OBECNE KIEROWNICTWO LUDU BOŻEGO
(Ciąg dalszy z T.P. `66, 87)
DOBRZY LEWICI NIE SĄ OSZUKANI BŁĘDEM
(k) Wśród wszystkich grup lewickich jedynie dobrzy Lewici nie byli zwiedzeni niebezpiecznymi oszukaństwami, jakie były i są rozpowszechniane przy końcu Wieku, szczególnie w przesiewaniach. Brat Johnson oświadcza (P `47, 54, par. 2): "Dobrzy Lewici, oświeceni Parousją i Epifanią utratnicy koron oraz oświeceni Parousją i Epifanią Młodociani Godni - wszystkie wybrane klasy usiłujące zwyciężyć - nie byli zwiedzeni. Fakty te ponadto dowodzą, że oprócz samych wybranych nie wszyscy będą zwiedzeni przy końcu Wieku, aczkolwiek oszukaństwa często zagrażały wszystkim; lecz ich wielki stopień wierności zachował ich od tych oszukaństw. Ale częściowo niewierni utratnicy koron i częściowo niewierni Młodociani Godni zostali oszukani podczas Epifanii". Zauważcie jasną różnicę jaką czyni brat Johnson pomiędzy "dobrymi Lewitami, oświeconymi Parousją i Epifanią utratnikami koron", a "częściowo niewiernymi utratnikami koron" wykazując w ten sposób, że nie uważał on dobrych Lewitów jako będących wśród "częściowo niewiernych utratników koron".
(1) Wyższe stanowisko dobrych Lewitów nad inne dziesięć grup w posiadaniu, w ocenieniu i w usługiwaniu Prawdą i jej Duchem oraz zarządzeniami jest również pokazane w tym, że kubek pozafiguralnego Józefa, "kubek srebrny" (1 Moj. 44:2), był włożony (a później znaleziony) w zaopatrzeniu pozafiguralnego Benjamina (w 12), a nie w zaopatrzeniu jakiegokolwiek z jego dziesięciu braci przyrodnich, ponieważ brat Johnson ,,w swoich licznych artykułach badając, przeglądając, itd. nauki i zarządzenia pierwszych dziesięciu z jedenastu grup lewickich znalazł tak wiele rewolucjonizmu w nich w sprawach nauczania i zarządzania, że było niemożliwą rzeczą, by on jako mówcze narzędzie Pańskie (kubek Józefa) mógł się znajdować wśród ich zaopatrzenia" (E. tom 10, 645).
(m) W 1 Moj. 49 Jakub przedstawia główne charakterystyki każdego ze swoich synów. Dobrzy Lewici, pozafiguralny Benjamin, są tu (w. 27) przedstawieni jako mający znamienną charakterystykę wilka, bardzo skuteczną już od samego początku Epifanii w rozpoznawaniu i rozdzieraniu w kawałki ("porywający" - niszczący) błędów tych, którzy sprzeciwiają się Prawdzie, jej Duchowi i zarządzeniom. "Później w Epifanii" dzielili oni i jeszcze dzielą łup - (E. tom 10, 663; P `54, 87, 88).
(n) Mężowie z pokolenia Benjamina byli zdolnymi wojownikami, "bardzo mężni" (1 Kron. 7:6, 7; 8:40; 2 Kron. 14:8; 17:17) i bardziej zręczni w używaniu łuku i procy (1 Kron. 12:2) od wojowników z jakichkolwiek innych pokoleń; niektórzy z nich "ciskając z procy kamieniem i włosa nie chybiąc" (Sędz. 20:14-16). Podobnie dobrzy Lewici z powodu uzbrojenia w Prawdę epifaniczną, której inne grupy Wielkiego Grona nie posiadają, są najzdolniejsi ze wszystkich wojowników, najdzielniejsi z mocarzów pozafiguralnego Salomona (Pieśń 3:7: E. tom 5, 28; T.P. `50, 70, szpalta 2, par. 1; E. tom 11, 698) i biegłymi w "używaniu kontrowersyjnej Prawdy", w strzelaniu strzałami Prawdy przeciwko błędowi przez umiejętne używanie Słowa Bożego (łuk - E. tom 10, 284, 579, linia 29) i w zbijaniu błędów "metodą pytań i odpowiedzi" (proca - T.P. `36, 27, par. 15; T.P. wyd. we Francji, `57, 57, par. 16; E. tom 10, 158), jak jest to widoczne w metodzie Pytań i Odpowiedzi używanej w Teraźniejszej Prawdzie, w Sztandarze Biblijnym, w naszych ulotkach itd., gdy błędy są zbijane.
