OBECNE KIEROWNICTWO LUDU BOŻEGO
(P '60, 50)
BRACIA oświeceni Epifanią w ogólności a nawet liczni bracia z innych grup lewickich wiedzą, że niektórzy ambitni (szczególnie dwóch) spośród klasy Młodocianych Godnych (którzy myślą o sobie więcej, aniżeli powinni myśleć - Rzym. 12:3; Gal. 6:3) starają się całkowicie lub częściowo przywłaszczać sobie stanowisko kierownictwa - jako generalnego pastora, nauczyciela i wykonawcy - nad Wielkim Gronem i resztą ludu Bożego. Niektórzy z tych uzurpatorów władzy fałszywie twierdząc, że są jeszcze członkowie Małego Stadka w ciele (pomimo faktu, że ostatni członek Małego Stadka przeszedł poza zasłonę w 1950 roku - 2 Kron. 24:20; Mat. 23:35; Łuk. 11:51; T.P. '50, 27; E. tom 10, 610, 665) starają się o to stanowisko kierownictwa nad Nowymi Stworzeniami, które oni (błędnie) uważają, że są z Małego Stadka!
Sprawa takiego kierownictwa, szczególnie Wielkim Gronem i Młodocianymi Godnymi, była wielce dyskutowana, a dużo błędów było i jest przedstawianych na ten przedmiot przez niektórych wodzów spośród klasy Młodocianych Godnych, które to błędy mogą wprowadzić niektórych braci w zamieszanie, a jeżeli są one przyjmowane i utrzymywane mogą doprowadzić ich do utracenia stanowiska przed Bogiem. Wobec tego wierzymy, że będzie dobrą rzeczą z naszej strony, gdy przedstawimy niektóre dowody z Pisma Św., rozumu i faktów w świetle nauk członków gwiezdnych Laodycei wraz z potwierdzającymi oświadczeniami z ich pism oraz odnośnikami do ich pism celem wykazania, że jest to w zupełnej zgodzie z Pismem Św., rozumem i faktami wierzyć, że Bóg powierzył powyżej wymienione kierownictwo Jego ludu na obecny czas Wielkiemu Gronu, a nie Młodocianym Godnym (lub innym). Oni więc nie powinni starać się o przywłaszczenie sobie tego przywileju Wielkiego Grona. Te dowody są zawarte w pokarmie na czasie lub teraźniejszej Prawdzie, które powinny być obecnie zrozumiane i mają one mniej lub więcej zasadniczą ważność.
Nie zamierzamy wcale poniżać, ubliżać lub przynosić ujmę Młodocianym Godnym (lub innym z ludu Bożego), gdy przedstawiamy te dowody, które wykazują, "że Wielkie Grono w Boskiej ocenie jest wyższą klasą od nich" (T.P. '28, 95, u góry). Bóg bardzo serdecznie miłuje Swych wiernych Młodocianych Godnych (T.P. '65, 83, szp. 2), podobnie miłują ich dobrze usposobieni przyszli członkowie Wielkiego Grona. Pismo Św. wyraża się bardzo pochlebnie o Młodocianych Godnych, jednakże nie o tych spośród nich, którzy starają się chwytać za władzę nie należącą do nich. Nie przedstawiamy także tych dowodów bez zdania sobie sprawy, że członkowie Wielkiego Grona są utratnikami koron, którzy omieszkali (aczkolwiek w wypadku dobrych Lewitów tylko "w ostatniej chwili" - P '42, 15; E. tom 15, 514, 525) zdobyć członkostwo w Małym Stadku; ponieważ jednak są lojalnymi w sercu i oczyszczają się, więc Bóg ma przyjemność używać ich, szczególnie dobrych Lewitów, w zaszczytnej służbie wypełnienia niektórych z Jego celów. Ponumerujemy różne podane dowody w celu łatwiejszego odnoszenia się do nich.
WIELKIE GRONO KLASĄ SPŁODZONĄ Z DUCHA
(1) Członkowie Wielkiego Grona są spłodzeni z Ducha (Obj. 19:1-9; 7:13-15; E. tom 4, 115-117), podczas gdy Młodociani Godni "nie mają Świętego Ducha spłodzenia" i dlatego "nie mają sympatycznego ocenienia działania Ducha spłodzenia w sercu" (E. tom 4, 412, 440; T.P. '30, 59, szp. 2).
(2) Wielkie Grono jest wyobrażone przez niektórych z tych, którzy się narodzili w ziemi, tzn. oni są spłodzeni z Ducha, podczas gdy Młodociani Godni, niższa klasa, są przedstawieni przez "przychodniów w ziemi" zamieszkujących ją, lecz nie zrodzonych w niej (4 Moj. 9:14; T.P. '56, 45, par. 15).
(3) Wielkie Grono w tych członkach, którzy są "dobrymi utratnikami koron" jest wyobrażone przez Noemi, Izraelitkę zrodzoną w ziemi, podczas gdy Młodociani Godni są przedstawieni przez Rutę "przychodnia w ziemi", która narodziła się Moabitką (T.P. '34, 5, par. 4).
(4) Członkowie Wielkiego Grona, szczególnie dobrzy Lewici w ich stanie oczyszczonym, są "w stanie karmić się tym co kiedyś posiadali [pozafiguralny chleb pokładny] gdy znajdowali się w Świątnicy" (T.P. '27, 102, szp. 1) i gdy brali udział w pomazaniu. Lecz Młodociani Godni nigdy nie byli w Świątnicy, przeto, nie mogą karmić się tymi rzeczami i nigdy nie mieli udziału w pomazaniu. Brat Johnson oświadcza: "W Tysiącleciu będą zrozumiane wszystkie rzeczy w Biblii przez Starożytnych i Młodocianych Godnych i wierną klasę restytucji. Jedyną rzeczą, którą wierny poświęcony naturalny człowiek nie będzie mógł wtedy oceniająco wyrozumieć, będzie działanie Ducha spłodzenia. Podobnie sprawa przedstawia się obecnie z dobrymi Młodocianymi Godnymi"; "ani Młodociani Godni, ani kto inny z klas niekapłańskich nie może (wejść do Świątnicy i) spożywać pozafiguralny chleb pokładny [lecz członkowie Wielkiego Grona są jeszcze "w stanie karmić się tym co kiedyś posiadali, gdy znajdowali się w Świątnicy"]" (T.P. '27, 102, szp. 1; E. tom 4, 468).
(5) Członkowie Wielkiego Grona mają ożywione usprawiedliwienie zdobyte przez rzeczywiste przypisanie im zasługi Chrystusowej i są oni obecnie na próbie do życia, podczas gdy usprawiedliwienie Młodocianych Godnych jest tymczasowe (albo próbne) i nie mają oni rzeczywistego przypisania zasługi Chrystusowej (T.P. '23, 68, 69), ani też nie są obecnie na próbie do życia.
(6) Stanowisko ożywionego usprawiedliwienia członków Wielkiego Grona jest wyobrażone w wewnętrznym Dziedzińcu Świątyni Salomona, który znajdował się najbliżej Świątnicy i Świątnicy Najświętszej, podczas gdy niższe stanowisko tymczasowego usprawiedliwienia Młodocianych Godnych jest przedstawione w wielkim, czyli zewnętrznym Dziedzińcu, który był bardziej oddalony od Świątnicy i Świątnicy Najświętszej (1 Król. 6:36; 7:12; T.P. '56, 23; szp. 1 u dołu; por. z Ezech. 10:5; 42:1-3; 44:19).
