OSTATNIE DNI DAWIDA - FIGURA I POZAFIGURA
(E. tom 14, roz. 6; 1 Kron. 22:2-29:30; 1 Król. 1:1-2:11)
(Ciąg dalszy z T.P. 1962, 83)
TUTAJ NASTĘPUJE porządek oddziałów podległych sług Prawdy przemawiających publicznie, tj. pozafiguralnych Lewitów (należy zwrócić uwagę na różnice pomiędzy tymi pozafiguralnymi Lewitami a pozafiguralnymi Lewitami z Pięcioksięgu Mojżesza), którzy nie mieli służyć razem, podobnie jak i oddziały dwudziestu czterech Kapłanów nie służyły razem (straż przeciwko straży) i którzy obejmowali zarówno najmniej zdolnych, jak i najzdolniejszych (tak mały jak i wielki) - takich, którzy uczyli drugich oraz takich, którzy byli nauczani (tak mistrz jako i uczeń). Pierwszy oddział był oddziałem brata Rice (Józefa; 25:9) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem brata Russella. Drugi to oddział brata Shulla (Godolijasza; 25:9) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem J. Trzecim był oddział br. Barkera (Zachura; 25:10) jednego z dwunastu w zestawieniu z oddziałem Rutherforda. Czwartym był oddział br. Driscolla (Isre, albo Zery; 25:11) jednego z dwunastu w zestawieniu z oddziałem br. MacMillana. Piątym był oddział br. Yates (Natanijasz; 25:12) jednego z dwunastu w zestawieniu z oddziałem br. Sturgeona. Szóstym był oddział br. Burgessa (Bukkijasz; 25:13) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Rockwella. Siódmym był oddział br. Grahama (Jesarel, albo Asarel; 25:14) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Sextona. Ósmym oddziałem był oddział br. Wise (Jesajasza; 25:15) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. (Geo.) Drapera. Dziewiątym był oddział br. Detwejlera (Matanijasz; 25:16) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Toole. Dziesiątym był oddział br. Bridgesa (Symejasz, albo Symej; 25:17) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Hersee. Jedenastym był oddział br. Emersona (Husyjela, lub Asarela; 25:18) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Herra. Dwunastym był oddział br. Martina z Dayton (Ohio) (Hasabijasza; 25:19) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. McPhersona. Trzynastym był oddział br. Hirsha (Subajel, albo Zebuel; 25:20) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Wisdoma. Czternastym był oddział br. Jonesa (Matytyjasz; 25:21) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Zinka. Piętnastym był oddział br. Hoskinsa (Jerymot; 25:22) jednego z dwunastu w zestawieniu z oddziałem br. Thorntona. Szesnastym był oddział br. Hudgingsa (Chananijasza; 25:23) jednego z dwunastu w zestawieniu z oddziałem br. Thorna. Siedemnastym był oddział br. Van Amburgha (Jasbekass; 25:24) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Barbera. Osiemnastym był oddział br. Kuehna (Chanani; 25:25) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Riemera. Dziewiętnastym był oddział br. Wrighta (Malloty; 25:26) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Robie. Dwudziestym był oddział br. Martina z Betel (Elijata; 25:27) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Battersona. Dwudziestym pierwszym był oddział br. Wakefielda (Hotyr; 25:28) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Palmera. Dwudziestym drugim był oddział br. Ritchie (Gieddalty: 25:29) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Meggisona. Dwudziestym trzecim był oddział br. Sheerera (Machazyjot; 25:30) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Crista. Dwudziestym czwartym był oddział br. Stevensona (Romantyjesera; 25:31) jednego z dwunastu, w zestawieniu z oddziałem br. Gillespie.
