki nasze". Klątwa ta na pewno wywarła swój wpływ na Izraela podczas Wieku Ewangelii. Tylko niektórzy z cielesnych Izraelitów, przyjęli Wysokie Powołanie w Żniwie Wieku Żydowskiego i ci w wyniku tego uniknęli tej klątwy. Bardzo mało zaś Żydów przyjęło Wysokie Powołanie w czasie przejściowym pomiędzy Żniwami i tylko kilku z nich w czasie Parousji; tylko ci z nich pozostaną w Wysokim Powołaniu, którzy okażą się wiernymi podczas Epifanii. Widzimy zatem, że chwalebna obietnica Boskiej natury jest skierowana tylko do tych, którzy uszli skażenia jakie jest na świecie w pożądliwościach. Natura ta będzie im dana, gdy się okażą wiernymi aż do śmierci. Tekst ten wskazuje również, że nagroda Boskiej natury jest obiecana i że czas na jej osiągnięcie to Wiek Ewangelii, w którym działa Przymierze rozwijające nasienie, które ma być, jako gwiazdy niebieskie.
Innym tekstem dotyczącym tego punktu jest Obj. 5:10: "I uczyniłeś nas Bogu naszemu królami i kapłanami, i królować będziemy na ziemi". Mamy tutaj tłumaczenie, które wymaga pewnej poprawki. Kościół mówiąc do naszego Pana Jezusa, oświadcza: "Uczyniłeś nas [w czasie Wieku Ewangelii] Bogu naszemu królestwem i kapłanami". Oni są Królestwem Bożym w chwale, zaszczycie i nieśmiertelności gdy osiągną zwycięstwo. Podczas ich pozostawania w ciele w Wieku Ewangelii, mają nadzieję stania się tym Królestwem; jest to nadzieja w tym znaczeniu, że posiadają umysłowe ocenienie i spolegają sercem na niej. Ufamy, iż podaliśmy dostateczne dowody z Pisma Świętego, iż czas działania Przymierza Sary rozwijającego nasienie, to Wiek Ewangelii. Czasem zaś w którym błogosławieństwa Przymierza mają być dane ludzkości, jest Wiek Tysiąclecia.
Obecnie przystąpimy do następnej części rozważania związanego z Przymierzem Sary - Przymierzem Łaski, a mianowicie do rozważania typu. Typ jest piątym punktem nad którym chcemy zastanowić się w związku z tym przedmiotem? Sara jest typem omawianego Przymierza. Czytamy o tym w liście do Galatów 4:21-31 w słowach: "Powiedzcie mi, którzy pod zakonem chcecie być, nie słuchacież zakonu? Albowiem napisane, iż Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy a drugiego z wolnej. Lecz ten, który był z niewolnicy, według ciała się urodził [cielesne myśli Abrahama i Sary spowodowały narodzenie Ismaela, syna Agary]; a który z wolnej według obietnicy [wolną kobietą była Sara, przez którą przyszło obiecane nasienie]. Przez co znaczą się inne rzeczy [jest tutaj typ]: albowiem te są [przedstawiają] one dwa testamenty [Przymierze Łaski jest tu przedstawione przez Sarę, a Przymierze Zakonu - przez Agar]; jeden z góry Synajskiej, który rodzi w niewolę; a ten jest jako Agar. Albowiem Agar jest [przedstawia] góra Synaj w Arabii, a stosuje się do niej teraźniejsze Jeruzalem; bo jest [dla żydów, którzy są zgromadzeni w królestwo pod nauczonymi w Piśmie i Faryzeuszami oraz Żydowskim Sanhedrynem rządzącym w owym czasie] w niewoli z dziatkami swojemi [ziemski Izrael był w niewoli; a także w niewoli była matka tego ludu - Przymierze Zakonu]. Lecz ono górne Jeruzalem [wyższy jest duchowy Syon] wolne jest, które jest matką wszystkich nas [Przymierze Sary jest matką całego nasienia - Chrystusa Głowy i Ciała]. Albowiem napisano: Rozwesel się, niepłodna, która nie rodzisz; porwij się a zawołaj, która nie pracujesz w porodzeniu; bo ta opuszczona wiele ma dziatek, więcej niż ta, która ma męża [jest prawdą, że Przymierze Zakonu miało znacznie więcej dzieci, niż Przymierze Sary, mające Boga za małżonka]. My tedy, bracia! tak jako Izaak jesteśmy dziatkami obietnicy [Izaak był typowym nasieniem i reprezentował Chrystusa - Głowę i Ciało. Izaak ofiarowany przez Abrahama, jako ofiara na śmierć przedstawia Chrystusa - Głowę i Ciało; po pierwsze Głowę złożoną na ołtarzu, a po drugie Ciało złożone przy Głowie. Członkowie tegoż są dziećmi obietnicy, jeśli pozostaną wierni aż do śmierci, podobnie jak wiernym był Jezus. Małe Stadko było wierne przez cały Wiek Ewangelii. Jego członków nazywa się dziećmi obietnicy w okresie przejściowym; a w okresie Parousji zgromadzenie tych dzieci obietnicy było dopełnione pod służbą "onego Sługi", zaś w Epifanii jest im udzielana pomoc, chociaż Posłannik Epifanii nie znalazł nowych dzieci tego przymierza. Tym wiernym jest teraz okazywana pomoc w celu zgromadzenia ich do spichrza - niebiańskiego królestwa]. Ale jako na on czas ten, który się był urodził według ciała, prześladował tego, który się był urodził według ducha, tak się dzieje i teraz [żydzi, w Żniwie Wieku Żydowskiego prześladowali dzieci obietnicy; czynili to także częściowo w okresie przejściowym. Jako tacy nie są oni dziećmi Boga, lecz są dziećmi niewolnicy, a to jest powód dla którego zostali odrzuceni]. Ale co mówi Pismo? Wyrzuć niewolnicę i syna jej; albowiem nie będzie dziedziczył syn niewolnicy z synem wolnej [Bóg nie pozwoli cielesnemu Izraelowi dziedziczyć wraz z pozafiguralną Sarą]. A tak bracia! my nie jesteśmy dziećmi niewolnicy [nie jesteśmy pod Przymierzem Zakonu, pod klątwą która przeszła na Izraelitów odziedziczona z Adama, ani dodatkową klątwą, jaka spadła na nich a nawet na najlepszych spośród nich z powodu nieposłuszeństwa Zakonowi i prorokom, którzy byli im posyłani; nie należymy do tych, którzy w Żniwie Wieku Żydowskiego odrzucili Chrystusa - najpierw Jezusa, a następnie tę część Ciała jaka rozwijała się w owym czasie; nie należymy do tych, którzy podczas Wieku Ewangelii nie podobali się Bogu; tym bowiem zabronił On stać się dziećmi obietnicy. Tak więc dzieci obietnicy są dziedzicami - Jezus i Kościół. Będąc zaś dziedzicami, są oni pełnym chwały nasieniem Abrahama, które będzie błogosławić wszystkim narodom ziemi we właściwym czasie]".
Następnie będziemy studiowali 54 rozdział proroctwa Izajasza, który jest wspaniałym przedstawieniem zarysów Łaski Przymierza Abrahamowego przedstawionego w Sarze. Wiersz 17 podaje: "Żadne naczynie urobione przeciw tobie nie zdarzy się, a każdy język powstający przeciw tobie na sądzie potępisz. Toć jest dziedzictwo sług Pańskich, a sprawiedliwość ich ode mnie, mówi Pan". Sługami Pana (w Przymierzu Sary) są ci, do których zwrócone są słowa 54 rozdziału proroctwa Izajasza: "Śpiewaj, niepłodna! która nie rodzisz [ci słudzy z Wieku Żydowskiego w całości byli bezpłodni odnośnie wydania nasienia; pozafiguralna Sara nie rodziła w Wieku Żydowskim, lecz podczas Żniwa Wieku Żydowskiego miała polecone czynić to]; śpiewaj głośno a krzycz, która w porodzeniu nie pracujesz [klasa Chrystusowa nie była rozwinięta w Wieku Żydowskim; a więc w owym Wieku Przymierze Sary nie cierpiało boleści porodowych]; bo więcej będzie synów opuszczonej niż synów tej, która ma męża, mówi Pan [opuszczoną jest Agar; jej potomkowie - cielesny Izrael ze wszystkich Wieków począwszy od czasu Abrahama aż do początku Tysiąclecia - są dziećmi opuszczonej, przy czym były one liczniejsze niż dzieci żony zamężnej - pozafiguralnej Sary, symbolicznej małżonki Jehowy. W czasie Żniwa Wieku Żydowskiego ona miała rodzić]. Rozprzestrzeń miejsce namiotu swego, a opon przybytków swych nie zabraniaj rozciągnąć; wyciągnij powrozy twoje, a kołki twoje utwierdź [w tym wierszu mamy powiedziane, że prawdziwy Kościół, najpierw Jezus a następnie Apostołowie postępujący za Nim i dalej 49 członków gwiezdnych, mieli polecone zwiększyć swe działalności jako słudzy Boga żywego. Oni to uczynili wraz ze swymi pomocnikami i tymi, którzy za nimi postępowali; nie mieli ociągać się w swej pracy, ale mieli ją rozszerzać tak daleko, jak tylko to było możliwe wśród cielesnego Izraela, a następnie wśród nominalnego duchowego Izraela, a w ten sposób mieli rozszerzać sferę swojej działalności]; bo się na prawo i na lewo rozsilisz [oni mieli iść wszędzie], a nasienie twoje narody odziedziczy [nasieniem Przymierza Sary jest Chrystus i Kościół. Oni odziedziczą narody jako własność], i miasta spustoszone osadzi [tymi opustoszałymi miastami są nie tylko miasta Palestyny w dosłownym znaczeniu, lecz i symboliczne miasta, religijne rządy wielkiego i małego Antychrysta podczas Wieku Ewangelii]. Nie bój się, bo pohańbiona nie będziesz [nie zawstydzą się ani ucichną w pracy], a nie zapalaj się [nie będą zmieszani], bo nie przyjdziesz na posromocenie [nie zamilkną przed przeciwnikiem]; owszem na zelżywość młodości twojej zapomnisz [wstydem było to dla pozafiguralnej Sary, że nie urodziła wcześniej, że musiała czekać aż do podeszłego wieku, zanim zrodziła nasienie obietnicy], a na pohańbienie wdowstwa twego więcej nie wspomnisz [pozafiguralna Sara, gdy była niepłodna, była uważana za wdowę, ale to już więcej nie będzie dla niej naganą, ponieważ we właściwym czasie miała ona zrodzić klasę