W poprzednim odcinku zauważyliśmy, że symboliczne niebiosa i ziemia stanowiące drugi, „obecny zły”, świat mają być zniszczone przez symboliczny ogień. Ci, którzy rozumieją, że święty Piotr w 2 Piotra rozdziale 3 wersetach 7-12 miał na myśli literalne niebiosa i ziemię, upierają się, że ogień z wersetów 7 i 10-12 jest literalny („(7) Teraz zaś niebo i ziemia są zachowane na pastwę ognia mocą tego samego słowa i strzeżone aż do dnia sądu i zagłady bezbożnych. (8) Umiłowani! Niech wam będzie wiadome, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień! (9) Pan wcale nie zwleka z dotrzymaniem obietnicy, jak niektórzy sądzą. Jest tylko wobec was cierpliwy i nie chce, aby ktokolwiek zginął. Pragnie, by wszyscy się nawrócili. (10) Dzień Pana przyjdzie nagle jak złodziej. Niebo z hukiem przeminie, ciała niebieskie spalą się doszczętnie, a także ziemia i wszystko, co jest na niej zostanie spalone. (11) Skoro więc to wszystko ma ulec zagładzie, powinniście tym bardziej odznaczać się świętością i pobożnością. (12) Wyczekujecie przecież, a nawet pragniecie przyspieszyć nadejście Dnia Bożego, kiedy to niebo się wypali i ciała niebieskie stopią”).

Absurdalność takiego poglądu stanie się oczywista, gdy przypomnimy sobie, że większość składników literalnej ziemi i niebios nie jest palna i nie może spłonąć. Jednak po udowodnieniu, że niebiosa i ziemia, które mają być zniszczone, są symboliczne – są obecnym porządkiem rzeczy opartym na mniejszej lub większej ilości grzechu, błędu i samolubstwa – logiczne jest oczekiwanie, że ogień, który ma je zniszczyć, zgodnie z tymi symbolami także jest figuralny/symboliczny.

Badania Biblii dowodzą, że to logiczne założenie jest prawdziwe. Ogień w naturalny sposób niszczy elementy palne i właśnie na tym oparte jest symboliczne użycie ognia w Biblii w znaczeniu niszczących procesów i unicestwienia. Dowiedzie tego kilka wersetów:

• Gdy ucisk niszczy zło z naszego charakteru, mówi się, że jest to dokonywane przez ogień, co dowodzi, że oznacza on rzeczy i procesy niszczące zło (Malachiasza rozdział 3 wersety 2-3: „(2) Któż jednak przetrwa dzień jego przyjścia i któż się ostoi, gdy się pojawi? Bo jest On jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. (3) Zasiądzie, aby wytapiać i czyścić srebro. I oczyści synów Lewiego, oczyści ich jak złoto i srebro. Wtedy będą składać PANU ofiary we właściwy sposób”).
• Także o niszczeniu niepobożnych jako symbolicznego ścierniska z symbolicznymi korzeniami i gałązkami mówi się jako o niszczeniu przez symboliczny ogień (Malachiasza rozdział 4 wersety 1 i 3 (w innych przekładach rozdział 3 wersety 19 i 21): „(1) Bo oto nadchodzi dzień palący jak piec, a wszyscy pyszni i wszyscy czyniący nieprawość będą słomą, więc spali ich ten nadchodzący dzień, mówi Pan Zastępów, tak że nie pozostawi po nich ani korzenia, ani gałązki. (3) I podepczecie niegodziwców, gdyż oni obrócą się w popiół pod stopami nóg waszych w dniu, w którym Ja będę działał – mówi Pan Zastępów”).
• Podobnie symboliczny ogień prób, szczególnie w naszych czasach, w pewnych jednostkach ludu Bożego spala drewno i siano ludzkiego błędu i ściernisko charakteru, wypaczonego proporcjonalnie do wyznawanych błędów (1 Koryntów rozdział 3 wersety 12-15: „(12) I tak jak ktoś na tym fundamencie buduje: ze złota, ze srebra, z drogich kamieni, z drewna, z trawy lub ze słomy, (13) tak też jawne się stanie dzieło każdego: odsłoni je dzień [Pański]; okaże się bowiem w ogniu, który je wypróbuje, jakie jest. (14) Ten, którego budowla wzniesiona na fundamencie przetrwa, otrzyma zapłatę; (15) ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień”).
• Mówiąc o zniszczeniu, jakiego na obecnie zorganizowanym społeczeństwie dokona wielki ucisk, Pan stwierdza, że „Naprawdę ogień mojej zapalczywości strawi całą [symboliczną] ziemię [społeczeństwo]„ (Sofoniasza rozdział 3 werset 8: „Dlatego czekajcie na mnie – wyrocznia PANA – na dzień, gdy wystąpię z oskarżeniem. Postanowiłem bowiem zgromadzić narody, zebrać królestwa, aby wylać na nie swoje oburzenie, cały żar mojego gniewu. Naprawdę ogień mojej zapalczywości strawi całą ziemię”). Z pewnością słowo ogień, podobnie do słowa ziemia, jest w tym wersecie symboliczne i oznacza niszczący ucisk, ponieważ literalna ziemia nie może być literalnie spalona, gdyż nie jest substancją palną.
• Prorokując o zniszczeniu niewierzących Żydów jako narodu i jako ludu Bożego, Jan Chrzciciel używa słowa plewy w celu określenia ich jako takich oraz słowa ogień w celu zilustrowania niszczącej wojny z Rzymianami w 66 do 73 r. n.e., poprzez którą miały być spalone te symboliczne plewy (ewangelia Mateusza rozdział 3 wersety 11-12: „(11) Ja was chrzczę wodą, abyście się nawrócili. Ten jednak, który po mnie przychodzi, jest potężniejszy ode mnie, a ja nie jestem godny nosić Mu sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. (12) Ma On w ręku szuflę, którą oczyści swe klepisko: zboże zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nie do ugaszenia”).
• Gdy święty Jakub (rozdział 3 wersety 5 i 6: „(5) Tak samo i język jest małym członkiem, lecz pyszni się z wielkich rzeczy. Jakże wielki las zapala mały ogień! (6) I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło”) mówi nam, że język niepobożnych jest ogniem i że zapala bieg naszego życia, nie ma oczywiście na myśli ognia literalnego. Jak dowodzi kontekst, chce powiedzieć, że taki język jest niszczący w skutkach – jest symbolicznym ogniem. Rzeczywiście, takie języki spowodowały wojnę światową i wywołują pozostałą część ognia dnia Pana.
• Gdy mówi się o spaleniu ogniem odstępczego kościoła – organizacji, systemu, który w ogóle nie jest materiałem palnym (Apokalipsa rozdział 17 werset 16: „Dziesięć rogów, które widziałeś, oraz bestia znienawidzą nierządnicę, ogołocą ją i pozostawią nagą. Będą jedli jej ciało i spalą ją w ogniu”), nie chodzi oczywiście o literalne palenie literalnym ogniem, lecz o unicestwiające zniszczenie.

Wersety te to jedynie kilka spośród wielu, które dowodzą, że ogień jest w Piśmie Świętym używany symbolicznie do przedstawienia zniszczenia i niszczącego ucisku. O takim właśnie ogniu mówi apostoł Piotr w wersetach 7 i 10-12 naszego tekstu. Ogień ten reprezentuje niszczące siły i skutki wielkiego ucisku.