(19) Następną grupę sług Prawdy na którą zwrócimy uwagę, stanowią ci, którzy specjalnie pomagają obcym wejść na dziedziniec Boskiej świątyni epifanicznej - pozafiguralni odźwierni (podziały odźwiernych; 1 Kron. 26:1). Pierwszą ich klasą jako pozafiguralnych Korejczyków byli pracownicy Fotodramy Stworzenia (Meselemijasz). Istniało siedem kompanii tych, którzy podróżowali z miejsca na miejsce (Zacharyjasz pierworodny... Elienaj siódmy; w. 2,3). Co więcej, istniało jedenaście kompanii takich braci, którzy pracowali lokalnie, co widać np. w trwających przez wiele lat pokazach Fotodramy Stworzenia w Nowym Jorku, Pittsburgu, Philadelphii itd. oraz regularne jej pokazy w wielu miejscowościach przy pomocy Eureki (jest to nazwa amerykańskiej firmy wyrabiającej małe przenośne aparaty do wyświetlania ruchomych obrazów, a zatem nazwa tych aparatów - przyp. tłum.) (synowie i bracia ... osiemnastu; w. 9). Drugą klasą pozafiguralnych odźwiernych, prowadzących obcych do Prawdy, jako pozafiguralni Korejczycy byli pracownicy w pracy pasterskiej (obszerne określenie pracy pasterskiej znajduje się w artykule brata Russella pt. "World Wide Pastorał Work" w ang. Przedrukach Strażnicy str. 5984; to samo w polskim tłumaczeniu pt. "Powszechna Praca Pasterska" w Strażnicy ze stycznia 1917) (Obededom; w. 4). Najważniejsi z nich znajdowali się w Nowym Jorku (Semajasz pierworodny). Z Nowego Jorku była zorganizowana praca pasterska w Philadelphii (Otni; w. 7), Baltimore (Rafael), Bostonie (Obed), Pittsburgu (Elzabed), Newark, N. J. (Elichu), a także w Waszyngtonie, D.C. (Semachyjasz). Praca pasterska była następnie zorganizowana przez siostrę Genevieve Sanford i J. podczas ich podróży od zboru do zboru w: Kansas City (Jozabad), St. Louis (Joach), Chicago (Sachar), Detroit (Natanael), Toledo (Ammijel; w. 5), Columbus (Isaschar), Louisville (Pechulletaj). Poza tymi czternastoma zborami, gdzie praca pasterska była specjalnie zorganizowana, została ona wprowadzona także w 48 innych miejscowościach (sześćdziesiąt i dwa; w. 8), które otrzymały pomoc w tym względzie między innymi dzięki wykładowi J. i udzieleniu instrukcji siostrom przez siostrę Sanford na konwencjach w Newport R.I. Norfolk, Va., Niagara Falls, N. Y., Nashville, Tenn. i w Dallas, Tex. J. miał dodatkowo wykłady w innych miejscowościach, dzięki którym niektóre inne zbory zorganizowały u siebie pracę pasterską.
(20) Trzecią grupę pozafiguralnych odźwiernych stanowili ci, którzy zajmowali się rozpowszechnianiem literatury (Hosa z synów Merarego; w. 10). Chociaż rozpowszechniający literaturę zajęli się najpierw pracą ochotniczą, a nie kolporterską (nie był pierworodny), praca kolporterska stanowi najważniejszą pracę w dziedzinie szerzenia literatury, jak oni sami to podkreślają (Semry przedniejszy). Po tym przychodzą ochotnicy (Helkijasz; w. 11), za nimi praca dziennikarska (Tebalijasz), a wreszcie praca ogłosicieli publicznych zebrań (Zacharyjasz). Trzy z tych czterech gałęzi pracy pozafiguralnych odźwiernych, były podzielone na dziewięć grup. Na przykład wśród kolporterów byli regularni kolporterzy, czasowi kolporterzy, strzelcy oraz nieoficjalni kolporterzy umieszczający tomy w zależności od nadarzającej się sposobności. Podobnie gdy chodzi o ochotników, można wśród nich wyróżnić: regularnych ochotników, pracowników ku rodzinom zmarłych, a także wręczających ulotki od czasu do czasu. Zaś wśród pracowników dziennikarskich byli podróżujący bracia dostarczający gazet do publikowania w nich kazań i bracia, którzy uzyskiwali abonentów dla tych pism (trzynaście).