(o) Wyższe stanowisko dobrych Lewitów i bliższe ich .pokrewieństwo z Kapłaństwem od reszty Wielkiego Grona jest pokazane przez wyższe stanowisko Amramickich Kaatyckich Lewitów jako najbliżej spokrewnionych z kapłanami (F 151, par. 2; T.P. `28, 40, szpalta 1, par. 3 u dołu) w połączeniu z faktem, że dobrzy Lewici nie buntowali się przeciwko Prawdzie, jak to czynili Amramici pod złym kierownictwem.
(p) Bliższe pokrewieństwo dobrych Lewitów z Bogiem kontrastujące z pokrewieństwem innych grup lewickich, zdaje się być również pokazane przez fakt, że pokolenie Benjamina (które pozostało wierne domowi Dawida - z pokolenia Judy - kiedy dziesięć pokoleń się zbuntowało - l Król. 12:21-24) było - podporządkowane pokoleniu Judy - częścią ludu Bożego więcej uprzywilejowanego, podczas gdy te dziesięć pokoleń było ludem Bożym mniej uprzywilejowanym.
To bliższe pokrewieństwo zdaje się być również pokazane w 5 Moj. 33:12. W P `54, 88, 89 (prosimy zobaczyć szczegóły) znajduje się wyjaśnienie tego wiersza, w którym siedem dowodów specjalnej łaski Bożej dla pozafiguralnego Benjamina jest wymienionych jako pokazane w tym wierszu.
Zauważcie następujące:
(q) Są oni nazwani "Najmilszymi Panu".
(r) Oni "będą mieszkać bezpiecznie".
(s) Stanie się to, ponieważ znajdują się oni "przy nim", albowiem są oni ugruntowani na Nim.
(t) "Pan bronić [ochraniać] go [pozafiguralnego Benjamina] będzie".
(u) "Na każdy dzień" - przez cały ich pobyt na ziemi, aż się zakończy w Epifanii.
(v) "Przebywać będzie" - nie odejdzie. Podczas gdy wszystkie inne grupy lewickie oraz niektóre grupy Młodocianych Godnych postępując za niektórymi wodzami przesiewań zbuntowały się przeciwko różnym ważnym i podstawowym prawdom parousyjnym i epifanicznym i oddaliły się od tych prawd, to dobrzy Lewici nie buntowali się przeciwko tym prawdom i nie opuścili je (T.P. `30, 47, szpal. 1, pyt. 1; E. tom 5, 60; P `25, 68; `30, 32; T.P. `34, 26, par. 46, 47); oni będą nadal przebywać w sferze Prawdy i jej Duchu.
(w) "Między ramiony jego" - to stanowisko, ich stanowisko specjalnej łaski, jest tylko drugie w stosunku do stanowiska Małego Stadka (które oni stracili tylko "w ostatniej chwili" - P `42, 15; E tom 15, 514, 525).
Powyższa seria 23 dowodów biblijnych od (a) do (w) włącznie jasno pokazuje, że dobrzy Lewici - w dodatku do tego, iż są w Boskiej ocenie wyższą klasą od klasy Młodocianych Godnych - są również w Boskiej ocenie wyższymi od jakiejkolwiek innej grupy lewickiej i że Bóg obecnie powierzył stanowisko kierownictwa Swego ludu - jako generalnego pastora, nauczyciela i wykonawcy - dobrym Lewitom, a nie jakiejkolwiek innej grupie lewickiej. Obecnie przystępujemy do dalszych dowodów (z których powyżej już podaliśmy 47) wykazujących że Wielkie Grono jest w Boskiej ocenie wyższą klasą od klasy Młodocianych Godnych. Większość tych dowodów wykaże również, że dobrzy Lewici są w Boskiej ocenie wyższymi od innych grup lewickich. Niektóre z nich pokazują bezpośrednio, że przynależne stanowisko kierownictwa było powierzone dobrym Lewitom.
