PYTANIA l ODPOWIEDZI
RÓŻNE TYPOWE OBRAZY O NIBY-WYBRAŃCACH
PYTANIE: Dlaczego Teraźniejsza Prawda naucza, że jest kilka klas Niby-Wybrańców, podczas gdy tylko jedna klasa Niby-Wybrańców (w dodatku do czterech klas wybranych i zbawionej klasy nie wybranej) jest pokazana u Joela 2:28, 29 i w Arce Noego jako jedna z sześciu klas zbawionych spomiędzy ludzkości?
Odpowiedź: Jeszcze za dni br. Johnsona Teraźniejsza Prawda nauczała, że jest kilka klas Niby-Wybrańców i dotychczas jeszcze tak naucza, (a) ponieważ inne teksty Pisma Św., rozum i fakty pokazują, iż jest więcej klas objętych w ogólnej klasie Niby-Wybrańców, wyobrażonej przez synów u Joela 2:28, 29 i przez czyste zwierzęta w Arce Noego (1 Moj. 7:2, 7; 1 Piotra 3:20, 21); a także (b) ponieważ inne ustępy Pisma Św., rozum i fakty pokazują, że jest więcej aniżeli jedna klasa włączona do sześciu zbawionych klas wykazanych u Joela 2:28, 29 i w Arce Noego, gdzie jest wykazana tylko jedna klasa w każdym wypadku. Wszyscy badacze Biblii, szczególnie oświeceni Epifanią, powinni wiedzieć, że różne teksty Pisma Św. opisują różne klasy w Boskim planie z różnych punktów widzenia. Jeden wiersz Pisma Św. może omawiać ogólnikowo z jednego punktu widzenia, podczas gdy inny może podkreślać różne aspekty, cechy lub szczegóły i może podawać podziały danej klasy lub klas. Różne stosowne obrazy uzupełniają się wzajemnie i my musimy rozpatrywać wszystkie teksty połączone razem odnoszące się do jakiejkolwiek dobrze określonej klasy, np. takiej jak klasa Niby-Wybrańców, aby otrzymać o niej i jej składzie jasne wyrozumienie (T.P. `35, 95, par. 72; E. tom 3, 182; F 81-84). Pismo Św. podaje nam "trochę tu, trochę ówdzie" (por. T.P. `34, 20, par. 11). Gdy weźmiemy tylko jeden lub dwa stosowne teksty Pisma Św. i będziemy twierdzić, że one dają nam pełny obraz, a nie będziemy rozważać dodatkowo innych stosownych tekstów, to wkrótce "padniemy wznak" w błąd i zamieszanie (Iz. 28:9-13).
Tak np. Małe Stadko jest wykazane jako wyłącznie jedna klasa ("sług") u Joela 2:28, 29, lecz gdzie indziej jest pokazane jako dwanaście odrębnych pokoleń, lub klas (Obj. 7:4-8; T.P. `37, 79, par. 8). Wielkie Grono jest pokazane jako tylko jedna klasa ("służebnic") u Joela 2:28, 29, lecz w Epifanicznym Obrazie Lewitów jest ono wykazane jako składające się z trzech odrębnych klas - Kaatytów, Merarytów i Gersonitów, które z kolei dzielą się aż na 60 grup. Podobnie Młodociani Godni u Joela 2:28,29 są przedstawieni jako tylko jedna klasa ("młodzieńców"), lecz w Tysiącletnim Obrazie Lewitów są oni podzieleni na dwie odrębne klasy - na pozafiguralnych semeickich i lobnickich gersonickich Lewitów; zaś z punktu widzenia na Epifanię Młodociani Godni są przedstawieni w dwóch córkach Anny jako dwie odrębne klasy (E. tom 13, 8).
Co więcej, czasami dwie z klas oddzielnie wykazane u Joela 2:28, 29 są zgrupowane razem w jedną klasę w innym obrazie, np. Wielkie Grono i Młodociani Godni są włączeni do pozafiguralnego Elizeusza (T.P. `33, 88, par. 14), który z innego punktu widzenia figuruje Starożytnych i Młodocianych Godnych razem (E. tom 15, 528); te ostatnie dwie klasy są razem pokazane również w jałowicy w obrazie złożonych przez Abrahama ofiar (1 Moj. 15:7-21; T.P. `27, 79, par. 31). Stąd powyżej wykazany punkt (b) jest prawidłowy.
