PYTANIA I ODPOWIEDZI
LICZBA ZBAWIONYCH KLAS Z RODZAJU LUDZKIEGO
PYTANIE: Ile będzie zbawionych klas spośród rodzaju ludzkiego?
Odpowiedź: Na to pytanie można odpowiedzieć z różnych punktów widzenia:
(1) Mówiąc ogólnie, będą dwie takie klasy - klasa niebiańska i klasa ziemska, pierwsza będzie miała chwałę niebiańską, a druga chwałę ziemską (1 Kor. 15:40, 48); jeszcze inaczej nazwane są one wybrańcami i nie wybranymi (E. tom 4, 88, 89; E. tom 12, 473, par. 1, 702; E. tom 16, 325, 326). Nasz Pan mówi o nich, że są oni obrazowymi owcami z dwóch owczarni: owce z owczarni Wieku Ewangelii i "drugie owce" (owce restytucji), "które nie są z tej [Wieku Ewangelii] owczarni", ale z owczarni Wieku Tysiąclecia (Jana 10:14-16). Pierwsza klasa jest wybierana "w tym wieku", a druga ,,w przyszłym wieku" (Mat. 12:32).
(2) Z innego punktu widzenia będą trzy takie klasy: pozafiguralni Kapłani, Lewici i Izraelici (przedstawieni odpowiednio w Przybytku, Dziedzińcu i Obozie), to znaczy Małe Stadko, reszta wybrańców i nie wybrani (T 27-30).
(3) Są cztery takie klasy, gdy liczymy poza-figuralnych Kapłanów i Lewitów oraz nie wybrany zbawiony rodzaj ludzki zgrupowany w dwie klasy; pierwsza klasa to Niby-Wybrańcy - czyli wierni Przymierzu wierzący Żydzi i wierni usprawiedliwieni z wiary z Wieku Ewangelii, a druga klasa to nie wybrani - czyli reszta Żydów i pogan, którzy będą zbawieni (E. tom 12, 474 u góry).
(4) Oni też mogą być uważani jako stanowiący pięć klas: pozafiguralni Kapłani, trzy grupy pozafiguralnych Lewitów (Starożytni Godni - Kaatyci, Wielkie Grono - Meraryci i Młodociani Godni - Gersonici) i świat rodzaju ludzkiego (w obrazie Przybytku przedstawiony jest w Obozie).
(5) Joela 2:28, 29 pokazuje, że będzie sześć klas: Małe Stadko (sługi), Wielkie Grono (służebnice), Starożytni Godni (starcy), Młodociani Godni (młodzieńcy), Niby-Wybrańcy (synowie) i nie wybrani (córki). Zobacz Iz. 60:4; T.P. '30, 54, 55; T.P. '23, 77, pyt. 20; T.P. '62, 119, szp. 2. Te sześć zbawionych klas spośród rodzaju ludzkiego wraz z pokutującymi upadłymi aniołami będą stanowić razem siedem zbawionych klas (T.P. '60, 50-57).
(6) Znajdziemy siedem zbawionych klas spośród rodzaju ludzkiego, jeżeli podzielimy Niby-Wybrańców na dwie klasy: na tych, którzy nie poświęcają się aż do ustanowienia ziemskiej fazy Królestwa i na tych - poświęceni członkowie Obozu Epifanicznego - którzy poświęcają się w ciągu Epifanii, ale po roku 1954, kiedy Epifania zaczęła zachodzić na Bazyleję i kiedy nikt więcej nie może wejść na Dziedziniec Epifaniczny jako kandydat do klasy Młodocianych Godnych (T.P. '49,42 szp. 2, par. 2). Posłannik Epifanii wykazuje z Pisma Świętego (np. P '30, 15; por. T.P. '62, 88, 89), że począwszy od jesieni 1954 r. Poświadczająca Służba Wielkiego Grona wykonuje się w związku z budowaniem Obozu Epifanicznego, jako odrębnego od Dziedzińca Epifanicznego. Poświęcenie jest zawsze właściwe (E. tom 4,420; Z 1113; F 186; Ks. Pytań 434). Zgodnie z tym wielu poświęca się w Obozie Epifanicznym od roku 1954, kiedy wejście do klasy Młodocianych Godnych skończyło się, a zaczęła się Poświadczająca Praca budowania Obozu Epifanicznego. Ci poświęceni członkowie Obozu Epifanicznego są ściśle spokrewnieni z klasą Młodocianych Godnych, ale nie stanowią jej części. Oni są przedstawieni w połowie pokolenia Manasesowego, które miało swoje dziedzictwo na zachód od Jordanu - a strona ta przedstawia zbawienie restytucji, jako odrębne od zbawienia Godnych (Starożytnych i Młodocianych), którzy są przedstawieni przez tę połowę pokolenia Manasesowego, która miała swoje dziedzictwo na wschodniej stronie Jordanu, a strona ta przedstawia zbawienie z wyboru (E. tom 4, 450, 451; E. tom 15, 528). W sposób ogólny poświęceni członkowie Obozu Epifanicznego są załączeni do Niby-Wybrańców, "synów" restytucji, chociaż są oni odrębną klasą z punktu widzenia uczynionego poświęcenia i okazania się wiernymi w trudnych warunkach Epifanii, czyli Czasu Ucisku.