(7) Stanowisko pierwszych na wewnętrznym Dziedzińcu jest wyższe od stanowiska tych, którzy znajdują się na zewnętrznym Dziedzińcu, ponieważ w dodatku wewnętrzny Dziedziniec był "sienią wyższą" (Jer. 36:10), tzn. że jego poziom był wyższy od poziomu zewnętrznego Dziedzińca.
(8) Członkowie Wielkiego Grona mają rzeczywiście Jezusa za Orędownika przed Bogiem, podczas gdy On nie jest rzeczywiście, lecz tylko tymczasowo (próbnie), Orędownikiem Młodocianych Godnych (T.P. '28, 89, szp. 2).
(9) Członkowie Wielkiego Grona mają rzeczywiście Boga za Ojca, podczas gdy "Podobnie do Starożytnych Godnych, Młodociani Godni nie są [jeszcze rzeczywiście] synami Bożymi; ponieważ zasługa Chrystusowa nie była rzeczywiście przypisana ani Duch spłodzenia nie był dany żadnej z tych klas. Podobnie do Starożytnych Godnych, są oni przyjacielami Boga Jehowy i mają dostęp do Boga; lecz nie [rzeczywiście] do Niego jako do ich Ojca... Dlatego nie mają oni przez Niego [Jezusa] dostępu do Ojca przez jednego Ducha, jak ma Kościół (Efez. 2:18)", chociaż mogą "modlić się do Boga, jako do Ojca z poczytalnego, jak również z przyszłego stanowiska" (T.P. '28, 90, szp. 2 u dołu; T.P. '30, 59, szp. 1).
(10) Członkowie Wielkiego Grona rozwijają się do wyższego duchowego zmartwychwstania; z drugiej zaś strony Godni (tj. Starożytni i Młodociani Godni) rozwijają się do niższego ludzkiego zmartwychwstania, które "jest trzecim rodzajem zmartwychwstania do żywota (Jana 5:29), Małe Stadko otrzymuje pierwszy rodzaj zmartwychwstania na poziomie Boskim, a Wielkie Grono otrzymuje drugi rodzaj na poziomie duchowym niższym od poziomu Boskiego. Nie będąc w tym życiu spłodzeni z Ducha, lecz będąc rozwinięci, jako istoty ludzkie, Godni otrzymają doskonałą ludzką naturę" (E. tom 15, 535, par. 1; por. E. tom 12, 493).
Wobec powyższych dowodów (jeszcze więcej podamy poniżej), jak nierozsądne jest myślenie, że Bóg postanowi obecnie nad Jego synami mającymi ożywione usprawiedliwienie i spłodzenie z Ducha, jako ich specjalnego nauczyciela, przewodnika i kierownika kogoś z Młodocianych Godnych lub innych, którzy nie są obecnie rzeczywiście Jego synami i nie mają ożywionego usprawiedliwienia i spłodzenia z Ducha, którzy nigdy nie byli w Świątnicy i którzy nie mają rzeczywiście Jezusa za Orędownika, którzy nie rozwijają się do duchowego zmartwychwstania i którzy nie mają tego samego dostępu do Ojca, jaki mają spłodzeni z Ducha, ponieważ Bóg nie jest jeszcze rzeczywiście ich Ojcem!
WYŻSZE OBIETNICE ROZWIJAJĄ WIELKIE GRONO
(11) Członkowie Wielkiego Grona są rozwijani przez niebieskie lub duchowe, wyższe obietnice Przymierza Związanego Przysięgą (przez obietnice odnoszące się do "gwiazd niebieskich" - 1 Moj. 22:17; por. Obj. 19:9; 7:9-17), podczas, gdy Młodociani Godni są rozwijani przez ziemskie, niższe obietnice tegoż Przymierza (przez obietnice odnoszące się "do piasku, który jest na brzegu morskim" - E. tom. 4, 469).
(12) Przeto członkowie Wielkiego Grona rozwijają się jako wyższy rodzaj nasienia Abrahamowego od tego jakim są Młodociani Godni. Przymierze Związane Przysięgą "ma dwa aspekty, pierwszy aspekt niebieski, drugi ziemski, tak jak jest to zawarte w wyrażeniach: nasienie podobne do gwiazd niebieskich i nasienie podobne do piasku, który jest na brzegu morskim. Każde z tych nasień dzieli się z kolei na dwie klasy: niebieskie na Małe Stadko i Wielkie Grono, a ziemskie na Starożytnych i Młodocianych Godnych" (T.P. '35, 71, szp. 2; T.P. '62, 69 szp. 2). "Wielkie Grono... stanowi drugą klasę gwiazd niebieskich. Trzecią i czwartą klasę nasienia Przymierza Związanego Przysięgą są Starożytni i Młodociani Godni... znajdujemy fazę ziemską w Starożytnych i Młodocianych Godnych" (T.P. '62, 119, szp. 2). Oczywiście, gwiazdy są niebieskie, wyższego rzędu aniżeli piasek, który jest ziemski, a w ten sposób jako części nasienia Abrahamowego członkowie Wielkiego Grona są wyższymi od Młodocianych Godnych.
PRZYWILEJ WIELKIEGO GRONA W POJEDNANIU
(13) Bóg udziela większej łaski członkom Wielkiego Grona, aniżeli Młodocianym Godnym w tym, że liczy ich cierpienia ponoszone dla sprawiedliwości w ich usprawiedliwionym człowieczeństwie, jako pojednanie za dobrowolne grzechy "całego świata" (3 Moj. 16:20-22; T.P. '31, 23), albowiem "od dni Abla aż do obecnego czasu niektórzy ponosili wielką niesprawiedliwość, a głosy tych pogwałceń Sprawiedliwości wołają do Boga w ten sam sposób, jak to czyniła krew Abla. Pismo Św. pokazuje nam, w jaki sposób zadośćuczynienie będzie dokonane za te dobrowolne grzechy zanim wielki dzień błogosławieństwa się rozpocznie, zanim świat dostanie się zupełnie w ręce Pośrednika Królestwa. Zadośćuczynienie za te dobrowolne grzechy jest pokazane w obrazie kozła wypuszczalnego. Widzimy w figurze, w jaki sposób "Wielkie Grono" będzie zmuszone przejść przez ucisk, który będzie miał dobry skutek nad nim i który będzie zarazem sposobem do wyrównania rachunków za wielkie pogwałcenia Sprawiedliwości poza grzechem Adamowym" (Z 4856); "Bóg uczynił zarządzenie do zniesienia pierwotnego grzechu przez Chrystusa, zaś o ile chodzi o wszystkie inne grzechy świata, to poczynił zarządzenia dla zadośćuczynienia Sprawiedliwości przez klasę Wielkiego Grona" (Z 5256, par. 10).
