NETYNEJCZYCY
(P `71, 37-41)
HEBRAJSKIE słowo Nethinim (oddani, poświęceni) jest użyte w Piśmie Św. celem oznaczenia klasy sług przybytku i świątyni, którzy byli podległymi Lewitom. Oni są wymienieni w Piśmie Św. jako szczególni słudzy Lewitów, którym oni pomagali w służbie przy przybytku za dni życia Dawida i Salomona, nim świątynia Salomonowa była zbudowana, a potem w służeniu w świątyni, włączając okres po wygnaniu, w którym oni są szczególnie wzmiankowani w Piśmie Św. (ten okres rozpoczął się powrotem z wygnania po 70 latach spustoszenia ziemi, w odpowiedzi na dekret Cyrusa). W ks. Ezdr. 8:20 czytamy: "z Netynejczyków, których był postanowił [dał, wg przekł. ARV, Rotherhama itd.] Dawid i przedniejsi ku posłudze Lewitów". (Przekład Króla Jakuba niewłaściwie dodaje l. mn. do słowa Netynejczycy, które już jest w liczbie mnogiej, podobnie to czyni w wypadku słów cherubim, i seraphim). Netynejczycy widocznie byli wzięci częściowo lub całkowicie spośród więźniów wojennych i ich potomków. Jest to pokazane przez ich nie izraelskie imiona, tak jak to wykazuje lista podana u Ezdr. 2:43-54. Netynejczycy są wzmiankowani 18 razy w Biblii - 1 Kron. 9:2; Ezdr. 2:43, 58, 70; 7:7, 24; 8:17, 20 (dwa razy); Neh. 3:26, 31; 7:46, 60, 73; 10:28; 11:3, 21 (dwa razy).
(2) Lewici byli "całkowicie oddani" (4 Moj. 8:16; 3:9 - w polskiej Biblii nie ma słowa całkowicie - dopisek tłum.) Jehowie zamiast pierworodnych, a przez Jehowę "całkowicie oddani" Aaronowi i synom jego, "aby wykonywali usługę przybytku" (4 Moj. 1:50-53; 3:6-9, 12, 13, 25-37; 4:1-33; 8:16-19; T.P. `28, str. 39, par. 1; '38, 88-92). Podobnie Netynejczycy (widocznie po przyjęciu czczenia Jehowy) byli szczególnie "dani ku posłudze Lewitom" (Ezdr. 8:20) i byli całkowicie pod zarządem Lewitów. Lecz Pismo Św. nie podaje listy obowiązków Netynejczyków, czy to jako podlegli słudzy przybytku, czy świątyni lub w inny sposób. Lewici szczególnie pomagali kapłanom w służbie w przybytku, w świątyni i w nauczaniu ludu (1 Kron. 23:26-32; 2 Kron. 29:34; 30:15-17; Neh. 8:7-12). Z kolei Netynejczycy szczególnie pomagali (nie na dziedzińcu, lecz w obozie) Lewitom w ich służbie.
(3) Do obowiązków Netynejczyków bardzo możliwie włączona była służba taka, jak "rąbanie drew i noszenie wody" dla świątyni Bożej. To zdaje się być pokazane przez fakt, że Jozue (9:27) wiele stuleci przedtem uczynił zarządzenie na taki rodzaj pracy dla Gabaonitów, chociaż ich służba była oddawana nie tylko świątyni Bożej i Lewitom, ale też całemu Izraelowi - "wszystkiemu zgromadzeniu" (w. 21). Służba Gabaonitów trwała przez wiele lat. W 2 Sam. 21:2-9 czytamy, że Saul wytracił wielu Gabaonitów i że Dawid zajął się ich sprawą i ukaraniem, rodziny Saula. Po tym wypadku nie ma już w Piśmie Św. dalszej wzmianki o Gabaonitach jako o odrębnym narodzie. Możliwe jest, że później byli oni włączeni wpośród Netynejczyków, którzy byli postanowieni przez Dawida i przedniejszych (książąt) ku posłudze Lewitów (Ezdr. 8:20); prawdopodobień-stwo, że Gabaonici i Netynejczycy oddawali podobną usługę Lewitom w związku ze świątynią, przemawia za tym przypuszczeniem. Z drugiej jednak strony, niektórzy Gabaonici są wzmiankowani oddzielnie od Netynejczyków w ks. Ezdr. 2:20 (margines); Neh. 3:7; 7:25. Jednak nie jest jasne, czy byli oni potomkami Gabaonitów za dni Dawida, czy też tylko Izraelitami, którzy mieszkali w Gabaon.
(4) Wielu z Netynejczyków widocznie bardzo oceniało ich przywilej służenia jako pomocnicy Lewitów w służbie dla Jehowy, bo kiedy Cyrus otwarł drogę powrotu z niewoli dla wszystkiego ludu Jehowy (Ezdr. 1:3) do Jerozolimy i do Judei po 70 latach spustoszenia ziemi, to Netynejczycy powrócili w dużej liczbie. Na pierwszej liście (ci, którzy powrócili z Zorobabelem) było 74 Lewitów, 128 śpiewaków, 139 odźwiernych i 392 Netynejczyków oraz synów sług Salomonowych (Ezdr. 2:2, 40-58; por. Neh. 7:7, 46-60); a na liście tych, którzy przyszli później z Ezdraszem, było tylko 38 Lewitów, lecz 220 Netynejczyków (Ezdr. 8:17-20). Poświęcenie, które było w ten sposób okazane przez Netynejczyków znacznie podniosło ich stanowisko. Oni widocznie byli wówczas uważani jako wolni słudzy świątyni, następni w randze po Lewitach i pracowali pod ich kierownictwem.
(5) Netynejczycy - podobnie do innych, którzy powrócili z wygnania - mieszkali w ich dawnych miastach (1 Kron. 9:2; Ezdr. 2:70; Neh. 7:73; 11:3). Ich szczególnym miejscem zamieszkania był pagórek Ofel, który pod ich wodzami pomogli oni odnowić (Neh. 3:26; 11:21). Osiedlili się oni tutaj bardzo blisko świątyni, aby było im dogodnie w służeniu jej. Podobnie do innych sług świątyni byli oni wolni od podatku (Ezdr. 7:24) i byli widocznie utrzymywani ze skarbca świątyni i z drugiej dziesięciny (5 Moj. 14:22-29; P `68, str. 78). Oni byli obrzezanymi przychodniami, którzy byli traktowani sprawiedliwie i z szacunkiem (2 Moj. 12:48, 49; 3 Moj. 19:33, 34; T.P. `48, str. 10, szp. 2). Byli oni przyjęci jako wolni ludzie rzeczypospolitej Izraela. Byli oni pośród tych, którzy "umiejętnie" i "rozumnie" "odłączyli się od narodów onych ziem do zakonu Bożego", a chwyciwszy się tego z braćmi swymi i z przedniejszymi ich przychodzili, obowiązując się przekleństwem i przysięgą [bardzo uroczysta zobowiązująca umowa], że chcą chodzić w zakonie Bożym ... i chcą strzec i czynić wszystkie przykazania Pana [Jehowy], Boga naszego, i sądy jego i ustawy jego" (Neh. 10:28, 29). Wreszcie, zdaje się, że byli oni wchłonięci do masy ludności żydowskiej, skoro nie znajduje się żadna wzmianka o nich w Apokryfach ani w Nowym Testamencie.
