Zwróćmy obecnie uwagę w jaki sposób wersety od 30 do 32 (listu do Rzymian, rozdziału 11) mówią o wybranych jako o zgromadzonych, właśnie w celu błogosławienia niewybranych Izraelitów i pogan. Najpierw zacytujemy je w całości, a następnie z naszymi komentarzami w nawiasach:

„(30) Jak bowiem wy kiedyś nie wierzyliście Bogu, ale teraz dostąpiliście miłosierdzia z powodu ich niewiary; (31) Tak i oni teraz stali się nieposłuszni, aby z powodu miłosierdzia wam okazanego i oni miłosierdzia dostąpili. (32) Bóg bowiem zamknął ich wszystkich w niewierze, aby się nad wszystkimi zmiłować”.

„(30) Jak bowiem wy [apostoł zwraca się tutaj do wybrańców spośród pogan w całym Wieku Ewangelii] kiedyś [przed wybraniem was spośród narodów] nie wierzyliście Bogu [gdy postępowali jak inni poganie, byli niewierzący i nieposłuszni], ale teraz [w czasie powołania wyborczego] dostąpiliście miłosierdzia [wysokiego powołania] z powodu ich niewiary [niedowiarstwo Izraela doprowadziło do tego, że nie znalazła się wystarczająca liczba odpowiednich Izraelitów, by wypełnić wybór Wieku Ewangelii. Dlatego z powodu ich niewiary otworzyły się drzwi szansy dla pogan, by uzupełnić brakującą liczbę wybranych, dzięki czemu z powodu niewiary Izraela udziałem pewnych pogan (o których apostoł mówi tutaj jako „wy”) stało się miłosierdzie wysokiego powołania Wieku Ewangelii].

(31) Tak i oni [zaślepieni, zatwardziali Izraelici] teraz [przez cały Wiek Ewangelii] stali się nieposłuszni [co szczególnie objawiło się w odrzucaniu Chrystusa przez cały obecny wiek], aby z powodu miłosierdzia wam okazanego [wysokie powołanie wyniesie wiernych wybrańców do Boskiej natury i współdziedzictwa z Chrystusem, co jest tym szczególnym miłosierdziem okazywanym wybrańcom, o którym tutaj mowa. Wykorzystanie w Tysiącleciu tego miłosierdzia wysokiego powołania ma na celu błogosławienie zaślepionego i zatwardziałego Izraela, czego dowodzą następne słowa] i oni miłosierdzia dostąpili [które wybrańcy okażą w następnym wieku].

(32) Bóg bowiem zamknął [uniemożliwiając im zrozumienie Swego Słowa, czego efektem było coraz pełniejsze schodzenie przez nich na drogę zła] ich [z powodu ich niewiary – jak mówi werset 20: „Słusznie. Z powodu niewiary zostały odcięte (…)”] wszystkich [nie wybranych] w niewierze [dlaczego zamknął ich w niewierze, i to takiej niewierze, która trwała aż do śmierci zaślepionych i zatwardziałych Izraelitów przez cały Wiek Ewangelii? Święty Paweł wyjaśnia], aby się nad wszystkimi zmiłować” [gdyby obecne życie kończyło dla nich czas próby, Bóg przeliczyłby się zamykając ich w niedowiarstwie aż do śmierci, gdyż Jego celem było udzielenie wszystkim miłosierdzia; w takim przypadku bowiem, śmierć skutecznie uniemożliwiłaby im jakiekolwiek miłosierdzie. Możemy być pewni, że Bóg nie ułożyłby Swego planu w taki sposób, by zniweczyć Swój cel. Zamieszanie w tym temacie powstaje z błędu, że obecne życie dla wszystkich kończy czas próby. Rzeczywiście jest ono końcem takiej próby dla tych, którzy otrzymują sposobność uzyskania obecnego, wyborczego zbawienia. Nie czyni tego jednak w przypadku tych, którzy są pozbawieni takiej możliwości. Zgodnie z nauką tego wersetu, zostali oni zamknięci w niewierze i pozostają w takim stanie aż do śmierci po to, by Bóg udzielił im miłosierdzia. A zatem miłosierdzie to stanie się ich udziałem po obudzeniu z martwych.

Kiedy to nastąpi? Wersety 25-27 („(25) Chcę bowiem, bracia, abyście byli świadomi pewnej tajemnicy i dzięki temu nie mieli zbyt wysokiego mniemania o sobie. Otóż niewrażliwość dotknęła części Izraela. Potrwa ona do czasu przyjęcia pełni pogan. (26) W ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, zgodnie ze słowami: Z Syjonu przyjdzie Wybawca i usunie bezbożność Jakuba. (27) Takie zawrę z nimi przymierze, kiedy zmażę ich grzechy”) mówią, że stanie się to po skompletowaniu wybranych i będzie wynikiem działania Nowego Przymierza (Jeremiasza rozdział 31 wersety 29-34: „(29) W tych dniach nie będą już mówili: Ojcowie jedli cierpkie grona, a synom ścierpły za to zęby. (30) Każdy poniesie śmierć za własną winę. Zęby ścierpną temu, kto spożyje cierpkie grona! (31) Oto idą dni — oświadcza PAN — gdy zawrę z domem Izraela i z domem Judy nowe przymierze. (32) Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z Egiptu. Tamto przymierze ze Mną oni zerwali, chociaż Ja byłem ich panem — oświadcza PAN. (33) Teraz jednak zawrę z domem Izraela takie przymierze — oświadcza PAN: Moje Prawo włożę w ich wnętrza i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. (34) I już nie będą nawzajem pouczać się i zachęcać: Poznajcie PANA! Wszyscy oni bowiem znać Mnie będą, od najmniejszego do największego — oświadcza PAN — ponieważ odpuszczę ich winę, a ich grzechu już nie wspomnę”), którym jest Przymierze Tysiąclecia. Tak więc to w czasie Tysiąclecia zaślepieni i zatwardziali Żydzi (a prawdę mówiąc, wszyscy nie wybrani – o czym piszemy w serii „Czy jest nadzieja dla kogokolwiek z niezbawionych zmarłych?”) zostaną obudzeni i wybawieni od zaślepienia zatwardziałości i grzechów Adamowych przez miłosierdzie, jakie zgodnie z wersetami 26 i 27 okażą im wybrańcy].