KUTE BLACHY ELEAZARA - FIGURA I POZAFIGURA
4 Moj. 16:36-40
(P `31, 172-174)
KAŻDEGO roku od chwili ukazania się Teraźniejszej Prawdy szczególnie zaznaczaliśmy rocznice śmierci naszego Pastora artykułem o tej czy innej fazie jego pracy (pisane to było w roku 1931 - dopisek tłum.). Po przygotowaniu pewnej ilości takich artykułów przyszła nam myśl, że byłoby korzystniejszą rzeczą dla braci mieć te artykuły oparte na niektórych typach, które przedstawiają różne zarysy jego pracy. Zgodnie z tym, od kilku lat postępowaliśmy według tej zasady i również to czynimy w tym artykule. Z biegiem czasu przez postępowanie wg. tej zasady powinniśmy otrzymać dość zupełny opis o głównych czynnościach naszego Pastora, tak jak one są przedstawione figuralnie w Piśmie Św., dochodząc prawie do rozmiarów biografii. Na ten rok (tj. 1931) za pamiątkowy artykuł wybraliśmy 4 Moj. 16:36-40, jako figurę do wyjaśnienia i ufamy, że okaże się to błogosławieństwem.
(2) Główny temat tych wierszy w pozafigurze nie jest całkowicie nowy, ponieważ w krótkości wyjaśniliśmy go, omawiając piąte przesiewanie (Wezwania - Przesiewania - Broń Ku Zabijaniu; T.P. `23, 2; `27, 43; `31, 82; `34, 18). Tutaj podamy więcej szczegółów. Tło tej historii jest podane w powyżej wymienionym artykule, więc nie zachodzi potrzeba wchodzenia w jego szczegóły. Wystarczy tylko powiedzieć, że od lutego 1908 do czerwca 1911 r. mieliśmy piąte wezwanie Żniwa, przesiewanie i broń ku zabijaniu, które działały współcześnie. Wśród ludu w Prawdzie przesiewanie zostało zapoczątkowane wnoszonymi sprzeciwami przeciwko ślubowi, który okazał się być pozafiguralnymi frędzlami na krajach symbolicznych szat - łask pozafiguralnych Izraelitów. Kore przedstawia przesiewaczy wśród ludu Prawdy od 1908 do 1911 r., a 250 współdziałających Lewitów przedstawia liczne grupy utratników koron w nominalnym kościele. W ciągu tego okresu w karygodnej kontradykcji z prawdziwym Kapłaństwem - Głową i Ciałem - oraz w uzurpatorskim współzawodnictwie z Kapłaństwem, odpadłe Nowe Stworzenia w Prawdzie i poza Prawdą są pozafigurą Korego i jego roty w ofiarowaniu kadzidła, gdy występowali przeciwko Aaronowi. Tak jak Pan zniszczył Korego i jego rotę (4 Moj. 16:35), tak podobnie zniszczenie wyszło od Pana na Nowe Stworzenia pozafiguralnego Korego i jego rotę.