Chrystusową - najpierw Głowę a następnie Ciało]. Albowiem małżonkiem twoim jest stworzyciel twój. Pan zastępów imię jego [Jehowa jest tym, przez którego zostało uczynione Przymierze Sary i On jest tym, przez którego rozwinęło ono klasę Chrystusową; On jest tym, który czyni to co chce uczynić]; i odkupiciel twój [twój wyswobodziciel] Święty Izraelski [ten, którego prawdziwy duchowy Izrael uważa za Świętego; cielesny Izrael uważał Go częściowo za takiego lecz nie całkowicie, dopiero duchowy Izrael uważał Go w ten sposób]; Bogiem wszystkiej ziemi zwany będzie [bo cała ziemia we właściwym czasie uzna Go za prawdziwego Boga]. Bo cię jako żony opuszczonej [porzuconej" w angielskim przekładzie] i strapionej w duchu, Pan powoła, a jako żony młodej, gdy odrzucona będziesz, mówi Bóg twój [Jehowa nazywa Przymierze Sary pozornie porzuconą żoną, żoną młodą znajdującą się w smutku, od dawna poślubioną, która jednak nie wydała obiecanego nasienia, było to bowiem zatrzymane aż do Wieku Ewangelii]. Na małą chwilkę opuściłem cię [cały Wiek Żydowski jest dla Boga krótkim czasem; u Niego wieki są chwilą]; a zaś w litościach wielkich zgromadzę cię [Bóg okaże te wielkie łaski najpierw Głowie, a następnie Ciału. Większa cześć tego zbierania była dokonana podczas Żniwa Wieku Ewangelii pod służbą "wiernego i roztropnego sługi" - 48 członka gwiezdnego. Bóg w ten sposób zbierał ich dotąd, aż cała ta praca była zakończona. Ten, który stał się Posłannikiem Epifanii (49 członkiem gwiazdy) miał przywilej w czasie Żniwa zdobyć więcej braci do Małego Stadka niż jakikolwiek inny sługa Prawdy, z wyjątkiem brata Russella; praca Posłannika Epifanii głównie polegała na wzmacnianiu i zachęcaniu członków Małego Stadka w okresie Epifanii do postępowania naprzód i zapewnienia sobie swego wyboru oraz powołania]. W maluczkim gniewie skryłem maluczko twarz swoję przed tobą [wydawało się jakoby Bóg był rozgnie-wany na chwilę na Przymierze Sary, ponieważ ono było bezpłodne]; ale w miłosierdziu wiecznym zlituję się nad tobą, mówi Pan, odkupiciel twój [Bóg będzie wiecznie okazywał Swą dobrotliwość względem tego przymierza i jego nasienia; najpierw względem Głowy a następnie względem Ciała]. Bo to jest u mnie co przy potopie Noego; jakom przysiągł, że się więcej nie będą rozlewać wody Noego po ziemi: takem przysiągł, że się nie rozgniewam na cię ani cię zgromię [tak jak Bóg związał się przysięgą, że nie zniszczy świata potopem, tak samo związał się przysięgą, że nie porzuci On pozafiguralnej Sary, ani jej nasienia, Chrystusa Głowy i Ciała, lecz że będzie ją zachowywał i uczyni ją swoją własnością]. Albowiem góry przeminą, a pagórki [wg ang. przekładu] będą usunięte [absolutne monarchie są przedstawione, jako góry, a ograniczone monarchie i republiki jako pagórki. Te zostaną zniesione w wielkim czasie ucisku: w symbolicznym wietrze, symbolicznym trzęsieniu ziemi i symbolicznym ogniu tego okresu]; jednak miłosierdzie moje od ciebie nie odstąpi, a przymierze pokoju mego nie wzruszy się, mówi twój miłościwy Pan [Bóg nigdy jej nie opuści, ani nie odbierze Swej łaski]. O utrapiona, wichrem rozmiotana, z pociechy obrana! oto Ja położę na karbunkułach kamienie twoje, a na szafirach założę cię [Kamienie te wchodzą w skład murów Nowego Jeruzalemu. One są dwunastoma klejnotami w napierśniku Najwyższego Kapłana; one są dwunastoma pełnymi chwały łaskami, chwalebnymi kamieniami, położonymi przez Boga, jako fundament, o którym mowa w w. 11]. I uczynię z kryształu okna twoje, a bramy twoje z kamienia rubinowego, i wszystkie granice twoje z kamienia kosztownego [kamienie te wspomnieliśmy właśnie w liczbie dwunastu]. A wszyscy synowie twoi [dzieci Przymierza Sary] będą wyuczeni od Pana [tak jak Jezus powiedział o sobie, iż był nauczony od Boga, podobnie i jego Wierni mają być wyuczeni od Boga]; i obfitość pokoju będą mieli synowie twoi [ponieważ jest to pokój, który przewyższa wszelki rozum i będzie on strzegł serc oraz myśli naszych przez wiarę w Chrystusa Jezusa]. Na sprawiedliwości ugruntowana będziesz; od ucisku się oddalisz [twoje dzieci, prawdziwy Kościół, będą pełne sprawiedliwości; one też będą dalekie od prześladowania kogokolwiek czy to w ciele czy w duchu]; przetoż się go bać nie będziesz; i od starcia [Kościół nie będzie miał obawy]: bo się nie przybliży do ciebie. Oto niejeden