WIELKIE GRONO WYŻSZYMI POZAFIGURALNYMI LEWITAMI
(14) Że Wielkie Grono jest i będzie na zawsze w Boskiej ocenie wyższą klasą, aniżeli Młodociani Godni, jest to pokazane w figurze przez poszczególne pozycje obozowania Lewitów Meraryckich i Lewitów Gersonickich w stosunku do Przybytku. W E. tomie 4, str. 454, 455, czytamy: "Kapłani z przodu Przybytku [najbardziej wybitna pozycja] reprezentują Chrystusa i Kościół, jako główną klasę w Boskim planie podczas i po Tysiącleciu. Kaatyci na południe [z boku] Przybytku [mniej wybitne miejsce] reprezentują Starożytnych Godnych w czasie Tysiąclecia i po Tysiącleciu, jako główną klasę z pozafiguralnych Lewitów. Meraryci na północ [z drugiego boku] Przybytku [również mniej wybitne miejsce od frontu] reprezentują Wielkie Grono, jako drugą wyższą klasę z pozafiguralnych Lewitów w czasie Tysiąclecia i po Tysiącleciu; podczas gdy Gersonici na zachodzie Przybytku [z tyłu Przybytku, najmniej wybitne miejsce] reprezentują Młodocianych Godnych podczas Tysiąclecia i po Tysiącleciu, jako najniższego rzędu pozafiguralnych Lewitów. Zgodnie z tym... Starożytni Godni i Wielkie Grono na zawsze będą zajmowali zaszczytniejsze stanowisko i może wyższą naturę aniżeli Młodociani Godni". Zaś w E. tomie 15, str. 535 czytamy, że Młodociani Godni są "pozafiguralnymi Gersonitami, najniższymi z pozafiguralnych Tysiącletnich Lewitów".
(15) Jest to ponadto pokazane w pozycjach tych dwóch lewickich podziałów w stosunku do pozycji Kapłanów. Kaatyci, którzy wyobrażają Starożytnych Godnych obozowali na południu blisko Kapłanów będących na wschodzie. Meraryci, którzy wyobrażają Wielkie Grono, obozowali na północ również blisko Kapłanów. Następnie po Merarytach na północy i Kaatytach na południu, najbardziej oddaleni od Kapłanów i nie stykający się z nimi byli Gersonici, którzy wyobrażają Młodocianych Godnych.
(16) Jest to również pokazane w ich umieszczeniu wokoło Przybytku w stosunku do zaszczytności ich służby. "Miejsce wyznaczone Gersonitom na zachodzie, z tyłu Przybytku (4 Moj. 3:23), zdaje się wyobrażać fakt, że ich miejsce i praca były z Boskiego punktu zapatrywania najmniej zaszczytne i użyteczne od innych grup lewickich... Pozycja Merarytów na północnej stronie Przybytku wyobraża fakt, że ich pozafigury będą niższe w zaszczytności służby od pozafiguralnych Kaatytów, lecz wyższe w zaszczytności służby od pozafiguralnych Gersonitów (w 35)" (E. tom 8, str. 49, 50, 67; T.P. '28, 44, szp. 2, str. 74 u góry).
(17) Jest to jeszcze pokazane w rodzaju służby im powierzonej tj. w odpowiedniej ważności części Przybytku, które im były dane do noszenia. Meraryci mieli nadzór nad deskami, drągami, słupami itd. Przybytku, nad słupami Dziedzińca itd. (4 Moj. 3:36,37; 4:29-33; E. tom 8, 67-80; T.P. '28, 74-77), podczas gdy Gersonici mieli mniejszy nadzór - nad zasłonami (oprócz drugiej zasłony) i przykryciami Przybytku i Dziedzińca z jego sznurami itd. (4 Moj. 3:25,26; 4:22-28; T.P. '28, 44, kol. 2 do str. 46; T.P. '30, 57, szp. 1).
Po ukazaniu się wydania TERAŹNIEJSZEJ PRAWDY (angielskiej) z lutego 1944 r. br. Johnson zaprzestał wydawać artykuły do proponowanego tomu epifanicznego o 1 księdze Mojżeszowej, itd. (zob. 5 par. z ang. T.P. z lutego 1944 podane w polskiej T.P. '50, 24-26) - niektóre z tych artykułów nie były na czasie do tłumaczenia - i zamiast wydawać artykuły do innych tomów epifanicznych, on przygotował podczas roku 1949 i aż do czasu jego śmierci dużo materiału mającego służyć do ukończenia dwóch książek: "Rysunek Boskiego Planu" i "Tysiąclecie", które wraz z książką "Chrystus - Duch - Przymierza" "spodziewał się wydać, jeżeli Bóg dozwoli" w r. 1950 (P '49, 175; '50, 10, 11; '56, 22, par. 2). W taki więc sposób te dwa tomy stały się według porządku następnymi do wydania i stosownie zostały określone, jako epifaniczny tom 16 i epifaniczny tom 17, za które to zarządzenie byliśmy wielce i niesprawiedliwie krytykowani. W E. tomie 16, str. 200 to samo T.P. '61, 35, szp. 2 u góry jest powiedziane: "Możliwe, że wszystkie trzy grupy pozaobrazowych Lewitów znajdą się na tej samej płaszczyźnie duchowej; możliwe, że będzie to ta sama płaszczyzna bytu duchowego, na której znajdował się nasz Pan nim stał się ciałem; rozum wydaje się wskazywać, że jakieś istoty znajdą się na tym poziomie bytu. Jest jednak możliwe, że te trzy grupy znajdą się na trzech różnych płaszczyznach bytu. Jeśliby tak było, należałoby sądzić, że klasa Starożytnych Godnych otrzymałaby najwyższą naturę, następną z kolei uzyskałaby klasa Wielkiego Grona, a ostatnią klasa Młodocianych Godnych".
Jest to słowo w słowo, co pisał br. Johnson (zob. H. '25, 29; '47, 47; '48, 47), lecz to nie odpowiada temu przesiewaczowi spośród Młodocianych Godnych (zob. P. '56, 23, 24, 71, 72), który naucza podobny błąd o tysiącletnim panowaniu świętych, jaki br. Johnson już wiele lat temu zbił i nazwał ,,Sofizmatem" (zob. P. '38, 74, par. 1). To również nie podoba się innemu uzurpatorowi spośród Młodocianych Godnych, który samego siebie ogłasza, jako "Posłannika Apokalipsy" i który odrzuca bardzo wiele nauk br. Russella i br. Johnsona, a zastępuje je sprzecznymi błędami. Próbując zniszczyć moc tego oświadczenia i wywyższyć Młodocianych Godnych ponad Wielkie Grono, ten drugi przesiewacz stara się w jego okólniku nr 18 zrzucić odpowiedzialność za to oświadczenie na nas pomimo tego, że było ono uczynione przez br. Johnsona w 1925 r. i powtórzone przez niego w 1947 i 1948 r.