(7) Znajdziemy osiem klas, jeżeli policzymy Małe Stadko, Wielkie Grono i sześć klas, które zdobędą wieczne życie pod Nowym Przymierzem (wyobrażone w sześciu synach Ketury - E 118 u góry; T.P. '57, 10-14; P '58, 3-8; T.P. '67, 93, szp. 1, par. 4; P '63, 77).
(8) Jeżeli podzielimy Godnych (Starożytnych i Młodocianych przedstawionych przez syna Ketury Joksana) na dwie klasy, Starożytnych i Młodocianych Godnych (którzy są odpowiednio przedstawieni przez dwóch synów Joksana, Sabę i Dedana - i dodamy siedem klas wymienionych w par. (7), to otrzymamy dziewięć zbawionych klas.
(9) Jeżeli dodamy do pozafiguralnych Kapłanów i trzech grup pozafiguralnych Lewitów sześć klas, które zdobędą życie pod pozafiguralną Keturą, to otrzymamy razem dziesięć klas.
(10) Jeżeli zaś dodamy do Kościoła Pierworodnych pozafiguralnych dziesięć pokoleń (połowa pokolenia Manasesowego na zachodniej stronie Jordanu stoi za jedno z dziesięciu pokoleń, a dziesięć przedstawia "całą klasę restytucji" - E. tom 4, 451; T.P. '60, 10, par. 42), to otrzymamy jedenaście klas.
(11) Jeżeli znowu podzielimy Kościół Pierwo-rodnych z Wieku Ewangelii na dwie klasy, Małe Stadko i Wielkie Grono i dodamy dziesięć klas wymienionych w par. (10), to otrzymamy razem dwanaście klas.
(12) Jeżeli weźmiemy pod uwagę trzy grupy wybrańców - Małe Stadko, Wielkie Grono i Godnych - którzy ostatecznie dostaną się do nieba (przedstawieni w pokoleniu Rubena, Gada i połowie pokolenia Manasesowego na wschodniej stronie Jordanu i dziesięć grup członków restytucji (przedstawionych w 9 1/2 pokolenia na zachodniej stronie Jordanu), to otrzymamy razem trzynaście zbawionych klas.
(13) Jeżeli jeszcze podzielimy Godnych na dwie grupy, Starożytnych i Młodocianych Godnych i dodamy dwanaście klas wymienionych w par. (12), to otrzymamy czternaście zbawionych klas spośród rodzaju ludzkiego.
Moglibyśmy dalej dzielić i rozdzielać oraz stosować różne ustępy Pisma Św. celem wykazania dodatkowych klas zbawionych spośród rodzaju ludzkiego, ale uważamy, że to co podaliśmy powyżej zupełnie wystarczy aby wykazać, iż na to pytanie można odpowiedzieć z różnych punktów widzenia w zgodzie z Pismem Świętym. Niewątpliwie z całą wspaniałą różnorodnością gatunków i rodzajów spotykaną wśród niższych zwierząt i roślin, nie powinniśmy usiłować ograniczyć Boska mądrość w odniesieniu do liczby zbawionych klas!