W T.P. Nr 175 i 176 wykazaliśmy trzy główne grupy Niby-Wybrańców: (1) Lojalni nie poświęceni wierni Przymierzu Żydzi; (2) wierni tymczasowo usprawiedliwieni nie poświęceni wierzący; (3) Poświęceni Epifaniczni Obozowcy. Podczas gdy te trzy klasy Niby-Wybrańców nie są wykazane odrębnie, lecz są połączone razem w jedną ogólną klasę Niby-Wybrańców, tak jak jest to przedstawione przez "synów" u Joela 2:28, 29 i przez czyste zwierzęta w Arce Noego; to jednak inne teksty Pisma Św., rozum i fakty pokazują, że mamy słuszność, gdy rozpatrujemy te trzy odrębne klasy jako podziały jednej ogólnej klasy Niby-Wybrańców.
Dobitnym przykładem takich cytatów jest: (1) 1 Moj. 15:9, gdzie lojalni wierzący Przymierzu Żydzi są wyobrażeni oddzielnie w synogarlicy, a lojalni tymczasowo usprawiedliwieni są oddzielnie wyobrażeni w młodym gołąbiątku (T.P. `27, 79, par. 31; por. P `59, 21).
Innym takim dobitnym ustępem jest (2) 1 Moj. 25:1-4. Sześcioro dzieci i inni potomkowie Abrahama i Ketury tam wspomniani wyobrażają odrębnie różne klasy i podziały klas, rozwinięte pod Nowym Przymierzem. T.P. Nr 175 i 176 wśród innych rzeczy pokazują odrębnie podziały klas Godnych i Niby-Wybrańców, które nie są wykazane u Joela 2:28, 29 i w obrazie Arki Noego. W tym obrazie wierni tymczasowo usprawiedliwieni z pogan są oddzielnie pokazani w piątym synie narodzonym z Ketury Jesboku, a Niby-Wybrańcy z cielesnego Izraela w czwartym synie Midyjanie. Ale zauważmy: że obraz ten wyszczególnia nawet więcej odnośnie klasy Niby-Wybrańców i wykazuje Niby-Wybrańców z cielesnego Izraela, pozafiguralnego Midyjana. w pięciu odrębnych podziałach lub klasach figurowanych przez pięciu synów Midyjana (por. z T.P. `35, 72, par. 2).
Jest jeszcze inna ważna cecha odnośnie Niby-Wybrańców przytoczona odrębnie w obrazie synów Ketury, lecz nie jest ona odrębnie pokazana u Joela 2:28, 29 i w obrazie Arki Noego. Ona jest pokazana w Madanie, trzecim synie Ketury, przychodzącym pomiędzy (1) Zamramem i Joksanem, jej pierwszym i drugim synem, reprezentującymi klasę Godnych z dwóch różnych punktów widzenia. (2) Midyjan i Jesbok, jej czwarty i piąty syn, reprezentują dwie nie poświęcone klasy Niby-Wybrańców wspomniane powyżej. Stąd Madan przychodzący pomiędzy nimi bardzo stosownie wyobraża odrębnie klasę Poświęconych Epifanicznych Obozowców, którzy, chociaż rozwinięci w bliskiej łączności z klasą Młodocianych Godnych, są jednak następną niższą klasą od klas Godnych, niemniej jednak wyższą od reszty Niby-Wybrańców, wyobrażonych w Midyjanie i Jesboku. Oni otrzymują specjalną nagrodę wyższą od reszty Niby-Wybrańców (por. P `62, 30).
Brat Johnson wykazał, że "po roku 1954 (kiedy pozafiguralne 80 lat z 3 Moj. 12 i Epifania w jej ograniczonym 40-letnim sensie zakończą się) żaden Młodociany Godny nie będzie pozyskany" (T.P. `49, 42, szpal. 2, par. 2; por. z E. tomem 11, 473 u góry). On również oświadczył, podobnie jak br. Russell przed nim, że "poświęcenie jest zawsze na miejscu" (T.P. `28, 93, szpal. l, pyt. 2; Z 1113, par. 6 por. F 186), że tak w Tysiącleciu jak i w Wieku Ewangelii poświęcenie będzie sprawą dobrowolną (Ps. 110:3) i wszyscy, którzy kiedykolwiek otrzymają życie wieczne na jakimkolwiek poziomie, będą musieli się najpierw poświęcić (E. tom 12, 258, linia 30; T. 106; P `55, 41, 42; `62, 14). Zgodnie więc z naukami Pisma Św., jak to wykazał br. Johnson, poświęcenie jest na miejscu po roku 1954, lecz dla odmiennego celu. Poświęcenie nie będzie więcej dla celów Wieku Ewangelii, tzn. aby stać się pozafiguralnymi Lewitami na Dziedzińcu, lecz wszystkie poświęcenia uczynione po 16 września 1954 r. są przedstawione w Obozie. Przeto zwracamy się do wszystkich tych, którzy się poświęcają od 16 września 1954 r. w Epifanii w szerszym znaczeniu, jako do Poświęconych Obozowców Epifanicznych.