Twierdzi on, że E. tom 17 "zawiera wiele niedojrzałych nauk epifanicznych, podczas gdy powinien zawierać Prawdą postępującą [w ten sposób odnosi się on do swego własnego dygresyjnego błędu] na przedmiot pod rozwagę" i potępia niektóre pisma br. Johnsona z E. tomu 16, jako "niezupełne nauki epifaniczne, które powinny być poprawione [przez nas], ponieważ nasz Pan dał Prawdę postępującą [odnosi się on więc do swych własnych odbiegających od Prawdy błędów, przez które zbija Prawdę epifaniczną od śmierci br. Johnsona] przez wystarczający czas do umieszczenia w tym tomie". W ten sposób buntuje się on przeciwko właściwej nauce danej przez Pana za pośrednictwem Jego Posłannika Epifanii i gardzi oraz odrzuca radę Najwyższego (Ps. 107:11). On oskarża nas w następujący sposób: "Jest on więc odpowiedzialny za ogłaszanie tego, co nie jest ściśle prawdziwe. Odnosimy się szczególnie do E. tomu 16, str. 200 u góry, co do przyszłego stanowiska Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych". Ach tak, w tym właśnie sęk! Oto szczególne oświadczenie, które rani! Umieszczenie przez br. Johnsona Wielkiego Grona ponad Młodocianych Godnych rozbija przeciwną teorię tego przesiewacza, która chciałaby wywyższyć klasę Młodocianych Godnych - szczególnie w niektórych jej członkach, a zwłaszcza najbardziej w nim samym - ponad Wielkie Grono! Przeto twierdzi on, że biblijne oświadczenie br. Johnsona tu uczynione (jak i gdzie indziej) jest "niedojrzałe" i "powinno być poprawione" - to, co on na próżno stara się uczynić ku objawieniu swej własnej głupoty w tym względzie, jak i w licznych innych (2 Tym. 3:9; por. E. tom 6, 419)!
(18) W dodatku do tego, że członkowie Wielkiego Grona są wyższymi Lewitami w Tysiącleciu i po Tysiącleciu, jak to powyżej pokazano, są oni obecnie z innego punktu widzenia pozafiguralnymi Lewitami Epifanii, czyli okresu przejściowego (w ich trzech grupach), wyższą spłodzoną z Ducha klasą Lewitów, podczas gdy Młodociani Godni, jako pozafiguralni Lewici z Wieku Ewangelii trwający w czasie przejściowym są niższą, niespłodzoną z Ducha klasą Lewitów (T.P. '30, 55, szp. 2).
(19) Członkowie Wielkiego Grona są pozafiguralnymi pierworodnymi Wieku Ewangelii (Żyd. 12:23; E. tom 3, 370; T.P. '38, 88, par. 71), podczas gdy Młodociani Godni są tylko tymczasowymi (czyli próbnymi) pierworodnymi Wieku Ewangelii, a rzeczywistymi pierworodnymi będą w Tysiącleciu (T.P. '30, 57, szp. 2 i 1 na str. 58; T.P. '34, 89, szp. 2).
DOWODY Z 1 MOJ. 48:13-20 I 2 TYM. 2:20
(20) Wyższość stanowiska Wielkiego Grona od stanowiska Młodocianych Godnych jest również pokazana w 1 Moj. 48:13-20, tak jak to mamy wyjaśnione w E. tomie 10, 658. Proszę zauważyć szczególnie te oświadczenia: "Maluczkie Stadko [Jakub] powierzy celowo swoją główną służbę Wielkiemu Gronu [Efraimowi], a swoją drugorzędną służbę Młodocianym Godnym [Manasesowi]"; "Młodociani Godni [Manases] staną się wielką wybraną klasą w Tysiącleciu i po Tysiącleciu, jednak członkowie Wielkiego Grona [Efraim] będą ich przewyższać w liczbie i stanowisku [a wszakże brat jego młodszy urośnie nadeń] (w. 19)"; "W ten sposób Maluczkie Stadko wywyższy Wielkie Grono nad Młodocianych Godnych (w. 20)". Powyżej wymienieni kandydaci na Młodocianych Godnych (chodzi tu o J.J. Hoefla i J. Krewsona), jako uzurpatorzy władzy, którzy starają się w sposób lucyferowy wywyższyć ponad tych, co są obecnie przygotowywani do duchowej fazy Królestwa (Iz. 14:13) i którzy starają się przywłaszczyć sobie stanowisko kierownictwa nad Wielkim Gronem, powinni również zastanowić się nad tymi ostatnimi oświadczeniami Posłannika Epifanii, jako nad (niedojrzałymi) potrzebującymi poprawki. One jednak są oparte na Słowie Bożym i wytrzymają wszelkie ataki, jakie Przeciwnik w swych aniołach "światłości" (2 Kor. 11:13-15) mógłby skierować na nie.
(21) Wielkie Grono jest wyobrażone w 2 Tym. 2:20 w naczyniach srebrnych w wielkim domu pozafiguralnego Aarona, podczas gdy Młodociani Godni, "niższego rzędu pozafiguralni Lewici" są przedstawieni w naczyniach glinianych - znacznie niższy gatunek naczyń (T.P. '33, 86, par. 6). Starożytni Godni, przedstawieni w naczyniach drewnianych, będą również niższymi od Wielkiego Grona w Tysiącleciu (chociaż nie po Tysiącleciu).
DOWODY Z PSALMU 72, IZ. 60:13 I INNE
(22) To, że Wielkie Grono jest wyższą klasą w Boskiej ocenie niż klasa Młodocianych Godnych, jest pokazane przez pagórek Akra przedstawiający Wielkie Grono, który był wyższy z obu "pagórków" Jerozolimy (Ps. 72:3; T.P. '33, 87, par. 7), podczas gdy Młodociani Godni są przedstawieni przez niższy pagórek Bezeta.
(23) To jest również pokazane przez fakt, że pagórek Akra przedstawiający Wielkie Grono był bliżej góry Syon przedstawiającej Małe Stadko, podczas gdy pagórek Bezeta przedstawiający Młodocianych Godnych był więcej oddalony, ponieważ między nim a górą Syon znajdował się pagórek Akra.
(24) Jest to także pokazane przez fakt, że pagórek Akra był stosunkowo ważniejszą częścią Jerozolimy, niż pagórek Bezeta.
(25) Wielkie Grono jest wyobrażone wśród zawsze zielonych drzew, które stanowiły "sławę Libanu" przez sosnę, podczas gdy Młodociani Godni są wyobrażeni przez bukszpan, drzewo niższego gatunku (Iz. 60:13; T.P. '33, 88, par. 11).
(26) Grupy Wielkiego Grona są przedstawione w 60 żonach królewskich Salomona wymienionych w PnP 6:7,8 (E. tom 11, 708), podczas gdy grupy Młodocianych Godnych są przedstawione przez jego 80 założnic (E. tom 10, 274), które zajmowały niższe stanowisko od stanowiska królowych.
(27) Wielkie Grono w jego trzech grupach jest wyobrażone w trzech synach Anny (1 Sam. 2:21; E. tom 13, 8, 30, 31), podczas gdy Młodociani Godni w ich dwu grupach są wyobrażeni w jej dwóch córkach, W czasach starożytnych synowie byli uważani za wyższych od córek.
(28) Podobnie w 1 Moj. 37:35 (E. tom 10, 618, linia 23) Wielkie Grono jest przedstawione przez synów, podczas gdy Młodociani Godni są przedstawieni przez córki.
