PYTANIA I ODPOWIEDZI
ŻĘCIE PSZENICY I KĄKOLU
PYTANIE: Czy praca Żniwa opisana w Obj. 14:17-20 następuje chronologicznie po skończonej pracy opisanej w wierszach od 14-16?
Odpowiedź: W zgodzie z myślą br. Russella (Z 3327, 4873; B 111; D 75; F 247) rozumiemy, że praca żęcia opisana w Obj. 14:17-19 jest tą samą pracą co gromadzenie kąkolu w snopki, a co jest opisane u Mat. 13:30, 40-42. Natomiast praca żęcia opisana w Obj. 14:14-16 jest tą samą pracą co gromadzenie pszenicy, a która to praca opisana jest u Mat. 13:30, 43. Rozumiemy nadal, że gromadzenie (a nie żęcie) pszenicy do spichlerza rozpoczęło się w roku 1878 wraz z pierwszym zmartwychwstaniem, a skończyło się z zabraniem ostatniego członka Małego Stadka i że rzucanie grona winnicy ziemi do prasy oraz tłoczenie prasy rozpoczęło się w roku 1914. To tłoczenie prasy zakończy się przy końcu Epifanii. Według więc Ew. Mat. 13:30 gromadzenie kąkolu w snopki - w związki samolubstwa - tzn. w grona winnicy ziemi, zaczęło się "pierwej" przed rozpoczęciem żęcia pszenicy.
Zgodnie z tym, pierwszą rzeczą, którą uczynił Pan przy Jego powrocie w roku 1874, było zaczęcie gromadzenia kąkolu w snopki, grona winnicy ziemi. To niewątpliwie było uczynione w następujący sposób: Nasz Pan nie wrócił w ciele w październiku 1874 r., tak jak tego spodziewali się i nauczali bracia, ale uczynił On to w duchu, a to natychmiast wywołało zatwardzenie części kąkolu w Kościele Nominalnym szczególnie będącej w zupełnej opozycji do doktryny Wtórego Przyjścia Chrystusa i to zapoczątkowało gromadzenie kąkolu w snopki. Widzimy więc, jak w tym wypadku gromadzenie kąkolu w snopki rozpoczęło się "pierwej" od rozpoczęcia się gromadzenia pszenicy. Krótko potem nasz Pastor został zgromadzony jako pierwsze ziarno pszenicy przez Pańskie oświecenie jego umysłu myślą, że nasz Pan będąc duchem od chwili Jego zmartwychwstania nie będzie widzialny w Jego Wtórym Przyjściu, która to doktryna była pierwszą szczególną prawdą Żniwa - pierwszą częścią sierpa - do poznania. Ta doktryna stała się mu jasną około października 1874 r. Być może było tylko kilka dni różnicy w rozpoczęciu tych dwóch prac.
Fakt skończenia żęcia pszenicy w każdym poszczególnym kraju zanim ten kraj został wciągnięty do wojny, tzn. zanim grona winnicy ziemi zaczęto wrzucać do prasy - zanim snopki kąkolu zaczęto rzucać do pieca ognistego - i dalszy fakt, że wierni zaczęli rozpoznawać gromadzenie pszenicy przed zaczęciem rozpoznawania gromadzenia kąkolu, tłumaczy widzenie ("I widziałem" itd.) gromadzenia pszenicy (Obj. 14:14-16), które poprzedzało gromadzenie grona winnicy ziemi (Obj. 14:17-19).
W świetle powyższego możemy z łatwością zauważyć błąd w nauczaniu niektórych, że Żniwo opisane w Obj. 14:17-20 zaczęło się w roku 1914 po skończeniu się Żniwa opisanego w Obj. 14:14-16. P `69, 76.
WIELKA PRASA GNIEWU BOŻEGO
Pytanie: Co jest "prasą wielką gniewu Bożego" (Obj. 14:19)?
Odpowiedź: Jak już zauważyliśmy z odpowiedzi na poprzednie pytanie, rzucanie grona winnicy ziemi do prasy i tłoczenie w prasie rozpoczęło się w roku 1914; tłoczenie to skończy się przy końcu Epifanii. Rozumiemy więc, że prasa ta przedstawia cały wielki Czas Ucisku, włączając jego trzy fazy począwszy od Wojny Światowej, aż do Anarchii Światowej (1 Król. 19:11, 12).