Jeszcze innym takim ustępem Pisma Św. jest (3) 1 Król. 10:1-13; por. z 2 Kron. 9:1-12. Królowa z Saby w jej poszukiwaniu mądrości Salomona przedstawia tych szukających Prawdy, którzy stali się lub staną się poświęconymi Obozowcami Epifanicznymi - najwyższą klasą z Niby-Wybrańców. Mnóstwo nie poświęconych badaczy Prawdy należących do klasy królowej z Saby jest pokazane w jej orszaku lub świcie, a więc są oni pokazani odrębnie w odmiennej kategorii (T.P. `60, 70-72; `60, 11 par. 44). Te dwie klasy jako takie nie są ujęte odrębnie u Joela 2:28, 29 i w obrazie Arki Noego, ale obydwie są włączone do klasy Niby-Wybrańców.
Dobitnym dodatkowym ustępem Pisma Św., jako (4) jest 4 Moj. 32; por. Jozue 1:12-15. Połowa pokolenia Manasesowego, która otrzymała swoje dziedzictwo na zachodniej stronie Jordanu (która to strona reprezentuje zbawienie restytucyjne), figuruje Poświęconych Obozowców Epifanicznych. Ta połowa pokolenia była wyodrębniona i wyróżniona od innych dziewięciu pokoleń na zachodniej stronie Jordanu, które reprezentują pozostałych Niby-Wybrańców jak również nie wybranych, którzy będą zbawieni w Tysiącleciu. Ci Poświęceni Obozowcy Epifaniczni są blisko zespoleni z klasą Młodocianych Godnych, która razem z klasą Starożytnych Godnych jest przedstawiona przez drugą połowę pokolenia Manasesowego, która otrzymała swoje dziedzictwo na wschodniej stronie Jordanu (strona ta reprezentuje zbawienie z wyboru). Co do szczegółów zobacz oświadczenie br. Johnsona w E. tomie 4, 450, 451; por. E. tom 12, 517; E. tom 15, 528; T.P. `60, 11, par. 44; P `60, 45.
Tak więc punkt (a) na początku naszej odpowiedzi jest udowodniony jako właściwy, ponieważ jak już to było powyżej wykazane, iż inne ustępy Pisma Św., rozum i fakty rozpatrywane w harmonii z powyżej podanymi naukami ostatnich dwóch członków gwiezdnych obszernie pokazują, że jest kilka odrębnych klas włączonych do Niby-Wybrańców, które są przedstawione jako jedna ogólna klasa przez synów u Joela 2:28, 29 i przez czyste zwierzęta w Arce Noego. Przeto zwyczaj brania jednego lub dwóch różnych tekstów Pisma Św. wykazujących klasę, np. Niby-Wybrańców, a następnie utrzymywanie, że ten jeden lub dwa teksty Pisma Św. muszą pokazywać każdą oddzielną klasę, na które ogólna klasa się dzieli lub twierdzenie, że takie odrębne klasy nie istnieją, zdaje się być lichą zasadą do naśladowania, jeżeli pragniemy chodzić w światłości. (Przyp. 4:18).
Nauczyciel tego, co br. Johnson określa jako "sofizmat" o panowaniu świętych, stara się usunąć Poświęconych Obozowców Epifanicznych z pozafiguralnej Arki Noego - Przymierza Abrahamowego, twierdząc w jednym z jego okólników, że oni nie są wcale przedstawieni w Arce; stąd twierdzi, że oni są klasą nie istniejącą. On nadmienia, że czyste zwierzęta reprezentują Niby-Wybrańców - tak jak to br. Johnson wykazał, że: "Żydzi, jako figuralnie czyści, którzy będą zbawieni i tymczasowo usprawiedliwieni jako tymczasowo czyści, którzy będą również zbawieni" (T.P. `24. 86, par. 2). Lecz, ponieważ zaćmiło się jego wyrozumienie, nie może on należycie pojąć oświadczenia br. Johnsona.