DOWODY Z RODZINY NOEGO, ARKI I INNE
(29) Wielkie Grono jest przedstawione w Jafecie i jego żonie, podczas gdy Młodociani Godni są reprezentowani przez Chama i jego żonę. Cham był najmniejszym synem Noego (E. tom 5, 62; T.P. '57, 85). Mówiąc nawiasem, niektórzy wodzowie spośród Młodocianych Godnych postępowali i postępują mniej lub więcej tą samą złą drogą jaką postępowali członkowie Wtórej Śmierci (1 Moj. 9:20-22; P '44, 29 szpal. 1, par. 1) w dopatrywaniu się niektórych błędów w członkach gwiezdnych i w następstwie tego obmawiają i wyszydzają ich.
(30) W zastosowaniu na wiek Ewangelii członkowie Wielkiego Grona są przedstawieni przez drugie piętro Arki Noego, podczas gdy Młodociani Godni są reprezentowani przez najniższe z trzech pięter (1 Moj. 6:16; 1 Piotra 3:20, 21; P '44, 28, linie 16-22).
(31) Podobnie są oni przedstawieni przez średni ganek (6 łokci szeroki) zbudowany wokół Świątyni Salomona, podczas gdy Młodociani Godni są reprezentowani przez spodni, czyli najniższy ganek (5 łokci szerokości; 1 Król. 6:5,6; T.P. wyd. we Francji '56, 21, par. 1).
(32) Analogicznie są oni reprezentowani w Świątyni Zorobabela w środkowym rzędzie z "trzech rzędów kamienia wielkiego, odpowiadającego Gersonitom, Merarytom i Kaatytom" (Ezd. 6:4; E. tom 10, 234), podczas gdy Młodociani Godni są wyobrażeni przez najniższy rząd, ponieważ w obrazie na Tysiąclecie Kaatyci wyobrażają Starożytnych Godnych, Meraryci Wielkie Grono, a Gersonici (najniższa klasa Lewitów) Młodocianych Godnych (T.P. '33, 87, par. 10; T.P. '28, 93 pytanie 19).
(33) To samo jest prawdą co się tyczy "trzech rzędów kamienia ciosanego... dla przysionku domu tego" - Świątyni Salomona (1 Król 7:12; T.P. wyd. we Francji '56, 23, kol. 1, par. 2).
(34) To samo jest prawdą co się tyczy trzech rzędów kamienia wokoło wewnętrznego Dziedzińca w zastosowaniu po Tysiącleciu (P '56, 79).
(35) Również jest to prawdą co się tyczy trzech rzędów kamienia wokoło zewnętrznego Dziedzińca (P '56, 79).
Jest godne uwagi w związku z tym, że w za-stosowaniu na po Tysiącleciu br. Johnson oświadcza, iż "dziedziniec przedstawia stan Starożytnych Godnych, Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych (wszystkie te trzy klasy będą wówczas istotami duchowymi), zdolnych do służenia pod Chrystusem światu i innym istotom, które będą stworzone w przyszłych Wiekach chwały" (P '40, 14, T.P. wyd. we Francji '59, 88). On nie umieszcza Młodocianych Godnych przed Wielkim Gronem. Nie czyni On tego także, gdy wylicza siedem klas zbawionych (T.P. '49, 38, par. 14 przy końcu; H '21, 37-41; T. P. '60, 50-57).
BENJAMIN, 3 MOJ. 12 I RACHEL
(36) Członkowie Wielkiego Grona, którzy są spłodzeni z Ducha, są wyobrażeni przez Beniamina, rodzonego brata Józefa przedstawiającego Małe Stadko, podczas gdy Młodociani Godni, którzy nie są spłodzeni z Ducha, nie są wyobrażeni przez Benjamina i w ten sposób nie są pokazani jako mający to bliskie pokrewieństwo z pozafiguralnym Józefem (zob. P '60, 28-30).
(37) Podobnie, "członkowie Wielkiego Grona w Parousji i w Epifanii", którzy są spłodzeni z Ducha, są wyobrażeni przez córkę w 3 Moj. 12 (T.P. '32, 27; P '40, 114), podczas gdy Młodociani Godni, którzy nie są spłodzeni z Ducha, nie są w niej objęci.
(38) Również jako słudzy duchowej prawdy elekcyjnej, która rozwija Wielkie Grono, są oni wyobrażeni przez matkę córki z 3 Moj. 12 (T.P. '32, 26, 27), podczas gdy Młodociani Godni nie są w niej objęci (zob. P '60, 29).
(39) Co więcej, na poparcie tego (T.P. `32, 27 wiersze 21, 22), członkowie Wielkiego Grona, podporządkowani Małemu Stadku, są jako tacy sługami wyobrażonymi w Racheli, która w stosunku do narodzenia Józefa i Benjamina reprezentuje "duchową Prawdę elekcyjną i sług, którzy ją stosują do rozwoju Małego Stadka i Wielkiego Grona" (T.P. '32, 26, par. 2), podczas gdy Młodociani Godni nie są wyobrażeni w Racheli ani też nie są figurowani w jej synu Benjaminie.
Co się tyczy osobowych części trzech pozafiguralnych matek: Sary, Racheli i Anny, to br. Johnson jasno wykazuje (E. tom 13, 19, 20), że najważniejsza matka, pozafiguralna Sara, która rozwinęła jedynie klasę Chrystusową, nie obejmuje Młodocianych Godnych i że oni nie są objęci w następnej najważniejszej z tych trzech matek, tj. w pozafiguralnej Racheli, której osobowymi częściami są "Starożytni Godni [i] klasa Chrystusowa w ich zdolności rozwijania Chrystusa oraz Starożytni Godni, klasa Chrystusowa i Wielkie Grono w ich zdolności rozwijania Wielkiego Grona"; ona służy przeto jako matka klasie Chrystusowej i Wielkiemu Gronu, tzn. jedynie spłodzonym z Ducha dzieciom. "Jedynie Anna z tych trzech matek wyobraża matkę Młodocianych Godnych" (E. tom 13, 32, u góry); ona jest najmniej ważną z tych trzech matek w czynności rozwijania zarówno spłodzonych z Ducha, klasy Chrystusowej i Wielkiego Grona oraz klasy nie spłodzonej z Ducha, Młodocianych Godnych. Młodociani Godni są objęci w pozafiguralnej Annie nie w opiekowaniu się jako matka Małym Stadkiem lub Wielkim Gronem, lecz jedynie w służeniu jako matka Młodocianym Godnym. Podobnie, jak już to nadmieniono, są oni przedstawieni z innego punktu widzenia przez dwie córki Anny, podczas gdy jej trzej synowie reprezentują Wielkie Grono.
Pomimo jasnych i biblijnych wyjaśnień podanych na ten przedmiot przez obu Posłanników, np. tych, które już podano (zob. również P '60, 28-30), ten, który samego siebie wywyższa i ogłasza jako "Posłannika Apokalipsy" w swoim chwytaniu za władzą i za stanowiskiem wodza Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, mocno stara się i to wbrew Słowu Bożemu - tak jak to jest wytłumaczone przez obu Posłanników - uczynić sobie miejsce w pozafiguralnej Racheli oraz w pozafiguralnym Benjaminie; a w swojej nieograniczonej i uzurpatorskiej ambicji posuwa się nawet poza to ograniczenie, starając się wcisnąć do pozafiguralnej Sary. Ażeby to jednak uczynić zmuszony jest on zmienić i przekształcić znaczenie pozafiguralnej Sary, podtrzymując w ten sposób swoją fałszywą pretensję przez fałszywą definicję, jak np. jest to widoczne w jego następującym błędnym oświadczeniu, a mianowicie, że Sara reprezentuje "urząd tłumaczenia Słowa Bożego lub nauczania w Wieku Ewangelii, jako część zarządzeń Przymierza Sary dla rozwinięcia nasienia; urząd ten będzie skończony przez Młodocianego Godnego po rozwinięciu ostatniego członka nasienia w jego osobistych częściach!" (P '56, 67).