(3) W tym czasie kontrowersja wśród ludu w Prawdzie odbywała się na temat Ofiar za grzech, Pośrednika i Przymierzy. Okup był nieco wciągnięty w tę kontrowersję nie z powodu, iż jedna z dwu stron zaprzeczała odpowiedniej cenie, ale dlatego że przesiewacze błędnie przedstawiali nasz pogląd o Ofiarach za grzech, jak gdybyśmy nauczali, iż udział Kościoła w Ofierze za grzech prowadził Kościół do dostarczenia części zasługi Okupu i że rzekomo z konieczności rzeczy nauczaliśmy przez to, iż Jezus sam nie dostarczył całkowitej zasługi Okupu. Niemało zostało zwiedzionych na tych dwu punktach wierząc w błędne przedstawienia wodzów przesiewania i zwalczało nas, jak gdybyśmy naprawdę nauczali tych dwóch błędnych poglądów. Ci zwiedzeni zwalczali błąd, którego my jednak nie nauczaliśmy. Ci zaś, którzy ich zwiedli - pozafiguralny Kore - wiedzieli co robili, ale byli na tyle niesumienni, że rozpowszechniali to oszukaństwo, aby pociągnąć za sobą uczni i dlatego zginęli jako Nowe Stworzenia. Jednak oszukane przez zwodzicieli Nowe Stworzenia, zwalczające rzeczywisty błąd, aczkolwiek na próżno się męczyli co się tyczy stosownych nauk Kapłaństwa, nie pomarli jako Nowe Stworzenia, a to jest przedstawione przez zachowanie synów Korego (4 Moj. 26:11), chociaż przez stanie się synami pozafiguralnego Korego stracili oni swoje korony i są obecnie jedną z 60 grup epifanicznych Lewitów. Pozafiguralne kadzielnice Korego i jego roty to ustępy Pisma Świętego, które oni użyli przeciwko naszemu wyrozumieniu Ofiar za grzech, Pośrednikowi i Przymierzom. Aaron wziął ogień do swojej kadzielnicy z ołtarza ofiar całopalenia, podczas gdy inni widocznie użyli obcego ognia. Węgle z ołtarza przedstawiają prawdziwe nauki a ich żar przedstawia ogniste próby, które wynikają dla ofiarującego ze służenia tymi naukami (Iz. 6:5-7; 1 Piotra 4:12-14). Kadzidło jako wonne korzenie przedstawia rzeczywiste doskonałe ludzkie władze Jezusa i nasze ludzkie władze uznane za doskonałe; zaś zapach unoszący się z tej służby przedstawia łaski, szczególnie wiarę, miłość, długie znoszenie, pobłażliwość i cierpliwość. Obcy ogień Korego i jego roty przedstawia fałszywe doktryny, które ich pozafigury kładły do użytych przez nich ustępów biblijnych. Żar pochodzący z tego obcego ognia przedstawia próby, które ich ofiarowanie sprowadziło na nich. Ich kadzidło, jako wonne korzenie przedstawia ich wyborne usprawiedliwione ludzkie władze; a zapach z tego kadzidła przedstawia ich łaski. Ale w miarę jak oni postępowali, ich ludzkie władze straciły usprawiedliwienie, a zapach ich kadzidła stawał się coraz więcej nieprzyjemny, jako niełaski, zaś jako Nowe Stworzenia umierali oni przed skończeniem się jedenastej godziny.
(4) Polecenie dane Eleazarowi, aby pozbierał kadzielnice przedstawia Boski nakaz dany naszemu Pastorowi przez pozafiguralnego Mojżesza, czyli Jezusa jako Boskiego Wykonawcę, by przedyskutował te ustępy Pisma Św., które użyli przesiewacze. Oni niewątpliwie użyli - raczej nadużyli - licznych tekstów. Np. pewien pan Read ze Zboru Pittsburgh przysłał nam w lutym 1909 r. około tuzina stron maszynopisu o pojedynczym odstępie i o wymiarach 8 1/2 na 11 cali, z których może połowa była zajęta przez teksty biblijne rzekomo nauczające poglądu przesiewaczy w palących kwestiach spornych. To samo jest prawdą o artykułach ukazujących się w "Obronie Nowego Przymierza" pana Henningesa, w wielkiej broszurze o Ofierze za grzech, Pośredniku i Przymierzach pana Mc Phaila, jak również w licznych pamfletach i ulotkach, które wydali inni w czasie tego przesiewania. Te więc ustępy Pisma Św. nasz Pastor oczywiście pozbierał i szczegółowo zbadał. Polecenie, aby rozrzucić ogień - palące się węgle obcego ognia - przedstawia Boskie polecenie dane naszemu Pastorowi, aby zbić i zniszczyć błędy przesiewaczy o Ofiarach za grzech, Pośredniku i Przymierzach, jak również aby przewrócić błędne przedstawienie naszych nauk jakoby dawały do zrozumienia, że Jezus dostarczył część a Kościół resztę zasługi Okupu. Rozrzucenie ognia przez Eleazara przedstawia zbicie przez Pastora stosownych błędów i błędnego przedstawienia. Brat Russell wykonał tak całkowicie zadanie tej pracy, jak może nigdy nie uczynił to w jakiejkolwiek innej pracy. Te stosowne ustępy Pisma Św. ukazywały się praktycznie w licznych artykułach zbijających błędy przesiewaczy i były one szczegółowo roztrząsane w Strażnicy począwszy od 1 stycznia 1909 do 1911 r. Większość tych Strażnic poświęciła większą część swoich szpalt tym właśnie palącym sprawom. Wyjęcie z kadzielnic spalenizny - palących się węgli obcego ognia - przedstawia jak nasz Pastor oddzielił stosowne ustępy Pisma Św. od błędów, które to ustępy były zacytowane, aby dowieść tych błędów, a to przez wykazanie, iż one nie zawierają w sobie wcale takiego znaczenia, jakie im przypisywali przesiewacze. Jego główne artykuły na te przedmioty zostały zebrane w małej książce zatytułowanej: "Co Pastor Russel Nauczał".
