Ponieważ zdaję sobie sprawę, że w artykułach, wykładach i innych treściach, jakie zamieszczam na serwerze bywają terminy „hermetyczne”, „nasz” wewnętrzny żargon, który niekoniecznie bywa zrozumiany – od dawna zastanawiałem się co by konkretnie z tym zrobić. I oto próba realizacji pomysłu jak to zrobić. Z siostrą Grażyną rozpoczęliśmy zgromadzać się trochę wcześniej niż dwa lata przed pierwszym odcinkiem tej serii, która powstała, ponieważ w jednej z rozmów powiedziała, że mimo czytania literatury, słuchania wykładów i wspólnego badania Biblii, wciąż jeszcze nie jest do końca pewna znaczenia niektórych terminów, jakich pozostali swobodnie używają. Stąd od słowa do słowa – powstał pomysł na tą serię. Mamy nadzieję, że skorzystamy z niej nie tylko my.

Jeśli macie pytania, lub propozycje kolejnych „haseł” do słowniczka – piszcie na nasz adres kontaktowy: kontakt@zborbielawa.pl, lub w komentarzach pod filmami na Youtube 🙂

Aktualnie dostępne są następujące „wpisy”, w porządku alfabetycznym:

• ANTYTYP
  W wielkim skrócie: „antytyp” to nie „typ spod ciemnej gwiazdy”, ale pewna przyszła rzeczywistość, na którą wskazuje jej cień zawarty w Biblii. Przykładowo: 1 Koryntian rozdział 5 werset 7 mówi: „(7) Usuńcie stary zakwas, by stać się nowym zaczynem, bo przecież jesteście przaśni. Chrystus — nasz Baranek paschalny — został już złożony w ofierze” – zatem apostoł tu tłumaczy, że baranek paschalny, który był zabijany w Egipcie, by nie zginęli pierworodni podczas przejścia anioła śmierci w czasie 10 plagi – jest TYPEM, cieniem Chrystusa. Zatem typ (cień, obraz, figura, symbol, wzór [używane zamiennie jako synonimy]) to baranek, a antytyp (rzeczywistość, pozaobraz, pozafigura, wypełnienie [używane zamiennie jako synonimy]) to Chrystus. I tak dalej.
• CHRONOLOGIA BIBLIJNA
  Według Wikipedii „chronologia” to nauka o mierzeniu czasu, kolejności następowania po sobie wydarzeń, zjawisk, a także oznaczeniu wydarzeń, zjawisk na podstawie przyjętego podziału czasu. Chronologia biblijna zajmuje się tym wszystkim i jeszcze więcej – gdyż także czasem proroczym i wydarzeniami, co do których Bóg z góry zaplanował czas ich początków i końców. Więcej, w tym niektóre sposoby podchodzenia do zauważania czasowych zarysów Biblii – w treści odcinka.
• CZŁONEK GWIEZDNY
  W wielkim skrócie: „członek gwiezdny”, a właściwie „członek gwiazdy”, to każdy z 49 głównych sług Jezusa, przedstawiających prawdy „na czasie”, jakie Jezus chciał przekazać Kościołowi w poszczególnych „okresach/epokach kościoła”. Objawienie rozdział 1 werset 20: „A oto tajemnica siedmiu gwiazd, któreś ujrzał w mojej prawej ręce, i siedmiu złotych świeczników: siedem gwiazd – to aniołowie siedmiu Kościołów, a siedem świeczników – to siedem Kościołów”. Ich lista i krótkie biografie: http://www.badacz.org/kosciol/kosciol.html
• GRZECH PIERWORODNY / GRZECH ADAMOWY
  Termin „grzech pierworodny” nie jest dobrym określeniem – ani on nie był pierwszy, ani nie był związany z rodzeniem się, niespecjalnie dobre są także powszechnie przypisywane mu „właściwości”. Lepszym określeniem jest „grzech adamowy”.
• KLASY LUDU BOŻEGO
  Mówienie, że wśród ludu Bożego są jakieś klasy dość naturalnie kojarzy się z dzieleniem ludzi na lepszych i gorszych, ewentualnie z systemem kastowym. Tymczasem nie ma to wiele wspólnego ze stanem faktycznym – ponieważ chodzi bardziej o podział z punktu widzenia socjologicznego, niekoniecznie wartościujący – raczej zaś charakteryzujący z jakiegoś punktu widzenia: przykładowo – odrębnymi klasami są: członkowie Zboru w Bielawie, członkowie Zboru w XXX, i członkowie Zboru w YYY, gdzie wyróżnik jest „geograficzny”. Ponadto Biblia wielokrotnie rozróżnia pewne grupy ludzi od innych – przykładowo: Żydzi i poganie, „zwykli” Izraelici, lewici i kapłani, wierzący i niewierzący, mieszkańcy Niniwy – mieszkańcy Jerozolimy, żyjący przed potopem – żyjący po potopie, i tak dalej. Warto to zauważyć i nie oburzać się, a raczej zwrócić uwagę na to, że owe biblijne określenia są nieprzypadkowe i coś mówią na temat Bożego podejścia do poszczególnych „klas” osób, i Bożego planu względem nich. Jeszcze innymi słowy – świadomość tego pozwala lepiej rozumieć Boga i Biblię.
• KONIEC ŚWIATA
  Żeby zrozumieć czym jest „koniec świata”, trzeba wiedzieć, że biblia mówi o trzech światach: „pierwszym” (od stworzenia do potopu), drugim („obecnym złym”), i „przyszłym” (Królestwie Bożym). Oraz, że słowo „świat” ma w Biblii 4 znaczenia – nasza planeta jest jednym z nich, ale innym jest także porządek rzeczy w rodzinie ludzkiej. Więcej, i co to ma do rzeczy – w treści odcinka.
• KOŚCIÓŁ
  Słowo „kościół” ma bardzo wiele znaczeń, w tym szczególnie gdy jest dookreślone pewnymi przymiotnikami. W trakcie rozmowy odnieśliśmy się do takich znaczeń słowa „kościół”, jak:
  – budynek
  – wyznanie/denominacja
  – Kościół nominalny
  – Kościół prawdziwy
  – “Królestwo Boże”
  – “Królestwo niebieskie”
  – zbór/społeczność/kościół lokalny/kościół domowy (ecclesia)
  – Ciało Chrystusa
  – Maluczkie Stadko/Mała Trzódka
  – kościół niewidzialny,
  – kościół pierworodnych
  – duchowa świątynia/dom duchowy
  – lud boży w ogólności
  – kościół katolicki/generalny/powszechny
  – kościół lokalny
  – kościół zarodkowy (embrionalny)/w ciele/wojujący
  – kościół narodzony/triumfujący/królujący(panujący)
  