ELIZEUSZ, ABEDNEGO I SŁUŻBA POŚWIADCZAJĄCA
(40) Członkowie Wielkiego Grona są główną częścią pozafiguralnego Elizeusza, który od r. 1917 jest następcą pozafiguralnego Elijasza, Małego Stadka, jako mówcze narzędzie Boże do Nominalnego Duchowego Izraela i świata, podczas gdy Młodociani Godni są częścią podrzędną (E. tom 3, 7; T.P. '28, 50 T.P. '27, 99). Ponieważ to stanowisko publicznego mówczego narzędzia było głównie dane Wielkiemu Gronu, więc Posłannik Epifanii odnosząc się do tej sprawy nawet często nie wymieniał części Młodocianych Godnych. Zauważ np. co następuje: "Elizeusz odłączony od Elijasza przedstawia członków Wielkiego Grona czyli zwolenników Towarzystwa po rozdzieleniu w roku 1917"; "Do roku 1917 ustami Jezusa do świata był Kościół, a po roku 1917 Wielka Kompania" (T.P. '32, 39, par. 15; T.P. '50, 44, par. 29). W E. tomie 11, 708, br. Johnson przedstawia podstawową zasadę, która powinna być jasno zachowana w pamięci w tym związku jak również w innych. On oświadcza: "W ruchach Prawdy, jak również w ich przedstawicielach członkowie Wielkiego Grona zajmują przedniejsze miejsce, a Młodociani Godni znajdują się na drugim planie". Byłoby dobrze również mieć w pamięci, że podczas gdy urząd publicznego mówczego narzędzia był szczególnie dany Wielkiemu Gronu w Towarzystwie, a dopiero podrzędnie w nim Młodocianym Godnym, to jednak urząd ten rozciągał się również na całe pozostałe Wielkie Grono, a podrzędnie na resztę Młodocianych Godnych; albowiem "publiczne przedstawienie poselstwa o Królestwie" jest główną publiczną pracą Lewitów w ogólności (P '44, 179).
(41) Członkowie Wielkiego Grona, którzy będą gośćmi na Wieczerzy Wesela Barankowego (Obj. 19:9) są przedstawieni przez drugiego z trzech młodzieńców hebrajskich - Mesacha, imię to znaczy gość, podczas gdy Młodociani Godni są przedstawieni przez najmniejszego z tych trzech - Abednego, imię to znaczy sługa proroka wskazując w ten sposób, że klasa ta będzie podrzędna i szczególnie oddana w służbie mówczych narzędzi Bożych (Dan. 3; T.P. '30, 56; T.P. '28, 91, pyt. 9), najpierw mówczym narzędziom z Małego Stadka, a następnie mówczym narzędziom z Wielkiego Grona.
(42) Członkowie Wielkiego Grona, jak już to było wykazane, są przedstawieni przez córkę i jej matkę w 3 Moj. 12. W dodatku przyniesienie przez matkę ofiary przy końcu 80 dni jako poświadczenie, że jej oczyszczenie zostało wypełnione przedstawia Wielkie Grono wchodzące od jesieni 1954 roku w specjalną pracę publiczną względem Żydów i pogan dla celów Obozu Epifanii jako poświadczenie, że ich oczyszczenie zostało wypełnione, podczas gdy Młodociani Godni nie są w ten sposób reprezentowani, chociaż są specjalnymi pomocnikami oczyszczonego Wielkiego Grona w tej pracy i mogą idąc za wskazówkami Wielkiego Grona wykonać większą część tej pracy, włączając szczególnie jej ostatnie fazy po opuszczeniu przez Wielkie Grono ziemi. Jest to "poświadczającą służbą Wielkiego Grona" (T.P. '62, 85-93; P '56, 90-94). W E. tomie 4, 31 br. Johnson wykazuje z niektórych ustępów Pisma Świętego, że Wielkie Grono "będzie miało bardzo owocną służbę, gdy jako przedstawiciele Jezusa zgromadzą lud do stanu Obozu Epifanii (4 Moj. 8:9)" i że to będzie wykonane przez "poselstwo Wielkiego Grona".
(43) Podobnie, zgodnie z PnP 5:8-17 Wielkiemu Gronu jest dany przywilej głoszenia poselstwa cielesnemu Izraelowi, którego wynikiem we właściwym czasie będzie nawrócenie Izraela. Brat Johnson oświadcza, że "ich głoszenie do Izraela jest opisane w wierszach 10-16; a nawrócenie Izraela jest pokazane w wiersza 17... W nawróceniu Izraela przez głoszenie Słowa Bożego do niego, Wielkie Grono będzie przynosić śniedną ofiarę Panu w sprawiedliwości", (T.P. '31, 10, par. 26). Zauważ, iż br. Johnson tu nie zalicza Młodocianych Godnych, ponieważ PnP 5:8-17 pokazuje, że jest to praca Wielkiego Grona; jednak Młodociani Godni są w tej pracy głównymi pomocnikami oczyszczonego Wielkiego Grona.
(44) Ponadto członkowie Wielkiego Grona wykonując ich czystą pracę do publiczności są przedstawieni przez Marię w jej podróżowaniu z ludem (4 Moj. 12:15), podczas gdy Młodociani Godni nie są w ten sposób przedstawieni. Brat Johnson pisze: "To, że Maria połączyła się z ludem w podróżowaniu jest figurą na to, że Wielkie Grono, zwłaszcza w swych wodzach, będzie wykonywało czystą pracę po swym oczyszczeniu. Ta praca będzie składała się najpierw z budowania Epifanicznego Obozu spomiędzy wyznawców nominalnego kościoła po jego zniszczeniu i drugie spomiędzy cielesnego Izraela oraz tych, którzy będą opłakiwali Tego, którego przebodli i będą płakać nad tym (Zach. 12:10)... Z tego rozumiemy, że pozafiguralna Maria będzie miała udział w pozafiguralnej podróży i między innymi, będzie gromadziła wierzących spomiędzy pogan i Żydów do Obozu Epifanicznego" (T.P wyd. we Francji '52, 25, par. 62, 63; '54, 79 szpal. 2). W ten sposób praca ta jest "ich misją" (E. tom. 11, 713, linia 6), chociaż Młodociani Godni jako ich specjalni pomocnicy mogą wypełnić największą część tej pracy, zwłaszcza jej ostatnie fazy, gdy Wielkie Grono opuści ziemię.