NIEPOŚWIĘCENI POZAFIGURALNI NETYNEJCZYCY
(6) W małej pozafigurze z 2 Sam. 21:1-9 (E. tom. 14, str. 237-240), Gabaonici reprezentują "zaprzeczających piekłu" "nieusprawiedliwionych i niepoświęconych częściowo wierzących" (str. 238, góra), tj. Obozowców, którzy w Parousji byli sympatykami i pomagali w pewnej mierze prawdziwemu Kościołowi w jego służbie. Zgodnie z tym, rozumiemy, że Netynejczycy od czasu Dawida aż do okresu wygnania, którzy byli dani "ku posłudze Lewitom" (Ezdr. 8:20), reprezentują, nie wszystkich Obozowców, lecz tych spośród nich, którzy byli szczególnymi pomocnikami Lewitów w Wieku Ewangelii - tymczasowo usprawiedliwionych - w związku z ich służbą Bożą. Jednak, tutaj nie będziemy rozważać tej pozafigury, ale raczej pozafigurę Netynejczyków za czasów Ezdrasza i Nehemijasza i później - w okresie po wygnaniu. Ten więcej ograniczony pozafiguralny obraz ma miejsce wśród ludu Bożego w Parousji i Epifanii, który w odpowiedzi na Słowo Boże (Obj. 18:4; Iz. 52:11; Jer. 51:6) opuszcza Babilon począwszy od roku 1878. W tym obrazie Netynejczycy są typem na mniejszą liczbę Obozowców - tylko na tych Obozowców, którzy (a) opuścili Babilon i (b) przyszli - przynajmniej częściowo - do Prawdy, (c) pomagali, służąc w świątyni Bożej, tym pozafiguralnym Lewitom, którzy też uczynili (a) i (b).
(7) W Z 473 czytamy, że Cyrus "jest niewątpliwie typem na Chrystusa"; zaś w Z 2498 czytamy oświadczenie, że "Tak jak Cyrus, który obalił literalny Babilon i uczynił obwieszczenie zezwalające cielesnemu Izraelowi powrócić z niewoli, tak samo i Król królów, który bierze Swoją wielką moc jako nowy król ziemi, uwolni wszystek lud Pański". Dalej, w E. tomie 13, str. 709 czytamy: "W pierwszym okresie panowania Chrystusa (pierwszego roku Cyrusa, 2 Kron. 36:22), tzn. w Parousji i Epifanii ... Bóg pobudził naszego Pana Jezusa do ogłoszenia wolności dla wszystkich duchowych Izraelitów po wszystkiej ziemi i kazał, aby to było zapisane jako świadectwo Jezusa, że Bóg dał Jemu królestwo całego świata i polecił Mu wystawić świątynię Bożą dla królestwa Bożego wśród więcej zaszczyconego ludu Bożego, zapraszając wszystkich spośród ludu Bożego, aby postąpili wyżej i zajęli się rozwojem Kościoła dla celów Królestwa (2 Kron. 36:22, 23).
(8) Powinniśmy tutaj mieć w pamięci, że to jest większa pozafigura aniżeli ta, która jest podana w E. tomie 10, rozdz. 3 i 4-ty. Tam w małej pozafigurze, pierwszy rok panowania Cyrusa reprezentuje, nie "Parousję i Epifanię", lecz tylko jeden rok od jesieni 1914 do jesieni 1915 r. (początek okresu Epifanii), "pierwszy rok w którym nasz Pan ... użył siły celem obalenia mistycznego Babilonu" (E. tom 10, str. 208). W większej pozafigurze kapłanów, Lewitów i Netynejczyków tutaj przedstawionej, rozważamy ich z punktu ich pokrewieństwa do pozafiguralnej świątyni, a nie z historycznego punktu widzenia, w którym to kapłani reprezentują głównych lub wybitnych wodzów, Lewici reprezentują podrzędnych wodzów w każdym wypadku bez względu na to, czy oni zatrzymali lub utracili korony (E. tom 10, str. 170 góra i 182 góra), a Netynejczycy reprezentują "posiłkowych pielgrzymów" bez względu na to, czy oni zatrzymali lub utracili korony (E. tom 10, str. 161, 163, 190, 192, 195, 213, 216, 254).
(9) W większej pozafigurze przedstawionej w par. (7), najwyższa klasa ludu Bożego, która wyszła z Babilonu, jest Królewskim Kapłaństwem, czyli Malutkim Stadkiem. Wszyscy z tej klasy byli zżęci i zebrani przez poselstwo Prawdy Żniwa i wyszli z Babilonu od roku 1878 do 1916 (Jana 9:4; Obj. 7:1-4; 6:9-11; Iz. 66:7; Am. 9:13 itd., T.P. `27, str. 74-80; C Appendix, str. 387-404). Także, wielu utracicieli koron opuściło Babilon, chociaż jako tacy byli nieznani wówczas jako jednostki lub jako klasa (E. tom 4, str. 215, par. 1, 246; T.P. `38, 25, par. 4, 8, str. 34; T.P. `27, 82, par. 57). W pozafigurze, w skończonym obrazie Kapłani (zatrzymujący korony) są tylko przedstawieni w Świątniccy; zaś jako Boskie istoty są oni przedstawieni w Świątnicy Najświętszej (w figurze, tylko kapłani usługiwali w Miejscu Świętym i Miejscu Najświętszym w świątyni). Następna klasa spośród tych, co opuścili Babilon, składa się z pozafiguralnych Lewitów. (Wiele pozafiguralnych Lewitów pozostało w Babilonie i dlatego nie są zaznaczeni w tym obrazie). Od 1878 do 1914 r. pozafiguralnymi Lewitami, którzy opuścili Babilon byli niepoświęceni tymczasowo usprawiedliwieni oraz niektórzy poświęceni, dla których otwarcie drzwi do Malutkiego Stadka było niedostępne (chociaż w tym czasie nie byli rozpoznani jako jednostki lub jako klasa Lewitów). W Epifanii od 1914 do 1954 r. pozafiguralnymi Lewitami, którzy opuścili Babilon byli (a) niepoświęceni tymczasowo usprawiedliwieni; (b) podrzędna klasa spłodzonych z Ducha z Wieku Ewangelii - Wielkie Grono - którzy przedtem byli w Świątnicy jako przyszli Kapłani; (c) poświęcona, duchowo oświecona wybrana klasa, dla której nie było dostępnych koron, a którzy z tego powodu nie byli spłodzeni z Ducha tj. Młodociani Godni. Jednak w obrazie po roku 1954 (T.P. `59, 172, par. 10-25) tylko klasy (b) i (c) są pozafiguralnymi Lewitami na Dziedzińcu. (W figurze, tylko Lewici - oprócz kapłanów, którym oni szczególnie pomagali - służyli na dziedzińcu; jednak Lewitom nie było dozwolone wchodzić do Świątnicy lub Świątnicy Najświętszej). Wielkie Grono w jego trzech grupach - Kaatyci, Meraryci i Gersonici - jest przedstawione w wewnętrznej lub wyższej sięni (czyli dziedzińcu) świątyni, z jej trzema rzędami kamienia; a Młodociani Godni w ich podobnych trzech grupach są reprezentowani w sieni zewnętrznej (zewnętrznym dziedzińcu) z jej trzema rzędami kamienia (1 Król. 7:12; T.P. wyd. we Francji `56, 23).