Komentarz Bereański C. J. Woodwortha odnośnie Obj. 14:19, który podaje, że prasa jest "jednym [nasze podkreślenie] z ostatnich zarysów czasu ucisku" jest błędny (por. T.P. `34, 30, par. 22), ponieważ zacytowany odnośnik z D 390 jako podstawa tego komentarza nie popiera takiej myśli. W D str. 39 br. Russell oświadcza, że tłoczenie prasy winnicy ziemi przedstawia "ostatnią pracę tego brzemiennego w wypadki okresu "Żniwa". Kreśli ono w naszym umyśle ostatnie zjawiska tego wielkiego czasu ucisku".
Niektórzy w sposób błędny wyciągnęli z tego wniosek, że Wojna Światowa nie jest częścią tłoczenia prasy. Należy jednak zauważyć, że gdy Wojna Światowa się zaczęła i wypełnienie nastąpiło, to br. Russell zwrócił uwagę na ten sam odnośnik (D 39) w Strażnicy z l czerwca 1915 r. (Z 5697, 5698) i oświadczył, że "Prorok Izajasz (63:1-6) opisuje bardzo dobitnie pracę naszego Pana Jezusa wśród narodów w tym czasie i w następnych dniach. "On tłoczył prasę wina i gniewu Bożego sam, a wszystko odzienie jego jest spluskane krwią." Zobacz Wykłady Pisma Świętego, tom 4, str. 39, 40, 75, par. 1. Wierzymy, że praca ta już rozpoczęła się w obecnej wojnie europejskiej [nasze podkreślenie], a która z każdym dniem staje się sroższa i straszniejsza". Jasnym więc jest, że br. Russell nauczał z Pisma Świętego, iż tłoczenie prasy wina rozpoczęło się w roku 1914 przez Wojnę Światową (Fazę I), czyli przez pierwszy zarys Czasu Ucisku, po którym nastąpi dalsze tłoczenie w późniejszych zarysach. Porównaj T.P. `26, 35, kol. 2, par. 2, str. 57, par. 52; T.P. `39, 78, kol. 2 i str. 79; P `32, 86, 87, gdzie w zgodzie z naukami br. Russella jasno jest wykazane, że Wojna Światowa jest częścią doświadczenia prasy wina.
Niektórzy wodzowie Brzasku puścili w obieg to, co rzekomo ma mieć znaczenie odpowiedzi na nasz Sztandar Biblijny (w ang.) wydanie specjalne nr 51; to samo T. P. `61, 88-93. W celu uniknięcia siły Pisma Św., które jasno dowodzi, że drzwi wejścia do Wysokiego Powołania zostały zamknięte w r. 1914 z rozpoczęciem się Wojny Światowej (Fazy I), a okres pokłosia przeciągnął się aż do r. 1916 (np. Iz. 66:7; Amos 9:13; Jana 9:4, Obj. 7:1-3), pisarz tego pisma chwyta się oświadczenia podanego przez br. Russella w Strażnicy z l września 1914 r., mianowicie, że "Obecna straszna wojna nie jest wielkim czasem ucisku w najzupełniejszym tego słowa znaczeniu, ale tylko jego zwiastunem" i stara się on przez to pokazać, że br. Russell nauczał, iż wojna Światowa (Faza I) nie jest częścią wielkiego Czasu Ucisku, o którym wspomina nasz Pan u Mat. 24:21. Zauważmy jednak, że w słowach brata Russella powyżej zacytowanych nie jest powiedziane, że Wojna Światowa nie była częścią wielkiego Czasu Ucisku, ale tylko, że ona nie była "wielkim czasem ucisku w najzupełniejszym tego słowa znaczeniu" [nasze podkreślenie]. Zupełnie zgadzamy się z myślą br. Russella, że Wojna Światowa (Faza I) nie była Czasem Ucisku w najzupełniejszym tego słowa znaczeniu. Jednak nie damy się zaślepić, tak jak to czyni pisarz tego artykułu, który rozpowszechniają wowodzowie Brzasku, na fakt, iż Wojna Światowa była początkiem pierwszej z trzech wielkich faz Czasu Ucisku, a zatem jest ona jego ważną częścią składową.
Inne oświadczenia br. Russella ogłoszone po oświadczeniu zacytowanym powyżej wykazują jasno, że uważał on Wojnę Światową (Fazę I) jako część składową wielkiego Czasu Ucisku. Na przykład w Strażnicy z 15 kwietnia 1915 r. (Z 5673) pisał on, że "obecna wojna w Europie zamierzona jest przez Pana w celu osłabienia narodów i przygotowania ich do następnej fazy ucisku [nasze podkreślenie; to jasno pokazuje, że br. Russell uznał, iż pierwsza faza już rozpoczęła się], czyli do wielkiego symbolicznego trzęsienia ziemi".