DANIE SZAFARSTWA PRAWDY WIELKIEMU GRONU
(45) Wielkie Grono otrzymuje niektóre specjalne przywileje jako pozafiguralny Jafet. Brat Johnson oświadcza (P '44, 29, szpal. 1 na dole): "Posłannicy Parousji i Epifanii nauczali ponadto, że Bóg wielce powiększy Wielkie Grono w liczbie, pracy i wpływie (rozszerzy Jafeta, 1 Moj. 9:27), da mu urząd publicznego mówczego narzędzia, który poprzednio posiadało Małe Stadko i da mu jego Prawdę (niech mieszka w namiotach Semowych)". Lecz klasa Młodocianych Godnych nie jest tu wcale wymieniona ani w urzędzie publicznego mówczego narzędzia, ani w urzędzie szafarza Prawdy. Od czasu zabrania całego Małego Stadka z ziemi, wyroki Boże zostały powierzone opiece Wielkiego Grona (por. Rzym. 3:2). Dlatego, podczas gdy skład znajomości w czasie Parousji był powierzony pod opiekę br. Russellowi, temu "wiernemu i roztropnemu słudze" (Mat. 24:45-47; Łuk.12:42-44), a w czasie Epifanii był on powierzony pod opiekę br. Johnsonowi, temu który w pozafigurze posiadał mądrość Salomona (E. tom 10, 667; T.P. wyd. we Francji '56, 9, 10; '54, 49-51), to od zabrania z ziemi ostatniego członka gwiezdnego i ostatniego członka Małego Stadka (T.P. '50, 27, szpal. 1; E. tom 10, 610, 665) skład znajomości logicznie powinien być powierzony pod opiekę następnej najwyższej klasie poświęconego ludu Bożego, tj. Wielkiemu Gronu.
(46) Wielkie Grono (w grupie dobrych Lewitów) jako pozafiguralny Benijamin otrzymuje 300 pozafiguralnych srebrników, "zupełność Prawdy w sprawach Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych" (1 Moj. 45:22; E. tom 10, 651; por. P. '56, 29, 66, par. 2) podczas gdy - jak już to było wykazane - Młodociani Godni nie są zaliczeni do pozafiguralnego Benjamina. Młodociani Godni więc powinni wiedzieć gdzie szukać "zupełności Prawdy" - oni tylko otrzymają ją od klasy pozafiguralnego Benjamina, a nie od jakiegoś rzekomego "małego Jezusa" lub od jakiegokolwiek innego rzekomego wodza Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, który by mógł powstać spośród nich. Ponieważ zupełność Prawdy jest dana Wielkiemu Gronu, pozafiguralnemu Benjaminowi, na przedmioty odnoszące się do Wielkiego Grona i na przedmioty dotyczące Młodocianych Godnych, więc nie ma żadnego powodu dla Młodocianego Godnego do wiarygodnego głoszenia, iż posiada urząd nad Prawdą daną od Boga, aby ją udzielać Wielkiemu Gronu lub twierdzić (podczas gdy Wielkie Grono jest jaszcze w ciele), że ma on poruczoną pieczę nad Prawdą daną od Boga, by ją udzielać Młodocianym Godnym.
(47) Ponadto Wielkie Grono (w dobrej grupie lewickiej) jako pozafiguralny Benjamin otrzymuje pięcioro pozafiguralnych szat odmiennych, czyli "pięć rodzajów władz wraz z ich przynależnymi zaletami" (1 Moj. 45:22; E. tom 10, 651). Te pięć rodzajów władz, które Wielkie Grono otrzymuje, zdają się jasno reprezentować jego sfery władzy w służbie: (1) względem Wielkiego Grona, (2) względem Młodocianych Godnych, (3) względem poświęconych Obozowców Epifanii, (4) względem "wiernych tymczasowo usprawiedliwionych" zwłaszcza dla Obozu Epifanii i (5) względem "lojalnych Żydów dla Obozu Epifanii" (E. tom 10, 649; T.P. wyd. we Francji '59, 91-94; '60, 8-12). W ten więc sposób Wielkie Grono otrzymuje sferę władzy w służbie nad Młodocianymi Godnymi, a nie na odwrót.
Z powyższej serii 47 dowodów (więcej dowodów podamy poniżej) powinno być rzeczą całkiem oczywistą, że Wielkie Grono jest wyższą klasą w Boskiej ocenie aniżeli Młodociani Godni i że na obecny czas aż do czasu, kiedy członkowie Wielkiego Grona skończą swój ziemski pobyt, Bóg dał im, a nie Młodocianym Godnym (lub innym spośród ludu Bożego) stanowisko kierownictwa jako generalny pastor, nauczyciel i wykonawca nad Wielkim Gronem i resztą Jego ludu.
KIEROWNICTWO DANE DOBRYM LEWITOM
Zanim podamy do serii powyższych 47 dowodów dalsze dowody, pragniemy wpierw rozważyć niektóre pokrewne dowody wykazujące, że Bóg obecnie podał przynależne kierownictwo Swego ludu wyłącznie jednej grupie Wielkiego Grona, mianowicie dobrym Lewitom, jako różniącym się od innych grup Wielkiego Grona. Jest to szczególnie pokazane przez figurę Benjamina. Chociaż Benjamin przedstawia Wielkie Grono jako całość (T.P. '32, 26, par. 2; T.P. '34, 57, szpalta l, par. 1), to jednak w więcej ograniczonym zastosowaniu na Epifanię wyobraża on dobrych Lewitów, a jego dziesięciu braci przyrodnich reprezentuje inne 10 grup Wielkiego Grona (E. tom 10, 609, 659-662).
(a) Jak już było wykazane 300 pozafiguralnych srebrników, czyli "zupełność Prawdy w sprawach Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych" była dana Wielkiemu Gronu. Jednak w więcej ograniczonym zastosowaniu jest to dane tylko jednej grupie, dobrym Lewitom, a nie wszystkim grupom jednakowo. Brat Johnson dopomaga nam w rozpoznaniu, dlaczego tak jest. On oświadcza, że "wszystkie grupy wśród ludu Pańskiego, oprócz braci epifanicznych, odrzucają jeden lub więcej zarysów z Prawd parousyjnych danych przez onego Sługę dla rozwoju Kościoła... Odrzucenie jednak jakiegoś zarysu Prawdy parousyjnej nie jest tylko aktem grup; jest to także w wielu wypadkach aktem jednostki niezależnie od grup, jak to można zauważyć z postępowania wielu jednostek pomiędzy ludem w Prawdzie, powstających w odrzuceniu Prawd parousyjnych ustnie lub pisemnie" (T.P. '37, 69, par. 36). Na pewno Bóg nie dałby w pogwałceniu właściwych zasad szafarstwa Prawdy, czyli zupełności Prawdy takim grupom lub jednostkom! Raczej daje On tę zupełność Prawdy tylko dobrym Lewitom, pozafiguralnemu Benjaminowi.