mieszkać będzie z tobą, który nie jest mój; ale ktoby mieszkając z tobą, był przeciwnym tobie upadnie [cielesny Izrael w Żniwie Wieku Żydowskiego zgromadził się do Piłata w swoich różnych ugrupowaniach jak: nauczeni w Piśmie, faryzeusze i Sanhedryn, domagając się ukrzyżowania Jezusa. Ubiczowali Go, włożyli ciężki krzyż na Niego, i kazali nieść na Kalwarię, gdzie przybili Go do krzyża na którym umarł wśród okropnych męczarni oraz jak najcięższych prób. Bestia, obraz bestii, system Szatana i władze świeckie, wszyscy zebrali się przeciwko Kościołowi, lecz upadną wszyscy dla jego dobra - Ps.91:13]. Otom ja stworzył kowala poddymającego węgle w ogniu, a wyjmującego naczynie ku robocie swojej [opatrzność Boża tak pokrzyżowała sprawy, że ci byli symbolicznymi kowalami przygotowującymi utrapienia, które spadły na klasę Chrystusową]; jam też stworzył pustoszyciela, aby wytracał. Żadne naczynie urobione przeciw tobie nie zdarzy się [wiele narzędzi było stworzonych przeciw Kościołowi przez cielesnego Izraela w Żniwie Wieku Żydowskiego i przez dwóch Antychrystów w czasie Wieku Ewangelii (wielkiego i małego); system Szatana czynił to samo, jak również i cywilne władze: lecz narzędzia te nie zwyciężą]; a każdy język, powstawający przeciw tobie na sądzie [w doktrynalnych naukach] potępisz [odrzucisz]. Toć jest dziedzictwo sług Pańskich [dzieci Przymierza Sary] a sprawiedliwość ich ode mnie mówi Pan [w ten sposób Bóg daje nam klucz w tym ostatnim wierszu do całego rozdziału; i zaiste jak to widzieliśmy, sprawa ta jest pełna chwały]. Niech dzięki będą Bogu naszemu za tę chwalebną pracę, której dokonał. Mówmy: Amen i Amen! Chwała Bogu na wysokości i na ziemi pokój, dobra wola dla ludzi! Amen, Amen! i jeszcze raz Amen!
Następnym tekstem jest list do Rzym. 9:7-9: "Ani iż są nasieniem Abrahamowym wszyscy są dziećmi; ale rzeczone: W Izaaku będzie tobie nazwane nasienie. To jest, nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi; ale dzieci obietnicy bywają w nasienie policzone. Albowiem obietnicy słowo to jest: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna. "Tu znowu jest mocny dowód, że Sara jest typem Zarysów Łaski Przymierza Abrahamowego. Nie dlatego, że ktoś jest ziemskim potomkiem Abrahama musi on koniecznie należeć do nasienia, ponieważ Abraham miał wielu potomków przez Agarę a także przez Keturę. Jednak ani Agara ani Ketura nie były matkami nasienia. "W Izaaku będzie tobie nazwane nasienie. To jest, nie dzieci ciała są dziećmi Bożymi; ale dzieci obietnicy bywają w nasienie policzone [dziećmi obietnicy są w pierwszym rzędzie Jezus - Głowa a następnie Kościół - Jego Ciało. Ci są uważani za nasienie]. Albowiem słowo obietnicy to jest: O tym właśnie czasie przyjdę a Sara będzie miała syna". Pokazuje to, że Bóg się zajmie tym, aby nadeszło nasienie obietnicy: Jezus, jako Głowa a następnie Kościół, jako Jego Ciało. Najpierw w czasie Żniwa Wieku Żydowskiego, kiedy oni zwyciężyli i okazali, że byli nasieniem; następnie w czasie służby 49 członków gwiezdnych i specjalnych pomocników oraz tych, którzy im wierzyli, inni członkowie nasienia zostali zdobyci; a szczególnie podczas Żniwa Wieku Ewangelii za służby "onego Sługi" nasienie zostało pozyskane dla Pana aż do wypełnienia. Posłannik Epifanii pod kierownictwem "onego Sługi" według Pisma Świętego zdobył więcej członków dla Prawdy niż jakikolwiek inny sługa Prawdy z wyjątkiem tylko "onego Sługi". Biblia bowiem powiada, że lud szedł za nim (jako jednym z dowódców Dawida) aby tylko korzyści zbierać (2 Sam. 23:10). Zaprawdę, pozafiguralna Sara miała syna: po pierwsze Głowę, a po wtóre Ciało, choć nasienie nie jest jeszcze w pełni zrodzone na poziomie duchowym.
W Dz. Ap. 3:25 mamy inny tekst w tej sprawie: "Wyście synami prorockimi i przymierza, które postanowił Bóg z ojcami naszymi, mówiąc do Abrahama: A w nasieniu twojem błogosławione będą wszystkie narody ziemi". Św. Piotr zwraca się tu do Izraelitów, którzy w czasie Żniwa Wieku Żydowskiego byli pozyskani do Małego Stadka. Mówi on im, że są dziećmi proroków i przymierza uczynionego przez Boga z ich ojcami: Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Ponieważ nasienie było z Sary i ponieważ jest tu ono nazwane dziećmi przymierza, które Bóg uczynił z Abrahamem itd., Sara musiała przedstawiać zarysy Łaski Przymierza Abrahamowego.