(10) Zupełniejsza prawda o poświęconej, oświeconej z Ducha, lecz nie spłodzonej z Ducha wybranej klasie, rozwiniętej przy końcu Wieku Ewangelii po zamknięciu drzwi wejścia do Wysokiego Powołania, nie była jeszcze na czasie do dania za dni br. Russella. Niemniej jednak Pan uprzywilejował go, aby wykazał tę klasę - którą my nazywamy Młodocianymi Godnymi - jako tą, która ostatecznie będzie wynagrodzona razem ze Starożytnymi Godnymi (zob. np. F. 186, 187; Ks. Pytań, str. 433, 434, 438; Z 4836, 5761, kol. 2 [w par. 2 on odnosi się do nich jako do klasy]; por. E. tom 4, str. 317-469; T.P.`30, 54-64; `34, 4-11).
(11) Trzecią klasę spośród tych, co opuszczają Babilon stanowią pozafiguralni Netynejczycy, ci spośród Obozowców, którzy służą w Obozie jako specjalni pomocnicy pozafiguralnych Lewitów, "ci, którzy wyszli" ("come-outer") wzmiankowani w par. (9), w ich służbie połączonej z pozafiguralną świątynią (w figurze, chociaż Netynejczycy szczególnie pomagali Lewitom, to jednak było im zabronione przebywać na dziedzińcu pomiędzy Lewitami). Oni są pomocniczą grupą, grupą dostarczającą pomocy, szczególnie daną w tym celu pozafiguralnym Lewitom - tak jak w zastosowaniu w E. tomie 10 byli oni posiłkowymi pielgrzymami.
POZAFIGURALNI POŚWIĘCENI NETYNEJCZYCY
(12) T.P. `59, str. 172-183; `60, 6-11, 57-59 wykazuje (a) zmienione znaczenie Dziedzińca i Obozu począwszy od jesieni 1954 r. (data biblijna dobrze zaznaczona, tak jak to jest tam pokazane), (b) koniec Epifanii lub Apokalipsy, tj. okresu w jego ograniczonym (40-letnim) znaczeniu i (c) nastanie okresu Bazylei (Królestwa) w jego pierwszym zachodzącym początku (C, Appendix, str. 415; T.P. `26, str. 39; T.P. `50, str. 44, szp. 1, par. 3; T.P. `30, 75, szp. 2, par. 3; T.P. `49, str. 42; szp. 2, par. 1). Przystosowanie spraw na Dziedzińcu nastąpiło w jesieni 1954 (Z 4876, góra; E. tom 4, str. 127; T.P. `30, 55, szp. 2, par. 2; T.P. `49, 42, szp. 2, par. 1; E. tom 11, str. 473). Wówczas ci tymczasowo usprawiedliwieni, którzy nie uczynili poświęcenia, przestają być tymczasowymi Lewitami na Dziedzińcu. Od jesieni 1954 ci spośród nich, którzy w dalszym ciągu wierzą w Jezusa jako ich Zbawiciela i wykonują sprawiedliwość, zajmują stanowisko w Obozie jako tymczasowo usprawiedliwieni. Od jesieni 1954 przyłączyło się do nich wielu nowych tymczasowo usprawiedliwionych. Od jesieni 1954 niektórzy z tych dwóch grup tymczasowo usprawiedliwionych poświęcili się i dlatego ich stanowisko jako poświęconych jest przedstawione nie w Świątnicy ani nie na Dziedzińcu, ale w Obozie. Odnosimy się do nich jako do Poświęconych Obozowców Epifanii.
(13) W ten sposób od jesieni 1954 w Obozie są trzy klasy: (a) klasa poświęcona - Poświęceni Obozowcy Epifanii; (b) usprawiedliwieni i (c) nieusprawiedliwieni, nominalny lud Boży (T.P. `60, str. 58, par. 49). Pomiędzy tymi trzema klasami Obozowców znajdują się po roku 1954 pozafiguralni Netynejczycy, mianowicie ci, którzy opuścili Babilon, którzy przyszli - w pewnej mierze - do Prawdy i którzy szczególnie pomagają pozafiguralnym Lewitom - Wielkiemu Gronu i Młodocianym Godnym - w ich służbie w epifanicznej świątyni w przygotowaniu Lewitów na Epifanicznym Dziedzińcu do zajęcia ich miejsca w Tysiącleciu i w budowaniu Epifanicznego Obozu spośród Żydów i pogan. Ci pozafiguralni Netynejczycy "umiejętnie" i "rozumnie" (1) mniej lub więcej oczyścili się ze złych wad aby postępować za naukami Słowa Bożego, (2) przyłączyli się oni do swych braci, do swych godnych wodzów i (3) zobowiązali się uroczystą umową, że będą postępować w posłuszeństwie do Słowa Bożego (Neh. 10:28, 29). Oni są szczególnie dani lub poświęceni dla służby Wielkiego Grona i Młodocianych Godnych. Nieusprawiedliwieni Obozowcy, klasa (c), uczynili te rzeczy stosunkowo tylko w małym stopniu (ta klasa nie będzie nawet znajdować się w Epifanicznym Obozie w skończonym obrazie - T.P. `60, 58, par. 49); tymczasowo usprawiedliwieni, klasa (b), uczynili te rzeczy w nieco większym stopniu - oni poświęcili się sprawiedliwości; lecz zupełnie poświęceni, klasa (a), Poświęceni Obozowcy Epifanii wykonują te rzeczy w daleko wyższym stopniu niż inni. Od roku 1954 pozafiguralni Netynejczycy wysuwają się coraz więcej naprzód, w miarę jak coraz więcej tymczasowo usprawiedliwieni Obozowcy wchodzą w służbę jako tacy, a szczególnie w miarę jak coraz więcej poświęceni Obozowcy wchodzą w tę służbę.