(5) Dwa razy jest mowa w naszym tekście (w. 37, 38) o tych kadzielnicach, że są poświęcone (w przekładzie A.V.). Wierzymy, że w obu miejscach jest podane błędne tłumaczenie. W każdym wierszu czasownik kadash w hebrajskim języku jest w formie strony czynnej ale w przekładzie A.V. jest on oddany w formie strony biernej. Słowa przetłumaczone na zdanie "bo są poświęcone" ww. 37 powinny być złączone z pierwszą częścią w. 38, a tłumaczenie to powinno się czytać jak następuje: "ale niech poświęcą kadzielnice tych grzeszników przeciwko ich własnym duszom [członkom Wtórej Śmierci]; a niech rozbiją je na blachy do okrycia ołtarza; bo będą oni ofiarować je przed Panem i poświęcą je, a niech będą na znak synom Izraelskim". Przekład A.V. zaciemnia to znaczenie, bo czyni niewłaściwy użytek z kadzielnic Korego i jego roty poświęcając je! Była to praca Eleazara i jego pomocników, która poświęciła kadzielnice, gdy zostały zanieczyszczone przez Korego i jego rotę. Właściwe tłumaczenie w pozafigurze pokazuje, że oczyszczenie tych ustępów Pisma Św. z błędów przesiewaczy i prawdziwe wytłumaczenie ich uczyniło je świętymi w tym, że będąc uwolnione od błędnego tłumaczenia podały one święte myśli Prawdy na przedmioty kontrowersji pomiędzy walczącymi w r. 1908-1911. W dodatku do w. 35, który dowodzi, że przesiewacze należeli do klasy Wtórej Śmierci, w. 38 też to dowodzi przez wyrażenie: "tych grzeszników przeciwko ich własnym duszom". Należy zauważyć, że nie tylko Eleazarowi było dane polecenie, aby poświęcić, ofiarować i przekuć [jest lepszym tłumaczeniem niż rozbić] kadzielnice na blachy do okrycia ołtarza, ale także inni otrzymali to polecenie, aby mu dopomagali w tym - niech oni poświęcą je ... ofiarują je ... i rozbiją je na blachy. To samo jest podane w w. 39, gdzie jest powiedziane - oni rozbili je na blachy [dosłownie: oni przekuli je na blachy] do okrycia ołtarza ("bo będą oni ofiarować je przed Panem i poświęcą je"). Zgodnie z tym, inni dopomagali naszemu Pastorowi w przekuwaniu takich blach do okrycia ołtarza, jednak praca ta wykazuje, że udział Pastora w niej bez porównania przewyższył ich udział.