Zauważmy również następne jego oświadczenie podane w Strażnicy z 15 lipca 1915 r. (Z 5731): "Dokładnie wypadło, że ten czas ucisku zaczął się około października 1914 i obecnie on szybko postępuje" [nasze podkreślenie]. Zauważmy także jego oświadczenie w Strażnicy z 15 sierpnia 1915 r. (Z 5753):
"Badacze Pisma Świętego w całym świecie otrzymują od Pana specjalne widzenie przyszłości. To znaczy, że przez badanie Pisma Świętego oni dowiadują się, że królestwo Mesjasza ma być wprowadzone w czasie ucisku, jaki nie był od początku narodów - ani potem będzie (Dan. 12:1; Mat. 24:21). Oni dowiedzieli się, że wiatry walki, czyli obecna wojna [nasze podkreślenie], były powstrzymywane mocą Bożą przez całe lata, w czasie gdy lud Boży był wspierany badaniem Biblii, a co symbolicznie pokazane jest jako pieczętowanie świętych na ich czołach. Objawienie 7:1-4. Oni widzą cztery części wielkiego Boskiego programu, który będzie wprowadzony w Królestwie Bożym, o które to Królestwo tak długo modlili się święci: "Przyjdź królestwo Twoje; bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi". Oni rozumieją, że wiatry przedstawiają wojnę; że trzęsienie ziemi w widzeniu Elijasza ... nastąpi po wielkiej wojnie, zachodząc być może na nią. Oni rozumieją także, że następnie należy się spodziewać anarchii, przedstawionej przez ogień ... symbolicznie przedstawiony przez św. Piotra jako pożerający niebiosa kościelne i ziemię, czyniąc miejsce nowym niebiosom królestwa Mesjaszowego i nowej ziemi, czyli społeczeństwu opartemu na nowych podstawach uznanych przez królestwo - 2 Piotra 3:10-13".
Z tych i podobnych oświadczeń, włączając już przedstawiony cytat z Z 5697, 5698, jasne jest, że brat Russell słusznie uważał Wojnę Światową (Fazę I) jako pierwszą część wielkiego Czasu Ucisku (Dan. 12:1; Mat. 24:21) i jako początek tłoczenia wielkiej prasy wina gniewu Bożego. P `69, 77.
ORACZ I TŁOCZĄCY WINNE JAGODY
Pytanie: Co należy rozumieć przez oświadczenie podane u Amosa 9:13, że "oracz żeńca zajmie, a ten, co tłoczy winne jagody rozsiewającego nasienie"?
Odpowiedź: Tekst ten był już wytłumaczony, np. w P `36, 23; T.P `36, 69; P `42, 86; `57, 93; `59, 61; `60, 70. Tak jak br. Russell jasno wykazuje, to "oracz jest to wielki Czas Ucisku" (Z 5761; C 237, par. 3). Żeńca stanowią słudzy Boży gromadzący lud Pański do Prawdy od r. 1874 do 1914. Wojna Światowa (Faza I), pierwsza część wielkiego Czasu Ucisku, wybuchła między 29 lipca a l sierpnia 1914 r. W październiku 1914 r. (Piramida podaje to dokładnie na 16 września 1914 r.) żęcie zakończyło się, a pokłosie na wiosnę 1916 r.
Oracz zajmujący literalnego żeńca powstrzyma go od żęcia tuż przed dogonieniem go i żadne żęcie nie będzie już możliwe potem, ponieważ pole stojące przed żeńcem będzie zorane. Ten więc ustęp, podobnie jak Obj. 7:1-3 (zobacz Bereański Komentarz; Z 2334), naucza, że tuż przed Wojną Światową, przed "wiatrem" z Obj. 7:1-3, która obejmie kraj, żęcie i pokłosie (które w szerszym znaczeniu jest częścią żęcia) oraz pieczętowanie wybranych na czołach skończy się a w świetle wypełnienia ustęp ten dowodzi, że żęcie i pokłosie skończyło się wszędzie przed objęciem całego Chrześcijaństwa Wojną Światową.