(14) Ta więc pozafigura podkreśla ścisły i sympatyczny związek pomiędzy pozafiguralnymi Lewitami po wygnaniu a Netynejczykami w służbie w stosunku do pozafiguralnej świątyni. Oczywiście, że ściślejszy i nader błogosławiony oraz sympatyczny związek w tej służbie jest ten, który istnieje pomiędzy tymi z tych dwu grup, którzy są (1) pozafiguralnymi Lewitami, tj. braćmi Wielkiego Grona i braćmi Młodocianymi Godnymi a (2) Poświęconymi Obozowcami Epifanii, a którzy są w obu wypadkach w Prawdzie Epifanicznej będącej obecnie na czasie.
(15) Ścisłe i sympatyczne pokrewieństwo w służbie i we wszystkich innych doświadczeniach poświęcenia pomiędzy Młodocianymi Godnymi a Poświęconymi Obozowcami Epifanii jest również pokazane w pozafigurze dwu połówek pokolenia Manasesowego. Ta połowa pokolenia, która miała swoje dziedzictwo na wschód od Jordanu przedstawia Młodocianych Godnych; a ta połowa pokolenia, która miała swoje dziedzictwo na zachód od Jordanu, przedstawia Poświęconych Obozowców Epifanii. Obie więc klasy są z tego samego pozafiguralnego pokolenia, czyli bardzo bliskiego pokrewieństwa (4 Moj. 32; Joz. 1:12-15; E. tom 4, 450, 451; E. tom 12, 517; E. tom 15, 528; P.`42, 62; T.P. nr 175, str. 20, par. 29 i 30; `60, 10, par. 42, 43; P `60, 45; `63, 45, 46).
(16) Pozafiguralni Netynejczycy - którzy są poświęconymi Obozowcami Epifanii - są również przedstawieni, w ich rozwoju do wiecznego życia pod Nowym Przymierzem, w Madanie, trzecim zrodzonym synie Ketury. Oni więc są również w ścisłym pokrewieństwie z Godnymi w ogólności, którzy są figurowani przez drugiego zrodzonego syna Ketury Joksana (1 Moj. 25:2; E 118; T.P. `35, 72, szp. 1; T.P. nr 175, str. 10-15; P.`58, 67; T.P.`60, 9, 10).
(17) Pozafigura Netynejczyków po wygnaniu jest nieco podobna do pozafigury Królowej z Saby, która przyjechała z daleka celem zbadania mądrości Salomona (1 Król, 10:1-13; 2 Kron. 9:1-12; T.P. `60, 70-72; T.P. `60, 11, szp. 2). Jak już wykazano w P '55, 43, królowa z Saby przedstawia odrębną klasę wśród tych, którzy są w Obozie Epifanicznym, mianowicie tych Obozowców Epifanicznych, którzy po jesieni 1954 ale przed otwarciem Gościńca Świętobliwości albo już poświęcili się, albo też mają się poświęcić (czyniąc to zanim okres Epifanii jako Czas Ucisku zupełnie się skończy) i którzy przychodzą w styczność z małym pozafiguralnym Salomonem, szczególnie przez pisma Prawdy lub przez tych, którzy już są przez nie oświeceni. Pozafigura królowej z Saby podkreśla tych stosownych Obozowców, którzy szukają Prawdy, stawiają stosowne pytania na temat Prawdy i doznają zadziwiającej i nieodpartej reakcji na Prawdę, natomiast pozafigura Netynejczyków po wygnaniu podkreśla Obozowców opuszczających Babilon po roku 1878 i przychodzących - przynajmniej w pewnej mierze - do Prawdy, a potem służących razem z pozafiguralnymi Lewitami po wygnaniu.
PAGÓREK OFEL
(18) Zauważyliśmy już miejsce zamieszkania Netynejczyków (jak również kapłanów, Lewitów, śpiewaków i odźwiernych, którzy wyszli z Babilonu) w ich miastach. Miasta te były oddzielone od miast "wszystkiego Izraela" (Ezdr. 2:70; Neh. 7:73). To przedstawia odpowiednich Obozowców, pozafiguralnych Netynejczyków, zajmujących swoją sferę przebywania z Bogiem co się tyczy pozafiguralnej świątyni i służenia pozafiguralnym Lewitom, którzy opuścili Babilon w związku ze służbą w pozafiguralnej świątyni w Parousji i Epifanii. Pagórek Ofel (wysokie miejsce, wieża, twierdza) w Jerozolimie był odnowiony przez Netynejczyków (Neh. 3:26, 27; 11:21) i służył on jako wybitne miejsce zamieszkania dla Netynejczyków po wygnaniu, całkiem blisko świątyni. Pagórek Ofel więc przedstawia najsilniejszą, najwyższą i najlepszą sferę przebywania z Bogiem co się tyczy pozafiguralnej świątyni i służenia odpowiednim pozafiguralnym Lewitom w związku ze służbą w pozafiguralnej świątyni. Zgodnie z tym pagórek ten w okresie po roku 1954 przedstawia dla Poświęconych Obozowców Epifanii ich specjalną sferę przebywania z Bogiem i pomagania odpowiednim pozafiguralnym Lewitom po roku 1954 - członkom Wielkiego Grona i Młodocianym Godnym - w związku z ich służbą w świątyni epifanicznej. Ci Obozowcy szczególnie pomagają im w przygotowaniu Lewitów na Dziedzińcu Epifanicznym do zajęcia ich miejsc w Królestwie i w budowie Obozu Epifanicznego spośród Żydów i pogan. Co za błogosławione przywileje i sposobności dał Bóg tej klasie!