(6) Zanim postąpimy dalej w tym zarysie, będzie dobrze zauważyć, co jest przedstawione przez przekucie blach na pokrycie ołtarza. Miedziany ołtarz figuruje rzeczywiste doskonałe człowieczeństwo Jezusa i przypisane doskonałe człowieczeństwo Kościoła w jego zdolności popierania, wzmacniania i dopomagania człowieczeństwu klasy Chrystusowej, gdy ono jest ofiarowane - ołtarz dopomógł ofierze w zużyciu się. Zgodnie z tym, przekucie kadzielnic na blachy do pokrycia miedzianego ołtarza przed-stawiałoby wyłożenie stosownych ustępów Pisma Św. w taki sposób, aby zbudować z nich doktryny, które broniłyby Ofiary za grzech Jezusa i Kościoła. Już na początku kontrowersji rozpoznano, że kluczem do wszystkich kwestii objętych w debacie był udział Kościoła w Ofierze za grzech. Jeżeli będzie można dowieść tego punktu, to będzie wynikało z tego jako rzecz oczywista, że Pośrednik jest składowy, czemu właśnie przesiewacze zaprzeczali i że Nowe Przymierze działa wyłącznie w Tysiącleciu i po Tysiącleciu, czemu przesiewacze też zaprzeczali. Wobec tego, Ofiary za grzech były sednem kontrowersji i były wielce podkreślane przez tych, którzy obstawali za dwoma Ofiarami za grzech. To więc jest uwydatnione w figurze przez Boskie polecenie, aby przekuć kadzielnice użyte przez Lewitów na blachy jako przykrycie ołtarza, tzn. że ustępom Pisma Św. miało być dane takie tłumaczenie i przedstawienie, które broniłyby Ofiar za grzech jako stanowiących człowieczeństwo Jezusa i Kościoła, czyli pozafiguralny ołtarz.
(7) Poświęcenie kadzielnic oczywiście przedstawia oczyszczenie ustępów Pisma Św. z zanieczyszczenia błędem, który został w nie wprowadzony przez przesiewaczy i takie przedstawienie ich, aby pokazać, że one zawierają w sobie Prawdę. Ofiarowanie zaś kadzielnic Panu przedstawia poświęcenie ich Panu na Jego służbę. Tak jak to pokazuje tekst, takie poświęcenie kadzielnic i przekucie ich na blachy do pokrycia ołtarza, chociaż było szczególnie pracą Eleazara, to jednak nie było jego wyłączną pracą. Jest to udowodnione słowami: "niech poświęcą", "niech rozbiją", "ofiarowali oni", "poświęcili" i "rozbili je". Nasz Pastor, jako pozafiguralny Eleazar wykonał bez porównania najwięcej z tej stosownej pracy. Brat Barton przez swoje kazanie o Boskich Przymierzach (zob. Raport z Konwencji z 1909 r., str. 143) jako pozafiguralny Semma, trzeci najpotężniejszy wojownik Dawida broniący pola pełnego soczewicy przed Filistynami i wyzwalający je od nich, był jednym z tych, którzy w pozafigurze dopomogli ofiarować i poświęcić te ustępy Pisma Św., broniąc nimi dwóch Ofiar za grzech (2 Sam. 23:11, 12). Inny brat (Paul S.L. Johnson) jako pozafigura Eleazara, syna Dodonowego, drugi najpotężniejszy wojownik Dawida, działając w ścisłej współpracy z onym Sługą jako pozafiguralnym Dawidem, był również czynny w ofiarowaniu, poświęceniu i przekuwaniu tych blach (1 Kron. 11:12-14). (Dwie wojny Dawida, w których on strasznie poraził Filistynów, przedstawiają dwie wielkie kontrowersje w czasie żęcia - kontrowersję o Okupie i kontrowersję o Ofiarach za grzech). Potyczka tego brata z M.L. McPhailem przed częścią Kościoła w Chicago na te same przedmioty jest przedstawiona w innej figurze w 1 Kron. 20:6, 7. Kontrowersja br. MacMillana z A.E.Williamsonem i porażka Williamsona przed Kościołem w Altoona, Pa. w tych samych kwestiach jest przedstawiona w 1 Kron. 20:4. Kontrowersja brata Crawforda prowadzona za pomocą pisanych rozpraw z poglądem E.C. Henningesa