Ten, który powstał spośród nas, aby pociągnąć za sobą uczni i który naucza wiele przewrotnych rzeczy (Dz.Ap. 20:30), objawia się znowu jako mający bardzo ograniczony wzrok duchowy i okazuje swoją niezdolność do jasnego odróżniania. W swoim przesiewawczym okólniku z listopada 1968 r. twierdzi on, że ponieważ oświeceni Epifanią bracia mogą zrozumieć, iż jest (z jednego punktu widzenia) siedem zbawionych klas spośród rodzaju ludzkiego, więc oni "zbuntowali się (zrewolucjonizowali się) przeciwko nauce Pisma Św. o sześciu tylko [nasze podkreślenie celem zaznaczenia jego błędu] zbawionych klasach spośród rodzaju ludzkiego, tak jak to jest przedstawione u Joela 2:28, 29". Nazywa on to "wyraźnym rewolucjonizmem przeciwko Epifanicznej Prawdzie". Wątpimy, aby wielu mogło być oszukanych taką krzykliwą sofisterią. P '69, 14.
BÓG NAWOŁUJE WSZYSTKICH LUDZI DO POKUTY
Pytanie: W Dz. Ap. 17:30: czytamy, że Bóg "teraz oznajmuje wszystkim ludziom wszędzie, aby pokutowali"; ale następny wiersz oświadcza, że tym dniem przeznaczonym na sądzenie świata jest przyszłość. Jeśli sądzenie świata jeszcze się nie rozpoczęło, to w jakim znaczeniu i jaką sprawiedliwością Bóg nakazuje obecnie wszystkim ludziom, by pokutowali?
Odpowiedź: Przedmiot ten był szczegółowo omówiony w Sztandarze Biblijnym z października 1958 r. Chociaż od czasu pierwszego przyjścia naszego Pana nawoływanie do pokuty jest dla "wszystkich ludzi wszędy", to jednak dotychczas dosięgło ono niewielu z rodzaju ludzkiego - tych tylko, którzy mają uszy ku słuchaniu. Ogromna większość jeszcze nie usłyszała nawoływania do pokuty, ponieważ głos Boży wydawany przez Jego posłańców jeszcze nie dotarł do każdego stworzenia. Jakkolwiek mamy zapewnienie, że poselstwo to dosięgnie wszystkich we właściwym czasie. Ktokolwiek usłyszy to poselstwo, otrzyma wraz z nim zupełną znajomość o tej wdzięcznej sposobności w celu zastosowania się do jej warunków i zarządzeń (1 Tym. 2:4). Zarządzenie na Wiek Ewangelii mówi, że ci, którzy usłyszą to poselstwo, będą sądzeni odpowiednio do ich wiary, podczas gdy ci, którzy usłyszą je w następnym Wieku, w Tysiącleciu, w Dniu Tysiącletniego Sądu świata, będą powiadomieni o usprawiedliwieniu przez uczynki - ponieważ w tym czasie każdy sądzony będzie według uczynków swoich (Obj. 20:11-15).
Patrząc w ten sposób, możemy zauważyć, że Boskie zarządzenie dla sądzenia świata w następnym Wieku jest doskonałe. Mając na uwadze zarysy przyszłego sądu lub przyszłej próby, albo sposobności, która będzie dana całemu rodzajowi ludzkiemu w celu osiągnięcia żywota wiecznego, Bóg teraz nakazuje, by każdy pokutował za grzechy i czynił wysiłki w tym kierunku, by powrócić do harmonii z Bogiem przez Chrystusa i otrzymać dar żywota wiecznego. Gdyby Bóg nie uczynił zarządzenia przez Okup w celu dania żywota wiecznego światu, to nawoływanie do pokuty byłoby daremne; bo w jakim celu ludzkość miałaby czynić starania, by przez pokutę i walkę przeciwko grzechowi osiągnąć żywot wieczny, jeśli byłby on nieosiągalny - jeśli nie byłoby uczynione żadne zarządzenie przez odkupienie, przez które Bóg mógłby być sprawiedliwy, a jednak równocześnie usprawiedliwiać tych, którzy wierzą w Jezusa i którzy starają się postępować za Jego wskazówkami, by osiągnąć dar żywota w Nim i przez Niego? B.S. '59, 31.
TP ’69, 95-96.