Obecnie przechodzimy do znaku Przymierza Sary. Jego natura w typie jest podana w 1 Moj. 17:9-14. Tekst ten zasługuje na dokładne zbadanie: "Nadto rzekł Bóg Abrahamowi: Ty też przymierza mego przestrzegać będziesz ty i nasienie twoje po tobie, w narodziech swoich [ci, którzy mieli być z Abrahama, Izaaka i Jakuba, z Mojżesza i proroków; wszyscy z tych, którzy byli z cielesnego Izraela, obejmując wszystkich w czasie Żniwa Wieku Żydowskiego i tych, którzy żyli podczas Wieku Ewangelii i do Tysiąclecia, a nawet do jego końca, powinni przestrzegać tego przymierza gdy są w ciele]. A toć jest przymierze moje, które zachowywać będziecie między mną i między wami, i między nasieniem twojem po tobie, aby był obrzezany między wami każdy mężczyzna. Obrzeżecie tedy ciało nieobrzezki waszej; a to będzie znakiem [symbolem] przymierza między mną i między wami [Oto jak miało być uczynione. Był to symbol przymierza między Bogiem a Abrahamem]. Syn ośmiu dni będzie obrzezany między wami [mający osiem dni reprezentują tych, którzy są usprawiedliwieni i których Bóg uważa za żyjących w ósmym tysiącletnim dniu i dlatego jako kandydatów do pozafiguralnego obrzezania albo poświęcenia - tzn. mają być umarłymi względem siebie i świata a ożywionymi dla Boga], każdy mężczyzna w narodziech waszych [każdy w swoim pokoleniu miał przejść obrzezanie w ciele], tak w domu narodzony, jako i kupiony za pieniądze, od jakiegokolwiek cudzoziemca [cenna zasługa naszego Pana Jezusa jest pozafiguralnym pieniądzem, który wykupuje od obcego], który by nie był z nasienia twego. Koniecznie obrzezany będzie, urodzony w domu twoim, i kupiony za pieniądze twoje [Nie tylko Izaak i Ismael byli obrzezani, lecz wszyscy męscy członkowie domu Abrahama bądź narodzeni w służbie bądź też zakupieni jako obcy. Izaak przedstawia duchowego Izraela a Ismael - cielesnego Izraela (Gal. 4:22-31). Ta część domowników Abrahama, którzy urodzili się w jego domu zdaje się wyobrażać innych, którzy wraz z pozafiguralnym Abrahamem korzystali przez Przymierze Abrahamowe tzn. Starożytnych Godnych, Wielkie Grono i Młodocianych Godnych; podczas gdy ci z jego domowników, którzy byli kupieni za pieniądze jako obcy, zdają się przedstawiać klasę restytucyjną. Dlatego ich pozafigury w czasie Wieku Ewangelii i Tysiąclecia powinny przechodzić pozafiguralne obrzezanie - chrzest z wody, przez który symbolizują oni swe poświęcenie]; a będzie przymierze moje na ciele waszym, na przymierze wieczne [będzie to znak trwający na wieki]. A nie obrzezany mężczyzna którego by nie było obrzezane ciało nieobrzezki jego, będzie wytracona dusza ona z ludu: albowiem zgwałcił przymierze moje [ten, który otrzymał tymczasowe usprawiedliwienie, jest uważany przez Boga za żyjącego w ósmym dniu tysiącletnim i będzie dla niego przywilejem poświęcić się, stając się martwym względem siebie i świata, a żywym dla Boga. Dlatego ci, mieli być w czynie i prawdzie dziećmi przymierza].
Chcemy podać więcej szczegółów co do po-zafigury tego znaku i dlatego zacytujemy wyjątek z listu do Filipensów 3:3: "Albowiem my jesteśmy obrzezaniem, którzy duchem służymy Bogu, i chlubimy się w Jezusie Chrystusie, a w ciele nie ufamy". Małe Stadko jest rzeczywiście poświęcone. Jego członkowie są martwymi względem samych siebie i świata, a żywymi względem Boga; martwymi względem systemu Szatana, martwymi względem dwóch systemów Antychrystusowych - wielkiego i małego, martwymi względem władz świeckich, władz finansowych itd. Oni są zupełnie martwymi względem tych wszystkich systemów, lecz żywymi względem Boga.
