Wśród wspaniałych proroctw Pisma Świętego jest wiele takich, które opisują wielkie błogosławieństwa jakimi ma być obdarzony Izrael, a poprzez niego wszystkie narody w czasie pokojowych rządów Mesjasza. Mimo iż Jego władza będzie „władzą wieczną” (proroctwo Daniela rozdział 7 wersety 13 i 14: „(13) Przyglądam się dalej i widzę: Na obłokach niebios przyszedł ktoś podobny do Syna Człowieczego. Doszedł do Odwiecznego — przyprowadzili Go do Niego. (14) Wtedy dano Mu władzę i chwałę, rozpoczął panowanie i czciły Go wszystkie ludy, narody i języki. Jego władza — władzą wieczną, nieprzemijającą, Jego panowanie — niezniszczalne!”), to Pismo Święte pokazuje również, że pierwsze tysiąc lat panowania Mesjasza (określane zazwyczaj nazwą „Tysiąclecie”, albo „Dzień Sądu”) będzie okresem, w którym Jego rządy zaprowadzane będą na całej Ziemi. A skoro będą one zaprowadzane, to oznacza, że na początku tego okresu ich nie będzie – że najpierw będzie musiał zostać usunięty dotychczasowy władca „ludów, narodów i języków”, który łatwo swej władzy nie odda.

W niniejszej krótkiej serii przedstawimy dwa z tych wspaniałych proroctw Pisma Świętego, to jest: Ezechiela rozdział 16 wersety 53-63, oraz Rzymian rozdział 11 wersety 7-33, wraz z naszymi komentarzami.

BÓG PRZEPOWIADA ODBUDOWĘ IZRAELA

Zacznijmy więc rozważania od Ezechiela rozdziału 16, wersetów 53-63, w których Bóg przepowiada odbudowę Izraela, dodając komentarze w nawiasach:

Werset 53: „(53) Kiedy odwrócę [mówi Bóg] ich niewolę, to jest niewolę Sodomy i jej córek [ludzi zniszczonych ogniem i siarką w Sodomie, Gomorze i w innych miastach owej równiny] i niewolę Samarii i jej córek [ludzi mieszkających w ziemi należącej do północnego królestwa dziesięciu pokoleń Izraela, które w trakcie niewoli asyryjskiej zostały przeniesione do różnych miast Asyrii, a na ich miejsce przyprowadzono jeńców z innych narodów, którzy po pewnych karach ze strony Boga zaczęli co prawda czcić Go we właściwy sposób, ale przy tym nie zaprzestali służenia swoim dawnym bożkom – ta historia jest opisana w 2 Królewskiej rozdziale 17 wersetach 1-41, z uwagi na jej długość nie będziemy jej tu cytować, ale polecamy przeczytać], to wtedy też odwrócę niewolę twoich pojmanych pośród nich”

W tym wersecie Bóg obiecuje, że wszyscy oni skorzystają z restytucji. Niewola, o której tu mowa nie może być żadnym innym jak niewolą, uwięzieniem w śmierci, ponieważ ci, o których tu mowa (np. mieszkańcy Sodomy), w trakcie wypowiadania tego proroctwa dawno już nie żyli. Biblia zapowiada także, że Mesjasz przyjdzie w Tysiącleciu właśnie m.in. po to, aby otworzyć bramy grobu i uwolnić więźniów:

• Izajasza rozdział 61 werset 1: „Duch Jahwe, Pana, nade mną, ponieważ namaścił mnie Jahwe. Posłał mnie, był głosił radosną nowinę [Ewangelię] ubogim, bym uzdrowił tych, których serca złamane, bym obwieścił uwięzionym uwolnienie, zakutym w kajdany wolność”;
• Zachariasza rozdział 9 werset 11: „Także ze względu na krew przymierza zawartego z tobą wypuszczę więźniów twoich z bezwodnej cysterny”;

Ezechiela rozdział 16 werset 54: „Abyś znosiła swoją hańbę i wstydziła się z powodu wszystkiego, co uczyniłaś, sprawiając im pociechę”.

Królestwo Judy (części Izraela składającej się z dwóch pokoleń), do którego skierowane są powyższe słowa, z powodu popełnienia większych nieprawości (jak to wielokrotnie pokazuje kontekst) podnosiło na duchu pozostałych (w sensie: my wcale nie jesteśmy tacy źli, bo oni też przecież tak samo postępują), a tym samym zachęcało ich do grzesznego postępowania, które Bóg oczywiście bardzo ganił.