(21) Do powyższych grup należeli pozafiguralni odźwierni czyli ci, którzy mieli przyprowadzać nowych ludzi do Prawdy (ci są rozdzieleni na odźwiernych; w. 12). Najważniejsi wśród odźwiernych (z mężów przedniejszych) mieli zleconą specjalną pracę do wykonania oraz wzajemne wspieranie się w niej (trzymając straż... przy służbie w domu Pańskim). Polecenie służby było dane zarówno najmniejszym jak i najzdolniejszym (losy ... tak mały jako wielki; w. 13) zależnie od grupy do której każdy należał (według domów). Pracownicy Fotodramy Stworzenia byli jako całość przydzieleni tam, gdzie łaska mocy była najaktywniejsza (padł los na wschód Selemijaszowi albo Meselemijaszowi; w. 14). Tym zaś siedmiu kompaniom pracowników z Fotodramą Stworzenia, którzy podróżowali z miejsca na miejsce przypadła pozycja, gdzie najaktywniejsza była łaska miłości (Zacharyjaszowi ... na północy). Pracownikom pasterskim przydzielona była pozycja, gdzie najaktywniejsza była łaska mądrości (Obededomowi na południe w. 15), a szczególnym pasterskim pracownikom (synom jego) była wyznaczona praca troszczenia się o literaturę używaną w pracy pasterskiej, tj. troszczenie się o tom 1 (dom skarbów). Należy zauważyć, że wśród Lewitów wymienionych powyżej, imię Suppim (węże - aluzja do poczucia taktu) nie występuje. Jest on tutaj wprowadzony, by przedstawiał tych kolporterów, którzy zajmowali się odwiedzaniem tych ludzi, którzy pozostawiali swoje adresy na publicznych zebraniach i pragnęli by ich odwiedzono. Oni bowiem mieli pozycje, gdzie łaska sprawiedliwości była najaktywniejszą (Suppimowi ... na zachód; w. 16). Również inni rozdający literaturę zajmowali tę samą pozycję (Hozie ... na zachód). Praca ich była specjalnie korzystną dla tych sług Prawdy, którzy dopomagali wyrzutkom z Babilonu (brama Zallechet - znaczy wyrzucić), gdy ci z Babilonu wznosili się w górę do Prawdy i jej ludu (ścieżce idącej ku górze).
(22) Sześć z siedmiu podróżujących kompanii pracowników Fotodramy Stworzenia miało pozycję, gdzie specjalnie działała łaska mocy (Na wschód słońca było Lewitów sześć; w. 17; por. z w. 2, 3). Siódma kompania (Zacharyjasz) z pozafiguralnych synów Meselemijasza, która miała pozycję gdzie działała miłość, posiadała cztery stałe pokazy Fotodramy Stworzenia, z których trzy były w Nowym Jorku, Philadelphii i Pittsburgu, a czwarty był prawdopodobnie w Chicago (na dzień czterech). Pracownicy pasterscy składali się z czterech klas: (1) z tych, którzy przygotowywali wykłady z Planu Wieków, (2) z tych, którzy wygłaszali takie wykłady, (3) z tych, którzy gromadzili zainteresowanych w kółka do badania tomu pierwszego oraz (4) z wodzów takich badań (na południe na dzień czterech). Te same cztery grupy miały pieczę nad tomem 1 jako depozytem skarbów Prawdy dla takiej pracy (a przy domu skarbów dwóch a dwóch). Powyżej wzmiankowane cztery grupy rozdające literaturę miały swe miejsce tam, gdzie łaska sprawiedliwości była specjalnie aktywna (na zachód... na drodze sypanej; w. 18). Miały one specjalnie pracować, by ułatwić dojście do Prawdy ludziom zainteresowanym (przy stronie zewnętrznej - otwarte portyki prowadzące do komór świątyni). Są jeszcze dwie inne grupy, które nie zostały powyżej wspomniane: (1) lokalni mówcy udzielający wykładów z Planu Wieków nie należący do pracy pasterskiej oraz (2) pracownicy pozamiejscowi, którzy wygłaszali zarówno wykłady z Planu Wieków, jak i inne przemówienia, pod egidą urzędu zwanego wówczas Świecko-Domowy Ruch Misjonarski [Laymen's Home Missionary Movement] (dwóch przy stronie zewnętrznej). W paragrafach 20-22 były wskazane różne zarządzenia, które Bóg za pośrednictwem naszego Pastora poczynił, by obcych ludzi przyprowadzić do Prawdy, do świątyni Epifanii (odźwiernych ... z synów Korego ... Merarego, w. 19).