Nie może on pojąć ważności słów br. Johnsona: "którzy będą zbawieni" i jego połączonego oświadczenia: "którzy ostatecznie będą zbawieni". Ostatecznie pozafiguralna Arka będzie zawierać tylko poświęconych: Wybrańców, Niby-Wybrańców i nie wybranych, a nie innych. Ponieważ tylko ci, którzy poświęcą się i udowodnią swoją wierność, "będą ostatecznie zbawieni". Stąd na pewno tymczasowo usprawiedliwieni, którzy obecnie poświęcają się i stają się Poświęconymi Obozowcami Epifanicznymi, mają jako poświęceni Niby-Wybrańcy szczególne prawo być włączeni do głównej klasy Niby-Wybrańców, wyobrażonej przez czyste zwierzęta w Arce, chociaż oni, tak jak nie poświęceni Niby-Wybrańcy z Żydów i pogan nie są odrębnie pokazani w tym obrazie, gdyż np. te wszystkie trzy klasy są odrębnie pokazane w powyżej wspomnianym obrazie Ketury.
Jak powyżej wykazano, ostateczne dziedzictwo (a) Poświęconych Obozowców Epifanicznych i (b) reszty Niby-Wybrańców oraz klasy nie wybranej jest oczywiście wspólne jako restytucjonistów, ponieważ jest to przedstawione przez dziedzictwo (a) połowy pokolenia Manasesowego na zachodniej stronie Jordanu wraz z dziedzictwem (b) innych dziewięciu pokoleń na tej samej stronie zachodniej. Jasne jest, że to dziedzictwo nie będzie wspólne z klasami wybranymi, których ostateczne dziedzictwo jest figurowane w 2 1/2 pokoleniach na wschodniej stronie Jordanu. Stąd są oni odpowiednio włączeni w obrazie Arki Noego nie do Wybrańców, lecz do Niby-Wybrańców, wyobrażonych przez czyste zwierzęta. Jednak ich bliskie pokrewieństwo i towarzystwo z Młodocianymi Godnymi obecnie oraz ze Starożytnymi i Młodocianymi Godnymi w Tysiącleciu jest pokazane przez ich i klas Godnych wspólny typ tego samego pokolenia Manasesowego podzielonego na dwie połowy. Z powodu ich obecnego poświęcenia się i ich wierności dla prawdy i sprawiedliwości, podczas gdy Szatan i grzech mają jeszcze przewagę, są oni najwyższą klasą spośród Niby-Wybrańców. (P `63, 28).
DZIEDZINIEC I OBÓZ EPIFANICZNY
Pytanie: Czy po roku 1914 nie rozwinęła się prawda o Dziedzińcu Epifanicznym ponad oczekiwania br. Russella i czy nie ma podobieństwa od roku 1954 względem prawdy o Obozie Epifanicznym?
Odpowiedź: Brat Russell nauczał, że przy końcu Wieku Ewangelii i na początku "wielkiego ucisku", tj. w Epifanii, będzie miało miejsce "dostosowanie rzeczy", przez które wszyscy tymczasowo usprawiedliwieni, którzy się nie poświęcili, będą "usunięci i przestaną być uznawani, jako znajdujący się na Dziedzińcu", że w międzyczasie Wielkie Grono będzie usunięte ze stanu Świątnicy do stanu Dziedzińca i że odtąd będzie ono jedyną klasą znajdującą się na Dziedzińcu. Zgodnie z tym on oświadczył: "Dlatego Dziedziniec w jego ostatecznej analizie reprezentuje spłodzonych z Ducha [nasze podkreślenie] jako oddzielonych od świata" (Z 4864, par. 10; 4876, par. 8; 4745, par. 14; Książka Pytań str. 708; por. Z 4579, 4580, 4922, 5418; E. tom 4, 126-128; T.P. `59, 165-175).
Przeto, chociaż br. Russell nauczał, że poświęcenie jest zawsze na miejscu (Z 1113, par. 6: F 186) i rozumiał, że będą poświęceni pomiędzy wiekami (Z 5761, kol. 2) i chociaż widział on sprawy epifaniczne zupełnie jasno pod wieloma innymi względami, to jednak nie rozpoznał, że będzie się znajdowało więcej aniżeli jedna klasa na Dziedzińcu w Epifanii. Nie jest to wcale ubliżeniem jemu (E. tom 5, 39, 40), ponieważ nie nadszedł jeszcze właściwy czas, aby ta rzecz była jaśniej zrozumiana.