wydanym w "Obronie Nowego Przymierza", jest przedstawiona w 2 Sam. 21:19. Chociaż ci czterej pomagający bracia są wyraźnie pokazani, to jednak udział brata Russella w tej sprawie daleko przewyższał ich udział, tak jak to jest zaznaczone przez specjalne wymienienie go w naszym tekście, podczas gdy oni nie są tam wymienieni. O ile nam wiadomo, inni jeszcze nie przedstawieni w Biblii wyraźnie jako tacy, również dopomagali w tej pracy. Zważywszy wszystko, wierzymy, że br. Russell okazał się być w najlepszej formie, jako polemista w przesiewaniu 1908-1911 r. i równocześnie wydał może najlepsze i najobszerniejsze pisma w swojej karierze na temat spraw spornych, aczkolwiek musiał silniej walczyć wewnętrznie, kiedy jako pozafig. Jasobam przebił się przez szeregi demonów i przesiewaczy w swoim usiłowaniu zdobycia Prawdy o Ofiarach za grzech w roku 1879 i chociaż dokonał więcej spustoszenia jako pozafig. Jasobam w kontrowersji o wiecznych mękach i o świadomości umarłych. Jego bohaterstwo jako onego Sługi w zdolności odważnego i skutecznego wojownika w kontrowersji z 1908-1911 r. (nasze obecne badanie przedstawia go jako Kapłana - głównego Podkapłana w tym czasie) jest przedstawione przez bohaterstwo Dawida, z którym Eleazar, syn Dodonowy, był zespolony w walce w Pasdamin [pole krwi, tzn. sfera Ofiar za grzech], kiedy obaj wypędzili wielką bandę Filistynów (1 Kron. 11:13, 14).
(8) Wiersze 38 i 40 pokazują w pozafigurze, że prawdziwe nauki o Ofiarach za grzech, Pośredniku i Przymierzach miały być znakiem (dowodem) i pamiątką (przypomnieniem) ludowi Pańskiemu faktu, że tylko naznaczeni członkowie Kapłaństwa mieli ofiarować kadzidło (przedstawiać nauki Kościołowi) celem wykazania, że żaden nie należący do członków Kapłaństwa nie powinien usiłować przedstawiać nowych nauk. One właściwie mogą być przedstawione z reguły tylko przez specjalne mówcze narzędzie kapłańskie pełniące urząd w tym czasie, a wyjątkowo przez innych sług Prawdy wypełniając słowa Pańskie odnoszące się do nich, kiedy Pan powiedział, że każdy nauczony w Piśmie, wyćwiczony w Królestwie niebiańskim (całkowicie zdolny i upoważniony nauczyciel) wyniesie ze skarbnicy nowe i stare rzeczy (Mat. 13:52). Inni usiłujący to czynić bez względu na to, czy byłby to Kapłan czy też nie, będą spekulować i wydadzą przez to błąd dla swojej i drugich straty (2 Moj. 19:21-25). To więc nasuwa pytanie: Jak powinni "nauczeni w Piśmie, wyćwiczeni w królestwie niebiańskim" postępować, kiedy zdobędą nową prawdę lub nową rzecz? Odpowiadamy: Niech uczynią tak, jak my czyniliśmy za życia br. Russella; niech przedstawią to mówczemu narzędziu kapłańskiemu do zbadania i dopiero, gdy on uzna to, niech to podadzą drugim. Zauważyliśmy, że takie postępowanie było bezpieczne za jego życia; a inni również stwierdzą, że ono jest bezpieczne obecnie, ponieważ wielkie niebezpieczeństwo istnieje, jeżeli się postępuje inną drogą. Ten "znak i pamiątka" są obecnie wielce gwałcone przez Lewitów, którzy w licznych wypadkach pośpiesznie i bez właściwego upoważnienia jako nauczyciele, narzucają swoje pojęcia zborowi lokalnemu czy też Kościołowi ogólnemu. Wodzowie obecnego przesiewania są strasznymi przykładami pogwałcenia tego znaku i tego przypomnienia. Stąd rozpowszechniają oni "zarazę morową, która przechodzi w ciemności", a która obecnie jest tak niszczycielska zarażając serca i umysły większości ludu Pańskiego. Obecnie niewątpliwie "powstaje dziesięć tysięcy wrogów".