Werset 55: „Jeśli twoje siostry, Sodoma i jej córki, wrócą do swego pierwotnego stanu, a także Samaria i jej córki wrócą do swego pierwotnego stanu, wtedy również i ty ze swoimi córkami wrócisz do swego pierwotnego stanu”.

A więc dla wszystkich (nawet tak złych jak ci, o których mowa w tych wersetach) dostępna będzie restytucja (Dzieje Apostolskie rozdział 3 werset 21: „(…) Mesjasza, Jezusa, (21) którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia (restytucji) wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków”), czyli powrót do pierwotnego stanu, doskonałości jaką ludzkość miała w Adamie zanim na świecie pojawił się grzech.

Wersety 56-58: „(56) W dniu twojej pychy bowiem nie było mowy w twoich ustach o twojej siostrze Sodomie; (57) Dopóki nie została odkryta twoja niegodziwość; jak za czasu twojego pohańbienia doznanego od córek Syrii i wszystkich, którzy są dokoła nich, od córek Filistynów, które tobą gardzą ze wszystkich stron. (58) Ponosisz karę za swoją rozwiązłość i obrzydliwość, mówi PAN”.

Dlatego Bóg kierując się swoją sprawiedliwością zesłał należną im karę. Niemniej należy być ostrożnym w kwestii podkreślania tej kary, ponieważ Zachariasza rozdział 1 wersety 14-16 mówią: „(14) Anioł zaś, który rozmawiał ze mną, powiedział mi: „Ogłoś, że tak powiedział PAN Zastępów: Płonę wielką miłością do Jerozolimy i Syjonu, (15) lecz gniewam się BARDZO na narody zuchwałe, BO GDY JA GNIEWAŁEM SIĘ TROCHĘ, ONE PRZEBRAŁY MIARĘ W KARANIU. (16) Dlatego tak mówi PAN: Okażę współczucie Jerozolimie, mój dom zostanie w niej odbudowany – wyrocznia PANA Zastępów – i sznur mierniczy będzie rozciągnięty nad Jerozolimą”.

Werset 59: „Tak bowiem mówi Pan BÓG: Uczynię ci tak, jak ty uczyniłaś, gdy wzgardziłaś przysięgą i złamałaś przymierze”.

Bóg mówi tu, że Izrael pogardził przysięgą złożoną przy górze Synaj.

Werset 60: „Ja jednak wspomnę na swoje przymierze z tobą zawarte za dni twojej młodości i ustanowię z tobą wieczne przymierze” – Nowe Przymierze.

Werset 61: „Wtedy wspomnisz swoje drogi i zawstydzisz się, gdy [w Tysiącleciu] przyjmiesz swoje siostry, starsze i młodsze od ciebie, i dam ci je za córki [cielesny Izrael nawróci je do Pana i z jego ręki otrzymają błogosławieństwa restytucji], ale nie według twego przymierza [nie na mocy Przymierza Zakonu zawartego z Izraelem przy górze Synaj]”.

Werset 62: „Tak ustanowię swoje [Nowe] przymierze z tobą. I poznasz [gdy całym sercem powrócisz do Boga], że ja jestem PANEM”

Werset 63: „Abyś pamiętała i wstydziła się, i nigdy więcej nie otworzyła ust ze wstydu, gdy cię oczyszczę ze wszystkiego, co uczyniłaś, mówi Pan BÓG”

Z wersetu tego widzimy, że Sodoma, Samaria i Izrael mają mieć wspólny udział w błogosławieństwach, którymi cała ludzkość będzie obdarzona przez Mesjasza w Tysiącleciu, i że błogosławieństwo to przeznaczone jest nie tylko dla żyjących, ale także i dla tych, którzy spoczywają w grobach.

Warto ponadto spojrzeć m.in. na następujące wersety:

• Psalm 22 werset 30: „Tylko jemu oddawać będą cześć wszyscy możni ziemi, Padną przed nim na kolana wszyscy, którzy się w proch obracają, I nie mogą utrzymać się przy życiu”;
• Psalm 86 werset 9: „Wszystkie narody, które stworzyłeś, przyjdą i kłaniać się będą przed Tobą, Panie, i wielbić imię Twoje”;
• Psalm 90 werset 3: „Ty też obracasz człowieka w proch I mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy!”.