W naszym specjalnym Sztandarze Biblijnym numer 51 (to samo w T.P `61, 88-93) w łączności z Amosem 9:13, zaznaczyliśmy, że człowiek, który usiłowałby żąć, gdy literalny oracz dogonił go i rozpoczął swoją pracę wyglądałby wprawdzie głupio i napomnieliśmy braci, aby nie wyglądali również głupio pod względem duchowym przez naleganie, by kontynuować żęcie od roku 1916, gdy oracz w wielkim Czasie Ucisku wszędzie rozpoczął swoją pracę.
W rzekomej odpowiedzi na specjalne wydanie Sztandaru Biblijnego nr 51 rozpowszechnionej przez wodzów Brzasku, jej pisarz usiłuje odwrócić cios druzgocącej siły Pisma Św. i jego logicznego wypełnienia w 1914-1916 r. przez twierdzenie, że wyrażenie "zajmie" nasuwa myśl "stopniowego zmniejszania pola żęcia" i "ponieważ oracz jest nadal przy pracy, więc musiało być pozostawione wielkie pole żęcia w roku 1916". Sofistyka takiego rozumowania jest oczywista już w pierwszej części tej cytaty, ponieważ choć jest prawdą, że zanim symboliczny oracz, czyli Czas Ucisku, dogonił żeńca w ostatnim z krajów w roku 1916, to już nastąpiło stopniowe zmniejszenie pola żęcia między rokiem 1914 a 1916, które objęło coraz więcej krajów. Nie jest prawdą, że po dogonieniu żeńca wszędzie przez oracza (a co było dokonane na wiosnę roku 1916) jeszcze pozostało pole do żęcia. Co więcej, sofistyka w drugiej części tego oświadczenia jest również widoczna, ponieważ oracz będzie "nadal przy pracy" przez pewną ilość lat - przez całe okresy symbolicznego trzęsienia ziemi i Anarchii Światowej, włączając Czas Ucisku Jakuba - jednak fakt, że oracz, czyli wielki Czas Ucisku będzie "nadal przy pracy" przy końcu Ucisku Jakuba nie dowodzi, iż musiało pozostać wielkie pole do żęcia" pomiędzy rokiem 1916 a tym czasem!
Natomiast co do "tłoczącego winne jagody" zajmującego "rozsiewającego nasienie", to odpowiadamy przez cytatę z T.P`36, 69; "Według Amosa 9:13, oracz i ten, co tłoczy winne jagody dogonili żeńca i rozsiewającego nasienie i położyli koniec ich pracy [nasze podkreślenie]. Oracz dogonił żeńca (przeto uniemożliwił jego dalszą pracę, włączając pracowników pokłosia), a tłoczący winne jagody dogonił rozsiewającego nasienie (Małe Stadko jako strofujące świat dla grzechu, sprawiedliwości i sądu) wszędzie, skoro tylko całe Chrześcijaństwo zostało objęte Wojną Światową, a co stało się na wiosnę 1916 r." (W polskiej T.P. jest brak kilku słów w tym odnośniku - dopisek tłum.).
Jest to w zupełnej zgodzie z myślą już wyrażoną, mianowicie, że "wrzucanie grona winnicy ziemi w prasę i tłoczenie ich w niej rozpoczęło się w r. 1914" i że prasa przedstawia cały Czas Ucisku, włączając Wojnę Światową (Fazę I). Zarówno więc żęcie (włączając pokłosie), jak i sianie nasienia z Amosa 9:13 ustało zupełnie, gdy oracz i tłoczący winne jagody dogonili żeńca i rozsiewającego nasienie w r. 1914-1916.
Na tych szpaltach (P `56, 30-32, 69-71, 86; `57, 9-11) zbiliśmy już całkowicie na podstawie Pisma Św., rozumu i faktów "sofizmat" nauki o panowaniu świętych - Obj. 20:4, że "ożyli i królowali z Chrystusem tysiąc lat" jakoby oznaczało to, iż "wszyscy święci żyją i panują przez całe tysiąc lat jako przez cały ten okres" i zbiliśmy wspaniałe (?) ,,nowe światło", że "od 16 września 1914 r. całkowita liczba 144.000 członków, którzy stanowią Ciało Chrystusowe "ożyli" po raz pierwszy i że wówczas zaczęli panować w ograniczonym sensie".
Ten, który przedstawił ten błędny "nowy pogląd" i który broni go coraz więcej odstępuje od Prawdy. Inny "nowy pogląd" przedstawiony niedawno przez niego podaje, że chociaż oracz dogonił żeńca w r. 1914, "gdy żęcie ustało, to jednak nowa praca się zaczęła - praca siania nasienia celem pozyskania Młodocianych Godnych" i że "tłoczący winne jagody" stanowi Armagieddon i Anarchię jako zarysy Czasu Ucisku, który nie dogonił rozsiewającego nasienie - "Małe Stadko w jego usiłowaniach pozyskania Młodocianych Godnych".