Innym tekstem Pisma Świętego, mówiącym o pozafiguralnym obrzezaniu jest Kol. 2:11-13: "W którym i obrzezani jesteście obrzezką nie ręką uczynioną, to jest zewlekłszy ciało wszystkich grzechów przez obrzezkę Chrystusową. Pogrzebani z nim będąc w chrzcie, w którymeście też społem z nim wzbudzeni przez wiarę, którą sprawuje Bóg, który go wzbudził od umarłych. I was, gdyście byli umarłymi w grzechach i w nieobrzezce ciała waszego, wespół z nim ożywił, odpuściwszy wam wszystkie grzechy". Jest to tekst zasługujący na nasze badanie. Apostoł mówi w nim o Małym Stadku. To co jest o nim powiedziane stosuje się: po pierwsze, w czasie Żniwa Wieku Żydowskiego i po drugie, w czasie służby 49 członków gwiezdnych, ich specjalnych pomocników i tych, którzy uważali ich za swoich nauczycieli, szczególnie w czasie Żniwa Wieku Ewangelii pod zarządem "onego Sługi". Jesteśmy obrzezani obrzezką nie uczynioną rękami, czyli nie jest tu mowa o fizycznym obrzezaniu. Lecz jest to zewleczenie ciała wszystkich grzechów przez obrzezkę Chrystusową. To zewleczenie jest dokonywane przez ofiarę w naszym poddawaniu się pod obrzezkę Chrystusową, czyli w naszym poświęceniu się aż do śmierci, przyjmowaniu woli Bożej za wolę naszą, czyniąc wszystko zgodnie z Jego wolą. Wtedy będziemy umarłymi Szatanowi, światu i ciału, a żywymi Bogu. To uczyni nas również umarłymi Zakonowi Mojżeszowemu, jeśli pochodzilibyśmy z narodu hebrajskiego. Pogrzebani jesteśmy z Chrystusem w chrzcie. Tu nie jest mowa o symbolicznym chrzcie, ale o chrzcie literalnym, chrzcie, który czyni nas umarłymi dla siebie i świata, a przez to członkami Chrystusowymi, który uczynił braci w Żniwie Wieku Żydowskiego członkami Chrystusa na ile byli wierni, a także ich współpracowników. 49 członków gwiezdnych wraz ze swymi specjalnymi pomocnikami i tymi, którzy uważali ich za swych nauczycieli, podobnie starali się zdobyć jak najwięcej ludzi do tego chrztu w Chrystusie. W chrzcie tym jesteśmy wzbudzeni wraz z Chrystusem przez wiarę, którą sprawuje Bóg, przez naszą wiarę w dzieło Boże, że On sprawia w nas to, iż pragniemy i działamy według Jego upodobania. Z nim jesteśmy wzbudzeni z martwych; i tak żyjemy w Chrystusie, my, którzy byliśmy martwi w grzechach naszych i w nieobrzezce ciała naszego. Bóg wzbudził nas wraz z Nim, przebaczając nam nasze grzechy. Tekst ten, jak to już wytłumaczyliśmy, zasługuje na baczną uwagę.
Przejdziemy teraz do rzeczy poprzedzającej poświęcenie - pozafiguralne obrzezanie, jako znak Przymierza Sary, tzn. do usprawiedliwienia z wiary. Tylko ci są wzywani do tego przymierza, którzy są usprawiedliwieni z wiary. To usprawiedliwienie zalicza ich jako żyjących przy końcu Tysiąclecia, w ósmym tysiącletnim dniu, kiedy wszyscy, którzy są usprawiedliwieni do wiecznego żywota będą całkowicie poświęceni - obrzezani. W Wieku Ewangelii usprawiedliwieni próbnie przez wiarę zostali wezwani do Wysokiego Powołania, które też uzyskali, jeżeli poświecili się i wiernie wstępowali w ślady Jezusa. Dowód na to znajdujemy najpierw w Ew. Jana 3:36: "Kto wierzy w Syna ma żywot wieczny; ale kto nie wierzy Synowi nie ogląda żywota, lecz gniew Boży zostaje nad nim". Ten, kto wierzy w Syna, to ten, który wierzy w całości i okazuje to przez poświęcenie. Taki człowiek ma żywot wieczny, najpierw w sposób przypisany, a następnie, gdy jest wierny aż do śmierci zyskuje on go faktycznie na Boskim poziomie. Ci, którzy okazali taką wiarę otrzymali przywilej wejścia w Przymierze Sary; to zaś uczyniło ich należącymi do klasy nasienia. Lecz jeżeli ktoś nie wierzy Synowi tzn. nie wierzy tak całkowicie żeby się poświęcić, to nie ma on żywota; nie uzyskał go w tym Wieku, nie otrzymał przywileju wejścia do Wysokiego Powołania, lecz gniew Boży jest nad nim - gniew, który przeszedł na niego z Adama, a jeśli jest Żydem to i dodatkowy gniew, który przeszedł na niego przez Przymierze Mojżeszowe oraz z powodu wszystkich zaopatrzeń tego Przymierza. Ci, którzy byli Izraelitami w czasie Wieku Ewangelii i pozostali nimi, mieli gniew Boży pozostający nad nimi, jako takimi, a dodatkowy gniew, jaki ciążył na nich z powodu wołania ich ojców "Krew Jego na nas i na syny nasze". Oni nie mają wiecznego żywota, ponieważ nie wierzą w Jezusa, ani nie wchodzą w pozafiguralne obrzezanie; nie przechodzą ze śmierci do żywota; czynią to tylko wierni poświęceni. Ci ostatni przeszli ze śmierci do żywota, ponieważ weszli w Przymierze Sary i zostali przez nie ubłogosławieni.