(23) Niektórzy inni podlegli pracownicy (Lewici; w. 20) budzą obecnie naszą uwagę (w. 20-32). Pierwszymi z nich są ci, którzy mieli pieczę nad skarbami Prawdy spod pióra br. Russella (Achyjasz ... nad skarbami) oraz skarbami innych pisarzy (skarbami rzeczy poświęconych) w Betel i w filiach zagranicznych. To przypadło w udziale Gersonitom specjalnie z grupy Laadana, a stało się tak ponieważ filie, wszystkie poza Ameryką, pociągały za sobą większą odpowiedzialność aniżeli mieli ci w Betel (synowie Laadanowi, którzy byli z synów Gersonickich; w. 21). Pierwszym pododdziałem tych troszczących się o Prawdę byli strażnicy literatury Prawdy, którzy mieli ją w swej pieczy (Jehyjel). Niektórzy z nich opiekowali się książkami i broszurami (Zetam; w. 22) a inni kazaniami w gazetach i w Miesięczniku Studentów Biblijnych włączając w to i dwa inne pisma. "Gazeta Dla Wszystkich" i "Kazalnica Ludowa" (Joel, brat jego; - byli oni strażnikami literatury (nad skarbami domu). Poza tym byli tam kandydaci na członków czterech niezorganizowanych grup Lewitów (Amramczycy, Husyjelczycy; w. 23). R.H. Hirsh jako należący do przywodzącej grupy Gersonickich Amramczyków (Sebuel; w. 24) miał pieczę nad literaturą Prawdy, gdy szła ona do druku, tzn. poprawiał i robił korektę stronic Strażnicy, broszur, kazań oraz innych pism (przełożony nad skarbami). Drugą klasę przyszłych pozafiguralnych Amramczyków (Eleazar; w. 25) stanowiło pięciu korektorów manuskryptów, z których najważniejszymi były trzy siostry: Hamilton, James i Wright. Do tej klasy należało też pięciu przyszłych redaktorów Strażnicy, wymienionych w testamencie br. R. Byli to bracia: (1) Rutherford (Rechabijasz), (2) Van Amburgh (Jesajasz), (3) Rockwell (Joram), (4) Robison (Zychry) oraz (5) Hirsh (Salomit). Ostatni z nich (Salomit; w. 26) i jego koledzy redaktorzy, etc., (bracia) mieli pieczę nad produktami (poświęcone rzeczy) wychodzącymi spod pióra brata R. (które poświęcił Dawid) oraz najważniejszych braci (przedniejsi z domów ojcowskich), wodzów wojowników (pułkowników, rotmistrzów, hetmanów). Gdy zdobyli jakąś Prawdę, jako nagrodę ich walki o Prawdy, czy to z nowych czy starych rzeczy, które bez spekulacji zrozumieli jako nauczeni w Piśmie wyćwiczeni w królestwie, posyłali ją do brata R. jako trofeum (z wojen i łupów poświęcali ... na poprawę domu; w. 27; Mat. 13:52). Prawdy te obejmowały kontrowersyjne pisma wodzów Małego Stadka z Wieku Ewangelii (Samuel; w. 28), tracących korony wodzów 12 denominacji (Saul), głównych zwolenników pozafiguralnego Saula (Abner) i głównych wojowników kontrowersyjnych Prawdy parousyjnej (Joab). Odpowiednia kontrowersyjna literatura Prawdy tych wszystkich (poświęcili) oraz każdego innego (i ktokolwiek co poświęcił) była pod pieczą R.H. Hirsha, pozostałych czterech redaktorów i innych korektorów manuskryptów (do rąk Salomitowych i braci jego).
(24) Następnie uwagę naszą zwracają bracia Lewici w Betel i Przybytku, których obowiązkiem była praca na zewnątrz głównych siedzib (Izaaryci; 26:29). Ci byli zajęci sprawami zborowymi, szczególnie starszymi i pielgrzymami, dotyczącymi zewnętrznych spraw Kościoła (Kienanijasz i synowie jego nad robotą zewnętrzną ... byli za urzędników i za sędziów). Należy zauważyć, że w w. 30-32 hebrajski tekst nie wspomina Husyjelczyków, o których jest mowa w w. 23 i którzy, podobnie jak inni Kaatytowie mieli mieć wyznaczoną pracę w wierszu albo w wierszach następnych, podczas gdy zależnie od tego jak ten tekst przedstawia się obecnie, dwa różne zajęcia były wyznaczone Hebrończykom: jedno w w. 30 drugie zaś w w. 31, 32. Skoro zaś trzem z czterech grup Kaatytów z w. 23 były wyznaczone (w wierszach 24-30) prace w tym porządku w jakim są one wspomniane w w. 23, a Husyjelczykom nie została wyznaczona praca, skłaniamy się do opinii, że w w. 31 dwukrotne użycie słowa "Hebrończycy" jest interpolacją (wtrąceniem do tekstu błędnych słów lub