W świetle poprzednich pytań i odpowiedzi jasne jest, że z powodu kilku przyczyn to "nowe światło" jest również wielce błędne:
(1) Amos 9:13 nie wyszczególnia, że rozsiewający nasienie nie zacznie swojej pracy aż po skończeniu się żęcia. Przeciwnie, oracz zajmujący tu żeńca jest równoległością na tłoczącego winne jagody, który zajmuje rozsiewającego nasienie. Przeto żeńca i rozsiewający nasienie byli dogonieni w tym samym czasie, na początku Czasu Ucisku w r. 1914-1916. Pozafiguralny Elijasz w czasie strofowania świata (Jana 16:8-11; por. z T.P. 1927, 75, par. 10, 2-ga część) omieszkał nawrócić go, dlatego przepowiedziane przekleństwo u Mal. 4:5, 6, czyli Czas Ucisku nastąpił w r. 1914-1916 i zakończył tę fazę pracy strofowania prowadzoną przez pozafiguralnego Elijasza (E. tom 17, 309, par. 9).
(2) Przedstawiając sianie nasienia z Amosa 9:13 jako "nową pracę" po zakończeniu żęcia przez oracza w r. 1914-1916 i przedstawiając przyszłe zajęcie tej "nowej pracy" przez tłoczącego winne jagody, "nowy pogląd" idzie po linii starego błędu, który był zbity już dawno w odpowiedzi na pierwsze pytanie w tej serii (a która, nawiasem mówiąc, wzięta jest z P `31, 15; to samo w T.P. `32, 47), mianowicie, że "Żniwo z Obj. 14:17-20 zaczęło się w roku 1914, po skończeniu się Żniwa z Obj. 14:14- 16". Zachowajmy jasno to w pamięci, że nauka o dwóch następujących po sobie żniwach jest błędna (zob. P `32, 86, 87)!
(3) Ten "nowy pogląd" sprzeciwia się faktowi, że Wojna Światowa jako faza Czasu Ucisku jest częścią prasy, w której tłoczenie winnych jagód się odbywa. Pamiętajmy, że jest to prawdą, tak jak to jest podane w P `32, 86, 87 (por. z T.P. `26, 35, kol. 2, par. 2; T.P. `47, 51, kol. 2, par. 51, 52; T.P. `60, 39, par. 1; T.P. `39, 78, kol. 2 i str. 79), iż "doświadczenia tej prasy zaczęły występować w każdym kraju Chrześcijaństwa tuż po popieczętowąniu wybranych na czołach w każdym z nich, tzn. że Wojna zaczęła dokuczać różnym krajom świata po kolei".
(4) Ten "nowy pogląd" w zastosowaniu "rozsiewającego nasienie" do "Małego Stadka w jego usiłowaniach celem pozyskania Młodocianych Godnych" jest błędny i nie zgadza się z zastosowaniem rozsiewającego nasienie do "Małego Stadka jako strofującego świat za grzech, sprawiedliwość i sąd", które czyni Posłannik Epifanii (zob. np. P `37, 182).
(5) Co więcej, w T.P. `28, 83, kol. 1, par. 2, brat Johnson cytuje Amosa 9:13 i inne ustępy Pisma Św., a potem oświadcza: "Żaden z tych ustępów nie odnosi się specjalnie do takiej klasy [tzn. do Młodocianych Godnych]". Jednak sprzeciwiający się błądziciel, który przedstawia powyżej wymieniony i wiele innych "nowych poglądów" w sprzeczności z Pismem Św. i Posłannikami Parousji i Epifanii, twierdzi, że jest w zgodzie z nimi! Oczywiście ci, których wiara gruntuje się "na mocy Bożej" i którzy są "utwierdzeni w teraźniejszej prawdzie" (1 Kor. 2:5; 2 Piotra 1:12) nie będą oszukani przez takie sofizmaty i kłamstwo. P `69, 77.
DUCHOWE ODRÓŻNIANIE
Pytanie: Czy Pismo Św. naucza, że wszyscy z poświęconego ludu Bożego posiadają duchowe odróżnianie?