(19) Punkt widzenia pagórka Ofel zaznaczony w poprzednim paragrafie, (a) jako wybitne miejsce zamieszkania Netynejczyków po wygnaniu i jego pozafiguralne znaczenie różni się od punktu widzenia pagórka Ofel - chociaż ściśle z nim spokrewnionego - (b) jako części topograficznej Ziemi Świętej i jego symbolicznego znaczenia, który to punkt widzenia przedstawia klasę Poświęconych Obozowców Epifanii jako całość, a nie tylko tych spośród nich, którzy opuszczają Babilon i służą jako wybitni członkowie wśród pozafiguralnych Netynejczyków po roku 1954. Z powodu tego ścisłego pokrewieństwa pomiędzy tymi dwoma punktami widzenia, załączamy tutaj niektóre myśli na punkt widzenia (b). W artykule pt. "Psalm 121" (P `70, 87-91), zwróciliśmy uwagę na Psalm 72:3; 121:1, 2 i na pięć wyniosłości Jerozolimy oraz na ich symboliczne znaczenie w następujący sposób: Góra Syjon - Małe Stadko; góra Moria - Starożytnych Godnych; pagórek Akra - Wielkie Grono; pagórek Bezeta - Młodocianych Godnych; a pagórek Ofel - Poświęconych Obozowców Epifanii. Jak znamiennym jest to, że Netynejczycy po wygnaniu, przedstawiający w okresie po roku 1954 szczególnie Poświęconych Obozowców Epifanii, mieli mieć Ofel blisko świątyni, jako swoją specjalną sferę przebywania z Bogiem i służeniu Mu! Wiele map Jerozolimy, takich jak ta, która jest załączona w ang. artykule, pokazują nie tylko cztery wzniesienia miasta, ale również pagórek Ofel na południe od góry Moria. Jest też o nim mowa w 2 Kron. 27:3; 33:14 (por. przykład ARV). Józefus (lub Józef) odnosi się do tego wzgórza jako do "pewnego miejsca", do "miejsca nazwanego Ofla" (Wojny, Księga II, 17, 9; V, 6, 1).
(20) Biblijna Encyklopedia Mc Clintocka i Stronga pod słowem "Ofel" opisuje go jak następuje: "Obronne miejsce lub dzielnica miasta Jerozolimy w pobliżu murów (2 Kron. 27:3; 33:4), na wschodniej stronie ... Dr Robinson opisuje go jako grzbiet rozciągający się na południe od Moria do Syloe pomiędzy głęboką doliną Jozafata na wschód, a stromą ale płytką doliną Tyropeon na zachód. Szczyt tego grzbietu jest płaski opadający raptownie ku południu czasami odnogami skał, a ziemia jest teraz uprawiana i zasadzona oliwkami i innymi drzewami owocowymi. Ten szczyt (albo grzbiet) pagórka jest znacznie niżej poziomu góry Moria; jego długość wynosi 1550 stóp (około 0,5 kilometra), a jego szerokość w środkowej części od brzegu do brzegu wynosi 290 stóp (około 100 metrów). Wykopaliska angielskich inżynierów wykazują, że pagórek Ofel był na początku odłączony od góry Moria przez znaczne wyżłobienie".
(21) W Zondervan Obrazowym Atlasie Biblijnym, wydanym przez E. M. Blaiklock, str. 347 czytamy: "Jerozolima składa się z kompleksu pięciu dawniej ostro zaznaczonych wzgórz, wyrzeźbionych z twardego (Cenomanian) kamienia wapiennego o nierównej powierzchni pół mili kwadratowej ... Środek tego kwadratu był kiedyś rozdzielony przez wąwóz biegnący z północy na południe i nazwany w czasie Nowego Testamentu Tyropeon ... Na wschód od tego wąwozu położone są trzy pagórki. Najbardziej na południe wysunięte wzgórze [Ofel] jest najmniejsze, a jego wierzchołek wznosi się tylko na 2200 stóp (czyli około 655 m) [około 350 stóp mniejszy od góry Syjon]; ale jego ostra pochyłość i wąski charakter wierzchołka prawie zredukowanego na północy, czynił go częścią z całości zupełnie łatwą do obrony".
(22) Biblijna Encyklopedia i Biblijny Słownik wydany przez Fallows, str. 928, pod słowem "Jerozolima" podaje: "Powierzchnia wzniesionego cypla, na którym stoi miasto, pochyla się nieco stromo ku wschodowi, kończąc się na brzegu doliny Jozafata. Od północnej części, blisko obecnej Bramy Damasceńskiej, zagłębienie lub nizina biegnie w południowym kierunku, mając na zachodzie starożytne pagórki Akra i Syjon, a na wschodzie niższe Bezeta i Moria. Pomiędzy pagórkami Akra i Syjon inne zagłębienie lub nizina (wciąż jeszcze łatwa do określenia) prowadzi w dół blisko bramy Jaffy i łączy się z poprzednią. Ona potem ciągnie się dalej ukośnie w dół, lecz z głębszym łożyskiem w południowym kierunku całkowicie ku sadzawce Syloe i dolinie Jozafata. Jest to starożytne Tyropeon. Na zachód od jego niższej części góra Syjon wynosi się dumnie, położona przeważnie poza nowoczesnym miastem; podczas gdy na wschód od Tyropeon i doliny Jozafata leży Bezeta, Moria i Ofel, ten ostatni długi i w porównaniu wąski wierzchołek leży także poza nowoczesnym miastem i kończy się skalnym cyplem ponad sadzawką Syloe."
(23) Wiemy, że Poświęceni Obozowcy Epifanii nie są klasą spłodzoną z Ducha, lecz oświeconą Duchem poświęconą klasą Bazylei sprzed restytucji (P `70, 59, 60). Oni są traktowani jako "dzieci Boże przez wiarę w Jezusa Chrystusa" (Gal. 3:26) i są tymczasowo uznani jakoby "przeszli ze śmierci do żywota" (Jana 5:24). Oni są włączeni w nasienie Abrahama sprzed Tysiąclecia jako najwyższa klasa wśród Niby - Wybrańców; bo "widzicie tedy, że ci, którzy są z wiary, ci są synami Abrahamowymi" i "dostępują błogosławieństwa z wiernym Abrahamem" (Gal. 3:7-9). Oni będą specjalnie dopomagać Starożytnym i Młodocianym Godnym w ziemskiej fazie Królestwa w błogosławieniu świata ludzkości. Jak więc stosowne jest, że pagórek Ofel nie jest położony na zachodniej stronie doliny Tyropeon z Akrą i Syjonem, które przedstawiają duchową fazę Tysiącletniego Królestwa, lecz na wschodniej stronie doliny Tyropeon z Bezetą i Morią, które przedstawiają ziemską fazę Tysiącletniego Królestwa! Podobnie do Bezety, Ofel przedstawia podrzędną ziemską władzę w Królestwie, jedną z "hołdowniczych władz pod głównym rządem", która "także będzie narzędziem błogosławienia i pokoju" przez sprawiedliwość (Z 1415, par. 4; por. Bereański Komentarz na Psalm 72:3).
(24) W tym związku Poświęceni Obozowcy Epifanii, przedstawieni przez pagórek Ofel, są jasno wyróżnieni jako wyższa klasa od reszty Niby - Wybrańców i nie wybranych, którzy są przedstawieni w częściach doliny jerozolimskiej. Brat Johnson wykazuje to, np. w E. tomie 16, 283 (por. T.P. `30, 55, par. 3), gdzie czytamy: "Doliny tego miasta reprezentują poddanych tegoż Królestwa - restytucyjną klasę". Zauważmy także oświadczenie w E. tomie 12, 526: "Dolina pomiędzy [oczywiście, że odnosi się on do doliny Tyropeon, która rozdziela pagórek Ofel od Góry Syjon] przedstawia klasę restytucyjną: wyższe części [doliny] przedstawiają niby - wybrańców, wierzących Żydów i wiernych usprawiedliwionych z wiary, a niższe części przedstawiają, niewiernych Żydów i pogan w tym życiu".