Innym dowodem, że usprawiedliwienie z wiary jest rzeczą poprzedzającą wejście w Przymierze Sary jest Ew. Jana 5:24. Jezus uroczyście zapewnia nas w tym miejscu "Zaprawdę, zaprawdę [tj. Amen i Amen] powiadam wam: kto słowa mego słucha [rozumie je i słucha go] i wierzy onemu [wierzy w Tego], który mię posłał, ma żywot wieczny, i nie przyjdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do żywota. "Jezus pokazuje nam tutaj, jak można otrzymać życie. Człowiek może uzyskać życie, gdy wierzy Jego nauce i uprawia ją oraz wierzy, że Bóg posłał Jezusa ażeby był Pełnomocnikiem Bożym a także Jego przed-stawicielem i nauczycielem ludu na ziemi. Taki ma żywot wieczny. Żywot ten ma on najpierw poczytalnie w sposób przypisany w tym życiu a otrzyma go na wieki przy zmartwychwstaniu do natury Boskiej, do chwały czci i nieśmiertelności, stając się nieskazitelnym i nieśmiertelnym. Człowiek taki nie będzie podpadał pod potępienie. Bóg nie potępia tych, co są wiernymi, lecz przechodzą oni ze śmierci do życia - ze śmierci, którą odziedziczyli z Adama. Żydzi, gdy przyjmują Chrystusa również przechodzą ze śmierci do żywota - ze śmierci Adamowej oraz ze śmierci, pod którą popadli w Przymierzu Mojżeszowym i pod pośredniczeniem Mojżesza od czasu Święta Przejścia w Egipcie, aż do czasu gdy wszedł on na górę Fazga i znikł z oczu Izraela. A więc tym, którzy niegdyś byli umarłymi w upadkach i grzechach będzie dany żywot wieczny - Małemu Stadku żywot w nieśmiertelności i nieskazitelności; Wielkie Grono, Starożytni i Młodociani Godni będą mieli udział w tej obietnicy, tak jak już wyjaśniliśmy w innym miejscu a mianowicie: Wielkie Grono otrzyma nieskazitelność lecz nie nieśmiertelność, Starożytni i Młodociani Godni przy zmianie natury w końcu Tysiąclecia również otrzymają nieskazitelność ale nie nieśmiertelność. Nie wiemy jednak na razie, jaka to będzie natura, ponieważ Pismo Święte dotąd tego nie objawiło.
Następny dowód na to znajdujemy w 1 Jana 5:12: "Kto ma Syna ma żywot, kto nie ma Syna Bożego nie ma żywota". Ten tekst podobny jest do tekstu Ew. Jana 3:36 już zbadanego. Nikt nie może otrzymać żywota wiecznego i nikt go nie otrzymał, kto nie przyjmie Syna za swego Zbawiciela. Ci, którzy nie mają Syna nie otrzymają żywota i to ani w tym Wieku ani w Tysiącleciu, jeśli nie zastosują się do wskazówek Słowa Bożego, by zbliżyć się do Syna oraz uzyskać pomoc i zbawienie od Niego.
Obecnie będziemy zastanawiali się nad celem rzeczy poprzedzającej Przymierze Sary. Celem usprawiedliwienia z wiary jest uzyskanie wszystkich błogosławieństw Nowego Przymierza dla nasienia przez wiarę. W tej sprawie zacytujemy list do Żydów 10:14-13: Albowiem jedną ofiarą [nasz Pan] doskonałymi uczynił [ożywił usprawiedliwionych] na wieki tych, którzy bywają poświęceni [Kościół]. A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej: Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach [po Wieku Ewangelii, gdy się on skończy], mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich [Bóg napisze prawa sprawiedliwości (obowiązkowej miłości) i bezinteresownej miłości w ich sercach] a na myślach ich napiszę je [tak, iż będą mieć w tej sprawie całkowitą znajomość Prawdy]. A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej. Gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech [nikt z rodzaju Adama nie ma drugiej sposobności; jest tylko jedna sposobność dana każdemu. Ktokolwiek otrzymuje przebaczenie w tym życiu, nie otrzymuje już innego przebaczenia później; kto zaś nie otrzymuje tego przebaczenia tutaj, otrzyma je w Wieku Tysiąclecia. Nie będzie już więcej ofiary za grzech, a zatem nasienie nie jest pod Nowym Przymierzem]".
Zastanowimy się teraz nad nagrodą Przymierza Sary. W pierwszym rzędzie natura tej nagrody zawiera się w 1 Moj. 22:17: "Błogosławiąc błogosławić ci będę, a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje, jako gwiazdy niebieskie, i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich". Widzimy tu, że Bóg w związku z prawdziwym nasieniem obiecał Abrahamowi, iż będzie mu błogosławił [co już samo w sobie jest wielką nagrodą] i uczynię je błogosławieństwem [wszystkie Boże błogosławieństwa będą przyniesione przez to nasienie] a w rozmnażaniu go, rozmnoży jego nasienie jak gwiazdy niebieskie tzn. uczyni członków nasienia istotami duchowymi spośród których każda będzie starannie przydzielona do odpowiedniego miejsca w duchowej fazie Królestwa, bo niebiańskie nasienie jest przedstawione w gwiazdach niebieskich: ziemskie zaś nasienie przedstawione jest jako piasek na brzegu morskim. "A odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich". Ktokolwiek atakuje miasto, przede wszystkim zdobywa kontrolę nad bramami miejskimi, a dopiero później bierze i zdobywa miasto. Naszymi nieprzyjaciółmi są: Szatan, świat i ciało, jak również grzech i błąd; do nich należy także potępienie, które przeszło na nas przez Adama, a jeżeli jesteśmy z narodu żydowskiego, to do tego jest jeszcze dodane potępienie, które przyszło przez Przymierze Mojżeszowe, jak to jest przedstawione także w typach Jozuego, Ruty, Sędziów, dwóch ksiąg Kronik i dwóch ksiąg Królewskich, a także w czterech większych i dwunastu mniejszych proroctwach. To nasienie posiądzie bramy swych nieprzyjaciół - zwycięży diabła, świat i ciało; pokona system Szatana, zwycięży systemy dwóch Antychrystów i pokona każdy wysiłek władz cywilnych zmierzający do zniszczenia wiary w obietnicę. Zwycięży ono także każdego, kto jest przeciwko niemu.