(b) Również nadmieniliśmy już o pozafiguralnych pięciu szatach odmiennych, czyli o "pięciu rodzajach władz wraz z ich przynależnymi zaletami", które były dane pozafiguralnemu Benjaminowi. Okazywanie większej łaski dobrym Lewitom, czyli pozafiguralnemu Benjaminowi, aniżeli dziesięciu innym grupom Wielkiego Grona reprezentowanym przez dziesięciu przyrodnich braci Benjamina jest pokazane przez fakt, iż Benjamin otrzymał pięcioro szat odmiennych, podczas gdy każdy z braci przyrodnich otrzymał tylko jedną szatę. Należy zauważyć - por. (par. 47) powyżej - iż dwie pierwsze władze dają dobrym Lewitom nadzór nad sprawami odnoszącymi się do Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, a zatem dają im główny urząd w budowaniu i służeniu pozafiguralnemu Dziedzińcowi Epifanii, podczas gdy trzy ostatnie władze odnoszą się do ich głównego urzędu w budowaniu i służeniu pozafiguralnemu Obozowi Epifanii.
Żadnemu wodzowi Wielkiego Grona z jakiejkolwiek grupy oprócz dobrych Lewitów nie może być powierzony taki nieograniczony generalny urząd. Brat Johnson oświadcza (E. tom 7, 277): "Lecz co się tyczy wodzów organizacji Wielkiego Grona [nasze podkreślenie; włączając tym sposobem tylko epifanicznych wodzów lewickich pozafiguralnego Merarego i Gersona, a nie pozafiguralnych Kaatytów, tzn. epifanicznych Lewitów nie mających organizacji łącznie z dobrymi Lewitami - E. tom 6, str. III; E. tom 7, str. III] ich umartwienie w stosunku do siebie i do świata, i ożywienie dla Boga nie są zupełne (Jak. 1:8). Ich samolubne skłonności, szczególnie okazywane w uporze, w chwytaniu za władzą, w panowaniu nad dziedzictwem Bożym, w rozbijaniu stadka i w pragnieniu błyszczenia przed drugimi, jako zdolni nauczyciele i wykonawcy, są tak niepohamowane w sobie, że żadnemu z nich [wodzom organizacji] nie może Pan powierzyć nieograniczonego Generalnego Urzędu". To samo jest prawdą, co się tyczy wodzów kaatyckich, z wyjątkiem tylko dobrych Lewitów. Stąd z powodów dopiero co wymienionych i ponieważ nie wierzą oni w niektóre z tych pięciu powyżej wymienionych misji (dlatego rzeczywiście nie mogą oni i nie podjęliby się tych misji), wodzowie grup Wielkiego Grona oprócz dobrych Lewitów nie są przygotowani do podjęcia tej pięciorakiej pracy. Obaj wybitni przesiewacze spośród Młodocianych Godnych, którzy starali się przywłaszczyć sobie kierownictwo nad Wielkim Gronem i Młodocianymi Godnymi, są również nieodpowiedni do wykonywania tych pięciu urzędów, ponieważ ich liczne błędy i odrzucania Prawdy wraz z licznymi przekręceniami, spekulacjami, fałszerstwami, przesadami, obmowami itd. wykazują, że są oni nieodpowiednimi do służenia jako pastorowie, nauczyciele i wykonawcy nie tylko tym, którzy znajdują się na Dziedzińcu Epifanicznym, ale także tym, którzy są w Obozie Epifanicznym, albowiem jeden z nich zaprzecza istnieniu klasy poświęconych w Obozie Epifanicznym, a obaj zaprzeczają, że nie ma żadnych "wiernych tymczasowo usprawiedliwionych" w Obozie Epifanicznym, jak to nauczał Posłannik Epifanii.
PIĘCIOKROTNA CZĘŚĆ BENJAMINA
(c) 1 Moj. 43:34 wymienia, że "dostała się pięć kroć większa część Beniaminowi nad inne części onych wszystkich". Brat Johnson wyjaśnia, że każda z dziesięciu grup Wielkiego Grona otrzymała tylko jedną część "w związku z jej własnym udziałem w pięciu przesiewaniach epifanicznych, które odpowiadają pięciu przesiewaniem parousyjnym; lecz pozafiguralnemu Benjaminowi, który otrzymał wszystkie TERAŹNIEJSZE PRAWDY, dał on wszystkie prawdy stosowane do wszystkich pięciu przesiewań epifanicznych" (E. tom. 10, 643, 644). Tutaj znowu widzimy przez zaszczycenie Benjamina ponad innych dziesięciu, że w pozafigurze dobrzy Lewici mają wyższe stanowisko i są specjalnie uprzywilejowani ponad inne grupy lewickie w tym, że posiadają "zupełność Prawdy w sprawach Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych", którą im powierzono.
(d) Jest to również pokazane w ich specjalnym stanowisku łaski z Małym Stadkiem, reprezentowanym przez specjalne stanowisko łaski Benjamina w oczach jego ojca Jakuba zaraz po stanowisku Józefa (1 Moj. 42:36-38; 44:18-34; por. E. tom 10, 638, 639, 647).
(e) To samo jest wyobrażone przez specjalne stanowisko łaski Benjamina, jako syna Racheli ulubionej żony Jakuba, podczas gdy dziesięciu przyrodnich braci Benjamina było synami Lii, mniej ulubionej żony Jakuba oraz służebnic Bali i Zelfy (1 Moj. 35:22-26).
(f) Jest to także pokazane w znaczeniu imienia danego przez Jakuba Benjaminowi, tzn. syn prawej ręki. Pod tym względem br. Johnson uważał ich za "klasę jego głównej łaski" (E. tom 10, 607, na dole).
(g) Wyższe stanowisko dobrych Lewitów jest pokazane przez fakt, że w przeciwieństwie do innych grup nie stali się oni sekciarzami. Jest to pokazane w tym, że "narodzenie się dzieci Jakuba, z wyjątkiem Józefa i Benjamina, przedstawia sekciarzy i systemy rozwijające się z dobrych ruchów rozpoczętych przez Wiernych" (T.P. '27, 8, par. 2). Podczas gdy jest to prawdą o systemach sekciarskich w przeciwieństwie do Wielkiego Grona jako całości z punktu widzenia Wieku Ewangelii; jest to również prawdą stosownie do tego w Epifanii, iż dziesięć grup lewickich w przeciwieństwie do dobrych Lewitów (por. P. '56, 65, 66, 102) stało się sekciarskimi. Dobrzy Lewici prowadzili dzielny bój przeciwko sekciarstwu (zob. np. T.P. wyd. we Francji '56, 66-79).
(h) Wyższe stanowisko dobrych Lewitów od stanowiska jakiejkolwiek z innych dziesięciu grup lewickich jest pokazane w ich bliższym pokrewieństwie z Posłannikiem Epifanii, wyobrażonym przez pokrewieństwo Benjamina z Józefem jako rodzonym bratem, podczas gdy dziesięciu drugich braci było braćmi przyrodnimi.
(i) Jest to również pokazane w fakcie, że dobrzy Lewici byli jedyną grupą braci z Wielkiego Grona, jedyną grupą braci pozafiguralnego Józefa, którzy nie brali żadnego udziału w konspiracji przeciwko bratu Johnsonowi, "w radzeniu, aby go odciąć zarówno od społeczności jak i służby", itp. (1 Moj. 37:18-35; E. tom 10, 615-618).
(j) Spośród wszystkich grup Wielkiego Grona tylko dobrzy Lewici pozostali ruchem Małego Stadka aż do końca bez żadnego zewnętrznego rozłączenia się.
(Ciąg dalszy nastąpi)
TP ’66, 79-87.