Odpowiedź: Pismo Święte naucza, że przez wszystkie czasy Prawda na czasie jest rozpoznawana przez wszystek poświęcony lud Boży przy pomocy Pańskiego Ducha Świętego. "Tajemnica Pańska objawiona jest tym, którzy czczą go, a przymierze swoje oznajmuje im" (Psalm 25:14). W dodatku (1) do czci, prawdziwie poświęceni mają niezbędną (2) cichość (Psalm 25:9), (3) łakną i pragną sprawiedliwości (Mat. 5:6), (4) są pokorni (Mat. 11:25), (5) uczciwi, (6) dobrego serca (Łuk. 8:15) i (7) są świętobliwi (Żyd. 12:14), aby odróżnić Prawdę na czasie, przyswoić i zachować ją sobie.
W czasach Starego Testamentu Starożytni Godni - chociaż nie byli spłodzeni z Ducha - odróżniali przy pomocy pewnej miary Ducha Świętego, którego posiadali (zob. np. Psalm 51:13), wszystką Prawdę na czasie, która miała być zrozumiana w tych czasach (Amos 3:7). W ciągu Wieku Ewangelii przed rokiem 1881, gdy Ogólne Powołanie do Małego Stadka było jeszcze otwarte, to wszyscy poświęceni byli spłodzeni z Ducha Świętego; stąd w ciągu tego okresu czasu tylko spłodzeni z Ducha mogli odróżnić głębokie rzeczy Prawdy na czasie. Czytamy, że "cielesny człowiek [nieodrodzony - por. z P `48, 82; E. tom 15, 392] nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego; albowiem mu są głupstwem i nie może ich poznać, przeto iż duchownie bywają rozsądzone [czyli odróżnione wg Biblii ang.]. Aleć duchowny rozsądza! [lub odróżnia] wszystko" (1 Kor. 2:14, 15).
Ponieważ jednak Ogólne Powołanie ustało w r. 1881 (B 262; C 225-248),, więc ci poświęceni, dla których nie było już koron dostępnych i którzy przeto nie byli spłodzeni z Ducha, mogli jednak - podobnie do Starożytnych Godnych za ich czasów - odróżniać jasno przy pomocy pewnej miary Ducha Świętego, którego posiadali, głębokie rzeczy Prawdy na czasie (por. T.P. `1925, 91, kol. 2; E. tom 4, 413, 414, 462, 463, 467-469; T.P. `61, 130, kol. 1, par. 1). W czasach restytucji Starożytni i Młodociani Godni oraz klasa restytucji - chociaż nie spłodzeni z Ducha - będą przy pomocy pewnej miary Boskiego Ducha Świętego wówczas przez nich posiadanego (Joela 2:28) odróżniać głębokie rzeczy Prawdy na czasie. Oni dojdą ostatecznie do zrozumienia wszystkiego, co jest w Biblii (Iz. 11:9; 29:18, 24; 35:5; 40:5; Jer. 31:34; Obj. 20:12).
Jest więc jasne, że przez wszystkie czasy Prawda na czasie ma być rozpoznana przez wszystkich poświęconych przy pomocy Ducha Świętego. Nie potrzeba więc być nauczycielem ludu Pańskiego, aby mieć ducha odróżniania. Ten więc kandydat na Młodocianego Godnego, który utrzymuje, iż on jest specjalnym mówczym narzędziem Pańskim dla Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych, twierdzi, że drudzy "nie będąc nauczycielem ludu Pańskiego nie mają lub nie posiadają ducha odróżniania i dlatego powinni poddać się temu, którego Pan używa jako mówcze narzędzie". Ponieważ jednak on pobłaża sobie w nauczaniu wielu gmatwanin i nie odrzucił żadnej z licznych strasznie błędnych nauk które przedstawił, takie np. jak jego sekciarska nauka, że "organizacja Ciała Chrystusowego a Świecko Domowy Ruch Misjonarski są jedno i to samo", że "Ciało Chrystusowe i Ś. D. R. M. są identyczne" i wiele innych, więc jest rzeczą jasną, iż on właśnie okazuje smutny brak ducha odróżniania.
Gdy ktoś zaczyna spolegać na własnym wyrozumieniu (Przyp. 3:5), a światło w nim stopniowo staje się ciemnością (Mat. 6:23), to taki straci stopniowo ducha odróżniania. "Lecz źli ludzie i zwodziciele [tacy jak przesiewacze] postąpią w gorsze, jako zwodzący tak i zwiedzeń!" (2 Tym. 3:13). P `69, 78.
TP ’70, 58-62.