W 2 Piotra 1:4 mamy także tekst łączący się z tą sprawą: "przez co [tj. przez Ewangelię] bardzo wielkie i kosztowne obietnice są i nam darowane, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, uszedłszy skażenia tego, które jest na świecie w pożądliwościach". Bóg dał nam ogromnie wielkie i cenne obietnice, tzn. obietnice Boskiej natury, chwały, czci i nieśmiertelności oraz nieskazitelności tej natury. Obietnice te dał nam w tym celu, abyśmy przez nie mogli się stać współuczestnikami Boskiej natury, podniesieni do tej samej natury, jaką ma Sam Bóg i nasz Pan Jezus a którą otrzymali wszyscy wierni, którzy uszli skażenia istniejącego na świecie w pożądliwościach. Jeśli i my unikniemy tego, wtedy będziemy zwycięzcami we wszystkim.
Za walkę w związku z tym przymierzem będzie dana nagroda. Czytamy o tym w 1 Moj. 22:17: "Błogosławiąc błogosławić ci będę a rozmnażając rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie i jako piasek, który jest na brzegu morskim; a odziedziczy nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich". Kilkakrotnie już tłumaczyliśmy ten tekst i nie widzimy potrzeby powracać do niego w tej chwili. Rozpatrzymy przeto następną myśl w związku z ich nagrodą, którą jest praca, jaką ma mieć nasienie. To jest nam podane w 1 Moj. 22:18: "I błogosławione będą w nasieniu twojem wszystkie narody ziemi dlatego, żeś usłuchał głosu mego". Bóg mówi tutaj przede wszystkim o duchowym nasieniu - Chrystusie Głowie i Ciele, najpierw o Jezusie a następnie o wiernych członkach Jego Ciała. Oni jako duchowe nasienie będą błogosławić wszystkie narody, rodziny i pokrewieństwa ziemi, będą duchowym nasieniem Abrahama, który całkowicie usłuchał głosu Bożego. W takim posłuszeństwie pozafiguralnym nasieniem Abrahama jest ten, kto staje się martwym względem władz świeckich, systemu Szatana, systemów Antychrysta (wielkiego i małego) a także względem władz finansowych. Stają się więc oni martwymi względem wszystkich takich rzeczy, ale po wszystkie wieki żywymi dla Boga.
Rozważymy następnie Przymierze Związane Przysięgą, na ile ono stosuje się do innych wybranych klas. Rzeczy te są również przedstawione w 1 Moj. 22:16-18. Po rozważeniu szczegółów odnoszących się do Przymierza Sary zastanowimy się teraz tylko nad tymi częściami, które rozwijają Wielkie Grono będące częścią gwiazd na niebie, oraz Starożytnych i Młodocianych Godnych pokazanych pod figurą piasku na brzegu morskim. Wielkie Grono będzie zatem drugą klasą pod Przymierzem Związanym Przysięgą, które obecnie będziemy rozważali. Jak wiemy Wielkie Grono składa się z takich osób, które poświęciły się Bogu, lecz dozwoliły na coś z osobistej samowoli, świata, ciała lub diabła, przez grzech, błąd, samolubstwo i światowość, czym zbytnio obciążyły się i to do tego stopnia, iż zaniedbały biegu do mety a tym sposobem utraciły Wysokie Powołanie i nie będą w klasie Chrystusowej. Członkowie Wielkiego Grona będą w klasie Chrystusowej. Członkowie Wielkiego Grona będą jednak towarzyszami klasy Chrystusowej w niebiańskiej fazie i jako tacy będą wiecznie związani z jej członkami, jako gwiazdy na niebie, pomagając przy wykonaniu przyszłych planów naszego Ojca Niebiańskiego. Klasa ta otrzyma poziom niższy od poziomu Małego Stadka. Jej członkowie będą mieli niezmienną naturę, lecz nie Boską, nieśmiertelną naturę, oni będą stanowili drugą klasę gwiazd niebieskich. Trzecią i czwartą klasą nasienia Przymierza Związanego Przysięgą są Starożytni i Młodociani Godni. Starożytni Godni w czasie Wieku Tysiąclecia pod przewodnictwem Chrystusa będą ziemską fazą Królestwa, zaś Młodociani Godni będą z nimi wiecznie stowarzyszeni w pracy. Jest o tym mowa u Joela 2:28,29: "A potem wyleję Ducha mego na wszelkie ciało, a prorokować będą synowie wasi [ziemski Izrael i wytrwali niepoświęceni lecz usprawiedliwieni z wiary] i córki wasze [pogański świat i żydowscy odstępcy, którzy stali się poganami w oczach Bożych] będą prorokować [tzn. będą nauczać w czasie Tysiąclecia], starcom waszym sny się śnić będą [Starożytni Godni będą tymi, którzy ujrzą głębsze Prawdy określone słowem sny], a młodzieńcy wasi widzenia mieć będą [Młodociani Godni będą widzieli mniej głębokie Prawdy, mające się przyjąć w Tysiącleciu, określone słowem widzenia]".
(Ciąg dalszy nastąpi)
TP ’62, 113-119.