"MNIEJSZY OD WIĘKSZEGO BŁOGOSŁAWIEŃSTWO BIERZE"
(48)
Udowadniając w liście do Żyd. 7 roz. wyższość kapłaństwa według porządku Melchisedekowego
nad kapłaństwem lewickim, jak jest to pokazane przez Melchisedeka błogosławiącego
Abrahamowi, w biodrach którego kapłaństwo lewickie wówczas się znajdowało,
Apostoł przedstawia podstawową zasadę (w. 7 - zobacz Diaglott) w następujący
sposób: "A bez wszelkiego sporu mniejszy jest błogosławiony przez większego".
Zgodnie z tą zasadą, Jezus był pouczony przez Boga (Janz 8:28) i z kolei nauczał
i błogosławił On Swoich uczni (zob. np. Marek 9:31; Łuk. 24:50; por. T.P.
`50, 73, szpal. 1, par. 1; P `58, 87). Elizeusz (jak to wykazuje brat Johnson
- T.P. `25, 84), który nalewał wody na ręce Elijaszowe (2 Król. 3:11) - "choć
[z tego] niewątpliwie korzystał Elijasz" - był "niższy od Elijasza".
Jego służba nie była w sobie błogosławieństwem pochodzącym od Boga, jako Boskie
błogosławieństwo udzielone przez Eilizeusza jako osobistego kierownika i nauczyciela
Elijasza; raczej ten osobisty stosunek był odwrotny, albowiem w tym sensie
"bez wszelkiego sporu mniejszy jest błogosławiony przez większego"
(2 Król. 2:3, 5, 9, 10,
12). Zgodnie więc z licznymi dowodami podanymi powyżej (więcej dowodów jeszcze
tu podamy) jasno wykazującymi, że Wielkie Grono w Boskiej ocenie jest wyższe
od Młodocianych Godnych i że dobrzy Lewici są także wyższymi od innych grup
Wielkiego Grona, podstawowa zasada z listu do Żyd. 7:7 ustala raz na zawsze,
że tak jak Wielkie Grono i Młodociani Godni otrzymali błogosławieństwa z Prawdy
postępującej tylko od Małego Stadka podczas jego pobytu na ziemi, tak obecnie
w podobny sposób Młodociani Godni otrzymują i będą otrzymywali błogosławieństwa
z Prawdy postępującej tylko od Wielkiego Grona podczas jego pobytu na ziemi
i że z kolei inne grupy Wielkiego Grona mogą tylko otrzymać Prawdę od dobrych
Lewitów, ponieważ im tylko - jak to zauważyliśmy powyżej - została powierzona
"zupełność Prawdy w sprawach Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych".
Jak więc zgadzamy się z podstawową zasadą z listu do Żyd. 7:7, by zrozumieć, że Jezus i Kościół - wyższa klasa - byli błogosławieni przez Starożytnych Godnych - niższą klasę - którzy jako część pozafiguralnej Sary służyli jako matka klasie Chrystusowej? Tu musimy starannie odróżnić, bo w przeciwnym razie popadniemy w wielkie zamieszanie, jak to się stało z niektórymi, co postępują za wodzami z klasy Młodocianych Godnych, którzy fałszywie twierdzą, że są obecnie specjalnym pastorem i nauczycielem Pańskim dla Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych. Bóg nigdy nie pogwałcił Swojej zasady, tak jak jest ona wyrażona przez Św. Pawła do Żyd. 7:7; dlatego On nigdy nie naznaczył nikogo z niższej klasy do występowania jako Jego osobiste specjalne mówcze narzędzie, przewodnik i kierownik wobec kogoś z wyższej klasy.
(Ciąg dalszy nastąpi)
TP ’67, 12-14.