(9) Kiedy rozważamy, jak wytwornie on Sługa jako pozafig. Eleazar z 4 Moj. 16:36-40 zachował się w tej objętej kontrowersji, w której nie tylko był on osobiście atakowany z wielką zawziętością i fałszywymi przedstawieniami, ale również jego poglądy były atakowane z przenikliwszą subtelnością niż w jakimkolwiek innym przesiewaniu czasu żęcia, to uczymy się coraz więcej go oceniać i miłować. Ponieważ był on niewątpliwie z wielu punktów widzenia wrzucony do pieca utrapień w tym przesiewaniu, z którego wyszedł wielce oczyszczony i wypolerowany. Jego więc wierność została wynagrodzona przez Pański wielce rozciągnięty zakres i owocność jego służby, już tak szeroko rozpowszechnionej i owocnej. Zaiste, dziękujemy Bogu za każde wspomnienie o nim! Niech Bóg błogosławi jego pamięć!
PYTANIA BEREANSKIE DO POWYŻSZEGO ARTYKUŁU
(1) Co szczególnie zaznaczyliśmy każdego roku od chwili ukazania się T.P.? Co przyszło nam na myśl po przygotowaniu pewnej ilości takich artykułów? Co czyniliśmy od kilku lat? Co powinniśmy otrzymać postępując wg. tej zasady? Jak one są przedstawione w Piśmie Św.? Do czego one dochodzą? Jaki pamiątkowy art. wybraliśmy na r. 1931? Jak co?
(2) Gdzie główne punkty tego tematu były przedstawione? Co w krótkości jest tłem tej historii? Jak rozpoczęło się piąte przesiewanie? Kogo przedstawia Kore? A kogo jego 250 współdziałających Lewitów? Co oni uczynili w ciągu tego przesiewania? Co przedstawia ogień niszczący Korego i jego rotę?
(3) Co obejmowała w sobie odbywająca się kontrowersja? Co w nią było wciągnięte? Dlaczego nie? Dlaczego? Jakie były skutki tych dwóch błędnych przedstawień? Co rzeczywiście zwiedzeni czynili? Jak ich zwodziciele się zachowali i co czynili? Jakie były wyniki dla uwodzicieli i dla zwiedzionych? Czym są Nowe Stworzenia tych zwiedzionych obecnie? Jak to dowodzi 4 Moj. 26:11? Co przedstawiają kadzielnice zwodzicieli? Skąd pochodził ogień Aarona a skąd ogień zwodzicieli? Co przedstawiają węgle z ołtarza? A co ich żar? Jak to dowodzą zacytowane teksty? Co przedstawia nie palone kadzidło? A co jego palenie i wynikający zapach? Co przedstawia obcy ogień Korego i jego roty? Co jego żar? A co ich kadzidło, jako wonne korzenie i zapach? Co oni przedstawiali po krótkim czasie? Dlaczego?
(4) Co jest przedstawione przez polecenie Mojżesza dane Eleazarowi, aby pozbierał kadzielnice? Co użyli lub nadużyli przesiewacze? Jaki przykład to ilustruje? Jakie dwa inne jeszcze przykłady? Co nasz Pastor uczynił z tymi ustępami Pisma Św.? Co jest przedstawione przez polecenie, aby rozrzucić ogień? A co przez rozrzucenie tego ognia przez Eleazara? Jak br. Russell odpowiedział na to pozafig. polecenie? Co jest przedstawione przez wyjęcie spalenizny z kadzielnic? Co zostało uczynione z jego głównymi stosownymi artykułami?