(25) Nauczyliśmy się z Joela 2:28 (zob. np. T.P. `60, 50-56), że "A potem" (tzn. po Wieku Ewangelii i jego Żniwie, opisanym w poprzednich wierszach) Bóg, po zapieczętowaniu Nowego Przymierza względem Siebie, wyleje Swego Ducha "na [dla] wszelkie ciało", "a synowie wasi [mocniejsi restytucjoniści, tj. Niby - Wybrańcy] i córki wasze [słabsi restytucjoniści, tj. nie wybrani] będą prorokować [publicznie wykładać Prawdę; starcom waszym [Starożytnym Godnym] sny się śnić będą [otrzymają objawienie głębszych Prawd], a młodzieńcy wasi [Młodociani Godni] widzenia widzieć będą [otrzymają objawienie łatwiejszych Prawd]".
(26) Przez takie "prorokowanie" i w inny sposób Niby - Wybrańcy, "najniższego rzędu nasienie Abrahamowe sprzed Tysiąclecia", jako specjalni pomocnicy Starożytnych Godnych i Młodocianych Godnych" "będą specjalnie użyci ponad resztę z klasy restytucyjnej dla błogosławienia wszystkich rodzajów, narodów i rodzin ziemi według Przymierza" (T.P. `49, 39, par. 17). Najwyższą klasą wśród nich będą Poświęceni Obozowcy Epifanii, którzy jako poświęceni w czasie przewagi grzechu będą przez wierność Bogu rozwinięci na podobieństwo Chrystusowe więcej niż reszta Niby - Wybrańców. Jak już zaznaczono powy-żej, oni są przedstawieni przez jeden z trzech "małych pagórków", które przyniosą ludowi pokój [shalom, pomyślność] przez sprawiedliwość" (Psalm 72:3).
"SYNOWIE SŁUG SALOMONOWYCH"
(27) Dotychczas omawialiśmy figurę i pozafigurę trzech klas spośród tych, którzy powrócili z Babilonu, tj. kapłanów, Lewitów i Netynejczyków. Złączona zaś klasa jest nazwana "synami sług Salomona". W spisie ludności oni są połączeni z Netynejczykami (Ezdr. 2:55-58; Neh. 7:57-60; 11:3); w ten więc sposób jest zaznaczone, że oni również nie byli izraelskiego pochodzenia. Byli oni widocznie sługami pańszczyznowymi, potomkami różnych pokoleń Chananejczyków (1 Król. 9:20-22; 2 Kron. 8:7-9). Tacy słudzy pańszczyznowi mogli być użyci w ostatnich czasach Dawida w przygotowaniu kamienia dla świątyni Salomonowej (1 Kron. 22:2), a za czasu Salomona i potem w przygotowaniu różnych budynków, w budowaniu i naprawianiu ich. Jednak ich przodkowie powinni być odróżnieni od pracowników izraelskich, którzy byli użyci w budowaniu świątyni (1 Król. 5:13-18) i od innych "sług Salomonowych", którzy widocznie byli Izraelitami (1 Król. 9:27; 2 Kron. 8:18). "Synowie sług Salomonowych" po wygnaniu, którzy powrócili z Babilonu (bardzo prawdopodobnie mimo woli z ich panami), nie są wymienieni z kapłanami, Lewitami, Netynejczykami i innymi, którzy "umiejętnie i rozumnie" odłączyli się od ludzi tych ziem do zakonu Bożego, a którzy przyłączyli się do ich braci, szlachty i którzy weszli w specjalne uroczyste przymierze, że będą postępować według wszystkich przykazań Bożych (Neh. 10:28, 29).
(28) Kapłani, Lewici i Netynejczycy po wygnaniu w figurze i pozafigurze byli sympatycznymi, chętnymi i dobrowolnymi sługami. Ale "synowie sług Salomonowych" wśród tych, którzy opuścili Babilon, zdają się przedstawiać tych, którzy opuszczają symboliczny Babilon, którzy przychodzą do sfery ludu Bożego w Parousji i Epifanii i którzy co najmniej pomagają w pewnej mierze sługom Bożym w ich służbie w pozafiguralnej świątyni, ale którzy służą niesympatycznie, często mniej lub więcej niechętnie, często z pobudek handlowych, rodzinnych i innych samolubnych pobudek, i często czynią to nieświadomie. Wielu z nich nie tylko opuściło Babilon, ale porzuciło wszelkie wyznanie Chrześcijaństwa i stali się oni ateistami, niewierzącymi, sceptykami lub wierzącymi w pogańskie religie. Ich więc stanowisko jest przedstawione poza Obozem. Inni wśród nich opuścili Babilon i chociaż nie są naprawdę wierzącymi w Jezusa jako Zbawiciela, to jednak nadal są wyznającymi chrześcijanami i wobec tego są w Obozie.
(29) Wśród tych, którzy opuścili Babilon i którzy weszli w uroczyste przymierze, byli śpiewacy i odźwierni (Ezdr. 2:41, 42, 70; 7:7, 24; 10:24; Neh. 10:28, 29 itd.). Ci śpiewacy przedstawiają nauczycieli Słowa Bożego, włączając przewodniczących badań bereańskich; natomiast odźwierni przedstawiają tych, którzy pracują na zewnątrz względem osób mających posłuch i którzy starają się te osoby pozyskać do ludu Bożego i do Prawdy lub tylko do Prawdy. Oni są ewangelistami, kolporterami, pracownikami pasterskimi, ochotnikami, pracownikami względem osób dotkniętych żałobą itd. Izraelici w ogólności, którzy opuścili Babilon, "lud Izraelski" (Ezdr. 2:2-35, itd.) i którzy mieli miejsce zamieszkania w miastach poza miastami kapłanów. Lewitów i Netynejczyków, zdają się przedstawiać Obozowców w ogólności, którzy opuścili Babilon jako odrębny lud Boży niezależnie od jakiejkolwiek zdolności urzędowej jako słudzy w związku z pozafiguralną świątynią i jej służbą.