Kiedy minął rok 1914 i nadszedł właściwy czas, to Pan odkrył (przez br. Johnsona), że po roku 1914 w okresie Epifanii w jej ścisłym 40-letnim sensie na Dziedzińcu znajdowała się nie tylko jedna klasa - Wielkiego Grona - ale trzy następujące klasy: (1) Nie poświęceni tymczasowo usprawiedliwieni (włączając wielu z tych, którzy weszli tam od roku 1914) a którzy nie będą usunięci z Dziedzińca aż w roku 1954 (zamiast w 1914 jak to spodziewał się br. Russell) (2) Wielkie Grono usunięte z Świątnicy i (3) nie spłodzeni z Ducha, lecz poświęceni - Młodociani Godni - którzy nigdy nie byli w Świątnicy. Stąd po roku 1914 Prawda o Dziedzińcu Epifanicznym rozwinęła się ponad spodziewania br. Russella (Przyp. 4:18, A 30-48; E. tom 6, 31-43).
Bardzo podobnie do nauk br. Russella odnośnie Dziedzińca Epifanicznego, br. Johnson aczkolwiek utrzymywał, że poświęcenie jest zawsze na miejscu (T.P. `28, 93, pyt. 18) i że po roku 1954 będą poświęcający się, to jednak nauczał na temat Obozu Epifanicznego, że po roku 1954 Obóz będzie się składał tylko z jednej ogólnej klasy, nie poświęconych Niby-Wybrańców. Tak jak br. Russell dopuszczał tylko jedną klasę - Wielkiego Grona - na Dziedzińcu po roku 1914 i to jedną klasę usuniętą z Świątnicy na Dziedziniec, tak podobnie br. Johnson dopuszczał tylko jedną klasę - Niby Wybrańców - w Obozie Epifanicznym po roku 1954 i że klasa ta składa się w dużej mierze z tych, których usunięto z Dziedzińca do Obozu. Br. Johnson twierdził, że "Obóz [Epifaniczny] w skończonym obrazie przedstawia poprzednich usprawiedliwionych z wiary, którzy trzymają się Okupu i praktykują sprawiedliwość oraz nawróconego Izraela; Obóz Epifaniczny w skończonym obrazie jest to stan prawdziwie pokutujących i wierzących, lecz nie poświęconych żydów i pogan" (P `40, 13; E. tom 10, 209).
Gdy minął rok 1954 i nadszedł właściwy czas, to Pan wyjaśnił, że jest nie tylko jedna klasa - lojalni nie poświęceni Niby-Wybrańcy - ale trzy klasy w Obozie Epifanicznym po roku 1954, a mianowicie: (1) nominalny lud Boży z Wieku Ewangelii; (2) Lojalni nie poświęceni Niby-Wybrańcy, włączając tymczasowo usprawiedliwionych, którzy zostali usunięci z Dziedzińca, jak również inni tymczasowo usprawiedliwieni i wierzący w Przymierze żydzi, którzy od tego czasu przyszli do Obozu Epifanicznego i dodatkowo włączając tych spośród tymczasowo usprawiedliwionych, którzy stali się (3) Poświęconymi Obozowcami Epifanicznymi (zob. T.P. `60, 58, par. 49).
Z chwilą, kiedy przyjdziemy do czasu ponownego dostosowania przy końcu Epifanii w szerszym sensie, wszyscy z klasy (1) będą usunięci z Obozu do stanu przedstawionego przez miejsce poza Obozem, które w okresie Wieku Ewangelii przedstawiało stan tych, którzy nawet nie byli nominalnym ludem Bożym. To dostosowanie pozostawi w Obozie Epifanicznym tylko wierzących w Chrystusa jako Zbawiciela i Króla w skończonym obrazie, włączając do nich po roku 1954 Poświęconych Obozowców Epifanicznych. Gdy droga Świętobliwości zostanie otwarta, to Obóz Epifaniczny zamieni się w Obóz Tysiąclecia, "stan świata doznającego Restytucji" (P. `40, 14, por. 55, 13, kol. 2). (P. `63, 30).
TP ’67, 92-95.