(5) Jak często mówi przekł. A.V. o tych kadzielnicach, że są poświęcone? Co należy powiedzieć o tym i o właściwym tłumaczeniu? Jakie jest właściwe tłumaczenie części w. 37 i całego w. 38? Jakie dwa fakty zbijają oddanie stosownego słowa w przekł. A.V.? Co było pozafiguralnym poświęceniem? Dlaczego to jest prawdą? W dodatku do dowodu, który podaje w. 35, że przesiewacze byli członkami Wtórej Śmierci, jak to dowodzi w. 38? Kto lecz nie jedynie otrzymał polecenie poświęcenia, ofiarowania i przekucia kadzielnic na blachy, a także kto jeszcze je otrzymał? Co to przedstawia? W jakich dwóch wierszach jest podany figuralny dowód? Jak? Zgodnie z tym, co nasz Pastor otrzymał od pewnych braci? Jaki jest jego udział w tej pracy porównany z ich udziałem?
(6) Co będzie dobrze uczynić, zanim postąpimy dalej w tym zarysie naszego przedmiotu? Co ołtarz przedstawia miedziany? W jakiej zdolności? Jak jest to figurowane? Zgodnie z tym, co jest figurowane przez przekucie kadzielnic na blachy do przykrycia ołtarza? Co już na początku kontrowersji rozpoznano? Jaki byłby wynik z dowiedzenia tego punktu? Co było sednem kontrowersji? Co wobec tego uczyniono z nim? Jak to jest podkreślone w figurze? Co więc było pozafigurą przekucia kadzielnic na blachy do pokrycia ołtarza?
(7) Co przedstawia poświęcenie kadzielnic? A co ich ofiarowanie Panu? Kto głównie choć nie wyłącznie, według tekstu, działał w tym? Co to przedstawia? Jak to jest udowodnione? Jaki był w tym udział br. Bartona? Jak jest to figurowane w 2 Sam. 23:11? Jaki był udział innego brata w tym, tak jak to jest figurowane w 1 Kron. 11:12-14? Co przedstawiają dwie wojny Dawida z Filistynami? Jak jest przedstawiona potyczka innego brata z M.A. Mc Phailem przed częścią Kościoła w Chicago w 1 Kron. 20:6,7? Brata MacMillana z A.E. Williamsonem przed Kościołem w Altoona w 1 Kron. 20:4? I br. Crawforda z E.C. Henningesem w 1 Kron. 20:5? Czyj udział daleko przewyższał udział tych czterech braci? Jak to jest pokazane? Kto inny niewyraźnie przedstawiony brał udział w przekuwaniu pozafig. blach? Jako polemista, jak br. Russell ukazuje się w tej kontrowersji? Pomimo jakich jego pozafig. bohaterskich wyczynów jako Jasobam? Jak jest przedstawione jego bohaterstwo jako onego Sługi w kontrowersji z 1908-1911 r. w jego zdolności wojownika w 1 Kron. 11:13, 14? Kto był z nim zespolony w tej walce? Jak znaczenie słowa Pasdamin pokazuje, że kontrowersja o Ofiarach za grzech jest przedstawiona w tym ustępie Pisma Św.?
(8) Co w. 38 i 40 przedstawiają w sposób dodatni i ujemny? Kto tylko z reguły może właściwie przedstawiać nowe prawdy? Wyjątkowo kto inny może to czynić? Jak to jest udowodnione? Jaki będzie charakter i wynik usiłowania czynienia tego przez innych? Jakie to nasuwa pytanie? Jak należy na nie odpowiedzieć? Co należy powiedzieć o takim postępowaniu? A co o przeciwnym postępowaniu? Co obecnie jest szeroko czynione z pozafig. "znakiem i pamiątką"? Przez kogo? W jaki sposób? Co w związku z tym można powiedzieć o postępowaniu stosownych wodzów przesiewania w tej sprawie?
(9) Jak zachował się nasz Pastor w tej kontrowersji? W jakich okolicznościach? Jaki wywrze to skutek na nas, gdy właściwie zastanowimy się nad jego stosownym postępowaniem? Dlaczego? Czym była wynagrodzona przez Pana jego wierność w tym przesiewaniu? Co możemy uczynić na każde wspomnienie o nim?
TP ’72, 40-43.