(30) Dziękujemy Bogu za uzupełnianie przez Chrystusa każdego naszego braku chwalebnie według bogactwa Jego (Filip. 4:19), włączając to dodatkowe rozwinięcie się Prawdy odnoszącej się do Poświęconych Obozowców Epifanii dla naszej nauki i pociechy (Rzym. 15:4; 2 Tym. 3:16, 17)! Zdajemy sobie sprawę, że Szatan zawsze sprzeciwiał się Prawdzie krok po kroku, w miarę jak ona rozwijała się. On sprzeciwiał się postępującej Prawdzie, w miarę jak ona była przedstawiona przez Proroków Starego Testamentu, przez Jezusa, Apostołów, członków gwiezdnych (Ariusza, Marsiglia, Wessela, Lutra, Zwingliego, Krammera, Wesleya, Millera itd.), włączając Posłannika Parousji (w jego naukach z Pisma Św. o niewidzialnej obecności Jezusa w Jego Wtórym Przyjściu od roku 1874, o Okupie, Restytucji itd.) i Posłannika Epifanii (w jego naukach z Pisma Św. o okresie Epifanii, o zamknięciu drzwi wejścia do Wysokiego Powołania w roku 1914, o Młodocianych Godnych itd.). Dlatego nie powinniśmy się dziwić, jeżeli Szatan będzie nadal sprzeciwiał się Prawdzie dotyczącej Poświęconych Obozowców Epifanii itd., w miarę jak ona coraz więcej świeci aż do dnia doskonałego (Przyp. 4:18).
PYTANIA BEREAŃSKIE DO POWYŻSZEGO ARTYKUŁU
(1) Jakie jest znaczenie hebrajskiego słowa "Nethinim"? Do oznaczenia kogo jest ono użyte w Piśmie Św.? Jak są oni wymienieni w Piśmie Św.? Kiedy? Włączając co? W którym okresie są oni szczególnie wzmiankowani w Piśmie Św.? Kiedy rozpoczął się okres po wygnaniu? Co pokazuje Ezdr. 8:20 Co przekład Króla Jakuba niewłaściwie czyni? Spośród kogo widocznie częściowo lub całkowicie byli wzięci Netynejczycy? Jak to jest pokazane? Ile razy Netynejczycy są wzmiankowani w Biblii? Gdzie?
(2) Komu Lewici byli "całkowicie oddani"? Komu innemu jeszcze? Na co? Jak to jest dowiedzione? Na co Netynejczycy byli szczególnie "dani"? Widocznie kiedy? Pod czyim zarządem oni byli? Czego Pismo Św. nie podaje? Co czynili Lewici? Jak to jest dowiedzione? Co czynili Netynejczycy? Gdzie?
(3) Co bardzo możliwie było włączone do obowiązków Netynejczyków? Co zdaje się to pokazywać? Dla kogo była służba Gabaonitów? Jak to jest dowiedzione? Jak długo ona trwała? Co pokazuje 2 Sam. 21:2-9? Co nie znajdujemy po tym wypadku? Co możliwie stało się później z Gabaonitami? Co przemawia za tym przypuszczeniem? Co należy jednak zauważyć z drugiej strony? Co nie jest jasne?
(4) Co wielu Netynejczyków widocznie uczyniło? Jak to jest pokazane?. Co pokazuje pierwsza lista? Druga lista? Co uczyniło poświęcenie z Netynejczyków? Jak widocznie byli oni uważani?
(5) Gdzie Netynejczycy mieszkali? Jak to jest dowiedzione? Co było ich szczególnym miejscem zamieszkania? Co oni uczynili z nim? Jak to jest dowiedzione?Dlaczego było to dogodnym miejscem? Od czego byli oni wolni? Jak to jest dowiedzione? Jak byli oni utrzymywani? Jak to jest dowiedzione? Z jakiej byli oni grupy? Jak mieli być traktowani? Jak to jest dowiedzione? Jako kto byli oni przyjęci? Wśród jakiej grupy oni byli? I co oni uczynili? Tak to jest pokazane? Co prawdopodobnie stało się wreszcie z Netynejczykami? Jak to jest pokazane?
(6) Kogo przedstawiają Gabaonici w małej pozafigurze z 2 Sam. 21:1-9? Zgodnie z tym kogo reprezentują Netynejczycy od czasu Dawida aż do okresu wygnania? Co nie będziemy tutaj rozważali? Ale raczej co będziemy rozważać? Wśród kogo ma miejsce ten pozafiguralny obraz po wygnaniu? Co zacytowane teksty pokazują? Kogo przedstawiają Netynejczycy w tym obrazie?
(7) Co czytamy w Z 473? W Z 2498? W E. tomie 13, str. 709?
(8) Co powinniśmy tutaj mieć w pamięci? Co przedstawia pierwszy rok panowania Cyrusa w małej pozafigurze, podanej w E. tomie 10, roz. 3 i 4-ty? Jak tutaj rozważamy pozafiguralnych Kapłanów, Lewitów i Netynejczyków? Z jakiego punktu nie czynimy tego? Co w nim kapłani, Lewici i Netynejczycy przedstawiają? W każdym wypadku bez względu na co?
(9) Jaka jest najwyższa klasa, która wyszła z Babilonu w większej pozafigurze? Kiedy oni wyszli? Jak to jest dowiedzione? Kto inny jeszcze wyszedł? Co dowodzą zacytowane odnośniki? Kto tylko jest przedstawiony w Świątnicy w skończonym obrazie? Jako Boskie istoty gdzie oni są przedstawieni? Kto tylko służył w Świątnicy i Świątnicy Najświętszej? Jaka jest następna klasa wśród tych, którzy opuścili Babilon? Dlaczego wielu pozafiguralnych Lewitów nie jest objętych w tym obrazie? Kim byli pozafiguralni Lewici, którzy opuścili Babilon od roku 1878 do 1914?LW Epifanii od roku 1914 do 1954? Kto zaś jest w obrazie po roku 1954? Kto tylko służył na Dziedzińcu w figurze? Gdzie Lewitom nie było dozwolone wchodzić? Jakie są trzy grupy Wielkiego Grona? Gdzie one są przedstawione? A gdzie Młodociani Godni w ich podobnych trzech grupach? Jak to jest dowiedzione?
(10) Co nie było jeszcze na czasie do dania za dni br. Russella? Niemniej jednak czym Pan uprzywilejował go? Pod jakim względem? Gdzie to jest przedstawione?
(11) Jaka jest trzecia klasa wśród tych, którzy opuszczają Babilon? Jak są oni utożsamieni? Gdzie w figurze nie było Netynejczykom dozwolone przebywać? Jakiego rodzaju grupą oni są? O co chodzi w zastosowaniu w E. tomie 10?
(12) Jakie trzy rzeczy wykazuje T.P. '59, 172-183; '60, 6-11, 57-59? Co zacytowane odnośniki pokazują? Co nastąpiło na Dziedzińcu w jesieni 1954? Jak to jest potwierdzone? Co wówczas stało się z tymi tymczasowo usprawiedliwionymi, którzy nie poświęcili się? Gdzie od jesieni 1954 niektórzy z nich zajmują miejsce? Jako co? Którzy z nich? Kto przyłączył się do nich? Od kiedy? Co od jesieni 1954 niektórzy z tych grup uczynili? Gdzie ich stanowisko jest pokazane? Jak do nich się odnosimy?