zdań) i że w oryginale na tym miejscu było słowo "Husylejczycy". Co więcej, wyrażenie "za Jordanem na zachód" (w. 30) oczywiście odnosi się do terytorium na zachód od zachodniego brzegu Jordanu. Stąd pojmujemy, że Hebrończycy, bardzo liczni (tysiąc siedemset) mieli zleconą pracę wśród braci ogólnego Kościoła, jak dotyczyło to służby Jezusa i brata R. poza rzeczami danymi pozafiguralnym Amramczykom i Izaarytom, jak na to już wskazaliśmy. Pojmujemy natomiast, że Husyjelczycy mając polecenie doglądania pracy wobec ludzi nie będących w Prawdzie (Jeryjasz; w. 31) reprezentują licznych braci (braci jego... dwa tysiące siedemset; w. 32), którzy mieli obowiązek doglądania pracy względem publiczności. Zdarzyło się to w 40 roku misji brata R. (roku czterdziestego ... królestwa Dawidowego), że skierował prośbę do braci, by przysłali na kartach pocztowych opisy swych talentów, doświadczeń z Prawdą i pracą Pańską (Z. '16, 141, 1-7) i że w ten sposób znaleziono wielu bardzo dzielnych Husyjelitów do pracy publicznej, która okazała się drugim uderzeniem Jordanu (znaleziono ... mężów bardzo mocnych). Oni byli specjalnie skłonni do walki kontrowersyjnej (w Jazer Galaadskiem). Ci byli uczynieni dozorcami pracy, która miała przynieść to uderzenie, drugie uderzenie Jordanu, kleru (nad Rubeńczykami), władców (Gadczykami) oraz kapitalistów (i nad połową pokolenia Manasesowego) za ich pogwałcenie prawa i prawdy przynależących do służby Jezusa reprezentującego Boga (nad sprawami Bożymi) oraz brata R. (sprawami królewskimi).
(25) W 1 Kron. roz. 27 lud Boży (Izrael; w. 1) jest opisany jako zorganizowany w czasie Parousji (według liczby ich) do kontrowersji (w. 1-15), do pokoju (w. 16-22) oraz do prowadzenia spraw interesowych (w. 25-34). Wszyscy pracownicy dotąd opisani, byli to ci, którzy przychodzili pod koniec czyli w ostatnim roku życia brata R. W tym rozdziale jednak tak nie jest, jak można to zauważyć na przypadku pozafiguralnego Asaela (w. 7), który przestał spełniać swoje funkcje przed majem 1883 roku, z przypadku pozafiguralnego Joaba, który przestał należeć do ludu Bożego w roku 1908 (w. 23, 24) i pozafiguralnego Achitofela, który przestał być pozafiguralnym doradcą w roku 1908 (w. 33). Główni ojcowie w tym tekście są ci sami, co kapitanowie i oficerowie (przedniejszych w domach ojcowskich, pułkowników i rotmistrzów), którzy dopomagali bratu R. w sprawach kontro-wersyjnych (służyli w podziałach swoich) (w związku z dwunastoma głównymi łaskami) przychodzących i odchodzących na każdy miesiąc: Obj. 22:2 [owoc dwanaścioraki, na każdy miesiąc]); każdy zaś z podziałów miał pełną liczbę pracujących dla danej łaski (dwadzieścia cztery tysiące). Mimo tego, że każdy podział czyli huf w sposób ogólny pracował w oparciu o wszystkie dwanaście łask, to jednak każdy pracował specjalnie w oparciu o swoją łaskę. Omówienie tych łask pominiemy aż do czasu, gdy będziemy pisać o Objawieniu 21:19, 20 i na temat kamieni napierśnika. Brat R. prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, a specjalnie o najważniejszą łaskę wśród kontrowersji, w których on sam i bracia byli zajęci (Nad hufem pierwszym ... Jasobeam ... przedniejszy nad wszystkimi przełożonymi; w. 2, 3). Brat J. prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, specjalnie zaś o drugą główną łaskę (wtórego miesiąca; w. 4) wśród kontrowersji, w których on i bracia brali udział (Dodaj; w. 4). Brat Barton znajdował się w tym drugim hufie (Michlot ... książę). J.F. Rutherford prowadził braci w pracy opartej o dwanaście głównych łask, specjalnie o trzecią główną łaskę (miesiąca trzeciego) wśród kontrowersji, w których on i bracia brali udział (Banajas; w. 5). Był on wodzem wśród trzydziestu pielgrzymów po dwóch grupach składających się każda z trzech najzdolniejszych wojowników brata R. (nad trzydziestoma; w. 6; 2 Sam. 23:8-19; 1 Kron. 11:10-19).
(Ciąg dalszy nastąpi)
TP ’62, 141-144.