W poprzednim odcinku rozpoczęliśmy rozważanie wersetów 25 i 26 z 11 rozdziału listu do Rzymian i omawiając je, pokazaliśmy, że nie uczą one o uniwersalizmie. W związku ze słowami – „wszystek Izrael będzie zbawiony”, jest pokazane, że zbawienie, o którym tu mowa, odnosi się do zaślepienia lub zatwardziałości Izraela w Wieku Ewangelii (Rzymian rozdział 11 wersety 25 i 26: „(25) Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość dotknęła części Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełni pogan. (26) W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami: Z Syjonu przyjdzie Wybawca i usunie bezbożność Jakuba”) i jego grzechów Adamowych, (wersety 26 i 27: „(26) W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami: Z Syjonu przyjdzie Wybawca i usunie bezbożność Jakuba. (27) Takie zawrę z nimi przymierze, kiedy zmażę ich grzechy”); więc nasze uwagi o zbawieniu, z którego wszyscy z nich skorzystają, zostały potwierdzone kontekstem i równoległymi wersetami.

Tak więc obecnie przejdziemy do omawiania dalszej części wersetów, dziś – drugiej części wersetu 26 oraz całego 27, z naszymi komentarzami w nawiasach: „(26) (…) zgodnie ze słowami: [w następujących słowach Apostoł nie przytacza żadnego pojedynczego wersetu, ale sumuje nauki zawarte w kilku wersetach] „Z Syjonu przyjdzie [zarówno z nominalnego cielesnego Syjonu, z którego wyszedł Jezus, oraz żydowska część klasy Chrystusowej, oraz z nominalnego duchowego Syjonu, z którego wyszła przeważająca większość pogańskiej części klasy Chrystusowej, stosunkowo niewielu przyszło do klasy wybranych wprost ze świata. Ta część wersetu pokazuje skąd pochodzą wybrani, i nie odnosi się ona, jak to niektórzy myślą, do adwentu (przyjścia/obecności) Mesjasza, bowiem w swoim adwencie, On nie wychodzi z Syjonu, ale doń przychodzi w licznych znaczeniach tego słowa] Wybawca [Głowa i Ciało], i usunie bezbożność Jakuba [te słowa odnoszą się do Jego wybawienia Żydów z zaślepienia lub zatwardziałości, jakie ich spotkało w Wieku Ewangelii, o czym wspomina werset 25].

(27) Takie zawrę z nimi przymierze [Nowe Przymierze – wypisane na ich sercach i umysłach Boże prawo, i długo przed zakończeniem tego aktu wyleczy ich z tego zaślepienia (Jeremiasza rozdział 31 wersety 31-34: „(31) Oto idą dni — oświadcza PAN — gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. (32) Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z Egiptu. Tamto przymierze ze Mną oni zerwali, chociaż Ja byłem ich panem — oświadcza PAN. (33) Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze — oświadcza PAN: Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (34) I już nie będą nawzajem pouczać się i zachęcać: Poznajcie PANA! Wszyscy oni bowiem znać Mnie będą, od najmniejszego do największego — oświadcza PAN — ponieważ odpuszczę ich winę, a ich grzechu już nie wspomnę”; Ezechiela rozdział 36 werset 26: „(26) Dam wam serce nowe, nowego ducha włożę w wasze wnętrza. Usunę z was serce kamienne, a dam wam serce mięsiste”)], kiedy zmażę ich grzechy” [co się dokona przez przypieczętowanie tego przymierza na rzecz Boga przez pokropienie antytypicznej księgi krwią Chrystusa.

Pokropienie tej księgi przez Mojżesza (2 Mojżeszowa rozdział 24 werset 8: „(8) Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: ‘Oto krew Przymierza, które Jahwe zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów’”; Hebrajczyków rozdział 9 werset 19: „(19) Gdy bowiem Mojżesz ogłosił całemu ludowi każde przykazanie zgodnie z prawem, wziął krew cieląt i kozłów z wodą, wełną szkarłatną i hizopem i pokropił zarówno samą księgę, jak i cały lud”) stanowi typ zadośćuczynienia Boskiej sprawiedliwości, co się dokona przez okupową zasługę. Tym samym rozumiemy, że wyrażenie – „usunie bezbożność Jakuba”, oznacza wybawienie całego Izraela z zaślepienia trwającego w czasie Wieku Ewangelii, a wyrażenie – „kiedy zmażę ich grzechy”, oznacza zastosowanie zasługi okupu, dzięki której Izrael będzie wybawiony od wyroku Adamowego. Tak więc cały Izrael będzie wybawiony w tych dwu znaczeniach, a nie w sensie wiecznego zbawienia].