(13) Jakie trzy klasy znajdują się w Obozie po roku 1954? Kto znajduje się wśród tych trzech klas? Jak mogą oni być utożsamieni? Jakie trzy rzeczy oni uczynili? Jak to jest przedstawione? Na co są oni szczególnie poświęceni? Jak nieusprawiedliwieni Obozowcy uczynili te stosowne rzeczy? Co ostatecznie stanie się z tą klasą? Jak uczynili te rzeczy tymczasowo usprawiedliwieni? A jak zupełnie poświęceni? Co staje się z pozafiguralnymi Netynejczykami? Od kiedy? W miarę czego?
(14) Co więc ta pozafigura podkreśla? Jaki jest ściślejszy, nader błogosławiony oraz sympatyczny związek w tej służbie?
(15) Gdzie jeszcze jest pokazane to ścisłe pokrewieństwo? Co jest przedstawione przez połowę pokolenia Manasesowego, która miała swoje dziedzictwo na wschód od Jordanu? A co przedstawia ta na zachód od niego? Co zacytowane odnośniki pokazują?
(16) Gdzie również są przedstawieni pozafiguralni Netynejczycy, którzy są Poświęconymi Obozowcami Epifanii? Z kim więc są w ścisłym pokrewieństwie? Co zacytowane odnośniki pokazują?
(17) Do czego cośkolwiek jest podobna pozafigura Netynejczyków po wygnaniu? Co uczyniła Królowa z Saby? Jak to jest dowiedzione? Kogo ona przedstawia? Co podkreśla pozafigura Królowej z Saby? A co Netynejczyków po wygnaniu?
(18) Co już zauważyliśmy? Od czego były te stosowne miasta oddzielone? Jak to jest dowiedzione? Co przedstawia miejsce zamieszkania Netynejczyków w ich miastach? Co oznacza słowo "Ofel"? Kto odnowił Ofel? Jak to jest dowiedzione? Jako co on służył? Gdzie był on położony? Co więc pagórek Ofel przedstawia? Zgodnie z tym, co on przedstawia w okresie po roku 1954 w pozafigurze dla Poświęconych Obozowców Epifanii? Jakimi dwoma sposobami ci Obozowcy pomagają pozafiguralnym Lewitom?
(19) Jakie są dwa różne choć spokrewnione punkty widzenia pagórka Ofel? Jakie jest jego symboliczne znaczenie, gdy chodzi o punkty a oraz b? Co tutaj czynimy? Dlaczego? Co uczyniliśmy w artykule p.t. "Psalm 121"? Co jest symbolizowane przez każde z pięciu wzniesień Jerozolimy? Co jest szczególnie znamienne w tym związku? Co wiele map wykazuje? Gdzie jest jeszcze mowa o Ofelu? Jak Józefus odnosił się do niego?
(20) Jak Encyklopedia Mc Clintocka i Stronga opisuje Ofel?
(21) Co czytamy o pagórku Ofel w Zondervan Obrazowym Atlasie Biblijnym?
(22) Co podaje Encyklopedia Fallowsa?
(23) Jakiego rodzaju klasą są Poświęceni Obozowcy Epifanii? Jak są oni traktowani? Jak to jest dowiedzione? Jak są oni tymczasowo uznani? Jak to jest dowiedzione? Do czego są oni włączeni? Jako co? Jak to jest dowiedzione? Komu będą oni specjalnie dopomagać? W czym? Co jest szczególnie stosowne w tym związku? Jakiego rodzaju władzę przedstawia Ofel? Podobną do czego? Co zacytowane odnośniki pokazują?
(24) Jako co Poświęceni Obozowcy Epifanii są tutaj jasno wyróżnieni? Przez co są oni przedstawieni? Jak reszta Niby-Wybrańców i nie wybrani są przedstawieni? Gdzie i jak jest to wykazane? Gdzie indziej jeszcze?
(25) Co nauczyliśmy się z Joela 2:28? Gdzie to jest wyjaśnione? Co w szczegółach wyniknie z tego tysiącletniego wylania Ducha Bożego?
(26) Jaką klasę nasienia Abrahamowego sprzed Tysiąclecia stanowią Niby-Wybrańcy? Przez prorokowanie i w inny sposób, jak oni będą specjalnie użyci? Ponad kogo? Gdzie to jest wyjaśnione? Kto będzie najwyższą klasą wśród nich? Co oni uczynią? Przez co oni są przedstawieni? Jak to jest dowiedzione?
(27) Co dotychczas omawialiśmy w figurze i pozafigurze? Jak jest nazwana złączona klasa? W spisie ludności z kim są oni połączeni? Jak to jest dowiedzione? Co w ten sposób jest zaznaczone? Jakie było ich pochodzenie? Jak to jest dowiedzione? Jak mogli tacy być użyci w ostatnich czasach Dawida? Jak za czasu Salomona i potem? Od kogo mają być odróżnieni ich przodkowie? Jak to jest dowiedzione? Od kogo jeszcze? Jak to jest dowiedzione? Opuszczając Babilon, jaka była bardzo prawdopodobnie postawa odpowiednich "sług Salomonowych" po wygnaniu? Z kim oni nie są wymienieni w ks. Neh. 10:28, 29? Pod jakimi względami?
(28) Jakiego rodzaju sługami byli kapłani, Lewici i Netynejczycy po wygnaniu w figurze i w pozafigurze? "Kogo zdają się przedstawiać odpowiedni "synowie sług Salomonowych"?, Co wielu z nich uczyniło oprócz opuszczenia Babilonu? Czym oni się stali? Gdzie więc ich stanowisko jest przedstawione? Co inni wśród nich uczynili? Gdzie ich stanowisko jest przedstawione?
(29) Kto inny jeszcze był wśród tych, którzy opuścili Babilon? Jak to jest dowiedzione? Kogo przedstawiają śpiewacy? A kogo odźwierni? Kogo zdają się przedstawiać Izraelici w ogólności, którzy opuścili Babilon? Jako co? Niezależnie od czego?
(30) Za co dziękujemy Bogu? Włączając co? Co załączone teksty pokazują? Z czego zdajemy sobie sprawę, że Szatan czynił? Jakie było jego postępowanie co się tyczy proroków S.T.? Jezusa? Apostołów? Członków gwiezdnych? Włączając kogo? Pod jakimi względami? Włączając jeszcze kogo? Pod jakimi względami? Co więc nie powinno być dla nas dziwne? Co pokazują Przyp. 4:18?
TP ’72, 32-39.