• MŁODOCIANOGODNI
  Słowo „Młodocianogodny” – odnosi się do świętych z czasów nowożytnych (inna nazwa: Nowożytni Święci/Godni), tych, którzy się poświęcali PO „zamknięciu drzwi” do „wysokiego powołania” (innymi słowy mówiąc: Starożytnogodni pewnie byliby kandydatami do Maluczkiego Stadka, niestety żyli zanim Jezus złożył swą ofiarę – i przez to spłodzenie z ducha i stanie się „nowymi stworzeniami” jeszcze nie było dla nich dostępne. Młodocianogodni pewnie byliby kandydatami do Maluczkiego Stadka, niestety żyli już po tym, gdy owo Maluczkie Stadko było skompletowane, i dlatego spłodzenie z ducha i stanie się „nowymi stworzeniami” już nie było dla nich dostępne). Więcej o tym – a także o tym, że mimo to i jedni i drudzy nieco się „zazębiali” z czasem, gdy Kościół już/jeszcze był – i co z tego wynika – w treści odcinka.
• NIEŚMIERTELNOŚĆ
  Słowo „nieśmiertelność” [stan niepodlegający śmierci] bywa powszechnie mylone z terminem „życie wieczne” [stan, w którym życie może (ale nie musi) trwać w nieskończoność] – a „śmiertelność” [stan podlegający śmierci, która jednak nie jest konieczna] z „nieuchronną śmiercią”. Więcej na ten temat – w treści odcinka.
• POŚWIĘCENIE SIĘ
  „Poświęcenie (się)” w wielkim skrócie oznacza spełnienie prośby apostoła Pawła z Rzymian rozdziału 12 wersetu 1: „Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą”
• TRZECIE NIEBO
  Tak właściwie to kontynuacja omawiania słowa „świat”, w oparciu o 2 Koryntian rozdział 12 werset 2: „Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty – czy w ciele – nie wiem, czy poza ciałem – też nie wiem, Bóg to wie – został porwany aż DO TRZECIEGO NIEBA” „Świat” składa się z „ziemi” i z „nieba” – i każdy z trzech biblijnych światów ma osobne „niebo” (duchowe moce sprawujące władzę, systemy religijne i ich nauczyciele) i osobną „ziemię” (zorganizowane społeczeństwo, albo inaczej mówiąc: rząd sprawowany przez człowieka oraz systemy społeczne)
• STAROŻYTNOGODNI
  Słowo „Starożytnogodny” – odnosi się do świętych z czasów Starego Testamentu, ogólnie mówiąc: od Abla do Jana Chrzciciela, „których świat nie był godny” (Hebrajczyków rozdział 11 werset 38)
• ŚWIAT
  Słowo „świat” w Biblii jest używane w 4 różnych znaczeniach:
  – wszechświata
  – Ziemi (naszej planety)
  – rodziny ludzkiej
  – porządku rzeczy w rodzinie ludzkiej
  Na czym to polega, z czego to wynika i czym się różni – w treści odcinka.
• ŚWIĘTY / ŚWIĘTOŚĆ
  Słowo „święty” lub „świętość” – nie do końca jest specyficznym dla nas „żargonem” – ale rozumiemy, że Biblia używa tego terminu w zupełnie innym znaczeniu, niż powszechnie jest to przyjmowane i używane. Święty – to inaczej: sprawiedliwy/doskonały/poświęcony (w tym także: uważany za takiego – ze względu na przypisanie Chrystusowej sprawiedliwości). Zatem np. już „usprawiedliwiony z wiary” – też jest nazywany „świętym” przez Biblię (i to nawet czasem niekoniecznie ze swojej własnej wiary (!) – 1 Koryntian rozdział 7 werset 14: „Bowiem niewierzący mąż jest uświęcony w żonie, a niewierząca żona jest uświęcona w mężu; gdyż inaczej wasze dzieci byłyby nieczyste, a teraz SĄ ŚWIĘTE”). Tym bardziej zaś: poświęcony, czyli ten, kto spełnił prośbę apostoła z Rzymian rozdziału 12 wersetu 1: „Proszę was tedy, bracia! przez litości Boże, abyście stawiali ciała wasze ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą.”